Αλκοολισμός στο σπίτι

[dimmi]

Οι δικοί του προσπαθούν να μας βοηθήσουν πάρα πολυ και στενοχωριούνται πραγματικά για όλους μας. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούν να με πείσουν ότι θα γίνει καλά και να έχω πίστη. Απελπισμένοι είναι κι αυτοι. Ολοι έχουμε κινητοποιηθεί να τον παμε σε κλινικές ,σε ειδικούς κλπ.

Μπορείτε να ρωτήσετε έναν θεραπευτή, αν του κλείνατε την πόρτα (όχι για πάντα αλλά για να τον φοβερίσετε) αν θα βοηθούσε...

[salomi123]

Κι εγώ έτσι πίστευα, ότι με το να είμαι πλάι του και να τον βοηθάω κάθε στιγμή που πέφτει θα του έκανα καλό, αλλά έχω πλέον την εντύπωση ότι το εκμεταλλεύεται και ξέρει ότι πάντα θα τον μαζεύουμε. Ασε που κάθε φορά όταν συνέρχεται μου λέει ¨γιατί ήρθατε και με μαζέψατε? Εγώ δεν σας το ζήτησα".

Τώρα που πίνει (στο επαγγελματικό του ταξίδι....) τον έχουμε αφήσει όλοι κι ακόμα κι αν ζητάει βοήθεια του λέμε να πάρει τον ψυχοθεραπευτή του να τον βοηθήσει. Και δεν τον παίρνει ρε παιδιά. Είναι τόσο εγωιστής που πιστεύει ότι θα τα καταφέρει μόνος του. Τι κι αν με έχει αφήσει πίσω με δυο μωρά, τη δουλειά, όλες τις υποχρεώσεις του σπιτιου και επιπλέον να τον δικαιολογώ όταν τον ψάχνουν συνεργάτες, φίλοι κλπ.

Το ξέρω ότι αν σηκωθώ να φύγω ή που θα κυλήσει τελείως ή που θα πάρει απόφαση να καθαρίσει μια και καλή. Αυτό είπε και ο ειδικός με τον οποίο κάναμε τρομερή προσπάθεια να σώσουμε το γάμο μας και να μην ξαναβάλει γουλιά αλκοόλ στο στόμα του. Γιατί έτσι πρέπει. Δεν υπάρχουν ημίμετρα. Αυτό είναι κάτι που ο δικός μου δεν δέχεται να το καταλάβει.

Αισθάνομαι τόσο προδομένη μετά από τόσες κοινές μας προσπάθειες, υποσχέσεις και ώρες ψυχοθεραπείας και τελικά τόσο αδύναμη μπροστά σε αυτό το τέρας που λέγεται αλκοολ.

[salomi123]

Δυστυχώς

[salomi123]

Δυστυχώς από προσωπική εμπειρία μέσα στο οικογενειακό μου περιβάλλον, θα έλεγα ότι ο αλκοολισμός είναι κάτι που δύσκολα ξεπερνιέται, και αν ακόμα γίνει αυτό, οι περισσότερες πιθανότητες είναι ο παθών να ξανακυλίσει. Λίγοι είναι αυτοί που εχουν πραγματική επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασής τους και γι αυτό δεν δέχονται βοήθεια ή με την πρώτη δυσκολία που θα συναντήσουν στη ζωή τους, ξαναμπαίνουν στο λούκι ακόμη και αν έχουν μείνει εκτός για κάποιο διάστημα. Η θεία μου που αντιμετώπισε το πρόβλημα αυτό με τον άντρα της, έκανε κάποια χρόνια υπομονή, πέρασε πολλά, αλλά στο τέλος αποφάσισε και έδωσε τέλος στο γάμο της γιατί η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Βρήκε την προσωπική της ηρεμία πλέον, τα παιδιά της μεγαλώνουν σε ήρεμο περιβάλλον, με πολλές οικονομικές στερήσεις βέβαια αφού όλα τα έχει επομιστεί αυτή, αλλά τουλάχιστον δεν έχουν προβλήματα. Και ο πρώην άντρας της τί εξέλιξη είχε? Ένα άψυχο ον, σκιά του εαυτού του, με ένα μπουκάλι μπύρα μονίμως στα χέρια του να τριγυρνάει μόνος του στους δρόμους, βρώμικος και με ένα μυαλό σχεδόν χαμένο. Από κει και πέρα, ο καθένας αν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση, ας κρίνει και αποφασίσει τί είναι το καλύτερο να κάνει.

 

Αχ δεν μπορώ να το πιστέψω ότι και ο δικός μου θα καταλήξει έτσι. Αν και τον έχω πετύχει έξω σε αυτή την κατάσταση κι άλλαξα πεζοδρόμιο από τη ντροπή μου. Δεν θα ήθελα αυτό να συμβει και σε ένα από τα παιδιά μου. Γι αυτό και αγωνίζομαι μήπως σωθεί αλλά ......

[alcyon]

.. Δεν θα ήθελα αυτό να συμβει και σε ένα από τα παιδιά μου. ......

 

Οι εικόνες που λαμβάνουν τα παιδιά από εμάς, λειτουργούν ως "ίχνος". Οι προεκτάσεις πολλές και σοβαρές...............

 

 

Πάντως τέτοιες περιπτώσεις που απουσιάζει

(α) η επιθυμία του ίδιου για διόρθωση και

(β) λείπει η παρέμβαση ειδικού,

...νομίζω πως δεν έχουν σε καμία περίπτωση αίσιο αποτέλεσμα.

[Perifanos pateras]

Salomi, καταρχας να πω οτι τα παιδακια σου ειναι πολυ τυχερα που εχουν για μανουλα ενα δυνατο ανθρωπο σαν εσενα. και το ιδιο ισχυει και για τον αντρα σου, ειναι πολυ τυχερος που εχει μια τοσο δυνατη συζυγο.

 

Ειπες οτι τα καταφερε και εμεινε καθαρος για ενα χρονο σωστα? καντον να θυμηθει τι ηταν αυτο που τον οδηγησε να τα καταφερει για ενα χρονο. Σιγουρα χρειαζεται βοηθεια απο ειδικο, κανε οτι χρειαστει και οτι αντεχεις. Στο πανεπιστημιο μας μαθαιναν για την μεθοδο stick and carrot. Χρησιμοποιησε την απειλη του διαζυγιου αν χρειαστει αλλα χρησιμοποιησε και την οικογενειακη αγαπη ως κινητρο να ξανακανει την προσπαθεια. Καλη σου δυναμη!

[MarcoPolo]

Εχοντας προσωπικη εμπειρια εγω θα σου πω μονο σκεψου πολυ καλα ποσες φορες ακομα θα κανεις τον εαυτο σου και τα παιδια σου καροτο και τις συνεπειες απο αυτο. Καλη η αγαπη και το να στεκεσαι στα δυσκολα στον ανθρωπο σου αλλα αν καποιος θελει να αυτοκτονησει ειναι κριμα να παρει και αμαχο πληθυσμο μαζι.

Δεν ξερω ποσο χρονων ειναι τα παιδια σου αλλα προστατευσε τα, οι εικονες και τα συνασθηματα που βιωνουν θα τα ακολουθουν μια ζωη. Πανω απο ολα τα παιδια σου και μετα αν αυτα ειναι καλα τοτε γινε Μητερα Τερεζα για οποιοδηποτε. Αυτο εχεις χρεος να κανεις σαν μανα ολα τα αλλα ειναι λιγο θεωρητικα και απεξω φαινονται και πολυ ιδεαλιστικα kai ευκολα.

 

Μεσα απο την ψυχη μου ευχομαι καλη δυναμη και ηρεμια πλεον στην ζωη σας γιατι αυτα αξιζουν πανω απο ολα τα παιδια ολου του κοσμου.

[jackrussel]

σε πρωτη φαση ζητα εσυ βοηθεια απο ειδικο για να σε βοηθησει να δεις καποια πραγματα καλυτερα αλλα κυριως να σε βοηθησει να αντιμετωπισεις

την κατασταση, πρεπει να κρατησεις τη σωστη αποσταση αναμεσα σε εκεινον τα παιδια σου και το συμπτωμα του, δηλαδη τον αλκοολοσμο

 

στη συνεχεια απομακρυνσου, σε αλλο σπιτι, αποστασιοποιησου,πρωτον για εσενα και τα παιδια σου κι επειτα και για εκεινον,,και εκεινον θα τον βοηθησει η απομακρυνση σου,,,προσπαθησε να βγεις απο αυτην την κατασταση και να την δεις απο μακρια, αυτο χωρις ειδικο διπλα σου θα ειναι δυσκολο

 

θεσε ορους, θα ειμαστε μαζι πες με προυποθεσεις,,η προυποθεση ειναι η βοηθεια που θα δεχτει να παρει,,,αν δεν το επιθυμει δεν θα το κανει οποτε γεια χαρα νταν,, υπο αυτους τους ορους θα δεις και με ποιον τροπο θα μπορουσε να εχει σχεσεις με τα παιδια του, εκει ρωτας και δικηγορο

 

μην περιμενεις απο εδω μεσα να δεις τι πρεπει να κανεις, εξαλλου νομιζω οτι το ξερεις αυτο

 

πηγαινε σε εναν ειδικο με α.......α για σενα, να σε στηριξει και κυριως να σε βοηθησει να κατανοησεις το προβλημα αλλα και τις βαθυτερς πτυχες της σχεσης σου και της δυναμικης της, πηγαινε και σε δικηγορο και αλλαξτε σπιτια,,,οσο ειναι μεσα σε αυτο το προβλημα ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΝΕΤΕ ΜΑΖΙ, εγω ετσι το βλεπω

 

οσα ξερει ο νοικοκυρης δεν τα ξερει ο κοσμος ολος, εσυ ξερεις τα πως και τα γιατι, εσυ κοιτα να εισαι ειλικρινης με τον εαυτο σου και ζητα βοηθεια,,,αυτο ειναι το σημαντικοτερο ολων για μενα,,,αντι να φροντισεις αυτον φροντισε εσενα και τα παιδια σου, εμμεσως θα βοηθησεις και εκεινον αν ειναι να κανει κατι,, η σταση σου μπορει να τον κινητοποιησει, αυτο δεν φτανει αλλα ειναι η αρχη, για την συνεχεια δυστυχως η ευτυχως εξαρταται μονον απο αυτον

 

επισης βαλε χρονοδιαγραμμα γιατι και τα χρονια περνανε,,,αν περναει ο καιρος και αυτο το αποστημα δεν σπαει και δεν κανει τιποτα ο κακομοιρης κοιτα να φτιαξεις τη ζωη σου γιατι δικαιουσαι ενα συντροφο διπλα σου,,προστατεψε τα παιδια σου, βοηθαν τον οσο περναει απο το χερι σου αλλα οχι εις βαρος των παιδιων σου, κυριως ομως κοιτα τον εαυτο σου, αξιζεις κατι καλυτερο κι οχι να συνεχισεις ετσι η να επαναλαβεις μια αναλογης δυναμικης σχεση στο μελλον με καποιον αλλον

[eirtza]

σαλωμη θα σου πω τι εκανα εγω μολις σημερα! ομοιοπαθουσα κι εγω ομως ο συζυγος μου δεν ειναι της "φτηνης" εξαρτησης ασχολειτε με "σκονες" και οπως καταλαβαινεις δεν εχουμε στον ηλιο μοιρα οσον αφορα τα οικονομικα μας. τελευταια φορα που τον τσακωσα προχτες δεν εκανα καμια αντιδραση σαν να μου παραδεχτηκε οτι ηπιε καφε με τον φιλο του ενα πραμα. σημερα ομως που ξεκινησαν τα χοντρα στερητικα ευτυχως ημουν εξω οποτε με εβρισε τηλεφωνικως, του ειπα να τα μαζευει απο το σπιτι και να εχει φυγει μεχρι να γυρισω. οταν ηρθα με το μωρο ηταν ακομη σπιτι σα βρεγμενη γατα με περιμενε απ εξω στο εξωτερικο σαλονακι.περασε καμποση ωρα δεν του εδωσα ιδιαιτερη σημασια με προκαλουσε συνεχεια να τσακωθουμε ελεγε τα γνωστα λογια που με γεμιζουν τυψεις (πιθανολογω πως και ο δικος σαου θα σου ριχνει βαρος γι αυτο και τον μαζευεις), τιποτα εγω απαθεια ο τονος της φωνης μου δεν ανεβηκε δεν κατεβηκε.

κλεινω την πορτα εκατσε πολυ ωρα εξω εφυγε τελικα. το απογευμα χρειαστηκε να τον παρω τηλ γιατι πηρε τα λεφτα της τραπεζας τον υπολογιστη και τα βιβλιαρια μας! δεν τα επεστρεφε τον απειλησα οτι θα κανω δηλωση κλοπης και τοτε επιασε το νοημα οτι δεν αστειευομαι γιατι πρωτη φορα ανακατεψα αστυνομια κτλ, αλλιως τον απειλουσα συνεχεια με το παιδι οτι δεν θα το ξαναδει και οτι οτι μπορουσα να σκεφτω να τον τρομαξω. ξεφυγα απο το θεμα ιστορια ολοκληρη ειπα στο δια ταυτα.

επικοινωνησα με την πεθερα μου της ειπα να μην τον δεχτει σπιτι αλλιως να τον κρατησει για παντα εκει! και δευτερα παω σε δικηγορο να στειλω εξωδικο. ευχομαι να τρομοκρατηθει γιατι θα τον απειλησω οτι θα τα πω ολα οσα εκανε και θα του δηλωσω οτι αν δεν θελει διαζυγιο θα πρεπει να παει σε προγραμμα, τι τον χασω για 2 χρονια τι τον χασω για παντα αυτη τη στιγμη καθολου δε με νοιαζει θελω απλα να γινει αυτος που ηξερα αλλιως δεν τον θελω στη ζωη μου μου κανει κακο, εσυ δεν καταλαβαινεις οτι σου προκαλει κακο δεν νευριαζεις δεν.......

να ταν καρκινος να ταν αρρωστια την οποια δεν επελεξε να πω ναι μας σταλθηκε αυτο και θα το παλεψουμε ομως μονοι τους τα δημιουργουνε και δημιουργουν καταστασεις χειροτερες απο αρρωστιες.

μας εκφοβιζει ο καθενας γιατι ειναι αδυναμος και προτιμα να χανεται στον κοσμο του αντι να αντιμετωπιζει αυτον που ζουμε; ε μετα εγω ποσο πιο αδυναμη ειμαι απο αυτον που του επιτρεπω να με κανει ετσι; τον αγαπαω αλλα δεν μπορω αλλο εχω σταματησει να αγαπαω εμενα και ειναι οτι χειροτερο, εχω και μωρο πρεπει να μπορω να ειμαι εκει γι αυτο.

σταματαω εδω εγραψα πολλα αλλα δεν ξερω τι επαθα μου βγηκαν.

ελπιζω να βρεις λυση να σου ταιριαζει και συγνωμη που εκανα καταχρηση του θεματος σου

 

respect

 

σου εύχομαι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα

[eirtza]

salomi, φαίνεται οτι αγαπάς πολύ τον άντρα σου και θέλεις μια ευτυχισμένη οικογένεια για τα παιδιά σου. όμως τα παιδιά σου είναι εξίσου σημαντικά με τον άντρα σου και δεν έχουν κανένα να τα προστατέψει. το γεγονός ότι οι συγγενείς γνωρίζουν το πρόβλημα και σε υποστηρίζουν είναι θετικό για σένα. Και ποιός ξέρει, αφού ο άντρας σου κατάφερε ένα χρόνο να μείνει καθαρός, αν έχει το κατάλληλο κίνητρο τα καταφέρει πάλι.

 

Αν έχεις δυνατότητα να απευθυνθείς σε ειδικό κάνε το. Και όχι μόνο για αυτόν, αλλά και για σένα, πώς να διαχειριστείς την όλη κατάσταση.

 

καλή δύναμη, ότι και να αποφασίσεις και καλό αποτέλεσμα

[salomi123]

Σας ευχαριστώ όλους που αφιερώσατε χρόνο για να μου πείτε την άποψή σας.

Εννοείται ότι κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μου πει τι πρέπει να κάνω γιατί δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά το μέλλον.

Σε ψυχολόγο πήγα για ένα χρόνο αλλά σταμάτησα για οικονομικούς λόγους. Η άποψή της εμμέσως ήταν να τον αφήσω "χτες".

Επίσης, όπως έχω πει κάναμε πολλές συνεδρίες και μαζί και χωριστά σε ειδικό για τον αλκοολισμό, οι οποίες πίστευα ότι μας βοήθησαν πολυ.

Το θέμα είναι ότι επειδή έχω σκιστεί να τον βοηθήσω τόσα χρόνια κάθε φορά που υποτροπιάζει είναι μαχαιριά για μένα και μεγάλη προδοσία. Ειλικρινά το λέω θα προτιμούσα να ήταν άλλη γυναίκα παρά αυτό.

[elenip]

salomi δεν προλαβαινω να διαβασω τι σου εχουν γραψει οι αλλες κοπελες αλλα θα σου πω την δικη μου γνώμη... δυστυχως αυτες οι περιπτωσεις δεν ειναι καθολου ευκολες... το ευκολο ειναι να σου πουμε παρε τα παιδια και φυγε... το δυσκολο ειναι να καταφερεις να συγκροτησεις την οικογενεια σου και να ειναι ευτυχισμενη... εγω θα σου προτεινα το εξης: μαζεψε τους γονεις σου και τους γονεις του και ασε τα παιδιά να τα κρατήσει καποιος για να μπορεσετε να μιλησετε... πες σε ολους αυτα που εγραψες σε εμας... ανακοινωσε σε ολους οτι θα μεινεις εσυ με τα παιδια και ο αντρας σου να μετακομισει στους δικους του για οσο καιρο χρειαστει.... το σπιτι σου και η αγκαλια η δικη σου και των παιδιων του ειναι ανοιχτη όταν αυτος ο άνθρωπος αποφασισει να αναλάβει την ευθυνη αυτών των παιδιων... πες σε ολους ότι θα τον στηριξεις και θα πας μαζι του στον ειδικό... όταν όμως θα μπαίνει μέσα στο σπιτι θα ειναι σε τέτοια κατασταση που να ανταποκρίνεται στο ρολο του πατερα όπως εσύ ανταποκρίνεσαι επάξια στο ρόλο της μητέρας... καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος είναι άρρωστος και χρειάζεαι βοήθεια την οποία θα πρέπει ολη η οικογένεια να την προσφέρει.... και μιλάω για τους δικούς τους και για σενα... έχει πολυ δύσκολο δρόμο αλλα στο τέλος αυτού του δρόμου ειναι στο χερι του εάν θα ειναι η οικογένειά του να τον περιμένει... καλό μου κορίτσι πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του... και μονο με τον δυσκολο τροπο μπορει να γινει αυτο... αλλιώς μια ζωή θα μπαλώνεις απλώς τρύπες.... όσο και να τον αγαπας μην επιτρέψεις τα παιδιά σου να το ζήσουν αυτο για πολύ... δεν σου χρωστάνε τίποτε.. τώρα είναι μικρα... δεν θα είναι για πολύ όμως... καλό κουράγιο και δύναμη! χρωστάς στον ευατό σου και την οικογένειά σου να είσαι ευτυχισμένη, όχι φοβισμένη... καλή τύχη!

[jackrussel]

Σας ευχαριστώ όλους που αφιερώσατε χρόνο για να μου πείτε την άποψή σας.

Εννοείται ότι κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μου πει τι πρέπει να κάνω γιατί δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά το μέλλον.

Σε ψυχολόγο πήγα για ένα χρόνο αλλά σταμάτησα για οικονομικούς λόγους. Η άποψή της εμμέσως ήταν να τον αφήσω "χτες".

Επίσης, όπως έχω πει κάναμε πολλές συνεδρίες και μαζί και χωριστά σε ειδικό για τον αλκοολισμό, οι οποίες πίστευα ότι μας βοήθησαν πολυ.

Το θέμα είναι ότι επειδή έχω σκιστεί να τον βοηθήσω τόσα χρόνια κάθε φορά που υποτροπιάζει είναι μαχαιριά για μένα και μεγάλη προδοσία. Ειλικρινά το λέω θα προτιμούσα να ήταν άλλη γυναίκα παρά αυτό.

 

ισως λοιπον να πρεπει να δουλεψεις με τον εαυτο σου αυτο,,τον τροπο δηλαδη που το βλεπεις, προδοσια? δες το αλλιως, ειναι ενα προβλημα του περα απο εσενα, το εχει ανεξαρτητως εσου, δεν σε προδιδει απλα δεν μπορει να κανει αλλιως εχει κι αυτος τα τραυματα του παιδιοθεν,,,και να χωρισετε το προβλημα του θα ειναι εκει και ειναι πολυ βαθυ και θελει χρονια βαρβατης ψυχοθεραπειας για να λυθει και μονον εφοσον το θελει και το μπορει εκεινος

ενα ειναι σιγουρο εσυ δεν μπορεις να τον θεραπευσεις και να τον αλλαξεις ποτε

μπορει να τον κινητοποιησεις αλλα μεχρι εκει

μην του θυμωνεις που δεν μπορει να τα καταφερει αστον στην ησυχια του για να βρεις κι εσυ την δικια σου

ισως εγκαταλειποντας τον να τον βοηθουσες τελικα περισσοτερο

 

κοιτα τον εαυτο σου και προσπαθησε το θεμα περι προδοσιας που λες να το δεις πραγματικα αλλιως

 

ισως να ειναι κατι που να σε παγιδευει στα ιδια και στα ιδια και στα ιδια

[salomi123]

ισως λοιπον να πρεπει να δουλεψεις με τον εαυτο σου αυτο,,τον τροπο δηλαδη που το βλεπεις, προδοσια? δες το αλλιως, ειναι ενα προβλημα του περα απο εσενα, το εχει ανεξαρτητως εσου, δεν σε προδιδει απλα δεν μπορει να κανει αλλιως εχει κι αυτος τα τραυματα του παιδιοθεν,,,και να χωρισετε το προβλημα του θα ειναι εκει και ειναι πολυ βαθυ και θελει χρονια βαρβατης ψυχοθεραπειας για να λυθει και μονον εφοσον το θελει και το μπορει εκεινος

ενα ειναι σιγουρο εσυ δεν μπορεις να τον θεραπευσεις και να τον αλλαξεις ποτε

μπορει να τον κινητοποιησεις αλλα μεχρι εκει

μην του θυμωνεις που δεν μπορει να τα καταφερει αστον στην ησυχια του για να βρεις κι εσυ την δικια σου

ισως εγκαταλειποντας τον να τον βοηθουσες τελικα περισσοτερο

 

κοιτα τον εαυτο σου και προσπαθησε το θεμα περι προδοσιας που λες να το δεις πραγματικα αλλιως

 

ισως να ειναι κατι που να σε παγιδευει στα ιδια και στα ιδια και στα ιδια

 

Το μήνυμά σου με προβλημάτισε πάρα πολύ. Κι αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που μοιράστηκα το πρόβλημά μου μαζί σας. Έχω κι εγώ σκεφτεί ότι ίσως αν τον απελευθερώσω από τα γνωστά προβλήματα της κοινής μας ζωής, τα μέρη που συχνάζουμε, τα θέματα που συζητάμε, τα χρήματα που χρωστάμε και γενικά όλα όσα τον προβληματίζουν και καταφεύγει εκεί, πιθανότατα να βγει από αυτο το τριπάκι.

Σχετικά με την "προδοσία" κάθε φορά που ανοίγει μια μπύρα και πίνει την πρώτη σταγόνα πιστεύω ότι έχεις δίκιο, γιατί δεν προδίδει εμένα αλλά τον εαυτό του ύστερα από όλη την προσωπική του πάλη και την δέσμευση που δημιούργησε κάνοντας οικογένεια.

Σχετικά με τον θυμό μου απέναντί του δεν είναι κάτι που μπορώ να ελέγξω δυστυχώς γιατί δεν μπορώ να συγχωρέσω την αδυναμία του και την άρνησή του για τη ζωή όταν τόσοι άνθρωποι προσπαθούμε να του ανοίξουμε δρόμους για βοήθεια. Βέβαια την τελευταία φορά που ξεκίνησε να πίνει (και συνεχίζει ακομα) έκλαιγα μαζί του και προσπαθούσα να τον καθησυχάσω και να του πω ότι όλα θα πάνε καλά και ότι είμαστε πιο μεγάλοι από όλα αυτα.

[jackrussel]

για δικα μου θεματα φυσικα εχω βρει γαληνη μεσα απο την εξης σταση

δεν ζηταω πραγματα απο καποιον που ξερω πια οτι δεν μπορει να κανει η να μου προσφερει,,,παω παρακατω και τα ζηταω απο καποιον αλλον που να μπορει να τα δωσει απλοχερα ,

δεν θελω να ζηταω το αδυνατο και το ανεφικτο καποιου

 

τωρα στο θεμα σου μην ζητας απο αυτον κατι που δεν μπορει να κανει για σενα η για τον εαυτο του

 

το ξερω οτι ειναι ματαιωτικο αλλα χτυπα την πορτα αλλου, ξερεις ποσοι ανθρωποι μπορουν να σου σταθουν ως γκομενοι αντρες φιλοι συντροφοι με τον τροπο που θα επιθυμουσες και θα αξιζες? χτυπα τους την πορτα, καποιοι θα χαρουν πολλοι να ανοιξουν

 

στο θεμα του αλκοολισμου του, οταν μεινει μονος μπορει και να καταφερει να κανει αυτον τον εσωτερικο διαλογο που πρεπει με τον εαυτο του και να ζητησει βοηθεια οχι για σενα αλλα για αυτον,,ακομα προσπαθει, ισως, να ικανοποιησει εσενα,,να αλλαξει για σενα κι οχι για αυτον

αλλα το στοιχημα ειναι με τον εαυτο του κι οχι με εσενα, μονος μπορει και να το συνειδητοποιησει

 

μην χανεις χρονο κουκλαααααρα

[alcyon]

salomi123, θέλω να αποτυπώσω μια σκέψη μου, αλλά η έλλειψη εμπειρίας στο θέμα ενδεχομένως να με κάνει κάπως "άκομψη" στη διατύπωση. Ελπίζω -αν γίνει- να μου το συγχωρέσεις. (Έχω στο νου μου πώς θα συζητούσα με μια φίλη για ένα τόσο λεπτό ζήτημα, και γράφω ακριβώς στον ίδιο τόνο).

 

Σημειώνω με μαύρα γράμματα και με υπογράμμιση τα δύο σημεία που θέλω να σταθώ:

....Βέβαια την τελευταία φορά που ξεκίνησε να πίνει (και συνεχίζει ακομα) έκλαιγα μαζί του και προσπαθούσα να τον καθησυχάσω και να του πω ότι όλα θα πάνε καλά και ότι είμαστε πιο μεγάλοι από όλα αυτα.

 

Δείχνεις ενσυναίσθηση σε μεγάλο βαθμό. Και πώς θα μπορούσες άλλωστε να μην το κάνεις;! Είναι λογική αντίδραση σε τέτοιες περιπτώσεις το να συμμετέχεις στο πρόβλημα του άλλου που ουσιαστικά μεταφέρεται και σε σένα αλλά και στα παιδιά.

 

Επίσης, προσπαθείς να προσφέρεις ανακούφιση και παρηγοριά, για να στηρίξεις το σύντροφό σου, αλλά και το ρόλο σου μέσα στην οικογένεια. Στα δικά μου μάτια, η προδοσία που νιώθεις υποθέτω πως βρίσκεται ακριβώς εδώ. Δηλαδή νιώθεις πως εσύ αποτυγχάνεις στο ρόλο σου και για αυτό εκείνος συνεχίζει. Άρα πρέπει να εστιάσεις σε αυτό το σημείο. Γιατί ο ρόλος μας είναι καθαρά υποστηρικτικός. Τις αποφάσεις δεν τις παίρνεις εσύ για λογαριασμό του, αλλά ο ίδιος.

 

Έχεις σκεφτεί -κι εδώ είναι ίσως το άκομψο... συγχώρα με- μήπως με τη στάση σου και την ανακούφιση που του προσφέρεις... αυτό το "άσυλο", αυτή τη θαλπωρή... είναι και αυτό που του έλειπε πραγματικά στο παρελθόν του (ως παιδί ίσως; ) και τώρα μέσα από όλο αυτό, πετυχαίνει να την προσλαμβάνει από σένα;

Δηλαδή, μέσα από το ποτό και τις αντιδράσεις που προκαλεί η δική του συμπεριφορά στοχεύει (άθελά του, χωρίς να το αντιλαμβάνεται) για να "κερδίζει" τη δική σου προσοχή, τη δική σου ενσυναίσθηση, τη δική σου φροντίδα...

Μήπως αν σταματούσες να είσαι τόσο δεκτική και υποστηρικτική, και έβλεπε πως η οικογένειά του θα κινηθεί και χωρίς εκείνον αν χρειαστεί... μήπως του παρείχε κίνητρο για να προλάβει το τραίνο "οικογένεια".

 

Δεν ξέρω αν κατάλαβες τι εννοώ... Δε λέω "παράτα" τον. Αλλά, μήπως μέσα από σαφή αποστασιοποίηση και απομάκρυνση, δημιουργηθεί το επαρκές κίνητρο για βελτίωση του εαυτού του. Και φυσικά εφόσον πάρει μια απόφαση να παραιτηθεί από τον εθισμό, στηρίζεις και βρίσκεσαι κοντά του για ό,τι χρειαστεί.

 

Δηλαδή, λέω να δώσεις την προσοχή σου (αφού αυτήν επιδιώκει), όταν θα έχει πάρει τη σωστή απόφαση και όχι όταν βρίσκεται "βολεμένος" στην τωρινή του καθημερινότητα.

 

Με μια φράση...

Στήριξε την απόφασή του να απαλλαγεί από τον εθισμό. Μη στηρίζεις την απόφασή του να μείνει μέσα σε αυτόν.

[jackrussel]

salomi123, θέλω να αποτυπώσω μια σκέψη μου, αλλά η έλλειψη εμπειρίας στο θέμα ενδεχομένως να με κάνει κάπως "άκομψη" στη διατύπωση. Ελπίζω -αν γίνει- να μου το συγχωρέσεις. (Έχω στο νου μου πώς θα συζητούσα με μια φίλη για ένα τόσο λεπτό ζήτημα, και γράφω ακριβώς στον ίδιο τόνο).

 

Σημειώνω με μαύρα γράμματα και με υπογράμμιση τα δύο σημεία που θέλω να σταθώ:

 

 

Δείχνεις ενσυναίσθηση σε μεγάλο βαθμό. Και πώς θα μπορούσες άλλωστε να μην το κάνεις;! Είναι λογική αντίδραση σε τέτοιες περιπτώσεις το να συμμετέχεις στο πρόβλημα του άλλου που ουσιαστικά μεταφέρεται και σε σένα αλλά και στα παιδιά.

 

Επίσης, προσπαθείς να προσφέρεις ανακούφιση και παρηγοριά, για να στηρίξεις το σύντροφό σου, αλλά και το ρόλο σου μέσα στην οικογένεια. Στα δικά μου μάτια, η προδοσία που νιώθεις υποθέτω πως βρίσκεται ακριβώς εδώ. Δηλαδή νιώθεις πως εσύ αποτυγχάνεις στο ρόλο σου και για αυτό εκείνος συνεχίζει. Άρα πρέπει να εστιάσεις σε αυτό το σημείο. Γιατί ο ρόλος μας είναι καθαρά υποστηρικτικός. Τις αποφάσεις δεν τις παίρνεις εσύ για λογαριασμό του, αλλά ο ίδιος.

 

Έχεις σκεφτεί -κι εδώ είναι ίσως το άκομψο... συγχώρα με- μήπως με τη στάση σου και την ανακούφιση που του προσφέρεις... αυτό το "άσυλο", αυτή τη θαλπωρή... είναι και αυτό που του έλειπε πραγματικά στο παρελθόν του (ως παιδί ίσως; ) και τώρα μέσα από όλο αυτό, πετυχαίνει να την προσλαμβάνει από σένα;

Δηλαδή, μέσα από το ποτό και τις αντιδράσεις που προκαλεί η δική του συμπεριφορά στοχεύει (άθελά του, χωρίς να το αντιλαμβάνεται) για να "κερδίζει" τη δική σου προσοχή, τη δική σου ενσυναίσθηση, τη δική σου φροντίδα...

Μήπως αν σταματούσες να είσαι τόσο δεκτική και υποστηρικτική, και έβλεπε πως η οικογένειά του θα κινηθεί και χωρίς εκείνον αν χρειαστεί... μήπως του παρείχε κίνητρο για να προλάβει το τραίνο "οικογένεια".

 

Δεν ξέρω αν κατάλαβες τι εννοώ... Δε λέω "παράτα" τον. Αλλά, μήπως μέσα από σαφή αποστασιοποίηση και απομάκρυνση, δημιουργηθεί το επαρκές κίνητρο για βελτίωση του εαυτού του. Και φυσικά εφόσον πάρει μια απόφαση να παραιτηθεί από τον εθισμό, στηρίζεις και βρίσκεσαι κοντά του για ό,τι χρειαστεί.

 

Δηλαδή, λέω να δώσεις την προσοχή σου (αφού αυτήν επιδιώκει), όταν θα έχει πάρει τη σωστή απόφαση και όχι όταν βρίσκεται "βολεμένος" στην τωρινή του καθημερινότητα.

 

Με μια φράση...

Στήριξε την απόφασή του να απαλλαγεί από τον εθισμό. Μη στηρίζεις την απόφασή του να μείνει μέσα σε αυτόν.

 

τι ωραια που τα λες!

[Λαΐδα]

χιλια μπραβο αλκυων

[salomi123]

Συμφωνώ με το σχόλιο ότι είναι ευαισθητος και αναζητά στοργή και ενδιαφέρον. Είμαι πολυ υποστηρικτική σε όσον αφορά τη δουλειά του και το ρόλο του στο σπίτι.

Δεν νομίζω πια ότι έχει να κάνει με τη δική μου αντιμετώπιση. Είναι καθαρα ο δικός του εγωισμός που τον κάνει να πιστεύει ότι αυτη την φορά θα καταφέρει να πιει ένα ποτήρι και να σταματήσει και κυρίως να μην δέχεται να μιλάει με τον ψυχολόγο του συστηματικα.

Το πρόβλημα είναι ότι πλέον έχω κουραστεί να προσπαθώ.

Τα έχω δοκιμάσει όλα. Κάθε φορά λέω ότι θα είναι η τελευταία φορά και τον διώχνω. Έπειτα εκείνος λέει ότι είναι καλά και απαιτεί να γυρίσει πίσω και να είναι όλα μέλι γάλα όπως πριν. Ισως σε αυτό το σημείο είναι που δεν το χειρίζομαι σωστά. Έχω ξενερώσει βρε παιδιά. Θέλω ένα σύντροφο, κάποιον που να μπορεί να με στηρίξει, να αισθανθώ ασφάλεια, να υπάρχουν σταθερά συναισθήματα, να μην είμαι ούτε το άσυλο ούτε το δεκανίκι του. (Το σχόλιο σου jackrussel σχετικά με το μέλλον μου ανέβασε λίγο το ηθικό!) Και η ψυχολόγος μου με είχε συμβουλέψει να αποστασιοποιηθώ, αλλά δεν μπορείς να ζεις συνέχεια έτσι. Η σχέση μας έχει γίνει μπάχαλο.

[love4four]

Ο άντρας μου είναι ο μοιραίος άντρας της ζωής μου

 

Salomi123 ........

 

Δες και πάλι, λίγο, με ποιές λέξεις ξεκίνησες να αφηγείσαι την ιστορία σου.... "ο μοιραίος άνδρας της ζωής σου" έγραψες.......... μοιραίος μς την έννοια του καταστροφικού ???? ή με την έννοια του μεγάλου πάθους και του μεγάλου έρωτα ???

 

Έχεις μιλήσει με ειδικό κούκλα μου γιατί το κάνεις εσύ αυτό ? γιατί αισθάνεσαι συν-υπεύθυνη επειδή εκείνος επιλέγει να εξακολουθεί να πίνει ? γιατί να θες να είσαι και να λειτουργείς σαν τα πάπλωμά του, σαν τον σωτήρα του ????

 

αυτά τα θέματα αν λύσεις με εσένα τότε, ίσως, να είσαι κάποια στιγμή έτοιμη και για το επόμενο βήμα....

[vikitsa]

σαλωμη σου γραφω εδω γιατι κατι συβαινει και δεν ανοιγει το pm. αν δεν εχεις απευθυνθει ακομη να πας σε ενα ΚΕΘΕΑ εχουν και ομαδες αλκοολ. θα βοηθησουν και εσενα. στειλε μου αν θες να σου πω τις λεπτομεριες που χρειαζεσαι. εμεις ξεκινησαμε ενα μηνα σχεδον και ειναι σαν να ζω με αλλον ανθρωπο, μεγαλη αλλαγη δεν ξερω βεβαια αν θα κρατησει!