Οι πρώτες μέρες στον παιδικό! Αγωνίες και Φόβοι!

[Μαρια Στυλιανακη]

αυτό που είπες για την γκάφα, μην πιστέυεις ότι μόνο εσύ το έκανες. πολλοί το κάνουν

 

εγώ νόμιζα βασικά ότι σου είπαν να κάνεις αυτό.

 

γενικά συμβαίνει πολλές φορές αυτό, δεν ξέρω γιατί - σίγουρα λόγω έλλειψης καθοδήγησης των γονέων. αλλά ακόμα και με καθοδήγηση των γονέων πάλι συμβαίνει να είναι έξω απο την πόρτα αντί μέσα στο χώρο όταν είναι παρών.

ε είναι δουλειά της παιδαγωγού να στο πεί αυτό, και να είναι και αυταρχική σε αυτό δηλαδή να υποχρεώσει με τρόπο τους γονείς να είναι μέσα - απορώ, τρείς μέρες σε είχαν έξω?.... αυτό είναι εντελώς λάθος βήμα για πρώτο βήμα. είναι σαν να μην έκανε προσαρμογή κάπως... περισσότερο βασανιστήριο ήταν! ....

 

είδες που με λάου λάου, όλα γίνονται σε τόσο λίγο χρόνο!!!!? πάλι καλά που αυτή η δασκάλα φαίνεται πολύ πιο έμπειρη με αυτά που λές.

 

ΠΕΣ μου τώρα σε παρακαλώ, πιστεύεις τώρα αυτά που λένε ότι και καλά ότι δεν βοηθάει σε τίποτα, δεν εχει νόημα, να είναι ο γονιός εκεί κάποια μέρα .... ?........

 

....που το λένε αυτό και πείθουν τους γονείς με αυτή τη φράση ότι δε χρειάζεται να είναι παρόντες καθόλου?...

 

η οριοθέτηση που είπες, και πάλι δεν μπορεί να γίνει όπως το εννούσε. όταν το παιδί είναι ταραγμένο για κάτι τόσο βασικό τίποτα δεν μπορείς να του πείς για να το ηρεμήσεις - μόνο ο διακτινισμός στη disneyland βοηθάει!!!!

 

είναι προφανές ότι αυτή η δασκάλα δεν ξέρει απο προσαρμογές.

είδες η άλλη που ήξερε τι να κάνει ?

 

απο το αποτέλεσμα φαίνεται

 

Πιστευω πια οτι θα παμε καλα.

είδες που το ένστικτό σου σου το λέει?

και αυτά που γράφεις το λένε. όλα τα υπόλοιπα είναι νορμάλ.

χαίρομαι που βρέθηκε μια λύση.

για λίγες μέρες θα χρειαστεί αυτό όχι για παραπάνω απο μια εβδομάδα. σταδιακά κάθε μέρα λίγο περισότερο όπως το κάνατε ήδη.

μετά απο ΣΚ είναι πάντα πιο δύσκολα να θυμάσαι.

δηλαδή μην επιλέξεις να τον πάς δευτέρα νωρίς το πρωί να τον πάρει η άλλη δασκάλα. να το κανονίσετε να είναι τρίτη.

[elenik]

αυτό που είπες για την γκάφα, μην πιστέυεις ότι μόνο εσύ το έκανες. πολλοί το κάνουν

 

εγώ νόμιζα βασικά ότι σου είπαν να κάνεις αυτό.

 

Μου ειπε να περιμενω απ εξω ωστε αν εχει προβλημα το παιδι να το παρω. Απλα εγω το ανακοινωσα και στο παιδι (αυτο δεν μου το ειχαν πει).

 

Οσο για το αλλο πιστευω οτι το να παραδιδεις το παιδι σου σε εναν αγνωστο ειναι οτι χειροτερο και για τους 2 (γονιο και παιδι). Βρισκεται σε ενα αγνωστο περιβαλλον, με αγνωστα προσωπα και παιδια με αγνωστους να του λενε τι να κανει. Πως να νοιωσει ασφαλης και το τι ακριβως το διδασκει αυτο δεν ξερω.

Επεμενα να μπω μεσα αλλα μου ειπαν οτι εκτος απο τους παιδαγωγικους λογους ειναι και οι κανονες υγιεινης που το επιβαλλουν (εκεινες βαζουν αλλα παπουτσια για την ταξη, αλλα για το δωματιο και αλλα για τον κηπο το ειδα με τα ματια μου. ) . Δεν ξερω τι να πω Παντως σιγουρα για το παιδι δεν ειναι καλο , ισως απλα ετσι καθαριζουν λιγοτερο.

 

Σημερα εκλαιγε μεχρι να παει . Μολις ειδε την δασκαλα του και ανοιξε την αγκαλια της χωθηκε μεσα. Τι να πω. Ουτε στα πιο τρελλα μου ονειρα αυτο που ειδα. Ειμαι κατενθουσιασμενη και το μονο προβλημα πια ειναι πως θα πηγαινει 10:00 η ωρα που πηγαινει η συγκεκριμενη.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Mtheo τι γινεται με τον Ανασταση?

 

Δεν έχω γράψει νέα μας , γιατί είμαστε όλη την εβδομάδα με γαστρεντερίτιδα.

Φαντάζομαι ότι τώρα που έκατσε ο πιτσιρικάς στο σπίτι μια εβδομάδα και μετά από την ταλαιπωρία της ίωσης και τα δικά μας νταντέματα, θα έχουμε πάλι δράματα στον παιδικό οπότε αναμείνατε!!!!! Θα ψάχνω πάλι πανικόβλητη για χρήσιμες συμβουλές

[fay]

Καλημέρα!

Έχω καιρό να σας γράψω τα νέα μας! Καταρχήν, σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας.

Λοιπόν, όπως σας είχα πει την 5η εβδομάδα του σταθμού τα πήγαμε πολύ καλύτερα, αλλά όλη την προηγούμενη εβδομάδα ήταν άρρωστος με λαρυγγυτιδο-τραχειο-βρογχίτιδα κι έμεινε σπίτι. Θα μείνει σπίτι και αυτή την εβδομάδα, γιατί συνεχίζουμε κάποιες εισπνοές κι είναι δύσκολος (μη δεκτικός) στα φάρμακα, οπότε φοβάμαι ότι δε θα τον καταφέρουν.

Φαντάζομαι λοιπόν κι εγώ, όπως κι εσύ mtheo, ότι την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε πάλι δράματα. Ίσως βέβαια κι αυτή η αλλαγή να έκανε καλό, να "ξεκουράστηκε". Θα δούμε!

mtheo, περαστικά στον Αναστάση σου! Γράψε μας πώς τα πάει αυτή την εβδομάδα.

Φιλιά!!

[Μαρια Στυλιανακη]

χαίρομαι πάρα πολύ elenik μου, αυτό είναι πάρα πολύ καλό και θετικό!

πρέπει να δεθεί με ένα πρόσωπο τουλάχιστον στον παιδικό και το έχει βρεί!

 

όσο για αυτό,....

 

οτι εκτος απο τους παιδαγωγικους λογους ειναι και οι κανονες υγιεινης που το επιβαλλουν (εκεινες βαζουν αλλα παπουτσια για την ταξη, αλλα για το δωματιο και αλλα για τον κηπο το ειδα με τα ματια μου. )

 

αυτό ποιός στο είπε?..... . . (τι να πώ, τι να πρωτοπω?)

 

πραγματικά δηλαδή. .... δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την πραγματικότητα, είναι επιστημονικής φαντασίας, θρίλερ, δήλωση....

και πάλι δεν υπερβάλλω αλλά ίσα ίσα κρατιέμαι με αυτά που διαβάζω.

 

τι σχέση έχει το άλλαγμα παπουτσιών με το αν θα μπεί η μητέρα μέσα για να αποχαιρετήσει? το πρωί με τι παπούτσια μπαίνουν αυτές στον παιδικό σταθμό?....(τα βγάζουν έξω και μπαίνουν ξυπόλυτες? μα αν είναι έτσι, να στο πουν να το κάνεις, για να αποχαιρετήσεις το παιδάκι σου, σιγά μην είχες πρόβλημα.)

προσβάλλουν την νοημοσύνη σας τέτοια σχόλια, το λιγότερο, elenik ....

 

"κανόνες υγιεινής..." .........

"παιδαγωγικοί λόγοι " ...

elenik, αυτό που σου είπε, απο περιέργεια ρωτάω,... σε έπεισε? δηλαδή, η λογική σου, το ένστικτό σου, σου είπαν ναι, έχουν δίκιο?

(το κανουν/λένε τόσο καλά δηλαδή ωστε να πείθουν, ή απλά επειδή είναι υποτιθεται είναι ειδικοί "υπακούει" πιστεύεις ο γονιός?)

 

ξέρετε τι, κάποιες φορές νιώθω άσχημα που κάπως σας ξεσηκώνω έτσι, κάποιος μπορεί να πεί, δε βαριεσαι δε παθαίνει τίποτε το παιδί, θα ανησυχούμε και για το τι μας λέει η δασκάλα?...

εάν νιώθετε έτσι, αγνοήστε αυτά που σας λέω.

 

ο λόγος που τα γράφω είναι επειδή είναι ένα σημαντικό θεμα και δεν απευθύνομαι μόνο στην elenik.

το θέμα έχει σχέση με τον σεβασμό στο παιδί, σεβασμό στο σχολείο, στον έφηβο αργότερα και την σχέση σας με το παιδί σας πρώτα απο όλα..

 

το σύστημα ξεκινά απο νωρίς, να βρίσκει δικαιολογίες, όπως βλέπετε, για να μην ξεβολεύεται, να μην κουράζεται, την ζημιά να την "τρώνε" οι γονείς και η σχέση τους με τα παιδιά τους, και να επαναπαύεται στην τυφλή υπακοή, (λόγω έλλειψης ελευθερίας επιλογής) του γονέα.

 

εάν αυτό σας αρέσει/δεν σας πειράζει, μπορείτε να μην διαβάζετε αυτά που γράφω, δεν θέλω να σας αναταράξω πρωινιάτικα .

[elenik]

όσο για αυτό,....

 

οτι εκτος απο τους παιδαγωγικους λογους ειναι και οι κανονες υγιεινης που το επιβαλλουν (εκεινες βαζουν αλλα παπουτσια για την ταξη, αλλα για το δωματιο και αλλα για τον κηπο το ειδα με τα ματια μου. )

 

αυτό ποιός στο είπε?..... . . (τι να πώ, τι να πρωτοπω?)

 

Μαλλον με εχουν εχω τον μ....μαγνητη . Ολα τα κουλα σε μενα . Λες να γραφω κατι στο κουτελο? Τι να πω.

 

elenik, αυτό που σου είπε, απο περιέργεια ρωτάω,... σε έπεισε? δηλαδή, η λογική σου, το ένστικτό σου, σου είπαν ναι, έχουν δίκιο?

(το κανουν/λένε τόσο καλά δηλαδή ωστε να πείθουν, ή απλά επειδή είναι υποτιθεται είναι ειδικοί "υπακούει" πιστεύεις ο γονιός?)?)

 

 

Για να ειμαι ειλικρινης εκεινη την στιγμη ημουνα σε τετοια κατασταση ψυχολογικη που προβληματιστηκα . Μετα ομως σκεφτομουνα. Και καλα αυτες οντως αλλαζουν παπουτσια (το εβλεπα). Τα παιδια? Και τι κανουν με τα ρουχα?

 

Πιστευω οτι στο ονομα της ψυχολογιας του παιδιου (κατι που προσφατα μαθαμε να ψαχνουμε) παιζονται πολλα παιχνιδια. Αν πεσεις σε επαγγελματια ολα οκ. Αν πεσεις σε ...... απλα την πατησες οχι τοσο εσυ, οσο το παιδι. Δεν ειμαι ειδικος στο τι κανει καλο στην ψυχολογια του παιδιου μου και τι θα το ωφελησει. Θα μου αρεσε να ζω στην ουτοπια οπου θα ειχα την τελεια δασκαλα στο παιδι μου, ενα ονειρεμενο περιβαλλον και τοσα αλλα που θα βοηθουσαν και μενα να βρω τον σωστο δρομο που θα το κανουν ενα ισοροπημενο ατομο. Επειδη βεβαια κατι τετοιο δεν συμβαινει και επειδη οι τεμπεληδες πετανε ενα "ειναι καλυτερο για το παιδι" και σε αφηνουν συξυλο με τις τυψεις σου , την νοημοσυνη σου που τα χει παιξει εκεινη την στιγμη ψαχνονας και ψυχαναλυοντας τον εαυτο σου για το αν κοιτας το δικο σου καλο ή του παιδιου σου ...... ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΚΑΜΙΑ ΒΛΑΚΕΙΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΠΑΡΑΚΑΤΩ :

 

ξέρετε τι, κάποιες φορές νιώθω άσχημα που κάπως σας ξεσηκώνω έτσι, κάποιος μπορεί να πεί, δε βαριεσαι δε παθαίνει τίποτε το παιδί, θα ανησυχούμε και για το τι μας λέει η δασκάλα?...

εάν νιώθετε έτσι, αγνοήστε αυτά που σας λέω.

 

......................

 

εάν αυτό σας αρέσει/δεν σας πειράζει, μπορείτε να μην διαβάζετε αυτά που γράφω, δεν θέλω να σας αναταράξω πρωινιάτικα .

[Μαρια Στυλιανακη]

 

το πρωί με τι παπούτσια μπαίνουν αυτές στον παιδικό σταθμό?....(τα βγάζουν έξω και μπαίνουν ξυπόλυτες? μα αν είναι έτσι, να στο πουν να το κάνεις, (να βγάλεις τα παπούτσια σου) για να αποχαιρετήσεις το παιδάκι σου κανονικά, σιγά μην είχες πρόβλημα

 

αυτό όμως πρέπει να τους ρωτήσεις νομίζω...! έτσι απο περιέργεια για το αν θα το δεχτούν ή θα σου πούν και κανέναν άλλο λόγο.

δεν γίνεται να σου πεί κάποιος να αφήνεις το παιδί στην πόρτα με το ζόρι, με οποιαδήποτε δικαιολογία.

αναταράσσει και τη δική σου ψυχολογία. - έχεις και εσύ το αναφαίρετο δικαίωμα να έχεις ένα λεπτό για να χαιρετήσεις το παιδί σου όταν πας να το αφήσεις. δεν γίνεται αυτό να γίνει βεβιασμένα στην πόρτα, "στο πόδι"...

[dora]

Οταν βάλαμε καινουργια μοκετα στην ταξη μου σε εναν σταθμο που δουλευα, ειχαμε ενα ντουλαπι ακριβως διπλα από την πορτα και εκει βγαζαμε ολοι τα παπουτσια μας, ακομα και η καθαριστριες.

Αν μια μαμα ηθελε να μπει για οποιοδηποτε λογο μεσα στην ταξη μπορουσε απλα να βγαλει τα παπουτσια της. Δεν το απαγορευαμε

[elenik]

Πηγαιναμε καλα.... (ετσι φαινοταν τουλαχιστον). Μιλούσε με ενθουσιασμο για την δασκαλα του , μου ζητησε να φερει ενα φιλο του να κοιμαται σπιτι για να τον εχει παρεα οταν ξυπναει το πρωι του Σαββατου (μια μερα που εγω πλακωνομαι στις δουλειες και τελειωνοντας τις τον τρεχω βολτες σε κουνιες κλπ)., μου ειπε για ενα παιδακι μεγαλυτερο που οταν φερεται ασχημα το πανε στα μωρα (εμαθα και το πως τα τιμωρουν και καλα οταν ειναι ζωρικα). Το μονο που εχει συμβει μεχρι τωρα ειναι που τον δαγκωσε ενα κοριτσακι (κατι που δεν με εκπλησει ).

 

Και ξαφνικα εχθες εκλαιγε στον υπνο του φωναζοντας κατι περιεργα.

Και το πρωι γαντζωθηκε στα καγκελα για μιση ωρα και εκλαιγε μην μπει μεσα. Ξαναζησα την αρχη και ακομα χειροτερα. Σπαραζε παιδια. Εμενα να με εχει πιασει το νευρικο μου γελιο και οι δασκαλες να με κοιτανε περιεργα και με το δικιο τους (στα σκουρα χαμογελαω σε σημειο εκνευριστικο για τους αλλους και μολις περασει η μπορα βαζω τα κλαματα ). Τσπα τον αφησα ψιλοκρυωμενο, γατζωμενο στα καγκελα να κλαιει "μαμακα μην μ αφηνεις". Πως αντεξα και τον αφησα ουτε εγω ξερω και δεν ξερω και τι μηνυμα του εδωσα. Ειμαι χαλια. Το παιδι μου αυτην την στιγμη θα σκεφτεται οτι .... ουτε εγω ξερω τι . Περιμενα απ εξω και μολις μπηκαν μεσα μπηκα και ρωτησα την δασκαλα και μου ειπε οτι ηρεμησε. Και παλι ομως εφυγα χαλια . Ποναει ρε παιδια. Ποναει πολυ αυτο.

[fay]

Αχ!!!elenik μου, σε καταλαβαίνω!!!

Ο δικός μου είναι ακόμα άρρωστος κι έτσι δεν έχει πάει παιδικό σταθμό από τις 5/10 μέχρι τώρα. Όποτε του αναφέρω το σχολείο, αρχίζει τα δε θέλω να πάω κτλ. Τώρα που μένει σπίτι με τις γιαγιάδες του είναι μια χαρά, χαρούμενος, ήρεμος, γλυκούλης......

Όσο σκέφτομαι την επόμενη Δευτέρα, που λογικά θα ξαναπάει, με πιάνει πανικός. Δε θέλω να το δείξω και προσπαθώ να το ξεπεράσω μέσα μου για να μη με καταλάβει. Σκέφτομαι ότι είναι για καλό του, αλλά κι εγώ η ίδια δεν το πολυπιστεύω, κυρίως λόγω των πολλών ωρών (6.30-17.00).

Ρώτησα παιδοψυχολόγο, την παιδίατρο, την αδελφή μου που είναι νηπιαγωγός και όλες μου είπαν ότι:

- Μπορεί να χρειαστεί ως και τρεις μήνες για να προσαρμοστεί, αρκεί να σταματήσουν οι βραδυνές ανησυχίες είτε με λόγια (σαν αυτές που λες κι εσύ, elenik), είτε με κλάματα.

- Μπορεί να πηγαίνουν όλα καλά και να βγάλει το παιδί αντίδραση πολύ αργότερα. Η αδελφή μου είχε στο νήπιο ένα παιδάκι, που ενώ ήταν καλά, άρχισε να αντιδρά μετά το Πάσχα!!!!, ή άλλο που εγκλιματίστηκε εντελώς μετά από 5 μήνες.

- Αν δείξει μετά τον ενάμησι μήνα σημάδια βελτίωσης, έστω και μικρά, καλό είναι να επιμείνουμε. Η παιδοψυχολόγος μου είπε, ότι επειδή ο δικός μου είναι μικρός κι είναι πολλές οι ώρες αν δε βελτιωθεί η κατάσταση μετά τον ενάμησι μήνα, θα πρέπει να μειώσουμε ώρες, να ψάξουμε για άλλο σταθμό ή και να τον σταματήσουμε τελείως.

 

Ελπίζω όλα να πάνε καλά για όλες μας και για τα παιδάκια μας και κουράγιο!!!!!

[maria]

Κορίτσια μόλις τώρα διάβασα αυτά που γράψατε, ενώ είχα γράψει και σε άλλο θέμα. Και εγώ τραβάω τα ίδια και βρίσκομαι σε δίλημμα με το τι να κάνω. Θέλω να συνεχίσουμε τον παιδικό σταθμό, αλλά με τις αρρώστιες και τα κλάματα έχω αρχίσει να το σκέφτομαι...

 

Τουλάχιστον με αυτά που γράφετε παίρνω κουράγιο και εγώ...Δύσκολοι καιροί για μαμάδες...

[Μαρια Στυλιανακη]

συγνώμη απο τις 6.30 - 17.30, είναι όπως μέτρησα, 11 ώρες.

11 ώρες.

δεν είναι προγραμμα κανονικό παιδικού σταθμού.

δυστυχώς, μπορεί να βόλευε να σου πω ότι θα είναι οκ, αλλά, ε όχι, συγνώμη είναι 2 ετών..... δεν είναι 12 ετών...

11 ώρες είναι ΟΛΗ η μέρα.

Δεν μπορώ με το χέρι στην καρδιά, να σου πω,

ότι μπορείς αυτό κάπως να το εξισώσεις.... ή ότι έχει νόημα να ανησυχείς για την προσαρμογή όταν το παιδάκι σου, είναι 11 ώρες μακριά απο κάθε γνωριμο πρόσωπο οικογενειακό. 12 ώρες έχει η μέρα......

 

Αγαπητή fay, αναζήτησε μήπως και υπάρχουν τρόποι, να αλλάξετε το ωράριο σε λιγότερες ώρες. Δυστυχώς, ότι άλλο και να σε συμβουλέψω, δεν γίνεται αυτό να παραβλεφθεί. Να βοηθήσεις να προσαρμοστεί σε τί? στο να είναι μόνο του απο τέτοια ηλικία για τόσες ώρες?.....Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν γίνεται αυτό, να μην έχει πάρα πολλά αρνητικά αποτελέσματα....

Ελπίζω, να βρείτε κάποια άκρη, κάποια λύση.....

 

 

Elenik και βέβαια πονάει, να θυμάσαι ότι δεν είναι μόνο το παιδί σου που σε αποχωρίζεται, αλλά και εσύ! ....

 

μπορεί να χαρήκατε λίγο πρώιμα - όλοι οι αποχωρισμοί έχουν σκαμπανευάσματα, δεν είναι ποτέ η εξέλιξή τους σαν καμπύλη πίνακα ανοδική, χωρίς πολλά βουναλάκια. Όσο πιο έτοιμη είσαι ότι αυτό που και που θα ξανασυμβαίνει, ειδικά τους πρώτους μήνες, τόσο καλύτερα θα μπορείς και να προετοιμάσεις τα συναισθήματά σου.

 

Καλό θα ήταν να μην γελάς (έστω και απο ένταση, σε καταλαβαίνω πως το εννοείς ) όταν συμβαίνει αυτό, δίνει το λάθος μύνημα στο παιδί σου. Προσπάθησε να φύγεις απο τα δικά σου συναισθήματα, και αν δεν μπορείς, συντόμεψε την αποχώρησή σου. Είναι δύσκολο, το ξέρω...

βασικά θέλει ηθοποιία...... να δώ πότε θα ξεκινήσουν μαθήματα ηθοποιίας στους γονείς - δηλαδή να μπορούν να παίξουν ένα ρόλο κάποιες στιγμές, παρόλα τους τα έντονα συναιθήματα.

Έχω δεί μια φορά έναν μπαμπά να το κάνει, αλλά ήταν στο δεύτερο του παιδί, και είχε δηλαδή την γνώση, αλλά είχε και απόλυτη εμπιστοσύνη στο χώρο και στο ότι η κόρη του θα πέρναγε καλά, παρόλο που πχ δεν μιλούσε ακόμα και ήταν μικρούλα, και σπάραζε.

.. κατάφερε (μπράβο του! μεγάλο) και όταν την αποχαιρετούσε, της έλεγε με γλυκιά φωνη, να περάσεις καλά, να παίξεις με παιχνίδια, και μετά το μεσημέρι, θα κάνουμε αυτό, θα δείς την τάδε, και το απόγευμα θα κάνουμε αυτό! φιλάκια ....όνομα παιδιού.. μου. μου την έδινε στην αγκαλιά και σχεδόν ούρλιαζε.

Παρόλο το κλάμα και δυνατό να είναι, τα παιδιά το ακούν αυτό, και κατά βάθος, βοηθάει πάρα πολύ.

Θέλει υπερπροσπάθεια....αυτό είναι σίγουρο.....

[fay]

Μαρία, το ξέρω ότι είναι πάρα πολλές οι ώρες. Τις ίδιες ώρες λείπω κι εγώ από το σπίτι και ο άντρας μου ακόμα περισσότερες.

Στις 6.40 έρχεται το σχολικό και φτάνει στο σταθμό περίπου στις 7.30, φεύγει από εκεί στις 17.00 και είναι στο σπίτι στις 17.10 (είναι το πρώτο παιδί που κατεβαίνει).

Όταν δεν υπάρχει άλλη λύση (δηλαδή εμείς μένουμε Πάτρα, οι δικοί μου γονείς είναι στην Αθήνα και τα πεθερικά μου που μένουν εδώ είναι 77 ετών και οι δύο και δεν αντέχουν άλλο), τι μπορεί να γίνει;

Θεωρείς ότι θα ήταν καλύτερο να μένει στο σπίτι με γυναίκα; Δεν έχω καμία (μα καμία!!!) γνωστή και φοβάμαι με τόσα που ακούμε να γίνονται.

Δεν ήταν εύκολο και για μας να το αποφασίσουμε, αλλά οι συνθήκες είναι που το επιβάλλουν.

Ο σταθμός είναι βρεφονηπιακός, έχει και την κατάλληλη άδεια. Ο μικρός κοιμάται εκεί (συνήθως από τις 14.45 ως την ώρα που φεύγει το σχολικό).

Πραγματικά, εκτιμώ πολύ τη γνώμη σου και θα ήθελα να μου πεις με την κατάσταση που περιγράφω (ώρες εργασίας που δυστυχώς δεν αλλάζουν με τίποτα, κατάσταση παππούδων-γιαγιάδων κτλ.), εσύ τι θα έκανες;

Ευχαριστώ πολύ όλες σας για το ενδιαφέρον και θα ήθελα τις απόψεις σας και τις συμβουλές σας.

[Μαρια Στυλιανακη]

ίσως θα είναι καλύτερο να απαντήσει μια μητέρα σε αυτό που έχει βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση....

 

γιατί δεν αλλάζουν οι ώρες με τίποτα... ?...πες περισσότερα... το έχεις ζητήσει/προσπαθήσει χωρίς αποτέλεσμα?

 

Όχι, το να είναι με μια άλλη γυναίκα στο σπίτι, σε αυτή την ηλικία δεν θα βοηθήσει.

Η επαφή με άλλα παιδιά είναι καλή, ... το ότι κοιμάται αυτές τις ώρες εκεί, και αυτό είναι καλό μιας και έχετε τουλάχιστον το απόγευμα μετά χρόνο μαζί.

προλαβαίνετε τότε να είσαστε μαζί?

 

10 ώρες πάντως, είναι πολλές, δεν ξέρω.

το ωράριο, δεν ξέρω αν αλλάζει στους βρεφονηπιακούς. κανονικά δεν είναι και εκεί 8 - 16.00 ? (δεν θυμάμαι)..

 

εσυ πότε κοιμάσαι, εαν το παιδί σου κοιμάται τόσες ώρες το απόγευμα σίγουρα θα μένει μέχρι αργά ξύπνιο?

[elenik]

Προσπάθησε να φύγεις απο τα δικά σου συναισθήματα, και αν δεν μπορείς, συντόμεψε την αποχώρησή σου. Είναι δύσκολο, το ξέρω...

 

Μαρια αυτο προσπαθω να κανω αλλα εκει δεν γινεται. Αντεχω να το κανω αλλα καθως περιμενουμε να μπουν τα προηγουμενα παιδια (κατι σαν ουρα φαντασου) ο Βασιλης σηκωνεται και φευγει προς τον δρομο και δεν καθετε να τον πιασω (στεκεται στην αυλη και αν τον κυνηγησω μετα παει προς το αυτοκινητο το οποιο βρισκεται στον δρομο). Για να γινει αυτο πρεπει ή να τον κραταω αγκαλια απο τον δρομο (το οποιο δοκιμασα και ειναι χειροτερο γιατι ετσι κλαιει παντα - χωρια που ποση ωρα να κραταω ενα παιδι που χτυπιεται αγκαλια) ή να ειναι καποιος stand by ωστε μετα την αγκαλιτσα, φιλακι κλπ να τον παιρνει αμεσως (κατι που δεν μπορω να επιβαλλω)

 

Μην φανταστεις να γελαω με χαχανιτα (αυτο το κανω οταν περασω τα ορια μου.) Φαντασου ενα χαμογελο. Προσπαθω να μην το κανω αλλα ειμαι η αυτο η να βαλω τα κλαματα οποτε.....

[alvadi]

Είμαι στην ίδια θέση με την Φαίη και την καταλαβαίνω απόλυτα. Πάω και γω τα πιτσιρίκια μου στο σταθμό στις 7:30 και τα παίρνω στις 5:00.

 

Μαρία μου είμαστε αναγκασμένες να το κάνουμε χωρίς να μας αφήνονται περιθώρια. Είναι αποδεκτό ότι σήμερα στην οικογένεια πρέπει να δουλεύουν και οι δύο και αν η μαμά (προσωπικό παράδειγμα) σταματήσει για λίγο χρόνο την εργασία της, νομίζεις ότι έχει (έχω)ελπίδες να ξαναβρεί (-βρώ) δουλειά στον ιδιωτικό τομέα με 3 παιδιά? Μόνο δίνοντας ψεύτικο βιογραφικό και δηλώνοντας ότι έχω 1 έως 2 το πολύ παιδιά (έτσι μας έχουν κάνει, να ντρεπόμαστε να ζητήσουμε δουλειά όταν έχουμε 3 παιδιά). Εδώ θα ρίξω το φταίξιμο στο κράτος που δε μεριμνά για τις μανάδες κυρίως του ιδιωτικού τομέα.

 

Πως να μειώσεις το ωράριο σου όταν σήμερα αρχίζει να καταρρέει ακόμα και το οχτάωρο. Η απάντηση είναι πολύ απλή από τους περισσότερους εργοδότες όταν τους πεις ότι δεν προλαβαίνω έχω και σπίτι - σου δείχνουν απλά την έξοδο του γραφείου.

 

Θα ήθελα να είμαι στο σπίτι και να φροντίζω ακόμα αυτό το μωράκι που με έχει ανάγκη και γω δεν το έχω ευχαριστηθεί. Ήμουν όμως αναγκασμένη να γυρίσω στο γραφείο 63 μέρες μετά τον τοκετό. Άσε που και κατά την διάρκεια της λοχείας μου πήγαινα στο γραφείο γιατί δεν είχαν βρει άτομο για την αντικατασταση μου.

 

Τον παιδικό τον θεώρησα καλύτερη λύση από μία γυναίκα στο σπίτι που δεν θα γνώριζα και δεν θα ήξερα τι έκανε. Άλλωστε από την μεγαλύτερη μου κόρη που την τρέχω και αυτή από μωρό στον παιδικό διαπίστωσα ότι τουλάχιστον περνούσε καλά, οι δασκάλες έκαναν δουλειά που ίσως μία κοπέλα και σίγουρα μία γιαγιά δεν θα μπορούσε να την κάνεικαι από την ηλικία των 4 πια είχε αρχίσει να κάνει παρέες.

 

Δεν ξέρω αν η όλη κατάσταση είναι η σωστή και το κατάλληλο περιβάλλον για τα παιδιά αλλά είναι η πραγματικότητα μας....

[fay]

Μαρία μου λοιπόν, σου απαντάω με τη σειρά σε αυτά που με ρώτησες.

Εργάζομαι σε μια εταιρεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα με ωράριο 7.30-15.30 σε άλλη πόλη (στο Αίγιο). Πηγαινοέρχομαι με πούλμαν της εταιρείας και χρειάζομαι επιπλέον 2 ώρες για τη διαδρομή. Το ωράριο για όλους τους υπαλλήλους είναι αδιαπραγμάτευτο και θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή που εργάζομαι σε αυτή την εταιρεία, καθώς οι δουλειές στην επαρχία είναι πολύ λίγες κι ειδικά στην ειδικότητα τη δικιά μου (είμαι χημικός μηχανικός). Τουλάχιστον έχω σταθερό ωράριο και μια σχετική μονιμότητα (γιατί ποτέ φυσικά δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί). Το μειωμένο ωράριο προτίμησα να το παίρνω σε ημέρα (κάθε Δευτέρα), για να γλιτώνω το πήγαινε-έλα, γιατί δεν είχα άλλο τρόπο μετακίνησης εκτός από το πούλμαν της εταιρείας (πήρα τώρα αυτοκίνητο κι είμαι στη φάση του να αξιοποιήσω το δίπλωμα που έχω) και γιατί αυτό βόλευε και την πεθερά μου που κρατούσε το παιδί μέχρι τώρα.

Το απόγευμα, από την ώρα που γυρνάει, είμαστε αποκλειστικά μαζί μέχρι την ώρα που θα κοιμηθεί. Δεν είχε σταθεροποιηθεί το ωράριο του ύπνου του τις ημέρες που πήγε σταθμό, αλλά δεν ήταν καμία μέρα μετά τις 21.30. Τα περισσότερα βράδια κοιμήθηκε γύρω στις 20.30. Τα βράδια που έμεινε και μέχρι τις 21.30 ήταν γιατί είχε αργήσει να γυρίσει ο μπαμπάς του και ξεμυαλίστηκε με το παιχνίδι μαζί του. Εγώ κάνω όλες μου τις δουλειές αφού κοιμηθεί ή όταν παίζει με τον μπαμπά του. Μόνο πλυντήρια μπορεί να βάλω (με βοηθάει κι εκείνος), να απλώσουμε μαζί, να τακτοποιήσουμε μαζί κάποια πράγματα ή να σιδερώσω την ώρα που μπορεί να βλέπει κάποιο παιδικό dvd για κανένα μισάωρο. Την υπόλοιπη ώρα (εκτός μπάνιου και φαγητού-κατά τη διάρκεια του οποίου διαβάζουμε και τα βιβλία μας) συνήθως παίζουμε στο κρεβάτι με τούμπες, χοροπηδητά και τέτοια, παίζουμε μπάλα, κυνηγητό, τουβλάκια κτλ. Έχω παραμελήσει τα πάντα για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο καλά τις ώρες που έχουμε μαζί. Το ίδιο ισχύει και για τα Σαββατοκύριακα που είμαστε και οι τρεις μαζί. Μπορεί να τον αφήσουμε μόνο για δύο ώρες στη γιαγιά και τον παππού κάθε 15 ημέρες για να πάμε για ένα καφέ μόνοι μας. Κάθε τρεις εβδομάδες ερχόμαστε και Αθήνα στην άλλη γιαγιά και τον άλλο παππού κι αλλάζουμε όλοι παραστάσεις.

Ο βρεφονηπιακός σταθμός που βρήκαμε αναλαμβάνει φύλαξη ως τις 21.00 το βράδυ και τα Σάββατα το πρωί (με έξτρα χρέωση μετά τις 17.00 το απόγευμα).

Αυτά!!! Ελπίζω να σε κάλυψα με τις απαντήσεις μου και περιμένω πραγματικά τις απόψεις όποιας μαμάς έχει κάτι να μου πει. Θέλω να κάνω το καλύτερο για το μωρό μου, αλλά η ζωή πλέον έχει γίνει σκληρή για όλους μας!

[Ειρήνη]

Φίλες μου ειλικρινά δεν ξέρω.

 

Σκεφτόμασταν με τον άντρα μου, πολύ σοβαρά, από του χρόνου να βάλουμε τον Ανδρέα μας σε έναν παιδικό, ώστε να κοινωνικοποιηθεί, να παίζει και να "κυνηγήσω" και γω περισσότερο την δουλειά μου και να μην αναγκάζομαι να διώχνω πελάτισσες.

 

Χθες και πάλι μιλούσα με μια κοπέλα που έχει παιδότοπο και έχουμε αρχίσει και γνωριζόμαστε και μου ανέφερε για άλλη μια φορά λόγους που σε κάνουν να μην θέλεις να πας το παιδί σου σε έναν σταθμό... Εργάστηκε σε διάφορους παιδικούς και σε όλους υπήρχαν προβλήματα και μιλάω για "σοβαρά" προβλήματα... Από το φαγητό των παιδιών (μου ανέφερε πως με το ίδιο ποτήρι έδιναν από 2 γουλιές γάλα από το ένα στο άλλο παιδάκι μέχρι να τελειώσει και μετά το ξαναγέμιζαν και αυτό ήταν το πρωϊνό γάλα), πως σπάνια έως ποτέ δεν ανέφεραν πως τα παιδιά δεν έτρωγαν στα σημειώματα που έστελναν στους γονείς ... μέχρι και λεκτική κακοποίηση (η ιδιοκτήτρια ενός σταθμού πέταξε την τσαντούλα ενός παιδιού 4μιση ετών επάνω του και δυνατά μπροστά σε όλα τα παιδάκια του είπε "μα δεν ντρέπεσαι ολόκληρος γάιδαρος να κατουριέσαι επάνω σου?! Ντροπή σου!!!" σε ένα παιδάκι που του έφυγαν τα τσίσα...

 

Δεν ξέρω τι να κάνω ειλικρινά...

[elenik]

η ιδιοκτήτρια ενός σταθμού πέταξε την τσαντούλα ενός παιδιού 4μιση ετών επάνω του και δυνατά μπροστά σε όλα τα παιδάκια του είπε "μα δεν ντρέπεσαι ολόκληρος γάιδαρος να κατουριέσαι επάνω σου?! Ντροπή σου!!!" σε ένα παιδάκι που του έφυγαν τα τσίσα...

 

Δεν ξέρω τι να κάνω ειλικρινά...

 

Μην ξυνεις πληγες .

 

Προσωπικα (που ο Βασιλης παει απο 1 ετων παιδικο).

Αν μπορουσα να τον κρατησω σπιτι (αν δεν δουλευα δλδ) δεν υπηρχε περιπτωση να τον παω. Οχι οτι ξερω οτι κακοπερναει (με το που εμαθα κατι τετοιο αλλαξα σταθμο) αλλα επειδη ακουω, βλεπω και αγνοω ειναι λαχειο.

 

Το παιδι θα κοινωνικοποιηθει μια χαρα χωρις σταθμο. Δεν ειναι λογος αυτος. 4 ετων θα παει προνηπιο, μετα νηπιο κ.ο.κ.

Εχει χρονια να κανει φιλους μπροστα του. Αυτη τη στιγμη θελει την μαμα του, τον μπαμπα του και την ασφαλεια του σπιτιου του. Αν σε παιρνει μην του τα στερησεις.

[balabol]

Μην ξυνεις πληγες .

 

Προσωπικα (που ο Βασιλης παει απο 1 ετων παιδικο).

Αν μπορουσα να τον κρατησω σπιτι (αν δεν δουλευα δλδ) δεν υπηρχε περιπτωση να τον παω. Οχι οτι ξερω οτι κακοπερναει (με το που εμαθα κατι τετοιο αλλαξα σταθμο) αλλα επειδη ακουω, βλεπω και αγνοω ειναι λαχειο.

 

Το παιδι θα κοινωνικοποιηθει μια χαρα χωρις σταθμο. Δεν ειναι λογος αυτος. 4 ετων θα παει προνηπιο, μετα νηπιο κ.ο.κ.

Εχει χρονια να κανει φιλους μπροστα του. Αυτη τη στιγμη θελει την μαμα του, τον μπαμπα του και την ασφαλεια του σπιτιου του. Αν σε παιρνει μην του τα στερησεις.

 

Τα ίδια ακριβώς μου είπε κι ο παιδίατρός μου

[Μαρια Στυλιανακη]

Ελενικ,

ή να ειναι καποιος stand by ωστε μετα την αγκαλιτσα, φιλακι κλπ να τον παιρνει αμεσως (κατι που δεν μπορω να επιβαλλω)

 

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι ΠΡΕΠΕΙ να το επιβάλλεις. είναι θέμα ενός δυο λεπτών.

ακριβώς έτσι όπως το περιγράφεις είναι το σωστό να γίνεται, -

 

η δευτερη δασκάλα, ή βοηθός μένει για λίγο με τα παιδιά όση ώρα έρχεται η άλλη δασκάλα ή η βοηθός να πάρει το παιδάκι σου αγκαλιά απο σένα.

 

(πραγματικά οτιδήποτε άλλο, είναι,... αντιπαιδαγωγικό - ΠΑΝΤΑ όταν φεύγει η μαμά πρέπει να είναι κάποιος εκεί που να μπορεί να πάρει το παιδί αγκαλίτσα! μα πως αλλιώς να γίνει αυτός ο αποχωρισμός?!!!!! δέμα είναι, να το αφήσει κάποιος στην πορτα μέχρι ο επόμενος να έρθει να το δεί για να το παραλάβει? )

 

 

Fay, απο αυτά που γράφεις φαίνεται ότι κάνετε υπερπροσπάθεια για να καλύψετε όσο περισσότερες ανάγκες του μπορείτε σε όσο λίγοτερη ώρα γίνεται.

 

Ελπίζω να πηγαίνουν όλα καλά με την προσαρμογή, να είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα, και να ενθαρρύνετε και όλα τα μικρά βηματάκια τα θετικά όπως σας είπε η ψυχολόγος.

 

Νομίζω ότι για να σταματήσει ένα παιδί τον παιδικό πρέπει να συντελούν πολύ σημαντικοί λόγοι, θέματα ασφάλειας, κτλ.

Δηλαδή, είναι πολύ δυσάρεστο, όταν στην αρχή της προσπάθειας, στην προσαρμογή στον ένα δύο μήνες, να σταματήσει κανείς την διαδικασία. Έτσι δηλαδή το παιδί δεν μαθαίνει ότι μπορεί να δεθεί με κάποιον - του μένει η αίσθηση όπου και να πάει μετά απο λίγο θα φυγει πάλι οπότε δεν χρειάζεται να γίνει φίλος με κανέναν.

 

Το να δεθούν τα παιδιά μεταξύ τους και με την δασκάλα, αυτό είναι όλο το θέμα, και φυσικά και χρειάζεται καιρός.

 

Νομίζω ότι όταν οι γονείς έχουν αποδεχτεί μέσα τους αυτή την διαδικασία (ότι στην αρχή μπορεί να είναι δύσκολα) και είναι αποφασισμένοι, (όπως είσαστε εσείς)

βοηθάει πάρα πολύ και το ίδιο το παιδί να δεί τα θετικά της όλης κατάστασης να καταλάβει ότι στο σπίτι δεν είναι κανείς -

(αυτό πρέπει να του το λέτε - να ξέρει ότι το σπίτι είναι άδειο, και να πάει σπίτι δηλαδή, δεν θα είναι κανείς εκεί επειδή είσαστε στην δουλειά)

και ότι στον παιδικό μπορεί να παίξει κτλ.

όλη αυτή η συνειδητοποίηση φυσικά και κρατά αρκετεεές εβδομάδες.

 

( Είναι πολύ πιο δύσκολο για ένα παιδί να καταλάβει ότι πχ ο γονιός είναι στο σπίτι

και αυτό πρέπει να φύγει την ώρα που στο σπίτι η μαμά είναι εκεί και μπορεί να παίξει μαζί της. )

 

Όμως είναι υγιές το να συνειδητοποιεί το παιδί ότι στην ζωή υπάρχουν υποχρεώσεις, και ότι και η μαμά μπορεί να έχει και άλλες υποχρεώσεις πέραν απο αυτό - όχι πιο σημαντικές, αλλά απλώς κάποιες που πρέπει να κάνει για τον εαυτό της.

δείχνει κάτι στο παιδί αυτο, δείχνει ότι ο κάθε άνθρωπος είτε γυναίκα είται άντρας, εκτός απο το να κάνει κάτι για αυτούς που αγαπάει,

κάνει και κάτι για τον εαυτό του.

αυτό, ακόμα και εάν είναι δυσάρεστο για ένα παιδί προσχολικής ηλικίας γιατί σημαίνει τον αποχωρισμό για κάποιες ώρες,

μακροπρόθεσμα, δεν είναι αρνητικό.

 

Όταν ένα παιδί έχει την αποκλειστικότητα της φροντίδας για όλα τα προσχολικά χρόνια, ίσως πιστεύει κιόλας αργότερα ότι όσοι ασχολούνται μαζί του, ή και στις σχέσεις του, έχουν μόνο αυτό σαν επίκεντρο, και δεν έχουν άλλες έγνοιες ή υποχρεώσεις.

Και επίσης η μετάβαση σε ξαφνικά μια τάξη 25- 30 35 παιδιών στο δημοτικό, είναι εντελώς εξωφρενική!

Για αυτό ευτυχώς υπάρχει το προνήπιο και το νήπιο, έτσι ώστε να μπορέσουν τα παιδιά να προσαρμοστούν καλύτερα, στις συνθήκες που θα συναντήσουν στην ζωή τους.

Το σπίτι το οικογενειακό, είναι μια προστατευμένη ατμόσφαιρα στην οποία όταν ένα παιδί συνηθίσει για πολλά χρόνια, όσο περισσότερα τόσο πιο δύσκολο θα του είναι να συνηθίσει τις ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικές συνθήκες που υπάρχουν στην κοινωνία,

να μπορέσει να τις αποδεχτεί,

να ανταπεξέλθει και τέλος και να μπορέσει

να λάμψει μέσα σε αυτές τις συνθήκες!

 

μέσα απο αυτές τις μεταβάσεις μαθαίνει, να ξεχωρίζει τα καλόβουλα/κακόβουλα άτομα,

να διεκδικεί, αλλά να είναι και ευγενικό όσο γίνεται, να αμύνεται, να διαλέγει αυτό που του αρέσει, να έχει υπομονή να επιμένει, κτλ κτλ κλτ.

 

το πρόβλημα είναι ότι σε κακούς παιδικούς σταθμούς, όπως αυτούς που ανέφερε η Ειρήνη,

όπου ΔΕΝ ενθαρρύνονται τα παιδιά σε αυτά τα πράγματα,

αλλά αντίθετα

εξαναγκάζονται, απειλούνται, κακοποιούνται λεκτικά, προσβάλλονται,

κακοποιούνται με την έννοια ότι οι ανάγκες τους για

έκφραση, μάθηση μέσω λαθών, σωματική άσκηση, και και και και παραμελούνται,

 

φυσικά και τέτοιοι παιδικοί σταθμοί, το μόνο που δεν κάνουν είναι να προετοιμάζουν το παιδί για το πως θα λάμψει στην κοινωνία.

το ετοιμάζουν για να πάει να χωθεί σε μια γωνία όπου θα του φερθούν πάλι με τον ίδιο τρόπο.

δεν έχει αποκτήσει εργαλεία να ανταπεξέλθει, να αμυνθεί, να έχει την ευκαιρία να μάθει να εκφράζεται λεκτικά με ευγένεια και διεκδικητικότητα.

 

ΣΑΦΩΣ και απο το να πάει σε έναν τέτοιο παιδικό σταθμό,

θα είναι χίλιες φορές καλύτερα, να είναι στο σπίτι, με κάποιο άτομο, με φίλους τα γειτονικά παιδάκια, η τα παιδιά στον παιδότοπο όπου η μητέρα μπορεί να ελέγξει τι συμβαίνει.

 

Το πιο σημαντικό είναι να μπορούν οι γονείς να αναγνωρίζουν τι καθιστά κακό έναν παιδικό σταθμό.

 

Έχοντας μιλήσει με πολλούς ειδικούς, το συμπέρασμα στο οποίο έχουν καταλήξει εκείνοι και τελικά και εγώ ακούγοντας όλη τους την εμπειρία,

(στο δημόσιο, σε υπηρεσίες, σε επαφή με γονείς συμβουλευτική)

είναι ότι οι γονείς,

πρέπει να φύγουν απο αυτή την παθητική στάση στην οποία έχουν μπεί αναγκαστικα λογω της έλλειψης πληροφόρησης.

μόνο εάν οι γονείς, όλοι, οι περισσότεροι, πολλοί, ΞΕΡΟΥΝ τι είναι καλό και τι είναι κακό, μόνο τότε, μπορεί κάτι να αλλάξει γενικά.

 

μέχρι τώρα, οι γονείς έβλεπαν τους παιδαγωγούς και διευθυντές των παιδικών σταθμών σαν μόνο σημείο αναφοράς, στο οποίο μπορούν να απευθυνθούν.... αναγκαστικά εμπιστεύονταν αυτό που τους λέγανε.

δεν είχαν και κανέναν να τους λέει ότι αυτά είναι ενδείξεις....

 

= άσε το παιδί σου απο την πρώτη μέρα και φυγε έτσι είναι τι να κάνουμε

= και λίγο εκφοβισμός δε κάνει κακό

= τα βαζουμε να καθονται επιτηδες πολυ ώρα με το ζορι για να μαθουν να συγκεντρωνωνται

= αν δαγκώσει ένα παιδί δάγκωσέ το πίσω να καταλάβει

= τα παιδιά είναι όλα μαζι 25 με μια δασκάλα (και μια "βοηθό") στην ίδια αίθουσα όλη την ημέρα

= δεν χωριζονται ανά ομάδες (των 7-10 παιδιών)

= βλέπουν τηλεόραση κάθε μερα

= το γκαζόν του κήπου είναι ΤΕΛΕΙΟ και δεν είναι ψεύτικο. (μάλλον δεν παίζουν εκεί τα παιδιά ...γιατί όταν παίζουν καταστρέφεται)

= ααααα το σημάδι στο αυτί! με φωτογραφία - που να δείχνει ότι κκαποιος τράβηξε το αυτί του παιδιού!!!!

=

 

 

μήπως να συμπληρώσετε όσες έχετε δεί ενδείξεις που δείχνουν ότι κάτι..... είναι στραβό?

 

Νομίζω μια τέτοια λίστα, θα ήταν πολύ καλό να υπάρχει.... σε σημείο που να μπορούν όλοι να την δούν. Να την δούν και οι διευθυντές των παιδικών, να ξέρουν ότι οι γονείς είναι ενημερωμένοι.

 

ευτυχώς η τεχνολογία της επικοινωνίας , το ίντερνετ, έχει έρευνες, έχει ιστοσελίδες, πλέον. εάν όχι πολλές στα Ελληνικά τότε και στα Αγγλικά......

 

υπάρχουν όμως άνθρωποι και παιδαγωγοί που μπορούν και κάνουν σωστή δουλειά και ψάχνουν μέρος να εφαρμόσουν τις γνώσεις και θέλησή τους στους παιδικούς.

τις περισσότερες φορές φταίει και η διεύθυνση που λειτουργεί με παλιά κριτήρια παιδαγωγικά και νέα άτομα τα παίρνει και να κάνει να λειτουργούν αναγκαστικά με αλλους, πεπαλαιωμένους τρόπους.

Το έχω ακούσει πολλές φορές απο παιδαγωγούς σε συνεντεύξεις....πολλά τέτοια πράγματα.

 

Ειρήνη, καλά κάνετε που το σκέφτεστε απο τώρα για του χρόνου - αυτό θα σας δώσει πολύ χρόνο, απο τώρα, να ψάξετε τα πάντα εξονυχιστικά.

Όταν ο παιδικός εχει τα χαρακτηριστικά που κάνουν την διαμονή του εκεί ευχάριστη εκπαιδευτική και ποιοτική, να τον πάτε....

αν όχι... no no.

 

α και επίσης,

να ψάξετε κάπου που να μπορεί να μείνει όσο γίνεται μέχρι και νηπιαγωγείο.

κάθε χρόνο αλλαγή σχολείου κάνει κακόοοοο! . δεν το έχουμε θέσει νομίζω σαν θέμα αλλά έχει τεράστια σημασία!!!

καλυτερα να μην παει μια χρονια και μετά να πάει σε 3 συνεχομενες χρονιές σε ένα παιδικό σταθμό.,

παρά να πάει τη πρώτη χρονιά σε έναν, την δευτερη σε άλλον και την τρίτη, και μετά νηπιαγωγείο πάλι σε άλλο!!!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΟ.

[fay]

Πάντως κι εγώ, αν μπορούσα, θα τον πήγαινα κατευθείαν στο προνήπιο και το ίδιο μου είχε πει και η παιδίατρος, αλλά αφού δε γίνεται διαφορετικά...

Μαρία, μετά από αυτά που είχες γράψει κι επειδή κι εγώ τα σκέφτηκα καλύτερα, αλλάξαμε το ωράριό του στο σταθμό. Ήταν 6.30-17.00 και το κάναμε 7.30-14.00. Ζήτησε ο άντρας μου να πηγαίνει λίγο αργότερα το πρωί και του το επέτρεψαν και το μεσημέρι έρχεται η πεθερά μου στο σπίτι μας και τον παραλαμβάνει από το σχολικό μέχρι να γυρίσω εγώ.

Βέβαια πήγε στο σταθμό με αυτό το ωράριο μόνο 3 ημέρες, όπου φάνηκε ότι τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα (ο Βασίλης δεν είχε νέυρα και φάνηκε να προσαρμόζεται).

Μετά όμως αρρώστησε πάλι και τον έχουμε κρατήσει σπίτι πολλές εβδομάδες τώρα. Η παιδίατρος μας είπε ότι είναι καλό να ξαναπάει μετά τα Χριστούγεννα, για να μην ξανακολλήσει κάτι άμεσα, γιατί ταλαιπωρήθηκε πολύ.

Δε μου αρέσει που έχει ξεκόψει από το σταθμό τόσο καιρό, γιατί μετά θα είναι πάλι σαν να ξεκινάμε από την αρχή, αλλά πιστεύω η υγεία πάνω από όλα. Ελπίζω και ότι όσο μεγαλώνει (έστω και 1-2 μήνες), είναι καλύτερα για την προσαρμογή του. Αυτή την εποχή είναι τέλειος, συνεργάσιμος, παίζει με τα παιχνίδια του πολύ (μόνος του, γιατί έτσι θέλει) και είναι πολύ χαρούμενος.

Του λέω πράγματα για το σταθμό, ότι παίρνει τηλέφωνο η δασκάλα του και τα παιδάκια για να δουν τι κάνει κτλ. και λέω να πάμε να δούμε και τη χριστουγεννιάτικη γιορτή της τάξης του.

[Sun]

Ειρήνη εγώ ψηφίζω υπέρ του σταθμού υπό συγκεκριμένες βέβαια προϋποθέσεις.

Καταρχάς (συμφωνώ με τη Μαρία) δεν είναι ιδιοι όλοι οι σταθμοί και μπορείς να βρεις κάποιον καλό που θα ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του παιδιού και τις απαιτήσεις σου.

 

Επιπλέον και τα παιδιά διαφέρουν. Εγώ μετάνιωσα που τον ξεκίνησα 2,5 χρονών αντί για 2 αφού το παιδί -αν εξαιρέσεις την περίοδο προσαρμογής-

πραγματικά το λάτρεψε συν το ότι βοηθήθηκε τρομερά σε πολλούς τομέις. Και δε μας έχασε καθόλου αφού όλες τις υπόλοιπες ώρες ήμαστε μαζί του.

 

Σίγουρα τά παιδιά θα κοινωνικοποιηθούν έτσι κι αλλιώς, σίγουρα θέλουν τη μαμά τους και το μπαμπά τους αλλά η συνύπαρξη με άλλα παιδιά είναι κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντική και δεν υποκαθίσταται. Και βέβαια υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα θετικά για τη συναισθηματική και όχι μόνο ανάπτυξη του παιδιού.

 

Ωραία τα playgroups και οι παιδότοποι αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο. Η συχνότητα τέτοιων δραστηριοτήτων δεν είναι σταθερή, τα παιδιά δεν είναι τα ίδια κάθε φορά, φιλίες εδραιώνονται δυσκολότερα έως καθόλου. Στο σταθμό -τουλάχιστον αυτό έγινε με το γιο μου και τους φίλους του από τον πρώτο χρόνο που τον πήγα- οι κοινές εμπειρίες δένουν τα παιδιά...

Η αίσθηση της ομάδας και της συνεργασίας είναι πολύτιμη γι αυτά κατά τη γνώμη μου. Ναι, μπορούν να την αποκτήσουν στο προνήπιο, αλλά αν το παιδί διψά για τέτοιες εμπειρίες και απολαμβάνει όσο τίποτα άλλο να είναι με τους φίλους του στο "σχολείο"...

 

Άλλωστε για τους περισσότερους γονείς το δίλλημα δεν είναι αυτοί ή παιδικός αλλά μεταξύ γιαγιάς ή babysitter και παιδικού.

[Maya]

Ωραία τα λέτε κορίτσια και κυρίως Μαρία αλλά εγώ από κάποια τηλεφωνήματα που έκανα απέκτησα την εικόνα ότι το πολύ πολύ που μπορούν να προσφέρουν οι σταθμοί για την προσαρμογή του παιδιού είναι να έχουν τη μαμά ή κάποιον συγγενή να περιμένει έξω. Τίποτα παραπάνω. Ξέρετε κάνεναν σταθμό που να επιτρέπει τους γονείς μέσα στο χώρο που απασχολούνται τα παιδιά, εστω και για λίγες μέρες? Αν ναι, θα ήθελα να το ξέρω! (Εγώ το παιδί μου δεν το αφήνω με κλάματα ούτε στη μάνα μου. Πρώτα θα ηρεμήσει και μετά θα φύγω. Πόσο μαλλον σε ξένους ανθρώπους....)

[dora]

Maya εμενα στο σταθμο που παω το χαρουλη μου το επετρεψαν... εννοειτε βεβαια οτι μια μαμα δεν μπορει να ειναι μεσα στο χωρο επι ενα οχταωρο.. αυτο θα διαταραξη την ησυχια και τηνηρεμια και των αλλων παιδιων..

γι αυτο κιολας το λογο οταν λεμε σταδιακη προσαρμογη εννοουμε οτι θα πρεπει να γινεται για λιγη ωρα καθε μερα. Πχ την πρωτη μερα θα πας και θα κατσετε μιση ωριτσα.. μεσα στο χωρο μαζι με το παιδι.. Την επομενη θα πατε για μια ωρα και θα προσπαθησεις να βγεις λιγο απο το χωρο πχ προφασιζομενη να πας στην τουαλετα..Καθημερινα θα αυξανεται ο χρονος παραμονης στο σταθμο και θα μειωνεται η δικη σου παραμονη μεσα στην ταξη.. θα περιμενεις απέξω και θα επεμβαινεις οποτε χρειαζεται.. το να κλαψει και λιγο ειναι αναμενομενο.. σε αυτη την περιπτωση το ζητουμενο δεν ειναι να μην κλαψει αλλα να μπορεσει η δασκαλα να το παρηγορησει σε ενα ευλογο χρονικο διαστημα πχ 5 - 10 λεπτα.. και καλο ειναι για τις δυο πρωτες εβδομαδες τουλαχιστον να μην υπερβεις τις 2 ωρες ημερησιως οπως επισης να μην εμπλακει το παιδι με τις διαδικασιες φαγητου.. πχ 9.30-11.30 ειναι καλες ωρες.. ειναι οι παραγωγικες ωρες του σταθμου.. οι ωρες που γινεται ολο το παιδαγωγικο προγραμμα..

Επισης τον υπνο καλο ειναι να τον αφησουμε για αργοτερα.. αφου το παιδι εχει προσαρμοστει.