ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985!!!ΘΥΜΑΣΤΕ?

[maryp]

Τα μπουγελώματα όταν τελείωνε η σχολική χρονιά!

 

ελα βρε και τώρα παίζουν μπουγέλα όταν τελειώνει η χρονιά! και εξελιγμένα μπουγέλα! πετάνε και το μπουκάλι μαζί!

[beboulix]

καλα,μπομπονέλες μονο εγω ετρωγα?

[elepet]

καλα,μπομπονέλες μονο εγω ετρωγα?

 

Έτρωγα κι εγω...ειδικα με γευση κοκα κολα τρελενομουν!!..

[yls]

καλα,μπομπονέλες μονο εγω ετρωγα?

 

Έτρωγα κι εγω...ειδικα με γευση κοκα κολα τρελενομουν!!..

 

Κορίτσια δεν τις θυμάμαι καθόλου!

 

Τίς περιγράφετε για να τις θυμηθώ?

[beboulix]

ηταν γρανιτα με διαφορες γευσεις αλλα η κοκα κολα ηταν απιστευτη

στο κυλικειο του σχολειου τις πουλουσαν.

θυμαμαι οτι φορουσα ποδιτσα α κ β δημοτικου κ οτι στις αρχες τιης χρονιας μας εδιναν ενα 5λιτρο χυμο βερυκοκο

πώς ελεγαν μια ντισκο που ηταν στην βουλιαγμενης που καναμε παρτυ στο δημοτικο?

[yls]

ηταν γρανιτα με διαφορες γευσεις αλλα η κοκα κολα ηταν απιστευτη

στο κυλικειο του σχολειου τις πουλουσαν.

 

Ναι!! Ακόμη και σήμερα πωλούνται στα σχολικά κυλικεία και σε ορισμένα ψιλικατζιδικα το καλοκαίρι αντί για παγωτό. Κοστίζουν 0,50ε. Εφαγα το περασμένο καλοκαίρι. Και γω λατρεύω την κόκα κόλα και την γεύση φράουλα!

[kati]

κουλούρι στο σχολείο που το έκανα σάντουιτς με μερέντα και τυρογαριδάκια ΚΟΥΦΑ που έκαναν 10 δραχμές

[fistikaki]

εχω σπασει το κεφαλι μου.......... πως τα λεγανε εκεινα τα καραμελακια που τα βαζαμε στη γλωσσα και σκαγανε???????????

 

κανανε και θορυβουλι,και ειχαν πολυ πλακα!!!!!!!

[Solini]

Καραμελακια που τα βαζαμε στη γλωσσα και σκαγανε!

Δε νομιζω οτι ειχαν αλλο ονομα!

[monbebe]

κινητό...ένας συμμαθητής μου είχε στην Γ'λυκείου (τώρα έχουν και τα νήπια...) και τον λέγαμε ψωνάρα..στις συναντήσεις-ραντεβου δεν αργούσαμε συνήθως και δεν μας τύχαιναν "απρόοπτα"...

 

πιο παλιά τώρα...πηγαιναμε σινεμά σχεδόν κάθε ΣΚ με 1000 δρχ (θερινά και ούτε..) και όχι 9 ευρώ...

 

κόβαμε βόλτες στο μοναστηράκι και όχι στο the mall...

 

είχαμε ένα 100στάρικο και είχαμε περιουσία ολοκληρη....

 

ακόμα πιο παλιά...βλέπαμε κάντυ-κάντυ, τα δίδυμα, το "άνοιξε αυτό το κουτί παραμύθι ν'ακουστεί..." και όχι παράξενα πλάσματα να σφάζονται και να ανατινάζονται....

 

παίζαμε μεταξύ μας και όχι με το κινητο-υπολογιστή του μπαμπά-μαμάς

 

πηγαίναμε στο παρκο,τρώγαμε καλαμπόκι και δεν φοβόμασταν μηπως είναι μεταλλαγμένο (καλά, μπορεί και να ήταν )

 

πείτε το κρίση-παλιομοδιτισμού αλλά με συγκίνησε το τόπικ

 

 

1982...

 

αχ ναι... τι ωραια... και το κατοσταρικο καλα κρυμμενο μην το χασουμε γιατι δεν ειχαμε καθημερινη τροφοδοσια-αρμεγμα του πορτοφολιου του μπαμπα, και αλανες -οσες ειχαν μεινει στην γειτονια- να σπαμε κουκουναρια, να παιζουμε κρυφτο, κυνηγητο... η καθιερωμενη κυριακατικη βολτα στο μοναστηρακι για σκουλαρικια και χαντρες!

[fistikaki]

Καραμελακια που τα βαζαμε στη γλωσσα και σκαγανε!

Δε νομιζω οτι ειχαν αλλο ονομα!

 

κι ομως, κυριες και κυριοι...... ρωτησα ολο το κοσμο χτες!!!! εσπασα τα νευρα σ ολους τους γνωστους και φιλους!!!! ειχαν ονομα!!! τα λεγανε.... ΣΠΑΡΚΛΣΣΣΣΣΣ

[BIRD]

γιατι γρια χρυση μου . εγω γεννημενη το 1967 και αισθανομαι μια χαρα .

ωραιες εποχες .... μακαρι να ηταν ετσι τωρα ..... αν και δεν εβγαινα πολυ εξω . λογω των αυστηρων αρχων που ηταν οι γονεις μου και βγηκα βολτες στα 18 και μετα , ομως ακουγα τραγουδια και χορευα και τραγουδουσα στο σπιτι σαν σταρ .... ετσι κανει και η κορη μου 5ετων και θυμαμαι τα δικα μου και αναπολω ......

[evagelia]

Γεννημένη το 1969.

Θυμάμαι την τηλ.σειρά Μάχη, τη Χαβάη 5-0 που βλέπαμε μικρά.

Θυμάμαι την απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο και ότι πήραν τον μπαμπά μου φαντάρο.

Θυμάμαι που παίζαμε τα καλοκαιρια στη γειτονιά αγόρια κορίτσια.

Θυμάμαι τα θερινά σινεμά

Θυμάμαι την γιαγιά μου και τον παππού μου καθώς και όλους εκείνους που τώρα έχουν φύγει και έχουν αφήσει έρημη την γειτονιά.

Θυμάμαι τον πρώτο μου έρωτα, θυμάμαι τις προσευχές που έκανα για να

γλιτώσω την εξέταση στο σχολείο.

Θυμάμαι ότι πέρασα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ

[Eirini_Dr]

Τι θεματαρα ειναι αυτη??? Τι μου θυμησατε!!!! Καντυ-Καντυ ... παρακαλουσα τη μαμα μου να κανουμε διαλειμμα απο το διαβασμα να την δω...Σταθης Ψαλτης και βιντεοκασετες...Το Π.φαληρο που ειχε ακομα μια 2 αλανες να παιζουμε και να γυρναμε με γονατα μπλε! Το γηπεδο μπασκετ που καναμε προπονηση που το γκρεμισανε και τωρα ειναι το TAE KWO DO !!!!!! ΑΑΑΑΑΧΧΧΧ γεννημενη 1984

[maira95]

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985

>> H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

> Είμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία

> περιμένοντας..

> Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο

> ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να

> μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι

> περνούσαν με την αναμονή.

>

> Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

> Δεν είχαμε air-condition, ούτε στο σπίτι, ούτε και στο αυτοκίνητο, και

> περιμέναμε μέχρι τις 5 να δούμε κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση.

> Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.

> Κάναμε

> ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε

> από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα,

> ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε

> στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,

> καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από

> μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν

> βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να

> κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε

> ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά

> γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το

> σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο

> σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν

> μπορούσε να μάς βρει.

> Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν

> υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε

> κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.

> Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή

> μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός

> σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε

> να το ξεπερνάμε.

>

> Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως

> κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν

> μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν

> έπαθε τίποτα.

> Καμιά

> φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν

> πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

>

> Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,

> βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε

> φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν

> κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για

> να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα.... μέχρι εκεί έφτανε η

> τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.

> Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες

> ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και

> κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και

> πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν

> υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

>

> Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και

> τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια

> από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς

> κανέναν υπεύθυνο!

> Πώς τα καταφέραμε;

>

> Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος

> έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί

> μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν

> ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

>

> Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες

> ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και

> χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά

> κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε

> τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας

> κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

>

> Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα

> αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα

> σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

>

 

 

 

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1970

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε 2 ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,

2 ώρες ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μεσημεριανό ύπνο να ξεκουραστούμε

και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.

Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, 5 άτομα σε ένα Φιατάκι (όσοι είχαν) και

δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».

Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά,

κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν λίγες και φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια (ξύλινα σπαθιά, πετροπόλεμος).

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.

Παίζαμε σε χωματόδρομους όπου κάθε πτώση έχει αφήσει σημάδια στα πόδια μας…

 

Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

 

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.

 

Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει.

Υπήρχαν άδεια οικόπεδα με θηριώδεις μολόχες που η επαφή τους έτσουζε οδυνηρά.

Φοράγαμε κοντά παντελόνια μέχρι τα 15…

Τότε δεν υπήρχαν κινητά και δεν είχαν όλα τα σπίτια τηλέφωνο.

 

Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».

Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.

 

Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.

Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

 

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.

Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.

Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

 

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες

με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet..

 

Εμείς είχαμε φίλους.

 

Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.

Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.

Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου που πέφτανε σε αυλές και δεν τις ξαναβλέπαμε ποτέ.

Άλλες τόσες πέθαναν από ένδοξο θάνατο με σχήμα σαν πεπόνι.

Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση,

όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

 

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή,

παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Είχαμε σφεντόνες

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους

φωνάζαμε από την πόρτα.

 

Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας,

ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο!

Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.

Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.

Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία

χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.

 

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο

chat room και γράφοντας ; ) : D : P

 

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

 

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!

 

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

 

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε...

[Eirini_Dr]

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ!!!!!!

[Lena + Sourloulou]

Υπέροχο θέμα...

Είμασταν ευτυχισμένοι και δεν το ξέραμε.

Πόσο γρήγορα περνάν τα χρόνια!!!