ανυπαντρη μητερα

[mamyb]

Χωρις συντροφο δεν θα εμπαινα στην διαδικασια αυτη.Δεν μπορω με τιποτα να υποτιμησω τον ρολο του αντρα ως συντροφο και πατερα.Τα φεμινιστικα τετοιου τυπου με αφηνουν αδιαφορη.

απο τα λεγομενα σου υπονοεις οτι εμεις μπηκαμε σε αυτην την διαδηκασια ...

χωρις να το γνωριζει ο συντροφος..

και ερωτω

αν εσπαγε το προφυλακτικο?

αν αργησες να μαθεις την εγγυμοσυνη και ηταν δυσκολα τα πραγματα?

αν σε εγγατελειπε στον 7ο ή 8ο μηνα?

ναι συμφωνω μιλας εκ του ασφαλους υποτιμοντας οχι τον ρολο του πατερα (μας το εκανες σαφες αυτο) αλλα τον ρολο τον δικο μας ....

δεν ειναι φεμινισμος ο σεβασμος σε μια κυοφορια μιας ψυχης....

ειναι σεβασμος σε ολα τα παιδια αυτου του κοσμου...

ειναι σαφες οτι δεν πιανω παραδειγματα ακραια,.....οπως σε μια εγγυμοσυνη απο δοτη απο τραπεζα σπερματος, εκει δεν εχω αποψη , εγω δεν θα το εκανα αλλα δεν κρινω τον αλλο....

η συγγραφεας ομως αυτου του ποστ μας εξηγησε την κατασταση! και οι ιστροιες πολλων ακομα κοριτσιων εδω αν τις εχεις διαβασεις εχουν να κανουν οχι με την υποχθωνια καθοδηγημενη εγγυμοσυνη και την εξαπατηση του συντροφου τους, αλλα με καταστασεις που τις βρηκαν απροετοιμαστες και το μονο που εκανα ειναι να παρουν μια βαθια ανασα και να πουν ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΩ εστω και μονη!.

απο την αλλη χαιρομαι (ειλικρηνα ) που γραφεις τις αποψεις σου ...με βοηθανε πολυ να δω την αλλη αποψη και την αντιμετωπηση που συχνα υπονοειτε στην ζωη μου αλλα κανεις δεν εχει το κουραγιο και τα κοτσια να το κανει ευθαιως!

αν και οι αποψεις αυτες θυμιζουν αλλες εποχες...λοιπον...εγω προσωπικα σε ευχαριστω!

(και ξανα ζητω συγνωμη αν τα γραφομενα προσβαλαν ...δεν ηταν αυτος ο σκοπος μου- ετσι προκαταβολικα το λεω)

 

Υ.Σ.

κι εμεις ...αυτες που ξερω τουλαχιστον εδω μεσα ΕΙΧΑΜΕ συντροφο απλα μας παρατησε (κομματακι αργα) ή δεν μας παντρευτηκε (με παπα και με κουμπαρο)

[almak]

.Δεν νιωθω καλα με τις "μονογονεικες οικογενειες"

Εγω προσωπικα δεν θα αποφασιζα κατι τετοιο και ας ηταν η τελευταια μου ευκαιρια να γινω μητερα.

 

Μιλάς εκ του ασφαλούς γιατί είσαι μαζί με τον άντρα σου και χαίρομαι γιαυτό. Πιστεύω όμως ότι το να γίνεις μητέρα είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου τύχει στη ζωή σου και εσύ απ'ότι είδα έχεις δύο παιδιά. Πες μου, θα μπορούσες να αλλάξεις αυτό το συναίσθημα έστω και αν ήσουν χωρίς σύντροφο; Εγώ που είμαι σε αυτήν τη κατάσταση- και είμαι σίγουρη και όλες οι κοπέλες που βρίσκονται σε αντίστοιχη φάση με μένα-δεν θα το άλλαζαν με τίποτα

Να κάνω λίγο τον δικηγόρο της Athena και της κάθε Αθηνάς.

Η Αθηνά και η κάθε Αθηνά δεν έτυχε να βρεθεί με άντρα και δυο παιδία.

Δεν τράβηξε λαχείο , δεν τους βρήκε στα γαριδάκια ( όπως λέγαμε παλιότερα), ...............σκέφτηκε ,επέλεξε , προχώρησε , και τώρα που μιλάμε ακόμα προχωρά.

 

Σε μια τέτοια συζήτηση όμως ας μην γινόμαστε πολύ συγκεκριμένοι με πρόσωπα ,μιας κι έτσι αδικούμε και τις ανύπαντρες αλλά και τις παντρεμένες μητέρες.

 

aria 747 μην με παρεξηγείς , θέλω να πω πως αν σήμερα επιλέξεις να προχωρήσεις ώς ανύπαντρη μητέρα , μην ζητάς μεθαύριο ευνοϊκότερες ρυθμίσεις από αυτές που υπήρχαν την στιγμή που αποφάσισες να μήνεις ανύπαντρη μαμά.

Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

[danai74]

almak νομίζω πως μερικά πράγματα είναι ψιλοπαρεξηγημένα.

Εμένα για παράδειγμα ο δικός μου επειδή ακόμη δεν είχε βγάλει διαζύγιο (ενώ ήταν σε διάσταση 7 χρόνια) δεν μπορούσαμε να κάνουμε γάμο. Έμεινα έγκυος και ήθελε τότε το παιδί. Όταν γέννησα και μετά μεσολάβησαν οι δικοί του και το κλούβιο του το κεφάλι και αποφάσισε να με διώξει με παιδί 2 μηνών. Για πες μου; Το επέλεξα να μείνω ανύπαντρη; Δηλαδή και αν το επέλεγα; Γιατί όχι ευνοικές ρυθμίσεις; Δηλαδή τα παιδιά των ζευγαριών που είναι παντρεμένα είναι περισσότερο παιδιά από τα δικά μας;

[mamyb]

 

aria 747 μην με παρεξηγείς , θέλω να πω πως αν σήμερα επιλέξεις να προχωρήσεις ώς ανύπαντρη μητέρα , μην ζητάς μεθαύριο ευνοϊκότερες ρυθμίσεις από αυτές που υπήρχαν την στιγμή που αποφάσισες να μήνεις ανύπαντρη μαμά.

Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

ax ax ax θα σ ε μαλωσω βρε almak....

καταρχας την ιστορια του καθενα δεν την ξερουμε σωστα?

και εχω το δικαιωμα νομιζω να το κανω προσωπικο γιατι ανοικω στην κατηγορια των μποινκγ ....

ΔΕΝ ειναι το ιδιο κατεμε μια ανυπαντρη μητερα που παιρνει διατροφη και το παιδι της το εχει αναγνωρησειο γεννητορας, με μια ανυπαντρη λογο θρησκιας, με μια ανυπαντρη που την εγγατελειψε ο τυπος στον 8ο, με μια ανυπαντρη που πηγε σε τραπεζα, με μια ανυπαντρη απο βιασμο , με μια ανυπαντρη ανηλικη, με μια ανυπαντρη που ηθελε παιδι , τον βρικε τον αντρα τον πλανεψε και το κανε...

σωστα?

ε δεν μπορουμε πχ την περιπτωση β και γ να την βαλουμε στο ιδιο τσουκαλι , με την περιπτωση α, και δ.(τυχαια η σειρα...)

ουτε ειναι ΟΛΕς φεμινηστριες ....

 

σωστα ή παλι κανω λαθος...?

εγω προσωπικα παλι ζητω για την περιπτωση ευνοικοτερες ρυθμησεις γιατι ...ετσι ...(ε δε θα σου πω και την ιστορια μου τωρα σε ενα δημοσιου φορουμ)

ελπίζω να μην παρεξηγησεις κι εσυ φιλτατε μυρμιγκομαζοχτη!

[Jean]

Τα φεμινιστικα τετοιου τυπου με αφηνουν αδιαφορη.

 

Τα "φεμινιστικα" τετοιου τύπου ειναι αυτα που εδωσαν την ευκαιρια σε χιλιαδες παιδια, που σε αλλες εποχες ηταν καταδικασμενα σε θανατο-φρικτοτατο θανατο που ειναι η εκτρωση-να ζησουν και να μεγαλωσουν γιατι η ΜΑΝΑ εμαθε να διεκδικει για το παιδι της τα καλυτερα και να το μεγαλωνει με αξιοπρεπεια και περηφανια (οπως περηφανη και αξιοπρεπης ειναι η ιδια) κι ας μην του παιρνει μαρκες ρουχα κι ας μην του κανει γενεθλια με κλοουν και οκταπατες τουρτες αλλα του εμαθε τι σημαινει δεν σκυβω το κεφαλι, δεν υποτασσομαι, δεν εξαρτωμαι, δεν υποκυπτω. Του εμαθε οτι το διαλεξε, το διεκδικησε, το αγαπησε απ' τον πρωτο υπερηχο κι αν καποιος χ*στης δεν σταθηκε ικανος να αγαπησει το παιδι του, το ΛΑΤΡΕΨΕ η μανα του διπλα και τριδιπλα. Τα φεμινιστικα, λοιπον τετοιου τυπου με κανουν περηφανη που ειμαι γυναικα.

Σεβομαι την αποψη σου Αθηνα και μεχρι ενος σημειου την κατανοω αλλα θελω να ακουστει και η αλλη αποψη.

[mamaka]

Τα φεμινιστικα τετοιου τυπου με αφηνουν αδιαφορη.

 

Τα "φεμινιστικα" τετοιου τύπου ειναι αυτα που εδωσαν την ευκαιρια σε χιλιαδες παιδια, που σε αλλες εποχες ηταν καταδικασμενα σε θανατο-φρικτοτατο θανατο που ειναι η εκτρωση-να ζησουν και να μεγαλωσουν γιατι η ΜΑΝΑ εμαθε να διεκδικει για το παιδι της τα καλυτερα και να το μεγαλωνει με αξιοπρεπεια και περηφανια (οπως περηφανη και αξιοπρεπης ειναι η ιδια) κι ας μην του παιρνει μαρκες ρουχα κι ας μην του κανει γενεθλια με κλοουν και οκταπατες τουρτες αλλα του εμαθε τι σημαινει δεν σκυβω το κεφαλι, δεν υποτασσομαι, δεν εξαρτωμαι, δεν υποκυπτω. Του εμαθε οτι το διαλεξε, το διεκδικησε, το αγαπησε απ' τον πρωτο υπερηχο κι αν καποιος χ*στης δεν σταθηκε ικανος να αγαπησει το παιδι του, το ΛΑΤΡΕΨΕ η μανα του διπλα και τριδιπλα. Τα φεμινιστικα, λοιπον τετοιου τυπου με κανουν περηφανη που ειμαι γυναικα.

Σεβομαι την αποψη σου Αθηνα και μεχρι ενος σημειου την κατανοω αλλα θελω να ακουστει και η αλλη αποψη.

 

 

δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο

[motherof2]

Πάντως και εγώ όταν ήμουν έγκυος στο γιο μου και ο άντρας μου δεν το ήθελε, ήμουν αποφασισμένη να το κρατήσω έστω και μόνη μου..Ευτυχώς και το λέω και το εννοώ το "ευτυχώς"- ο άντρας μου αποδείχτηκε πραγματικός Σύντροφος και τα πεθερικά μου , πραγματικοί γονείς! ο πατέρας μου τώρα, μέχρι που παντρευτήκαμε, δεν με ρώταγε τί κάνω και πώς είναι η εγκυμοσύνη μου γιατί ντρεπόταν... Δεν τον παρεξηγώ γιατί ξέρω ότι ποτέ δεν θα μου επέβαλε να κάνω έκτρωση (πχ ή το ρίχνεις ή σε αποκληρώνω) απλά θα στεναχωριόταν πολύ αν τελικά παρέμενα μια ανύπαντρη μητέρα... Εγώ πάλι θα ήμουν περήφανη για το παιδάκι μου όπως είμαι και τώρα και όπως πιστεύω θα έπρεπε να είναι όλες οι γυναίκες που δίνουν ζωή σε ένα παιδί , παντρεμένες ή ανύπαντρες...

και εννοείται βέβαια ότι προτιμώ που παντρεύτηκα τον άντρα μου και είμαστε μαζί, όπως πιστεύω ότι σίγουρα θα προτιμούσαν και οι πιο πολλές ανύπαντρες μητέρες να ζούσαν με τον πατέρα του παιδιού τους, εφόσον όμως ήταν και ο κατάλληλος σύντροφος για τις ίδιες!

 

...και φυσικά η αγαπητή jean με κάλυψε πλήρως για ακόμη μία φορά!!!

[Vann]

athena το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο ειναι να κρινουμε,εσυ πιστευεις οτι οι πιο πολλες ανυπαντρες μανες το επελεξαν απο φεμινισμο???????εναι ελαχιστες αυτες οι περιπτωσεις,

ολοι θελουμε το προτυπο της οικογενειας να υπαρχει,αλλα εαν δεν το ευννοησαν οι συνθηκες δεν τις κατηγορουμε κι απο πανω που παλεβουν μονες τους για την ανατροφη του παιδιου τους, δεν μπορεις να φανταστεις τι περνανε αυτες οι γυναικες,κ ποσες φορες γονατιζουν,κ μονο που θα διαβασουν αυτο που εγραψες ειναι ντροπη.Γιατι ολες αυτες οι μανες ειναι αξιολογες γυναικες που αντι να σκοτωσουν το παιδι τους επελεξαν να το μεγαλωσουν γαιτι καποιος ανευθυνος δεν φερθηκε οπως θα επρεπε να τους φερθει.Προσπαθησε να σκεφτεις τι θα εκανες σε μια αναλογη φαση εσυ που εχεις ζησει κ την μητροτητα,κ μετα κρινε

[ΜΑΡΥ.Τ]

Πιστεύω πως ένα παιδί μπορεί να εισπράξει πολύ περισσότερη αγάπη από μια ανύπαντρη μητέρα που είτε την παράτησαν στην εγκυμοσύνη, είτε την παράτησαν όταν γεννήθηκε το παιδί, είτε έκανε παιδί από τράπεζα σπέρματος ή δεν ξέρω και εγω τι άλλο, ΑΛΛΑ αποφάσισε αυτή η ΜΑΝΑ να το κρατήσει αυτό το παιδί και να το μεγαλώσει με όλες τις θυσίες που πρέπει να κάνει.

Παρά να ζει ένα παιδί σε μια….φαινομενικά καλή οικογένεια, στην οποία όμως στην πραγματικότητα ο πατέρας είναι ανύπαρκτος.

 

Μπράβο σε κάθε κοπέλα που βρέθηκε σε μια τόσο δύσκολη στιγμή μόνη χωρίς σύντροφο και κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να μεγαλώσει το παιδί της.

 

Πιστεύω στην οικογένεια και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τον άντρα μου, αν όμως ( πχ. Με είχε παρατήσει στην εγκυμοσύνη) πιστεύω ότι θα κρατούσα το παιδί διότι δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου και χωρίς τον Αναστάση-Ραφαήλ μου

 

Επίσης είμαι της άποψης ότι θα έπρεπε να υπάρχει βοήθεια από το κράτος σε κάθε μονογονική οικογένεια

[Athena]

Τα φεμινιστικα τετοιου τυπου με αφηνουν αδιαφορη.

 

Τα "φεμινιστικα" τετοιου τύπου ειναι αυτα που εδωσαν την ευκαιρια σε χιλιαδες παιδια, που σε αλλες εποχες ηταν καταδικασμενα σε θανατο-φρικτοτατο θανατο που ειναι η εκτρωση-να ζησουν και να μεγαλωσουν γιατι η ΜΑΝΑ εμαθε να διεκδικει για το παιδι της τα καλυτερα και να το μεγαλωνει με αξιοπρεπεια και περηφανια (οπως περηφανη και αξιοπρεπης ειναι η ιδια) κι ας μην του παιρνει μαρκες ρουχα κι ας μην του κανει γενεθλια με κλοουν και οκταπατες τουρτες αλλα του εμαθε τι σημαινει δεν σκυβω το κεφαλι, δεν υποτασσομαι, δεν εξαρτωμαι, δεν υποκυπτω. Του εμαθε οτι το διαλεξε, το διεκδικησε, το αγαπησε απ' τον πρωτο υπερηχο κι αν καποιος χ*στης δεν σταθηκε ικανος να αγαπησει το παιδι του, το ΛΑΤΡΕΨΕ η μανα του διπλα και τριδιπλα. Τα φεμινιστικα, λοιπον τετοιου τυπου με κανουν περηφανη που ειμαι γυναικα.

Σεβομαι την αποψη σου Αθηνα και μεχρι ενος σημειου την κατανοω αλλα θελω να ακουστει και η αλλη αποψη.

Ειμαι υπερ της αμβλωσης σε ειδικες περιπτωσεις οποτε δεν μπορουμε να παμε την συζητηση παραπερα.Εαν μπορουσαν να συλλαβουν απο μονες τους οι μητερες ας τα κραταγανε.Εδω ομως απο οτι ακουω οι περισσοτερες τα κρατανε,κρατωντας στο πισω μερος του μυαλου τους οτι μπορει να το αναγνωρισουν,μπορει να ξαναγυρισει σε μενα κλπ κλπ.Δεν συμφωνω με τις γυναικες που προκυπτουν εγκυες σε περιοδους οπου η σχεση φαινεται να μην προχωραει,οπου υπαρχουν πολλα προβληματα κλπ κλπ γνωστα παντρεμενες ή μη.Ας μην δυσκολευουμε τη ζωη μας με αυτον τον τροπο και της ζωης που ερχεται.Τα παιδια δεν ειναι ουτε μπαλωματα σχεσεων,ουτε εγωιστικες αναΓκες.Ας μιλησουμε για μητροτητα πανω σε σταθερες βασεις.

Το να αποφασισεις να διακοψεις μια κυηση για το καλο το δικο σου και του μελλοντικου "λαθους" ειναι πιο ωριμο και πιο σπουδαιο.Πανω απο ολα σωστο ζυγισμα των καταστασεων και το συναισθημα σε καποιες περιπτωσεις ας μενει στην ακρη.Ειναι δυσκολες εποχες,ας ειμαστε ρεαλιστες.

[Afroditi D]

4.2.2007: "Αυτός που αρνείται τη ζωή είναι ο χαμένος του παιχνιδιού"

Στις 4.2.2007 λάβαμε το ακόλουθο μήνυμα από την Α.Σ.

 

"Θα ήθελα να στείλω κι εγώ το μήνυμά μου. Είμαι ανύπαντρη μητέρα, μέλος του συλλόγου.

Πριν ενάμιση χρόνο όταν συνειδητοποίησα ότι ήμουν έγκυος, η σχέση που είχα δεν πήγαινε και πολύ καλά. Ο σύντροφός μου τότε, ήταν απόλυτος στο να μην κρατήσω αυτό το παιδί, σε σημείο που να μου κάνει έντονο ψυχολογικό πόλεμο και να μου δημιουργήσει ενοχές: "για ένα παιδί που θα έφερνα μόνη μου και θα του στερούσα τον πατέρα". Θα δημιουργούσα, έλεγε ένα κοινωνικό δράμα. Εκείνος δεν το ήθελε με τίποτα, όπως δεν ήθελε να έχει καμία σχέση και μαζί μου (μετά από 3 χρόνια!!) Εγώ όμως ήθελα πολύ αυτό το παιδί, δεν μου περνούσε καθόλου από το νου να κάνω έκτρωση, αλλά παρ' όλα αυτά είχα επηρεαστεί από τα λόγια του και φοβόμουν για το μέλλον.....

......Η ζωή προχωράει, με ή χωρίς εμάς. Σίγουρα αυτός που την αρνείται και της κλείνει την πόρτα είναι ο χαμένος του παιχνιδιού".

 

4.12.2006: "Είμαι γιος ανύπαντρης μητέρας που αντιστάθηκε σε κάθε δυσκολία"

Στις 4.12.2006, λάβαμε το ακόλουθο μήνυμα από την Κομοτηνή:

 

"Καλή σας ημέρα. Είμαι 23 ετών, γιος ανύπαντρης μητέρας που αντιστάθηκε σε κάθε δυσκολία και δεν οδηγήθηκε στην άμβλωση. Προ τριετίας η μητέρα μου απεβίωσε και εγώ ζω και αντικρύζω τον ήλιο εξαιτίας της δύναμής της ..."

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ <-- ENTER

 

 

"τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, το θυμωμένο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου"

Κων/νος Καβάφης

 

Καλή δύναμη σε όλες τις μητέρες που απο προσωπική ή οχι επιλογή αποφασίζουν να φέρουν στο κόσμο το παιδί τους!

[Sotiria]

Πραγματικά θαυμάζω γυναίκες σαν εσένα που διαλέγουν τον δύσκολο δρόμο

και δεν καταφεύγουν στην έκτρωση.

Μπράβο σου!

Επίσης πιστεύω οτι απο τότε που ο "κρίνος" έπαψε να δουλεύει, τα παιδιά γίνονται

με τη συμμετοχή 2 ανθρώπων....συνεπώς αν το άλλο μέλος της συνεύρεσης δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του υπάρχει και η νομική οδός που θα τον αναγκάσει να τις αναλάβει!

[alvadi]

Ντρέπομαι που διαβάζω τέτοιες απόψεις! Ειλικρινά πίστευα ότι τετοια θέματα τα είχαμε ξεπεράσει και δεν είναι θέμα φεμινισμού, αλλά σεβασμού ως προς τις μητέρες που θυσιάζουν τις προσωπικές τους στιγμές για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους!

 

Η εύκολη λύση είναι η έκτρωση!Έτι συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς υποχρεώσεις και χωρίς να σε κυνηγάει στις ερωτικές σχέσεις το "έχεις και ένα παιδί". Αν το κρατήσεις ομως, έχεις δώσει το δικαίωμα ζωής σε μία ψυχή και ξεκινάει ο αγώνας της γυναίκας για να το μεγαλώσει, και εκτός από όλα τα άλλα προβλήματα διαπιστώνω ότι υπάρχει και η κατακραυγή.

 

Αthena απευθήνομαι σε σενα, αν ο άντρας σου ξαφνικά σε έδερνε, έπινε, γύριζε θα συνεχιζες να ήσουν μαζί του? Ξερεις ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τιποτα στη ζωή μας και όλες αυτές οι κοπέλες που χαρακτηρίζονται "ανύπαντρες μητέρες" σίγουρα δεν το ξεκινησαν ετσι στη πλειοψηφία. Και τι διαφορά δηλαδή έχει το να μεγαλώσεις ένα παιδί σαν ανύπαντρη μητέρα, σαν χωρισμένη η σαν χήρα..?

[Jean]

Ειμαι υπερ της αμβλωσης σε ειδικες περιπτωσεις οποτε δεν μπορουμε να παμε την συζητηση παραπερα.Εαν μπορουσαν να συλλαβουν απο μονες τους οι μητερες ας τα κραταγανε.Εδω ομως απο οτι ακουω οι περισσοτερες τα κρατανε,κρατωντας στο πισω μερος του μυαλου τους οτι μπορει να το αναγνωρισουν,μπορει να ξαναγυρισει σε μενα κλπ κλπ.Δεν συμφωνω με τις γυναικες που προκυπτουν εγκυες σε περιοδους οπου η σχεση φαινεται να μην προχωραει,οπου υπαρχουν πολλα προβληματα κλπ κλπ γνωστα παντρεμενες ή μη.Ας μην δυσκολευουμε τη ζωη μας με αυτον τον τροπο και της ζωης που ερχεται.Τα παιδια δεν ειναι ουτε μπαλωματα σχεσεων,ουτε εγωιστικες αναΓκες.Ας μιλησουμε για μητροτητα πανω σε σταθερες βασεις.

Το να αποφασισεις να διακοψεις μια κυηση για το καλο το δικο σου και του μελλοντικου "λαθους" ειναι πιο ωριμο και πιο σπουδαιο.Πανω απο ολα σωστο ζυγισμα των καταστασεων και το συναισθημα σε καποιες περιπτωσεις ας μενει στην ακρη.Ειναι δυσκολες εποχες,ας ειμαστε ρεαλιστες.

 

Εχεις απολυτο δικαιο, δεν μπορουμε να παμε στη συζητηση παραπερα.

[mamaka]

Το να αποφασισεις να διακοψεις μια κυηση για το καλο το δικο σου και του μελλοντικου "λαθους" ειναι πιο ωριμο και πιο σπουδαιο.Πανω απο ολα σωστο ζυγισμα των καταστασεων και το συναισθημα σε καποιες περιπτωσεις ας μενει στην ακρη.Ειναι δυσκολες εποχες,ας ειμαστε ρεαλιστες.

 

για ποιό μελλοντικό λάθος μιλάς ???

 

ας μην ξεχνάμε οτι αυτό το λάθος μεθαύριο θα σου χαρίζει τις ομορφότερες στιγμές της ζωής σου!!!!!!

 

ας είμαστε πιο μετρημένοι στις λέξεις μας...

ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ!

[Vann]

ενα παιδι δεν ειναι ποτε ΛΑΘΟΣ μα ποτε κ ειναι κριμα να το λες εσυ αυτο που εισαι μανα, κ δεν μιλαμε εδω για γυναικες που βρισκουν αυτον τον τροπο για να εκβιασουν καταστασεις,ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ

[Afroditi D]

Μωρό μου!

Του Νίκου Ξυδάκη

 

Είχα καιρό να συγχρωτισθώ επί μέρες με το σινάφι των καλλιτεχνών και των κριτικοθεωρητικών, σινάφι καταγωγικό και αγαπημένο μου. Πέρασα δυόμισι μέρες συγχρωτισμού, στο φιλόξενο Μέτσοβο, και μισή μέρα στα Γιάννενα, και τις χάρηκα εκτάκτως· και διότι επανασυνδέθηκα με τη φυλή και με φίλους, αλλά και διότι αντάμωσα μερικά μωρά που με πυροδότησαν απρόσμενα. Ναι, μωρά.

 

Στα καμπόσα χρόνια που περνώ από καλλιτεχνικούς κύκλους, ελάχιστα ή καθόλου θυμάμαι να περιέχονται μωρά στις παρέες. Οι καλλιτέχνες και οι κιουρέιτορ διασχίζουν μουσεία και εκθέσεις, συνέδρια και δείπνα, ντυμένοι uniform στα μαύρα, με παράξενα κουρέματα ενίοτε, κουλ και style conscious πάντα, ψιλοσυμφωνούν δημοσίως και ψιλοθάβονται ιδιωτικώς, τα έργα παρελαύνουν, κι η ζωή κυλά από έκθεση σε έκθεση. Μόνοι, επιβιωτές, χωρίς βάρη.

 

Σε αυτό τον κόσμο αισθητών, σνομπ, νομάδων και καιροσκόπων του στυλ, προκαλεί έκπληξη, σχεδόν σοκ, η παρουσία μιας «κανονικής» οικογένειας, μάλιστα με μωρό: μπαμπάς και μαμά με τυπική μεσοαστική αμφίεση, με μωράκι στην αγκαλιά ή στο καρότσι, με μπιμπερά και κουδουνίστρες, με πορτ μπεμπέ στο αυτοκίνητο.

 

Ε, το ένιωσα αυτό το γλυκό σοκ. Βέβαια, ήμουν κάπως προετοιμασμένος, είχα προορισμό, να δω τα δίδυμα νεογνά ανιψάκια μετά τα καλλιτεχνικά δρώμενα, αλλά η μωρουδίλα με αγκάλιασε από πολύ νωρίς. Μες στο καταπράσινο δροσερό Μέτσοβο, αντίκρισα καταρχάς ένα αγοράκι ποδαρωμένο, με μαλλί αχινό και σκάνταλο βλέμμα να κουβαλιέται για ύπνο μεσημεριανό, ξέπνοο απ’ το παιχνίδι.

 

Δεν είχα αντιληφθεί ακόμη ότι ο Ορέστης ήταν οιωνός. Η παρέα ήταν από σαράντα-φεύγα και άνω, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η δεύτερη συνάντηση ήλθε το βράδυ, με τη μορφή μιας έξαλλα γοητευτικής Αθηνάς, οκτώ μηνών. Ντυμένη πράσινα φωτεινά, με μαύρο σγουρό στέμμα, απαστράπτοντα μάτια, αεικίνητη σαν φιδάκι μες στις αγκαλιές, η γόησσα αρπάζει μύτες, χέρια, κεφάλια, υποδέχεται χάδια και βλέμματα, συγκεντρώνει ακαταμάχητη την προσοχή όλων και τον θαυμασμό πολλών.

 

Είναι η ζωή· ακαταμάχητη, φουριόζα, απρόβλεπτη και χαοτική. Καλότυχε ερωτευμένε μπαμπά, καλότυχη υπερήφανη μαμά, η ευλογία του μωρού σάς τυλίγει τώρα.

Η Αθηνά με είχε στείλει στην όχι και τόσο μακρινή επικράτεια των δικών μας μωρών, στην αίσθηση της θερμής πατουσίτσας που πιέζει βελούδινα τα πλευρά, του μωρού που μοσχοανασαίνει κουβάρι στον ύπνο με νοτισμένα τσουλούφια, του μωρού που μισοχαμογελά στο όνειρό του. Δεν ήθελα και πολύ.

 

Το άλλο βράδυ με βρήκε ο Κωστής, μπέμπαρος πέντε μηνών φρεσκοβαπτισμένος, ρωμαλέος και ζωηρός σαν τ’ όνομά του, με χαμόγελο φεγγάρι, σε διαρκή πάλη με την αγκαλιά, τα τραπεζομάντιλα και τις πετσέτες. Η λίμνη ρίπιζε δροσιά, η κουβέντα αρθρώθηκε αυτόματα γύρω από το μωρό που αλλάζει γυναίκες και άνδρες στα τριάντα-κάτι, στα σαράντα-κάτι· πέφτει σαν βεγγαλικό και διακόπτει ανωριμότητες και εφηβείες εν παρατάσει, μας θέτει ενώπιον του θαύματος και ενώπιον του πέρατος, ξάφνου σκεφτόμαστε αλλιώς τους γονείς μας, είμαστε ενδιάμεση γενιά, νιώθουμε γονείς - παράξενο…

 

Μα είναι παραξενιά η τεκνοποιία; Ή τόσο αποξεχαστήκαμε μοναχοδαρμένοι μες στον εγωτισμό, που χάσαμε και τα χλωρά του βίου μαζί με τα ξερά; Αφήσαμε πίσω τα δύσκολα: το μοίρασμα, την ευθύνη του άλλου, μικρού ή μεγάλου, το βάρος της συμβίωσης, το κουβάλημα του γήρατος μαζί με την άντληση της νιότης. Μα έτσι αφήνουμε και την ενηλικίωση, την ωριμότητα, και το ξανάνιωμα που χαρίζει το μωρό, και τη χαρά που χαρίζει το παιδί τουλάχιστον ίση με την ευθύνη του. Αφήνουμε ημιτελή την υλικότητά μας, με τόση αποστείρωση αισθημάτων, με τόσο «ενήλικο» εγωισμό.

Η τελευταία ημέρα ανήκε δικαιωματικά στα δίδυμα. Τα νεογνά δεν μου έγνεφαν, ρουφούσαν ύπνο και γάλα, για να συμπληρώσουν ημέρες και βάρος. Κι όμως, παντοδύναμα, ανέδιδαν την πασίγνωστη μωρουδίλα, αύρα τα τύλιγε, καθώς κοιμόντουσαν με τις γροθιές μισόκλειστες, και αναδεύονταν μες στον ελαφρό ύπνο, και χαμογελούσαν στον άγγελό τους.

 

Πρόσωπο με πρόσωπο, αυτός και αυτή, αντικρίζονται, και τα θαμπά ματάκια τους βλέπουν αχνά το δίδυμο αδέρφι. Τι βλέπουν; τι ακούνε; τι νιώθουν; Πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε. Ριγούν στο άγγιγμα του χλιαρού νερού, κουνάνε πόδια-χέρια, μας εγκαρδιώνουν. Η ζωή έχει αυτό το νόημα: το νόημά τους. Μωρό μου…

 

 

 

πηγή :"Ένα βλέμα" , Καθημερινή , 09.07.2006

[alvadi]

Τα φεμινιστικα τετοιου τυπου με αφηνουν αδιαφορη.

 

Τα "φεμινιστικα" τετοιου τύπου ειναι αυτα που εδωσαν την ευκαιρια σε χιλιαδες παιδια, που σε αλλες εποχες ηταν καταδικασμενα σε θανατο-φρικτοτατο θανατο που ειναι η εκτρωση-να ζησουν και να μεγαλωσουν γιατι η ΜΑΝΑ εμαθε να διεκδικει για το παιδι της τα καλυτερα και να το μεγαλωνει με αξιοπρεπεια και περηφανια (οπως περηφανη και αξιοπρεπης ειναι η ιδια) κι ας μην του παιρνει μαρκες ρουχα κι ας μην του κανει γενεθλια με κλοουν και οκταπατες τουρτες αλλα του εμαθε τι σημαινει δεν σκυβω το κεφαλι, δεν υποτασσομαι, δεν εξαρτωμαι, δεν υποκυπτω. Του εμαθε οτι το διαλεξε, το διεκδικησε, το αγαπησε απ' τον πρωτο υπερηχο κι αν καποιος χ*στης δεν σταθηκε ικανος να αγαπησει το παιδι του, το ΛΑΤΡΕΨΕ η μανα του διπλα και τριδιπλα. Τα φεμινιστικα, λοιπον τετοιου τυπου με κανουν περηφανη που ειμαι γυναικα.

Σεβομαι την αποψη σου Αθηνα και μεχρι ενος σημειου την κατανοω αλλα θελω να ακουστει και η αλλη αποψη.

 

Τι όμορφα λόγια και πόσο σύμφωνη με βρίσκουν!!

[Athena]

Αχ αυτες οι ορμονες φταινε...οταν φυγουν χτυπαμε το κεφαλι μας στον τοιχο.Για αυτο και οι περισσοτεροι γαμοι τελειωνουν με την αφιξη ενος παιδιου.Οι γυναικες με το που μενουμε εγκυες νομιζουμε οτι ολα τα μπορουμε και για ολα ειμαστε ικανες.Ο συντροφος στην ακρη και εμεις μπροστα με το μωρο αγκαλια σαν λαβαρο.Σε αυτη την ζωη εχουμε αναγκη απο συμμαχους και ο καλυτερος ειναι ο συντροφος μας,μαζι με αυτον θα χτισουμε το μελλον και των παιδιων μας,χωρις την υποστηριξη του ολα μισα θα γινουν.Εγω αυτα πιστευω.Παιδια με τον αντρα μου μαζι αποφασισαμε να κανουμε και τα καναμε.Υπαρχει και κατι αλλο που ξεχνατε οσες ειστε κατα της αμβλωσης,η αντισυλληψη η οποια που παει σε στιγμες δυσκολες του ζευγαριου;

[Athena]

Αthena απευθήνομαι σε σενα, αν ο άντρας σου ξαφνικά σε έδερνε, έπινε, γύριζε θα συνεχιζες να ήσουν μαζί του? Ξερεις ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τιποτα στη ζωή μας και όλες αυτές οι κοπέλες που χαρακτηρίζονται "ανύπαντρες μητέρες" σίγουρα δεν το ξεκινησαν ετσι στη πλειοψηφία. Και τι διαφορά δηλαδή έχει το να μεγαλώσεις ένα παιδί σαν ανύπαντρη μητέρα, σαν χωρισμένη η σαν χήρα..?

Θα το παλευα μεχρι τελους σιγουρα.Η εκτρωση ειναι πολυ δυσκολη φαση,ειδικα οταν εχεις παιδια.Εχεις κανει;

Δεν μιλαμε για χωρισμενους γονεις μην αλλαζουμε τα γεγονοτα τωρα ή για θανατους.Μιλαμε για γυναικες που αποφασιζουν να συνεχισουν μια κυηση η οποια δεν ειναι αποδεκτη απο τον συντροφο εξ αρχης.Ε δεν ειναι ανωριμο να μην παιρνεις μετρα αντισυλληψης σε τετοιες περιπτωσεις;ήγιατι "ηρωικη" δεν μπορω να χαρακτηρισω μια τετοια σταση.

[mamaka]

ανύπαντρες μητέρες δεν είναι μόνο όσες έμειναν έγκυος μέσα σε μια δύσκολη σχέση αλλά και εκείνες που ήταν μέσα σε μια καλή σχέση που όμως όταν έμαθε την ύπαρξη ένος μωρού λάκισε.....

το θέμα μας δεν είναι η αντισύλληψη αλλά το θέμα μας είναι οτι όλα τα παιδιά έιτε με μπαμπά είτε χωρίς είναι το ίδιο παιδιά....

απο πότε ένα παιδί χωρίς πατέρα θεωρείται μισό???

ναι σε αυτή τη ζωή έχουμε ανάγκη απο συμμάχους όμως να μου επιτρέψεις να σου πω οτι καλός σύμμαχος μπορεί να είναι η μαμά σου , η καλύτερη σου φίλη ή και ο ίδιος ο ευατός σου....

 

δεν πιστεύω οτι υπάρχει έστω και μια γυναίκα που με το που ηρέμησαν οι ορμόνες της όπως λες να χτύπησε το κεφάλι της στον τοίχο που έφερε στον κόσμο ένα αγγελούδι

[Jean]

ναι σε αυτή τη ζωή έχουμε ανάγκη απο συμμάχους όμως να μου επιτρέψεις να σου πω οτι καλός σύμμαχος μπορεί να είναι η μαμά σου , η καλύτερη σου φίλη ή και ο ίδιος ο ευατός σου....

 

Καλος συμμαχος ειναι το ιδιο το παιδι σου.

Συμφωνω με οτι εγραψε η mamaka και να προσθεσω οτι υπαρχουν 1000 διαφορετικες περιπτωσεις ανυπαντρων μητερων (δεν εμειναν ολες εγκυες με δολια και υποχθονια μεσα με σκοπο το...γαμο. Αυτα συνεβαιναν σε αλλες εποχες που ο γαμος ηταν σκοπος ζωης και η γυναικα κρεμμοταν απο 2 ...μην πω τι.). Και δεν ειναι ολες οι γυναικες "τσοκαρα" για να κρατησουν ενα παιδι με σκοπο να εκβιασουν την επιστροφη του εξαφανισμενου γεννητορα. Αλλα ακομη και εκεινες οι γυναικες που το γλεντησαν χωρις αντισυλληψη γιατι ετσι γουσταραν εκεινη τη στιγμη (δεν λεω οτι συμφωνω μ' αυτο) αλλα εκ των υστερων σταθηκαν στο υψος των περιστασεων και κρατησαν το παιδι (αντι να κρατησουν μονο την απολαυση του σεξ και να "ξεφορτωθουν το "βαρος" της συνεπειας, δηλ. το παιδι...) ακομη κι εκεινες οι γυναικες ειναι ηρωιδες για μενα.

Ολες οι μητερες θελουν διπλα τους τον πατερα του παιδιου τους (θελει αντερα να μεγαλωνεις παιδι μονη σου) αλλα δυστυχως σ' αυτη τη ζωή δεν ειναι ολα ροζ. Κι απο ενα νεκρο παιδι προτιμω το παιδι ανυπαντρης μητερας. Το δευτερο ειναι σιγουρα πιο ευτυχισμενο.

[ssttaa]

 

Εδω ομως απο οτι ακουω οι περισσοτερες τα κρατανε,κρατωντας στο πισω μερος του μυαλου τους οτι μπορει να το αναγνωρισουν,μπορει να ξαναγυρισει σε μενα κλπ κλπ.Δεν συμφωνω με τις γυναικες που προκυπτουν εγκυες σε περιοδους οπου η σχεση φαινεται να μην προχωραει,οπου υπαρχουν πολλα προβληματα κλπ κλπ γνωστα παντρεμενες ή μη..

 

Αθηνα πραγματικα αυτη δεν ειναι η περιπτωση μου. Εμενα ηθελε ντε και καλα να παντρευτούμε και στις αρχες τις εγκυμοσύνης μου ειπε να διαλεξω αν θελω γαμο ή παιδί (επί λέξει). Τήν μερα που τον πηγα για ηλεκτροφόρηση (ειχα και το στιγμα ) γυρισε και μου ειπε ότι τά πηγαιναμε καλά μέχρι που μου καρφώθηκε η "ιδέα" να κάνω παιδί. Την Κυριακή που μας περασε βγήκαμε για καφέ καί μου ελεγε οτι με αγαπαει κοιτωντας με με το βλέμμα του πληγωμένου ζωου (χωρίς όμως να μου κάνει συγκεκριμένη πρόταση). Οταν τον ρωτησα αν θα το αναγνωρίσει προσβληθηκε και ειπε εννοειται. Τώρα πρέπει να σκεφτώ βεβαια αν με συμφέρει να το αναγνωρίσει. (Τι διαδικασία έχει, τι λεφτα χρειάζονται να δώσω σε δικηγόρους, τι δικαιώματα θα αποκτήσει στο παιδι). Του υποσχέθηκα να μην τον αποκλείσω απο το παιδι του αλλά ούτε και θα τον διευκολύνω βεβαια. Γενικά ο άνθρωπος δέν ηθελε παιδι, οπότε του αξίζει νά μην εχει. Η αλήθεια ειναι πως ούτε κι εγω ήθελα γιατί η ζωη μου είτανε στρωμένη και ανέμελη. Σίγουρα δεν εψαχνα "ευκαιρία", αντιθέτως ούρλιαζα οτι πρέπει να προσέχουμε. Αλλα αλλιώς αισθάνεσαι όταν δεν εισαι έγκυος κι αλλιώς όταν θα δείς τον πρωτο υπέρυχο! Ειμαι κατά της εκτρωσης και απο αποψη θρησκείας κι αυτό ο Θανασης το ήξερε καλα! (μου το επαιζε και θεούσος, ενω εγω δεν κανω βαθειες μετανειες...). Τώρα το μωρο μου το αγαπαω πολυ πολύ... Οπως οι παντρεμένες δεν μπορουν να μπούν σε κατηγορίες, έτσι και οι ανύπαντρες!

[mamyb]

ssttaa

δεν υπαρχει λογος να δημισιευεις τα προσωπικα σου για να μπορεσεις να δωσεις να καταλαβει καποιος .... τις επιλογες σου

οι επιλογες σου ειναι δικες σου κι με αυτες θα μεγαλωσεις το παιδι σου .ΜΕ ΤΙσ ΕΠΙΛΟΓΕς ΣΟΥ !

αν θες καποια νομικη καθοδηγηση μπορεις να μου στειλεις πμ που το εχω ψαξει ...

για τα αλλα ....λυπαμε ....αλλα δεν μπορω να πω οτι δεν ημουν πρετημασμενη οταν γεννησα!

[anima]

Η μητέρα μου έκανε δυο παιδιά (εμένα και τον αδερφό μου) χωρίς γάμο και με διαφορετικούς άντρες.Όλα αυτά το 1970.

Ήταν όπως λένε παράξενο τρένο.Ατίθασος άνθρωπος, με δύσκολα παιδικά χρόνια.Μας μεγάλωσε με πολύ αγάπη και τρυφερότητα και ποτέ δεν μας απέκρυψε τα τρωτά του χαρακτήρα της.

Αν με έχει σημαδέψει άσχημα αυτή η ιστορία?Φαντάζομαι όλοι οι άνθρωποι κάτι έχουν να διηγηθούν.

Είμαι όμως ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.Την ευχαριστώ γιατί ποτέ δεν με έκανε να νιώσω την απουσία του πατέρα και γιατί δεν μου τον κατηγόρησε ποτέ.

Στο δια ταύτα αγαπητή φίλη, γνώμη μου είναι να το κρατήσεις το παιδάκι.Το θέμα της ηλικίας σου είναι πολύ δεσμευτικό για επόμενη προσπάθεια.

Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά.