Κανει ζημιες μονο μ εμενα!!!

[Franklin]

Η μικρη μου ειναι 2 ετων και ειναι παρα παρα πολυ ζωηρη... Κανει τη μια ζημια πισω απ την αλλη... Σαν σιφουνας ανοιγει ντουλαπια,συρταρια πεταει εξω τα πραγματα...σκαρφαλωνει στα πιο ψηλα επιπλα...πηδαει...δερνει την αδερφη της...αδειαζει μπουκαλια στα χαλια...και απειρα αλλα...

 

Οι γιαγιαδες που την κρατουν κατα καιρους λενε οτι μονο στο σπιτι μας τα κανει αυτα...οταν ειναι με αυτες ειναι παναγιτσα....

 

Γιατι μπορει να ειναι τοσο θηριο μαζι μου μονο?

 

Να σημειωσω οτι εργαζομαι και την προσεχει μια κοπελα...

[anthelef]

Μήπως είναι αυτός ο τρόπος της να σου τραβήξει την προσοχή??

Εμένα ας πούμε μπορεί να τον αφήσω με τον παππού ή την γιαγιά και να είναι μες στην τρελή χαρά όση ώρα λείπω και σαν να θέλει να μ' εκδικηθεί μόλις γυρνάω αρχίζει την απίστευτη γκρίνια χωρίς λόγο!!

Ξέρεις , καμιά φορά συμπεριφέρονται και ''όπως τους παίρνει'' στον καθένα. Δηλαδή αν καταλαβαίνει ότι είσαι ανεκτική σε ορισμένα πράγματα θα τα κάνει συνεχώς. Δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές σου. Γι' αυτό νομίζω πως πρέπει να της θέτεις όρια και το παν είναι να είσαι πολύ σταθερή στις απόψεις σου γι αυτά τα όρια. Όταν της λες οτι κάτι δεν επιτρέπεται μην την αφήνεις να το κάνει αργότερα επειδή π.χ. σε κούρασε. Πρέπει να είσαι πολύ σαφής και σταθερή, σχετικά με το τι επιτρέπεται και τι όχι.

Και κυρίως νομίζω πως πρέπει να βρεις τον τρόπο που θα της επιβάλλεις κάτι. Αυτό νομίζω διαφέρει από παιδί σε παιδί. Ας πούμε ο δικός μου μπορει να του λέω κάτι με το καλό ή με το άγριο και να μην καταφέρνω κάτι και σε κάποια άσχετη στιγμή να το καταλάβει με κάποιο άλλο παράδειγμα. Π.χ. είχε αρχίσει και έλεγε τη λέξη μ...ς. Ότι κι αν έκανα εγώ ή ο πατέρας του , ότι κι αν λέγαμε για να το σταματήσει δεν σταματούσε! Μέχρι που μια μέρα τον μάλωσε ο μπαμπάς του μπροστα στον νονό του. Δεν ξέρω τι δούλεψε μέσα του εκείνη τη στιγμή, πάντως δεν το ξαναείπε και μάλιστα όταν το ακούει από καποιον άλλο τωρα πια , τον μαλώνει και ο ίδιος!!! Απίστευτο??

Επίσης κάτι άλλο που μπορεί να πιάσει (στον δικό μου πιάνει πολύ) είναι καμιά φορά να μην δίνεις καμιά απολύτως σημασία σε κάτι κακό που κάνει. Θέλει βέβαια πολύ υπομονή αυτό και εννοείται οτι δεν πρέπει να το εφαρμόζεις σε πολύ σοβαρά πράγματα , όπως π.χ. όταν βαράει την αδερφή της. Αλήθεια εσύ πως αντιδράς σε όλα αυτά?

 

Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο .

[elenik]

Αν σε παρηγορει και ο παππους του δικου μας λεει οτι οταν δεν ειμαστε εμεις (εγω και ο πατερας του) κοντα ειναι κυριος.

Οταν ειμαστε διπλα.... ξεσαλωνει.

Τι να πω. Παντως σιγουρα δεν εισαι μονη.

[xara_2]

Την ίδια κατάσταση αντιμετωπίζω κι εγώ.

 

Τα συμπεράσματα που έχω βγάλει είναι τα εξής:

 

1. Τις αταξίες τις κάνει για να τραβάει την προσοχή μου. Η λύση που βρήκα είναι να αποκτήσω επιλεκτική όραση και ακοή (δεν είναι πάντα εύκολο αλλά 90% όταν βλέπει ότι δεν του δίνω σημασία σταματάει)

 

2. Την αδερφή του τις περισσότερες φορές την χτυπάει για τον ίδιο λόγω. Εκεί εφάρμοσα τις συμβουλές που είχα διαβάσει στο forum, δηλαδή αντί να μαλώσω τον ίδιο παίρνω αγκαλιά και παρηγορώ την αδερφή του. Δεν είχα αποτέλεσμα αμέσως αλλά με τον καιρό συνειδητοποίησε ότι η πράξη του δεν είχε το επιθυμητό για εκείνον αποτέλεσμα (να στρέψει την προσοχή μου σε εκείνον) και το έχει ελαττώσει κατά πολύ.

 

3. Ξεσαλώνουν και τα δύο όταν είναι μαζί μου γιατί τους λείπω (δουλεύω πολλές ώρες) και με τον τρόπο αυτό με εκδικούνται. Η λύση είναι να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί τους.

 

Που να τον βρω όμως????

Το πρωί ξυπνάνε κατά τις 6:30 εγώ φεύγω για δουλειά στις 10 και γυρίζω σπίτι στις 8. Το βράδυ κοιμούνται κατά τις 11:30 όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να περιμένω πότε θα κοιμηθούν για να κάνω και καμιά δουλειά στο σπίτι οπότε και δεν μπορώ να ασχολούμαι συνέχεια μαζί τους (γιατί τα μικρά θέλουν να παίζουμε συνέχεια μαζί)

Πόσα κομμάτια πια να γίνει η έρμη η μάνα????