ΜΩΡΟ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΣΠΙΤΙΑ!

[Dori78]

Κορίτσια καλησπέρα,

 

Είμαι σε απόγνωση και χρειάζομαι τη βοηθειά σας!

Έχω ένα κοριτσάκι 4 μηνών το οποίο γενικώς είναι ήσυχο. Από τη γέννησή του ερχόντουσαν οι γιαγιάδες τακτικά σπίτι και την κρατούσαν και μόνες τους χωρίς το μωρό να έχει πρόβλημα.

Έξω από το σπίτι πέρα από τις καλοκαιρινές διακοπές και τις επισκέψεις στον γιατρό δεν είχε βγει μέχρι το τρίμηνο, όπως μας είχε πει ο παιδίατρος μέχρι τους 3 μήνες δεν καταλαβαίνει και πολλά έξω. Έκανε και καύσωνα συνέχεια μέσα στο καλοκαίρι

Από το 3 μηνο κ μετά ξεκινήσαμε βόλτες έξω και με το αμάξι. Στην αρχή δεν καταλαβαινε αλλά σιγά σιγά προσαρμόστηκε.

Επιχείρησα να την αφήσω μόνη της πρώτη φορά με τη μαμά μου στο σπίτι της και φρίκαρε!! Έπαθε υστερία και αναγκάστικα να γυρισω να την παρω. Μόλις την αγκάλιασα ηρέμησε και κοιμήθηκε.

Χθες πήγε με τον μπαμπά της στην πεθερά μου και ενώ στην αρχή καθότανε ξαφνικά τρώει σκάλωμα και άρχισε πάλι ουρλιαχτά.

Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ γιατί δεν ξέρω τι είναι σωστό. Φαίνεται να μην της αρέσει σε άλλα σπίτια , δεν γελάει είναι σοβαρή, από την άλλη θέλω να μάθει τα σπίτια των γιαγιάδων για να μπορώ να την αφήνω. Τώρα έχω ξεκινήσει και πάμε όοολοι μαζί για 2 ωρες όποτε μπορούμε έτσι ώστε να συνηθίζει τον χώρο. Να της έρθει πιο ομαλά. Και πάλι πάντως και μαζί μου που ειναι είναι πολύ σοβαρή και στραβώνει με το παραμικρό. Δεν είναι ηρεμη ούτε μπορεί να κοιμηθεί βέβαια. Πέφτει ξερή όταν γυρίσουμε σπίτι.

Σκεφτηκα να μιλήσω με παιδοψυχολόγο δεν ξέρω αν κάνει να κλαίει τόσο πολύ...μπορεί να νιώθει ανασφάλεια ή να μην είναι έτοιμη ακόμα; να περιμένω; να την πιέσω με το να πηγαίνουμε μαζί ;

υπάρχουν παιδοψυχολόγοι που να ασχολούνται με μωράκια ;;

 

αν είχατε να μου συστήσετε καποιον ειδικό θα βοηθούσε!!!

 

 

Όποια γνώμη ας μου πείτε γιατί είμαι πολύ στεναχωρημένη, νιώθω πάρα πολύ εκλωβισμένη που δεν μπορώ να την αφήσω για μια ώρα κάπου να ηρεμήσω και εγώ....

[Niki81]

Θα πας σε παιδοψυχολογο το μωρο 4 μηνων γιατι προτιμα το οικειο του περιβάλλον στο οποιο εχει περασει 3 από τους 4 μηνες της ζωης του?Seriously?

[nikol*]

Ο παιδίατρος μου είπε ότι δεν καταλαβαίνει κ πολλά μέχρι το 3μηνο , έχει παιδιά ? Αλλιώς μάλλον αστειεύεται.

 

Τα μωρά σκανάρουν τα πάντα...όλα είναι καινούρια..λες να μην έχει κανένα ενδιαφέρον γι αυτά μια βόλτα με καρότσι ? Φυσικό , είναι το μωρό να αντιδράσει μετά από 3μηνο εγκλεισμό....μάλλον όλοι θα αντιδρούσαμε.

Προφανώς αρκετές βόλτες με καρότσι, αυτοκίνητο κλπ θα βοηθήσει....ακόμη ο καιρός είναι ωραιότατος !!!

Δεν ξέω αν υπάρχουν παιδοψυχολόγοι για μωρά, αλλά μάλλον δεν τον χρειάζεται το μωρο

[lucia]

Έξω από το σπίτι πέρα από τις καλοκαιρινές διακοπές και τις επισκέψεις στον γιατρό δεν είχε βγει μέχρι το τρίμηνο, όπως μας είχε πει ο παιδίατρος μέχρι τους 3 μήνες δεν καταλαβαίνει και πολλά έξω.

 

 

Οφ τόπικ αλλά υπάρχουν βρε κορίτσια παιδίατροι που να προτείνουν κάτι τέτοιο? Και βιταμίνη D από που θα πάρει κλεισμένο σ'ενα σπίτι? Ερεθίσματα και άλλα λοιπά? Σόρυ κιόλας, γιατρός δεν είμαι, αλλά η δική μας γιατρός μας συνέστησε από 20 ημερών βόλτες, βόλτες, βόλτες. Εντάξει στο γιό μου ήμουνα πιο μαζεμένη γιατί γεννήθηκε Φλεβάρη (26 ημερών βγήκαμε την πρώτη μας βόλτα και από κει και μετά καθημερινά), αλλά τη μικρή, γεννημένη Ιούλη, μεχρι και σε ταβέρνα 20 ημερών τη βγάλαμε.

 

Γι'αυτό που ρωτάς, απόλυτα φυσιολογική μου φαίνεται η αντίδραδη του μωρού σου. Λογικά θα πρέπει να μείνεις κι εσύ λίγο πρώτα στον ίδιο χώρο (είτε στο πατρικό είτε στα πεθερικά) και μετά από αρκετή ώρα να την αφήσεις μόνη. Εδώ τα δικά μου που είναι 15 μηνών και 33 μηνών και θα πάθαιναν υστερία αν τ'αφηναμε στα πεθερικά και φεύγαμε έτσι απότομα (συνηθίζουμε να πηγαίνουμε με τον άντρα μου για κανα καφέ, αλλά γύρω στις 4-5 το απόγευμα, αφού είμαστε ήδη στα πεθερικά απ'τις 12-1 το μεσημέρι).

 

Να χαίρεσαι το μωρό σου!

[Niki81]

Και ο δικος μας παιδίατρος είναι της ιδιας αποψης...υπο την εννοια ότι δε θελει να ρισκαρει να παθει κατι τοσο μικρο μωρο ανεμβολιαστο.Ο πρωτος μου γεννηθηκε Χριστουγγενα...κι εγω τον ειχα μεσα για τρεις μηνες.Ελαχιστα βγηκαμε...λογω καιρου βασικα.Ο παιδίατρος βασικα δεν ηθελε βολτες με το καροτσι γιατι μου ελεγε ότι ολο το καυσαεριο των αυτοκινητων καταληγει στο μωρο.Μεναμε και σε αρκετα πολυσυχναστη περιοχη τοτε.Στο δευτερο γιο μου που γεννηθηκε Αυγουστο ηατν πιο large.Ειχαμε μετακομισει και σε καλυτερη περιοχη,με λιγη κινηση και μου ελεγε να τον βγαζω αλλα καλυτερα σε μαρσιππο παρα σε καροτσι.Αυτο είναι και θεμα της μαμας εξαλλου.Το παιδι μου που εμεινε τρεις μηνες μεσα δεν επαθε τπτ...εγω σαλταρα.

[Dori78]

Θα πας σε παιδοψυχολογο το μωρο 4 μηνων γιατι προτιμα το οικειο του περιβάλλον στο οποιο εχει περασει 3 από τους 4 μηνες της ζωης του?Seriously?

 

 

Ναι, δε θα πάω το μωρό να κάνει ψυχανάλυση, εγώ θα πάω να μιλήσω μαζί του για να δω ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος να εναρμονιστεί με το καινούριο περιβάλλον. Αν πρέπει να επιμένω εφόσον βλέπω ότι δεν το θέλει και όλες αυτές τις απορίες που έγραψα στο πρώτο μου post. Εγώ μπορεί να θεωρώ ότι το να την πηγαίνω και να κλαίει είναι και το σωστότερο αλλά ένας ειδικός σίγουρα έχει μία πιο εμπεριστατωμένη γνώμη.

[Dori78]

Οφ τόπικ αλλά υπάρχουν βρε κορίτσια παιδίατροι που να προτείνουν κάτι τέτοιο? Και βιταμίνη D από που θα πάρει κλεισμένο σ'ενα σπίτι? Ερεθίσματα και άλλα λοιπά? Σόρυ κιόλας, γιατρός δεν είμαι, αλλά η δική μας γιατρός μας συνέστησε από 20 ημερών βόλτες, βόλτες, βόλτες. Εντάξει στο γιό μου ήμουνα πιο μαζεμένη γιατί γεννήθηκε Φλεβάρη (26 ημερών βγήκαμε την πρώτη μας βόλτα και από κει και μετά καθημερινά), αλλά τη μικρή, γεννημένη Ιούλη, μεχρι και σε ταβέρνα 20 ημερών τη βγάλαμε.

 

Γι'αυτό που ρωτάς, απόλυτα φυσιολογική μου φαίνεται η αντίδραδη του μωρού σου. Λογικά θα πρέπει να μείνεις κι εσύ λίγο πρώτα στον ίδιο χώρο (είτε στο πατρικό είτε στα πεθερικά) και μετά από αρκετή ώρα να την αφήσεις μόνη. Εδώ τα δικά μου που είναι 15 μηνών και 33 μηνών και θα πάθαιναν υστερία αν τ'αφηναμε στα πεθερικά και φεύγαμε έτσι απότομα (συνηθίζουμε να πηγαίνουμε με τον άντρα μου για κανα καφέ, αλλά γύρω στις 4-5 το απόγευμα, αφού είμαστε ήδη στα πεθερικά απ'τις 12-1 το μεσημέρι).

 

Να χαίρεσαι το μωρό σου!

 

 

Ευχαριστώ !

 

Μου είπε ότι αν δε θηλάζω και αν δεν πρέπει να το βγάλω έξω για δική μου ευκολία, το μωρό μέχρι το τρίμηνο χουχουλιαζει στο σπίτι καλύτερα. Όχι ότι το έξω κάνει κακό βέβαια. Παρόλα αυτά το μετάνοιωσα που δεν την έβγαζα συχνότερα, θεωρώ τώρα ότι θα ήταν πιο εύκολη και στη βόλτα και στα σπιτια...

[pax]

Ναι βρε, χαλάρωσε, δεν χρειάζεται παιδοψυχολόγο 4 μηνών μωράκι! Κι αν μάθει ένα μήνα αργότερα το σπίτι της γιαγιάς, δεν χάλασε ο κόσμος. Δεν θα την αφήνεις μόνη στη γιαγιά αφού κλαίει βέβαια αν δεν υπάρχει επείγουσα ανάγκη. Αλλά αν απλώς δεν μπορεί να χαλαρώσει και να κοιμηθεί σε ξένο σπίτι, δεν είναι πια τόσο τραγικό, ούτε είναι λόγος να κλειστείτε στο σπίτι σας. Δηλαδή αν εσύ σε ξενοδοχείο δεν κοιμάσαι τόσο άνετα όσο στο σπίτι, θα πας σε ψυχολόγο ή θα κόψετε τις διακοπές όλη η οικογένεια;

 

Πάντως, και δεν αναφέρομαι προσωπικά σε σένα, απλώς διαπιστώνω ένα κοινωνικό φαινόμενο, είναι ανησυχητικός ο φόβος που έχουμε ως κοινωνία απέναντι σε οποιαδήποτε υποψία αρνητικού συναισθήματος.

[Niki81]

Τι να σου πω...καλο κουραγιο...γιατι αν αρχισεις να πηγαίνεις σε παιδοψυχολόγους για τέτοιους λογους...σας βλεπω να γινόσαστε φιλαράκια.

 

Σοβαρα τωρα...εχεις ένα παιδακι 4 μηνων...μεχρι πριν 4 μηνες ηταν μεσα στην κοιλιτσα σου...στην ασφαλια του.Ξαφνικα αρχιζει να γνωριζει τον κοσμο και θελει να είναι μαζι σου.Ισως ακομα και μαζι σου σε ξενο περιβάλλον να αντιδρα.Πολλα μωράκια αντιδρουν και με ατομα...εμενα εβλεπε την πεθερα μου και πλανταζε.

 

Είναι 4 μηνων μωρο...αντιμετωπισε το ετσι.Αν θες να συνηθισει κατι θα πρεπει με ηρεμια και χρονο να κανεις μια προσπαθεια.Πηγαινε την για λιγο...εσυ...κρατα την αγκαλια εσυ...καντη βολτες στο χωρο να εξοικειωθεί...και όταν αρχισει να δυσανασχετεί φευγεις.Δοκιμασε το καποιες φορες και σιγα σιγα θ απροσαρμοστει.

 

Να την πηγαίνεις και να πλανταζει όπως λες κι εσυ να επιμενεις να την κρατας εκει τι νοημα εχει?Ετσι θ ανιωσει ασφαλης?Οχι υποθετω.Αν παλι προσπαθεις να της δειξεις ότι δε μπορει να γινεται το δικο της...τ να σου πω.Σε 4 μηνων μωρο δε βλεπω το νοημα.

[Dori78]

Όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι δε θέλω να κάνω κάτι λάθος με το μωράκι μου. Δε θέλω να την πιέσω εκεί που δεν πρέπει αλλά να την εξοικοιωσω όσο το δυνατόν ομαλότερα στο χώρο γύρω της.

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι ούτε και με τον μπαμπά της κάθεται χωρίς να κλαίει παρά μόνο μαζί μου,εκτός και αν είναι για πάρα πολύ λιγο.

Εσείς θα πηγαίνατε το μωράκι σας στη μαμά σας και να το βλέπετε ότι δεν του αρέσει ο χώρος , ότι δεν είναι άνετα και ότι είναι στραβωμένο παρά τις χαρές και τα πανηγήρια γύρω του; Θα το κάνατε ακόμα και για λίγη ώρα;;

[Dragonfly]

Σκεφτηκα να μιλήσω με παιδοψυχολόγο δεν ξέρω αν κάνει να κλαίει τόσο πολύ...μπορεί να νιώθει ανασφάλεια ή να μην είναι έτοιμη ακόμα; να περιμένω; να την πιέσω με το να πηγαίνουμε μαζί ;

υπάρχουν παιδοψυχολόγοι που να ασχολούνται με μωράκια ;;

 

αν είχατε να μου συστήσετε καποιον ειδικό θα βοηθούσε!!!

 

Μα θα πας σε παιδοψυχολόγο επειδή κλαίει το μωρό που αποχωρίζεται τη μαμά του; Πλάκα κάνεις;;;

 

Αφήνεις το μωρό στη μαμά σου, φεύγεις και αν κλάψει αναλαμβάνει η μαμά σου να το ηρεμήσει. Τόσο απλά. Το ότι έπιασε το μωρό "υστερία" η μαμά σου στο είπε και γύρισες πίσω;

[Dragonfly]

Όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι δε θέλω να κάνω κάτι λάθος με το μωράκι μου. Δε θέλω να την πιέσω εκεί που δεν πρέπει αλλά να την εξοικοιωσω όσο το δυνατόν ομαλότερα στο χώρο γύρω της.

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι ούτε και με τον μπαμπά της κάθεται χωρίς να κλαίει παρά μόνο μαζί μου,εκτός και αν είναι για πάρα πολύ λιγο.

Εσείς θα πηγαίνατε το μωράκι σας στη μαμά σας και να το βλέπετε ότι δεν του αρέσει ο χώρος , ότι δεν είναι άνετα και ότι είναι στραβωμένο παρά τις χαρές και τα πανηγήρια γύρω του; Θα το κάνατε ακόμα και για λίγη ώρα;;

 

Όλα τα μωράκια κλαίνε. Με το να το έχεις συνέχεια πάνω σου και να μην το αφήνεις αλλού μην τυχόν και κλάψει δεν του κάνεις καλό.

Να το δίνεις και στον μπαμπά του και ας κλαίει. Δηλαδή σε εσένα δεν κλαίει ποτέ;

[miriki]

Εννιά μήνες στην κοιλιά εννιά μήνες (και βάλε) αγκαλιά δε λένε; Τεσσάρων μηνών δεν μπορούσα να διανοηθώ να το αφήσω.

 

Παίρνεις λοιπόν ένα καλό μάρσιπο αγκαλιά και κάνετε τα πάντα μαζί. Τον πρώτο καιρό ΑΝ χρειαστεί να το αφήσεις καλύτερα να βρίσκεται στο σπίτι του στο χώρο του.

 

Τώρα αν πρέπει να επιστρέψεις στη δουλειά σου π.χ. εκεί θα πρέπει να κάνεις σταδιακή προσαρμογή που θα κρατάει από λίγα λεπτά μέχρι το επιθυμητό χρονικό διάστημα.

 

Όσο για τον μπαμπά, μάλλον πρέπει να μπει περισσότερο στο παιχνίδι.

[pax]

Όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι δε θέλω να κάνω κάτι λάθος με το μωράκι μου.

 

Ναι, νομίζω ότι εδώ είναι η ρίζα του προβλήματος. Κάποτε έρχεται η στιγμή να ενηλικιωθούμε και να αναγνωρίσουμε ότι δεν γίνεται να μην κάνουμε λάθη.

Καλή συνέχεια!

[Niki81]

Όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι δε θέλω να κάνω κάτι λάθος με το μωράκι μου. Δε θέλω να την πιέσω εκεί που δεν πρέπει αλλά να την εξοικοιωσω όσο το δυνατόν ομαλότερα στο χώρο γύρω της.

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι ούτε και με τον μπαμπά της κάθεται χωρίς να κλαίει παρά μόνο μαζί μου,εκτός και αν είναι για πάρα πολύ λιγο.

Εσείς θα πηγαίνατε το μωράκι σας στη μαμά σας και να το βλέπετε ότι δεν του αρέσει ο χώρος , ότι δεν είναι άνετα και ότι είναι στραβωμένο παρά τις χαρές και τα πανηγήρια γύρω του; Θα το κάνατε ακόμα και για λίγη ώρα;;

 

 

Κανεις δεν αμφισβητει ότι θελεις το καλυτερο γι ατο μωρο σου...και ότι όλα αυτά τα σκέφτεσαι γιατι δε θελεις να κανεις κατι λαθος.Αλιμονο.Ολες υπηρξαμε πρωτομανουλες και ξερουμε αυτό το χαος και το αγχος.Ομως μη φτανεις να γινεσαι υπερβολικη και μη δινεις τοσο μεγαλη σημασια σε αντιδράσεις του παιδιου οι οποιες είναι και πλήρως δικαιολογημένες...ετσι κακο κανεις παρα καλο.Καπου πρεπει να ακολουθήσεις και το ενστικτο σου.Καθε μαμα είναι διαφορετικη όπως ειδες.Καποιες θα σου πουν αστο κι ας κλαιει...καποιες θα σου πουν κανε υπομονή.Δεν ξερω σε ποια κατηγορια ανηκεις αυτό μονη σου το ξερεις.

 

Προσωπικα θα σου πω δωστου χρονο...όλα τα μωράκια θελουν τη μαμα τους.Δωστου χρονο και θα δεις πως μονο του θα αλλαξει.Για μενα οσο περισσοτερες αγκαλιες παιρνει ένα μωρο τους πρωτους μηνες από τη μαμα τοσο πιο ασφαλεια αισθάνεται και τοσο πιο ευκολα ανεξαρτητοποιειται.Αν παλι εσυ προτιμάς να το αφηνεις εκει κι ας κλαιει...δοκιμασε το.Ολα εξαρτώνται κι από το παιδι..θα σε οδηγησει και μονο του στο τι είναι καλυτερο γι αυτό.

[miriki]

Η πιο ανακουφιστική σκέψη πάντως, που είναι και μεγάλη αλήθεια, είναι ότι τίποτε από όλα αυτά δεν κρατάει για πάντα. Τίποτε, θα περάσει κι αυτό και θα ρθουν άλλα πιο ενδιαφέροντα; πιο δύσκολα; πιο χαρούμενα; όσο πιο δεκτική είσαι τόσο πιο καλά θα εξελίσσονται τα πράγματα.

 

Δύσκολη πίστα το νεογέννητο....και όλος ο πρώτος χρόνος. Έχεις και συμβουλές από παντού... Βρες τον εαυτό σου σιγά σιγά και όλα θα γίνουν όσο καλύτερα γίνεται...

[Dori78]

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις και το ενδιαφέρον σας!

Γεγονός είναι κάθε μανούλα διαφορετική με διαφορετικές απόψεις και κάθε μωράκι με διαφορετικές ανάγκες και "ιδιοτροπίες".

Νομίζω ότι μια χρυσή τομή είναι το πιο ιδανικό για αρχή...και μετά βλέπουμε..

[Dori78]

Η πιο ανακουφιστική σκέψη πάντως, που είναι και μεγάλη αλήθεια, είναι ότι τίποτε από όλα αυτά δεν κρατάει για πάντα. Τίποτε, θα περάσει κι αυτό και θα ρθουν άλλα πιο ενδιαφέροντα; πιο δύσκολα; πιο χαρούμενα; όσο πιο δεκτική είσαι τόσο πιο καλά θα εξελίσσονται τα πράγματα.

 

Δύσκολη πίστα το νεογέννητο....και όλος ο πρώτος χρόνος. Έχεις και συμβουλές από παντού... Βρες τον εαυτό σου σιγά σιγά και όλα θα γίνουν όσο καλύτερα γίνεται...

 

 

Έχεις απόλυτο δίκιο !! Και υπάρχει πολύ μέλλον ακόμα....

[Sunty]

Dori υπομονη. Ολος ο πρωτος χρονος είναι πολύ δυσκολος και τα μωρα θέλουν 24 ωρες το 24 ωρο τη μαμα αγκαλια. Είναι παραλληλα και περιοδος μονιμης αυπνιας για τις μαμαδες ιδιαιτερα αν θηλαζουν. Ο δευτερος χρονος χρόνος έχει άλλα, ο τριτος άλλα...

Απολαυσε αυτές τις στιγμες, είναι ανεπανάληπτες. Για παιδοψυχολόγους, μην το ξανακουσω, δεν υπαρχει καμια τετοια αναγκη.

[summer wine]

Κορίτσια καλησπέρα,

 

Είμαι σε απόγνωση και χρειάζομαι τη βοηθειά σας!

Έχω ένα κοριτσάκι 4 μηνών το οποίο γενικώς είναι ήσυχο. Από τη γέννησή του ερχόντουσαν οι γιαγιάδες τακτικά σπίτι και την κρατούσαν και μόνες τους χωρίς το μωρό να έχει πρόβλημα.

Έξω από το σπίτι πέρα από τις καλοκαιρινές διακοπές και τις επισκέψεις στον γιατρό δεν είχε βγει μέχρι το τρίμηνο, όπως μας είχε πει ο παιδίατρος μέχρι τους 3 μήνες δεν καταλαβαίνει και πολλά έξω. Έκανε και καύσωνα συνέχεια μέσα στο καλοκαίρι

Από το 3 μηνο κ μετά ξεκινήσαμε βόλτες έξω και με το αμάξι. Στην αρχή δεν καταλαβαινε αλλά σιγά σιγά προσαρμόστηκε.

Επιχείρησα να την αφήσω μόνη της πρώτη φορά με τη μαμά μου στο σπίτι της και φρίκαρε!! Έπαθε υστερία και αναγκάστικα να γυρισω να την παρω. Μόλις την αγκάλιασα ηρέμησε και κοιμήθηκε.

Χθες πήγε με τον μπαμπά της στην πεθερά μου και ενώ στην αρχή καθότανε ξαφνικά τρώει σκάλωμα και άρχισε πάλι ουρλιαχτά.

Έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ γιατί δεν ξέρω τι είναι σωστό. Φαίνεται να μην της αρέσει σε άλλα σπίτια , δεν γελάει είναι σοβαρή, από την άλλη θέλω να μάθει τα σπίτια των γιαγιάδων για να μπορώ να την αφήνω. Τώρα έχω ξεκινήσει και πάμε όοολοι μαζί για 2 ωρες όποτε μπορούμε έτσι ώστε να συνηθίζει τον χώρο. Να της έρθει πιο ομαλά. Και πάλι πάντως και μαζί μου που ειναι είναι πολύ σοβαρή και στραβώνει με το παραμικρό. Δεν είναι ηρεμη ούτε μπορεί να κοιμηθεί βέβαια. Πέφτει ξερή όταν γυρίσουμε σπίτι.

Σκεφτηκα να μιλήσω με παιδοψυχολόγο δεν ξέρω αν κάνει να κλαίει τόσο πολύ...μπορεί να νιώθει ανασφάλεια ή να μην είναι έτοιμη ακόμα; να περιμένω; να την πιέσω με το να πηγαίνουμε μαζί ;

υπάρχουν παιδοψυχολόγοι που να ασχολούνται με μωράκια ;;

 

αν είχατε να μου συστήσετε καποιον ειδικό θα βοηθούσε!!!

 

 

Όποια γνώμη ας μου πείτε γιατί είμαι πολύ στεναχωρημένη, νιώθω πάρα πολύ εκλωβισμένη που δεν μπορώ να την αφήσω για μια ώρα κάπου να ηρεμήσω και εγώ....

 

DORI τι ρωτας, για ποιο ειδικο??? Ποιο να πιεσεις το νεογεννητο ? ?

4 μηνων ειναι το κοριτσακι σου οχι 4 χρονων.

 

Εχει αρχισει σιγα σιγα το παιδακι να διαχωριζει το περιβαλλον του απο το ξενο . Και μαλιστα το κανει και απο πολυ νωρις. Μπραβο. Να το χαιρεστε.

Νιωθει ανασφαλεια σε ενα ξενο περιβαλλον. Και θα νιωθει ετσι για αρκετο καιρο ακομα. Φυσιολογικοτατο.

Μην το αφηνεις να κλαιει. Κριμα. Ειναι παρα πολυ μικρουλι. Το τρομαζεις, το αγχωνεις, του καλλιεργεις περισσοτερο ανασφαλεια. Ειναι τοσο αδυναμα τα μωρα και εχουν την αναγκη της παρουσιας μας συνεχεια για να αισθανονται ασφαλη.

 

Αν θελεις κυκλοφορουν πολλα βιβλια που γραφουν για την αναπτυξη των μωρων το πρωτο χρονο.

Θα σε βοηθησουν να καταλαβεις πως νιωθει το μικρο σου σε καθε φαση και θα ξεπερασεις τις ανησυχιες σου.

 

Τι ωραια φαση!! Ανεπαναληπτες στιγμες.

[Dori78]

DORI τι ρωτας, για ποιο ειδικο??? Ποιο να πιεσεις το νεογεννητο ? ?

4 μηνων ειναι το κοριτσακι σου οχι 4 χρονων.

 

Εχει αρχισει σιγα σιγα το παιδακι να διαχωριζει το περιβαλλον του απο το ξενο . Και μαλιστα το κανει και απο πολυ νωρις. Μπραβο. Να το χαιρεστε.

Νιωθει ανασφαλεια σε ενα ξενο περιβαλλον. Και θα νιωθει ετσι για αρκετο καιρο ακομα. Φυσιολογικοτατο.

Μην το αφηνεις να κλαιει. Κριμα. Ειναι παρα πολυ μικρουλι. Το τρομαζεις, το αγχωνεις, του καλλιεργεις περισσοτερο ανασφαλεια. Ειναι τοσο αδυναμα τα μωρα και εχουν την αναγκη της παρουσιας μας συνεχεια για να αισθανονται ασφαλη.

 

Αν θελεις κυκλοφορουν πολλα βιβλια που γραφουν για την αναπτυξη των μωρων το πρωτο χρονο.

Θα σε βοηθησουν να καταλαβεις πως νιωθει το μικρο σου σε καθε φαση και θα ξεπερασεις τις ανησυχιες σου.

 

Τι ωραια φαση!! Ανεπαναληπτες στιγμες.

 

Καλημέρα και σε ευχαριστώ για την απαντηση!

Το έχω ξαναγράψει αλλά μάλλον η λέξη ειδικός τρομοκρατεί ! δεν το λέω κακοπροέραιτα. Ο σκοπός δεν είναι ούτε να πιέσω το μωρό μου ούτε να το αλλάξω. Και σίγουρα κατανοώ τον λόγο που το κάνει. Τώρα ξεκίνησε να δυσανασχτεί και όταν είναι σπίτι μσς με τις γιαγιαδες που μέχρι πρότεινος δεν έίχε κανένα πρόβλημα.

Ο λόγος έίναι να πάρω μια γνώμη από κάποιον που ξέρει κάτι παραπάνω ποιος ειναι ο πιο σωστός τρόπος για το μωρό μου να το διαχειριστώ. Αυτή ειναι η ουσία. Να την αφήσω να κλαίει με όποιον την έχω αφήσει μέχρι να επιστρέψω ή να ειμαι από πανω της συνέχεια αν κλάψει να με έχει κοντά της; πράγμα πολύ δύσκολο.γιατί υπάρχουν δουλειές και υποχρεώσεις που δεν μπορώ να τις διαγρπαψω για να είμαι 100% συνέχεια από πάνω της.

[less_serious]

Θα συμφωνήσω με miriki ότι ο πρώτος χρόνος είναι ζόρικος (εκεί είμαι και εγώ!) καθώς και ότι οι διάφορες φάσεις και οι δυσκολίες δεν κρατάνε για πάντα, αντιθέτως περνάνε γρήγορα (άσχετα με το αν δεν μπορούμε να το δούμε όταν το ζούμε).

 

Θα διαφωνήσω με όλους και θα σου πω ότι αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, τότε ναι να μιλήσεις με κάποιον ειδικό συμβουλευτικά. Προφανώς και δεν χρειάζεται όμως καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου να κάνεις ΚΑΤΙ - να προσπαθήσεις σε ένα βαθμό να ελέγξεις μία κατάσταση που τώρα φαντάζει ανεξέλεγτη.

Πάντως αν σε παρηγορεί καθόλου, τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αλλάζουν φάση και συμπεριφορές από τη μία μέρα στην άλλη. Ο δικός μου πχ ενώ λάτρευε το αμάξι ξαφνικά άρχισε να κλαίει και να ωρύεται - και αντίθετα ενώ στην αρχή δεν ήθελε το ριλάξ μία ωραία πρωία αποφάσισε ότι είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο. Υπομονή θέλει και κουράγιο!

 

 

(και ένα σχόλιο εντός/ εκτός θέματος και με αφορμή αυτό το θέμα καθώς το παρατηρώ γενικά στο forum: το βρήσκω πολύ άσχημο όταν οι απορίες των νέων γονέων απαντώνται με ύφος "πφ πως κάνεις έτσι" και "πάς καλά?". Το 90% των θεμάτων που διαβάζω έχουν να κάνουν με το άγχος των γονιών και την αναζήτησή τρόπων να αντιμετωπίσουν σωστά καταστάσεις λίγο ως πολύ κανονικές και συνηθισμένες. Αλίμονο αν σε κάθε θέμα έμπαινε κάποιος και σχολίαζε "πως κάνεις έτσι που το νήπιο σου δεν θέλει να πάει σχολείο" κλπ. Όλοι λίγο ή πολύ τα ίδια άγχη έχουμε / είχαμε στην κάθε φάση και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ο ένας για τον άλλο είναι να συμπαραστεκόμαστε και να καθησυχάζουμε)

[miriki]

Ο κάθε ειδικός έχει διαφορετική θεωρητική αφετηρία. Και όλες είναι τεκμηριωμένες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι σου ταιράζουν εσένα όλες.

 

Εμένα π.χ. μου ταίριαξε το earth mama στυλ και η κολλητή μου εβγαζε φλύκταινες...

 

Διάβασε για το πώς αναπτύσσονται τα μωρά, για τα διάφορα στυλ γονεϊκότητας και μέτρα τα κουράγια σου και τις δυνατότητες που έχεις για βοήθεια. Επίσης σε κάθε πρόβλημα υπάρχει τουλάχιστον μία λύση ανάλογα με το πώς βλέπεις το πρόβλημα.

 

Π.χ.το δικό μου μωρό ήρθε σε γιατρό, κομμωτήριο, στο Ταμείο παρακαταθηκών και δανείων.... Με ένα καλό μάρσιπο λύθηκαν τα πάντα. Η κολλητή μου έφυγε διακοπές με τον άντρα της για 15 μέρες όταν το μωρό ήταν 6 μηνών και το άφησε στην πεθερά της. Ο καθένας επιλεγει αυτό που του ταιριαζει.

[Dori78]

Θα συμφωνήσω με miriki ότι ο πρώτος χρόνος είναι ζόρικος (εκεί είμαι και εγώ!) καθώς και ότι οι διάφορες φάσεις και οι δυσκολίες δεν κρατάνε για πάντα, αντιθέτως περνάνε γρήγορα (άσχετα με το αν δεν μπορούμε να το δούμε όταν το ζούμε).

 

Θα διαφωνήσω με όλους και θα σου πω ότι αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, τότε ναι να μιλήσεις με κάποιον ειδικό συμβουλευτικά. Προφανώς και δεν χρειάζεται όμως καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη σου να κάνεις ΚΑΤΙ - να προσπαθήσεις σε ένα βαθμό να ελέγξεις μία κατάσταση που τώρα φαντάζει ανεξέλεγτη.

Πάντως αν σε παρηγορεί καθόλου, τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αλλάζουν φάση και συμπεριφορές από τη μία μέρα στην άλλη. Ο δικός μου πχ ενώ λάτρευε το αμάξι ξαφνικά άρχισε να κλαίει και να ωρύεται - και αντίθετα ενώ στην αρχή δεν ήθελε το ριλάξ μία ωραία πρωία αποφάσισε ότι είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο. Υπομονή θέλει και κουράγιο!

 

 

(και ένα σχόλιο εντός/ εκτός θέματος και με αφορμή αυτό το θέμα καθώς το παρατηρώ γενικά στο forum: το βρήσκω πολύ άσχημο όταν οι απορίες των νέων γονέων απαντώνται με ύφος "πφ πως κάνεις έτσι" και "πάς καλά?". Το 90% των θεμάτων που διαβάζω έχουν να κάνουν με το άγχος των γονιών και την αναζήτησή τρόπων να αντιμετωπίσουν σωστά καταστάσεις λίγο ως πολύ κανονικές και συνηθισμένες. Αλίμονο αν σε κάθε θέμα έμπαινε κάποιος και σχολίαζε "πως κάνεις έτσι που το νήπιο σου δεν θέλει να πάει σχολείο" κλπ. Όλοι λίγο ή πολύ τα ίδια άγχη έχουμε / είχαμε στην κάθε φάση και το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ο ένας για τον άλλο είναι να συμπαραστεκόμαστε και να καθησυχάζουμε)

 

 

Σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου...έχεις απόλυτο δίκιο στο άγχος των γονιών το χειρότερο είναι η επικριτική συμπεριφορά!

 

Το έχω αποφασίσει να μιλήσω γιατί με ενδιαφέρει πολύ να κάνω όχι αυτό που εγώ μόνο θεωρώ σωστό (εγώ μπορεί να θεωρώ σωστό το να το αφήνω να πλαντάζει στο κλαμα την καλύτερη λύση!) αλλά αυτό που είναι σωστότερο για το μωράκι μου προκειμένου να αναπτύξει σωστές βάσεις αρκεί εκεί που θα μας να έχεις εμπιστοσύνη.

Απο εκεί και πέρα βλέποντας και κάνοντας!

 

 

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας!

[Dori78]

Ο κάθε ειδικός έχει διαφορετική θεωρητική αφετηρία. Και όλες είναι τεκμηριωμένες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι σου ταιράζουν εσένα όλες.

 

Εμένα π.χ. μου ταίριαξε το earth mama στυλ και η κολλητή μου εβγαζε φλύκταινες...

 

Διάβασε για το πώς αναπτύσσονται τα μωρά, για τα διάφορα στυλ γονεϊκότητας και μέτρα τα κουράγια σου και τις δυνατότητες που έχεις για βοήθεια. Επίσης σε κάθε πρόβλημα υπάρχει τουλάχιστον μία λύση ανάλογα με το πώς βλέπεις το πρόβλημα.

 

Π.χ.το δικό μου μωρό ήρθε σε γιατρό, κομμωτήριο, στο Ταμείο παρακαταθηκών και δανείων.... Με ένα καλό μάρσιπο λύθηκαν τα πάντα. Η κολλητή μου έφυγε διακοπές με τον άντρα της για 15 μέρες όταν το μωρό ήταν 6 μηνών και το άφησε στην πεθερά της. Ο καθένας επιλεγει αυτό που του ταιριαζει.

 

τι ειναι το earth mama στυλ?

Ναι , έχεις δίκιο θα το κάνω και αυτό , σε ευχαριστώ!