Καινούργιες παρέες.

[santoulini]

Καλημέρα!Από τότε που γεννησα τον πρώτο μου γιο Μετακομισα. Μακρυά από οικογένεια φίλους φίλες. Επειδή κ με τον δεύτερο γιο είναι λιγουλάκι δύσκολο να κάνω καινούργιες παρέες..με τον πρώτο δημιουργηθηκαν ..με μια βόλτα στο πάρκο.Στην γειτονιά ,αλλά μετά την γέννηση του δεύτερου...δεν μπορώ να ακολουθώ της γειτοννησες φίλες παντού.ούτε να κάνω καινούργιες φιλίες γιατί όπου και να πάω ..κυνηγάω τον μικρότερο κ δεν κάθομαι ποτέ...για πείτε μαμαδες εσείς τι κάνετε;Με τα μικρά παιδάκια μπορείτε να κάνετε φιλίες ...(καινουργιες)Τι θέλω να πω ...όταν έχεις ένα παιδάκι ...και πηγαίνεις βόλτα..το απασχολεί ς με κάτι και μπορείς να κάτσεις να μιλήσεις σαν άνθρωπος....αλλά με δεύτερο....χρόνος ούτε για τον καφέ σου......Επίσης κρατήσετε της καινούργιες φιλίες σας;

[vtgian]

Καλημέρα!

 

Η κοινωνικές σχέσεις είναι από μόνες τους δύσκολες, πόσο μάλλον αν είσαι σε καινούριο περιβάλλον και όπως περιγράφεις, με δύο παιδιά που θέλουν κυνήγημα. Για τι ηλικίες μιλάμε;

 

Η παιδική χαρά ήταν και για εμένα ένας τρόπος κοινωνικοποίησης αφού στην γειτονιά μου ήρθα μετά τον γάμο και δεν ήξερα κανέναν. Αν όμως τρέχεις με το μικρό, δεν προλαβαίνεις ούτε όνομα να ανταλλάξεις, όσο καλή διάθεση και να έχεις, όσο κοινωνικό άτομο και να είσαι. Ακόμα και με ένα μόνο, ο κόσμος είναι αρκετά επιφυλακτικός.

 

Αφού έχεις κάποιες φίλες από το μεγάλο παιδί, ένας τρόπος διατήρησης των σχέσεων είναι να καλείς κόσμο σπίτι (αν έχεις τον χώρο). Έτσι και τα μεγάλα έχουν παρέα, το μικρό είναι στο χώρο του και κάπως απασχολείται. Ο άλλος τρόπος είναι να αφήνεις σε κάποιον το μικρό και να βγαίνεις κατά διαστήματα με τον μεγάλο και τις υπάρχουσες φίλες σου. Ή το αντίστροφο, να κρατάει κάποιος το μεγάλο, ώστε να μπορείς να κοινωνικοποιηθείς με το μικρό μόνο. Υπάρχει τέτοια δυνατότητα;

 

Νομίζω ότι ίσως αποκτάς πιο εύκολα επαφές όταν τα παιδιά πάνε σχολείο (παιδικό και μετά δηλαδή).

[mama_3]

Συμφωνώ με την vtgian... επίσης να προσθέσω το εξής: ήδη έχεις κάποιες παρέες με το πρώτο παιδάκι, αυτό που "είθισται" είναι πως όταν έρχεται το δεύτερο / τρίτο παιδάκι συνήθως "κολλάνε" στις παρέες που ήδη είναι παγιωμένες... δηλ. τα δεύτερα παιδάκια ακολουθούν το πρόγραμμα των άλλων που για εμένα δεν είναι κακό... δηλ. φαντάζομαι θα έχεις δει σε παιδότοπους / πάρκα / παιδικές χαρές τις μαμάδες με τα "μεγάλα" παιδιά και δίπλα τα καροτσάκια με τα μικρότερα... εγώ δεν θα "άλλαζα" παρέες ή θα έψαχνα για κάτι άλλο.. μόλις με το καλό μεγαλώσει το δεύτερο παιδάκι εκεί πάλι θα γίνει ανακατανομή :p δηλ. θα έχεις να τρέχεις σε πάρτυ κλπ που τα πιο μεγάλα δεν θα ακολουθούν οπότε εκεί πάλι θα έχεις δημιουργήσει καινούργιες μαμάδες φίλες από παιδικό / σχολείο κλπ

Μιλώντας για εμένα πέρα από τον κύκλο των κολλητών μου που έχω κρατήσει που οι πιο πολλές μάλλιστα δεν έχουν παντρευτεί / δεν έχουν κάνει παιδιά έχω γίνει κολλητή με μαμάδες που τα παιδιά μας τώρα μπορεί να πηγαίνουν και σε διαφορετικό σχολείο αλλά επειδή έχουμε κολλήσει κάνουμε κολλητή παρέα..

θα σου πρότεινα να εδραιώσεις τον κύκλο ανθρώπων που θέλεις πραγματικά να κάνεις παρέα και εκεί να κινείσαι.. επίσης μαζώξεις σε σπίτι με παιδιά για παιχνίδι κλπ είναι ότι καλύτερο για να έχεις τις φίλες που θες...

[Niki81]

Καλημέρα!Από τότε που γεννησα τον πρώτο μου γιο Μετακομισα. Μακρυά από οικογένεια φίλους φίλες. Επειδή κ με τον δεύτερο γιο είναι λιγουλάκι δύσκολο να κάνω καινούργιες παρέες..με τον πρώτο δημιουργηθηκαν ..με μια βόλτα στο πάρκο.Στην γειτονιά ,αλλά μετά την γέννηση του δεύτερου...δεν μπορώ να ακολουθώ της γειτοννησες φίλες παντού.ούτε να κάνω καινούργιες φιλίες γιατί όπου και να πάω ..κυνηγάω τον μικρότερο κ δεν κάθομαι ποτέ...για πείτε μαμαδες εσείς τι κάνετε;Με τα μικρά παιδάκια μπορείτε να κάνετε φιλίες ...(καινουργιες)Τι θέλω να πω ...όταν έχεις ένα παιδάκι ...και πηγαίνεις βόλτα..το απασχολεί ς με κάτι και μπορείς να κάτσεις να μιλήσεις σαν άνθρωπος....αλλά με δεύτερο....χρόνος ούτε για τον καφέ σου......Επίσης κρατήσετε της καινούργιες φιλίες σας;

 

Υπομονή...που θα παει και το δευτερο θα μεγαλωσει.Δε θα χρειαζεται να τρεχεις πισω του και θα μπορεις να κατσεις να πιειες τον καφε σου να πεις μια κουβεντα.

[Dragonfly]

Τι θέλω να πω ...όταν έχεις ένα παιδάκι ...και πηγαίνεις βόλτα..το απασχολεί ς με κάτι και μπορείς να κάτσεις να μιλήσεις σαν άνθρωπος....αλλά με δεύτερο....χρόνος ούτε για τον καφέ σου......Επίσης κρατήσετε της καινούργιες φιλίες σας;

 

Εγώ αυτό το πρόβλημα το είχα και με το πρώτο παιδί, γιατί σε μικρή ηλικία δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσει σε μία μεριά... Ενώ άλλα παιδάκια μπορούσες να τα απασχολήσεις με κάτι (και οι μαμάδες τους καθόντουσαν πιο ήσυχα), το δικό μου ήθελε να περιφέρεται ή να συμμετέχω και εγώ σε οτιδήποτε κάνει... Οπότε η λύση ήταν να πηγαίνω σε "ελεγχόμενα μέρη" (πχ παιδότοπους) ή να φέρνω φίλες στο σπίτι. Ή να πηγαίνω σε μη ελεγχόμενα μέρη αλλά με φίλες που είχαν τη διάθεση να ακολουθήσουν τα κέφια του παιδιού ή να βοηθήσουν (δηλ. αναγκαστικά ξέκοψα από άτομα που ήθελαν να κάθονται με τις ώρες σε μια καρέκλα και να ρεμβάζουν...)

[ΑΡΓΚ]

Σε αυτή την ηλικία, τις μαμαδοπαρέες της βρίσκεις στην παιδική χαρά και στον παιδότοπο. Και προσπάθησε να φωνάζεις και στο σπίτι κόσμο, έστω κι αν είναι όλα άνω κάτω και τρέχεις γύρω γύρω/

[santoulini]

Καλησπέρα κορίτσια!τα παιδιά μου είναι 15 μ.κ 3 χρονων.ευχαριστώ για της απαντήσεις σας και τον χρόνο σας!

[sofakiii]

Καλησπέρα κορίτσια!τα παιδιά μου είναι 15 μ.κ 3 χρονων.ευχαριστώ για της απαντήσεις σας και τον χρόνο σας!

 

Σαντουλινι στειλε που μενεις να βγαινουμε παρεα να τα κυνηγαμε, εχω διδυμα 15 μηνων και πραγματικα ιδρωνω στη σκεψη οτι ο καιρος ανοιγει συντομα και θα θελουν να οργωσουν τις παιδικες χαρες!!! Να δω που θα τις πετυχω τις νεες γνωριμιες - καλα κουραγια μανα!!! Να τα χαιρεσαι!

[HOPE77]

Σε καταλαβαινω γιατι κ εμεις στην παρέα έχουμε μια φιλη που εκανε τώρα το 2ο κ δεν ειναι τόσο ευελικτη όσο ηταν πριν που είχε ενα.Βέβαια αυτή εχει τη βοηθεια της μαμας της,αφήνει το ένα στη μαμα και μας ακολουθει ευκολοτερα κάποιες φορες γιατι ειναι κ αδικια για το 1ο να χαθει.Αν εχεις αυτη τη δυνατοτητα καντο,αφηνε το ενα μαμα σου-ανδρα σου.Διαφορετικα ή σε παιδοτοπο ή στο σπιτι να τους καλεις τους φιλους που ειναι πιο ελεγχομενα τα πράγματα.Όσο για παρεες γενικοτερα γιατι κ εγωημουν στη θεση σου,Εκανα παρεες απο τις δραστηριοτητες του μικρου μ απο 2 χρονων που πηγαιναμε μεχρι κ τωρα καναμε μια ωραια παρεα με μαμαδες-μπαμπαδες κ τα παιδια μας παιζουν ακομη μαζι.

[Έσπερος]

Καλημέρα σας! Επαναφέρω το θέμα γιατί βρισκόμαστε σε φαδη προσαρμογης της κοινωνικης ζωης μας μετα το παιδι. Συνοπτικα η κατασταση μας ειναι ως εξης: μενουμε σε μικρο μερος λογω δουλειας, μακρια απο συγγενεις. Ο αντρας μου πανω απο δεκαετια, εγω 6 χρονια νομιζω. Δουλευουμε στον ιδιο χωρο. Εκεινος πολυ κοινωνικος στο να γνωρίζει κοσμο, οχι πολυ κοινωνικος στο να οργανώνει κ να διατηρεί επαφες. Εγω σχετικα δυςπροςαρμοςτη κ κλειστη σε νεες γνωριμίες αλλα οταν δέσω με καποιον επιδιώκω κ τη συχνή επικκινωνια κ τις συναντήσεις. Εχουμε καποιους στενους φιλους απο το σχολείο, ζευγαρια, γιατι εδω ο κοσμος κινειται σαν ζευγαρια κυριως. Καποιοι παντρεμένοι χρονια χωρις παιδια, καποιοι με μεγαλα παιδια πλεον, κανενας στην ιδια φαση μ εμας. Εκτος της δουλειας παρεες λιγες επιςης αλλα κι αυτοι σε διαφορετική οικογενειακη κατασταση. Εμενα οι στενοι μου φιλοι ειναι εξωτερικο για καριερα ή Αθηνα, ο αντρας μου λειπει απο την Αθηνα πανω απο 20 χρονια και τξυς εχει χασει. 2-3 φιλοι του σε αλλα μερη της Ελλάδας μονο εξ αποστασεως επικοινωνια. Μεχρι τωρα βγαίναμε με τους φιλους εδω κ εγω συναντούσα οποτε ημασταν Αθηνα τους εκει φιλους, ειτε μονη ειτε με τον αντρα μου. Στις κοιμωνικές επαφες εδω υπαρχουν περιορισμοί. Οι ντοπιοι εχουν δικο τους κυκλο εξτος δουλειας κ γενικα τον προτιμουν. Επισης οταν οι παρεες σου ειναι κ συναδελφοι σου, κατα καιρους προκυπτουν θεματακια, ψιλό παρεξηγησεις κλπ οχι μόνιμες αλλα περιστασιακά προκαλείται καποια αποσταση. Το πιο στενο φιλικό ζευγαρι μαλιστα μας απομόνωσε μετα απο διασταση απόψεων για τον χειρισμό μιας σοβαρής κρισης στο σχολείο.  Τωρα με το μωρο προφανως τα πραγματα ειναι αλλιως. Ενα βασικο θεμα ειναι οτι λογω δουλειας το χειμωνα παντα καποιος θα ειναι κρυωμένος κ μας αποφεύγουν, οπως τηυς αποφευγουμε κι εμεις. Το αλλο θεμα ειναι οτι ολοι τους σχεδον, και ο αντρας μου, ειναι καπνιστές, οποτε επισξεψεις μεσα στο σπίτι το χειμωνα αποκλείονται. Το καλοκαιρι στη βεραντα καλούσαμε κατα καιρους. Στις καφετεριες ολοι καπνιζουν οποτε αποκλείονται. 

 

Υπο αλλες συνθηκες εγω θα ημουν οκ γιατι καλυπτομαι απο την ηλεκτρονικη ή τηλεφωνική επικοινωνια με φιλους, καταλαβαινω ομως οτι και στην Αθηνα οι συναντήσεις μας θα ειναι πιο δυσκολες. Να μην πω κιολας οτι ειδα φιλους με παιδια να με πλησιάζουν πιο πολυ και φικους χωρις παιδια να αποστασιοποιούνται απο μονοι τους. Επισης καλο θα ηταν να εχουμε ενα δικτυο γνωστών εδω για να μην ειναι και το παιδι μας τελειως αποκομμένο αφου εδω δεν εχει συγγενεις. Ο αντρας μου λεει να κοινωνικοποιηθούν στις εξοδους με το παιδι, να πηγαινουμε στις κούνιες, να επιδιώξω επικοινωνια κ εξοδους με καποιες νεες μαμαδες που ξερω, για να γνωριστούμε κ οικογενειακώς. Και ποςτευει οτι θα χαλαρωσω και θα ειμαι λιγοτερο τσιτωμενα, που οντως ειμαι. Εγω το θεωρω νωρις αφου τα παιδια δεν ειναι σε ηλικια να παιζουν μαζι ακομα. Επισης μου φαινεται λιγο ασχημο να βρισκεις παρεες μεσω του παιδιου σου. Δεν ειναι σαν να αποδέχεσαι οτι μπαίνεις σε μια ειδική κατηγορια πλεον που δεν μπορει να ενταχθεί στην κοινωνικη ζωή των αλλων; 

[vicky86]

μα δ θα κανεις παρεα με νεες μαμαδες μονο για να παιζουν τα παιδια σας μαζι,αλλα κ για να εχεις εναν ανθρωπο να πεις μια κουβεντα,να βγεις μια βολτα.κ μακαρι να ταιριαξετε κ να λετε πραγματα κ εκτος θεματολογιας παιδιου

αυτο που προτεινει ο αντρας σου με βρισκει συμφωνη.απο ανοιξη τωρα λογικα,κοινωνικοποιηση στις παιδικες

οσο για τους φιλους που δ εχουν παιδια η/κ ειναι αθηνα,αν θελουν παλι θα σας δουν.ειδικα αθηνα ενα σωρο μερη υπαρχουν να μην καπνιζουν,ουτε θα παθουν κτ αν ερθουν σπιτι σας κ καπνισουν εξω

δλδ αν υπαρχει η θεληση μια χαρα συνεχιζεις την παραλληλη κοινωνικη ζωη με αυτους που ειχες κ πριν,αλλα σιγουρα θα προστεθουν κ νεα προσωπα οσο μεγαλωνει ειδικα το παιδι

[Lenia16]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Καλημέρα σας! Επαναφέρω το θέμα γιατί βρισκόμαστε σε φαδη προσαρμογης της κοινωνικης ζωης μας μετα το παιδι. Συνοπτικα η κατασταση μας ειναι ως εξης: μενουμε σε μικρο μερος λογω δουλειας, μακρια απο συγγενεις. Ο αντρας μου πανω απο δεκαετια, εγω 6 χρονια νομιζω. Δουλευουμε στον ιδιο χωρο. Εκεινος πολυ κοινωνικος στο να γνωρίζει κοσμο, οχι πολυ κοινωνικος στο να οργανώνει κ να διατηρεί επαφες. Εγω σχετικα δυςπροςαρμοςτη κ κλειστη σε νεες γνωριμίες αλλα οταν δέσω με καποιον επιδιώκω κ τη συχνή επικκινωνια κ τις συναντήσεις. Εχουμε καποιους στενους φιλους απο το σχολείο, ζευγαρια, γιατι εδω ο κοσμος κινειται σαν ζευγαρια κυριως. Καποιοι παντρεμένοι χρονια χωρις παιδια, καποιοι με μεγαλα παιδια πλεον, κανενας στην ιδια φαση μ εμας. Εκτος της δουλειας παρεες λιγες επιςης αλλα κι αυτοι σε διαφορετική οικογενειακη κατασταση. Εμενα οι στενοι μου φιλοι ειναι εξωτερικο για καριερα ή Αθηνα, ο αντρας μου λειπει απο την Αθηνα πανω απο 20 χρονια και τξυς εχει χασει. 2-3 φιλοι του σε αλλα μερη της Ελλάδας μονο εξ αποστασεως επικοινωνια. Μεχρι τωρα βγαίναμε με τους φιλους εδω κ εγω συναντούσα οποτε ημασταν Αθηνα τους εκει φιλους, ειτε μονη ειτε με τον αντρα μου. Στις κοιμωνικές επαφες εδω υπαρχουν περιορισμοί. Οι ντοπιοι εχουν δικο τους κυκλο εξτος δουλειας κ γενικα τον προτιμουν. Επισης οταν οι παρεες σου ειναι κ συναδελφοι σου, κατα καιρους προκυπτουν θεματακια, ψιλό παρεξηγησεις κλπ οχι μόνιμες αλλα περιστασιακά προκαλείται καποια αποσταση. Το πιο στενο φιλικό ζευγαρι μαλιστα μας απομόνωσε μετα απο διασταση απόψεων για τον χειρισμό μιας σοβαρής κρισης στο σχολείο.  Τωρα με το μωρο προφανως τα πραγματα ειναι αλλιως. Ενα βασικο θεμα ειναι οτι λογω δουλειας το χειμωνα παντα καποιος θα ειναι κρυωμένος κ μας αποφεύγουν, οπως τηυς αποφευγουμε κι εμεις. Το αλλο θεμα ειναι οτι ολοι τους σχεδον, και ο αντρας μου, ειναι καπνιστές, οποτε επισξεψεις μεσα στο σπίτι το χειμωνα αποκλείονται. Το καλοκαιρι στη βεραντα καλούσαμε κατα καιρους. Στις καφετεριες ολοι καπνιζουν οποτε αποκλείονται. 

 

Υπο αλλες συνθηκες εγω θα ημουν οκ γιατι καλυπτομαι απο την ηλεκτρονικη ή τηλεφωνική επικοινωνια με φιλους, καταλαβαινω ομως οτι και στην Αθηνα οι συναντήσεις μας θα ειναι πιο δυσκολες. Να μην πω κιολας οτι ειδα φιλους με παιδια να με πλησιάζουν πιο πολυ και φικους χωρις παιδια να αποστασιοποιούνται απο μονοι τους. Επισης καλο θα ηταν να εχουμε ενα δικτυο γνωστών εδω για να μην ειναι και το παιδι μας τελειως αποκομμένο αφου εδω δεν εχει συγγενεις. Ο αντρας μου λεει να κοινωνικοποιηθούν στις εξοδους με το παιδι, να πηγαινουμε στις κούνιες, να επιδιώξω επικοινωνια κ εξοδους με καποιες νεες μαμαδες που ξερω, για να γνωριστούμε κ οικογενειακώς. Και ποςτευει οτι θα χαλαρωσω και θα ειμαι λιγοτερο τσιτωμενα, που οντως ειμαι. Εγω το θεωρω νωρις αφου τα παιδια δεν ειναι σε ηλικια να παιζουν μαζι ακομα. Επισης μου φαινεται λιγο ασχημο να βρισκεις παρεες μεσω του παιδιου σου. Δεν ειναι σαν να αποδέχεσαι οτι μπαίνεις σε μια ειδική κατηγορια πλεον που δεν μπορει να ενταχθεί στην κοινωνικη ζωή των αλλων; 

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιος να κρατάει το παιδί για να βγαίνετε οι δύο σας δεν μπορείς να ενταχθείς στην κοινωνική ζωή των άλλων. Κ δεν το θεωρώ καθόλου κακο. Η ζωή προχωράει, δεν μπορείς να μείνεις άτεκνος για να μην παρεξηγηθουν οι φίλοι σου κ να συνεχίσουν να βγαίνουν μαζί σου. Όποιος θέλει να σε δει σε βλέπει κ με το παιδί. Όποιος δε θέλει βρίσκει τις δικαιολογιες. Επίσης δε θεωρώ καθόλου ασχημο να κάνεις παρέα με άλλους ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια φάση (η περίπου) με σένα. Οι παρέες εξελίσσονται, αλλάζουν κ αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Κάποιες φορές τυχαίνει κ τέτοιου είδους σχέσεις καταλήγουν σε φιλίες ζωής αλλά μην περιμένεις ότι εξαρχής θα συνάψεις κολλητή σχεση όπως έκανες στο πανεπιστήμιο πχ. Θα σας ενώσουν τα κοινά ενδιαφέροντα για το παιδί κ από κει κ πέρα θα βρείτε τα υπόλοιπα κοινά στοιχεία που θα αναπτύξουν μια νέα παρεα-φιλια. Εκτός αυτού, όταν έχεις οικογένεια εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο να διατηρήσεις καθημερινές επαφές με φίλους οποτε, άποψη μου, μια γνωριμία με δύο τρεις μαμαδες κ εν συνεχεία τις οικογένειες τους θα σου επιτρέψει να μην είσαι απομονωμενη, να μπορείς να πεις μια κουβέντα με εναν άνθρωπο που έχετε κάποια κοινά κ δε σου μιλάει πχ για το ταξίδι με backpack που έκανε στο Βιετνάμ κ εσύ λες τι μου λέει τώρα, εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι που να λιώσω το φαι του μικρού μην αρχίσει να τσιριζει κ μην τυχον χεστει γιατί ξέχασα να πάρω πάνα. Δε χρειάζεται να είναι η αδερφή ψυχή σου, αρκεί μια κοινή βάση για να κοινωνικοποιηθειτε κ εσείς αλλά κ το παιδάκι μελλοντικά.

[Deena]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Υπο αλλες συνθηκες εγω θα ημουν οκ γιατι καλυπτομαι απο την ηλεκτρονικη ή τηλεφωνική επικοινωνια με φιλους, καταλαβαινω ομως οτι και στην Αθηνα οι συναντήσεις μας θα ειναι πιο δυσκολες. Να μην πω κιολας οτι ειδα φιλους με παιδια να με πλησιάζουν πιο πολυ και φικους χωρις παιδια να αποστασιοποιούνται απο μονοι τους. Επισης καλο θα ηταν να εχουμε ενα δικτυο γνωστών εδω για να μην ειναι και το παιδι μας τελειως αποκομμένο αφου εδω δεν εχει συγγενεις. Ο αντρας μου λεει να κοινωνικοποιηθούν στις εξοδους με το παιδι, να πηγαινουμε στις κούνιες, να επιδιώξω επικοινωνια κ εξοδους με καποιες νεες μαμαδες που ξερω, για να γνωριστούμε κ οικογενειακώς. Και ποςτευει οτι θα χαλαρωσω και θα ειμαι λιγοτερο τσιτωμενα, που οντως ειμαι. Εγω το θεωρω νωρις αφου τα παιδια δεν ειναι σε ηλικια να παιζουν μαζι ακομα. Επισης μου φαινεται λιγο ασχημο να βρισκεις παρεες μεσω του παιδιου σου. Δεν ειναι σαν να αποδέχεσαι οτι μπαίνεις σε μια ειδική κατηγορια πλεον που δεν μπορει να ενταχθεί στην κοινωνικη ζωή των αλλων; 

 

Όσο κι αν σου κακοφαίνεται, σε πειράζει, σε ξενερώνει κλπ, πράγματι από ένα χρονικό σημείο και πέρα κάπως έτσι εξελίσσονται οι κοινωνικές σχέσεις.

 

Εμείς μένουμε στην Αθήνα, όλοι οι φίλοι μας είναι εδώ, έχουμε βοήθεια αν θέλουμε να αφήσουμε τα παιδιά και να βγούμε κλπ και όμως συνήθως βρισκόμαστε με ζευγάρια με παιδιά και αν αφήσουμε τα παιδιά θα είναι για να πάμε κάπου μόνοι μας για φαγητό. Πλεόν πιο συχνά συναντιέμαι με γονείς παιδιών από το σχολείο παρά με τις single κολλητές μου, δεν μπορούμε να συντονιστούμε, αυτές δουλεύουν μέχρι το βράδυ, τα Σ/Κ ξυπνάνε αργά, κοιμούνται νωρίς (το πρωί!!!!), πού και πώς να βρεθούμε?

 

Επίσης, πρέπει να σου πω ότι άνθρωποι με τους οποίους ταιριάζεις βρίσκονται παντού αρκεί να είσαι ανοιχτός σε νέες γνωριμίες. Εγώ μέσω των παιδιών έχω γνωρίσει καταπληκτικές κοπέλες, με τις οποίες κολλήσαμε πολύ καλά (το ίδιο και τα παιδιά μας ευτυχώς) και είμαι σίγουρη ότι θα είχαμε γίνει φίλες αν είχαμε γνωριστεί και προ παιδιών.

[Έσπερος]

Δεν ξέρω, το να ψάχνεις παρέες μέσω του παιδιού μου ακούγεται λίγο πώς να το πω, κακόμοιρο, μίζερο. Δεν είναι ότι αλλάζεις δουλειά ή τόπο κατοικίας και θα κάνεις νέες παρέες, που είναι φυσιολογικό. Μου φαίνεται σαν ημίμετρο για να μην είσαι μόνος σου. Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να γνωρίσεις ανθρώπους αξιόλογους και να ταιριάξεις. Απλώς μου φαίνεται σαν να παραμερίζεις τελείως την κανονική ζωή και να εγκλωβίζεσαι σ' έναν  μικρόκοσμο, αντί να προσπαθείς να ξεφύγεις και να κάνεις πράγματα που δεν έχουν σχέση με τη γονεϊκή σου ιδιότητα, αφού αυτή έτσι κι αλλιώς σου καθορίζει πλέον τις περισσότερες πτυχές της ζωής σου.

 

Κι εμένα οι υπόλοιποι φίλοι μου, όχι δηλαδή όσοι έχουμε εδώ, είναι σε τελείως άλλες φάσεις. Κάποιοι είναι αφοσιωμένοι στην ακαδημαϊκή τους πορεία, κυρίως όσοι είναι στο εξωτερικό, γιατί έτσι είχαμε ξεκινήσει, απλώς εγώ επέλεξα το δρόμο μιας σταθερής δουλειάς και άλλαξα πορεία. Σίγουρα στα μάτια τους φαινόμουν περίεργη και γραφική ήδη από αυτήν την επιλογή, πόσο μάλλον τώρα που κινούμαι σε άλλους ρυθμούς. Άλλοι φίλοι, στην Αθήνα κυρίως, τώρα σιγά σιγά ορθοποδίζουν βρίσκοντας δουλειές που τους επιτρέπουν να συγκατοικήσουν και να δουν το μέλλον με τις σχέσεις τους πιο σοβαρά. Μέχρι τώρα, ανάλογα με το μέγεθος του χαρτζιλικώματος που τους υποστήριζε, ζούσαν λιγότερο ή περισσότερο χύμα, οπότε πάλι υπάρχει δυσκολία. Και όταν εμείς πηγαίνουμε στην Αθήνα οι άλλοι λείπουν σε διακοπές ή στα χωριά τους, οπότε οι συναντήσεις δυσκολεύουν. Απλώς μέχρι τώρα ήμουν εγώ ευέλικτη και με κάλυπτε έστω και αυτή η μετ' εμποδίων και εξ αποστάσεως σχέση, γι' αυτό και δεν είχα προβληματιστεί ιδιαίτερα να βρω παρέες εδώ. Το να κάνω αυτό το βήμα τώρα και με πρόσχημα το παιδί, μου φαίνεται περίεργο. 

 

Από την άλλη, έχουμε κάποιους συναδέλφους με μωρά, με τους οποίους είχαμε τυπικές σχέσεις ή θα έλεγα κομψά ότι δεν είναι οι άνθρωποι που θα επιλέγαμε για παρέα, και τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Ωστόσο τώρα λόγω των παιδιών έχουμε κάποια πιο στενή επικοινωνία με απορίες, ανταλλαγή εμπειριών κλπ. Έχω σκεφτεί να επιχειρήσω να θερμάνω λίγο αυτές τις σχέσεις, γιατί μου φάινεται πιο λογικό αυτό παρά να προσεγγίζω άγνωστες μαμάδες στις κούνιες. Αλλά δεν ξέρω και η άλλη πλευρά πώς το βλέπει, δεν θέλω να γίνω φορτική ούτε να φανώ απελπισμένη που ψάχνει καινούργιες παρέες. 

[vicky86]

μα δ ψαχνεις παρεα με προσχημα το παιδι

θα πας στην παιδικη κ δ θα μιλας σε κανεναν;η αν μια μαμα που θα δεις 2-3φορες μπορει να επιδιωξεις κ να βρεθειτε οχι τυχαια;

κ εγω θα εδινα μια ευκαιρια σε συναδελφους που μπορει ανευ παιδιων να μην καναμε παρεα.αν δ δεις ανταποκριση το σταματας

μα δ ψαχνεις παρεα μεσω του παιδιου.απλα προσπαθεις να βρεις παρεα στους νεους χωρους που κινησαι.δ αλλαξες σπιτι η δουλεια,αλλα οικογενειακη κατασταση

το.κυριοτερο,ολο αυτο να το κανεις γτ εσυ προσωπικα νιωθεις την αναγκη να γνωρισεις νεα ατομα,να βρεις μια φιλη που να περνατε πανω-κατω τα ιδια.δ υπαρχει λογος να μπεις σε αυτην τη διαδικασια για να βρεις καποιον να παιζουν τα παιδια,εχετε χρονο,δ υπαρχει λογος να πιεζεσαι

[annoulen]

Ως μωρομάνα, δεν περίμενα ποτέ ότι θα έκανα γνωριμίες μέσω των παιδιών μου. Από τον παιδικό σταθμό κ από το σχολείο.

Είχα (κ έχω) 2-3 καλές φίλες, που γνωριζόμαστε από φοιτήτριες (αιώνες πριν δλδ),  τις οποίες συνεχίζω να τις βλέπω, πιο αραιά βέβαια. Κ έχω γνωρίσει κ "κολλήσει" με 2-3 μητέρες φίλων των παιδιών  μου κ βγαίνουμε όλοι μαζί (με τα παιδιά εννοείται). Με άλλες πιο συχνά, με άλλες πιο αραιά. 

Κ όλοι περνάμε καλά. Που είναι το μεμπτό ? 

 

[Bounitsa22]

8 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Καλημέρα σας! Επαναφέρω το θέμα γιατί βρισκόμαστε σε φαδη προσαρμογης της κοινωνικης ζωης μας μετα το παιδι. Συνοπτικα η κατασταση μας ειναι ως εξης: μενουμε σε μικρο μερος λογω δουλειας, μακρια απο συγγενεις. Ο αντρας μου πανω απο δεκαετια, εγω 6 χρονια νομιζω. Δουλευουμε στον ιδιο χωρο. Εκεινος πολυ κοινωνικος στο να γνωρίζει κοσμο, οχι πολυ κοινωνικος στο να οργανώνει κ να διατηρεί επαφες. Εγω σχετικα δυςπροςαρμοςτη κ κλειστη σε νεες γνωριμίες αλλα οταν δέσω με καποιον επιδιώκω κ τη συχνή επικκινωνια κ τις συναντήσεις. Εχουμε καποιους στενους φιλους απο το σχολείο, ζευγαρια, γιατι εδω ο κοσμος κινειται σαν ζευγαρια κυριως. Καποιοι παντρεμένοι χρονια χωρις παιδια, καποιοι με μεγαλα παιδια πλεον, κανενας στην ιδια φαση μ εμας. Εκτος της δουλειας παρεες λιγες επιςης αλλα κι αυτοι σε διαφορετική οικογενειακη κατασταση. Εμενα οι στενοι μου φιλοι ειναι εξωτερικο για καριερα ή Αθηνα, ο αντρας μου λειπει απο την Αθηνα πανω απο 20 χρονια και τξυς εχει χασει. 2-3 φιλοι του σε αλλα μερη της Ελλάδας μονο εξ αποστασεως επικοινωνια. Μεχρι τωρα βγαίναμε με τους φιλους εδω κ εγω συναντούσα οποτε ημασταν Αθηνα τους εκει φιλους, ειτε μονη ειτε με τον αντρα μου. Στις κοιμωνικές επαφες εδω υπαρχουν περιορισμοί. Οι ντοπιοι εχουν δικο τους κυκλο εξτος δουλειας κ γενικα τον προτιμουν. Επισης οταν οι παρεες σου ειναι κ συναδελφοι σου, κατα καιρους προκυπτουν θεματακια, ψιλό παρεξηγησεις κλπ οχι μόνιμες αλλα περιστασιακά προκαλείται καποια αποσταση. Το πιο στενο φιλικό ζευγαρι μαλιστα μας απομόνωσε μετα απο διασταση απόψεων για τον χειρισμό μιας σοβαρής κρισης στο σχολείο.  Τωρα με το μωρο προφανως τα πραγματα ειναι αλλιως. Ενα βασικο θεμα ειναι οτι λογω δουλειας το χειμωνα παντα καποιος θα ειναι κρυωμένος κ μας αποφεύγουν, οπως τηυς αποφευγουμε κι εμεις. Το αλλο θεμα ειναι οτι ολοι τους σχεδον, και ο αντρας μου, ειναι καπνιστές, οποτε επισξεψεις μεσα στο σπίτι το χειμωνα αποκλείονται. Το καλοκαιρι στη βεραντα καλούσαμε κατα καιρους. Στις καφετεριες ολοι καπνιζουν οποτε αποκλείονται. 

 

Υπο αλλες συνθηκες εγω θα ημουν οκ γιατι καλυπτομαι απο την ηλεκτρονικη ή τηλεφωνική επικοινωνια με φιλους, καταλαβαινω ομως οτι και στην Αθηνα οι συναντήσεις μας θα ειναι πιο δυσκολες. Να μην πω κιολας οτι ειδα φιλους με παιδια να με πλησιάζουν πιο πολυ και φικους χωρις παιδια να αποστασιοποιούνται απο μονοι τους. Επισης καλο θα ηταν να εχουμε ενα δικτυο γνωστών εδω για να μην ειναι και το παιδι μας τελειως αποκομμένο αφου εδω δεν εχει συγγενεις. Ο αντρας μου λεει να κοινωνικοποιηθούν στις εξοδους με το παιδι, να πηγαινουμε στις κούνιες, να επιδιώξω επικοινωνια κ εξοδους με καποιες νεες μαμαδες που ξερω, για να γνωριστούμε κ οικογενειακώς. Και ποςτευει οτι θα χαλαρωσω και θα ειμαι λιγοτερο τσιτωμενα, που οντως ειμαι. Εγω το θεωρω νωρις αφου τα παιδια δεν ειναι σε ηλικια να παιζουν μαζι ακομα. Επισης μου φαινεται λιγο ασχημο να βρισκεις παρεες μεσω του παιδιου σου. Δεν ειναι σαν να αποδέχεσαι οτι μπαίνεις σε μια ειδική κατηγορια πλεον που δεν μπορει να ενταχθεί στην κοινωνικη ζωή των αλλων; 

 Ζω την ίδια ακριβώς κατάσταση... 

[marakiz]

Βασικά, νομίζω πως δεν χρειάζεται να μπαίνουν όλα σε κουτάκια. Πρέπει να κοινωνικοποιηθούμε, πρέπει να γίνει αυτό μέσω του παιδιού μου, πρέπει να αρχίσω να μιλάω με άλλες μαμάδες στην παιδικά χαρά, πρέπει να μην αλλάξω τη ζωή/προσωπικότητα/συνήθειες/φίλους μου. Έλα όμως που το τελευταίο ειδικά, δεν είναι ότι πρέπει, είναι ότι απλά συμβαίνει.

 

Οι singles φίλοι είναι λογικό να αραιώσουν (όχι να χαθούν τελείως). Θυμάμαι κι εμένα όταν δεν είχα παιδιά να φροντίζω να βλέπω τους φίλους γονείς οπωσδήποτε μια στο τόσο, όμως δεν γινόταν στην καθημερινότητα μιας και άλλες οι συνήθειες των γονιών (ειδικά όσων έχουν μωρά) κι άλλες των μη γονιών.

 

Δεν χρειάζεται να βάλεις πρόγραμμα για να κάνεις καινούριους φίλους, αρκεί νομίζω το να είσαι θετική και όχι προκατειλημμένη. 

 

[ΑΡΓΚ]

On 23/10/2018 at 12:34 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Δεν ξέρω, το να ψάχνεις παρέες μέσω του παιδιού μου ακούγεται λίγο πώς να το πω, κακόμοιρο, μίζερο. Δεν είναι ότι αλλάζεις δουλειά ή τόπο κατοικίας και θα κάνεις νέες παρέες, που είναι φυσιολογικό. Μου φαίνεται σαν ημίμετρο για να μην είσαι μόνος σου. Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να γνωρίσεις ανθρώπους αξιόλογους και να ταιριάξεις. Απλώς μου φαίνεται σαν να παραμερίζεις τελείως την κανονική ζωή και να εγκλωβίζεσαι σ' έναν  μικρόκοσμο, αντί να προσπαθείς να ξεφύγεις και να κάνεις πράγματα που δεν έχουν σχέση με τη γονεϊκή σου ιδιότητα, αφού αυτή έτσι κι αλλιώς σου καθορίζει πλέον τις περισσότερες πτυχές της ζωής σου.

 

Κι εμένα οι υπόλοιποι φίλοι μου, όχι δηλαδή όσοι έχουμε εδώ, είναι σε τελείως άλλες φάσεις. Κάποιοι είναι αφοσιωμένοι στην ακαδημαϊκή τους πορεία, κυρίως όσοι είναι στο εξωτερικό, γιατί έτσι είχαμε ξεκινήσει, απλώς εγώ επέλεξα το δρόμο μιας σταθερής δουλειάς και άλλαξα πορεία. Σίγουρα στα μάτια τους φαινόμουν περίεργη και γραφική ήδη από αυτήν την επιλογή, πόσο μάλλον τώρα που κινούμαι σε άλλους ρυθμούς. Άλλοι φίλοι, στην Αθήνα κυρίως, τώρα σιγά σιγά ορθοποδίζουν βρίσκοντας δουλειές που τους επιτρέπουν να συγκατοικήσουν και να δουν το μέλλον με τις σχέσεις τους πιο σοβαρά. Μέχρι τώρα, ανάλογα με το μέγεθος του χαρτζιλικώματος που τους υποστήριζε, ζούσαν λιγότερο ή περισσότερο χύμα, οπότε πάλι υπάρχει δυσκολία. Και όταν εμείς πηγαίνουμε στην Αθήνα οι άλλοι λείπουν σε διακοπές ή στα χωριά τους, οπότε οι συναντήσεις δυσκολεύουν. Απλώς μέχρι τώρα ήμουν εγώ ευέλικτη και με κάλυπτε έστω και αυτή η μετ' εμποδίων και εξ αποστάσεως σχέση, γι' αυτό και δεν είχα προβληματιστεί ιδιαίτερα να βρω παρέες εδώ. Το να κάνω αυτό το βήμα τώρα και με πρόσχημα το παιδί, μου φαίνεται περίεργο. 

 

Από την άλλη, έχουμε κάποιους συναδέλφους με μωρά, με τους οποίους είχαμε τυπικές σχέσεις ή θα έλεγα κομψά ότι δεν είναι οι άνθρωποι που θα επιλέγαμε για παρέα, και τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Ωστόσο τώρα λόγω των παιδιών έχουμε κάποια πιο στενή επικοινωνία με απορίες, ανταλλαγή εμπειριών κλπ. Έχω σκεφτεί να επιχειρήσω να θερμάνω λίγο αυτές τις σχέσεις, γιατί μου φάινεται πιο λογικό αυτό παρά να προσεγγίζω άγνωστες μαμάδες στις κούνιες. Αλλά δεν ξέρω και η άλλη πλευρά πώς το βλέπει, δεν θέλω να γίνω φορτική ούτε να φανώ απελπισμένη που ψάχνει καινούργιες παρέες. 

 

@Έσπερος είμαι σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα, και αν και πλέον σε παρέα νιώθω πιο άνετα με άντρες, είναι πολύ δύσκολο το να κάνω μέσω δουλειάς φιλίες. Παρέες για να πιούμε έναν καφέ μετά τη δουλειά, ναι. Φιλίες, όχι. Οι λίγες συμφοιτήτριες που είχα δεν έκαναν οικογένεια, και ακόμη και οι ελάχιστες που έμειναν Ελλάδα, έχουν έναν τρόπο ζωής εντελώς ξένο από το δικό μου. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι μία και μοναδική κοπέλα από το Πανεπιστήμιο μετακόμισε σχετικά κοντά και έχει και παιδιά, και κόντεψα να κλάψω από συγκίνηση  Οπότε μοιραία, οι σημερινές μου φιλίες, με εξαίρεση την κουμπάρα μου που γνωρίζω από 4 χρονών, βρέθηκαν να είναι γονείς φίλων των παιδιών μου. Ούτε καν το επιδιώξαμε νομίζω: πιάσαμε την κουβέντα στις κούνιες, σε ένα παιδικό πάρτυ κλπ, και τελικά με κάποιος από αυτές (3-4 το σύνολο, δεν είμαι και τρελά κοινωνικός άνθρωπος) ταιριάξαμε και μπορώ να μιλήσω μαζί τους άνετα, να ζητήσω μια προσωπική συμβουλή κλπ. Δεν νομίζω ότι το παιδί είναι πρόσχημα, αλλάζει η ζωή, αλλάζουν και οι παρέες.