Εμπειρίες θηλασμου μετά το χρόνο....!!!

[jim-hliana-aroulis]

Γεια σας, ειμαι η Ηλιανα, εχω ενα γιο 13 μηνών τον οποίο θηλάζω αποκλειστικά απο τη μέρα που γεννήθηκε ... Ειμαι παρα πολύ χαρούμενη για αυτό και δεν θέλω με τίποτα να σταματήσω .! Αν και ο μικρός ειναι αρκετά εξαρτημένος απο το Βυζακι μου ή ζιζακι μου , όπως το λέει και αυτός, αυτό ειναι που χαίρομαι περισσότερο ! Θηλαζει πολλές φορές την ημέρα και αυτό με οδηγεί πολλές φορές να ειμαι γυμνή (απο τη μέση και πάνω)στο σπίτι! Επίσης το βράδυ κοιμόμαστε αγκαλιτσα για να θηλαζει,το βράδυ πλέον έχει μάθει και το βρίσκει μόνος του! Κουβέντουλες που λέει που συνδέονται με το θηλασμο ειναι:

Μαμά λιλιτσα,ζιζακι και νανι(αυτό το λέει όταν νυστάζει)

Ελω το ζιζακι σου (όταν θέλει να θηλασει,αυτό το ακούω πολλές φορές τη μερα)

Βέβαια τις πιο πολλές φορές με τραβάει ή με κοιτάει με τέτοιο τροπο που καταλαβαίνω αμέσως τι θέλει!!!

Εσείς? έχετε ανάλογες εμπειρίες?

 

Ο Άρης ειναι το διαμάντι μας , γεννήθηκε 20/07/2012 και θηλαζει 13 μήνες και 1μερα!

[AthinaP]

Πάνε χρόνια από τότε που ήμασταν στη φάση που είστε, αλλά έχω έντονες αναμνήσεις. Και λέω έχω, γιατί η μαμά διατηρεί τις αναμνήσεις αυτές.

 

Στην ηλικία αυτή αναπτύσσονται κώδικες όπως αυτοί που περιγράφεις. Μπορεί να είναι τόσο διαφορετικοί όσο η κάθε μαμά και το κάθε παιδί.

 

Να σου πω την αλήθεια δεν είχα ενθαρρύνει τα παιδιά να δώσουν ονόματα στην όλη διαδικασία, γιατί την έβρισκα εμπόδιο στο να είμαστε έξω, πράγμα το οποίο κάναμε συνεχώς από το χρόνο και μετά. Ήταν και διαφορετική εποχή του χρόνου, που προσφερόταν για ολοήμερες βόλτες, διαφορετικά παιδιά που απαιτούσαν βόλτες και δεν άντεχαν στο σπίτι.

 

Γενικά αυτό το δεσμό τον κρατάγαμε μεταξύ μας περισσότερο γιατί μετά το χρόνο δεν ακούει κανείς πολλές επιδοκιμασίες, ίσως τον βλέπουν με μισό μάτι κιόλας και δεν χρειάζεται κιόλας η γνώμη των τρίτων! Καταλαβαίνω πάντως πολύ καλά αυτό που λες, πώς μπορεί να εκφράζεται ένα παιδί. Καλή συνέχεια!

[Μπουρμπουρ1]

Εγω ρε παιδια δεν αισθανομαι καθολου ετσι.

 

Γεννηθηκε 28/06/2012 και απο τοτε που χρονισε νιωθω οτι με εχει ξεζουμισει καθε τρεις και λιγο ζηταει γαλα, το βραδυ θηλαζει απειρες φορες και κατεβαζει γουλιες οχι αστεια. Κι ενω πριν δεν το συνηθιζε, απο το χρονο και μετα κοιμαται μονο με στηθος. Τρωει ελαχιστο φαγητο και νομιζω οτι αιτια ειναι ο θηλασμος τρωει λιγο και μετα ζηταει παλι γαλα. Γραμμαριο ομως δεν παιρνει, μετα βιας παλευουμε να κρατηθουμε στην καμπυλη μας. Ασε που οταν μπαινει στο στηθος δεν καθεται λεπτο ησυχη, με ζουλαει, με κλωτσαει, σκαρφαλωνει επανω μου, κανει τουμπες, θηλαζει μπρουμητα, εχει κανει τη θηλη μου λαστιχο...

Τι να κανω με αυτη την ιστορια???

[Nina-Nana]

Εγω ρε παιδια δεν αισθανομαι καθολου ετσι.

 

Γεννηθηκε 28/06/2012 και απο τοτε που χρονισε νιωθω οτι με εχει ξεζουμισει καθε τρεις και λιγο ζηταει γαλα, το βραδυ θηλαζει απειρες φορες και κατεβαζει γουλιες οχι αστεια. Κι ενω πριν δεν το συνηθιζε, απο το χρονο και μετα κοιμαται μονο με στηθος. Τρωει ελαχιστο φαγητο και νομιζω οτι αιτια ειναι ο θηλασμος τρωει λιγο και μετα ζηταει παλι γαλα. Γραμμαριο ομως δεν παιρνει, μετα βιας παλευουμε να κρατηθουμε στην καμπυλη μας. Ασε που οταν μπαινει στο στηθος δεν καθεται λεπτο ησυχη, με ζουλαει, με κλωτσαει, σκαρφαλωνει επανω μου, κανει τουμπες, θηλαζει μπρουμητα, εχει κανει τη θηλη μου λαστιχο...

Τι να κανω με αυτη την ιστορια???

 

Θα αλλάξει πάλι συνήθειες, ισως φταίνε και τα δόντια.

[vivien9]

Εγώ τον απολαμβάνω αρκετά τον θηλασμό τώρα πια, που δεν είναι όλη την ώρα. Ο μικρός μου δεν λέει και πολλά ακόμα οπότε δεν έχουμε λέξεις για τον θηλασμό, αλλά και μόνο που τον βλέπω να μισοκλείνει τα μάτια του από απόλαυση όταν γυρίζω από την δουλειά και τον θηλάζω, αρκεί

 

Το μόνο μου άγχος είναι ότι κάπου διάβασα ότι καλό είναι να αποθηλάζει κάνεις γύρω στον χρόνο, αλλιώς μετά είναι πολύ δύσκολο και μπορει να αποθηλάσεις και σε 3 χρόνια. Ξέρετε αν ισχύει κάτι τέτοιο? Δεν θα ήθελα να σταματήσω ακόμα, αλλά και 3 χρόνια μου φαίνεται πάρα πολύ.

[Access]

και εγώ θυμάμαι με νοσταλγία την εποχή που η κόρη μου ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να μην είναι συνέχεια κολλημένη στο στήθος μου νομίζω ότι τότε πραγματικά άρχισα να απολαμβάνω τον θηλασμό (στο δεύτερο είναι διαφορετικά ξέρεις τι να περιμένεις)

ούτε εγώ την ενθάρρυνα να αποκαλεί με κάποιο όνομα το στήθος μου για τους λόγους που αναφέρει και η AthinaP αλλά την διαδικασία έλεγε δηλαδή μαμά θα πιούμε / θέλω λαλάκι (γαλατάκι) :lol:

 

το ομορφότερο πράγμα όμως το άκουσα πριν λίγο καιρό όταν η κόρη μου 5 πλέον ετών ζήτησε και της έδωσα λίγο από το γάλα μου σε κουταλάκι

 

μαμά ακόμα θυμάμαι την γεύση από το γαλατάκι σου είναι πολύ ποιο νόστιμο από αυτό που πίνω τώρα :lol:

 

όσον αφορά για τον αποθηλασμό στο χρόνο από προσωπική εμπειρία και μόνο θεωρώ ότι είναι δυσκολότερος από το να είναι το παιδί μεγαλύτερο.

Στο μεγαλύτερο παιδί μπορείς να αναλύσεις για ποιο λόγο δεν μπορεί να θηλάσει τώρα ή να βρείς ποιο δημιουργικούς τρόπους να το απασχολήσεις για να ξεχαστεί, όπως και να έχει όμως αυτό το απόλυτο ή στα 1 ή στα 3 έτη δεν μπορώ να το καταλάβω η επιλογή είναι αποκλειστικά της μαμάς και του παιδιού και μπορεί να γίνει όποτε επιθυμούν

[Melina22]

 

το ομορφότερο πράγμα όμως το άκουσα πριν λίγο καιρό όταν η κόρη μου 5 πλέον ετών ζήτησε και της έδωσα λίγο από το γάλα μου σε κουταλάκι

 

μαμά ακόμα θυμάμαι την γεύση από το γαλατάκι σου είναι πολύ ποιο νόστιμο από αυτό που πίνω τώρα :lol:

 

Αχ τι φανταστικό σχόλιο από το παιδάκι σου! Πολύ συγκινητικό...

όσον αφορά για τον αποθηλασμό στο χρόνο από προσωπική εμπειρία και μόνο θεωρώ ότι είναι δυσκολότερος από το να είναι το παιδί μεγαλύτερο.

Στο μεγαλύτερο παιδί μπορείς να αναλύσεις για ποιο λόγο δεν μπορεί να θηλάσει τώρα ή να βρείς ποιο δημιουργικούς τρόπους να το απασχολήσεις για να ξεχαστεί, όπως και να έχει όμως αυτό το απόλυτο ή στα 1 ή στα 3 έτη δεν μπορώ να το καταλάβω η επιλογή είναι αποκλειστικά της μαμάς και του παιδιού και μπορεί να γίνει όποτε επιθυμούν

 

Και εγώ έτσι πιστεύω...όσο πιο μεγάλο τόσο πιο εύκολο...

[AthinaP]

 

Το μόνο μου άγχος είναι ότι κάπου διάβασα ότι καλό είναι να αποθηλάζει κάνεις γύρω στον χρόνο, αλλιώς μετά είναι πολύ δύσκολο και μπορει να αποθηλάσεις και σε 3 χρόνια. Ξέρετε αν ισχύει κάτι τέτοιο? Δεν θα ήθελα να σταματήσω ακόμα, αλλά και 3 χρόνια μου φαίνεται πάρα πολύ.

 

Δεν μου φάνηκε πιο δύσκολο ή πιο εύκολο ο ενδεχόμενος αποθηλασμός σε κάποια συγκεκριμένη ηλικία. Σε όποια ηλικία και να γινόταν, θα γινόταν ομαλά σχετικά για το ένα παιδί και για το άλλο όχι ομαλά, γιατί έδειχνε σαφή αδυναμία στο στήθος και πλήρη (σχεδόν) άρνηση για οποιοδήποτε άλλο γάλα η σερβίρισμα γάλακτος. Ίσα ίσα που με το κάπως μεγαλύτερο κάπως μπορεί να συνεννοηθεί κανείς. Αισθανόμουν όμως ότι γύρω στο χρόνο σαφώς δεν ήταν έτοιμα εκείνα και δεν υπήρχε και κάποιος ιδιαίτερος λόγος από πλευράς μου να αποθηλάσουμε. Θέλω να πω είναι και λίγο στο παιδί.

 

Στην ηλικία που αποθηλάσαμε τελικά τα παιδιά όντως μπορούσαν να καταλάβουν αρκετά πράγματα και ήταν περίπου έτοιμα από μόνα τους. Αποθηλάσαμε όταν με έπιασε breastfeeding agitation. που φάνηκε τελικά τόσο φυσικό όσο φυσική ήταν και η έναρξη του θηλασμού.

 

Προϋπόθεση όμως για να αποθηλάσουμε όποτε ήρθε από μόνο του φυσικά, ήταν να έχουμε λύσει άλλα συνηθισμένα θέματα που σε γενικές γραμμές κάνουν τις γυναίκες να αποθηλάζουν όπως είναι η σύνδεση του στήθους με τον ύπνο, η γενικότερη δέσμευση με τη μαμά, ο περιορισμός των κανονικών δραστηριοτήτων, η επιστροφή στην εργασία, το να μη νιώθει ο σύζυγος παραγκωνισμένος... Αυτά τα αντιμετωπίζαμε όποτε εμφανίζονταν. Μπορεί και να ήμασταν τυχεροί και δεν ζοριστήκαμε με κάτι από αυτά.

 

Θέλω να πω ότι αν σου φαίνεται πολύ τα 3 χρόνια ίσως θα πρέπει να αναρωτηθείς γιατί σου φαίνεται πολύ, αν όντως πιστεύεις ότι το ξένο γάλα είναι καλύτερο ή το ίδιο με το μητρικό μετά το χρόνο και για ποιο λόγο, αν υπάρχει θέμα άλλο όπως πχ να εξασφαλίσετε επιστροφή στη γονιμότητα και κατά τα άλλα, ποια είναι τα πρακτικά θέματα που μπορεί να αντιμετωπίσετε, αν συνεχίσετε το θηλασμό. Πάντως εμείς δεν πιάσαμε τα 3 χρόνια... Έγινε κάπως νωρίτερα.

[pax]

[quote=Access;2585934

το ομορφότερο πράγμα όμως το άκουσα πριν λίγο καιρό όταν η κόρη μου 5 πλέον ετών ζήτησε και της έδωσα λίγο από το γάλα μου σε κουταλάκι

 

μαμά ακόμα θυμάμαι την γεύση από το γαλατάκι σου είναι πολύ ποιο νόστιμο από αυτό που πίνω τώρα :lol:

 

Ωραίο!

Σ΄εμάς το αντίθετο συμβαίνει: πρόσφατα αρρώστησε η πρώτη μου κόρη, που αποθήλασε σχεδόν 5 χρονών, και της έβγαλα λίγο γάλα.Με την πρώτη γουλιά αηδίασε. Το έδωσα στη δεύτερη που θηλάζει ακόμη, και αηδίασε κι αυτή. Της λέω "βρε, αυτό πίνεις κάθε μέρα!" και μου απαντά "από 'δω μ΄αρέσει (δείχνοντας το στήθος), από 'δώ δε μ΄αρέσει (δείχνοντας το ποτήρι)!" Τελικά εγώ το ήπια για να μην πεταχτεί.

[vivien9]

Προϋπόθεση όμως για να αποθηλάσουμε όποτε ήρθε από μόνο του φυσικά, ήταν να έχουμε λύσει άλλα συνηθισμένα θέματα που σε γενικές γραμμές κάνουν τις γυναίκες να αποθηλάζουν όπως είναι η σύνδεση του στήθους με τον ύπνο, η γενικότερη δέσμευση με τη μαμά, ο περιορισμός των κανονικών δραστηριοτήτων, η επιστροφή στην εργασία, το να μη νιώθει ο σύζυγος παραγκωνισμένος...

 

Ευχαριστώ για την ανάλυση. Ο μικρός δεν δείχνει ιδιαίτερη προσκόλληση στο στήθος, πίνει και αγελαδινό γάλα με δημητριακά (σκέτο δεν του έχω δώσει αλλά νομίζω ότι θα το έπινε), και αν και κατά βάση κοιμάται θηλάζοντας, τα μεσημέρια και όταν τον αφήνω βράδυ με την μαμά μου δεν έχει πρόβλημα να κοιμηθεί. Βέβαια τώρα τελευταία δείχνει αυξανόμενη προσκόλληση σε μένα (προφανώς είναι το άγχος του αποχωρισμού), με ψάχνει συνέχεια και κλαίει όταν καταλαβαίνει ότι θα φύγω για δουλειά (αλλά μετά με ξεχνάει), πράγμα που δεν έκανε πριν ένα μήνα. Επίσης ξυπνάει 2-3 φορές το βράδυ και πάντα θηλάζει, οπότε σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι είναι έτοιμος να αποθηλάσει τώρα.

 

Θέλω να πω ότι αν σου φαίνεται πολύ τα 3 χρόνια ίσως θα πρέπει να αναρωτηθείς γιατί σου φαίνεται πολύ, αν όντως πιστεύεις ότι το ξένο γάλα είναι καλύτερο ή το ίδιο με το μητρικό μετά το χρόνο και για ποιο λόγο, αν υπάρχει θέμα άλλο όπως πχ να εξασφαλίσετε επιστροφή στη γονιμότητα και κατά τα άλλα, ποια είναι τα πρακτικά θέματα που μπορεί να αντιμετωπίσετε, αν συνεχίσετε το θηλασμό. Πάντως εμείς δεν πιάσαμε τα 3 χρόνια... Έγινε κάπως νωρίτερα.

 

Δεν θεωρώ καθόλου ότι το ξένο γάλα είναι το ίδιο με το μητρικό μετά τον χρόνο. Τον λόγο που τα 3 χρόνια μου φαίνονται πολλά τον ξέρω, είναι ο άντρας μου, που όσο πλησιάζαμε στον χρόνο έδειχνε να δυσανασχετεί όλο και περισσότερο όποτε θήλαζα μέσα στην μέρα. Δεν νομίζω ότι το κάνει τόσο επειδή νιώθει παραγκωνισμένος, όσο επειδή επηρεάζεται από τις γνωστές θεωρίες που ακούει από τριγύρω "θα γίνει μαμάκιας", "δεν μπορείτε να πάτε πουθενά μόνοι σας", "κοιμάται μόνο με το στήθος", "το γάλα είναι νερό τώρα πια" κτλ κτλ. Να σημειώσω ωστόσω ότι έχει κάνει τρελές προόδους λόγω της πλύσης εγκεφάλου που του έχω κάνει, γιατί στην αρχή θεωρούσε ότι δεν χρειάζεται να θηλάσω καν (εκείνος δεν θήλασε καθόλου). Οπότε έχω την εντύπωση ότι έχει φτάσει στα όριά του και αν του μιλήσω για 3 χρόνια θα φρίξει..

 

Επίσης το βασικό του επιχείρημα είναι ότι ο μίκρος θηλάζει ενώ θα έπρεπε να τρώει φαϊ πχ το απόγευμα και γι'αυτό δεν είναι ψηλός (σημείωση: είναι στο 50% όλων των καμπυλών ανάπτυξης). Αρνήθηκα να δώσω και κρέμες και μετά τον απογευματινό θηλασμό ο μικρός τρώει λίγο και αυτό δημιουργεί πάντα ένταση μεταξύ μας. Τέλος πάντων, εδώ και 2 εβδομάδες, από τις διακοπές δηλαδή που ο θηλασμός μας βόλεψε πολύ και απο όταν ένας συνάδελφος του ανέλυσε ότι κάθε επιπλέον μήνας θηλασμού είναι κέρδος, έχει σταματήσει τις γκρίνιες. Εγώ αν και είχα πει ότι μετά τον χρόνο θα αρχίσουμε σιγά σιγά αγελαδινό γάλα, τώρα δεν αναφέρω τίποτα και θα δούμε..

[Macorina]

Εμείς θηλάζουμε τώρα 21 μήνες. Εκεί γύρω στο έτος θέλησα να αποθηλάσω γιατί είχα φρικάρει με τα νυχτέρια. Το σώσαμε βέβαια, γιατί αποσυνδέσαμε τον ύπνο από το στήθος, οπότε προχωράμε ακάθεκτοι. Τώρα πλέον, θηλάζει περίπου 3-4 φορές τη μέρα. Είναι κάτι που δεν έχω μετανιώσει καθόλου. Είναι οι πιο όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε, και αυτό το βλέμμα του δεν το αλλάζω με τίποτα. Το θέμα είναι πότε θα αποθηλάσουμε, βέβαια, και πώς, αλλά ακόμα δεν με απασχολεί. Είμαι χαλαρή μέχρι τα 2. Πίνει γάλα φρέσκο, αν χρειαστεί, και τρώει απλό γιαούρτι ωραιότατα. Τον έχει βοηθήσει απίστευτα στην υγεία του, είναι πολύ γερός και αν περάσει κάποια ίωση την περνάει εξαιρετικά ελαφρά. Όσο για την ανεξαρτησία του, είναι ήδη πολύ ανεξάρτητος και άφοβος, και έχει μια υπέροχη σχέση και με τον πατέρα του. Μαμάκια δεν τον λές. Ελπίζω να τελειώσει όμορφα και ήρεμα η εμπειρία μας αυτή.

[Melina22]

Εμείς θηλάζουμε τώρα 21 μήνες. Εκεί γύρω στο έτος θέλησα να αποθηλάσω γιατί είχα φρικάρει με τα νυχτέρια. Το σώσαμε βέβαια, γιατί αποσυνδέσαμε τον ύπνο από το στήθος, οπότε προχωράμε ακάθεκτοι. Τώρα πλέον, θηλάζει περίπου 3-4 φορές τη μέρα. Είναι κάτι που δεν έχω μετανιώσει καθόλου. Είναι οι πιο όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε, και αυτό το βλέμμα του δεν το αλλάζω με τίποτα. Το θέμα είναι πότε θα αποθηλάσουμε, βέβαια, και πώς, αλλά ακόμα δεν με απασχολεί. Είμαι χαλαρή μέχρι τα 2. Πίνει γάλα φρέσκο, αν χρειαστεί, και τρώει απλό γιαούρτι ωραιότατα. Τον έχει βοηθήσει απίστευτα στην υγεία του, είναι πολύ γερός και αν περάσει κάποια ίωση την περνάει εξαιρετικά ελαφρά. Όσο για την ανεξαρτησία του, είναι ήδη πολύ ανεξάρτητος και άφοβος, και έχει μια υπέροχη σχέση και με τον πατέρα του. Μαμάκια δεν τον λές. Ελπίζω να τελειώσει όμορφα και ήρεμα η εμπειρία μας αυτή.

 

Πώς το καταφέρατε αυτό; Ήταν εύκολο; Με τι αντικαταστάθηκε το στήθος;

[AthinaP]

vivien9 το ποστ σου με κάνει να θέλω να γράψω σεντόνι!

 

Καταρχήν, ο άντρας σου είναι χαρακτηριστικό δείγμα πατέρα του 21ου αιώνα που ασχολείται με θέματα που ούτε κατά διάνοια απασχολούσαν τους άντρες παλιότερα. Αλλά αυτό καλό είναι, ότι οι άντρες θέλουν να ανακατεύονται, καλό για όλους γενικά. Με λίγα λόγια είναι και δική τους δουλειά. Εξάλλου, σε κάποιο βαθμό τους επηρεάζει, είναι η αλήθεια. Εξάλλου είναι μόνο ένα από τα θέματα τα σχετικά με τα παιδιά, τα οποία μπορεί ένας σύγχρονος πατέρας να συζητάει με συναδέλφους, συγγενείς, φίλους και περαστικούς! Όμως ο θηλασμός ειδικά πρέπει να περνάει τόσο πολύ από γκάλοπ; Δεν ξέρω... Αν έχετε πάρει διάφορες γνώμες, από ένα σημείο και πέρα ακολουθώντας εσείς κάτι όχι τρομερά συνηθισμένο, γίνεστε θέμα χωρίς να χρειάζεται. Δηλαδή μπορεί να κάνετε ό,τι αποφασίσετε χωρίς να ανοίγετε κουβέντα για αυτό. Ο δημόσιος θηλασμός, για παράδειγμα, μετά το χρόνο μπορεί να γίνει άκρως διακριτικά, χωρίς να το καταλάβει η παρέα.

 

Πρακτικά μόνο μια κοπέλα από τον κύκλο μου ρωτούσε κάθε τόσο... ακόμα; ακόμα; Και κάποια στιγμή έπαψε να ρωτάει, πάντως δεν ανακοίνωσα ούτε σε εκείνη ούτε και σε κανέναν από τους άλλους που θεωρούσαν από μόνοι τους ότι είχαμε σταματήσει στο κλασικό εξάμηνο, πότε αποθηλάσαμε. Όπως φαίνεται και σε άλλα τόπικς, το θέμα του θηλασμού μπορεί να δημιουργεί κάποια φόρτιση ίσως ή δεν ξέρω τι ακριβώς, στην παρέα. Αντίστοιχα υπήρχαν στην παρέα 2-3 κοπέλες που δεν έδειχναν να βιάζονται να αποθηλάσουν και δεν ξέρω πότε αποθήλασαν. Μπορεί να ήταν εξάμηνο, μπορεί και χρόνος, μπορεί και όποτε...

 

Από όσα έγραψες, ως πιθανές επιφυλάξεις, πράγματι το να πάει το ζευγάρι μόνο του καπου για μέρες ή να απομακρυνθεί η μαμά από το μωρό για μέρες είναι το μόνο που πραγματικά δεσμεύει... Στα υπόλοιπα ο θηλασμός μπορει να προσαρμοστεί ώστε κανένα μέλος να μη νιώθει υπερβολικά επιβαρυμένο από την κατάσταση.

[oneiraki]

Να μαι κ γωωω. Ειμαστε 22μηνων και θηλαζουμε ακομη. Α ειμαι κ 17βδομ εγκυος!! Κ ναι δεν εχω απι κανεναν υποστηριξη περα απο τον συζυγο μου"!!

[Macorina]

Πώς το καταφέρατε αυτό; Ήταν εύκολο; Με τι αντικαταστάθηκε το στήθος;

 

Καλημέρα,

Δεν αντικαταστάθηκε με τίποτα. Απλά του κάναμε μέθοδο ύπνου και έμαθε να κοιμάται σερί μόνος του, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Το κάναμε όταν ήταν 14 μηνών και πλέον ήταν σίγουρο ότι δεν πεινούσε ή διψούσε, δεν έβγαζε δόντια και δεν ήταν άρρωστος. Έτρωγε κανονικά και έπινε και νεράκι, θήλαζε πριν πέσει για ύπνο, αλλά τον έβαζα στο κρεβατάκι του ΠΡΙΝ τον πάρει ο ύπνος. Δεν ήταν εύκολο συναισθηματικά την πρώτη νύχτα για κανέναν μας, αλλά πήρε το μήνυμα πολύ ευκολα ουσιαστικά, αφού δεν επέμεινε πολύ από τη δεύτερη νύχτα. Ένα από τα πολλά θετικά που είχε αυτή η ιστορία για μάς τουλάχιστον, ήταν ότι έτσι μπορέσαμε να συνεχίσουμε το θηλασμό. Είχε φτάσει στο απροχώρητο και είχα φτάσει σε σημείο να σκέφτομαι να αποθηλάσω γιατί δεν άντεχα άλλο. Ήμουν ράκος.

[Macorina]

Να μαι κ γωωω. Ειμαστε 22μηνων και θηλαζουμε ακομη. Α ειμαι κ 17βδομ εγκυος!! Κ ναι δεν εχω απι κανεναν υποστηριξη περα απο τον συζυγο μου"!!

 

Μπράβοοοοοοο!!!!

Δεν σε ενοχλεί στο στήθος τώρα που είσαι έγκυος;

[vivien9]

vivien9 το ποστ σου με κάνει να θέλω να γράψω σεντόνι!

 

Καταρχήν, ο άντρας σου είναι χαρακτηριστικό δείγμα πατέρα του 21ου αιώνα που ασχολείται με θέματα που ούτε κατά διάνοια απασχολούσαν τους άντρες παλιότερα. Αλλά αυτό καλό είναι, ότι οι άντρες θέλουν να ανακατεύονται, καλό για όλους γενικά.

 

Χαχαχαχα, έχω γράψει και σε άλλο post χαριτολογώντας ότι εμένα ο άντρας μου βοηθάει πολύ με το παιδί, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό γιατί έχει άποψη για όλα . Σοβαρά όμως, για μένα το πρόβλημα είναι ότι επειδή δεν ξέρει βέβαια και επειδή βαριέται να διαβάσει βιβλία ή ακόμα και στο internet, οι απόψεις του διαμορφώνονται από ό,τι ακούει στο περιβάλλον. Ακούει φυσικά και μένα αλλά επειδή πάρα πολύ συχνά διαφωνώ με αυτό που μου λέει ότι του είπαν, έχει αρχίσει να μην με ακούει από αντίδραση, κι ας του λέω ότι το διάβασα κτλ κτλ... Ακούει φυσικά και την μαμά του, που όσο λογική και να'ναι (ευτυχώς), έχει απόψεις που κυριαρχούσαν πριν 30 χρόνια και που σήμερα έχουν ανατραπει (όπως και δική μου μαμά βέβαια). Τέλος πάντων μετά από ένα χρόνο έχουμε βρει πάνω-κάτω μια κοινή γραμμή

 

Εξάλλου είναι μόνο ένα από τα θέματα τα σχετικά με τα παιδιά, τα οποία μπορεί ένας σύγχρονος πατέρας να συζητάει με συναδέλφους, συγγενείς, φίλους και περαστικούς! Όμως ο θηλασμός ειδικά πρέπει να περνάει τόσο πολύ από γκάλοπ;

Σε αυτό φταίω και γω γιατί επειδή στην αρχη ο θηλασμός και τα προβλήματα του ήταν η κυρίαρχη έννοια μας το συζητάγαμε και με φίλους και στην δουλειά, τι να κάνουμε (δουλεύουμε μαζί). Τώρα πια δεν το συζητάμε και ούτε και ρωτάει κανείς επιτέλους- είναι αυτό που έλεγες ότι σταματάνε πια να ασχολούνται, υπάρχουν τόσα άλλα

 

 

Από όσα έγραψες, ως πιθανές επιφυλάξεις, πράγματι το να πάει το ζευγάρι μόνο του καπου για μέρες ή να απομακρυνθεί η μαμά από το μωρό για μέρες είναι το μόνο που πραγματικά δεσμεύει...

 

Όταν λες για μέρες εννοείς για πολλές ή έστω και για ένα-δύο βράδια? 'Ηθελα να πιστεύω ότι ένα τριήμερο μόνοι μας θα μπορούσαμε να πάμε από τον καινούριο χρόνο (παίρνοντας και το θήλαστρο μαζί), αν βέβαια στρώσει και κάπως ο ύπνος του μικρού.

[oneiraki]

Ναι macorina αλλα αντεχεται προς το παρον

[Macorina]

Ναι macorina αλλα αντεχεται προς το παρον

 

Δηλαδή, πονάει ή σε ενοχλεί στα νεύρα (αν καταλαβαίνεις τι εννοώ);

Συγνώμη που ρωτάω αλλά επειδή έχω στο μυαλό μου να πάμε για δεύτερο μωρό, και δεν νομίζω ότι μπορώ να αποθηλάσω γρήγορα, θα ήθελα να έχω μια εικόνα...

[oneiraki]

Δηλαδή, πονάει ή σε ενοχλεί στα νεύρα (αν καταλαβαίνεις τι εννοώ);

Συγνώμη που ρωτάω αλλά επειδή έχω στο μυαλό μου να πάμε για δεύτερο μωρό, και δεν νομίζω ότι μπορώ να αποθηλάσω γρήγορα, θα ήθελα να έχω μια εικόνα...

 

Χαχα όχι δεν με ενοχλεί στα νεύρα (ακόμη!). Λόγω της εγκυμοσύνης έχουν γινει πιο ευαίσθητες οι θηλές και πονάω..Αλλά οκ συνηθίζεται μάλλον..είναι & θέμα ανθρώπου

[Melina22]

Καλημέρα,

Δεν αντικαταστάθηκε με τίποτα. Απλά του κάναμε μέθοδο ύπνου και έμαθε να κοιμάται σερί μόνος του, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Το κάναμε όταν ήταν 14 μηνών και πλέον ήταν σίγουρο ότι δεν πεινούσε ή διψούσε, δεν έβγαζε δόντια και δεν ήταν άρρωστος. Έτρωγε κανονικά και έπινε και νεράκι, θήλαζε πριν πέσει για ύπνο, αλλά τον έβαζα στο κρεβατάκι του ΠΡΙΝ τον πάρει ο ύπνος. Δεν ήταν εύκολο συναισθηματικά την πρώτη νύχτα για κανέναν μας, αλλά πήρε το μήνυμα πολύ ευκολα ουσιαστικά, αφού δεν επέμεινε πολύ από τη δεύτερη νύχτα. Ένα από τα πολλά θετικά που είχε αυτή η ιστορία για μάς τουλάχιστον, ήταν ότι έτσι μπορέσαμε να συνεχίσουμε το θηλασμό. Είχε φτάσει στο απροχώρητο και είχα φτάσει σε σημείο να σκέφτομαι να αποθηλάσω γιατί δεν άντεχα άλλο. Ήμουν ράκος.

 

Και εγώ έχω κουραστεί αρκετά γι' αυτό σε ρωτάω. Δεν έχω φτάσει στο αμήν αλλά θα προτιμούσα να κοιμάμαι τα βράδια. Η μέθοδος ύπνου ποια είναι;

 

Διάβαζα κάποιες ιστορίες αποθηλασμού κ οι μαμάδες αναφέρουν πως μόνα τους τα παιδιά αποθήλασαν κ στο θέμα του βραδυνού ύπνου όταν ήταν έτοιμα. Και αναρωτιέμαι: Αφού φτάσαμε ως εδώ μήπως να το συνεχίσω ώσπου να γίνει αυτό; Ήδη δυο τρεις νύχτες από μόνος του δεν πήρε καθόλου στήθος κ αποκοιμήθηκε χωρίς να κάνω κάτι εγώ. Μήπως αυτό επαναληφθεί κ σιγά σιγά μάθει να κοιμάται μόνος του; Μπορώ να περιμένω 2 ή 3 μήνες ακόμη.

 

Απ' την άλλη σκέφτομαι κ αν δεν γίνει αυτό ποτέ; Μακάρι να υπήρχε κάποιος που να μου έλεγε ότι πάντα έτσι γίνεται. Να ησυχάσω...Και το άλλο που το έχω απορία τεράστια είναι το αν υπάρχει κάποια περίοδος αναπτυξιακά που το παιδί είναι έτοιμο να μάθει να κοιμάται μόνο του όπως π.χ είναι έτοιμο να βαδίσει γύρω στον χρόνο. Όταν λέω μόνο του εννοώ χωρίς κανένα απολύτως βοήθημα. Αν ισχύει αυτό δηλ αν πρόκειται για ικανότητα που θα αναπτυχθεί σε συγκεκριμένη φάση ανάλογα πάντα με το παιδί(όπως άλλο περπατάει στους 12 κ άλλο στους 15 μήνες) με φοβίζει το να κάνω κάτι που θα τον πιέσει χωρίς να πρέπει κ χωρίς να είναι έτοιμος. Θέλω να σεβαστώ τον ρυθμό του. Όσες μαμάδες έχω ρωτήσει με παιδί ηλικίας 22 μηνών αλλά κ με μεγαλύτερα ακόμα, μου λένε ότι κοιμούνται με πιπίλα μπιμπερό κλπ. Δεν ξέρω τι στο καλό ισχύει με αυτό το θέμα...κ επειδή ακριβώς δεν είμαι σίγουρη δεν θα έχω κ την ψυχική αντοχή να εφαρμόσω μέθοδο που περιλαμβάνει κλάμα. Ενώ ας πούμε νιώθω βράχος όταν χρειάζεται οριοθέτηση σε άλλα θέματα γιατί ξέρω ότι κάνω καλό στο παιδί μου. Με τον ύπνο έχω προβληματιστεί πάρα πολύ, έχω διαβάσει πάρα πολύ κ ακόμα δεν είμαι σίγουρη. Και το άλλο που με ανησυχεί είναι το ότι έχω ακούσει ότι κ τον θηλασμό να κόψουμε τη νύχτα κ πάλι μπορεί να ξυπνά για γάλα κ εννοείται ότι δεν προτιμώ να σηκώνομαι για να κάνω κ αυτό.

 

Δεν ξέρω ειλικρινά...

[AthinaP]

Όταν λες για μέρες εννοείς για πολλές ή έστω και για ένα-δύο βράδια? 'Ηθελα να πιστεύω ότι ένα τριήμερο μόνοι μας θα μπορούσαμε να πάμε από τον καινούριο χρόνο (παίρνοντας και το θήλαστρο μαζί), αν βέβαια στρώσει και κάπως ο ύπνος του μικρού.

 

Δεν έχω σαφή απάντηση. Νομίζω τόσο, ναι, μπορείς. Εγώ είχα λείψει μόνο για μια επέμβαση που είχα κάνει, νομίζω μία ή δύο διανυκτερεύσεις. Τα παιδιά απείχαν αρκετά από το να θέλουν να αποθηλάσουν από μόνα τους, αλλά αν είναι κοντά, μπορεί να γίνει ο αποθηλασμός. Πιστεύω πάνω σε αυτό όλο και κάτι θα έχει γραφτεί σε αυτό το φόρουμ ή σε άλλο.

 

Πάντως δεν ήταν ακριβώς ανεξαρτησία το ότι έπρεπε να κουβαλήσω και θήλαστρο. Επίσης καλό είναι να δοκιμάσεις από πριν το θήλαστρο, ότι δουλεύει σε εσένα. Με λίγα λόγια είναι λίγο μπελάς. Να σου πω όμως, πιο πολύ μπελά έβλεπα τότε το εναλλακτικό, να ασχολούμαι με μπουκάλια και παρασκευή γάλακτος, καθημερινά, οπότε και το θήλαστρο και την όλη διαδικασία δεν την έβλεπα ως μεγάλη αγγαρεία.

 

 

Και εγώ έχω κουραστεί αρκετά γι' αυτό σε ρωτάω. Δεν έχω φτάσει στο αμήν αλλά θα προτιμούσα να κοιμάμαι τα βράδια. Η μέθοδος ύπνου ποια είναι;

 

Δεν υπάρχει σύντομη απάντηση σε αυτό που ρωτάς. Υπάρχουν ειδικά τόπικς. Θέλεις να συνεχίσεις σε ένα από αυτά;

 

Εν συντομία, σκέψου ότι ούτε και το παιδί ξεκουράζεται με τον καλύτερο τρόπο, αν κοιμάται με δόσεις. Έχει μάθει να κοιμάται όπως κοιμάται και μπορεί να κοιμάται αλλιώς. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι... Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα παιδιά όλο και κάτι έχουν μάθει να χρησιμοποιούν ως βοήθημα στον ύπνο. Το θέμα είναι να βρεθεί κάτι που να μην ξυπνάει και έναν μεγάλο μαζί.

 

Νομίζω πάντως στην ηλικία που είναι το παιδί σου και όπου μπορεί να καταλάβει αρκετά πράγματα με λόγια, δεν μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει μια συνήθεια. Από την άλλη, αν ξυπνάτε συχνά τη νύχτα, πράγματι το παιδί θα έχει συνηθίσει να παίρνει αντικειμενικά μεγάλη ποσότητα γάλακτος και δεν είναι πιθανό να κοπούν "μαχαίρι" τα ξυπνήματα. Η εμπειρία μας στους 8 μήνες ήταν ότι μόλις το παιδί κατάλαβε ότι μπορεί να αποκοιμιέται χωρίς βοήθημα, αυτομάτως κόπηκαν όλα τα ενδιάμεσα ξυπνήματα. Στην πράξη το παιδί αφού αποσυνδέθηκε ο ύπνος από το στήθος, δεν ξύπναγε εντελώς όταν άλλαζε πλευρό μέσα στη νύχτα, αλλά ξανακοιμόταν μόνο του, όπως δηλαδή όλοι οι μεγάλοι, ενώ πριν που είχε συνδέσει κάτι άλλο με τον ύπνο, δεν μπορούσε να ξανακοιμηθεί μόνο του και ξυπνούσε τελείως, μέχρι να βρει το βοήθημα. Αλλά δεν είχε κρατήσει πολύ καιρό αυτή η φάση και δεν έπινε ποσότητα γάλακτος το βράδυ. Μπορεί ένα παιδί που στην ουσία έχει αντικαταστήσει τα ημερήσια γεύματα με βραδυνά να μην προσαρμοστεί αμέσως και να συνεχίσει να ξυπνάει σε κάποιο βαθμό από πείνα τα βράδυα. Οπότε παράλληλα η μαμά μπορεί να έχει το νου της να αυξήσει τους ημερήσιους θηλασμούς.

 

Στην πράξη, απομακρύνει το στήθος η μαμά πριν το παιδί το πάρει βαθιά ο ύπνος και το παιδί από γλαρωμένο περνάει στη φάση του ύπνου μόνο του. Αν κάποια στιγμή το παιδί το κάνει αυτό επακρώς "ανεξάρτητα" την πρώτη φορά που το παίρνει ο ύπνος για βράδυ, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ζητάει κάποιον να το ξανακοιμίσει στη μέση της νύχτας κάθε τόσο.

[Nina-Nana]

Και εγώ έχω κουραστεί αρκετά γι' αυτό σε ρωτάω. Δεν έχω φτάσει στο αμήν αλλά θα προτιμούσα να κοιμάμαι τα βράδια. Η μέθοδος ύπνου ποια είναι;

 

Διάβαζα κάποιες ιστορίες αποθηλασμού κ οι μαμάδες αναφέρουν πως μόνα τους τα παιδιά αποθήλασαν κ στο θέμα του βραδυνού ύπνου όταν ήταν έτοιμα. Και αναρωτιέμαι: Αφού φτάσαμε ως εδώ μήπως να το συνεχίσω ώσπου να γίνει αυτό; Ήδη δυο τρεις νύχτες από μόνος του δεν πήρε καθόλου στήθος κ αποκοιμήθηκε χωρίς να κάνω κάτι εγώ. Μήπως αυτό επαναληφθεί κ σιγά σιγά μάθει να κοιμάται μόνος του; Μπορώ να περιμένω 2 ή 3 μήνες ακόμη.

 

Απ' την άλλη σκέφτομαι κ αν δεν γίνει αυτό ποτέ; Μακάρι να υπήρχε κάποιος που να μου έλεγε ότι πάντα έτσι γίνεται. Να ησυχάσω...Και το άλλο που το έχω απορία τεράστια είναι το αν υπάρχει κάποια περίοδος αναπτυξιακά που το παιδί είναι έτοιμο να μάθει να κοιμάται μόνο του όπως π.χ είναι έτοιμο να βαδίσει γύρω στον χρόνο. Όταν λέω μόνο του εννοώ χωρίς κανένα απολύτως βοήθημα. Αν ισχύει αυτό δηλ αν πρόκειται για ικανότητα που θα αναπτυχθεί σε συγκεκριμένη φάση ανάλογα πάντα με το παιδί(όπως άλλο περπατάει στους 12 κ άλλο στους 15 μήνες) με φοβίζει το να κάνω κάτι που θα τον πιέσει χωρίς να πρέπει κ χωρίς να είναι έτοιμος. Θέλω να σεβαστώ τον ρυθμό του. Όσες μαμάδες έχω ρωτήσει με παιδί ηλικίας 22 μηνών αλλά κ με μεγαλύτερα ακόμα, μου λένε ότι κοιμούνται με πιπίλα μπιμπερό κλπ. Δεν ξέρω τι στο καλό ισχύει με αυτό το θέμα...κ επειδή ακριβώς δεν είμαι σίγουρη δεν θα έχω κ την ψυχική αντοχή να εφαρμόσω μέθοδο που περιλαμβάνει κλάμα. Ενώ ας πούμε νιώθω βράχος όταν χρειάζεται οριοθέτηση σε άλλα θέματα γιατί ξέρω ότι κάνω καλό στο παιδί μου. Με τον ύπνο έχω προβληματιστεί πάρα πολύ, έχω διαβάσει πάρα πολύ κ ακόμα δεν είμαι σίγουρη. Και το άλλο που με ανησυχεί είναι το ότι έχω ακούσει ότι κ τον θηλασμό να κόψουμε τη νύχτα κ πάλι μπορεί να ξυπνά για γάλα κ εννοείται ότι δεν προτιμώ να σηκώνομαι για να κάνω κ αυτό.

 

Δεν ξέρω ειλικρινά...

 

Ο συνεχόμενος βραδινός ύπνος ειναι στάδιο ανάπτυξης (όπως έγραψες κι εσύ) κι εξαρτάται απο το κάθε παιδι το ποτε θα το κατακτήσει.

[AthinaP]

Έχεις κάποια λινκς για το παραπάνω;

 

Μπορεί να θεωρηθεί όντως ως αναπτυξιακό στάδιο, αλλά δεν είναι ανεξάρτητο από το πώς θα αντιμετωπιστεί το όλο θέμα από το περιβάλλον.

 

Υπάρχουν φερ ειπείν ενήλικες που δεν έχουν κατακτήσει το αναπτυξιακό στάδιο να εξυπηρετηθουν μόνοι τους και δεν τρώνε αν δεν τους βάλει φαγητό η μαμά ή που δεν έχουν κατακτήσει το να καθαρίζουν την τουαλέτα όταν τη λερώνουν. Προφανώς κάτι έχει να κάνει η συμπεριφορά της μαμάς με την αδυναμία του "παιδιού" να κατακτήσει κάποιες δεξιότητες. Με παρόμοιο τρόπο το να μην κοιμάται κανείς όπως ο περισσότερος κόσμος μπορεί να παραταθεί επ αόριστον. Όλοι έχουμε ακούσει τέτοιες περιπτώσεις. Αν και μιλάμε για αρκετά μικρό παιδάκι, όταν όμως φαίνεται να ενοχλεί (και ποιον δεν θα ενοχλούσε) το να το δει κάποιος ξερά ως αναπτυξιακό στάδιο μπορεί να μην βοηθάει.

 

Τέλος πάντων όταν βλέπω την κουβέντα να πηγαίνει προς ο ο θηλασμός πάει πακέτο με το χάλια ύπνο, δεν κρατιεμαι, δεν μπορώ.... Υπάρχουν τόσες αποδείξεις για το αντίθετο, αλλά υπάρχει ένα ρεύμα που δείχνει να καλλιεργεί το ότι ο θηλασμος πάει πακέτο με το χάλια ύπνο, άααααρα αν θέλεις να κοιμηθείς αποθήλασε.

[ntemi]

θεωρώ πως όλες οι δεξιότητες για να αποκτηθούν πρέπει πρώτα να καλλιεργηθούν από το περιβαλλον!δεν το γνωρίζω αλλά το αν ένα παιδί κοιμάται όλο το βράδι δίχως να ξυπνά θεωρείται δεξιότητα τότε ναι πρέπει να βοηθήσω κι εγώ σε αυτό!τι εννοω;πρέπει να του δώσω την ευκαιρία να κοιμηθεί μόνο του,να μάθει να κοιμάται μόνο του!γιατί μη νομίζετε,ξυπνουν πολλές φορές τα βράδια και ξανακοιμουνται!πότε όμως;όταν ξέρουν πως να κοιμηθούν!αν έχουν ανάγκη πιπίλα η κούνημα ή αγκαλιά ή στήθος ή δε ξέρω κι εγω τι άλλο τότε ναι δε θα κοιμηθούν και ο ύπνος σαφώς και θα είναι διακεκομένος!το να μάθει να κοιμάται μόνο του όμως περιλαμβάνει και κλάμα!κι όταν λεμε κλάμα δεν εννοούμε να αφήνουμε το παιδί να κλαίει με τις ώρες!και δε θα κλάψει με τις ώρες όταν οι ανάγκες του ολες ειναι ικανοποιημένες!είναι καθαρό,χορτάτο όχι μόνο από φαγητό αλλά και από αγκαλιά και από παιχνίδι ωστε ναναι και κουρασμένο,νιώθει καλά στο δωμάτιό του από θέμα θερμοκρασίας στρωματος φωτισμού κλπ!τότε δε θα κλάψει πάνω από κάποια δευτερόλεπτα!και θα κοιμηθεί!κι αποκει και πέρα δε θα κλαίει ποτέ!θα παίζει και θα κοιμάται!αν ομως εμείς τρεχουμε με το παραμικρό κιχ δε θα μάθει ποτέ!

όσο για το θηλασμό,θήλασα την κόρη μου 14 μήνες!καμία σχέση δεν έχει ο θηλασμός με τον ύπνο!από τη στιγμή που χορταίνει το παιδί κοιμαται!και γιατί να μη χορταίνει;τις πρώτες 40 μέρες και μετά έχει εδραιωθεί ο θηλασμός!