Η τρίτη ηλικία και η βοήθεια που μας προσφέρει.

[balabol]

Η γιαγιά μου κοντεύει 100 χρονών - σκληρό καρύδι η γραία μας μετά από 2 πεσίματα-σπασίματα, επανήλθε στα πόδια της. Τα παιδιά της- ο μπαμπάς μου 72 χρονών και η αδερφή του 4-5 χρόνια μικρότερη και μένει μαζί της όλο το χρόνο. Η θεία μου λοιπόν ( η οποία προσέχει τα 3χρονα δίδυμα της ξαδέλφης μου ΚΑΙ την γιαγιά) πρέπει να πάει και αυτή διακοπές κι έτσι ο μπαμπάς μου έφερε την μητέρα του στο σπίτι του να την προσέχει για 15 μέρες (με την βοήθεια μιας γειτόνισσας μιας και εκείνος δεν μπορεί λόγω ηλικίας).

Σημειωτέον η γιαγιά είναι σχεδόν κουφή και τυφλή, μας ακούει όλη η γειτονιά όταν θέλουμε να της μιλήσουμε.

Η γιαγιά μου λοιπόν αν και 100 χρονών ,σχεδόν κουφή και τυφλή μου προσέφερε μια σημαντικότατη βοήθεια χτες το απόγευμα. Κατέβασα την δισέγγονή της ( την ζουζούνα μου) στο κάτω διαμέρισμα του πατέρα μου να τη δει. Να’σου και θρονιάστηκε στην αγκαλιά της η μικρή. Λέω του πατέρα μου «πετάγομαι 5 λεπτά πάνω να τελειώσω κάτι, έχε το νου σου το παιδί» ( ούτε ο πατέρας μου μπορεί να την κάνει καλά την μικρή). Ήθελα να πάω να ψευτοσφουγγαρίσω γιατί το σπίτι ήταν μαύρο χάλι. Έκανα 1 τέταρτο (σφουγγάρισμα για τα μπάζα δηλαδή) και κατέβηκα πάλι κάτω με την ψυχή στο στόμα να δω αν η μικρή είχε αφήσει τίποτε όρθιο.

Τα πάντα ήταν στην θέση τους και η μικρή ήταν με την προ-γιαγιά της και κάνανε τα δικά του. Δηλ. η μικρή κακάριζε, η γιαγιά δεν άκουγε τίποτε!!!! αλλά της απαντούσε τα δικά της…. της έλεγε ιστορίες από τα δίδυμα ξαδέρφια της.

Λέω ξανά του πατέρα μου (και αφού ήταν εκεί η γειτόνισσα που τον βοηθάει) ότι πάω να κάνω ένα ντουζάκι (πολυτέλεια έχει καταντήσει) και έρχομαι. Άλλο ένα τέταρτο με την ψυχή στο στόμα και πάλι κάτω να δω τι κάνει το βλαστάρι μου.

Τίποτε δεν είχε κάνει… καθότανε με την προγιαγιά της και ζουζουνιάζανε ή μπαινόβγαινε στο μπαλκόνι και ακολουθούσε την γειτόνισσα.

Τρίτο πείραμα. Λέω του πατέρα μου «Πάω πάνω να μαζέψω το νεροχύτη μου» και μου λέει κι αυτός και με το δίκιο του «Άντε κάτσε σπίτι σου και άσε μας στην ησυχίας μας να παίξουμε». Η κουζίνα μου πήρε κα’να μισάωρο και άντε πάλι κάτω να δω τι έχει κάνει η μικρή. Τίποτε απολύτως!! Καθότανε στην αγκαλιά της προ-γιαγιάς της και χάζευε γιατί ο πατέρας μου έπλενε το μπαλόνι του (αφού είχε πιάσει καταρρακτώδη βροχή).

 

Υπό νορμάλ συνθήκες α) μπάνιο δεν θα μπορούσα να κάνω αφού δεν υπήρχε κανείς σπίτι να την προσέχει και στον πατέρα μου δεν κάθεται ήσυχα και β) θα ήθελα την τριπλάσια ώρα να τελειώσω τις δουλειές που έκανα αν την είχα σπίτι.

 

Ηθικό δίδαγμα: Η τρίτη ηλικία (και μάλιστα αυτής της προχωρημένης ηλικίας) όλο και κάτι μπορεί να προσφέρει σε μας τους νέους και μάλιστα κάτι ανεκτίμητο σε όσους έχουν ζουζούνια αυτής της ηλικίας: Μια ολόκληρη ώρα δική μου (ασχέτως αν την κατανάλωσα σε δουλειές).

Γειά σου ρε γιαγιά τσίφτισα!!!!

PS: Σκέφτομαι να το ξανακάνω το πείραμα σήμερα το απόγευμα…….. ελπίζω να μην την ξεκάνω την γιαγιούλα μου.

[Sun]

Πόσο δίκιο έχεις...

Εμένα η γιαγιά μου (προγιαγιά των παιδιών) 82 χρονών, με βοηθάει απίστευτα!

Τόσο που δεν ξέρω τί θά' κανα αν δεν την είχα... Έδωσα και το όνομά της (που δεν τό' χε ακούσει στα εγγόνια της) στην μια μου κόρη για να την ευχαριστήσω για όλα αυτά που κάνει για μας...

[dora]

Εμενα η γιαγια μου αν ζουσε θα κρατουσε το Χαρη στανταρ και αδιαμαρτυρητα, θα μου μαγειρευε (φανταστειτε η γυναικα ήταν αρρωστη με καρκινο στο κρεβατι λιγο πριν πεθανει και σηκωθηκε να μου φτιαξει γαλατοπιτα.. που ευτυχως ειχα την φαεινη ιδεα να μετραω τα υλικα γιατι κανεις δεν ξερει απο το σοι να την κανει), και σιγουρα θα την επερνα στο σπιτι μου να την προσεχω και καλα (γιατι μαλλον αυτη θα προσεχε εμενα)..

Ηταν φανταστικη.. αλλα δυστηχως πεθανε νεοτατη 68 χρονων

[politimi]

Να ναι γερή η γιαγιούλα σου να σας χαίρεται και να ζήσετε να φτάσετε τα χρόνια της ..μακάρι να ζούσε η γιαγιούλα μου. Δυστυχώς την χάσαμε νωρίς, ενώ ήμουν στον 6ο.. Άκόμα ξυπνάω και σκέφτομαι οτι θέλω να την πάρω τηλέφωνο ή να της πω κάτι..

[Ειρήνη]

Η γιαγιούλες μας…να είναι καλά όλες!

 

Εμένα με έχει μεγαλώσει… έχασα την μητέρα μου στα 7 μου χρόνια και από τότε ανέλαβε η γιαγιά μου.. Ότι είμαι, ότι έχω να δώσω σαν άνθρωπος το χρωστάω σε κείνην.

 

Είναι τώρα στα 83 της, με ένα δισέγγονο που της χάρισα και που όλο λέει πως δεν φανταζόταν ποτέ να ζήσει για να δει, και στην σκέψη πως θα την χάσω… τρελαίνομαι. Θα είναι σαν να χάνω για 2η φορά την μητέρα μου… το ξέρω…

[th@lia]

Δεν ειναι μονο οτι μας προσφερουν βοηθεια...Σκεψου ποσα χροναι ζωης πηρε οταν ειχε την μικρη στην αγκαλια της...Το καλυτερο φαρμακο.

[ΑΦΡΟΔΙΤΑΚΙ]

Επαναφέρω το θέμα της γιαγιάς...

Η γιαγιά μου είναι 95 ετών και συμπεριφέρεται στα παιδιά μου καλύτερα και από εμένα κάποιες φορές. Ξέρει πως να τα κοιμίσει στο λεπτό, πως να ταίσει χωρίς τσακωμούς και ΠΑΙΖΕΙ μαζί τους τουβλάκια, κουκλάκια, αμαξάκια, τραγουδάκια, με χρωματιστά κουβάρια, με πλαστελίνες και άλλα πολλά. Η μικρή μου κόρη μόλις την πάω το πρωί στη μαμά μου (το πατρικό μου σπίτι είναι διπλοκατοικία-ισόγειο η γιαγιά και πρώτος εμείς) πάμε κατευθέιαν στην γιαγιά μου και απλώνει τα χεράκια της να την πάρει αγκαλιά. Φυσικά δεν μπορεί να σηκώσει η γυναίκα κανένα από τα 2 παιδιά όρθια γιατί δεν την βαστάνε τα πόδια της αλλά όταν κάθεται γίνεται η σούπερ γιαγιά.

 

Ο τρόπος που μιλάει αν και ξέρει μόνο 10 κολυβογράμματα, δίχνει σοφία. Δεν έιναι θέμα χρόνων και εμπειρίας μόνο αλλά και θέμα ανθρώπου.

Η γιαγιά μου πάντα ήξερε που θα πάω όταν θα βγώ και με ποιούς και την επόμενη μέρα πάντα με ρωτούσε πως τα πέρασα. Ακόμη και τώρα όταν ξέρει πως θα πάμε κάπου, πάντα με ρωτάει πως ήταν και πως τα πέρασα. Οι γονείς μου ποτέ δεν με ρώτησαν πως τα έχω περάσει...

 

Ο λόγος που δεν πήγα φέτος την μικρή παιδικό είναι πάνω απ'όλα η γιαγιά μου. Ζει για την στιγμή που θα με δει το πρωί να παρκάρα για να αφήσω το μωρό και δεν θέλω να της στερήσω αυτή την χαρά.

[SKEK]

Η δικιά μου γιαγιά η οποία σημειωτέον με ανέλαβε από 40 ημερών μωράκι και με μεγάλωσε είναι 95 και πάσχει από αλτσχάιμερ. Όταν πάω με το κοριτσάκι μου μπορεί να το κρατήσει αγκαλιά αλλά δεν μπορεί να το φροντίσει. Απλά η κόρη μου έχει μάθει να σέβεται την κατάσταση της γιαγιάς (η οποία κινείται με αναπηρικό καροτσάκι) και μόλις πάμε να τη δούμε θα τρέξει να τη φιλήσει, να ανέβει να καθίσει λίγο στην ποδιά της γιαγιάς, τη ρωτάει αν είναι καλά, της σκουπίζει το πρόσωπο, αυτά.

 

Πραγματικά χαίρομαι που έτσι θα μάθει από νωρίς να σέβεται την τρίτη ηλικία.

[my_Kelly]

A στο καλό σας συγκινήθηκα...

Λάτρευα τον παππού μου, τόσο που σκέφτομαι να δώσω το όνομά του στην κόρη μου, λατρεύω τη γιαγιά μου και λατρεύω τη γιαγιά του άντρα μου! Και αυτό που είπε η κοπέλα πιο πριν είναι αλήθεια: αυτοί οι άνθρωποι, αν και οι περισσότεροι ξέρουν ελάχιστα γράμματα, έχουν τη σοφία της ζωής. Και εμένα τουλάχιστον, μου την έδωσαν απλόχερα, όπως και την απέραντη αγάπη τους.

Μου λείπει ο παππούς μου ρε γμτ.....

[ΑΦΡΟΔΙΤΑΚΙ]

Όταν πεθάνει η γιαγιά μου, θα μου μείνει ένα μεγάλο κενό. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που μιλάω κάθε πρωί και ακόμη και όταν έμενα πιο μακριά, ξύπναγα πιο νωρίς για να πιω καφέ μαζί της το πρωί. Η γυναίκα απλά με αγαπάει χωρίς αντάλλαγμα. Ξέρετε πόσο πολύ στενοχωριέται που δεν την βαστάνε τα πόδια της για να με βοηθήσει περισσότερο. Στενοχωρίεται που δεν μπορεί να πάρει την μεγάλη από το νηπιαγωγείο στις 4 και πρέπει να αλλάξουμε το ωράριο μας για να προλάβουμε.