Bullyng σε 6χρονα, πώς μπορείς να βοηθήσεις ?

[miriki]

Μίλα μαζί της τότε, ίσως να εκτιμήσει ένα χέρι βοήθειας. Εσύ ξέρεις να το χειριστείς χωρίς να την προσβάλλεις, δε σε φοβάμαι.

 

malecon πόσο συχνά σε πιάνουν από το πέτο ή βιαιοπραγούν σε βάρος σου στη δουλειά σου όταν αποτυγχάνεις σε κάτι;

[ζώπυρον]

Ντάλια μου, γιατί δεν είσαι σε θέση ν' αποδώσεις ευθύνες? Δεν φοιτά το παιδί σου σε αυτό το σχολείο? Δεν είναι εν δυνάμει - με κάποιο τρόπο - εμπλεκόμενος?

 

Φυσικά, την βασική και πρωταρχική ευθύνη δεν την έχει ο διευθυντής. Αλλά αυτός είναι ο διοικητής του σχολείου. Αν ήταν καπετάνιος και το πλήρωμά του σφαζόταν, θα ένιβε τα χέρια του (επειδή έχει κάνει άλλα καλά) και θα καλούσε μόνο τους γονείς των ναυτών του για να τους νουθετήσει? Κι αν αυτοί δεν καταλάβαιναν, δεν συμμορφωνόντουσαν οι ίδιοι και τα ναυτόπουλα?

 

Μιλάμε για βία. Οι καλές προθέσεις (αν υπάρχουν) κι η ατομική προσπάθεια... δεν επαρκούν.

[jackrussel]

Εγώ - προς το παρόν - συγκρατώ την οργή μου για τους πραγματικούς υπαίτιους αυτής της ιστορίας και ρωτάω : Οι γονείς θυμάτων-θυτών και τούμπαλιν... έχουν κάνει έγγραφες καταγγελίες προς κάθε αρμόδιο, έχουν ενημερώσει τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων (που και "νομικά" ο ρόλος του δεν είναι μόνο για να κλείνει χοροεσπερίδες)?

 

Τι έχουν πράξει?

 

Όσο για τον πατέρα, σε λάθος χώρο μπήκε. Ποιά αίθουσα? Ποιά παιδιά? Στο γραφείο του διευθυντή έπρεπε να πάει και να τον πιάσει τουλάχιστον από το πέτο...

 

συμφωνω, συμφωνω, συμφωνω,,

[ζώπυρον]

malecon πόσο συχνά σε πιάνουν από το πέτο ή βιαιοπραγούν σε βάρος σου στη δουλειά σου όταν αποτυγχάνεις σε κάτι;

Καλέ, εγώ η Ζώπυρον είμαι. Εγώ το είπα!

 

Μιρίκι μου, καταλαβαίνεις ότι θεωρητικά είμαι πολιτισμένη ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Κοίτα να δεις τι γίνεται. Σε κανέναν δεν αρέσει να τον πιάνουν από το πέτο για το τυχόν λάθος του. Ανθρώπινα τα λάθη κι όλοι κάνουμε.

 

Αλλά, εδώ μιλάμε για παιδικές ψυχές - για σωματική ακεραιότητα - για παιδικές ζωές. Τι πρέπει να περιμένει ένας γονιός? Ν' αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο? Να πιει καπουτσίνο με τον διευθυντή και να κάνουν φιλοσοφική συζήτηση? Να γίνει υγιές το κάθε οικογενειακό πλαίσιο (300 παιδιών)?

 

Ναι, όλα αυτά πρέπει να γίνουν παράλληλα. Αλλά ΤΩΡΑ που το παιδί μου, παιδί σου... χτυπάει ή χτυπιέται... ΤΙ πρέπει να γίνει? Θα θρηνήσουμε πολλούς Άλεξ? Κι ο φυσικός τραυματισμός/θάνατος... δεν είναι το μόνο κακό.

Δεν τα φτάνει τα παιδιά μας η λοβοτομή που υφίστανται από το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα, ο γενικότερος μηδενισμός ιδανικών, αξιών και ονείρων, τα - πάσης φύσεως - αδιέξοδα των γονέων... ν' ανεχτούμε να πλακώνουν και να πλακώνονται... επειδή δεν είμαστε ο κύριος αρμόδιος αλλά ο περίπου...? Κι αν αυτό δεν είναι έγκλημα, το... πέτο είναι...?

 

Θα επανέλθω αργότερα με περιστατικά από τα σχολεία της περιοχής μου καθώς και με την ομιλία μιας φοβερής ψυχολόγου που παρακολούθησα επί του θέματος.

[DALIA]

Ντάλια μου, γιατί δεν είσαι σε θέση ν' αποδώσεις ευθύνες? Δεν φοιτά το παιδί σου σε αυτό το σχολείο? Δεν είναι εν δυνάμει - με κάποιο τρόπο - εμπλεκόμενος?

 

Φυσικά, την βασική και πρωταρχική ευθύνη δεν την έχει ο διευθυντής. Αλλά αυτός είναι ο διοικητής του σχολείου. Αν ήταν καπετάνιος και το πλήρωμά του σφαζόταν, θα ένιβε τα χέρια του (επειδή έχει κάνει άλλα καλά) και θα καλούσε μόνο τους γονείς των ναυτών του για να τους νουθετήσει? Κι αν αυτοί δεν καταλάβαιναν, δεν συμμορφωνόντουσαν οι ίδιοι και τα ναυτόπουλα?

 

Μιλάμε για βία. Οι καλές προθέσεις (αν υπάρχουν) κι η ατομική προσπάθεια... δεν επαρκούν.

 

Ζούπι μου εννοώ ότι δεν μπορώ να πω πχ φταίει το σχολείο που δεν καταφέρνει να τα αποτρέψει, φταίει ο γονιός του θύτη που σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζεται όταν τον καλούν, φταίνε οι γονείς που δε σέβονται τους κανόνες του σχολείου, οι γονείς των θυμάτων ;;; Φταίει ο γονιός του θύματος που δεν έχει μάθει στο παιδι του να αντιδρά; φταίμε όλοι;Τα περιστατικά είναι πολλα και όχι μόνο στο δικό μας σχολείο.

[jackrussel]

Ζούπι μου εννοώ ότι δεν μπορώ να πω πχ φταίει το σχολείο που δεν καταφέρνει να τα αποτρέψει, φταίει ο γονιός του θύτη που σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζεται όταν τον καλούν, φταίνε οι γονείς που δε σέβονται τους κανόνες του σχολείου, οι γονείς των θυμάτων ;;; Φταίει ο γονιός του θύματος που δεν έχει μάθει στο παιδι του να αντιδρά; φταίμε όλοι;Τα περιστατικά είναι πολλα και όχι μόνο στο δικό μας σχολείο.

 

ναι αλλα οταν συμβαινουν τα εκτροπα στο χωρο του σχολειου την ευθυνη την εχει ο διευθυντης, κι εκει επεμβαινει,,,στι σπιτι του ο μπουλης ας κανει οτι θελει

[miriki]

Να ζητήσω συγγνώμη από το μέλος malecon γιατί έχω ζαβώσει. Κι εσ'υ μαρή ζούπυ τι αλλάζεις αβαταρ και με αποσυντονίζεις;

 

επανέρχομαι οσονούπω επί του θέματος.

[ΕΥΗ Γ]

Καλέ, εγώ η Ζώπυρον είμαι. Εγώ το είπα!

 

Μιρίκι μου, καταλαβαίνεις ότι θεωρητικά είμαι πολιτισμένη ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Κοίτα να δεις τι γίνεται. Σε κανέναν δεν αρέσει να τον πιάνουν από το πέτο για το τυχόν λάθος του. Ανθρώπινα τα λάθη κι όλοι κάνουμε.

 

Αλλά, εδώ μιλάμε για παιδικές ψυχές - για σωματική ακεραιότητα - για παιδικές ζωές. Τι πρέπει να περιμένει ένας γονιός? Ν' αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο? Να πιει καπουτσίνο με τον διευθυντή και να κάνουν φιλοσοφική συζήτηση? Να γίνει υγιές το κάθε οικογενειακό πλαίσιο (300 παιδιών)?

 

Ναι, όλα αυτά πρέπει να γίνουν παράλληλα. Αλλά ΤΩΡΑ που το παιδί μου, παιδί σου... χτυπάει ή χτυπιέται... ΤΙ πρέπει να γίνει? Θα θρηνήσουμε πολλούς Άλεξ? Κι ο φυσικός τραυματισμός/θάνατος... δεν είναι το μόνο κακό.

Δεν τα φτάνει τα παιδιά μας η λοβοτομή που υφίστανται από το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα, ο γενικότερος μηδενισμός ιδανικών, αξιών και ονείρων, τα - πάσης φύσεως - αδιέξοδα των γονέων... ν' ανεχτούμε να πλακώνουν και να πλακώνονται... επειδή δεν είμαστε ο κύριος αρμόδιος αλλά ο περίπου...? Κι αν αυτό δεν είναι έγκλημα, το... πέτο είναι...?

 

Θα επανέλθω αργότερα με περιστατικά από τα σχολεία της περιοχής μου καθώς και με την ομιλία μιας φοβερής ψυχολόγου που παρακολούθησα επί του θέματος.

 

μα ποσο ωραια τα λες ζωπυρον....θα συμφωνησω κι εγω λοιπον...μας εχουν ισοπεδωσει τα παντα....τουλαχιστον ας κρατησουμε την υγεια,σωματικη ακεραιοτητα και ψυχονοητικη υγεια των παιδιων μας!!!!!με οποιο τροπο...αρκει να μη βλαψουμε εμεις καποιον....

[miriki]

Θα συμφωνήσω με τη Ντάλια. Το να αποδώσουμε ευθύνες είναι το απλό κομμάτι. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

 

Όταν βλέπεις ότι κάτι δε λειτουργεί με αποτέλεσμα τα παιδιά να κινδυνεύουν, δε σου αρκεί αυτό. Αναλαμβάνεις δράση και ευθύνη. Αν αυτό σημαίνει καπουτσίνο με το διευθυντή ας μου ετοιμάσουν ένα ντεκαφεϊνέ με γάλα καρύδας (γιατί έχουμε κι αλλεργίες) κι έφτασα.

 

Η Ντάλια δηλ είναι σε ένα σκαλοπάτι παραπέρα. Νιώθει την ευθύνη που όλοι έχουμε και που αν αναλαμβάναμε δε θα υπήρχαν τέτοια φαινόμενα (γιατί ο θύτης δε θα ήταν παρατημένο παιδί από προβληματική οικογένεια, γιατί θα είχε υποστηριχθεί εγκαίρως, γιατί γιατί).

[DALIA]

ναι αλλα οταν συμβαινουν τα εκτροπα στο χωρο του σχολειου την ευθυνη την εχει ο διευθυντης, κι εκει επεμβαινει,,,στι σπιτι του ο μπουλης ας κανει οτι θελει

 

Παρόμοια περιστατικά συναντάμε και σε άλλους χώρους, παιδική χαρα, γήπεδα όπως είπα παραπάνω.Άντε στην παιδική να μαλιοτραβηχτουν οι μάνες ( σύνηθες). Τα παιδια όμως κάπου θα βρεθούν μόνα τους...ας πούμε στη γειτονιά ( εμείς έχουμε ακόμα).

[ΕΥΗ Γ]

Παρόμοια περιστατικά συναντάμε και σε άλλους χώρους, παιδική χαρα, γήπεδα όπως είπα παραπάνω.Άντε στην παιδική να μαλιοτραβηχτουν οι μάνες ( σύνηθες). Τα παιδια όμως κάπου θα βρεθούν μόνα τους...ας πούμε στη γειτονιά ( εμείς έχουμε ακόμα).

 

γιαυτο απο το σπιτι καπως πρεπει να γινεται ενα "μαθημα"...να μην ειναι τοσο ευαισθητα...ευαλωτα...να μπορουν να ανταπεξελθουν σε μια κατασταση..........

 

οσο για τη γειτονια...εχεις ακουσει τον ορο "πανω γειτονια" "κατω γειτονια"..αν ειναι στη δικη μας γειτονια δε μπορει ολο και θα ψιλοκομπλαρει καποιος να δημιουργησει θεμα...αλλα οταν τα παιδια πανε σε αλλες γειτονιες..εκει ναι..υπαρχει θεμα..

[mmdad]

Μηπως συζηταμε λιγο εκ του ασφαλους? δεν ειναι το δικο μας παιδι που εφαγε την πετρα στο κεφαλι ουτε αυτο που του κατεβασαν το παντελονι. Αν συνεβαινε κατι τετοιο ολοι δεν θα πηγαιναμε στο σχολειο οπου συνεβει να ζητησουμε τον λογο. Επαναλαμβανομαι αλλα αυτες οι καταστασεις που περιγραφει η Dalia εφοσον συμβαινουν σε μια ταξη ή αομη και σε ενα σχολειο ξεφευγουν απο τα πλαισια του παιδια ειναι θα τσακωθουν, θα γδαρουν λιγο το δερμα τους.

Δεν ξερουμε τι υποθηκε μεταξυ του πατερα και του διευθηντη. Προφανως δεν ηταν ικανοποιητικη για τον πατερα. Νομιζω οτι η συμπεριφορα του ηταν κατανοητη αλλα σιγουρα οχι αποδεχτη. Το οτι εφτασε στην ταξη λεει πολλα για το σχολειο. Αν ηταν στην Αμερικη (με βαση την εικονα που εχουμε απο τις ειδησεις) δεν θα ουρλιαζε μονο αλλα θα ειχε πυροβολησει την δασκαλα και 2-3 παιδακια...

Οσο τερας και να ειναι το παιδακι μας θα δεχομασταν να το ξεβρακωσουν? Δεν θα αντιδρουσαμε με καποιο τροπο? Τι θα του λεγαμε? Εσπασες το κεφαλι του Πετρου καλα κανανε και σε ξεβρακωσανε?

Και κατι ακομη πως ειστε σιγουρες/σιγουροι οτι το παιδακι σας δεν θα χτυπησει σκοπιμα καποιο αλλο? (Ρωταω για να μαθω γιατι εμας περισι μας ειχαν κανει παραπονα οτι ηταν επιθετικος ο μεγαλος, μιλησαμε με την παιδοψυχολογο αλλα δεν μας ειπε να κανουμε κατι συγκεκριμενο)

[ΕΥΗ Γ]

Μηπως συζηταμε λιγο εκ του ασφαλους? δεν ειναι το δικο μας παιδι που εφαγε την πετρα στο κεφαλι ουτε αυτο που του κατεβασαν το παντελονι. Αν συνεβαινε κατι τετοιο ολοι δεν θα πηγαιναμε στο σχολειο οπου συνεβει να ζητησουμε τον λογο. Επαναλαμβανομαι αλλα αυτες οι καταστασεις που περιγραφει η Dalia εφοσον συμβαινουν σε μια ταξη ή αομη και σε ενα σχολειο ξεφευγουν απο τα πλαισια του παιδια ειναι θα τσακωθουν, θα γδαρουν λιγο το δερμα τους.

Δεν ξερουμε τι υποθηκε μεταξυ του πατερα και του διευθηντη. Προφανως δεν ηταν ικανοποιητικη για τον πατερα. Νομιζω οτι η συμπεριφορα του ηταν κατανοητη αλλα σιγουρα οχι αποδεχτη. Το οτι εφτασε στην ταξη λεει πολλα για το σχολειο. Αν ηταν στην Αμερικη (με βαση την εικονα που εχουμε απο τις ειδησεις) δεν θα ουρλιαζε μονο αλλα θα ειχε πυροβολησει την δασκαλα και 2-3 παιδακια...

Οσο τερας και να ειναι το παιδακι μας θα δεχομασταν να το ξεβρακωσουν? Δεν θα αντιδρουσαμε με καποιο τροπο? Τι θα του λεγαμε? Εσπασες το κεφαλι του Πετρου καλα κανανε και σε ξεβρακωσανε?

Και κατι ακομη πως ειστε σιγουρες/σιγουροι οτι το παιδακι σας δεν θα χτυπησει σκοπιμα καποιο αλλο? (Ρωταω για να μαθω γιατι εμας περισι μας ειχαν κανει παραπονα οτι ηταν επιθετικος ο μεγαλος, μιλησαμε με την παιδοψυχολογο αλλα δεν μας ειπε να κανουμε κατι συγκεκριμενο)

δε μιλαμε εκ του ασφαλους...προσπαθουμε να βρουμε μια λυση...να βοηθησουμε οσο μπορουμε σε μια κατασταση...

και προσωπικα αγχωνομαι το ιδιο μηπως το παιδι μου ειναι ενα παιδι που δημιουργει προβληματα..αν και προσπαθω οσο μπορω να του διδαξω "τροπους καλης συμπεριφορας"...

ποτε ομως μη λες ποτε δε λενε??..

[jackrussel]

Μηπως συζηταμε λιγο εκ του ασφαλους? δεν ειναι το δικο μας παιδι που εφαγε την πετρα στο κεφαλι ουτε αυτο που του κατεβασαν το παντελονι. Αν συνεβαινε κατι τετοιο ολοι δεν θα πηγαιναμε στο σχολειο οπου συνεβει να ζητησουμε τον λογο. Επαναλαμβανομαι αλλα αυτες οι καταστασεις που περιγραφει η Dalia εφοσον συμβαινουν σε μια ταξη ή αομη και σε ενα σχολειο ξεφευγουν απο τα πλαισια του παιδια ειναι θα τσακωθουν, θα γδαρουν λιγο το δερμα τους.

Δεν ξερουμε τι υποθηκε μεταξυ του πατερα και του διευθηντη. Προφανως δεν ηταν ικανοποιητικη για τον πατερα. Νομιζω οτι η συμπεριφορα του ηταν κατανοητη αλλα σιγουρα οχι αποδεχτη. Το οτι εφτασε στην ταξη λεει πολλα για το σχολειο. Αν ηταν στην Αμερικη (με βαση την εικονα που εχουμε απο τις ειδησεις) δεν θα ουρλιαζε μονο αλλα θα ειχε πυροβολησει την δασκαλα και 2-3 παιδακια...

Οσο τερας και να ειναι το παιδακι μας θα δεχομασταν να το ξεβρακωσουν? Δεν θα αντιδρουσαμε με καποιο τροπο? Τι θα του λεγαμε? Εσπασες το κεφαλι του Πετρου καλα κανανε και σε ξεβρακωσανε?

Και κατι ακομη πως ειστε σιγουρες/σιγουροι οτι το παιδακι σας δεν θα χτυπησει σκοπιμα καποιο αλλο? (Ρωταω για να μαθω γιατι εμας περισι μας ειχαν κανει παραπονα οτι ηταν επιθετικος ο μεγαλος, μιλησαμε με την παιδοψυχολογο αλλα δεν μας ειπε να κανουμε κατι συγκεκριμενο)

δεν το λεω για σενα, αφορμη παιρνω, τις περισσοτερες φορες χρειαζονται συνεδρειες ψυχοθεραπειας, στους γονεις και καποιες φορες και στα παιδια και ολα πανε καλα σχεδον παντα

δεν φτανει μια φορα σε ενα παιδοψυχολογο με ολιγη συμβουλευτικη,,,μεσα στις οικογενειες υπαρχουν πολλοι χοντροι κομποι και οταν προσεγγιστουν και δουλευτουν σωστα σε εκταση και βαθος συνηθως το θεματακι που εκφραζεται μεσα απο τη συμπεριφορα ενος παιδιου λυνεται

το λεω για να μην περιμενουμε μαγικα εμεις οι γονεις οταν προκυπτουν θεματα που δεν μπορουμε να λυσουμε μονοι μας

 

ε

[miriki]

μεσα στις οικογενειες υπαρχουν πολλοι χοντροι κομποι και οταν προσεγγιστουν και δουλευτουν σωστα σε εκταση και βαθος συνηθως το θεματακι που εκφραζεται μεσα απο τη συμπεριφορα ενος παιδιου λυνεται

 

Πολύ σοφή κουβέντα ακριβώς στην καρδιά του θέματος. Και αυτού και πολλών άλλων.

[γιαννηςdad]

Κι εγώ θα συνεχίσω να ρωτάω (όχι εσένα Ντάλια, γενικά) : Όταν στα παιδιά συμβαίνουν τα παραπάνω (ανεξαρτήτως ποιός σε ποιόν), οι ΕΝΗΛΙΚΕΣ (γονείς, εκπαιδευτικοί, διεύθυνση, σύμβουλος, σύλλογος γονέων και κηδεμόνων) πως αντέδρασαν? Άντε και δεν μπορούν να προλάβουν τον κάθε μικρό ταραξία πριν το συμβάν γιατί είναι αστραπιαίος, ΜΕΤΑ τι έκαναν για να μην ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ?

 

Και εγω αυτο αναρωτιεμαι. Εντοπιστηκε ενα προβλημα και κανενας απο ολους αυτους δεν ειναι αρμοδιος να συντονισει-οργανωσει-εξετασει-αντιμετωπισει-επιλυσει το θεμα???????????

[agentP]

Επειδή μου άρεσαν αυτά που προτείνει η emmaki...

Αν τα προτείνω

- δεν υπάρχει περίπτωση να μου πουν γιατί ανακατεύομαι ?

- δεν υπάρχει περίπτωση ( το παιδί μου θα είναι εκεί για τα επόμενα 5 χρόννια ) να "στιγματιστεί" το δικό μου παιδί ?

δεν ξέρω...προβληματίζομαι...

 

Κι εγώ θα δίσταζα για τους ίδιους λόγους. Θα προτιμούσα να πάω μαζί με τη μαμά του παιδιού, κατ΄αρχήν στη δασκάλα. Απ' ό,τι κατάλαβα η μαμά του παιδιού, δεν έχει πει τίποτα; Αν το σχολείο είναι πιλοτικό ίσως πρέπει να ενημερωθούν και οι άλλοι δάσκαλοι.

Πάντως εκείνο που δεν έχω καταλάβει αν γίνεται ούτε στο σχολείο των παιδιών μου είναι αν οι δάσκαλοι, πέρα από το να προλαβαίνουν τις μάχες, αν προσπαθούν να φέρουν τα παιδιά πιο κοντά και να τα δέσουν σαν ομάδα. Ειδικά στην πρώτη τάξη που είναι ψαράκια, θα έπρεπε να επιδιώκουν να γίνουν παρέες.

[AthinaP]

Τα περιστατικά είναι πολλα και όχι μόνο στο δικό μας σχολείο.

 

To είχα γράψει παλιά και με αποπήρες; Δεν θυμάμαι αν ήσουν και εσύ. Το θέμα είναι εν μέρει κουλτούρας... Υπάρχει κουλτούρα που οι γονείς το βρίσκουν ΟΚ από μικρά να είναι ζόρικα αντράκια τα αγοράκια. Από ένα σημείο και πέρα όμως φαίνεται ότι χάνονται τα όρια. Από πάρα πολλά μέρη που έχουμε ταξιδέψει με παιδιά, 7 νησιά και πολλά ηπειρωτικά, το φαινόμενο το παρατηρήσαμε έντονα στην περιοχή σας και σε ένα νησί. Στο νησί μάλιστα το τσεκάραμε και με ντόπιους που γνωρίζουμε πολύ καλά και φυσικά φάγαμε και εμείς κάμποσα σκάγια! Κλωτσιές στο κεφάλι και τέτοια φαινόμενα. Και όχι μεμονωμένα.

 

Την παράμετρο αυτή τη βάζω γιατί αλλιώς αντιμετωπίζεται ένα θέμα όταν είναι μεμονωμένο και αλλιώς όταν είναι "νορμάλ" - πράγμα που εξηγεί και τη στάση του Διευθυντή και που προκαλεί και τα σχόλια των υπολοίπων, που διαβάζουν το τόπικ και που ζουν σε άλλο κλίμα και σκέφτονται αυτόματα, μα ΠΩΣ είναι δυνατόν; Ε, είναι!

 

Για εμένα η κατάλληλη συμπεριφορά παιδιού είναι να μη ρίχνει αλλά και να μη δέχεται... Πώς εφαρμόζεται αυτό είναι μεγάλο θέμα και καταντά σύνθετο, όταν οι κατευθύνσεις που δίνουν οι μεγάλοι είναι αντικρουόμενες.

[DALIA]

To είχα γράψει παλιά και με αποπήρες; Δεν θυμάμαι αν ήσουν και εσύ. Το θέμα είναι εν μέρει κουλτούρας... Υπάρχει κουλτούρα που οι γονείς το βρίσκουν ΟΚ από μικρά να είναι ζόρικα αντράκια τα αγοράκια. Από ένα σημείο και πέρα όμως φαίνεται ότι χάνονται τα όρια. Από πάρα πολλά μέρη που έχουμε ταξιδέψει με παιδιά, 7 νησιά και πολλά ηπειρωτικά, το φαινόμενο το παρατηρήσαμε έντονα στην περιοχή σας και σε ένα νησί. Στο νησί μάλιστα το τσεκάραμε και με ντόπιους που γνωρίζουμε πολύ καλά και φυσικά φάγαμε και εμείς κάμποσα σκάγια! Κλωτσιές στο κεφάλι και τέτοια φαινόμενα. Και όχι μεμονωμένα.

 

Μισό...το παλιά ήταν με κλώτσησε ο γιαννης κλώτσα τον και'συ...Και'γω έτσι ήμουν, αλλά παρόλλα αυτά ο γιος μου δεν είναι καθόλου, μα καθόλου επιθετικός. Έχει βρει δικούς του τρόπου άμυνας.

Συγνώμι ήρθες στην περιοχή μας διακοπές ??? Εκτός αν εννοείς γενικά στη Θεσ/νίκη που και πάλι αυτό που λες δεν στέκει. Οι μορφές bylling διαφέρουν από σχολείο σε σχολείο, σε άλλα είναι πιο έντονα, σε άλλα ίσως να μην υπάρχουν καθόλου, σε άλλα είναι ρατσιστικά κ.τ.λ

Για εμένα η κατάλληλη συμπεριφορά παιδιού είναι να μη ρίχνει αλλά και να μη δέχεται... Πώς εφαρμόζεται αυτό είναι μεγάλο θέμα και καταντά σύνθετο, όταν οι κατευθύνσεις που δίνουν οι μεγάλοι είναι αντικρουόμενες.

 

Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε στο παραπάνω, αλλά στην πράξη τελικά είναι όλα πολύ πιο δύσκολα.

Υ.γ.Τετάρτη θα έχω νέα πάντως. Από όσο μου λέει ο μικρός τα πράγματα είναι καλύτερα. Για να δούμε....

[DALIA]

παιδιών μου είναι αν οι δάσκαλοι, πέρα από το να προλαβαίνουν τις μάχες, αν προσπαθούν να φέρουν τα παιδιά πιο κοντά και να τα δέσουν σαν ομάδα. Ειδικά στην πρώτη τάξη που είναι ψαράκια, θα έπρεπε να επιδιώκουν να γίνουν παρέες.

 

Ναι η δασκάλα τους προσπαθεί πολύ με διάφορους μεθόδους. Εξακριβωμένο.

[ζώπυρον]

Όπως λέει κι ο π. Φιλόθεος Φάρος : "Απ' όλους μπορεί να γλυτώσει κανείς, εκτός από τους γονείς του...". Έχω τονίσει πολλάκις ότι η πρωταρχική, η κύρια, η συνεχής ευθύνη είναι της οικογένειας κι εκεί πρέπει να δουλεύουμε όλοι, χωρίς να εφησυχάζουμε λεπτό.

 

Όμως, όταν το πρόβλημα παραμένει άλυτο ή/και διογκώνεται, τι πρέπει να γίνει? Να περιμένουμε ν' αναμορφωθούν όλες οι οικογένειες? Ποιός θα δώσει την άμεση λύση για να μην γίνουν χειρότερα τα πράγματα? Σ' αυτό το σημείο οργίζομαι...

 

Τώρα, θα ήθελα τη γνώμη σας στο εξής :

 

Μια φίλη μου έχει ένα αγοράκι στη Γ' Δημοτικού, ας τον ονομάσουμε Α. Εσωστρεφές παιδί, χαμηλών τόνων, ευγενικός, άριστος μαθητής. Ένας συμμαθητής του (πολύ ζωηρό παιδί γενικά) τον ενοχλεί από την αρχή της χρονιάς, ας τον ονομάσουμε Β τον δεύτερο πιτσιρικά. Ο Α. πρόσφατα μίλησε στη μητέρα του και της είπε ότι ο Β. (καιρό τώρα) τον χτύπαγε χαστούκια! Ο Α. τον ψιλοαπωθούσε αλλά ο Β. δεν σταμάτησε.

Η μητέρα του Α. πήγε στη δασκάλα (ομολογουμένως ενδιαφέρεται) και η οποία με διάφορους τρόπους (συζητήσεις μέσα στη τάξη και κατ' ιδίαν με τον Β.) σταμάτησε την σωματική βία.

Τι γίνεται τώρα? Ο Β. πλέον δεν χτυπάει τον Α. αλλά όπου τον βρίσκει εύκαιρο και χωρίς μάρτυρες... του επιτίθεται λεκτικά : Είσαι άχρηστος, δεν αξίζεις μία, θα σε τσακίσω, είσαι χαμένος από χέρι, κ.λ.π.

Ο Α. δεν νοιώθει καθόλου καλά με όλη αυτή την ιστορία (δεν μπορεί ν' ανταπαντήσει στο ίδιο στυλ), η μητέρα του δεν μπορεί να αποδείξει τη ψυχολογική βία (ο Β. το αρνείται), η μητέρα του Β. υποστηρίζει πως το παιδί της είναι φυσιολογικό και να πάνε όλοι στον αγύριστο (σημ. ο Β. έχει γενικότερα "προβληματική" συμπεριφορά) και το πρόβλημα παραμένει...

 

Ποιά είναι η γνώμη σας?

 

υ.γ. Αθηνά, η βία δεν έχει να κάνει με την τοποθεσία... Ίσως, από μέρος σε μέρος, ν' αλλάζουν οι μορφές της...

[jackrussel]

Όπως λέει κι ο π. Φιλόθεος Φάρος : "Απ' όλους μπορεί να γλυτώσει κανείς, εκτός από τους γονείς του...". Έχω τονίσει πολλάκις ότι η πρωταρχική, η κύρια, η συνεχής ευθύνη είναι της οικογένειας κι εκεί πρέπει να δουλεύουμε όλοι, χωρίς να εφησυχάζουμε λεπτό.

 

Όμως, όταν το πρόβλημα παραμένει άλυτο ή/και διογκώνεται, τι πρέπει να γίνει? Να περιμένουμε ν' αναμορφωθούν όλες οι οικογένειες? Ποιός θα δώσει την άμεση λύση για να μην γίνουν χειρότερα τα πράγματα? Σ' αυτό το σημείο οργίζομαι...

 

Τώρα, θα ήθελα τη γνώμη σας στο εξής :

 

Μια φίλη μου έχει ένα αγοράκι στη Γ' Δημοτικού, ας τον ονομάσουμε Α. Εσωστρεφές παιδί, χαμηλών τόνων, ευγενικός, άριστος μαθητής. Ένας συμμαθητής του (πολύ ζωηρό παιδί γενικά) τον ενοχλεί από την αρχή της χρονιάς, ας τον ονομάσουμε Β τον δεύτερο πιτσιρικά. Ο Α. πρόσφατα μίλησε στη μητέρα του και της είπε ότι ο Β. (καιρό τώρα) τον χτύπαγε χαστούκια! Ο Α. τον ψιλοαπωθούσε αλλά ο Β. δεν σταμάτησε.

Η μητέρα του Α. πήγε στη δασκάλα (ομολογουμένως ενδιαφέρεται) και η οποία με διάφορους τρόπους (συζητήσεις μέσα στη τάξη και κατ' ιδίαν με τον Β.) σταμάτησε την σωματική βία.

Τι γίνεται τώρα? Ο Β. πλέον δεν χτυπάει τον Α. αλλά όπου τον βρίσκει εύκαιρο και χωρίς μάρτυρες... του επιτίθεται λεκτικά : Είσαι άχρηστος, δεν αξίζεις μία, θα σε τσακίσω, είσαι χαμένος από χέρι, κ.λ.π.

Ο Α. δεν νοιώθει καθόλου καλά με όλη αυτή την ιστορία (δεν μπορεί ν' ανταπαντήσει στο ίδιο στυλ), η μητέρα του δεν μπορεί να αποδείξει τη ψυχολογική βία (ο Β. το αρνείται), η μητέρα του Β. υποστηρίζει πως το παιδί της είναι φυσιολογικό και να πάνε όλοι στον αγύριστο (σημ. ο Β. έχει γενικότερα "προβληματική" συμπεριφορά) και το πρόβλημα παραμένει...

 

Ποιά είναι η γνώμη σας?

 

υ.γ. Αθηνά, η βία δεν έχει να κάνει με την τοποθεσία... Ίσως, από μέρος σε μέρος, ν' αλλάζουν οι μορφές της...

 

αν ο Β δεν μπορει να γινει ανθρωπος τοτε θα πρεπει ο Α να μαθει να βαζει κατι τετοιους τυπους στη θεση του,,,,γιατι η ζωη εχει και τετοιους κι ενα ιδιαιτερα εσωστρεφες ευγενικο παθητικο καλος μαθητης παιδακι καλο ειναι να βοηθηθει με τετοιο τροπο ωστε να αναπτυξει και τις υπολοιπες αρετες που κρυβει μεσα του και που το περιβαλλον του του τις εχει στραγγαλισει και να τα ψαλει στον ταλιμπαν Α , η να κανει παρεα με παιδια πιο τολμηρα που να τον συμπληρωνουν και να βαλουν εκεινα στη θεση τους τον Α

 

η καθε μαμα μπαμπας καλο ειναι να φροντιζει τις αδυναμιες του δικου της παιδιου κι οχι να θεωρει οτι το παιδι του αλλου εχει προβλημα

νομιζω οτι τα παιδια βρισκουν και τα κανουν,,,καπου ζηλευουν ενα παιδι αλλα μετα το παιδι αυτο λογω υπερβολικης ευγενειας η παθητικοτητας η χαμηλης αυτοεκτιμησης δεχεται μια ασχημη συμπεριφορα ενω θα επρεπε να ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΛΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ αν δεν εχει μαθει να το κανει καλο θα ειναι οι γονεις να του μαθουν να αμυνεται

 

μην περιμενουμε μονον οι γονεις του επιθετικου καφρου να κανουν κατι ας δωσουμε τα απαραιτητα εργαλεια αμυνας στο παιδι μας εμεις και μετα το συζηταμε

[Serba]

η καθε μαμα μπαμπας καλο ειναι να φροντιζει τις αδυναμιες του δικου της παιδιου κι οχι να θεωρει οτι το παιδι του αλλου εχει προβλημα

 

συμφωνώ, η πιο ωραία πρόταση που άκουσα σήμερα

[miriki]

αν ο Β δεν μπορει να γινει ανθρωπος τοτε θα πρεπει ο Α να μαθει να βαζει κατι τετοιους τυπους στη θεση του,,,,γιατι η ζωη εχει και τετοιους κι ενα ιδιαιτερα εσωστρεφες ευγενικο παθητικο καλος μαθητης παιδακι καλο ειναι να βοηθηθει με τετοιο τροπο ωστε να αναπτυξει και τις υπολοιπες αρετες που κρυβει μεσα του και που το περιβαλλον του του τις εχει στραγγαλισει και να τα ψαλει στον ταλιμπαν Α , η να κανει παρεα με παιδια πιο τολμηρα που να τον συμπληρωνουν και να βαλουν εκεινα στη θεση τους τον Α

 

η καθε μαμα μπαμπας καλο ειναι να φροντιζει τις αδυναμιες του δικου της παιδιου κι οχι να θεωρει οτι το παιδι του αλλου εχει προβλημα

νομιζω οτι τα παιδια βρισκουν και τα κανουν,,,καπου ζηλευουν ενα παιδι αλλα μετα το παιδι αυτο λογω υπερβολικης ευγενειας η παθητικοτητας η χαμηλης αυτοεκτιμησης δεχεται μια ασχημη συμπεριφορα ενω θα επρεπε να ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΛΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ αν δεν εχει μαθει να το κανει καλο θα ειναι οι γονεις να του μαθουν να αμυνεται

 

μην περιμενουμε μονον οι γονεις του επιθετικου καφρου να κανουν κατι ας δωσουμε τα απαραιτητα εργαλεια αμυνας στο παιδι μας εμεις και μετα το συζηταμε

Θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Τόσο πολύ με εκφράζει (και με αγχώνει επίσης αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση).

[DALIA]

Τώρα, θα ήθελα τη γνώμη σας στο εξής :

 

Μια φίλη μου έχει ένα αγοράκι στη Γ' Δημοτικού, ας τον ονομάσουμε Α. Εσωστρεφές παιδί, χαμηλών τόνων, ευγενικός, άριστος μαθητής. Ένας συμμαθητής του (πολύ ζωηρό παιδί γενικά) τον ενοχλεί από την αρχή της χρονιάς, ας τον ονομάσουμε Β τον δεύτερο πιτσιρικά. Ο Α. πρόσφατα μίλησε στη μητέρα του και της είπε ότι ο Β. (καιρό τώρα) τον χτύπαγε χαστούκια! Ο Α. τον ψιλοαπωθούσε αλλά ο Β. δεν σταμάτησε.

Η μητέρα του Α. πήγε στη δασκάλα (ομολογουμένως ενδιαφέρεται) και η οποία με διάφορους τρόπους (συζητήσεις μέσα στη τάξη και κατ' ιδίαν με τον Β.) σταμάτησε την σωματική βία.

Τι γίνεται τώρα? Ο Β. πλέον δεν χτυπάει τον Α. αλλά όπου τον βρίσκει εύκαιρο και χωρίς μάρτυρες... του επιτίθεται λεκτικά : Είσαι άχρηστος, δεν αξίζεις μία, θα σε τσακίσω, είσαι χαμένος από χέρι, κ.λ.π.

Ο Α. δεν νοιώθει καθόλου καλά με όλη αυτή την ιστορία (δεν μπορεί ν' ανταπαντήσει στο ίδιο στυλ), η μητέρα του δεν μπορεί να αποδείξει τη ψυχολογική βία (ο Β. το αρνείται), η μητέρα του Β. υποστηρίζει πως το παιδί της είναι φυσιολογικό και να πάνε όλοι στον αγύριστο (σημ. ο Β. έχει γενικότερα "προβληματική" συμπεριφορά) και το πρόβλημα παραμένει...

 

Ποιά είναι η γνώμη σας?

 

άλλη πολύ πολύ δύσκολη περίπτωση και πολύ συχνή επίσης....( το αγοράκι που μπούκαρε ο μπαμπάς του ήταν σαν το αγοράκι της φίλης σου ).

θα σου πω τι πρότεινε ο παιδοψυχολόγος σε μια φίλη μου και αρχικά τουλάχιστον έπιασε...

- όταν ο Β το ξανακάνει ο Α βάζει το χέρι του τεντωμένο λίγο πιο κάτω από τον ώμο του και πάνω από το στήθος. Λέει στον Β "αυτό που κάνεις δεν μου αρέσει " και φεύγει. Την δευτερή φορά ξανά το χέρι στο συγκεκριμένο σημείο και λέει " αυτό που κάνεις δεν μου αρέσει,την επόμενη φορά θα το πω στην κυρία και θα σε βάλει τιμωρία".την τρίτη φορά το λέει στην κυρία.

Η μαμά του Α έχει φροντίσει να ενημερώσει τη δασκάλα για την μέθοδο και να βάλει όντως τον Β τιμωρία. Η τιμωρία μπορεί να είναι πχ συστάσεις από τη διευθύντρια ( πχ τα δικά μας το έχουν σε πολύ κακό να τα πάει κάποιος δάσκαλος στη διευθύντρια ) ή να στερήσει από τον Β, κάποιο διάλειμα.