Νοσοκομεία Παίδων: Συνθήκες

[ZWH]

Προσωπικα γενικα δεν μου αρεσουν οι ακραιες καταστασεις και οι ακραιες συμπεριφορες.

Οταν θα παω το παιδι μου στο νοσοκομειο δεν θα το παω για πλακα,οπως και ολες μας. Οταν θα μπει το παιδι μου μεσα και δεν θα θελησουν να του κανουν ραματα ΄ή αιμοληψια και δεν με θελουν μεσα θα βγω για να μην εμποδισω την διαδικασια. Δεν νιωθω οτι εγκαταλειπω το παιδι μου ουτε οτι οι αλλοι θελουν να το κακοποιησουν. Ναι αν καποιος γιατρος αρνηθει να εξετασει το παιδι μου ή να το περιθαλψει σαφως και θα κινηθω νομικα.

Ναι εχω ζησει και ασχημες συνθηκες στα δημοσια νοσοκομεια μας πχ βΜΕΝ Αγια Σοφια πριν 15 χρονια, αλλα εχω ζησει και αριστες συνθηκες παλι στο Αγια Σοφια στον 2ο οροφο αν δεν κανω λαθος, στον χειρουργικο, τον οκτωβρη που μας περασε. Ηταν τοσο αριστες που εμεινα πραγματικα αφωνη.. νομιζα οτι ημουν στο καλυτερο ιδιωτικο νοσοκομειο.

Οχι δεν μου αρεσει να με προτρεπουν να παω σε ιδιωτικο νοσοκομειο οπως ειπωθηκε εδω μεσα. Γιατι και τα ιδιωτικα νοσοκομεια δεν ειναι αριστα... και αν πουμε για ιδιωτικο μαιευτηριο αστα να πανε καλυτερα.... (ναι στο συγκεκριμενο ιδιωτικο γεννησα και τις τρεις φορες).

Οτι δεν παει καλα δεν το αγνοουμε, προσπαθουμε να το φτιαξουμε.

[love4]

Επειδη διαβασα πολλα για το Α. Κυριακου, εχω να προσθεσω στην κουβεντα πως η κορη μου κανει πολυ συχνα αιμοληψια εκει. ΠΑΝΤΑ ειμαστε μεσα και οι 2 γονεις χωρις ΚΑΝ ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ. Η κοπελα που κανει την αιμοληψια, και οσες ειναι εκει τριγυρω, ειναι ευγενεστατες. Εσεις κανετε αλλου την αιμοληψια? Η σας φερονται διαφορετικα?

 

Επισης αισθανομαι πως η μαρια στυλιανακη σε καθε μηνυμα "φωναζει"...σαν να την εχω μπροστα μου και να μου φωναζει ενα πραγμα

 

Επισης, απο συμπεριφορα, οντως υπαρχουν ολων των ειδων οι χαρακτηρες γιατρων, νοσηλευτων, καθαριστριων κλπ...σε ενα συμπερασμα ομως εχω καταληξει...πως σε γενικες γραμμες η ευγενεια παντα κερδιζει. Οποιος ειναι πραγματικα ευγενης και με κατανοηση απεναντι στο συνανθρωπο , βγαινει κερδισμενος.

 

Τωρα σχετικα με το ποσο θα τραυματισθει η ψυχη του παιδιου μου απο την αιμοληψια...δεν μπαινω καν στο κοπο να σχολιασω κατι...απλα ευχομαι οι προβληματισμοι σας και το αγχος σας σχετικα με τα παιδια σας να μεινουν εκει....

[Αγγελίνα_2]

Κορίτσια, διάβαζα τις εμπειρίες σας χθες το βράδυ και μου ήρθε σκοτοδίνη. Τι απίστευτη ταλαιπωρία είναι αυτή; Πραγματικά, δεν πίστευα πως τα πράγματα στην πρωτεύουσα είναι τόσο ελεεινά, τη στιγμή που στο δικό μας επαρχιακό νοσοκομείο, οι υποδομές φυσάνε! Μιλάμε για χλιδή, ειδικά μπροστά σε αυτά που περιγράφετε! Και δεν είναι το μόνο, έχω κι αν έχω μπει σε νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία 10 χρόνια, κυρίως βέβαια σε κλινικής ενηλίκων κι όχι παιδιατρικές, Θεαγένειο, Παπαγεωργίου, Παπανικολάου, εντάξει το τελευταίο ήταν σαφώς κατώτερο, αλλά και πάλι, πουθενά δε συνάντησα τέτοιο χάλι.

 

Πώς γίνεται;

 

Μπορώ να αντιληφθώ, ας πούμε, την έλλειψη προσωπικού, την αδιαφορία, την αγένεια - we 've had our share. Αυτή την απόλυτη δυσωδία όμως, το ανακάτεμα των βρεφών με τα μεγαλύτερα παιδιά στους θαλάμους, τα σκισμένα κλινοσκεπάσματα, ποια δικαιολογία υπάρχει για όλα αυτά; Οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί έπαιρναν χρόνια ολόκληρα κι ίσως ισχύει ακόμα, δεν το γνωρίζω, συγκεκριμένο κονδύλι για την αντικατάσταση των λευκών ειδών - το γνωρίζω από πρώτο χέρι, γιατί ήμουν αρραβωνιασμένη τότε και έτυχε πολλές φορές να βρίσκομαι στο κατάστημα του πεθερού μου, όταν ερχόντουσαν οι διευθύντριες να ψωνίσουν. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει το αντίστοιχο κονδύλι για το Αγλαϊα Κυριακού; Καμια απολύτως, μου λέει η δική μου λογική. Λοιπόν; Που πηγαίνουν τα λεφτά τόσα χρόνια; Γιατί εδώ δεν περιγράφονται εικόνες απλής φθοράς, αλλά ουσιαστικής εγκατάλειψης!

 

Είμαι εμβρόντητη, πραγματικά. Βρε κορίτσια από την επαρχία, πείτε κι εσείς, όσες έχετε εμπειρία, τι συνθήκες επικρατούν στο νοσοκομείο της πόλης σας;

[Scratée]

Δεν υπάρχουν εικόνες εγκατάλειψης. Πιθανότατα τα κορίτσια έπεσαν στη χειρότερη περίοδο, γι'αυτό και τα φαινόμενα που περιγράφουν. Θα τα χαρακτήριζα την εξαίρεση της εξαίρεσης. Ελλείψεις ναι, εγκατάλειψη σε καμία περίπτωση.

[love4]

Δεν υπάρχουν εικόνες εγκατάλειψης. Πιθανότατα τα κορίτσια έπεσαν στη χειρότερη περίοδο' date=' γι'αυτό και τα φαινόμενα που περιγράφουν. Θα τα χαρακτήριζα την εξαίρεση της εξαίρεσης. Ελλείψεις ναι, εγκατάλειψη σε καμία περίπτωση.[/quote']

 

Aπο την αλλη ειναι και η "ματια" που ριχνουμε στα πραγματα...οταν πχ η xena πηρε τους ορους, το φακελο και πηγαινε της κακοφανηκε...εμενα μπορει να μη μου κακοφαινοταν...οταν πχ ηθελε να ταισει το παιδι και της ειπαν να παει πρωτα στο αλλο δωματιο, μπορει να της φανηκε ασχημο, εγω μπορει να το δεχομουν χωρις να δωσω τοση εμφαση....πχ μπορει η xena να ηθελε να της στρωσουν το κρεβατι ενω εμενα μπορει να μη με πειραζε να το στρωσω μονη μου...γι αυτο ισχυει αυτο που ειχα γραψει...ολα εξαρτωνται απο το χαρακτηρα μας

[katerina17]

Εμείς έχουμε νοσηλευτεί τρεις φορές στο Αγλαϊα Κυριακού, δύο στην Πανεπιστημιακή κλινική και μία στην Β΄ Παιδιατρική. Η τελευταία ήταν και η πιο δύσκολη, καθώς μείναμε μέσα δέκα μέρες με ενδοφλέβια αντιβίωση και δε θα βγαίναμε εάν δεν υπογράφαμε τελικά... Από τους γιατρούς μείναμε ευχαριστημένοι, πραγματικά δουλεύουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Αυτό που με κούρασε πολύ ήταν ότι μας άλλαξαν 3 φορές δωμάτιο, την τελευταία μάλιστα 1 η ώρα το βράδυ που ήμουν μόνη με το παιδί... Να πρέπει να κάνω ολόκληρη μετακόμιση σε άλλον όροφο, με το παιδί να κοιμάται και μην έχω βοήθεια από πουθενά. Μετά έκλαιγα από τα νεύρα μου... Το άλλο φοβερό, στις δύο άλλες νοσηλείες στην Πανεπιστημιακή, η μικρή ήταν σε κουνάκι κι εγώ έβγαζα τη νύχτα στην καρέκλα. Τόσο δύσκολο είναι να προβλέψουν μια πολυθρόνα για τον συνοδό του παιδιού; Στο 2015 είμαστε, να πάρει η ευχή... Δε ζητάμε πολυτέλειες, τα στοιχειώδη ζητάμε... Όσον αφορά στην καθαριότητα, περνούσε κάθε πρωί η καθαρίστρια αλλά την υπόλοιπη μέρα τίποτα.... Κατσαρίδες πάντως δεν είδα... Τα σεντόνια του παιδιού τα άλλαζαν κάθε 2 μέρες. Στην αιμοληψία στα επείγοντα ήμουν μέσα με το παιδί, κατά τις νοσηλείες όμως δεν το επέτρεπαν. Αυτά από τη δική μου εμπειρία...

[lop]

Απάντηση σε scratee, xena. Νοσηλευτήκαμε Σεπτέμβριο 1997, ισόγειο αριστερή πτέρυγα, 3ο δεξιά δωμάτιο. Pampers εννοείτε δικά μας, (φανταστείτε οτι στην εισαγωγη είχα 2 μόνο νομίζοντας οτι θα μας εξετάσουν και θα φύγουμε, και η προϊσταμένη μας εβαλε τις φωνες τι γονεις ειστε εσεις που δεν έχετε περισσότερα Pampers- μήπως πρωτογονείς ?) Αιμοληψία οταν γινόταν είμασταν έξω. Πάντως τότε η Νεφρολογική κλινική ήταν ο,τι καλύτερο. Τα μονόκλινα ήταν για τα παιδάκια με καρκίνο (δεν υπήρχε τότε το ογκολογικό).

[free dom]

Πάνω κάτω η ίδια κατάσταση και στην επαρχία- που ζω εγώ τουλάχιστον. Τα μωρά στον ίδιο θάλαμο με τα παιδιά, οι μαμάδες σε καρέκλες, πάνες, μπουκάλια, αποστειρωτή φέρνουν οι γονείς, δεν αφήνουν τους γονείς να είναι παρόντες στις αιμοληψίες, καθάρισμα μια φορά τη μέρα, αλλά στις τουαλέτες δεν υπάρχει ούτε χαρτί. Συν ότι το κτίριο του νοσοκομείου έχει τα μαύρα του τα χάλια. Τοίχοι, πατώματα, οροφή, πραγματικά συνθήκες εγκατάλειψης.. Κατσαρίδα δεν πέτυχα, μόνο μια αράχνη τροφαντή τροφαντή, να κρέμεται πάνω από κρεβάτι. Ανατριχίλα..

[mmdad]

Εγω παντως θα προτιμουσα να εχω γραψει στο θεμα για το lotto γιατι περασα το πρωινο στα επειγοντα. Παντως στην αιμοληψια δεν ειχαμε κανενα θεμα και μαλιστα του εδωσαν και συγχαριτηρια γιατι δεν εκλαψε καθολου. Στην αρχη κραταγε το χερακι του λιγο αλλα μειναμε τοσες ωρες που ξεχασε την πεταλουδα και παιζαμε μπαλα με το βραχυολακι.

[Scratée]

Mmdad, περαστικά! Έλα ντε, δε μελεταγες τίποτα άλλο;;;!

 

Lop, έτσι εξηγείται το θέμα της...κατσαριδας, γιατί, πραγματικά, εγώ δεν είχα δει ούτε μια φορά, αλλά δεν ξέρω τι γινόταν το 1997!

[Αγγελίνα_2]

@free dom, αυτές τις εικόνες είχαμε κι εμείς, όσο υπήρχε το παλιό νοσοκομείο, που το μόνο του καλό, ήταν ότι βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Άθλιο, πραγματικά. Τώρα με το καινούριο, έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Βέβαια, από συμπεριφορές γιατρών και νοσηλευτών, είναι καθαρά θέμα τύχης. Έχω εκπλαγεί και εξαιρετικά δυσάρεστα και εξαιρετικά ευχάριστα εκεί μέσα. Από υποδομές όμως, δε μπορώ να πω. Πεντακάθαρο και χωρίς ελλείψεις. Βέβαια, τα βαριά περιστατικά τα διακομίζουν Θεσσαλονίκη, δεν έχουν τη δυνατότητα να τα διαχειριστούν. Ένα κακό που έχει, είναι ότι βρίσκεται αρκετά μακριά και ο δρόμος είναι σκότωμα στην κυριολεξία. Πρόπερσι νομίζω σκοτώθηκε στο δρόμο για εκεί μια εργαζόμενη γιατρός του.

[xena]

Aπο την αλλη ειναι και η "ματια" που ριχνουμε στα πραγματα...οταν πχ η xena πηρε τους ορους, το φακελο και πηγαινε της κακοφανηκε...εμενα μπορει να μη μου κακοφαινοταν...οταν πχ ηθελε να ταισει το παιδι και της ειπαν να παει πρωτα στο αλλο δωματιο, μπορει να της φανηκε ασχημο, εγω μπορει να το δεχομουν χωρις να δωσω τοση εμφαση....πχ μπορει η xena να ηθελε να της στρωσουν το κρεβατι ενω εμενα μπορει να μη με πειραζε να το στρωσω μονη μου...γι αυτο ισχυει αυτο που ειχα γραψει...ολα εξαρτωνται απο το χαρακτηρα μας

 

Λες τώρα να βαριόμουν να στρώσω ένα κρεβάτι ή να πλύνω 2-3 κομοδίνα; Λες να είμαι τόσο καλομαθημένη ή τεμπέλα;

Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό που με πείραξε πάνω απ' όλα ήταν η βρωμιά που είναι πολύ επικύνδυνη για την υγεία των παιδιών; και μετά η κακή τους στάση; η συμπεριφορά; και η ταλαιπωρία μας με τόσες μετακομίσεςι που έκανα μόνη; σε σπασμένα κρεβάτια; σε κομοδίνο με εμετό;

 

Εσύ θα άφηνες ρε συ love4 το 3χρονο παιδί σου μαζί με τσάντα κλπ να πας στην άλλη άκρη της πτέρυγας να κάνεις την ανάγκη σου συγνώμη λόγω γαστρεντερίτιδας; και να σου ανοίγουν την πόρτα του θαλάμου κάθε τρεις και λίγο ρομά ή ζητιάνοι; Ρωτάς τι πέρασα;

Αν ήσουν η μητέρα του 4χρονου που λιποθύμησε και δεν σε βοηθούσε κανείς; τότε θα έλεγες πάλι πως είναι θέμα χαρακτήρα;

 

Και γιατί να μην περιμένεις ένα παιδί να φάει - μια καθυστέρηση 20 λεπτών και να με διώχνει λέγοντας "ακόμη εδώ είσαι εσύ; δεν είπαμε να φύγεις;" και άπλωνε το χέρι κάνοντας χειρονομίες; ΟΧΙ μπροστά στο παιδί μου δεν μ'αρέσει να μου μιλάει κανείς έτσι. Εμείς σπίτι μας δεν υψώνουμε φωνή και εμπρός στο παιδί δεν έχω τσακωθεί πουθενά.

 

Και για να δεις ότι δεν είμαι βολεψάκιας, θα σου πω πως στις νοσηλεύτριες ήταν και παλιά μου συμμαθήτρια. Εγώ μεγάλωσα στην πλατεία του Αγίου Θωμά για όσες ξέρουν την περιοχή. Μικράς Ασίας ήταν το σπίτι μου. Δεν το εκμεταλεύτηκα ούτε ένα δευτερόλεπτο.

 

 

Και για να επανέλθω στο αρχικό μου ερώτημα που είναι και η αφορμή για την οποία έγραψα το ποστ, "Ιδιωτικό ή Δημόσιο" τηλεφώνησα της παιδιάτρου μας και την ρώτησα που είναι οι καλύτεροι γιατροί. Μου είπε πως δεν έχει σημασία, ίδιο επίπεδο και στα δύο. Η διαφορά είναι στο Δημόσιο ότι έχει κλίνες εντατικής καί κάποια μηχανήματα υποστήριξης ο θεός να φυλάει, αχρείαστα να'ναι, που δεν τα έχουν τα ιδιωτικά.

Μίλησα και με τους δυο γιατρούς συγγενείς μου και ξαναρώτησα την ίδια ερώτηση. Μου είπαν πως στα ιδιωτικά χρησιμοποιούν κατά κόρον γενόσημα - γιαυτό δεν τα πολυθέλουν. Ναι, εξεπλάγησαν που η κατάσταση είναι έτσι, φυσικά ποτέ δεν την γνώρισαν γιατί τα παιδιά τους τα έβαζαν κατευθείαν - ως γιατροί - σε θέσεις. Scratee μπορείς να επιβεβαιώσεις;

Δεν υπάρχει λοιπόν κατ'εμέ διαφορά στο που υπάρχουν καλύτεροι γιατροί. Αυτό που μετράει είναι που σέβονται το παιδί μου ως ασθενή κι εμένα ως κηδεμόνα του σε δεύτερη φάση. Αν κόλαγε η μικρή γαστρεντερίτιδα θα είχαμε πολύ μεγάλες επιπλοκές. Η παιδίατρος μου είπε πως δεν τους πολυνοιάζει γιατί τα παιδιά παίρνουν τόσο δυνατές αντιβιώσεις (ενδοφλέβια) που είναι δύσκολο να κολήσουν.

Κι αν;

[ster]

Eτσι όπως τα λες είναι xena. Οσοι γράφουν το αντίθετο (αναφέρομαι σε αυτό το θέμα χαρακτήρος) δεν έχουν ζήσει τέτοιες καταστάσεις και εύχομαι να μην τις ζήσουν ποτέ.

[Αγγελίνα_2]

Μίλησα και με τους δυο γιατρούς συγγενείς μου και ξαναρώτησα την ίδια ερώτηση. Μου είπαν πως στα ιδιωτικά χρησιμοποιούν κατά κόρον γενόσημα - γιαυτό δεν τα πολυθέλουν.

 

Και γιατί το κάνουν αυτό, τη στιγμή που τους πληρώνεις και μάλιστα χρυσούς;

 

Από ιδιωτικά, έχω άποψη για το Διαβαλκανικό, που γέννησα τον δεύτερο. Δεν ξαναπήγαινα, που να με πλήρωναν, όχι να τους πληρώσω εκεί μέσα. Ακόμα συγχύζομαι όταν τα θυμάμαι.

[love4]

Βρε κοριτσια, προφανως και ειναι πιο ομορφο να εκφραζεται ευγενικα ολο το προσωπικο στα νοσοκομεια...κι εμενα θα μου τη δωσει αν τρεχω στην τουαλετα και ταυτοχρονα αγχωνομαι που ειναι το παιδι...ομως αυτο που ειπα ειναι πως ολα ειναι θεμα χαρακτηρα , δικου μας αλλα και δικου τους. Σε δημοσιο νοσοκομειο ειναι πιο "χαλαροι" στη συμπεριφορα διοτι δεν ππροκειται να τους διωξει κανεις αν εγω πω οτι μου μιλησαν αποτομα...σε ιδιωτικο ομως...ισως τους "σουταρουν". Το αποτελεσμα ειναι λοιπον, στο δημοσιο να βγαζουν τον αληθινο τους εαυτο, οι ευγενικοι ειναι ευγενικοι, τα γαιδουρια γαιδουρια, στο ιδιωτικο ακομη και τα γαιδουρια το "παιζουν " ευγενικοι για να μη χασουν τη δουλεια τους...

Ακομη, συμφωνω πως η κατασταση με τους τσιγγανους ειναι ανυποφορη...αλλα δυστυχως το προσωπικο σε αυτο το θεμα δεν μπορει να κανει κατι

 

Και για την ιστορια, η κορη μου πριν γινει επισημα η διαγνωση της κακοηθους νοσου νοσηλευτηκε 2,5 μερες στο Α. Κυριακου. Τωρα μη με ρωτατε, που σε ποιον οροφο, πτερυγα, δωματιο και τετοια...ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΕ...το μονο που μου εχει μεινει ειναι ποσο πολυ βρωμοκοπουσε ολο το δωματιο απο κατι τσιγγανους που νοσηλευονταν και αυτοι...οι οποιοι επλεναν (οοοοοταααν) τα ρουχα τους στο μπανιο και τα απλωναν εξω στο μπαλκονακι...τι να τους ελεγε η νοσηλευτρια? πλυθειτε, ΒΡΩΜΑΕΙ ΟΛΟ το δωματιο?:evil:

 

Δε θυμαμαι ουτε κομοδινα, ουτε κρεβατια, ουτε που (δεν) κοιμομουν....αλλα ισως ειμαι ειδικη περιπτωση διοτι ηταν τοσο διογκωμενες οι ανησυχιες μου, που δεν εδινα βαση σε τιποτε αλλο

[AthinaP]

 

Και γιατί να μην περιμένεις ένα παιδί να φάει - μια καθυστέρηση 20 λεπτών και να με διώχνει λέγοντας "ακόμη εδώ είσαι εσύ; δεν είπαμε να φύγεις;" και άπλωνε το χέρι κάνοντας χειρονομίες; ΟΧΙ μπροστά στο παιδί μου δεν μ'αρέσει να μου μιλάει κανείς έτσι. Εμείς σπίτι μας δεν υψώνουμε φωνή και εμπρός στο παιδί δεν έχω τσακωθεί πουθενά.

 

Σε αυτό δεν ξέρω αν θα σε αντιμετώπιζαν διαφορετικά στο ιδιωτικό. Έχουν μια δουλειά να κάνουν εκείνη τη στιγμή και σε 20 λεπτά μπορεί να τους έχουν αναθέσει μια άλλη. Επίσης, δεν ξέρεις αν το παιδί που αναμένεται να έρθει στη θέση του δικού σου έχει πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη εκείνη τη στιγμή το κρεβάτι, σε σχέση με το να φάει το δικό σου παιδί εκείνη τη στιγμή και όχι λιγο μετά. Βέβαια εκεί υπάρχουν θέματα σε μερικές οικογένειες, που στο θέμα ωραρίου και φαγητού ειναι ανελαστικοί, αλλά πάλι, σε νοσοκομείο είσαι, είναι κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, πότε θα γίνεις ελαστική;

 

Εγώ νομίζω είδες πάρα πολλά που αντικειμενικά είναι απαράδεκτα εκεί μέσα και μέσα σε αυτό έβαλες τη μετακόμιση, που ίσως την προσπερνούσες, διαφορετικά.

 

Τι να πω ρε παιδιά, εμένα αφού είχε σταθεροποιηθεί το παιδί στην πρώτη νοσηλεία που είχαμε και με ενημέρωσαν οι γιατροί ότι μάλλον είναι κάτι αθώο που είχε και δεν θα του άφηνε κουσούρι, αλλά του είχαν δεσμεύσει δωμάτιο στην εντατική καλού κακού, γιατί δεν είχαν αποκλειστεί τα χειρότερα... Και ευτυχώς που ήταν μέρα με διαθέσιμα κρεβάτια, κάπως έτσι τα λέγανε... και τώρα ακούω ότι αλλού μπορεί και να μην έχει αντίστοιχες παροχές... το τελευταίο που θα είχα στο μυαλό μου θα ήταν το ξενοδοχειακό. Αν και ομολογώ είχα εκπλαγεί ευχάριστα, νομίζω την πρώτη φορά ήμασταν στη Β παιδιατρική του Πεντέλης... Αυτή που είναι προς τα δεξιά όπως μπαίνεις... Στην άλλη προς τα αριστερά ήταν με τους παλιούς, μεγάλους θαλάμους. Αλλά και πάλι, πάνε τόσα χρόνια, για αυτό έχει νόημα να γράφει κανείς πότε είδε το καθετί.

 

Αλλά και στη δεύτερη νοσηλεία, που είχαμε κάτι πιο λάιτ, που ήμασταν σε χειρότερο δωμάτιο, δεν μου κακοφάνηκε. Ίσως γιατί είχαμε την εμπειρία της πρώτης νοσηλείας και δεν είχα συνολικά άσχημη εικόνα, ίσως γιατί το κλίμα ηταν ήρεμο και πολιτισμένο, από όλους τους εμπλεκόμενους, ίσως γιατί δεν περίμενα και πολλά στο ξενοδοχειακό από δημόσιο νοσοκομείο. Προσωπικά έχω ταλαιπωρηθεί από κουσούρια που μου έμειναν σε κανα-δυο θέματα άσχετα με παιδιατρικά από ιδιωτικές καταστάσεις, που μπορεί να ήταν και τυχαία βέβαια και να συνέβαιναν έτσι και αλλιώς. Πάντως δεν αξιολογώ το ξενοδοχειακό, μπροστά στην ουσία που είναι να βγούμε όλοι γεροί. Και μου άρεσε και το μονόκλινο με τουαλέτα για ευνόητους λόγους, όπως μου άρεσε και το τετράκλινο γιατί περνούσε η ώρα χαλαρά, κατά κάποιον τρόπο, με κουβεντούλα...

 

Δεν ξέρω και πόσο έχει η ιδιωτική ασφάλεια και αν αξίζει κανείς να κόψει κάτι άλλο για να έχει αυτό και αν του περισσεύουν ακόμα αν αξίζει γενικά. Πάντως ένα πολιτισμικό σοκ μπορεί να το περάσει κανείς, αλλά αντίστοιχα έχω περάσει και στο μαιευτήριο και στην τετράκλινη καμπίνα σε καράβι με τα λουλουδάτα νυχτικά των άλλων γυναικών, δεν ξέρω, όταν το παιδί ήταν στο νοσοκομείο, δεν μου ερχόταν να ασχοληθώ με πράγματα άλλα από το παιδάκι και την ψυχολογία του. Πάντως δεν μας δώσαν δικαιώματα στο Πεντέλης, είναι η αλήθεια...

[AthinaP]

Άλλη μια πρόταση... Στο Πεντέλης είχε ταμπέλες ότι η τάδε κλινική ανακαινίστηκε με χορηγία ενός καραβοκύρη, αν θυμάμαι καλά... Για το Αγλαϊα Κυριακού δεν θα μπορούσε να κινητοποιηθεί κάποιος; Αν και με αυτά τα πράγματα που γράφονται θα έπρεπε να διασφαλιστεί η καλή διαχείριση του όποιου κονδυλίου...

[Αγγελίνα_2]

Βρε κοριτσια, προφανως και ειναι πιο ομορφο να εκφραζεται ευγενικα ολο το προσωπικο στα νοσοκομεια...κι εμενα θα μου τη δωσει αν τρεχω στην τουαλετα και ταυτοχρονα αγχωνομαι που ειναι το παιδι...ομως αυτο που ειπα ειναι πως ολα ειναι θεμα χαρακτηρα , δικου μας αλλα και δικου τους. Σε δημοσιο νοσοκομειο ειναι πιο "χαλαροι" στη συμπεριφορα διοτι δεν ππροκειται να τους διωξει κανεις αν εγω πω οτι μου μιλησαν αποτομα...σε ιδιωτικο ομως...ισως τους "σουταρουν". Το αποτελεσμα ειναι λοιπον, στο δημοσιο να βγαζουν τον αληθινο τους εαυτο, οι ευγενικοι ειναι ευγενικοι, τα γαιδουρια γαιδουρια, στο ιδιωτικο ακομη και τα γαιδουρια το "παιζουν " ευγενικοι για να μη χασουν τη δουλεια τους...

Ακομη, συμφωνω πως η κατασταση με τους τσιγγανους ειναι ανυποφορη...αλλα δυστυχως το προσωπικο σε αυτο το θεμα δεν μπορει να κανει κατι

 

Και για την ιστορια, η κορη μου πριν γινει επισημα η διαγνωση της κακοηθους νοσου νοσηλευτηκε 2,5 μερες στο Α. Κυριακου. Τωρα μη με ρωτατε, που σε ποιον οροφο, πτερυγα, δωματιο και τετοια...ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΕ...το μονο που μου εχει μεινει ειναι ποσο πολυ βρωμοκοπουσε ολο το δωματιο απο κατι τσιγγανους που νοσηλευονταν και αυτοι...οι οποιοι επλεναν (οοοοοταααν) τα ρουχα τους στο μπανιο και τα απλωναν εξω στο μπαλκονακι...τι να τους ελεγε η νοσηλευτρια? πλυθειτε, ΒΡΩΜΑΕΙ ΟΛΟ το δωματιο?:evil:

 

Δε θυμαμαι ουτε κομοδινα, ουτε κρεβατια, ουτε που (δεν) κοιμομουν....αλλα ισως ειμαι ειδικη περιπτωση διοτι ηταν τοσο διογκωμενες οι ανησυχιες μου, που δεν εδινα βαση σε τιποτε αλλο

 

Καταρχάς να σου ευχηθώ, πάντα το κορίτσι σου γερό και δυνατό! Να την καμαρώσεις όπως επιθυμείς!

 

Επειτα να σας πω εγώ για συμπεριφορά στο ιδιωτικό, να μου πείτε κι εσείς.

 

Το μωρό είναι 3 ημερών. Το πρωί η νεογνολόγος έχει έρθει να μου πει πως υπάρχει πρόβλημα στην καρδιά που χρήζει διερεύνησης αμέσως μετά το εξιτήριο και το καλύτερο είναι να έχω κλείσει ραντεβού πριν φύγω από εκεί. Το απόγευμα που μου φέρνουν το μωρό για θηλασμό, το βλέπω να δυσκολεύεται να πιάσει και καλώ τη μαία. Παιδευόμαστε όλοι μαζί, γιατί το μωρό είναι κάπως υποτονικό, εγώ να δαγκώνω τα χείλια μου να μην κλάψω και το γρουσουζέψω και να σκέφτομαι, είναι έτσι από την καρδιά; Μετά από 5 λεπτά, γυρίζει και μου λέει πολύ έντονα "αφού δεν το κάνεις όπως σου δείχνω, εγώ τι θέλεις να σου κάνω τώρα;" Θέλω να πας στον αγύριστο, της λέω. Έχω θηλάσει κι άλλο παιδί, θα το κάνω μόνη μου. Φεύγει κοπανώντας την πόρτα.

 

Το μωρό είναι 4 ημερών. Έρχονται το απόγευμα και μου λένε πως ανέβασε ίκτερο και πρέπει να το βάλουν στις λάμπες και να του δώσουν κάποια φάρμακα. Τους ρωτάω για τους δείκτες του αίματος και τα φάρμακα και τους ζητάω να περιμένουν να ενημερώσω την παιδίατρό μου. Η υπεύθυνη φεύγει, εμφανώς τσατισμένη. Η παιδίατρος μου λέει ότι πρέπει να γίνουν όλα αυτά και τηλεφωνώ να δώσω την έγκριση. Όλα αυτά, το πολύ 10 λεπτά αργότερα. Η υπεύθυνη είναι άφαντη, έχει πάει σε άλλον όροφο. Τους ζητάω να τη βρούνε, μου λένε καλά. Περνάει μια ώρα κι ακόμα στο καλά είμαστε. Σηκώνομαι χειρουργημένη από την καισαρική, ήμουν σε μονόκλινο κι έτυχε εκείνο το βράδυ να μην είναι κανένας μαζί μου και βγαίνω στο διάδρομο, να κάνω καυγά για να έρθει επιτέλους κάποιος και να φροντίσει το μωρό, ξεροσταλιάζοντας όρθια μέχρι να βεβαιωθώ πως γίνανε όλα, γιατί δεν τους είχα πλέον καμια εμπιστοσύνη.

 

Αυτά ήταν τα πιο χοντρά, υπήρχαν κι άλλα.

 

Η παιδίατρός μου εκ των υστέρων μου είπε πως αυτό δε θα γινόταν σε κανένα δημόσιο νοσοκομείο, να βγάλουν το μωρό χωρίς να το δει καρδιολόγος. Τόσο ζώα, μιλάμε. Αυτή ήταν η περίθαλψη του Διαβαλκανικού, που του πλήρωσα το μονόκλινο τα μαλλιά της κεφαλής μου. Οι καθαρίστριες ήταν περισσότερες από τους γιατρούς εκει μέσα - και πολύ πιο άνθρωποι, να προσθέσω.

[love4]

Καταρχάς να σου ευχηθώ, πάντα το κορίτσι σου γερό και δυνατό! Να την καμαρώσεις όπως επιθυμείς!

 

Επειτα να σας πω εγώ για συμπεριφορά στο ιδιωτικό, να μου πείτε κι εσείς.

 

Το μωρό είναι 3 ημερών. Το πρωί η νεογνολόγος έχει έρθει να μου πει πως υπάρχει πρόβλημα στην καρδιά που χρήζει διερεύνησης αμέσως μετά το εξιτήριο και το καλύτερο είναι να έχω κλείσει ραντεβού πριν φύγω από εκεί. Το απόγευμα που μου φέρνουν το μωρό για θηλασμό, το βλέπω να δυσκολεύεται να πιάσει και καλώ τη μαία. Παιδευόμαστε όλοι μαζί, γιατί το μωρό είναι κάπως υποτονικό, εγώ να δαγκώνω τα χείλια μου να μην κλάψω και το γρουσουζέψω και να σκέφτομαι, είναι έτσι από την καρδιά; Μετά από 5 λεπτά, γυρίζει και μου λέει πολύ έντονα "αφού δεν το κάνεις όπως σου δείχνω, εγώ τι θέλεις να σου κάνω τώρα;" Θέλω να πας στον αγύριστο, της λέω. Έχω θηλάσει κι άλλο παιδί, θα το κάνω μόνη μου. Φεύγει κοπανώντας την πόρτα.

 

Το μωρό είναι 4 ημερών. Έρχονται το απόγευμα και μου λένε πως ανέβασε ίκτερο και πρέπει να το βάλουν στις λάμπες και να του δώσουν κάποια φάρμακα. Τους ρωτάω για τους δείκτες του αίματος και τα φάρμακα και τους ζητάω να περιμένουν να ενημερώσω την παιδίατρό μου. Η υπεύθυνη φεύγει, εμφανώς τσατισμένη. Η παιδίατρος μου λέει ότι πρέπει να γίνουν όλα αυτά και τηλεφωνώ να δώσω την έγκριση. Όλα αυτά, το πολύ 10 λεπτά αργότερα. Η υπεύθυνη είναι άφαντη, έχει πάει σε άλλον όροφο. Τους ζητάω να τη βρούνε, μου λένε καλά. Περνάει μια ώρα κι ακόμα στο καλά είμαστε. Σηκώνομαι χειρουργημένη από την καισαρική, ήμουν σε μονόκλινο κι έτυχε εκείνο το βράδυ να μην είναι κανένας μαζί μου και βγαίνω στο διάδρομο, να κάνω καυγά για να έρθει επιτέλους κάποιος και να φροντίσει το μωρό, ξεροσταλιάζοντας όρθια μέχρι να βεβαιωθώ πως γίνανε όλα, γιατί δεν τους είχα πλέον καμια εμπιστοσύνη.

 

Αυτά ήταν τα πιο χοντρά, υπήρχαν κι άλλα.

 

Η παιδίατρός μου εκ των υστέρων μου είπε πως αυτό δε θα γινόταν σε κανένα δημόσιο νοσοκομείο, να βγάλουν το μωρό χωρίς να το δει καρδιολόγος. Τόσο ζώα, μιλάμε. Αυτή ήταν η περίθαλψη του Διαβαλκανικού, που του πλήρωσα το μονόκλινο τα μαλλιά της κεφαλής μου. Οι καθαρίστριες ήταν περισσότερες από τους γιατρούς εκει μέσα - και πολύ πιο άνθρωποι, να προσθέσω.

 

Aγγελινα σ ευχαριστω πολυ

 

Προφανως σπαστηκανε που ηθελες να ρωτησεις τον παιδιατρο...!

Τωρα θυμηθηκα εναν γιατρο -στρατιωτικο (οχι παιδιατρο)...ημουν με τον αντρα μου και αφου τον μαλωσε για τα καλα που δεν ειχε παει, μετα οταν του ειπα κατι , αγριεψε, γυρισε το ματι του και μου ειπε "ΜΗ ΜΙΛΑΣ, ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τι να κανουμε υπαρχουν και στον τομεα της υγεια ψυχοπαθεις

[Χαρα-Μαρια2]

Λες τώρα να βαριόμουν να στρώσω ένα κρεβάτι ή να πλύνω 2-3 κομοδίνα; Λες να είμαι τόσο καλομαθημένη ή τεμπέλα;

Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό που με πείραξε πάνω απ' όλα ήταν η βρωμιά που είναι πολύ επικύνδυνη για την υγεία των παιδιών; και μετά η κακή τους στάση; η συμπεριφορά; και η ταλαιπωρία μας με τόσες μετακομίσεςι που έκανα μόνη; σε σπασμένα κρεβάτια; σε κομοδίνο με εμετό;

 

Εσύ θα άφηνες ρε συ love4 το 3χρονο παιδί σου μαζί με τσάντα κλπ να πας στην άλλη άκρη της πτέρυγας να κάνεις την ανάγκη σου συγνώμη λόγω γαστρεντερίτιδας; και να σου ανοίγουν την πόρτα του θαλάμου κάθε τρεις και λίγο ρομά ή ζητιάνοι; Ρωτάς τι πέρασα;

Αν ήσουν η μητέρα του 4χρονου που λιποθύμησε και δεν σε βοηθούσε κανείς; τότε θα έλεγες πάλι πως είναι θέμα χαρακτήρα;

 

Και γιατί να μην περιμένεις ένα παιδί να φάει - μια καθυστέρηση 20 λεπτών και να με διώχνει λέγοντας "ακόμη εδώ είσαι εσύ; δεν είπαμε να φύγεις;" και άπλωνε το χέρι κάνοντας χειρονομίες; ΟΧΙ μπροστά στο παιδί μου δεν μ'αρέσει να μου μιλάει κανείς έτσι. Εμείς σπίτι μας δεν υψώνουμε φωνή και εμπρός στο παιδί δεν έχω τσακωθεί πουθενά.

 

Και για να δεις ότι δεν είμαι βολεψάκιας, θα σου πω πως στις νοσηλεύτριες ήταν και παλιά μου συμμαθήτρια. Εγώ μεγάλωσα στην πλατεία του Αγίου Θωμά για όσες ξέρουν την περιοχή. Μικράς Ασίας ήταν το σπίτι μου. Δεν το εκμεταλεύτηκα ούτε ένα δευτερόλεπτο.

 

 

Και για να επανέλθω στο αρχικό μου ερώτημα που είναι και η αφορμή για την οποία έγραψα το ποστ, "Ιδιωτικό ή Δημόσιο" τηλεφώνησα της παιδιάτρου μας και την ρώτησα που είναι οι καλύτεροι γιατροί. Μου είπε πως δεν έχει σημασία, ίδιο επίπεδο και στα δύο. Η διαφορά είναι στο Δημόσιο ότι έχει κλίνες εντατικής καί κάποια μηχανήματα υποστήριξης ο θεός να φυλάει, αχρείαστα να'ναι, που δεν τα έχουν τα ιδιωτικά.

Μίλησα και με τους δυο γιατρούς συγγενείς μου και ξαναρώτησα την ίδια ερώτηση. Μου είπαν πως στα ιδιωτικά χρησιμοποιούν κατά κόρον γενόσημα - γιαυτό δεν τα πολυθέλουν. Ναι, εξεπλάγησαν που η κατάσταση είναι έτσι, φυσικά ποτέ δεν την γνώρισαν γιατί τα παιδιά τους τα έβαζαν κατευθείαν - ως γιατροί - σε θέσεις. Scratee μπορείς να επιβεβαιώσεις;

Δεν υπάρχει λοιπόν κατ'εμέ διαφορά στο που υπάρχουν καλύτεροι γιατροί. Αυτό που μετράει είναι που σέβονται το παιδί μου ως ασθενή κι εμένα ως κηδεμόνα του σε δεύτερη φάση. Αν κόλαγε η μικρή γαστρεντερίτιδα θα είχαμε πολύ μεγάλες επιπλοκές. Η παιδίατρος μου είπε πως δεν τους πολυνοιάζει γιατί τα παιδιά παίρνουν τόσο δυνατές αντιβιώσεις (ενδοφλέβια) που είναι δύσκολο να κολήσουν.

Κι αν;

 

 

Xena λυπαμαι πολυ για οσα περασες-και περνουν καθημερινα οι μανουλες στα εν λογω νοσοκομεια.

 

Δεν πιστευω οτι χρειαζεται μετα να απολογειται κανεις, ειναι πολυ τραυματικη εμπειρια, ειναι δε και επικινδυνη, αν λαβεις υποψη σου το τι μπορει να συμβει την ωρα της αναμονης, την ωρα που ο ασχετος μαθητευομενος προσπαθει ματαια να κανει υπερηβικη, την ωρα που διπλα σε νεογεννητο με πεσμενο ανοσοποιητικο ξερναει ενα τσιγγανακι, κλπ. Επισης, ειναι θεμα σεβασμου, οπως σωστα λες. Ανθρωποι ειμαστε, οχι ζωα. Και μιλαμε για τα παιδια μας, που ειναι αρρωστα εκεινη τη στιγμη!!!

 

Απο την αλλη δεν τη βιωνουν ολοι το ιδιο, ειχα παει πχ τις προαλλες στο Νοσοκομειο στη Νικαια να δω φιλο και επαθα σοκ, εκλαιγα απο οσα ειδα, την ωρα που φωναξαν συγγενεις γιατι ενας πεθαινε σε δωματιο 2χ2 με αλλα 3 ατομα, στη γιαγια διπλα μολις ειχαν κανει κλυσμα! Στο φιλο μου ειχαν ενα κρεβατι που δεν χωρουσαν τα ποδια του σε μηκος, ειναι ψηλος. Και ενα παμβρωμικο κομοδινο διπλα. Παρολα αυτα η κοπελα του φιλου μου ηταν μεσα στην τρελλη χαρα, οταν τη ρωτησα πως ειναι μου απαντησε "καλα ειμαι, σε νοσοκομειο ειμαι και τα περιμενεις αυτα, αυριο βγαινουμε εξαλλου"

 

Θεωρω οτι αν δεν δεχοταν κανεις τετοιες καταστασεις ομως, δεν θα υπηρχαν....σε ολα ισχυει αυτο. Χωρις να θελω να θιξω καποιον εδω, αυτο αισθανθηκα εκεινη την ημερα και σας το μεταφερω.

 

Βασικα για τους παραπανω λογους, τη μικρη την παω σε ιδιωτικο. Ειναι καλυτεροι οι γιατροι? Δεν ξερω, ομως οταν πηγαμε την τελευταια φορα, σε 10' ειδαμε γιατρο, σε αλλα 5' μας εκαναν εξεταση αιματος και μας εβαλαν ορο, (με εμενα μεσα μετα απο πιεση ομως), σε αλλα 5' ειμασταν στο δωματιο που ηταν καθαρο, ησυχο, με απολυμαντικα για τα χερια, με κρεβατι-ραντζο και για μενα, και το σημαντικοτερο, σε 2 ωρες ηταν καλα το παιδι. ΕΙμαι σιγουρη, οτι στο δημοσιο ακομα θα περιμεναμε! Εδωσα 900 ευρω για μια ημερα, δεν πηγαμε διακοπες περισυ παρα 5 μερες εδω κοντα, μου ελεγαν οτι ειμαι τρελη. Ναι αλλα με αφυδατωση ηταν το παιδι, μπορεις να πεσεις μεχρι και σε κωμα.

 

Η καλυτερη λυση για εμενα: ιδιωτικη ασφαλιση, ειναι 150 ευρω το χρονο μου ειπαν, και στους γιατρους του Παιδων πας και ιδιωτικα, για δευτερη γνωμη, αν χρειαστει.

 

----------------------------

ΥΓ γι αυτο που εκαναν οταν ζητησατε να μεινετε μεσα και σας εδιωξαν, καντε καταγγελια-διαβαστε στην ομαδα "ποτε μονα" στο facebook. Μην αφησετε να συμβει το ιδιο, αυριο, σε αλλη μανουλα...

[AthinaP]

Καλά και στα δημόσια, τα πραγματικά επείγοντα τα αντιμετωπίζουν άμεσα. Εμείς με υποψία μηνηγγίτιδας, και το παιδί να μην έχει τις αισθήσεις του, δεν περιμέναμε ουτε 10 λεπτά, μας πήραν άμεσα. Εκεί όμως είναι και οι λεπτές διαφορές, στο πώς γίνεται η διαλογή. Το μεγαλύτερο μέρος των περιστατικών είναι για συμβάντα που θα έβλεπε και ο απλός παιδίατρος στο ιατρειο του, αν οι γονείς ήθελαν να έχουν παιδίατρο, ή αν ο παιδίατρος είχε ανοιχτό ιατρείο εκείνη την ώρα. Οπότε περιμένουν, όπως θα περίμεναν στην αναμονή του παιδιάτρου, μόνο σε πιο μεγάλη ουρά!

 

Πάντως την επόμενη φορά που θα πάμε εκδρομούλα προς Πελοπόννησο, θα πάω μια βόλτα προς το Θριάσιο, αν τύχει και εφημερεύει και θα ραπορτάρω... Για εμάς το συγκεκριμένο πιθανόν να είναι και πιο σύντομο, από το να περνάμε προς το Κέντρο της Αθήνας.

 

Δεν ξέρω κορίτσια, μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον αυτό το τόπικ.. Και εμένα αρκετοί γνωστοί έχουν ιδιωτική ασφάλεια, "για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο" και από τους υπόλοιπους, οι περισσότεροι έχουν παιδίατρο που καλύπτει και επισκέψεις στο σπίτι. Και εν τέλει, για την μικρότερη δυνατή ταλαιπωρία του παιδιού, μάλλον η λύση είναι ο παιδίατρος στο σπίτι, οπότε γλιτώνει κάποιος κάποιες επισκέψεις στα επείγοντα, ειτε αυτά είναι δημόσια, είτε ιδιωτικά. Οπότε τελικά οι γνωστοί μου τυχαίνει να μην έχουν πολλά πάρε δώσε με δημοσια νοσοκομεία. Από αυτά που ακούω για τις νοσηλείες στα ιδιωτικά, δεν έχω πειστεί ότι αξίζει το μικρό έστω κονδύλι της ασφάλισης, για δύο παιδιά... Κάπου εύχομαι ότι τελειώσαν και τα μπλεξίματά μας λόγω του ότι μεγαλώνουμε. Τελικά όμως δεν μας έχει τύχει κάτι πραγματικά σοβαρό!

 

Από την άλλη αισθάνομαι ότι τα δημόσια τα πληρώνουμε έτσι και αλλιώς και δεν πρέπει να τα αφήνουμε στη μοίρα τους, για λόγους δημόσιας υγείας, αν μη τι άλλο!

[miriki]

Από την άλλη αισθάνομαι ότι τα δημόσια τα πληρώνουμε έτσι και αλλιώς και δεν πρέπει να τα αφήνουμε στη μοίρα τους, για λόγους δημόσιας υγείας, αν μη τι άλλο!

 

Αυτό. Είμαι της νοοτροπίας πως ό,τι είναι χαλασμένο πρέπει να το φτιάχνουμε όχι να το πετάμε. Να ζητάμε και όταν παρανομούν να υποβάλουμε αναφορές και μηνύσεις. Ο ελληνικός λαός (όσοι τουλάχιστον πληρώνουμε όντως του φόρους μας) χρυσοπληρώνουμε το τρύπιο σεντόνι. Και υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που δεν αντέχουν ιδιωτική ασφάλεια και ιδιωτικό νοσοκομείο γιατί τρώνε έξι φορές την εβδομάδα μακαρόνια και μία φακές, για κρέας ούτε λόγος.

 

Την ευθύνη για την υγεία τους την έχουμε εμείς.

 

Τέλος δε με νοιάζει αν το παιδί που ξερνάει δίπλα στο δικό μου είναι τσιγγανάκι ή σουηδάκι. Με νοιάζει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να μη συμβαίνει αυτό με κατάλληλους θαλάμους, χώρους αναμονής κλπ.

 

Παναγιά μου να μη μας τυχαίνουν ποτε τέτοια πράγματα που να χρειάζονται νοησηλεία. Σε κανέναν. εβερ

[miriki]

Επίσης πολύ πρόσφατα άκουσα ότι είναι πολύ καλή η παιδιατρική του τζανειου. Δεν έχω δική μου εμπειρία φτου φτου, αλλά θα το διερευνήσω και θα σας πω.

[robenula]

εχουμε κανει δυο επεμβασεις στο παιδων αγια σοφια σε πλαστικο χειρουργο.εμεινα ευχαριστημενη σε γενικες γραμμες.ο γιατρος πολυ καλος ομως δουλευε 15 ωρες την ημερα.τι να σου κανει κι αυτος,για να κλεισεις ραντεβου για την επεμβαση εβρισκες μετα απο 1 χρονο.ηταν πεντακαθαρο,οι νοσηλευτριες καλες εκτος μιας απαραδεκτη ηταν.φυγαμε ομως και τις επομενες τις κανουμε στο ιασω.ολοι μα ολοι ειναι εξαιρετικοι.προσεχουν τοσο τη σωματικη οσο και την ψυχικη υγεια του παιδιου μου.δεν εχω λογια για ολους τους παιδια.χαλαλι οι περιουσιες που αφηνουμε εκει καθε φορα

[robenula]

και δεν μας περισσευουν εννοειται.αλλα για το παιδι σου...με τις ωρες εκλαιγε στον προθαλαμο του χερουργειου μεχρι να τη παρουν,στο ιασω σε 1 λεπτο την εχουν κοιμισει στην αγκαλια μου