Μετεγγραφή Σχολείου

[aliepre]

Αγαπητοί Γονείς καλησπέρα,

 

Τον Ιούλιο του 2015 έχασα τον σύζυγό μου από καρκίνο και έμεινα με ένα οκτάχρονο κοριτσάκι. Πάλεψα με νύχια και με δόντια να μείνω στο σπίτι που μένω (είναι με ενοίκιο) και κυρίως να μην αλλάξει το παιδί σχολείο μετά από την απώλεια του πατέρα της. Είχα συμβουλευτεί και ψυχολόγο γι΄αυτό.

Στη δουλειά μου είχα ζητήσει να έχω πρωινό ωράριο ώστε να μπορώ να βλέπω το παιδί, να το παίρνω από το σχολείο, να το διαβάζω κλπ., όμως το αρνήθηκαν και μου είπαν να βρώ γυναίκα. Που όμως λεφτά, μακάρι να είχα!!!

Ένιωθα να με πνίγει η στεναχώρια, παρακάλεσα την μητέρα μου να αφήσει το σπίτι της και να έρθει να μείνει μαζί μου να μένει τουλάχιστον τα απογεύματα με το παιδί μέχρι να γυρίσω. Στην αρχή αρνήθηκε όμως όταν κατάλαβε ότι μπορεί να πάθω κάτι από την στεναχώρια μου, έκανε πίσω και ήρθε σε μένα.

Σημειωτέον ότι εκείνη την κρίσιμη στιγμή που δεν ήξερα τι να κάνω, σαν από μηχανής θεός, μία άλλη μαμά, βλέποντάς με να κλαίω στο σχολείο, προσφέρθηκε να με βοηθήσει να παίρνει την μικρή μου μαζί με τα δικά της παιδιά και να την φέρνει στο σπίτι όπου θα την περίμενε η μητέρα μου.

Κάπως έτσι άρχισε η όλη κατάσταση, με την κοπέλα αυτή δεθήκαμε, είναι εξαιρετικός άνθρωπος, ήρθαμε πολύ κοντά και πραγματικά νιώθω μία απέραντη εκτίμηση για την βοήθεια που μου πρόσφερε.

Όμως τώρα που τελειώνει το σχολείο, η μητέρα μου μου με πιέζει να κάνω μεταγραφή του παιδιού στο σχολείο που είναι απέναντι από το σπίτι της, σε άλλη περιοχή και φυσικά να μετακομίσω κι εγώ μαζί της. Από τη μιά θα εξασφαλίσω το παιδί μου, όμως δεν ξέρω αν θα είναι καλό. Εγώ δεν το θέλω, ξέρω ότι είναι δύσκολο με το ωράριο που έχω, είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η κοπέλα δεν έχει πρόβλημα να παίρνει την μικρή, όμως μετά, το απόγευμα μέχρι το βράδυ;;;;;; Έχω μπλοκάρει τόσο πολύ, σκέφτομαι τα θετικά και τα αρνητικά, σίγουρα υπάρχουν διαφορές με την μάνα μου, επεμβαίνει στην ανατροφή, το παιδί πολλές φορές της αντιμιλά γιατί ποτέ δεν είχε το δέσιμο που έχουν γιαγιά και εγγονή, γιατί μέχρι πρότινος μεγάλωνε μόνο με τους γονείς της. Παππούς και γιαγιά δεν την είχαν κρατήσει!!!. Θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας γνώμες μήπως διαλευκάνω τα πράγματα μέσα μου.

Σας ευχαριστώ

[Κάντι]

Ετσι όπως τα περιγράφεις η μικρή σου δεν θα ειναι καθόλου χαρούμενη με την αλλαγή σχολείου και με τις ωρες που θα περνάει με τους παππούδες.

Απο την άλλη και η γιαγιά έχει το δίκιο της να ξεσπιτωθει για την μικρή?

Αν κατάλαβα καλα είστε με ενοίκιο. Θα προτεινα να βρεις στην γειτονιά σας ένα πιο μικρο - οικονομικό σπιτάκι. Να ψάξεις για μια φοιτήτρια που θα την ενδιέφερε ένα χαρτηλικι για τα απογεύματα που δουλεύεις. Στην φίλη μαμά θα ελεγα να μην γίνετε βάρος για να εξακολουθήσει η σχέση σας να ειναι πολυ καλή.

Εμένα αυτή μου φαίνεται η πιο ανώδυνη λύση.

[bobonela]

Οσο προβληματική κι αν είναι η σχέση με τη μητέρα σου, θα σου πρότεινα να πας να νοικιάσεις κοντά της. Είναι το μόνο άτομο που έχεις εμπιστοσύνη για τη φύλαξη του παιδιού, άσχετα αν δεν υπάρχει μεγάλη οικειότητα. Γλυτώνεις χρήματα και άγχος. Αφού στη δουλειά σου έχεις προβλήματα με το ωράριο, μην προσθέτεις ένα ακόμη άγχος. Φτάνει όσα πέρασες με την απώλεια του συζύγου. Πηγαίνετε κοντά σε συγγενικά πρόσωπα που μπορούν να σας υποστηρίξουν. Οι φίλες δεν μπορούν να σας έχουν φόρτωμα, θα χαλάσει η σχέση σας μελλοντικά. Αλλωστε κι αυτή η φίλη φαντάζομαι υπολόγιζε ότι σε βοηθάει προσωρινά, μέχρι να βρεις μία μόνιμη λύση. Δεν μπορείς να την αγκαζάρεις αιωνίως, ούτε να αφήσεις το παιδί σου στους δρόμους, ούτε να το αφήνεις μόνο του στο σπίτι. Αν γίνει κάτι, θα σε πάνε για παραμέληση ανηλίκου. Πήγαινε κοντά σε συγγενείς, αφού μπορείς. Προσπάθησε απλά να μην έχεις πολλές συζητήσεις και επεμβάσεις, κατα το δυνατόν. Είναι οι μόνοι που μπορούν να σε βοηθήσουν τη δύσκολη αυτή περίοδο.

 

Εύχομαι το καλύτερο.

[mama_3]

Αγαπητοί Γονείς καλησπέρα,

 

Τον Ιούλιο του 2015 έχασα τον σύζυγό μου από καρκίνο και έμεινα με ένα οκτάχρονο κοριτσάκι. Πάλεψα με νύχια και με δόντια να μείνω στο σπίτι που μένω (είναι με ενοίκιο) και κυρίως να μην αλλάξει το παιδί σχολείο μετά από την απώλεια του πατέρα της. Είχα συμβουλευτεί και ψυχολόγο γι΄αυτό.

Στη δουλειά μου είχα ζητήσει να έχω πρωινό ωράριο ώστε να μπορώ να βλέπω το παιδί, να το παίρνω από το σχολείο, να το διαβάζω κλπ., όμως το αρνήθηκαν και μου είπαν να βρώ γυναίκα. Που όμως λεφτά, μακάρι να είχα!!!

Ένιωθα να με πνίγει η στεναχώρια, παρακάλεσα την μητέρα μου να αφήσει το σπίτι της και να έρθει να μείνει μαζί μου να μένει τουλάχιστον τα απογεύματα με το παιδί μέχρι να γυρίσω. Στην αρχή αρνήθηκε όμως όταν κατάλαβε ότι μπορεί να πάθω κάτι από την στεναχώρια μου, έκανε πίσω και ήρθε σε μένα.

Σημειωτέον ότι εκείνη την κρίσιμη στιγμή που δεν ήξερα τι να κάνω, σαν από μηχανής θεός, μία άλλη μαμά, βλέποντάς με να κλαίω στο σχολείο, προσφέρθηκε να με βοηθήσει να παίρνει την μικρή μου μαζί με τα δικά της παιδιά και να την φέρνει στο σπίτι όπου θα την περίμενε η μητέρα μου.

Κάπως έτσι άρχισε η όλη κατάσταση, με την κοπέλα αυτή δεθήκαμε, είναι εξαιρετικός άνθρωπος, ήρθαμε πολύ κοντά και πραγματικά νιώθω μία απέραντη εκτίμηση για την βοήθεια που μου πρόσφερε.

Όμως τώρα που τελειώνει το σχολείο, η μητέρα μου μου με πιέζει να κάνω μεταγραφή του παιδιού στο σχολείο που είναι απέναντι από το σπίτι της, σε άλλη περιοχή και φυσικά να μετακομίσω κι εγώ μαζί της. Από τη μιά θα εξασφαλίσω το παιδί μου, όμως δεν ξέρω αν θα είναι καλό. Εγώ δεν το θέλω, ξέρω ότι είναι δύσκολο με το ωράριο που έχω, είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η κοπέλα δεν έχει πρόβλημα να παίρνει την μικρή, όμως μετά, το απόγευμα μέχρι το βράδυ;;;;;; Έχω μπλοκάρει τόσο πολύ, σκέφτομαι τα θετικά και τα αρνητικά, σίγουρα υπάρχουν διαφορές με την μάνα μου, επεμβαίνει στην ανατροφή, το παιδί πολλές φορές της αντιμιλά γιατί ποτέ δεν είχε το δέσιμο που έχουν γιαγιά και εγγονή, γιατί μέχρι πρότινος μεγάλωνε μόνο με τους γονείς της. Παππούς και γιαγιά δεν την είχαν κρατήσει!!!. Θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας γνώμες μήπως διαλευκάνω τα πράγματα μέσα μου.

Σας ευχαριστώ

 

Κατ' αρχάς λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας! και εγώ θα συμφωνήσω με τα κορίτσια ότι είναι καλύτερα να πας να μετακομίσεις στην μητέρα σου.. στην δουλειά μπορεί να τύχει το οτιδήποτε, οπότε γιατί να είσαι με το μόνιμο άγχος κάθε μέρα αν αργήσεις κλπ κλπ... δυστυχώς έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα το να μείνεις με την μητέρα σου, θα σου γλιτώσει και το ενοίκιο που μπορείς να το διαθέσεις σε άλλα πράγματα... η απόφαση είναι δική σου, μην σε επηρεάσουμε, πάντως και εγώ θα ήθελα να είμαι κοντά σε συγγενικά μου πρόσωπα και όχι σε μία μαμά που σήμερα είναι και με βοηθάει αύριο όντως μπορεί να το δει σαν αγγαρεία..

[magdoulini]

αν με την συμβιωση με την μαμα σου, το οικογενειακο περιβαλλον εινα ηρεμο,δεν υπαρχουν εντασεις, συμορφωνεται με τις υποδειξεις σου περι ανατροφης παιδιου και το παιδι περνα καλα μαζι της...τοτε μαλλον πρεπει να σκεφτεις σοβαρα αυτην την εκδοχη...αν τιποτε απο τα παραπανω δεν ισχυει ή ισχυει σε πολυ μικρο βαθμο,τοτε μαλλον θα πρεπει να σκεφτεις πολυ σοβαρα οποιοδηποτε αλλο ενδεχομενο θα μπορουσες να εχεις ωστε το παιδι αλλα και εσυ,να ζητε σε ενα ηρεμο οικογενειακο περιβαλλον και να συνεχισετε την ζωη σας...ζυγιζεις την οποια προβληματικη σχεση τυχον εχεις με την μητερα σου και επιλεγεις...

[Niki81]

Αν νοίκιαζες ισως ένα μικρο σπιτακι κοντα στη μαμα σου ώστε και να σε βοηθαει με το παιδι και να εχεις και το χωρο σου?Θα σε επαιρνε οικονομικα κατι τετοιο?Γιατι όπως τα περιγραφεις για μενα αυτή θα ηταν η ιδανικη λυση.

Διαφορετικα δε βλεπω τι άλλο θα μπορουσες να κανεις?Να κατσεις να πληρωνεις και ενοικιο και να πληρωνεις και κοπελα για να μενει τα αογευματα με το παιδι το θεωρω λαθος κινηση.Τι θα κερδισεις ετσι δλδ?Να μεινει το παιδι στο ιδιο σχολειο?Ενταξει δε νομιζω ότι θα παθει και τπτ το παιδι να αλλαξει σχολειο.Με το παιδι το εχεις συζητησει καθολου?Αρνειται να αλλαξει σχολειο?

[Dragonfly]

Υπάρχουν κάποιοι συγγενείς του άντρα σου που θα μπορούσαν να βοηθήσουν;

Υπάρχει περίπτωση να βρεις δουλειά με πρωινό ωράριο;

Με τη μαμά σου πως συμβιώνετε;

 

Εγώ θα εξέταζα πρώτα όλα τα ενδεχόμενα προκειμένου να είμαι ανεξάρτητη. Τι επιλογές έχεις;

Πιο παλιά πως τα βολεύατε; ποιος κράταγε το παιδί;

[Dragonfly]

Αν νοίκιαζες ισως ένα μικρο σπιτακι κοντα στη μαμα σου ώστε και να σε βοηθαει με το παιδι και να εχεις και το χωρο σου?Θα σε επαιρνε οικονομικα κατι τετοιο?Γιατι όπως τα περιγραφεις για μενα αυτή θα ηταν η ιδανικη λυση.

 

Αυτό θα ήταν καλύτερο από το να συγκατοικήσετε...