Δημόσια νηπιαγωγεία, πρωτόκολλα και παρεξηγήσεις

[ΑΡΓΚ]

Το μέσο παιδί όχι... Αλλά από όλα τα ορόσημα υπάρχουν και αποκλίσεις, που όπως λες θα είναι λίγες. Αυτά τα παιδιά δηλαδή δεν θα πηγαίνουν σχολείο μέχρι να μάθουν να αλλάζουν ολόσωστα τα ρούχα τους ή να πηγαίνουν άνετα στην τουαλέτα; και η νηπιαγωγός θα δηλώνει αναρμόδια; Σαν την άλλη που έλεγε ότι δεν θα δέχεται να κουμπώσει κουμπιά;

 

Δηλαδή αν ένα παιδάκι δεν μπορεί να κλείσει το φερμουάρ της ζακέτας του, (ή να βάλει τη ζακέτα), θα το βγάλει για διάλειμμα χωρίς τη ζακέτα γιατί θα έπρεπε στα 5 να έχει μάθει να το κάνει μόνο του;

 

Σε κάτι τέτοια πάντως βλέπω τις νηπιαγωγούς πρώτες να τηρούν το νόμο... Σε άλλα θέματα πάλι είναι πιο ελαστικές...

 

Πράγματι, η νηπιαγωγός δεν κουμπώνει κουμπιά, δεν δένει κορδόνια, δεν κλείνει φερμουάρ. να τους υπενθυμίσει να ντυθούν μπορεί, να τους πει να μείνουν μέσα στο διάλειμμα αν ο καρός είναι κακός, ναι, αλλά να φορέσει σε 25 παιδάκια ζακετάκια και να κουμπώσει κουμπάκια, σίγουρα δεν το εχω ακούσει ποτέ. Και δεν ξέρω και πώς ορίζεται καν το επιθυμητό. Δηλαδή, μπορεί η μία μαμά να θέλει το παιδάκι της σαν μικρό κρεμμυδάκι με σκουφάκι, κασκόλ, ζακέτα και μπουφάν, μία άλλη να αναρρωτιέται γιατί η δασκάλα το πίεσε να ντυθεί ενώ αυτό ζεσταινόταν και δεν ήθελε μπουφάν.

 

Καλώς ή κακώς, από τη στιγμή που τα παιδάκια μας φέυγουν από τον παιδικό, αυτο τον έλεγχο στο αν θα κουμπωθουν, θα πλύνουν τα χεράκια, θα μείνουν με λερωμένο πωπό γιατί δεν ήξεραν να σκουπιστούν καλά, με μυξούλες σκουπισμένες στα μανικια ή δεν ξέρω τι άλλο, που είναι θέματα που όλες νομίζω μας προβληματίζουν, τον χάνουμε. Τα εξοπλίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε, με π.χ. μπουφαν με σουστες η σκρατς αν δεν μπορούν να κλείσουν φερμουάρ, παντελονάκια με λαστιχα αντί για τζιν, παπουτσια χωρίς κορδόνια, υγρα μαντηλάκια, εύχρηστα παγούρια κλπ κλπ και επαναλαμβάνουμε χίλιες φορές τους κανόνες που περιμένουμε να ακολουθήσουν στο σχολείο, ως προς το ντύσιμο, καθαριότητα, φαγητό. Και προσευχόμαστε να κάνουν έστω τα μισά, αλλά σίγουρα δεν περιμένουμε από τη δασκάλα να ανακατευτεί, είναι πια "μεγάλα" παιδιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

[emmaki]

Το μέσο παιδί όχι... Αλλά από όλα τα ορόσημα υπάρχουν και αποκλίσεις, που όπως λες θα είναι λίγες. Αυτά τα παιδιά δηλαδή δεν θα πηγαίνουν σχολείο μέχρι να μάθουν να αλλάζουν ολόσωστα τα ρούχα τους ή να πηγαίνουν άνετα στην τουαλέτα; και η νηπιαγωγός θα δηλώνει αναρμόδια; Σαν την άλλη που έλεγε ότι δεν θα δέχεται να κουμπώσει κουμπιά;

 

Δηλαδή αν ένα παιδάκι δεν μπορεί να κλείσει το φερμουάρ της ζακέτας του, (ή να βάλει τη ζακέτα), θα το βγάλει για διάλειμμα χωρίς τη ζακέτα γιατί θα έπρεπε στα 5 να έχει μάθει να το κάνει μόνο του;

 

Σε κάτι τέτοια πάντως βλέπω τις νηπιαγωγούς πρώτες να τηρούν το νόμο... Σε άλλα θέματα πάλι είναι πιο ελαστικές...

 

 

Δεν θα δηλώσει η νηπιαγωγός αναρμόδια. Θα εξηγήσει όμορφα και ωραία στους γονείς. Αν οι γονείς επιμένουν.....

 

Για φαντάσου, 20 παιδιά στην τάξη (πολλές έχουν 25), τα 10 έχουν κορδόνια στα παπούτσια τα οποία και δεν ξε΄ρουν να δένουν, άλλα 10 έχουν μπουφάν που δεν ξέρουν να το κουμπώσουν, μερικά φοράνε τζιν ή ζώνες που δεν μπορούν να ανοίξουν, 4-5 δεν ξέρουν να πλένουν τα χέρια τους, 3 δεν ξέρουν να σκουπίζονται στην τουαλέτα, 2 θέλουν κάποιον δίπλα τους στην τουαλέτα.......Και πολλές φορές η τουαλέτα να μην ελιναι καν στον ίδιο χώρο με την αίθουσα διδασκαλίας.....

Η νηπιαγωγός δεν πρέπει να κάνει τίποτα άλλο από το να δένει κορδόνια, να κουμπώνει και να ξεκουμπώνει μπουφάν, τζιν, ζώνες, να βοηθάει στο πλύσιμο και στην τοαυλέτα!

 

Καλά τα λες εσύ! Αλλά μιλάς έχοντας ένα, άντε δύο πιτσιρίκια στο μυαλό σου. Για σκέψου το με 20!

 

Δεν είναι μόνο θέμα αρμοδιοτήτων, λοιπόν. Είναι ΚΑΙ πρακτικό θέμα!

[demi1981]

Δεν θα δηλώσει η νηπιαγωγός αναρμόδια. Θα εξηγήσει όμορφα και ωραία στους γονείς. Αν οι γονείς επιμένουν.....

 

Για φαντάσου, 20 παιδιά στην τάξη (πολλές έχουν 25), τα 10 έχουν κορδόνια στα παπούτσια τα οποία και δεν ξε΄ρουν να δένουν, άλλα 10 έχουν μπουφάν που δεν ξέρουν να το κουμπώσουν, μερικά φοράνε τζιν ή ζώνες που δεν μπορούν να ανοίξουν, 4-5 δεν ξέρουν να πλένουν τα χέρια τους, 3 δεν ξέρουν να σκουπίζονται στην τουαλέτα, 2 θέλουν κάποιον δίπλα τους στην τουαλέτα.......Και πολλές φορές η τουαλέτα να μην ελιναι καν στον ίδιο χώρο με την αίθουσα διδασκαλίας.....

Η νηπιαγωγός δεν πρέπει να κάνει τίποτα άλλο από το να δένει κορδόνια, να κουμπώνει και να ξεκουμπώνει μπουφάν, τζιν, ζώνες, να βοηθάει στο πλύσιμο και στην τοαυλέτα!

 

Καλά τα λες εσύ! Αλλά μιλάς έχοντας ένα, άντε δύο πιτσιρίκια στο μυαλό σου. Για σκέψου το με 20!

 

Δεν είναι μόνο θέμα αρμοδιοτήτων, λοιπόν. Είναι ΚΑΙ πρακτικό θέμα!

 

Εφόσον στατιστικά στα 4-5 το 90 % των παιδιών μπορούν να ντύνονται - ξεντύνονται και μπορούν να κλείσουν φερμουάρ σίγουρα δεν μιλάμε ότι στην τάξη σου emmaki θα έχεις να ντύσει - ξεντύσει, κουμπώσει - ξεκουμπώσει και να δένεις κορδόνια 25 παιδιών.

 

Τώρα αν σου τύχει ένα παιδάκι να μην μπορεί να κλείσει το φερμουαρ του για να μπορέσει να βγει στην αυλή και επιλέξεις να τον αφήσεις μέσα στην τάξη μόνο του, απορώ τι θα κάνεις αυτά τα 5 λεπτά που μπορεί να αποφασίσει το συγκεκριμένο παιδάκι να πηδήξει από το θρανίο με το κεφάλι

[emmaki]

Δυστυχ'ως δεν μπορώ να τα εξηγ΄'ησω πιο αναλυτικά ή πιο περιεκτικά για να γίνω κατανοητή.

 

Απλά αυτό που ζητώ να κάνετε όλες οι μαμάδες είναι να λέβετε υπόψη σας ότι σε εσάς (ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΤΑΤΑ) το παιδί σας είναι το κέντρο του κόσμο! Δεν είναι κακό αυτό!

Στο σχολείο, όμως, υπάρχουν άλλα 19 παιδιά (και άλλοι 19 γονείς που τα θεωρούν το κέντρο του κόσμου!). Υπάρχει και μια δουλειά που πρέπει να γίνει όπου όλα τα παιδιά είναιίσα και κανένα δεν είναι το κέντρο του κόσμου.

[demi1981]

Και επίσης ένα παιδάκι που έχει κατουρηθεί πόσο τραγικό είναι να τον βλέπουν οι φίλοι του για 1-2 ώρες έτσι και να τον κοροϊδεύουν μέχρι να έρθει η μαμά του για να τον αλλάξει, καθησυχάσει, παρηγορήσει.

 

Αληθεια σε μια τέτοια κατάσταση η νηπιαγωγοί πως το διαχειρίζεστε?

[emmaki]

Εφόσον στατιστικά στα 4-5 το 90 % των παιδιών μπορούν να ντύνονται - ξεντύνονται και μπορούν να κλείσουν φερμουάρ σίγουρα δεν μιλάμε ότι στην τάξη σου emmaki θα έχεις να ντύσει - ξεντύσει, κουμπώσει - ξεκουμπώσει και να δένεις κορδόνια 25 παιδιών.

 

Τώρα αν σου τύχει ένα παιδάκι να μην μπορεί να κλείσει το φερμουαρ του για να μπορέσει να βγει στην αυλή και επιλέξεις να τον αφήσεις μέσα στην τάξη μόνο του, απορώ τι θα κάνεις αυτά τα 5 λεπτά που μπορεί να αποφασίσει το συγκεκριμένο παιδάκι να πηδήξει από το θρανίο με το κεφάλι

 

Είπα πουθενά ότι θα αφήσω παιδί στην τάξη;;;;;;;

 

Υοπάρχουν και άλλες λύσεις... π.χ. αλληλοβοήθεια....

 

Επίσης, πού τα βρίσκεις αυτά τα στατιστικά; Γιατί εγώ από όσα έχω διδαχτεί και από όσα έχω διαβάσει για να κάνω αξιολογήσεις στο ΚΕΔΔΥ, στα αναπτυξιακά ορόσημα αναφέρεται ότι ένα παιδία στα 4 πρέπει να έχει κατακτήσει τα φερμουάρ και τα κουμπιά. Φυσικά υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς την ηλικία, αλλά τα αναπτυξιακά ορόσημα "βγαίνουν" με μελέτη πολλών παιδιών από ειδικούς και "βγαίνουν" με βάση την πλειοψηφία! Άρα στα 4 το 90% των π[αιδιών ΠΡΕΠΕΙ να μπορεί να κουμπώβνει φερμουάρ. Και να δεν μπορεί, ας μην φορέσει μπουφάν με φερμουάρ, αλλά με βέλκρο ή με κουμπιά!

[emmaki]

Και επίσης ένα παιδάκι που έχει κατουρηθεί πόσο τραγικό είναι να τον βλέπουν οι φίλοι του για 1-2 ώρες έτσι και να τον κοροϊδεύουν μέχρι να έρθει η μαμά του για να τον αλλάξει, καθησυχάσει, παρηγορήσει.

 

Αληθεια σε μια τέτοια κατάσταση η νηπιαγωγοί πως το διαχειρίζεστε?

 

Ναι είναι τραγικό να είναι ένα παιδί βρεγμένο με΄χρι να έρθουν οι γονείς του (γιατί ατυχήματα συμβαίνουν)! Για το λόγο αυτό, υπάρχει μια αλλαξιά την οποία βάζει μόνο του το παιδί.

 

όσο για την κοροϊδία.... Όσο την επιτρέπεις τόσο εμφανίζεται!

[demi1981]

Δυστυχ'ως δεν μπορώ να τα εξηγ΄'ησω πιο αναλυτικά ή πιο περιεκτικά για να γίνω κατανοητή.

 

Απλά αυτό που ζητώ να κάνετε όλες οι μαμάδες είναι να λέβετε υπόψη σας ότι σε εσάς (ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟΤΑΤΑ) το παιδί σας είναι το κέντρο του κόσμο! Δεν είναι κακό αυτό!

Στο σχολείο, όμως, υπάρχουν άλλα 19 παιδιά (και άλλοι 19 γονείς που τα θεωρούν το κέντρο του κόσμου!). Υπάρχει και μια δουλειά που πρέπει να γίνει όπου όλα τα παιδιά είναιίσα και κανένα δεν είναι το κέντρο του κόσμου.

 

Έλα βρε emmaki τώρα, αν κουμπώσεις το μπουφάν ενός παιδιού για να βγει στην αυλή δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, έτσι κι αλλιώς εμεις στην ηλικία που είμαστε το κάνουμε και με "τυφλό σύστημα", δικό μας ορόσημο αυτό. Και κουμπώνουμε και βλέπουμε τι κάνουν τα άλλα παιδιά.

[emmaki]

Έλα βρε emmaki τώρα, αν κουμπώσεις το μπουφάν ενός παιδιού για να βγει στην αυλή δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, έτσι κι αλλιώς εμεις στην ηλικία που είμαστε το κάνουμε και με "τυφλό σύστημα", δικό μας ορόσημο αυτό. Και κουμπώνουμε και βλέπουμε τι κάνουν τα άλλα παιδιά.

 

Πάλι βλέπεις ΕΝΑ παιδί και ΜΙΑ πράξη!

Για πες μου τι θα κάνεις αν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω που είπα (συνοδεία στην τουαλέτα, βοήθεια στο σκούπισμ, φερμουάρ, κορδόνια, κουμπιά...)!

 

Επίσης, κουμπώνοντας το φερμουάρ, πώς βοηθάς ένα παιδί να μάθει;

Ή, αν το θες, πώς κάνει μια μαμά να ακολουθήσει τους κανόνες του σχολείου που λένε "ρούχα που μπορούν τα παιδιά να τα χειριστούν μόνα τους";

[ΑΡΓΚ]

Πάλι βλέπεις ΕΝΑ παιδί και ΜΙΑ πράξη!

Για πες μου τι θα κάνεις αν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω που είπα (συνοδεία στην τουαλέτα, βοήθεια στο σκούπισμ, φερμουάρ, κορδόνια, κουμπιά...)!

 

Επίσης, κουμπώνοντας το φερμουάρ, πώς βοηθάς ένα παιδί να μάθει;

Ή, αν το θες, πώς κάνει μια μαμά να ακολουθήσει τους κανόνες του σχολείου που λένε "ρούχα που μπορούν τα παιδιά να τα χειριστούν μόνα τους";

 

Με παιδιά μεγαλύτερα πια, μου φαίνεται τόσο μα τόσο αστείο αλλά και γλυκό το όλο σκηνικό και αυτές οι ανησυχίες Και μετά έρχεται το Δημοτικό, όπου το παιδάκια θα κυκλοφορούν τα μισά με κοντομάνικο (γιατί είναι πιο "cool" και ζακέτες και μπουφαν κρύβονται στην τσάντα μόλις φύγει η μαμα), στη βροχή θα χοροπηδάνε επίτηδες στη λακούβα με τα νερά και μετά δε θα μιλάνε και θα κάθονται με παντελόνια και παπούτσια μούσκεμα όλη τη μέρα για να μην πάνε στο διευθυντή για τον εξάψαλμο, και όσο για κοροϊδία μεταξύ παιδιών... τι να λέμε τώρα... Χρειάζεται και η προετοιμασία του νηπιαγωγείου, και για παιδιά και για μαμάδες, γιατί αλλιώς, μιλάμε για μεγάλο σοκ!

[magdoulini]

απο τα 20 παιδακια που εχετε στην ταξη, τα δυο πιθανον να χρειαστουν βοηθεια για κατι...και οχι καθε μερα και καθε στιγμη...δεν θα χρειαστουν και τα 20 emmaki...ομορφα τα λες και κατανοω την θεση σου ως εκπαιδευτικος, αλλα δεν θα ηθελες το δικο σου παιδακι να ειναι ενα δυωρο κατουρημενο περιμενοντας σε, να πας να το αλλαξεις γιατι μεσα στον πανικο του δεν μπορει να το κανει το ιδιο και η δασκαλα αρνειτε να βοηθησει στον βωμο "του απαγορευεται"...νομιζω μιλαμε για τετοιες περιπτωσεις και οχι οτι και τα 20 νηπια στην ταξη σου κατι θα θελουν και το οποιο φυσικα και δεν γινεται να εξυπηρετησεις...το δημοτικο ειναι ενας χρονος αργοτερα και ολοι ξερουμε οτι ενας χρονος σε αυτες τις ηλικιες ειναι υπολογισιμος ως προς την ωριμοτητα και αναπτυξη των νηπιων...αλλα εδω μιλαμε για 5χρονα, πιθανον και για παιδακια που πανε για πρωτη φορα σχολειο και δεν εχουν παει πριν σε παιδικους σταθμους...οποτε καταλαβαινω την θεση σου ως εκπαιδευτικος απολυτα και την σεβομαι, αλλα μου ειναι εξαιρετικα λυπηρο να δεχτω οτι μια νηπιαγωγος και πιθανον η ιδια μητερα, θα βλεπει ενα παιδακι λερωμενο και θα το "αγνοει" στον βωμο των απαγορευσεων...

 

 

(στα ιδιωτικα νηπιαγωγεια, γιατι οι δασκαλες βοηθανε ρε κοριτσια?? εκει δεν ισχυουν οι απαγορευσεις?? εκει δεν μπορουν να κατηγορηθουν ??ή θα μου πειτε οτι ειναι πανω απο μια δασκαλα,αρα υπαρχει η δυνατοτητα?? η θα μου πειτε οτι χρυσωνουν το χαπι στους γονεις για τις υπηρεσιες που προσφερουν?? οι τρελλοι γονεις υπαρχουν και στα ιδιωτικα,δεν εχω ακουσει κανεναν να καταγγειλει νηπιαγωγο επειδη βοηθησε το παιδι του σε κατι...δηλαδη σε τι διαφερει το δημοσιο απο το ιδιωτικο ως προς αυτο??)

[emmaki]

Βρε κορίτσια, θα με τρελλάνετε!

 

Είπα εγώ πουθενά ότι αφήνεις το παιδί κατουρημένο;;;;; Δηλαδή έλεος! Άλλο πράγμα γράφω, άλλο διαβάζετε, άλλο καταλαβαίνετε!

 

Είπα ότι το παιδί πρέπει να αυτοεξυπηρετείται! Είναι δουλειά του σπίτιού να το κάνει αυτό!

Αν ένα παιδί 5 χρονών δεν το έχει μάθει (χωρίς να έχει κάποιο αναπτυξιακό θέμα) τότε σε συνεργασία με το σχολείο (δίνοντας οδηγίες στη μαμά) το μαθαίνει.

Είπα επίσης ότι δεν αλλάζουμε παιδιά μέσα στην τάξη για πολύ συγκεκριμένους λόγους, τουςοποίους αλίμονο μας αν δεν δεχτούμε! Γιατί αλλιώς με την ίδια λογική, ας αλλάζουμε τα παιδιά και μέσα στην καφετέρεια ή στα παγκάκια του δρόμου!

Εάν, λοιπόν, το 5χρονο ή και το 4χρονο ακόμα λερωθεί, θα πάρει την αλλαξιά που έχει στην τσάντα του ή σε ένα ντουλάπι στο σχολέιο, θα πάει στην τουαλέτα και θα αλλάξει.

Η δουλειά και η υποχρέωση και το καθήκον του νηπιαγωγού είναι να μην πανικοβληθεί το παιδί, να μην στεναχωρεθεί (πρέπει να το κάνουμε να καταλάβει ότι ατυχήματα συμβαίνουν, τι να κάνουμε!) και να μην πειτρέψει να υπάρξει ούτε υπόνοια κοροϊδίας (εφικτό!)

 

Επίσης, επειδή αναφέρθηκαν τα ιδιωτικά, όσα ιδιωτικά γνωρίζω εγώ, έχουν βοηθητικό προσωπικό.

 

Τέλος, πουθενά δεν είπα ότι η μητέρα που η νυηπιαγωγός άλλαξε το παιδί της θα αντιδράσει. Αν και έχει συμβεί, και αναφ΄'ερθηκα σε αυτό, θεωρώ ότι είναι μεμονωμένο. Θα αντιδράσει η άλλη μαμά που θα πάιε το παιδίτης και θα πει "Η κυρία σήμετα πήρε τον Χ σε μια γωνιά και του κατέβασε το βρακί του"! Τι; Δεν θα το πει το παιδί; Θα είναι το πρώτοπράγμα που θα πει στη μαμά, γιατί θα του έχει κάνει εντύπωση καθώς γνωρίζει ότι είναι κάτι που δεν πρέπει να γίνεται!

[Dragonfly]

Πράγματι, η νηπιαγωγός δεν κουμπώνει κουμπιά, δεν δένει κορδόνια, δεν κλείνει φερμουάρ. να τους υπενθυμίσει να ντυθούν μπορεί, να τους πει να μείνουν μέσα στο διάλειμμα αν ο καρός είναι κακός, ναι, αλλά να φορέσει σε 25 παιδάκια ζακετάκια και να κουμπώσει κουμπάκια, σίγουρα δεν το εχω ακούσει ποτέ.

 

Εφόσον τα περισσότερα παιδιά πράγματι σε αυτή την ηλικία είναι σε θέση να κουμπώνουν τα κουμπιά τους ή να κλείνουν το φερμουάρ, η νηπιαγωγός άντε να συναντήσει 2-3 που χρειάζονται τέτοιου είδους βοήθεια (του δευτερολέπτου). Και αυτό δεν θα είναι κάθε μέρα. Θα είναι κάποια στιγμή που θα προκύψει μια δυσκολία.. Μην τα διογκώνουμε όλα.

 

Εγώ ρωτάω σε τέτοια περίπτωση τι κάνει η νηπιαγωγός. Δηλώνει και πάλι ότι δεν ειναι δική της δουλειά και ότι δεν προλαβαίνει; Να χρειάζονταν και τα 25 τέτοιου είδους βοήθεια, συμφωνώ ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Να χρειαστούν όμως βοήθεια κάποιες στιγμές ορισμένα παιδιά και να μην τους τη δώσει (επειδή θα έπρεπε να μπορούν μόνα τους) είναι άλλο πράγμα.

 

Επίσης μην βιάζεστε αμέσως να κατηγορήσετε τη μαμά όταν ένα παιδί δεν έχει καταφέρει κάτι που θα έπρεπε στην ηλικία του. Ακούω συνέχεια για οδηγίες στη μαμά, λες και απαραίτητα κάνει κάτι λάθος. Δεν αναπτύσσονται όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο χρόνο.

[ΑΡΓΚ]

Εφόσον τα περισσότερα παιδιά πράγματι σε αυτή την ηλικία είναι σε θέση να κουμπώνουν τα κουμπιά τους ή να κλείνουν το φερμουάρ, η νηπιαγωγός άντε να συναντήσει 2-3 που χρειάζονται τέτοιου είδους βοήθεια (του δευτερολέπτου). Και αυτό δεν θα είναι κάθε μέρα. Θα είναι κάποια στιγμή που θα προκύψει μια δυσκολία.. Μην τα διογκώνουμε όλα.

 

Εγώ ρωτάω σε τέτοια περίπτωση τι κάνει η νηπιαγωγός. Δηλώνει και πάλι ότι δεν ειναι δική της δουλειά και ότι δεν προλαβαίνει; Να χρειάζονταν και τα 25 τέτοιου είδους βοήθεια, συμφωνώ ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Να χρειαστούν όμως βοήθεια κάποιες στιγμές ορισμένα παιδιά και να μην τους τη δώσει (επειδή θα έπρεπε να μπορούν μόνα τους) είναι άλλο πράγμα.

 

Επίσης μην βιάζεστε αμέσως να κατηγορήσετε τη μαμά όταν ένα παιδί δεν έχει καταφέρει κάτι που θα έπρεπε στην ηλικία του. Ακούω συνέχεια για οδηγίες στη μαμά, λες και απαραίτητα κάνει κάτι λάθος. Δεν αναπτύσσονται όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο χρόνο.

 

Αν έδωσα την εντύπωση ότι κατακρίνω οποιαδήποτε μαμά, ειλικρινά ζητάω συγγνώμη, προφανώς δεν ήταν η πρόθεσή μου. Απλά, έχω την αίσθηση από τη δική μου εμπειρία, ότι μέχρι να δούμε λίγο και τα παιδιά μας να λειτουργούν σε μία ομάδα με άλλα παιδάκια, δεν μας είναι σαφές καταρχή αν υπάρχει κάποιο προβληματάκι, και κατα δεύτερον αν κάτι έτυχε να μην το δουλέψουμε με το παιδί.

 

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, αν όντως ένα παιδάκι π.χ. είναι πίσω από την ηλικία του σε δεξιότητες, ή έχει κάποιο θεματάκι συμπεριφοράς, στη σχολική ηλικία συνήθως θα το δούμε, και με τη συζήτηση με τη δασκάλα και με τη σύγκριση με άλλα παιδάκια. Ο μικρός μου γιος, για παράδειγμα, υποτευόμαστε ότι έχει κάποια θέματα που χρειάζονται διερεύνηση, και παρόλο που είναι τρίτο παιδί, αν δεν το είχαμε δει το θέμα σε σχολικό περιβάλλον, δε θα υποτευόμασταν ότι κάτι πρέπει να ψάξουμε. Χωρίς προφανώς να νιώθουμε ότι το παιδί μας "χάλασε" ή ότι εμείς είμαστε ανίκανοι!

 

Το ίδιο και σε θέματα που έτυχε να μη δουλευτούν στο σπίτι. Μπορεί π.χ. να μας βολεύει να κάνουμε κάποια πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, 'οπως το να ντύνουμε το παιδί μας εμείς ή να το σπρώχνουμε στην κούνια ή δεν ξέρω τι άλλο μικρό και καθημερινό, που καθόλου κακό δεν είναι και κανέναν δεν πειράζει, και όταν προκύψει η ανάγκη ή η ευκαιρία και παρατηρήσουμε ότι άλλα παιδάκια τα καταφέρνουν μόνα, τότε να το ενθαρρύνουμε, να εξασκηθούμε στο σπίτι μαζί, και σε λίγες μέρες να έχουμε μία νέα ικανότητα. Δεν είναι θέμα καλής ή κακής μαμάς, απλά είναι κατι που δεν έτυχε να διδάξουμε. Νομίζω είναι και ένα από τα καλά του σχολείου αυτό, ότι μας βγάζει και εμάς και τα παιδιά λίγο απο τις συνήθειές μας, και ανακαλύπτουμε μαζί και άλλους τρόπους να γίνουν ορισμένα πράγματα

[Dragonfly]

Έγραφα και τα έχασα...

 

Έλεγα ότι συμφωνώ ΑγγεΚ στο τελευταίο σου post.

 

Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις που οι γονείς δεν έχουν δουλέψει αρκετά κάποιον τομέα ή κάποια δεξιότητα και όταν το παιδί βρεθεί σε ομαδικό περιβάλλον όπως λες, αυτό το κάτι φαίνεται πιο έντονα και έρχεται η στιγμή να γίνει εξάσκηση στο σπίτι. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχω κάποια απαίτηση από τη νηπιαγωγό πέραν μια ευγενικής ας πούμε ενθάρρυνσης προς το παιδί (μπορείς μόνος σου, για δοκίμασε, δεν είναι δύσκολο κτλ).

 

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που για λόγους αναπτυξιακούς, ανωριμότητας, οτιδήποτε, το παιδί δεν είναι σε θέση ακόμα να κατακτήσει αυτό το κάτι, ενώ γίνονται προσπάθειες από τους γονείς. Σε αυτή την περίπτωση έχω απαίτηση από τη νηπιαγωγό να φροντίσει να νιώσει το παιδί άνετα στο σχολείο και ασφαλές (και όχι να νιώθει ανίκανο) και να ξέρει ότι -αν χρειαστεί- κάποιου είδους βοήθεια, η δασκάλα θα του την προσφέρει...

 

Θα μου πεις... και που θα ξέρει η νηπιαγωγός σε ποια από τις 2 περιπτώσεις ανήκει το παιδί; Φαντάζομαι ότι στην πρώτη περίπτωση, μόλις το παιδί εξασκηθεί σε αυτό το κάτι ή βλέπει και τα άλλα παιδιά, θα υπάρξει βελτίωση πολύ σύντομα. Στη δεύτερη περίπτωση η βελτίωση δεν θα είναι τόσο γρήγορη...

[magdoulini]

Βρε κορίτσια, θα με τρελλάνετε!

 

Είπα εγώ πουθενά ότι αφήνεις το παιδί κατουρημένο;;;;; Δηλαδή έλεος! Άλλο πράγμα γράφω, άλλο διαβάζετε, άλλο καταλαβαίνετε!

 

Είπα ότι το παιδί πρέπει να αυτοεξυπηρετείται! Είναι δουλειά του σπίτιού να το κάνει αυτό!

Αν ένα παιδί 5 χρονών δεν το έχει μάθει (χωρίς να έχει κάποιο αναπτυξιακό θέμα) τότε σε συνεργασία με το σχολείο (δίνοντας οδηγίες στη μαμά) το μαθαίνει.

Είπα επίσης ότι δεν αλλάζουμε παιδιά μέσα στην τάξη για πολύ συγκεκριμένους λόγους, τουςοποίους αλίμονο μας αν δεν δεχτούμε! Γιατί αλλιώς με την ίδια λογική, ας αλλάζουμε τα παιδιά και μέσα στην καφετέρεια ή στα παγκάκια του δρόμου!

Εάν, λοιπόν, το 5χρονο ή και το 4χρονο ακόμα λερωθεί, θα πάρει την αλλαξιά που έχει στην τσάντα του ή σε ένα ντουλάπι στο σχολέιο, θα πάει στην τουαλέτα και θα αλλάξει.

Η δουλειά και η υποχρέωση και το καθήκον του νηπιαγωγού είναι να μην πανικοβληθεί το παιδί, να μην στεναχωρεθεί (πρέπει να το κάνουμε να καταλάβει ότι ατυχήματα συμβαίνουν, τι να κάνουμε!) και να μην πειτρέψει να υπάρξει ούτε υπόνοια κοροϊδίας (εφικτό!)

 

Επίσης, επειδή αναφέρθηκαν τα ιδιωτικά, όσα ιδιωτικά γνωρίζω εγώ, έχουν βοηθητικό προσωπικό.

 

Τέλος, πουθενά δεν είπα ότι η μητέρα που η νυηπιαγωγός άλλαξε το παιδί της θα αντιδράσει. Αν και έχει συμβεί, και αναφ΄'ερθηκα σε αυτό, θεωρώ ότι είναι μεμονωμένο. Θα αντιδράσει η άλλη μαμά που θα πάιε το παιδίτης και θα πει "Η κυρία σήμετα πήρε τον Χ σε μια γωνιά και του κατέβασε το βρακί του"! Τι; Δεν θα το πει το παιδί; Θα είναι το πρώτοπράγμα που θα πει στη μαμά, γιατί θα του έχει κάνει εντύπωση καθώς γνωρίζει ότι είναι κάτι που δεν πρέπει να γίνεται!

 

και εγω ρωταω λοιπον τοση ωρα αυτο το συγκεκριμενο: το λερωμενο παιδι που δεν μπορει εκεινη την στιγμη να αλλαξει μονο του...ειτε επειδη δεν το εχει μαθει απο το σπιτι του οπως λες...ειτε γιατι το επιασε πανικος και κλαιει σπαρακτικα και τα χει χασει...πως το βοηθατε?? απλα του δινετε την αλλαξια και παει να κοψει το λαιμο του στην τουαλετα να αλλαξει μονο του?? γιατι ενα παιδι σε μια τετοια κατασταση,δεν ηρεμει οσο μπλα μπλα και να δεχτει,εκεινη την στιγμη χρειαζεται βοηθεια να ληξει το επεισοδιο...ρωταω λοιπον κατι σαφες,τι κανετε σε αυτη την περιπτωση?

[emmaki]

Απαντάω, λοιπόν, ξεκάθαρα!

 

15 χρόνια που δουλέυω ΔΕΝ μου έτυχε παιδί που να μην ξέρει να βγάλει και να βάλει παντελόνι φόρμας!

Επίσης, δεν μου έτυχε παιδί που να κλαίει τόσο σπαρακτικά σε περίπτωση ατυχήματος. Κλαίνε, αλλά με λίγη κουβέντα και αν δεν μεγαλοποιηθεί το γεγονός σταμτάνε. Μεγάλα παιδιά είναι! Δεν είναι μωρά να μην καταλαβαίνουν τι τους γίνεται!

 

Μου έτυχαν όμως ουκ ολίγες μαμάδες που θεωρούσαν ότι τα παιδιά τους είναι μωρά και δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα!

Μου έτυχαν μαμάδες που έλεγαν "έλα μωρε, ένα παιδί είναι, ας το βάλω ΄παπούτσια με κορδόνια". Αποτέλεσμα; 10 παιδιά στην τάξη με κορδόνια και όλα λυμένα! Όσες φορές και να τα έδενα, τα έλυναν, γιατί είναι και ωραίο παιχνίδι!

[ZWH]

Με παιδιά μεγαλύτερα πια, μου φαίνεται τόσο μα τόσο αστείο αλλά και γλυκό το όλο σκηνικό και αυτές οι ανησυχίες Και μετά έρχεται το Δημοτικό, όπου το παιδάκια θα κυκλοφορούν τα μισά με κοντομάνικο (γιατί είναι πιο "cool" και ζακέτες και μπουφαν κρύβονται στην τσάντα μόλις φύγει η μαμα), στη βροχή θα χοροπηδάνε επίτηδες στη λακούβα με τα νερά και μετά δε θα μιλάνε και θα κάθονται με παντελόνια και παπούτσια μούσκεμα όλη τη μέρα για να μην πάνε στο διευθυντή για τον εξάψαλμο, και όσο για κοροϊδία μεταξύ παιδιών... τι να λέμε τώρα... Χρειάζεται και η προετοιμασία του νηπιαγωγείου, και για παιδιά και για μαμάδες, γιατί αλλιώς, μιλάμε για μεγάλο σοκ!

Συμφωνω μαζι σου .

Οταν το πρωτο μου παιδι πηγαινε προνηπιο μου φανηκε τοσο ασχημο να μην το αλλαζει η δασκαλα του σε περιπτωση ατυχηματος. Ηταν και ο μικρος μου μωρακι (5-6 μηνων) και επρεπε να πηγαινω με το μωρο να την αλλαζω εαν και οποτε χρειαζοταν.

Θυμαμαι, αφηνα το μωρο με το καρεκλακι του αυτοκινητου στην δασκαλα, πηγαιναν ολα τα παιδια απο πανω του αν και η δασκαλα προσπαθουσε να κρατησει αποστασεις , πηγαινα την μικρη στην διπλανη αιθουσα και την αλλαζα.. Μετα γυριζε υπερηφανη που τα παιδια ειδαν τον αδελφο τους :) .. Τοτε καποια πραγματα μου φαινονταν οντως βουνο αλλα τελικα η αληθεια ειναι διαφορετικη. Τα παιδια μπορουν να κανουν πολλα πραγματα και δεν θελουμε να το αντιληφθουμε. Πολλες φορες γκρινιαζουμε για κατι που θα γινει στο νηπιαγωγειο την ιδια στιγμη που το σπιτι μπορει να το κανουν χειροτερα.. Ποσες φορες κυνηγουσα τα παιδια να περπατανε ξυπολητα με μια μονο καλτσα στο σπιτι.. ή συνηθως την μεγαλη χειμωνα με κοντομανικο και καλοκαιρι με πουλοβερ.

Πλεον εχω καταλαβει και αυτα που λενε οι νηπιαγωγοι, οτι ενα τσακ αρκει για να γινει καποιο ατυχημα.. δεν μπορουν καθολου να γυρισουν την πλατη γιατι δεν ξερουν τι θα δουν.

[demi1981]

Απαντάω, λοιπόν, ξεκάθαρα!

 

15 χρόνια που δουλέυω ΔΕΝ μου έτυχε παιδί που να μην ξέρει να βγάλει και να βάλει παντελόνι φόρμας!

Επίσης, δεν μου έτυχε παιδί που να κλαίει τόσο σπαρακτικά σε περίπτωση ατυχήματος. Κλαίνε, αλλά με λίγη κουβέντα και αν δεν μεγαλοποιηθεί το γεγονός σταμτάνε. Μεγάλα παιδιά είναι! Δεν είναι μωρά να μην καταλαβαίνουν τι τους γίνεται!

 

Μου έτυχαν όμως ουκ ολίγες μαμάδες που θεωρούσαν ότι τα παιδιά τους είναι μωρά και δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα!

Μου έτυχαν μαμάδες που έλεγαν "έλα μωρε, ένα παιδί είναι, ας το βάλω ΄παπούτσια με κορδόνια". Αποτέλεσμα; 10 παιδιά στην τάξη με κορδόνια και όλα λυμένα! Όσες φορές και να τα έδενα, τα έλυναν, γιατί είναι και ωραίο παιχνίδι!

 

Ίσα ίσα, επειδή είναι μεγάλα παιδιά και καταλαβαίνουν τι τους γίνεται υποθέτω κλαίνε και ναι ίσως πανικοβληθούν. Δεν έχω δει ποτέ 1-2 χρονών "μωρό" να κλαίει και να πανικοβάλεται επειδή λέρωσε την πάνα του

 

Κατ' άλλα συμφωνώ μαζί σου, ότι πρώτα απ' όλα εμείς οι γονείς πρέπει να ενθαρύνουμε τα παιδιά μας να κάνουνε πράγματα και να αυτοεξυπηρετούνται πριν το νηπιαγωγείο.

[Dragonfly]

Συμφωνω μαζι σου .

Οταν το πρωτο μου παιδι πηγαινε προνηπιο μου φανηκε τοσο ασχημο να μην το αλλαζει η δασκαλα του σε περιπτωση ατυχηματος. Ηταν και ο μικρος μου μωρακι (5-6 μηνων) και επρεπε να πηγαινω με το μωρο να την αλλαζω εαν και οποτε χρειαζοταν.

 

Πλεον εχω καταλαβει και αυτα που λενε οι νηπιαγωγοι, οτι ενα τσακ αρκει για να γινει καποιο ατυχημα.. δεν μπορουν καθολου να γυρισουν την πλατη γιατι δεν ξερουν τι θα δουν.

 

Ζωή αυτό που περιγράφεις είναι το ιδανικό. Τρέχει η μαμά όποτε χρειάζεται και το παιδί εξυπηρετείται και η δασκάλα δεν κινδυνεύει να της προσάψει κανείς οτιδήποτε.

 

Αν μια μαμά δουλεύει πως θα τρέχει όποτε την καλεί η δασκάλα; θα αφήνει τη δουλειά της για να κάνει κάτι που μπορεί να χρειάζεται από 1 δευτερόλεπτο μέχρι 1 λεπτό; (να του βάλει τη ζακέτα στο διάλειμμα πχ ή να του αλλάξει ρούχα).

Επίσης η νηπιαγωγός που σε κάνει να τρέχεις στο σχολείο για τέτοια θέματα είναι εξίσου τυπική στα πάντα; Εγώ όποτε περάσω από νηπιαγωγείο εν ώρα διαλείμματος, βλέπω τις δασκάλες να κάνουν πηγαδάκι μεταξύ τους και τα παιδιά να τρέχουν διάσπαρτα ή να μπαινοβγαίνουν στο κτίριο (ενώ οι δασκάλες είναι έξω). Εκεί δεν φοβούνται που γυρνάνε την πλάτη τους;

[Dragonfly]

Καλή διάθεση να υπάρχει και συνεργασία και για όλα υπάρχουν λύσεις χωρίς να κινδυνεύσει κανένα παιδί.

[ΑΡΓΚ]

Ζωή αυτό που περιγράφεις είναι το ιδανικό. Τρέχει η μαμά όποτε χρειάζεται και το παιδί εξυπηρετείται και η δασκάλα δεν κινδυνεύει να της προσάψει κανείς οτιδήποτε.

 

Αν μια μαμά δουλεύει πως θα τρέχει όποτε την καλεί η δασκάλα; θα αφήνει τη δουλειά της για να κάνει κάτι που μπορεί να χρειάζεται από 1 δευτερόλεπτο μέχρι 1 λεπτό; (να του βάλει τη ζακέτα στο διάλειμμα πχ ή να του αλλάξει ρούχα).

Επίσης η νηπιαγωγός που σε κάνει να τρέχεις στο σχολείο για τέτοια θέματα είναι εξίσου τυπική στα πάντα; Εγώ όποτε περάσω από νηπιαγωγείο εν ώρα διαλείμματος, βλέπω τις δασκάλες να κάνουν πηγαδάκι μεταξύ τους και τα παιδιά να τρέχουν διάσπαρτα ή να μπαινοβγαίνουν στο κτίριο (ενώ οι δασκάλες είναι έξω). Εκεί δεν φοβούνται που γυρνάνε την πλάτη τους;

 

Να πω την αμαρτία μου, τραγικό μου φαίνεται από τη σκοπιά του "απογαλακτισμού" του παιδιού, όχι ιδανικό. Κάτι σαν τον φοιτητή που μαζεύει τη μπουγάδα και την κουβαλάει στη μάνα του μαζί με τα άδεια τάπερ γιατί δεν του περνά από μυαλό να πλύνει και να μαγειρέψει

Μαθαίνει το παιδάκι ότι δεν έχει κανένα λόγο να προσπαθήσει να αυτονομηθεί ούτε να ενταχθεί στον κόσμο του σχολείο, αφού η μαμά είναι έτοιμη να τρέξει. Δεν το λέω επικριτικά, είμαι σίγουρη ότι έχω κάνει και ακόμη κάνω αντίστοιχα πράγματα Φημιζόμαστε δικαίως οι Ελληνιδες μάνες για το πώς μεγαλώνουμε τα παιδά μας

[emmaki]

Καλή διάθεση να υπάρχει και συνεργασία και για όλα υπάρχουν λύσεις χωρίς να κινδυνεύσει κανένα παιδί.

 

Για πες, γιατί με ενδιαφέρει να μάθω!

 

Κατουριέται ένα παιδί. Η τουαλέτα είναι στην αυλή και όχι στο ίδιο κ΄τηριο με την αίθουσα διδασκαλίας. Πάει η νηπιαγωγός να αλλάξει το παιδί. Και; Μετά τι γίνεται μέσα στην αίθουσα; Δεν θα κάνει 5 λεπτά μέχρι να πάει στην τουαλέτα, να του βγάλει τα ρούχα και να του βάλει στεγνα;

 

Άλλο παράδειγμα που ανέφερα και άλλες φορές και για το οποίο, σημειωτέον, καμία σας δεν έχει κάνει καμία ανφορά! Γυρνάει η Μαρία στο σπίτι και λέει στη μαμά της "Μαμά, μαμά, σ'ημερα η κυρία ή ο κύριος (γιατί υπάρχουν και άντρες νηπιαγωγοί, μην το ξεχνάμε αυτό), πήρε τονΠαναγιώτη στην άκρη της τάξηςκαι του κατέβασε το βρακί του!!!"

 

Άλλη περίπτωση: κορδόνια, κουμπιά, ζώνες, δύσκολα ρούχα..... "Κυρία! Λύθηκε το κορδόνι!" "Κυρία θέλω τουαλέτα και δενμπορώ να ανοίξω το κουμπί μου" "Κυρία, λύθηκε πάλι" "Κυρία, η ζώνη δεν ανοίγει" "Κυρία δεν μπορώ να βγάλω τα παπούτσια μου (για να βάλω παντόφλες)" Και να προσπαθεί η νηπιαγωγός να κάνει μαθηματικά.

 

Βρείτε μου λύσεις! Ο χώρος είναι συγκεκριμέμνος. Ο αριθμός των παιδιών επίσης συγκεκριμένος (ας πούμε 20).

 

Κλέινοντας, να πω ότι οι τραυματισμοί των παιδιών δεν είναι αστείο πράγμα, γιατί διακρίνω μια ειρωνεία και ένα "έλα μωρέ τι μας λες". Υπυνθυμίζω (το είπα άλλη φορά σε άλλο θέμα) δική μου εμπειρία. Μέσα στην τάξη, παράλληλη στήριξη σε παιδί με αυτισμό. Ήταν ζωηρός και ήθελα να τον βγάλω έξω. Εκεί που βγαίναμε, ακούω μια τσιρίδα από το κορίτσι που ήταν στο καρεκλάκι ακριβώς δίπλα μου. Γυρνάω και είδα το δάχτυλο της μέσα στα αίματα. Τι είχε κάνει; Είχε ξεβιδώσει το κάθισμα (πριν από 2 μέρες είχαν πάει όλα τα καρεκλάκια σε μαραγκλό για να ελεγχθούν και μετά 3 νηπιαγωγοί μαζί με την πρόεδρο του συλλόγου γονέων τα ελέγξαμε ένα ένα, άρα δεν ήταν χαλασμένο το καρεκλάκι), έβαλε το χε΄ρι της από κάτω και κάθισε! Αποτπέλεσμα; Έκοψε το "μαξιλαράκι" του δείκτη της! Εάν ήταν μόνα τους τα παιδιά ο χαμός που θα δημιουργούντανθα ήταν πολύ χειρότερος και θα είχε και ποινική ευθύνη η νηπιαγωγός που όφειλε να είναι μέσα στην τάξη!!!!!

[emmaki]

Επίσης, να πω τι μου κάνει εντύπωση σε τόσες σελίδες συζήτησης;

 

Παραδέχεστε ότι τα παιδια΄πρέπει να μπορούν να αλλάζουν μόνα τους, από την άλλη παραδέχεστε ότι το δικό σας παιδί (ή του γείτονα ή του ξαδέρφου) δεν μπορεί να το κάνει, και θέλετε να το κάνει η νηπιαγωγός ή να το μάθει στο σχολείο, αλλά καμία δεν ρώτησε (΄'οχι εμένα, τόσοι εκπαιδευτικοί είναι στο φόρουμ) συμβουλές, τρόπους που μπορεί να βοηθήσει το παιδί της.......

[ZWH]

Ζωή αυτό που περιγράφεις είναι το ιδανικό. Τρέχει η μαμά όποτε χρειάζεται και το παιδί εξυπηρετείται και η δασκάλα δεν κινδυνεύει να της προσάψει κανείς οτιδήποτε.

 

Αν μια μαμά δουλεύει πως θα τρέχει όποτε την καλεί η δασκάλα; θα αφήνει τη δουλειά της για να κάνει κάτι που μπορεί να χρειάζεται από 1 δευτερόλεπτο μέχρι 1 λεπτό; (να του βάλει τη ζακέτα στο διάλειμμα πχ ή να του αλλάξει ρούχα).

Επίσης η νηπιαγωγός που σε κάνει να τρέχεις στο σχολείο για τέτοια θέματα είναι εξίσου τυπική στα πάντα; Εγώ όποτε περάσω από νηπιαγωγείο εν ώρα διαλείμματος, βλέπω τις δασκάλες να κάνουν πηγαδάκι μεταξύ τους και τα παιδιά να τρέχουν διάσπαρτα ή να μπαινοβγαίνουν στο κτίριο (ενώ οι δασκάλες είναι έξω). Εκεί δεν φοβούνται που γυρνάνε την πλάτη τους;

Nα σου πω την αληθεια, οντως δεν ξερω τι θα εκανα αν δουλευα και δεν ειχα κανεναν δικο μου εκει κοντα να τρεξει...

Επισης, ημουν παρα πολυ ευχαριστημενη απο το συγκεκριμενο νηπιο. Αψογες οι δασκαλες.. το ιδιο και οταν 5 χρονια μετα πηγε ο γιος μου. Αψογες στα παντα τους...