Να παρατήσω τη δουλειά??

[ravT]

Μισό λεπτό για να καταλάβω... Έχω διαβάσει για "λυμένο το οικονομικό πρόβλημα" της μιας και της άλλης και αναρρωτιέμαι... Για Έλληνες κατοικούντες στην Ελλάδα μιλάτε; Και γιατί βρε παλικάρια δεν αδειάζετε τις θέσεις εργασίας να βρούμε και εμείς οι εργαζόμενες στο σπίτι μητέρες;

 

Επιπροσθέτως, "λυμένο οικονομικό" εφ όρου ζωής, να με συγχωρείτε αλλά δεν έχει κανείς. ΚΑΝΕΙΣ! Μια ασθένεια, μια αναποδιά, μια καταστροφή που δεν μπορούσες να υπολογίσεις και έμεινες στο 0...

 

Δεν δουλεύουν όλοι για τα λεφτά ή για την επαγγελματική εξέλιξη. Η δημιουργία, η ανάγκη να είσαι χρήσιμος για τον ίδιο σου τον εαυτό, η αλλαγή παραστάσεων, η προσωπική εξέλιξη μέσα απ τις εμπειρίες, όλα εμπεριέχονται εν δυνάμει στον εργασιακό τομέα. Ναι, ναι... Είσαι χρήσιμος και στην οικογένειά σου μένοντας στο σπίτι και ναι, ναι προσφέρεις στους άλλους μέσα απ τον εθελοντισμό. Τα ξέρω αυτά.

 

Δούλευα από μικρό παιδί και παραιτήθηκα όταν γέννησα το 1ο μου παιδί. Γιατί (για μένα) δεν τέθηκε επιλογή. Όταν το παιδί έφτασε σε ηλικία παιδικού σταθμού, αναζήτησα εργασία. Όχι μόνο στον τομέα μου. Παντού. Κλειστές πόρτες. Παντού. Κλείνω 8 χρόνια φέτος χωρίς δουλειά. ΔΕΝ είναι ωραία. Υπόψιν. ΙΣΩΣ να ήταν ωραία αν επαρκούσε ο μισθός του συζύγου ή αν είχαμε άλλα εισοδήματα. ΙΣΩΣ. Παρένθεση: Επέλεξα το κοινό ταμείο και αυτά τα υπερ-φεμινιστικά "θέλω να είμαι ανεξάρτητη" φαντάζουν ακόμα και αστεία. Μπορεί να συμβαίνει βέβαια επειδή δε νιώθω φυλακισμένη ή έφηβη που ζητά χαρτζιλίκι και ξέρω πως δεν έχετε όλες αυτή την εικόνα συζύγου, ίσως γι αυτό αυτή σας η ανάγκη. Δικαίωμά σας.

 

Στη φάση που είμαι,διαβάζοντας και γνωρίζοντας προσωπικά των αγώνα εργαζομένων μαμάδων, η χρυσή τομή είναι η γνωστή. Δουλειά στο ωράριο του σχολείου και ζω παιδιά, σύζυγο και σπίτι τις υπόλοιπες ώρες. Στην εποχή μας, η χρυσή τομή είναι δυσεύρετη. Όσες νομίζετε πως μπορείτε να τη βρείτε όμως, κυνηγήστε την.

[Χαρά-Μαρία]

Συγνώμη αλλα εσείς που θέλετε να κάθεστε και να μην εργάζεστε ετσι απλά για τον εαυτό σας εφόσον είχατε απο πίσω χρήματα και που δεν είστε 50+ να πω ότι οκ προλάβατε και κάνατε και κάτι μόνοι σας .....Απο ποιό κοροίδο θα τα κληρονομούσατε τα χρήματα αυτά?Απο τον θείούλη ή το τζόκερ?

Πάντως απο το εργατικό , ''ακούραστο'' κορόιδο που δούλευε.

 

Αυτό αγγίζει τα όριο της ονομαζόμενης τεμπελιάς.

 

Επίσς για να κλείσω , η ενασχόληση με τα κοινά , τις φιλανθρωπίες κλπ σε μόνιμο σοβαρό επίπεδο, δεν το λες κάθομαι αλλα εργασία σχεδόν FULL TIME με ευθύνη και υποχρέωση , χωρίς αμοιβή.

 

Αρα δεν λέτε όλες απο την 'ιδια σκοπιά το ίδιο πράγμα για την μη εργασία.

 

Επειδη το εχω κανει λοιπον, το σταθερο μονιμο σε ΜΚΟ, συμφωνω μαζι σου στο οτι ειναι οντως δεσμευση και δεν βρισκω διαφορα με το να εργαζεται καποιος σε μια εταιρεια. Μην σου πω οτι το να βοηθα καποιος ατομα με αναπηρια πχ το βρισκω πιο πολυτιμο για την κοινωνια, απο το να προωθει ηλεκτρονικα τσιγαρα. Η διαφορα ειναι το οτι δεν εχει αφεντικο, δεν εχει ωραριο, μπορει να φτιαξει το προγραμμα του οπως θελει.

 

Ομως διαφωνω μαζι σου στο οτι εαν καποια γυναικα μεινει σπιτι, ειναι τεμπελα. Το εχουμε χιλιοσυζητησει αυτο το θεμα. Για εμενα εχει τα υπερ του και τα κατα του. Γιατι οπως και να το κανουμε, για τα παιδια, ειναι καλυτερα να ειναι η μαμα στο σπιτι. Δεν τα μετραμε ολα με τα λεφτα. Δεν ειναι ο μονος παραγοντας οταν πρεπει να παρεις μια τετοια αποφαση. Σου γραφει το παιδι εργαζομενης μαμας, που ετρωγε fish sticks. Δεν μου αρεσε ιδιαιτερα.

[ferby]

Ενα ακόμη μήνυμα και έφυγα...

 

Χαρά Μαρία συμφωνώ δεν είναι τεμπέλα όποια κάθεται σπίτι.Προς θέου άλλωστε την διευκρίνησα την άποψη μου στα πρώτα μηνύματα.

 

Το σχόλιο μου αφορά καθαρά και ξεχωριστά το ''αν έβρισκα λεφτά''..Δεν έχουν άνεση οικονομική το 99% των γυναικών που είναι απο επιλογή ή όχι στο απίτι.

 

Καλο Σ/Κ

[mama_3]

Μισό λεπτό για να καταλάβω... Έχω διαβάσει για "λυμένο το οικονομικό πρόβλημα" της μιας και της άλλης και αναρρωτιέμαι... Για Έλληνες κατοικούντες στην Ελλάδα μιλάτε; Και γιατί βρε παλικάρια δεν αδειάζετε τις θέσεις εργασίας να βρούμε και εμείς οι εργαζόμενες στο σπίτι μητέρες;

 

Επιπροσθέτως, "λυμένο οικονομικό" εφ όρου ζωής, να με συγχωρείτε αλλά δεν έχει κανείς. ΚΑΝΕΙΣ! Μια ασθένεια, μια αναποδιά, μια καταστροφή που δεν μπορούσες να υπολογίσεις και έμεινες στο 0...

 

Δεν δουλεύουν όλοι για τα λεφτά ή για την επαγγελματική εξέλιξη. Η δημιουργία, η ανάγκη να είσαι χρήσιμος για τον ίδιο σου τον εαυτό, η αλλαγή παραστάσεων, η προσωπική εξέλιξη μέσα απ τις εμπειρίες, όλα εμπεριέχονται εν δυνάμει στον εργασιακό τομέα. Ναι, ναι... Είσαι χρήσιμος και στην οικογένειά σου μένοντας στο σπίτι και ναι, ναι προσφέρεις στους άλλους μέσα απ τον εθελοντισμό. Τα ξέρω αυτά.

 

Δούλευα από μικρό παιδί και παραιτήθηκα όταν γέννησα το 1ο μου παιδί. Γιατί (για μένα) δεν τέθηκε επιλογή. Όταν το παιδί έφτασε σε ηλικία παιδικού σταθμού, αναζήτησα εργασία. Όχι μόνο στον τομέα μου. Παντού. Κλειστές πόρτες. Παντού. Κλείνω 8 χρόνια φέτος χωρίς δουλειά. ΔΕΝ είναι ωραία. Υπόψιν. ΙΣΩΣ να ήταν ωραία αν επαρκούσε ο μισθός του συζύγου ή αν είχαμε άλλα εισοδήματα. ΙΣΩΣ. Παρένθεση: Επέλεξα το κοινό ταμείο και αυτά τα υπερ-φεμινιστικά "θέλω να είμαι ανεξάρτητη" φαντάζουν ακόμα και αστεία. Μπορεί να συμβαίνει βέβαια επειδή δε νιώθω φυλακισμένη ή έφηβη που ζητά χαρτζιλίκι και ξέρω πως δεν έχετε όλες αυτή την εικόνα συζύγου, ίσως γι αυτό αυτή σας η ανάγκη. Δικαίωμά σας.

 

Στη φάση που είμαι,διαβάζοντας και γνωρίζοντας προσωπικά των αγώνα εργαζομένων μαμάδων, η χρυσή τομή είναι η γνωστή. Δουλειά στο ωράριο του σχολείου και ζω παιδιά, σύζυγο και σπίτι τις υπόλοιπες ώρες. Στην εποχή μας, η χρυσή τομή είναι δυσεύρετη. Όσες νομίζετε πως μπορείτε να τη βρείτε όμως, κυνηγήστε την.

 

Δουλειά στο ωράριο του σχολείου είναι ανέφικτο τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα.. από εκεί και πέρα δεν είπαμε ότι δουλεύουμε από χόμπυ, εγώ προσωπικά είπα ότι κουτσά στραβά ο δικός μου μισθός δεν κάνει την φοβερή διαφορά σπίτι μας... από εκεί και πέρα κάποιες κοπέλες είπαν πως αν είχαν λυμένο το οικονομικό θα καθόντουσαν μετά χαράς σπίτι... τώρα για το τι επιφυλλάσει το μέλλον κανείς δεν ξέρει... ξέρω άτομα που παραιτηθηκαν από δουλειά γιατί δεν την πάλευαν άλλο (κακές εργασιακές καταστάσεις) και ακόμη ψάχνουν.. δεν το μετάνιωσαν όμως που έφυγαν...

[ravT]

Δουλειά στο ωράριο του σχολείου είναι ανέφικτο τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα.. από εκεί και πέρα δεν είπαμε ότι δουλεύουμε από χόμπυ, εγώ προσωπικά είπα ότι κουτσά στραβά ο δικός μου μισθός δεν κάνει την φοβερή διαφορά σπίτι μας... από εκεί και πέρα κάποιες κοπέλες είπαν πως αν είχαν λυμένο το οικονομικό θα καθόντουσαν μετά χαράς σπίτι... τώρα για το τι επιφυλλάσει το μέλλον κανείς δεν ξέρει... ξέρω άτομα που παραιτηθηκαν από δουλειά γιατί δεν την πάλευαν άλλο (κακές εργασιακές καταστάσεις) και ακόμη ψάχνουν.. δεν το μετάνιωσαν όμως που έφυγαν...

 

 

Μιλάς για άλλο πράγμα. Δουλειά που σε αρρωσταίνει να μου λείπει... Μου χει συμβεί και χωρίς να είμαι μαμά ακόμα... Το τι μου "άφησε", εγώ το ξέρω... Έχω στηρίξει απόφαση φίλης μου να αφήσει δουλειά για τον ίδιο λόγο και εξακολουθώ να τη στηρίζω τώρα που δεν εργάζεται. Άλλο αυτό που λες, άλλος ο λόγος που σκέφτεσαι να σταματήσεις, άλλος ο λόγος που παραιτήθηκα εγώ, άλλο η τεμπέλα και άλλο η ταμπέλα "τεμπέλα" που ελαφρά τη καρδία τοποθετούμε σε μη εργαζόμενες.

[Rea_1971]

Σέβομαι απόλυτα την επιλογή κάθε γυναίκας. Να κάτσει σπίτι ή να δουλέψει. Γιατί και το σπίτι δουλειά είναι, απλήρωτη, ανασφάλιστη, αλλά δουλειά.

 

Εκείνο που με φρικάρει είναι η βίαιες, βιαστικές και αψυχολόγητες αποφάσεις. Για κάτι τόσο σοβαρό.

 

Γιατί δεν είναι απόφαση για το χρώμα του σπίτιού. Δεν είναι η απόφαση για αλλαγή επαγγελματικής πλεύσης πριν 13 χρόνια. Τότε εάν η πραγματικότητα σε προσγείωνε σε αναθεώρηση κουτσά στραβά μια νέα δουλεια την έβρισκες. Στο αντικείμενό σου με σχετικά ανάλογες αποδοχές ή αξιοπρεπείς το λιγότερο. Επιστροφή όχι μόνο γιατί σου έλειψαν οι αποδοχές σου. Απλά γιατί σου έλειψε η δουλειά σου.

 

Σήμερα όμως η επιπολαιότητα πληρώνεται ακριβά. Γι αυτό θα ξαναπώ: Ενίσταμαι στη βιαστική απόφαση.

[mama_3]

Μιλάς για άλλο πράγμα. Δουλειά που σε αρρωσταίνει να μου λείπει... Μου χει συμβεί και χωρίς να είμαι μαμά ακόμα... Το τι μου "άφησε", εγώ το ξέρω... Έχω στηρίξει απόφαση φίλης μου να αφήσει δουλειά για τον ίδιο λόγο και εξακολουθώ να τη στηρίζω τώρα που δεν εργάζεται. Άλλο αυτό που λες, άλλος ο λόγος που σκέφτεσαι να σταματήσεις, άλλος ο λόγος που παραιτήθηκα εγώ, άλλο η τεμπέλα και άλλο η ταμπέλα "τεμπέλα" που ελαφρά τη καρδία τοποθετούμε σε μη εργαζόμενες.

 

Δεν νομίζω ότι εδώ τέθηκε θέμα τεμπελιάς... τεμπέλα μπορεί να είναι μία που κάθεται σπίτι όπως επίσης τεμπέλα μπορεί να είναι και κάποια που δουλεύει.. εχω παραδείγματα στη δουλειά άσε.. άτομα που κανουν 3 πράγματα ταυτόχρονα και τα βγάζουν πέρα χαλαρά και άλλα που κάνουν 1 πράγμα με το ζόρι και γι΄αυτό θα ρωτήσουν

από εκεί και πέρα εγώ πιστεύω πως άμα ένας άνθρωπος είναι δραστήριος και με ανησυχίες γεμίζει την ημέρα του είτε δουλεύει είτε όχι...

εγώ πάντως (βγάζοντας το οικονομικό από την μέση) ζηλεύω κάποια που θα κάτσει σπίτι και μπορεί να τα διαχειριστεί όλα με την άνεσή της..

π.χ. μου αρέσει το μαγείρεμα, από μικρή ήμουν αυτό το σπαστικό κοριτσάκι που καθόταν δίπλα στη μαμά - γιαγιά και έλεγα: πες μου πως το φτιάχνεις... αλλά λόγω δουλειάς θα φτιάξω τα πιο εύκολα, ότι προλαβαίνω.. τα ΣΚ θα κάτσω να φτιάξω πιο "δύσκολα" φαγητά.. πάω σε σπίτι φίλης μου που δεν δουλευει και μου βγάζει την πορτοκαλόπιτα (γιατί είμαι και λιχούδω) και λέω τι ωραία να την έφτιαχνα και εγώ όποτε γούσταρα (πρέπει να κάτσω νύχτα όμως) ...

προς το παρόν και με αυτά που διαβάζω, το όνειρο το πρωινό απομακρύνεται σιγά σιγά από το κεφαλάκι μου!

[xena]

Πωπω... που είναι οι μαμάδες που δεν εργάζονται να μας δώσουν περισσότερα φώτα για το πως περνα η ημέρα, εάν πράγματι είναι μια απόφαση που μπορεί να μετανιώσεις, αν είναι βαρετό, αν είναι δύσκολο/εύκολο - αν κουράζονται ή πόσο βαριούνται ή αν είναι κάτι όμορφο όπως το φανταζόμαστε κάποιες και ασφαλώς με τις δικές μας προϋποθέσεις.

[ravT]

Η δική μου μέρα xena με ένα μικρό παιδί δεν είναι η εικόνα της μέσης μη εργαζόμενης μαμάς. Εγώ είμαι όλη μέρα στο πόδι και -ναι- δεν τα προλαβαίνω όλα κι ας είμαι στο σπίτι. Μια μητέρα με πολύ μικρό παιδί λοιπόν, δεν έχει ελεύθερο χρόνο, δεν πηγαίνει για καφέ και δεν βλέπει Μενεγάκη. Βλέπει ζουζούνια, ταίζει φρουτόκρεμες και ασχολείται με το παιδί της. Όταν έχει και παιδί στο σχολείο, πρέπει να έχει φαγητό έτοιμο πριν το παραλάβει, να συμβαδίζει η ώρα φαγητού/ ύπνου των παιδιών, να μπορεί να απασχολεί το μικρότερο ενώ παράλληλα διαβάζει με το μεγαλύτερο, να βάζει πλυντήριο πιάτων, να απλώνει ρούχα κ.ο.κ. Ουσιαστικά θέλω να πω, πως μια μαμά στο σπίτι ΠΙΘΑΝΟΝ να τρέχει το ίδιο με την εργαζόμενη ΥΠΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Έξω απ το σχολείο φυσικά, βλέπω μαμάδες με παιδιά στο δημοτικό ή και το νηπιαγωγείο (ή το γυμνάσιο τέλος πάντων) που το πρωί είναι με τις φόρμες, πάνε γυμναστήριο, κάνουν δουλειές, μαγειρεύουν, πηγαίνουν για ψώνια και στις 2 είναι ντυμένες, χτενισμένες, βαμένες σαν από έξοδο για καφέ. Δεν ξέρεις τι θυσιάζουν και ΑΝ τα καταφέρνουν όλα. Επίσης δεν ξέρεις αν βαριούνται ή νιώθουν στασιμότητα ή δημιουργικότητα. Δεν είναι ΕΤΣΙ ή ΑΛΛΙΩΣ.

[christina77]

Ferby, βρίσκω τα μηνύματά σου εκτός από επιθετικά, όπως είπε και η mama3 και κάπως προσβλητικά θα έλεγα. Αν ήμουν μη εργαζόμενη μαμά νομίζω θα είχα ενοχληθεί από τον τρόπο που περιγράφεις τις μη εργαζόμενες μαμάδες. Συγγνώμη, μπορεί να κάνω και λάθος και να είναι απλά η ιδέα μου.

 

Θεωρώ ότι αυτά που κερδίζει μία μη εργαζόμενη μαμά όσο και τα παιδιά της, είναι πολύτιμα, ανεκτίμητα. Το έτοιμο ζεστό φαγητό, η συνεχής παρουσία στο σπίτι δίπλα στα παιδιά, η ψυχική ηρεμία. Αρκεί φυσικά να μπορεί να το υποστηρίξει, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά.

 

Ευτυχώς κάνω μια εύκολη δουλειά γραφείου τις ώρες που τα παιδιά μου είναι στο σχολείο. Το μεσημέρι τρώμε και οι 5 μαζί (και ο μπαμπάς), το απόγευμα το αφιερώνω και πάλι στην οικογένειά μου. Πραγματικά δοξάζω τον Θεό κάθε μέρα γι' αυτό. Αν έπρεπε να γυρνάω στις 6 το απόγευμα και να έχω μετα βίας 2-3 ώρες να δω και να χαρώ τα παιδιά μου, να τα βοηθήσω στα διαβάσματα, να τα πάω στις δραστηριότητες, χωρίς παράλληλα να έχω μία δουλειά που να με γεμίζει παααααρα πολύ, θα είχα πάρει προ πολλού την απόφαση να μείνω σπίτι μου (αν φυσικά δεν υπήρχε θέμα επιβίωσης).

[osin]

Δεν δουλεύουν όλοι για τα λεφτά ή για την επαγγελματική εξέλιξη. Η δημιουργία, η ανάγκη να είσαι χρήσιμος για τον ίδιο σου τον εαυτό, η αλλαγή παραστάσεων, η προσωπική εξέλιξη μέσα απ τις εμπειρίες, όλα εμπεριέχονται εν δυνάμει στον εργασιακό τομέα.

Επειδή ρωτάς γνώμες, απλά θα πω και τη δική μου. Σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο (εκτός αν υπήρχε σοβαρό θέμα οικογενειακό, π.χ. να με χρειάζεται το παιδί μου) δε θα σταματούσα τη δουλειά μου.

Και νομίζω ότι η ravT το έθεσε πάρα πολύ ωραία, αν κι απ' ό,τι κατάλαβα είναι μη εργαζόμενη (γιατί προφανώς της λείπουν όλα αυτά τα πράγματα, και τα εκτιμά περισσότερο από εμάς, που επειδή δουλεύουμε τα θεωρούμε δεδομένα).

Εν τω μεταξύ να πω λίγο και κάτι για την αιώνια "αντιδικία" μεταξύ εργαζόμενων και μη μαμάδων. Μπορεί σε όσες εργαζόμαστε να φαίνεται ότι κάνουμε πολύ περισσότερα πράγματα στη διάρκεια της ημέρας (και τη δουλειά μας, και αυτά που θεωρούμε ότι κάνουν οι μη εργαζόμενες στο σπίτι), όμως δε μπορούμε να λέμε ότι η φύλαξη του παιδιού ή η συντήρηση του σπιτιού δεν είναι δουλειές. Πληρώνουμε άτομα για να κάνουν αυτές τις δουλειές (νταντάδες, καθαρίστριες, κλπ). Και επιπλέον, προσωπικά, το βλέπω και τα Σαββατοκύριακα, που με το παιδί και τις δουλειές του σπιτιού απασχολούμαστε όλη μέρα κι εγώ και ο άντρας μου, βγαίνουμε off και πάλι δεν έχουμε προλάβει να κάνουμε όσα θα θέλαμε!!!

[Αγγελίνα_2]

Πραγματικά κάποια μηνύματα μου φάνηκαν κι εμένα υπερβολικά και γραμμένα με επιθετικό τόνο. Πώς κάνετε έτσι βρε κορίτσια, με τη μετεμψύχωση της Σιμόν ντε Μποβουάρ μιλάμε εδώ μέσα; Τι καημός είναι αυτός με την καριέρα, που δεν αφήνει περιθώριο να καταλάβετε πως δεν είναι όλα άσπρο μαύρο, όπως τα παρουσιάζετε;

 

Υπάρχει η εργαζόμενη μαμά που δουλεύει καθαρά από ανάγκη, εκείνη που δουλεύει καθαρά από φιλοδοξία, οι περισσότερες ένας συνδυασμός των 2, εκείνη που έκανε το χόμπι της επάγγελμα, εκείνη που κράτησε τη δουλειά της, κάνοντας πίσω στους στόχους, για να μπορεί να διαθέσει περισσότερο χρόνο στο σπίτι, την οικογένεια και τον εαυτό της και πολλές άλλες περιπτώσεις και συνδυασμοί. Όπως αντίστοιχα υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές περιπτώσεις ανάμεσα στις μαμάδες που δε δουλεύουν.

 

Για να συνοψίσουμε, η θεματοθέτρια μας είπε πως είναι μια δραστήρια μαμά 3 παιδιών, που δουλεύει από 20ετίας στον ιδιωτικό τομέα, ο σύζυγος είναι δημόσιος υπάλληλος κι ότι ο δικός της μισθός δεν κάνει τη φοβερή διαφορά στο οικογενειακό εισόδημα, καθώς διαθέτει καλό εισόδημα, δικό της και σίγουρο, από άλλη πηγή. Δε βρίσκω τίποτα το περίεργο στο να σκέφτεται ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, ότι δε θέλει να περιμένει τη σύνταξη στα 67, για να αποκτήσει την πολυτέλεια περισσότερου ελεύθερου χρόνου, για να τον διαθέσει στα χόμπι της. Παρόλο που, όπως ξανάπα, εγώ δεν θα παραιτούμουν, στη θέση της.

 

Επίσης, θεωρώ εξίσου σημαντικό το μήνυμα στα παιδιά μας, να μην εμμένουν σε μια (οποιαδήποτε) κατάσταση που δεν τους ικανοποιεί από ψυχαναγκασμό ή από κοινωνικές συμβάσεις, αλλά να πορεύονται με βάση τι τους κάνει ευτυχισμένους, φυσικά πάντα μέσα σε λογικά και λειτουργικά πλαίσια.

[christina77]

Πραγματικά κάποια μηνύματα μου φάνηκαν κι εμένα υπερβολικά και γραμμένα με επιθετικό τόνο. Πώς κάνετε έτσι βρε κορίτσια, με τη μετεμψύχωση της Σιμόν ντε Μποβουάρ μιλάμε εδώ μέσα; Τι καημός είναι αυτός με την καριέρα, που δεν αφήνει περιθώριο να καταλάβετε πως δεν είναι όλα άσπρο μαύρο, όπως τα παρουσιάζετε;

 

Υπάρχει η εργαζόμενη μαμά που δουλεύει καθαρά από ανάγκη, εκείνη που δουλεύει καθαρά από φιλοδοξία, οι περισσότερες ένας συνδυασμός των 2, εκείνη που έκανε το χόμπι της επάγγελμα, εκείνη που κράτησε τη δουλειά της, κάνοντας πίσω στους στόχους, για να μπορεί να διαθέσει περισσότερο χρόνο στο σπίτι, την οικογένεια και τον εαυτό της και πολλές άλλες περιπτώσεις και συνδυασμοί. Όπως αντίστοιχα υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές περιπτώσεις ανάμεσα στις μαμάδες που δε δουλεύουν.

 

Για να συνοψίσουμε, η θεματοθέτρια μας είπε πως είναι μια δραστήρια μαμά 3 παιδιών, που δουλεύει από 20ετίας στον ιδιωτικό τομέα, ο σύζυγος είναι δημόσιος υπάλληλος κι ότι ο δικός της μισθός δεν κάνει τη φοβερή διαφορά στο οικογενειακό εισόδημα, καθώς διαθέτει καλό εισόδημα, δικό της και σίγουρο, από άλλη πηγή. Δε βρίσκω τίποτα το περίεργο στο να σκέφτεται ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, ότι δε θέλει να περιμένει τη σύνταξη στα 67, για να αποκτήσει την πολυτέλεια περισσότερου ελεύθερου χρόνου, για να τον διαθέσει στα χόμπι της. Παρόλο που, όπως ξανάπα, εγώ δεν θα παραιτούμουν, στη θέση της.

 

Επίσης, θεωρώ εξίσου σημαντικό το μήνυμα στα παιδιά μας, να μην εμμένουν σε μια (οποιαδήποτε) κατάσταση που δεν τους ικανοποιεί από ψυχαναγκασμό ή από κοινωνικές συμβάσεις, αλλά να πορεύονται με βάση τι τους κάνει ευτυχισμένους, φυσικά πάντα μέσα σε λογικά και λειτουργικά πλαίσια.

 

Αγγελίνα, συμφωνώ μαζί σου απολυτοαπόλυτα! Έτσι ακριβώς βλέπω κι εγώ τα πράγματα - αν εξαιρέσεις ότι εγώ στη θέση της μπορεί και να δήλωνα παραίτηση εχθές!

[γιαννα!]

Ρε κορίτσια μας δουλεύετε???? Γιατί κάποιες όχι ο λλες μιλάτε κάπως για τις "χαρωπες νοικοκυρές??????)

Ε ΝΑΙ είμαι μια ΧΑΡΩΠΗ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ !!!! Ξυπνάω το πρωί φτιάχνω τον καφε στον άντρα μου για να πάει στην δουλειά του. Κατω τις δουλειές μου με την ησυχία μου παίζω με τα παιδιά μου καταβαινουμε κάτω κάνουμε ποδήλατα..παίζουμε μπάλα..κλπ...το μεσιμερι τρώνε τα 2 παιδιά μαζί...Κ εγω στρίβω τραπέζι κ περιμένω τον άντρα μου να φάμε μαζί.. τα απογεύματα κάνουμε πράγματα όλοι παρέα.Σπίτι παίζουμε κρυφτό ή βγαίνουμε έξω πλατεία...γενικ Ότι μπορούμε κάνουμε.. τα βράδια τρώμε όλοι μαζί... εχ χρόνο πηγαίνω για περπάτημα που μου αρέσει πηγαίνω βόλτα στα μαγαζιά κ ας μην έχω να ψωνισω......τα βράδυα έχω την όρεξη κ μετα απο 13 χρόνια ετοιμάζω βραδιές με τον άντρα μου...Όχι κάθε μέρα 2 φορές την βδομάδα σιγουρα...φτιαχνω πιτσα βλεπουμε ταινιες μαζί ..παίζουμε ταβλακι η χαρτιά γενικά έχω όρεξη να κάνουμε πράγματα.. ... Όπως είπα κ πριν αν μπορούσα θα ήθελα μια δουλειά 4-6ωρη...

 

Και εννοείτε αν είχα χρήματα όπως η κοπέλα δεν θα δούλευα......

 

Έτσι κοιτάνε κάποιες όλο την καριέρα κ χάνονται μετά δεν λέω για κάποια από εσάς μην παρεξηγηθώ για γνωστές μ λεω..

[sofi@p]

Ρε κορίτσια μας δουλεύετε???? Γιατί κάποιες όχι ο λλες μιλάτε κάπως για τις "χαρωπες νοικοκυρές??????)

Ε ΝΑΙ είμαι μια ΧΑΡΩΠΗ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ !!!! Ξυπνάω το πρωί φτιάχνω τον καφε στον άντρα μου για να πάει στην δουλειά του. Κατω τις δουλειές μου με την ησυχία μου παίζω με τα παιδιά μου καταβαινουμε κάτω κάνουμε ποδήλατα..παίζουμε μπάλα..κλπ...το μεσιμερι τρώνε τα 2 παιδιά μαζί...Κ εγω στρίβω τραπέζι κ περιμένω τον άντρα μου να φάμε μαζί.. τα απογεύματα κάνουμε πράγματα όλοι παρέα.Σπίτι παίζουμε κρυφτό ή βγαίνουμε έξω πλατεία...γενικ Ότι μπορούμε κάνουμε.. τα βράδια τρώμε όλοι μαζί... εχ χρόνο πηγαίνω για περπάτημα που μου αρέσει πηγαίνω βόλτα στα μαγαζιά κ ας μην έχω να ψωνισω......τα βράδυα έχω την όρεξη κ μετα απο 13 χρόνια ετοιμάζω βραδιές με τον άντρα μου...Όχι κάθε μέρα 2 φορές την βδομάδα σιγουρα...φτιαχνω πιτσα βλεπουμε ταινιες μαζί ..παίζουμε ταβλακι η χαρτιά γενικά έχω όρεξη να κάνουμε πράγματα.. ... Όπως είπα κ πριν αν μπορούσα θα ήθελα μια δουλειά 4-6ωρη...

 

Και εννοείτε αν είχα χρήματα όπως η κοπέλα δεν θα δούλευα......

 

Έτσι κοιτάνε κάποιες όλο την καριέρα κ χάνονται μετά δεν λέω για κάποια από εσάς μην παρεξηγηθώ για γνωστές μ λεω..

Αν αυτό σε ικανοποιεί, γιατί οχι;;

 

Απλά, κάποιες δεν ικανοποιούμαστε απο αυτό το μοντέλο γυναίκας.

 

Αλήθεια, αν ένας μπαμπας πει οτι, εφόσον αρκεί το εισόδημα της μαμάς για όλη την οικογένεια, θα σταματήσει τη δουλεια του για να κανει τα χομπυ του, πως θα σας φανεί; Ρωτάω με καλή διάθεση και δηλώνοντας οτι πιστεύω στην ισότητα των 2 φύλων.

[Rea_1971]

Αν αυτό σε ικανοποιεί, γιατί οχι;;

 

Απλά, κάποιες δεν ικανοποιούμαστε απο αυτό το μοντέλο γυναίκας.

 

Αλήθεια, αν ένας μπαμπας πει οτι, εφόσον αρκεί το εισόδημα της μαμάς για όλη την οικογένεια, θα σταματήσει τη δουλεια του για να κανει τα χομπυ του, πως θα σας φανεί; Ρωτάω με καλή διάθεση και δηλώνοντας οτι πιστεύω στην ισότητα των 2 φύλων.

 

 

Μια χαρά θα ήταν. Αν βέβαια αυτός θα ήθελε να εργάζεται σπίτι του χωρίς μισθό, χωρίς ασφάλιση και χωρίς άδειες.

[sofi@p]

Μια χαρά θα ήταν. Αν βέβαια αυτός θα ήθελε να εργάζεται σπίτι του χωρίς μισθό, χωρίς ασφάλιση και χωρίς άδειες.

 

Εμένα πάλι αυτό το μοντέλο άντρα δε θα με ικανοποιούσε. Όπως και στον άντρα μου δε θα άρεσε να έχει δίπλα του μια γυναίκα που δεν εργάζεται απο επιλογή.

[Rea_1971]

Προσωπικό σας θέμα. Αλλά δεν είναι ο κανόνας.

[Rea_1971]

Προσωπικά εμένα ουδόλως θα με ενοχλούσε μια τέτοια επιλογή του συζύγου μου.

Αλλά δεν το θέλει ο ίδιος. Θα μπορούσε εδώ και 5 χρόνια να βγει στη σύνταξη αλλά δεν...

Και είναι εξαιρετικός πατέρας. Θα ήταν πολύ καλύτερος από κάθε τυχαία νταντά.

[sofi@p]

Προσωπικό σας θέμα. Αλλά δεν είναι ο κανόνας.

 

Δεν ξέρω ποιος είναι ο κανόνας αλλά ξέρω οτι το ζευγάρι πρέπει να συμφωνεί σε αυτό το θέμα. Δεν είναι μονομερής η απόφαση να αφήσει κάποιος τη δουλεια του.

[Rea_1971]

Αν δεν τίθεται οικονομικό θέμα είναι σαφώς μονομερής η απόφαση.

 

Αλλαγή καριέρας θα το έλεγα.

[sofi@p]

Αν δεν τίθεται οικονομικό θέμα είναι σαφώς μονομερής η απόφαση.

 

Αλλαγή καριέρας θα το έλεγα.

Πριν κάποιος εξαρτηθεί οικονομικά απο κάποιον άλλον και αφήσει πάνω του ολα τα βάρη της οικογένειας, οφείλει να έχει τη συναίνεση του. Εκτός αν όταν μιλάς για λυμένο οικονομικό εννοείς οτι έχει αλλά εισοδήματα, εκτός δουλειάς.

[Rea_1971]

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα.

[γιαννα!]

Ωραία ερώτηση....χαχα!! Φυσικά κ ο άντρας ΜΟΥ δεν θα δεχόταν σε καμία περίπτωση να μην δουλεύει...Ο ίδιος δεν θα το δεχόταν.....ούτε Φυσικά να περνώ εγώ περισσότερα λεφτά από εκείνον...και συμφωνώ άπλυτα σε αυτό..Ίσως γι'αυτό κ ταιριαξαμε κ παντρευτηκαμε επειδή πιστεύουμε σε ίδια πράγματα.. θα έκανε 2 δουλειά η και 3 προκειμένου να βγάζει πςρισσοτερα..Πώς να το πω.. Στους άντρες αρέσει να "νομιζουν" Η και να είναι πιο ψηλά από μια γυναίκα..Κ εγω συμφωνώ με αυτό....Τώρα τι ισότητα μου λέτε εσείς....γι'αυτό τα διαζύγια πάνε βουή. ..... Μην τα ισοπεδοσουμε κιόλας.... ας τον βάλουμε να θυσαλει κιόλας........ φυσικά πρέπει να υπάρχει σεβασμός ανάμεσα στο ζευγάρι αλλά ο άντρας είναι άντρας...εννοείτε κ η γυναίκα γυναίκα είναι άλλα εγω το βλέπω αλλιώς...Η γυναίκα θέλει χάζια αγκαλιές.. συγχωρέστε με ειληκρινα όσες έχετε αντίθετη άποψη αλλά εγώ είμαι λίγο της πιο παλιάς ιδέας.....Κ ας είμαι 29....

[sofi@p]

Ωραία ερώτηση....χαχα!! Φυσικά κ ο άντρας ΜΟΥ δεν θα δεχόταν σε καμία περίπτωση να μην δουλεύει...Ο ίδιος δεν θα το δεχόταν.....ούτε Φυσικά να περνώ εγώ περισσότερα λεφτά από εκείνον...και συμφωνώ άπλυτα σε αυτό..Ίσως γι'αυτό κ ταιριαξαμε κ παντρευτηκαμε επειδή πιστεύουμε σε ίδια πράγματα.. θα έκανε 2 δουλειά η και 3 προκειμένου να βγάζει πςρισσοτερα..Πώς να το πω.. Στους άντρες αρέσει να "νομιζουν" Η και να είναι πιο ψηλά από μια γυναίκα..Κ εγω συμφωνώ με αυτό....Τώρα τι ισότητα μου λέτε εσείς....γι'αυτό τα διαζύγια πάνε βουή. ..... Μην τα ισοπεδοσουμε κιόλας.... ας τον βάλουμε να θυσαλει κιόλας........ φυσικά πρέπει να υπάρχει σεβασμός ανάμεσα στο ζευγάρι αλλά ο άντρας είναι άντρας...εννοείτε κ η γυναίκα γυναίκα είναι άλλα εγω το βλέπω αλλιώς...Η γυναίκα θέλει χάζια αγκαλιές.. συγχωρέστε με ειληκρινα όσες έχετε αντίθετη άποψη αλλά εγώ είμαι λίγο της πιο παλιάς ιδέας.....Κ ας είμαι 29....

 

Το θέμα Γιαννα είναι να συμφωνεί το ζευγάρι στο μοντέλο της οικογένειας που θα δημιουργήσει. Εμείς, ας πούμε, 20 χρονια μαζί, έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετο μοντέλο απο το δικό σας. Ο,τι ταιριάζει στον καθένα.