Βρεφονηπιακός ή μπειμπι σιττερ? (για μωρό 6-12 μηνών) συζήτηση !

[vasdeli]

Ρούλα εσύ είχες την δυνατότητα να σταματήσεις από την δουλειά και αυτό ήταν το καλύτερο!

Η φίλη μας όμως δυστυχώς από ότι έχω καταλάβει δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.....

[sisicat]

Οχι, δεν μπορώ να σταματήσω τη δουλειά. Έχω ακόμα 2 χρόνια για να τελειώσω την ειδικότητα. Ακόμα και την άδεια που πήρα την πήρα με χίλια ζόρια, ώστε να φτάσει το μωρό μου να γίνει 5,5 μηνών. Όλες οι συνάδελφοι γυρίζουν όταν το μωρό τους είναι 2 μηνών (οι 63 ημέρες του ΙΚΑ). Οι γραμματείς στα νοσοκομεία αποφεύγουν να ενημερώνουν ότι οι ειδικευόμενες μπορούν να πάρουν το μειωμένο ωράριο σε συνεχόμενη άδεια αντίστοιχου χρόνου. Όσο για το 6μηνο το πολυδιαφημισμένο υπάρχει υποσημείωση στην εγκύκλιο ότι δεν ισχύει για τις ειδικευόμενες ιατρούς!!

[patousaki]

...Tί μου θυμίζεις, τί μου θυμίζεις!

 

8 μηνών έστειλα τη Νικόλ στον παιδικό σταθμό...

Ας μην σου περιγράψω τα συναισθήματα...

 

Βέβαια, για εμάς δεν υπήρχε καν η προοπτική της γυναίκας στο σπίτι. Ειδικευόμενοι γιατροί και οι δύο, με ενοίκιο... (τί άλλο να σου πω? Την οικονομική μας κατάσταση τη γνωρίζεις από πρώτο χέρι! Είναι που βγάζουν εκατομμύρια οι γιατροί...). Σα να λέμε δουλεύω για να πληρώνω λογαριασμούς.

 

Λόγω ειδικότητας (παιδίατρος), είχα έναν συναισθηματισμό παραπάνω... Ξέρεις τί είναι να κάθεσαι με τις ώρες να βοηθάς μητέρες να θηλάσουν, να εξηγείς τα προτερήματα του θηλασμού και να αναρωτιέσαι αν θα προλάβεις να φτάσεις το θηλασμό τουλάχιστον για ένα 6μηνο στο δικό σου παιδί???

 

Αλλά, από την άλλη μεριά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν το θέλεις.

 

Διαφωνώ ριζικά με το ότι το βρέφος δεν έχει να "πάρει" από το περιβάλλον του... Σα σφουγγάρι ρουφάνε και έχουν πλήρη επίγνωση του πού βρίσκονται... (όταν οι έρευνες δείχνουν ότι τα βρέφη είναι πιο δεκτικά σε ένα όμορφο πρόσωπο -κριτήριο ομορφιάς το ζουζούνι που όπου το βάζεις κάθεται!-, είναι δυνατό να μην καταλαβαίνει τα άλλα παιδάκια?)

Η σκέψη ότι θα έμενε το παιδί μου με μια γυναίκα, άγνωστη, η οποία θα έφτανε να το λατρέψει (λέμε το ιδανικό σενάριο) και η οποία θα αρκούνταν μόνο στην κάλυψη βασικών αναγκών και από εκεί και πέρα ...τηλεόραση μέχρι να έρθει η μαμά και ο μπαμπάς με αρρώσταινε!

Η ανάπτυξη άλλωστε είναι τόσο πολυπαραγοντική και εξαρτώμενη από τόσες παραμέτρους...

 

Και είναι τόσα άλλα... και λες...

...στον παιδικό, η μία δασκάλα δυνητικά θα προσέξει και την άλλη, στο σπίτι μία γυναίκα μόνη?

...και αν πάθει κάτι αυτή στο σπίτι?

Πάει για πιπί η Χριστιανή και γλιστράει και χτυπάει κεφάλι... ΑΚΡΑΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟ, αλλά στο μυαλό της μάνας... μια χαρά εφικτό!!!

 

Και αν είναι αλλοδαπή? Θα μιλάει αρκετά στο παιδί μου?

Και τί τραγουδάκια θα του λέει?

 

Τί να σου πω βρε κουκλίτσα μου... Και εγώ είχα χάσει τον ύπνο μου. Και είχα φάει και το παραμύθι του 6μήνου (η εγκύκλιος εξεδόθη 1 εβδομάδα πριν καταθέσω τα απαραίτητα πιστοποιητικά!!! Need I say more?).

 

Όμως...

 

Η Νικολέττα μας πήγε παιδικό. 8 μηνών και 5 ημερών.

Προσαρμόστηκε άψογα λόγω ηλικίας, χωρίς κλάματα, χωρίς δράματα.

Από την πρώτη εβδομάδα απέκτησε πρόγραμμα. Κοιμάμαι, ξυπνάω, παίζω, κοιμάμαι... ΤΕΛΕΙΑ!

Έμαθε ένα σωρό πράγματα στις ηλικίες που αναμένεται να τα μάθει ένα παιδί... Σημαντικό να είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τί πρέπει να μάθει ένα μωράκι πότε.

Καλαμάκι για να πίνει, παλαμάκια, την "πεταλούδα", ...

Περνούσε ωραία! Γυρνούσε χαρούμενη, είχε παίξει, είχε δει άλλα παιδάκια, "συμμετείχε" με τον τρόπο της στις δραστηριότητες.

(Για του λόγου το αληθές, μας έδωσαν άλμπουμ φωτογραφιών, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς! Με τον άντρα μου κλαίγαμε που βλέπαμε το βρεφάκι μας ...σημαιοφόρο στην αγκαλιά της δασκάλας στην Εθνική Γιορτή, βοηθό Αι Βασίλη τα Χριστούγεννα, κουνελάκι στο χορό των Αποκριών...)

 

 

Δε θεωρώ ότι έχω γεννήσει το παιδί-θαύμα που έμαθε γρήγορα πολλά. Είμαι βεβαία ότι τα έμαθε επειδή βρέθηκε στο ανάλογο περιβάλλον.

 

Όταν 16 μηνών έπιασε την πάνα της και είπε "τατά" (!!! 16 μηνών!!!)... τί να σου περιγράψω? (εννοείται ότι δεν είχε γίνει ακόμη προσπάθεια στο σχολείο. Μου το επιβεβαίωσε η δασκάλα. Όμως, μου εξήγησε πως παρατηρούσε τα άλλα παιδάκια που έκαναν χρήση τουαλέτας...).

 

Και από ιώσεις? Είμασταν τυχεροί. Μία ίωση (αυτή που πέρασε όλη η Ελλάδα πέρυσι με αναπνευστικό που γυρνούσε σε γαστρεντερικό μετά). Και πολλή -πάρα πολλή- μύξα. So what?

 

Τέσ-πα! Αυτή είναι η δική μας ιστορία, που ομολογουμένως σταθήκαμε ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ με το σταθμό μας. Αντίστοιχα υπάρχουν χιλιάδες φρικιαστικές ιστορίες σταθμών, όπως και χιλιάδες ιστορίες με γυναίκες...

 

Η συμβουλή μου, είναι να πάρετε από κοινού μια απόφαση με τον καλό σου και ...stick to it!

Να μην έχει κανείς να φωνάζει στον άλλο "στα έλεγα εγώ..." στις δύσκολες ώρες. Γιατί δυστυχώς, υπάρχουν στιγμές, που από το stress, τη στεναχώρια, την κούραση τα ξεστομίζεις αυτά και μετά δεν το πιστεύεις!

 

Επιπλέον,

όπως θα διαπιστώσεις, αν θέλεις να συνεχίσεις θηλασμό ΜΠΟΡΕΙΣ.

Μπορείς να αντλείς και να φυλάς σε ψυγείο (ψυγεία φαρμάκων έχουν όλες οι κλινικές), μπορείς να πηγαίνεις σπίτι σου αν είναι κοντά...

 

Εφημερίες (άλλη μια από τις λεπτομέρειες που εντέχνως μας κρύβουν)

αν επιθυμείς να κάνεις, καταθέτεις υπεύθυνη δήλωση (καλό???) στην οποία αναφέρεται η επιθυμία σου να εφημερεύεις και η μη άσκηση του δικαιώματός σου να απέχεις!!!

Αν ασκήσεις το δικαίωμά σου, τότε μέχρι να χρονίσει το παιδάκι σου δεν κάνεις καμμία, ενώ από ενός έτους μέχρι και τα τέσσερα (θα έχεις ήδη τελειώσει) δικαιούσαι το μίνιμουμ που αντιστοιχεί σε 4 εφημερίες το μήνα.

Και επειδή καταλαβαίνω το επιχείρημα... "και πώς το λες στον/ην διευθύντη/-ρια?", είναι απλό... Ζητάς από το γραφείο προσωπικού τη σχετική νομοθεσία, και ζητάς να την κοινοποιήσουν στον/στην διευθυντή/-ρια!

 

Πάνω από όλα μη σκας!

Όλα θα πάνε καλά, ό,τι και αν αποφασίσεις. Δεν είσαι μόνη σου, τα περάσανε και τα περνάνε και άλλες.

 

Και για την ιστορία, γιατρός που γράφει στο forum θήλασε το κοριτσάκι της ...δε θυμάμαι... ένα-ενάμιση χρόνο!

 

Θέληση μόνο χρειάζεται και επιθυμία εκατέρωθεν!

 

Αν χρειαστείς κάτι άλλο, θα χαρώ να σε βοηθήσω αν μπορώ!

[dimitraz]

  patousaki είπε:

...Tί μου θυμίζεις, τί μου θυμίζεις!

 

8 μηνών έστειλα τη Νικόλ στον παιδικό σταθμό...

Ας μην σου περιγράψω τα συναισθήματα...

 

Βέβαια, για εμάς δεν υπήρχε καν η προοπτική της γυναίκας στο σπίτι. Ειδικευόμενοι γιατροί και οι δύο, με ενοίκιο... (τί άλλο να σου πω? Την οικονομική μας κατάσταση τη γνωρίζεις από πρώτο χέρι! Είναι που βγάζουν εκατομμύρια οι γιατροί...). Σα να λέμε δουλεύω για να πληρώνω λογαριασμούς.

 

Λόγω ειδικότητας (παιδίατρος), είχα έναν συναισθηματισμό παραπάνω... Ξέρεις τί είναι να κάθεσαι με τις ώρες να βοηθάς μητέρες να θηλάσουν, να εξηγείς τα προτερήματα του θηλασμού και να αναρωτιέσαι αν θα προλάβεις να φτάσεις το θηλασμό τουλάχιστον για ένα 6μηνο στο δικό σου παιδί???

 

Αλλά, από την άλλη μεριά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν το θέλεις.

 

Διαφωνώ ριζικά με το ότι το βρέφος δεν έχει να "πάρει" από το περιβάλλον του... Σα σφουγγάρι ρουφάνε και έχουν πλήρη επίγνωση του πού βρίσκονται... (όταν οι έρευνες δείχνουν ότι τα βρέφη είναι πιο δεκτικά σε ένα όμορφο πρόσωπο -κριτήριο ομορφιάς το ζουζούνι που όπου το βάζεις κάθεται!-, είναι δυνατό να μην καταλαβαίνει τα άλλα παιδάκια?)

Η σκέψη ότι θα έμενε το παιδί μου με μια γυναίκα, άγνωστη, η οποία θα έφτανε να το λατρέψει (λέμε το ιδανικό σενάριο) και η οποία θα αρκούνταν μόνο στην κάλυψη βασικών αναγκών και από εκεί και πέρα ...τηλεόραση μέχρι να έρθει η μαμά και ο μπαμπάς με αρρώσταινε!

Η ανάπτυξη άλλωστε είναι τόσο πολυπαραγοντική και εξαρτώμενη από τόσες παραμέτρους...

 

Και είναι τόσα άλλα... και λες...

...στον παιδικό, η μία δασκάλα δυνητικά θα προσέξει και την άλλη, στο σπίτι μία γυναίκα μόνη?

...και αν πάθει κάτι αυτή στο σπίτι?

Πάει για πιπί η Χριστιανή και γλιστράει και χτυπάει κεφάλι... ΑΚΡΑΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟ, αλλά στο μυαλό της μάνας... μια χαρά εφικτό!!!

 

Και αν είναι αλλοδαπή? Θα μιλάει αρκετά στο παιδί μου?

Και τί τραγουδάκια θα του λέει?

 

Τί να σου πω βρε κουκλίτσα μου... Και εγώ είχα χάσει τον ύπνο μου. Και είχα φάει και το παραμύθι του 6μήνου (η εγκύκλιος εξεδόθη 1 εβδομάδα πριν καταθέσω τα απαραίτητα πιστοποιητικά!!! Need I say more?).

 

Όμως...

 

Η Νικολέττα μας πήγε παιδικό. 8 μηνών και 5 ημερών.

Προσαρμόστηκε άψογα λόγω ηλικίας, χωρίς κλάματα, χωρίς δράματα.

Από την πρώτη εβδομάδα απέκτησε πρόγραμμα. Κοιμάμαι, ξυπνάω, παίζω, κοιμάμαι... ΤΕΛΕΙΑ!

Έμαθε ένα σωρό πράγματα στις ηλικίες που αναμένεται να τα μάθει ένα παιδί... Σημαντικό να είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τί πρέπει να μάθει ένα μωράκι πότε.

Καλαμάκι για να πίνει, παλαμάκια, την "πεταλούδα", ...

Περνούσε ωραία! Γυρνούσε χαρούμενη, είχε παίξει, είχε δει άλλα παιδάκια, "συμμετείχε" με τον τρόπο της στις δραστηριότητες.

(Για του λόγου το αληθές, μας έδωσαν άλμπουμ φωτογραφιών, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς! Με τον άντρα μου κλαίγαμε που βλέπαμε το βρεφάκι μας ...σημαιοφόρο στην αγκαλιά της δασκάλας στην Εθνική Γιορτή, βοηθό Αι Βασίλη τα Χριστούγεννα, κουνελάκι στο χορό των Αποκριών...)

 

 

Δε θεωρώ ότι έχω γεννήσει το παιδί-θαύμα που έμαθε γρήγορα πολλά. Είμαι βεβαία ότι τα έμαθε επειδή βρέθηκε στο ανάλογο περιβάλλον.

 

Όταν 16 μηνών έπιασε την πάνα της και είπε "τατά" (!!! 16 μηνών!!!)... τί να σου περιγράψω? (εννοείται ότι δεν είχε γίνει ακόμη προσπάθεια στο σχολείο. Μου το επιβεβαίωσε η δασκάλα. Όμως, μου εξήγησε πως παρατηρούσε τα άλλα παιδάκια που έκαναν χρήση τουαλέτας...).

 

Και από ιώσεις? Είμασταν τυχεροί. Μία ίωση (αυτή που πέρασε όλη η Ελλάδα πέρυσι με αναπνευστικό που γυρνούσε σε γαστρεντερικό μετά). Και πολλή -πάρα πολλή- μύξα. So what?

 

Τέσ-πα! Αυτή είναι η δική μας ιστορία, που ομολογουμένως σταθήκαμε ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ με το σταθμό μας. Αντίστοιχα υπάρχουν χιλιάδες φρικιαστικές ιστορίες σταθμών, όπως και χιλιάδες ιστορίες με γυναίκες...

 

Η συμβουλή μου, είναι να πάρετε από κοινού μια απόφαση με τον καλό σου και ...stick to it!

Να μην έχει κανείς να φωνάζει στον άλλο "στα έλεγα εγώ..." στις δύσκολες ώρες. Γιατί δυστυχώς, υπάρχουν στιγμές, που από το stress, τη στεναχώρια, την κούραση τα ξεστομίζεις αυτά και μετά δεν το πιστεύεις!

 

Επιπλέον,

όπως θα διαπιστώσεις, αν θέλεις να συνεχίσεις θηλασμό ΜΠΟΡΕΙΣ.

Μπορείς να αντλείς και να φυλάς σε ψυγείο (ψυγεία φαρμάκων έχουν όλες οι κλινικές), μπορείς να πηγαίνεις σπίτι σου αν είναι κοντά...

 

Εφημερίες (άλλη μια από τις λεπτομέρειες που εντέχνως μας κρύβουν)

αν επιθυμείς να κάνεις, καταθέτεις υπεύθυνη δήλωση (καλό???) στην οποία αναφέρεται η επιθυμία σου να εφημερεύεις και η μη άσκηση του δικαιώματός σου να απέχεις!!!

Αν ασκήσεις το δικαίωμά σου, τότε μέχρι να χρονίσει το παιδάκι σου δεν κάνεις καμμία, ενώ από ενός έτους μέχρι και τα τέσσερα (θα έχεις ήδη τελειώσει) δικαιούσαι το μίνιμουμ που αντιστοιχεί σε 4 εφημερίες το μήνα.

Και επειδή καταλαβαίνω το επιχείρημα... "και πώς το λες στον/ην διευθύντη/-ρια?", είναι απλό... Ζητάς από το γραφείο προσωπικού τη σχετική νομοθεσία, και ζητάς να την κοινοποιήσουν στον/στην διευθυντή/-ρια!

 

Πάνω από όλα μη σκας!

Όλα θα πάνε καλά, ό,τι και αν αποφασίσεις. Δεν είσαι μόνη σου, τα περάσανε και τα περνάνε και άλλες.

 

Και για την ιστορία, γιατρός που γράφει στο forum θήλασε το κοριτσάκι της ...δε θυμάμαι... ένα-ενάμιση χρόνο!

 

Θέληση μόνο χρειάζεται και επιθυμία εκατέρωθεν!

 

Αν χρειαστείς κάτι άλλο, θα χαρώ να σε βοηθήσω αν μπορώ!

Δεν είμαι σίγουρη πως έχεις δίκιο για τις εφημερίες, εμένα στο υπουργείο μου είχαν πει πως δικαιούσαι να μην κάνεις μόνο εφόσον ο διευθυντής σου σου το επιτρέψει και καλύπτονται οι ανάγκες του τμήματος..αυτό βέβαια 6 χρόνια πριν..

[vasdeli]

Καλά όλα αυτά!

Κομματάκι δύσκολο όμως ειδικευόμενη ιατρός να αρνηθεί να κάνει εφημερίες, βασιζόμενη σε οποιοδήποτε νόμο......Αυτά είναι για άλλες χώρες και όχι για την Ελλάδα!

[dimitraz]

  vasdeli είπε:

Καλά όλα αυτά!

Κομματάκι δύσκολο όμως ειδικευόμενη ιατρός να αρνηθεί να κάνει εφημερίες, βασιζόμενη σε οποιοδήποτε νόμο......Αυτά είναι για άλλες χώρες και όχι για την Ελλάδα!

Χα χα πράγματι εδώ είναι βαλκάνια που λέει και το τραγούδι!

[BabyBoom]

patousaki με ηρέμησες κάπως. Μακάρι και εμένα το παιδάκι μου να προσαρμοστεί χωρίς κλάμματα!!!

[patousaki]

...Μια χαρά το κατάπιε η διευθύντρια το ότι δεν θα εφημέρευα! Κι ας ήθελε να κάνει και διαφορετικά (που ήθελε, αλλά την κρατούσε ο νόμος βλέπετε!).

 

Βέβαια, όχι ότι δεν το ..."πλήρωσα"! Η ειρωνεία της, τα σχόλιά της και η συμπεριφορά της προς το άλλοτε "ένα από τα αγαπημένα της παιδιά*"... ήταν το λιγότερο απαράδεκτη! Απλά, λίγο με ενδιεφερε!

 

Η ζυγαριά μεταξύ του "είμαι αυτή που δίνω το πρώτο φιλί το πρωί και το τελευταίο το βράδυ για καληνύχτα στο κοριτσάκι μου" και του "είμαι από τα αγαπημένα παιδιά της διευθύντριας" έκλεινε με σαφή υπεροχή προς τη μεριά του παιδιού μου.

 

Δεν υπάρχει βαλκάνια και μη βαλκάνια. Υπάρχει η κακώς εννοούμενη ανοχή από μέρους μας και ο φόβος να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.

 

Αυτό το "και πώς να ζητήσω από τον διευθυντή μου... το αυτονόητο!" Το αναφαίρετο δικαίωμα, αυτό που δεν τίθεται ως θέμα συζήτησης, αυτό που σε οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία θεωρείται non disputandum.

 

Δηλαδή για να καταλάβω...

Αν ήμουν επιμελήτρια (=δημόσιος υπάλληλος και με οπωσδήποτε καλύτερα λεφτά -όχι καλά, απλά καλύτερα- από τον ειδικευόμενο),

θα είχα το δικαίωμα να μείνω 15 μήνες με το παιδί μου,

ενδεχομένως να είχα τη δυνατότητα να πληρώσω και μια γυναίκα να μου το κρατήσει μετά,

θα είχα και την πολυτέλεια του ωραρίου...

 

και τώρα που είμαι ο γνωστός Βέγγος,

που όπου τους συμφέρει είμαι "δημόσιος υπάληλος" και όπου δεν τους συμφέρει είμαι "ιδιωτικού δικαίου",

και για έναν περίεργο λόγο δεν έχω τα δικαιώματα κανενός αλλά τις υποχρεώσεις και των δύο(!!!)

που τρέχω σαν τον σκλάβο (και δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που αμφισβητεί ότι το ΕΣΥ το στηρίζουν οι ειδικευόμενοι),

 

μου λες να γυρίσω στους 2 μήνες (63 ημέρες),

δε μου παρέχεις καμμία διευκόλυνση (γνωστού όντως ότι το μειωμένο ωράριο για εμάς ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να εφαρμοστεί εκ των πραγμάτων.

Εκτός αν το παρακάτω σενάριο σας φαινεται αληθινό... " Αχ! ...Μισό λεπτάκι, μην ανεβάσετε τώρα πυρετό και πρέπει να σας πάρω αίμα, ούρα και να σας παρακεντήσω, διότι τελείωσε το ωράριό μου! Αύριο πρώτα ο Θεός υποτροπιάζετε..." ).

 

Και επιπλέον, ως "καμμένη" από υπουργεία και υπαλλήλους, έχω καταλάβει ότι δεν ζητάς ΠΟΤΕ από υπάλληλο να σου πει τί ισχύει. Ζητάς να σου δώσουν ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ τη νομοθεσία, τις αποφάσεις κ.ο.κ. να τα διαβάσεις μόνη σου! 100 υπάλληλοι, 100 γνώμες και φυσικά καμμία υπεύθυνη!

 

 

[* τα έχω γράψει και αλλού, ας μην κουράζω με τα ίδια... Κάποτε δε έφευγα από την κλινική πριν έρθει η νύχτα, καθόμουν σα τον _______ Σαββατοκύριακα, γιορτές... Ήμουν πραγματικά το αγαπημένο παιδί!]

 

ΒabyBoom, εννοείται "όσο πιο μικρό τόσο πιο καλά" από την άποψη της προσαρμογής. Αν θέλεις διάβασε τα παρακάτω για να ηρεμήσεις περισσότερο!

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=30229&highlight=%F0%E1%F4%EF%F5%F3%E1%EA%E9

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=43595

[BabyBoom]

Καλά patousaki εγώ έβαλα τα κλάματα που τα βιάβαζα!!!

Παναγιά μου, με βλέπω με lexotanil για να βγάλω αυτές τις μέρες!

[sisicat]

Τι το 'θελα?? Πατουσάκι διάβασα τα άλλα σου μηνύματα και πλάνταξα!! Σίγουρα είσαι γιατρός? Πιστεύω ότι το ευχαριστήριό σου για τη "Λουλουδοχώρα" θα μπορούν να το χρησιμοποιούν ως την καλύτερη διαφήμηση!! Αν έμενα στην Αθήνα θα είχα ήδη ξεκινήσει για εκεί!

Με την εμπειρία σου με κάνεις να το ξανασκέφτομαι για το β/ν σταθμό. Εγώ το φαντάζομαι σαν ένα μέρος όπου βάζουν τα μωρά σε ένα κρεββατάκι και τα αφήνουν εκεί. Προλαβαίνει η δασκάλα να ασχοληθεί με τις προσωπικές ανάγκες του καθενός? Επειδή κι εγώ πιστεύω ότι το μωρό χρειάζεται ερεθίσματα, τραγούδια, χάδια, αλλιώς μαραζώνει. Πιο πολύ αυτό με απασχολεί παρά οι λοιμώξεις, αν και η παιδίατρός μας αυτές φοβάται περισσότερο.

Βεβαία δεν ξέρω και αν θα μας τον πάρουν σε σταθμό πλέον. Είμουν τόσο αποφασισμένη να βρω γυναίκα για το σπίτι, να είναι το μωρό μου με έναν άνθρωπο που θα ασχολείται με αυτόν και μόνο, που δε σκέφτηκα να κοιτάξω για κάτι άλλο, αν και ο άνδρας μου το προτιμούσε.

Όσον αφορά στις εφημερίες, τον ξέρω το νόμο, αλλά με το να συντηρούμε 2 σπίτια (ο άνδρας μου Χανιά, εμείς Ηράκλειο) και να ετοιμαζόμαστε επιτέλους να χτίσουμε και το δικό μας σπίτι στα Χανιά πώς να μην κάνω εφημερίες???

Μέχρι που σκέφτομαι να τον παίρνω μαζί μου στην εφημερία, τουλάχιστον το βράδυ, καθώς είμαι σε παιδοχειρουργική κλινική και συνήθως το βράδυ είμαστε ήσυχα. Είναι και οι νοσηλεύτριές μας μαθημένες σε μωρά και δεν έχουν και το φόρτο εργασίας που έχουν άλλες κλινικές και υποτίθεται ότι έχουν πει ότι θα βοηθούν.

Βέβαια αν δεν πάω πίσω στη δουλειά να δω το κλίμα δεν μπορώ να πω τίποτα. Λείπω κι έναν ολόκληρο χρόνο (πήρα αναρρωτικές στην εγκυμοσύνη. Δεν είχε νόημα να δουλεύω, ούτε στα χειρουργεία δεν επιτρεπόταν να μπω, μόνο τη λάντζα της εφημερίας θα μπορούσα να κάνω!). Ο συνάδελφός μου (2 ειδικευόμενοι είμαστε) μου έχει πει να κάνω ό,τι θέλω!! Είναι εξαιρετικό παιδί, αν και αναγκάστηκε να κάνει 16 εφημερίες το μήνα!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[vasdeli]

Sisicat ελπίζω να σου πάνε όλα καλά ό,τι και να αποφασίσεις!

Είναι άδικο να υπάρχουν μαμάδες 2 ταχυτήτων! Διεκδίκησε ό,τι σου ανήκει!

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που νοιώθω τύψεις για το γεγονός ότι θα έχω άδεια-με το καλό όταν γεννηθεί το παιδάκι μου μέχρι να γίνει σχεδόν 2 χρόνων!

[Ν76]

ΠΑΤΟΥΣΑΚΙ, ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΕΣ ΟΤΙ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΤΟ ΜΙΝΙΜΟΥΜ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ 4 ΕΤΩΝ;

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΑ.ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΗΡΑ ΤΟ 9ΜΗΝΟ.ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ 10 ΤΟ ΜΗΝΑ. ΕΝΕΡΓΕΙΣ ΕΝΝΟΩ, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΜΟΥ.

ΘΑ ΜΕ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΒΡΕΙΣ

[dimitraz]

  sisicat είπε:

Τι το 'θελα?? Πατουσάκι διάβασα τα άλλα σου μηνύματα και πλάνταξα!! Σίγουρα είσαι γιατρός? Πιστεύω ότι το ευχαριστήριό σου για τη "Λουλουδοχώρα" θα μπορούν να το χρησιμοποιούν ως την καλύτερη διαφήμηση!! Αν έμενα στην Αθήνα θα είχα ήδη ξεκινήσει για εκεί!

Με την εμπειρία σου με κάνεις να το ξανασκέφτομαι για το β/ν σταθμό. Εγώ το φαντάζομαι σαν ένα μέρος όπου βάζουν τα μωρά σε ένα κρεββατάκι και τα αφήνουν εκεί. Προλαβαίνει η δασκάλα να ασχοληθεί με τις προσωπικές ανάγκες του καθενός? Επειδή κι εγώ πιστεύω ότι το μωρό χρειάζεται ερεθίσματα, τραγούδια, χάδια, αλλιώς μαραζώνει. Πιο πολύ αυτό με απασχολεί παρά οι λοιμώξεις, αν και η παιδίατρός μας αυτές φοβάται περισσότερο.

Βεβαία δεν ξέρω και αν θα μας τον πάρουν σε σταθμό πλέον. Είμουν τόσο αποφασισμένη να βρω γυναίκα για το σπίτι, να είναι το μωρό μου με έναν άνθρωπο που θα ασχολείται με αυτόν και μόνο, που δε σκέφτηκα να κοιτάξω για κάτι άλλο, αν και ο άνδρας μου το προτιμούσε.

Όσον αφορά στις εφημερίες, τον ξέρω το νόμο, αλλά με το να συντηρούμε 2 σπίτια (ο άνδρας μου Χανιά, εμείς Ηράκλειο) και να ετοιμαζόμαστε επιτέλους να χτίσουμε και το δικό μας σπίτι στα Χανιά πώς να μην κάνω εφημερίες???

Μέχρι που σκέφτομαι να τον παίρνω μαζί μου στην εφημερία, τουλάχιστον το βράδυ, καθώς είμαι σε παιδοχειρουργική κλινική και συνήθως το βράδυ είμαστε ήσυχα. Είναι και οι νοσηλεύτριές μας μαθημένες σε μωρά και δεν έχουν και το φόρτο εργασίας που έχουν άλλες κλινικές και υποτίθεται ότι έχουν πει ότι θα βοηθούν.

Βέβαια αν δεν πάω πίσω στη δουλειά να δω το κλίμα δεν μπορώ να πω τίποτα. Λείπω κι έναν ολόκληρο χρόνο (πήρα αναρρωτικές στην εγκυμοσύνη. Δεν είχε νόημα να δουλεύω, ούτε στα χειρουργεία δεν επιτρεπόταν να μπω, μόνο τη λάντζα της εφημερίας θα μπορούσα να κάνω!). Ο συνάδελφός μου (2 ειδικευόμενοι είμαστε) μου έχει πει να κάνω ό,τι θέλω!! Είναι εξαιρετικό παιδί, αν και αναγκάστηκε να κάνει 16 εφημερίες το μήνα!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σίγουρα εξαρτάται απο τον σταθμό το πόσο προσέχουν το παιδί, αυτό όμως δε σημαίνει πως θα ασχολούνται μαζί του όπως εσύ απλά θα του καλύπτουν βασικές ανάγκες. Θα μου πεις η μπειμπι σίτερ θα το κάνει? Μπορεί και όχι.. Όμως όταν στα βρεφικά τμήματα των περισσότερων σταθμών είναι μια κοπέλα για 6,7,8 παιδάκια 3μηνών εώς και 1,5-2 ετών περιμένεις πως θα έχει το δικό σου αγκαλιά? Εμένα μου είπαν κατάμουτρα για το γιο μου πως μια χαρά τα πάει..τί κάνει λέω όλη μέρα..ανεβαίνει λέει σε ένα κουνιστό αλογάκι που έχουμε κάτω απο το ραδιόφωνο, ακούει μουσική και κουνιέται..αυτό είναι δημιουργική αποσχόληση?? Καθόλου μου έλεγαν δεν κλαίει, μόνο αν ακούσει κανένα παραμυθάκι ή τραγουδάκι με τη λέξη μαμά..αντιλαμβάνεσαι πόσο με πλήγωσε αυτό? Βέβαια κάθε παιδάκι βιώνει διαφορετικά τον αποχωρισμό και ίσως όσο μικρότερο είναι τόσο πιο εύκολο..Οι παιδοψυχολόγοι πάντως λένε-γιατί συμβουλεύτηκα και τέτοιον-ότι ο σταθμός προσφέρει σε ένα παιδί μετά τα 3, πριν ούτε πιο κοινωνικό γίνεται΄ούτε κερδίζει κάτι, είναι απλή φύλαξη..Όσο για τις ιώσεις, το κάθε παιδάκι έχει διαφορετικές άμυνες, όμως ένα μωρό που θα αρρωστήσει είναι πάντα πιο βαριά. Έχεις σκεφτεί τι θα το κάνεις όταν είναι άρρωστο? Θα το παίρνεις μαζί στην εφημερία? Το έχω ζήσει, να έχει γαστρεντερίτιδα με σαράντα πυρετό, να κάνει εμετό και διάρροια τα φάρμακα, να το κάνω μπάνια όλο το βράδυ και να τρέμει στην αγκαλιά μου, και το άλλο πρωί να τον αφήνω για να πάω για δουλειά, εφημερία και σπίτι μετά απο 2 μέρες..όταν το ζήσεις θα με θυμηθείς..Να έχει λαρυγγίτιδα και ο άντρας μου που το είχα αφήσει να μου λέει πως έχει το λαιμό του..κι εγώ να το ακούω απο το τηλέφωνο να βήχει και να μην ξέρω τι να κάνω..Και στο σπίτι μπορεί να σου αρρωστήσει που όμως θα βρει γαστρεντερίτιδες και λαρυγγίτιδες? Απο σένα και τον άντρα σου αποκλείεται γιατί θα τηρείτε τους κανόνες υγιεινής, τα παιδάκια στο σταθμό όμως? Και δεν έχεις αναρωτηθεί γιατί τόσα παιδάκια με άσθμα? Δε φταίει μόνο το καυσαέριο αλλά και οι αλλεπάλληλες λοιμώξεις που πριν γίνει το παιδί καλά απο τη μία κολλάει την άλλη..Κατά τη γνώμη μου η παιδίατρός σου έχει δίκιο, εσύ κάνε ότι σε φωτίσει ο θεός..

[patousaki]

  dimitraz είπε:

Σίγουρα εξαρτάται απο τον σταθμό το πόσο προσέχουν το παιδί, αυτό όμως δε σημαίνει πως θα ασχολούνται μαζί του όπως εσύ απλά θα του καλύπτουν βασικές ανάγκες. Θα μου πεις η μπειμπι σίτερ θα το κάνει? Μπορεί και όχι.. Όμως όταν στα βρεφικά τμήματα των περισσότερων σταθμών είναι μια κοπέλα για 6,7,8 παιδάκια 3μηνών εώς και 1,5-2 ετών περιμένεις πως θα έχει το δικό σου αγκαλιά? Εμένα μου είπαν κατάμουτρα για το γιο μου πως μια χαρά τα πάει..τί κάνει λέω όλη μέρα..ανεβαίνει λέει σε ένα κουνιστό αλογάκι που έχουμε κάτω απο το ραδιόφωνο, ακούει μουσική και κουνιέται..αυτό είναι δημιουργική αποσχόληση?? Καθόλου μου έλεγαν δεν κλαίει, μόνο αν ακούσει κανένα παραμυθάκι ή τραγουδάκι με τη λέξη μαμά..αντιλαμβάνεσαι πόσο με πλήγωσε αυτό? Βέβαια κάθε παιδάκι βιώνει διαφορετικά τον αποχωρισμό και ίσως όσο μικρότερο είναι τόσο πιο εύκολο..Οι παιδοψυχολόγοι πάντως λένε-γιατί συμβουλεύτηκα και τέτοιον-ότι ο σταθμός προσφέρει σε ένα παιδί μετά τα 3, πριν ούτε πιο κοινωνικό γίνεται΄ούτε κερδίζει κάτι, είναι απλή φύλαξη..Όσο για τις ιώσεις, το κάθε παιδάκι έχει διαφορετικές άμυνες, όμως ένα μωρό που θα αρρωστήσει είναι πάντα πιο βαριά. Έχεις σκεφτεί τι θα το κάνεις όταν είναι άρρωστο? Θα το παίρνεις μαζί στην εφημερία? Το έχω ζήσει, να έχει γαστρεντερίτιδα με σαράντα πυρετό, να κάνει εμετό και διάρροια τα φάρμακα, να το κάνω μπάνια όλο το βράδυ και να τρέμει στην αγκαλιά μου, και το άλλο πρωί να τον αφήνω για να πάω για δουλειά, εφημερία και σπίτι μετά απο 2 μέρες..όταν το ζήσεις θα με θυμηθείς..Να έχει λαρυγγίτιδα και ο άντρας μου που το είχα αφήσει να μου λέει πως έχει το λαιμό του..κι εγώ να το ακούω απο το τηλέφωνο να βήχει και να μην ξέρω τι να κάνω..Και στο σπίτι μπορεί να σου αρρωστήσει που όμως θα βρει γαστρεντερίτιδες και λαρυγγίτιδες? Απο σένα και τον άντρα σου αποκλείεται γιατί θα τηρείτε τους κανόνες υγιεινής, τα παιδάκια στο σταθμό όμως? Και δεν έχεις αναρωτηθεί γιατί τόσα παιδάκια με άσθμα? Δε φταίει μόνο το καυσαέριο αλλά και οι αλλεπάλληλες λοιμώξεις που πριν γίνει το παιδί καλά απο τη μία κολλάει την άλλη..Κατά τη γνώμη μου η παιδίατρός σου έχει δίκιο, εσύ κάνε ότι σε φωτίσει ο θεός..

 

…διαφωνούμε σε ένα θέμα που είναι εν τέλει μια απόφαση η οποία λαμβάνεται σταθμίζοντας πολλούς παράγοντες.

 

Ο πρώτος για ʽμένα ήταν ο οικονομικός. Δεν είχα τη δυνατότητα να δίνω τα 800+ που μου ζητούσαν οι γυναίκες για φύλαξη της Νικολέττας για ένα ωράριο της τάξης του 7 το πρωί με ~ 4 το απόγευμα, δεδομένου ότι στη δουλειά μας δεν υπάρχει ωράριο.

 

Οπότε έπρεπε να πορευτώ με αυτό το δεδομένο.

 

Ή σε σταθμό, ή …? Κοινή φύλαξη με άλλα? Όλα τα είχα ακούσει.

 

Όπως και όλα τα άκουσα -και όσο μπορούσα μακροσκοπικά είδα- και από τους διάφορους σταθμούς. Δε θα πήγαινα το παιδί μου στο σταθμό με τα 300 πιτσιρικάκια σε κοινό χώρο με 50 πάρκα που θα ήξερα –είτε μου το έλεγαν, είτε όχι- ότι θα το περνούσε εκεί μέχρι την ώρα που θα επέστρεφε σπίτι.

 

Δε θεωρώ το χειρότερο πράγμα στον κόσμο την ίωση. Είναι μια φυσική πορεία για την ανοσοποίηση. Θεωρώ δεκάκις χειρότερο το τι μπορεί να συμβεί πίσω από μια κλειστή πόρτα με έναν ξένο άνθρωπο.

 

Μπορεί να μην είχα ποτέ γυναίκα στο δικό μου παιδί, είδα όμως και έζησα -και ακόμη ζω- την αγωνία με τα παιδιά της αδελφής μου. Τα ανηψάκια μου (ετών 11 ο μεγάλος τώρα) έχουν μεγαλώσει με γυναίκες. Ελληνίδες, αλλοδαπές, βρεφονηπιοκόμους ή παντελώς άσχετες, εγγυημένες και ξεκάρφωτες, με ωράριο ή εσωτερικές...

Λαχείο όλα, και όπως λαχείο θα είναι η γυναίκα, λαχείο θα είναι και ο σταθμός.

Όσο για το άσθμα θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω!

Η αυξημένη επίπτωση των τελευταίων ετών οφείλεται εν μέρει στη σωστή αναγνώριση και διάγνωση του άσθματος από τους γιατρούς, που το διαφοροδιάγνωσαν από περιστατικά που παλιότερα χαρακτηρίζονταν ως «υποτροπιάζουσα» ή «χρόνια βρογχίτιδα» ή «υποτροπιάζουσα βρογχιολίτιδα».

Στους προδιαθεσικούς παράγοντες, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται η πρώιμη έκθεση των παιδιών σε αλλεργιογόνα (σε αυτά βάλτε τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, καθώς και την υψηλή συχνότητα σε έκθεση σε καπνό που βρίσκονται στα μεγάλα αστικά κέντρα).

Δεν είναι τυχαίο που από πολλούς θεωρείται νόσος των πολιτισμένων λαών. Η υπερβολική προσοχή και "αποστείρωση" ευθύνεται κατά ένα μέρος. Οι γενιές μας που μεγάλωσαν χωρίς αυτή την υπερβολική προσοχή του "μη τυχόν και κολλήσει κάτι το παιδί" δεν έχουν τα ίδια ποσοστά επίπτωσης. Ή αλλιώς, ρωτήστε με στην πράξη πόσες φορές είδα τσιγγανάκι με άσθμα, ή διαβάστε αντίστοιχες στατιστικές από μεγάλες σειρές.

[…σταματάω, γιατί θα με συνεπάρει ο παιδιατρικός μου οίστρος και δε θα έχω σταματημό]

 

Και τελειώνοντας, για την ιστορία, έχω ζήσει πολύ χειρότερα από αυτό που γράφεις...

Το παιδί να το φέρνει στην εφημερία του Νοσοκομείου ο άντρας μου, γιατί ψήνεται στον πυρετό. Εγώ να εξετάζω τα παιδάκια που προηγούνται, και κάθε φορά που έβγαινα στο διάδρομο για να φωνάξω το επόμενο, το μωράκι μου να με βλέπει, να απλώνει τα χέρια και να σπαράζει στο κλάμα φωνάζοντας "μαμά" (και η μαμά να μην μπορεί ούτε καν να το πάρει μια αγκαλίτσα...).

Αυτή όμως είναι η μοίρα της δουλειάς μας, όχι των επιλογών της φύλαξης...

[dimitraz]

Σωστά όλα αυτά αλλά για τα χρήματα θα διαφωνήσω..Έδινα 5 χρόνια πριν 280 ευρώ στον σταθμό και ήταν απο τους φθηνότερους της περιοχής, άλλοι ζητούσαν 350-380 ευρώ. Την επόμενη χρονιά βρήκα μια κοπέλα, ελληνίδα που είχε ξαναφυλάξει τόσο μικρό παιδάκι, ο μπαμπάς οικοδόμος, η μαμά νοικοκυρά. Τρία χρόνια που μου φυλούσε το παιδί φορούσε τις ίδιες μπότες..ήταν ένα φτωχό κοριτσάκι που είχε ανάγκη..το πρωί κρατούσε το γιο μου και το απόγευμα πήγαινε σε μια σχολή. Ξέρεις πόσα έπαιρνε? 300 ευρώ το μήνα για 8 ώρες πενθήμερο. Και υπάρχουν πολλά τέτοια κοριτσάκια..και σε μένα ήρθαν οι επαγγελματίες που ζητούσαν τα 800+ικα αλλά δεν τις πήρα..Εννοείται πως και τηλεόραση έβλεπε και μια μέρα που γύρισα μου είπε ο γιος μου ότι "ο Βέρτης είναι σούπερ πιπίνι!"-εγώ δεν ήξερα καν ποιος είναι αυτός..όμως ούτε το χτύπησε ούτε το παραμέλησε ούτε το άφησε να κλάψει..είναι θέμα επιλογών.

Όσο για τις ιώσεις θα μου επιτρέψεις να μην τις θεωρώ ενίσχυση του ανοσοποιητικού για τόσο μωρά..αν μη τι άλλο και το δικό τους ανοσοποιητικό να δυναμώνει, εγώ γιατί πρέπει να περάσω έναν μαρτυρικό χειμώνα? ???? και γιατί να μην δώσω τα χρήματά μου σε μια ελληνίδα μικρή κοπέλα που τα έχει ανάγκη με τόση ανεργία που υπάρχει, αντί για τον ιδιοκτήτη του παιδικού σταθμού που σίγουρα δεν πεινάει κιόλας??? Αυτή βέβαια είναι η άποψη μου και η εμπειρία η δική μου, δεν είναι υποχρεωτικά και η σωστή..

[katy]

  sisicat είπε:

Έχω ένα δίλημμα μετά από όλα όσα έχω διαβάσει στο φόρουμ. Έχω έναν μπέμπη 5 μηνών (ακόμα μόνο θηλάζει) και σε καμιά 10ρια ημέρες επιστρέφω στη δουλειά. Καθώς οι γιαγιάδες μας μένουν αμφότερες μακριά, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να έρθει καμία για να φυλάει το μωρό, σκόπευα να βρω μια γυναίκα να μου τον προσέχει. Θεωρώ ότι ένα τόσο μικρό παιδί είναι καλύτερα να βρίσκεται στο περιβάλλον του αντί να είναι στιβαγμένο με άλλα. Πόσο καλά μπορεί να προσέχει μια γυναίκα τόσα μωρά που βασική τους ανάγκη έχουν την προσοχή και το χάδι?

Διαβάζοντας όμως διάφορα στο φόρουμ είδα ότι σχεδόν όλοι προτιμούν ένα β/ν σταθμό από το να έχουν μια ξένη γυναίκα στο σπίτι τους, με ή χωρίς κάμερες. Κι εγώ φυσικά τρέμω. Τι να το κάνω αν δω από την κάμερα ότι μου χτυπάει το μωρό. Θα τη διώξω βέβαια (αν την πάρουν ζωντανή από τα χέρια μου), αλλά θα μου έχει προξενήσει πρόβλημα στο μωρό μου.

Προτείνουν λοιπόν οι γονείς του φόρουμ β/ν σταθμό, αλλά δεν αναφέρεται κανείς σε τόσο μικρή ηλικία. Ποια είναι η γνώμη σας?

 

καλησπερα κοριτσια!

η γνωμη μου για το θεμα ειναι σε καμια περιπτωση αγνωστη γυναικα στο σπιτι.επισησ εαν ο σταθμοσ δεν θα ειναι δημοσιοσ αλλα ιδιωτικοσ ποσο θα κοστισει?δηλ. μηπωσ θα δουλευεισ για να καλυπτεισ τα εξοδα του σταθμου?σκεψου το και αυτο,γιατι αν ειναι ετσι τοτε καλυτερα να μην γυρνουσεσ ακομα στη δουλεια εαν βεβαια σου επιτρεπεται αυτο απο πολλεσ αποψεισ...

[sisicat]

Τελικά όπως είπε και το ΠΑΤΟΥΣΑΚΙ είναι λαχείο. Ξέρω συναδέλφους που κάνουν το σταυρό τους που βρήκαν μια "καλή κυρία" για να προσέχει τα μωρά τους. Εγώ θα δω όλες τις επιλογές μου και βλέπουμε.

Αλήθεια ΠΑΤΟΥΣΑΚΙ, πώς το μωρό σου έφτασε τους 8 μήνες χωρίς να δουλεύεις? Γιατί από ότι κατάλαβα από τα γραφόμενά σου δεν ήσουν σε κάποια αναμονή?

[patousaki]

8 μηνών έφτασε με τους 2 μήνες της λοχείας, τις 80 εργάσιμες του μειωμένου ωραρίου (που πήρα ως συνεχόμενο... αυτό που κάνεις και εσύ), και τις κανονικές άδειες 2 ετών.

 

Δηλαδή...

...μένω έγκυος Μάιο '07. Μέχρι τότε δεν είχα πάρει ούτε μια μέρα άδεια από την αρχή της χρονιάς.

Φεύγω με αναρρωτική Ιούλιο (αποκολλήσεις, συσπάσεις και όλο το πακέτο της επικίνδυνης κύησης)

Γεννάω Φεβρουάριο του '08.

Άδεια λοχείας μέχρι Απρίλιο, συνεχόμενο το μειωμένο έφτανε Αύγουστος και 22 ημέρες του 2007 και άλλες 22 του 2008, έφτασε Οκτώβρης!

 

Όταν πήγα να πάρω την κανονική άδεια του 2008, ένας ______ του γραφείου προσωπικού αρνήθηκε να μου τη δώσει λέγοντας ότι η νομοθεσία άλλαξε και ότι θα πρέπει να έχω δουλέψει τουλάχιστον 2 μήνες μέσα στην χρονιά...

 

 

Τηλεφωνάκι στην Επιθεώρηση Εργασίας ΕΠΙΤΟΠΟΥ, και δίνεται η διευκρίνηση ότι εφόσον οι ειδικευόμενοι είμαστε με σύμβαση ορισμένου χρόνου, και δεδομένου ότι θα επιστρέψω και θα προλάβω να δουλέψω 2 μήνες πριν τελειώσει η χρονιά, τη δικαιούμαι μια χαρά...

[patousaki]

Συνάδελφε επιμελήτρια, λυπάμαι, αλλά η νομοθεσία που είχα βρει αφορούσε αποκλειστικά τις ειδικευόμενες (εξειδικευόμενες) ιατρούς.

 

Για επιμελητές (εκτός από επικουρικούς που είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα), ισχύει το 15μηνο. Για τις εφημερίες τους δεν έχω ιδέα. Ίσως να πρέπει να ρωτήσεις.

[sisicat]

Αυτό που λες με την άδεια του 2008 είναι πολύ σημαντικό γιατί κι εγώ φοβάμαί ότι την άδεια του 2009 (κατά το οποίο υποτίθεται ότι δούλεψα μόνο 3-4 ημέρες το γενάρη αλλά και σε αυτές είχα κανονική άδεια από το προηγούμενο έτος) θα αρνηθούν να μου τη δώσουν.