Με κάνουν και ντρέπομαι που θηλάζω ακόμα.

[jucca]

Τα οφέλη πολλά δεν θα τα αναφέρω, υπάρχουν άρθρα που τα αναλύουν πολύ καλύτερα, όμως ας προσπαθήσουμε να αντέξουμε τις πιέσεις των γύρω μας, φταίει άλλωστε και η μηδενική παιδεία που έχουν! Τώρα που κερδίζει και δικαίως έδαφος ο θηλασμός μην κάνουμε πίσω.

 

Το να εκφράζεσαι έτσι για τους γύρω σου πού ακριβώς βοηθάει? Θα κρίνεις εσύ αν έχουν μηδενική παιδεία?

[aglaia]

Νομίζω ότι αν και ο σύζυγος επεδείκνυε την ίδια ευαισθησία απέναντι στο συναίσθημα της γυναίκας του δεν θα υπήρχε αυτό το θέμα για να το συζητάμε. Οι ευαισθησίες πρέπει να είναι αμοιβαίες στο ζευγάρι.

 

Εξαρτάται από τις προτεραιότητες. Αν για το σύζυγο έχουν προτεραιότητα οι κουβέντες και να συναισθήματα των τρίτων, σε σχέση με τα συναισθήματα της συζύγου και τις ανάγκες του παιδιού, τότε είναι αναμενόμενο να αντιδρά έτσι.

 

Επιπλέον, αν ο σύζυγοες μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου ο θηλασμός απαξιώνεται, δεν μπορεί ξαφνικά να ανακαλύψει την αξία του, ειδικά για ένα παιδάκι που πλέον δεν είναι βρέφος αλλά νήπιο.

 

Η "ευαισθησία" με την οποία αντιμετωπίζει τις ανάγκες του παιδιού, αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την "ευαισθησία" με την οποία ο ίδιος αντιμετωπίσθηκε όταν είχε την ανάλογη ηλικία.

[black_rose]

Για το θέμα του ύπνου όμως, νομίζω ότι το παιδί μαθαίνει να κοιμάται με διαφορετικούς τρόπους με τον κάθε άνθρωπο, γονιό, νταντά, γιαγιά κλπ. Π.χ. ο δικός μου με μένα κοιμάται μόνο στο στήθος, με την νταντά κοιμάται ή αγκαλιά ή αν είναι κουρασμένος τον βάζει απλώς στο κρεβάτι και αποκοιμιέται. Με τον μπαμπά είναι το πιο δύσκολο, γιατί απλά δεν τον βάζει συχνά για ύπνο και δεν έχει πολλή υπομονή, όπως αρκετοί μπαμπάδες που ξέρω. Αν λοιπόν ο μπαμπάς είναι προκατειλημμένος ότι το παιδί δεν θα κοιμηθεί χωρίς στήθος και εκνευρίζεται στο 5λεπτο, απλώς του το μεταδίδει και πώς να χαλαρώσει μετά το μικρό?

Ίσως να εξηγούσες στον σύζυγο ότι είναι περισσότερο διευκόλυνση παρά πρόβλημα το να κοιμάται το παιδί στο στήθος. Εκτός αν έχει την υπομονή, το χρόνο και κυρίως τη διάθεση να ασχοληθεί να μάθει ο ίδιος το παιδί να κοιμάται με κάποιον άλλο τρόπο.

 

 

Πόσο δίκιο έχεις!!!Μα πόσο!!Τελικά αυτό φταίει μάλλον!Αλλά δεν το παραδέχεται και του φταίει ο θηλασμός!Με εμένα κοιμάται μόνο στο στήθος,στη μαμά μου κοιμάται αγκαλιά,στη πεθερά μου αν του ψιθυρίζει στο αυτί(:confused:) απλά ο άντρας μου δεν έχει υπομονή!Μου ζητάει δηλαδή να βρω εγώ άλλον τρόπο να τον κοιμίζω!!!Τον έχω μάθει λέει με στήθος και μεγάλωσε πια και πρέπει να κοιμάται και με άλλον τρόπο!Ουφ.....δεν ξέρω..όλη μέρα τρέχω σαν την τρελή..κουράζομαι πολύ,όπως όλες οι μαμάδες βέβαια,δεν μπορώ να κουράζομαι και για τον ύπνο του μικρού!!!Αφού με το στήθος κοιμάται ΤΟΣΟ εύκολα και τόσο γρήγορα!!Γιατί να τυραννιέμαι να βρω άλλον τρόπο??

[black_rose]

κοριτσια διαβασα ολα αυτα που γραψατε και ασπαζομαι τα περισσοτερα. ειμαι εγκυουλα στο 1ο μου παιδακιι και θα ηθελα να το θηλασω κι εγω για καποιο διαστημα.

ομως θα επικεντρωθω καπου αλλου και λογω επαγγελματος μπορω να κανω υποθεσεις περαν του κανονικου...black rose μηπως ο αντρας σου γλυκια μου κανει εικονα στο μυαλο του το θηλασμο και την "αγιοτητα" του οταν κανετε σεξ;

 

δηλαδη...μπορει εκεινος να θελει να εκφρασει ή να εκφρασεις την σεξουαλικοτητα μεσω του στηθους σου( καταλαβαινεις τι εννοω ελπιζω) και να του ερχεται εικονα εκεινη την ωρα και να χανει ολη την ορμη και τον ποθο του για σενα;

 

ισως να ντρεπεται να στο πει ή να το παραδεχτει στον ιδιο του τον εαυτο και να αντιδρα ετσι. στο σεξ πως ειναι; παλαιοτερα ασχολειτο με το στηθος σου; δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι εννοω, ελπιζω και οι υπολοιπες κοπελες να καταλαβουν, αλλα το προβλημα ειναι βαθυτερο...δεν του φταιεει οθηλασμος, ειναι μαλλον σεξουαλικο το θεμα.

 

 

Δεν ξέρω γιατί το σκέφτηκες αυτό,το είδες από άλλη οπτική γωνία..αλλά όχι,δεν ισχύει!!!Καμία σχέση!

[black_rose]

Το να εκφράζεσαι έτσι για τους γύρω σου πού ακριβώς βοηθάει? Θα κρίνεις εσύ αν έχουν μηδενική παιδεία?

 

Ίσως αναφέρεται στο θέμα του θηλασμού.Η αλήθεια είναι ότι οι γιατροί και δεν έχουν γνώσεις για τον θηλασμό πόσο μάλλον οι άσχετοι.

[black_rose]

Επιπλέον, αν ο σύζυγοες μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου ο θηλασμός απαξιώνεται, δεν μπορεί ξαφνικά να ανακαλύψει την αξία του, ειδικά για ένα παιδάκι που πλέον δεν είναι βρέφος αλλά νήπιο.

 

Η "ευαισθησία" με την οποία αντιμετωπίζει τις ανάγκες του παιδιού, αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την "ευαισθησία" με την οποία ο ίδιος αντιμετωπίσθηκε όταν είχε την ανάλογη ηλικία.

 

Είναι αυτό που λέμε..."παίζει ρόλο το πως έχεις γαλουχηθεί"...μεταφορικά και κυριολεκτικά!!!

[black_rose]

τί λες τώρα.. ο άντρας μου θα παρακάλαγε να συνεχίσω να θηλάζω.... σταμάτησα στους 8 μήνες γιατί δεν άντεχα άλλο ψυχολογικά. ήμουν ήδη χάλια και κρατιόμουνα με το ζόρι για να κλεισω έστω 8 μήνες... μακάρι να μπορούσα να συνεχίσω!

 

Κοίτα,και εμένα τότε...πρίν 10 μήνες δηλαδή,είχε άλλη αντιμετώπιση στο θέμα!Το έλεγε παντού με καμάρι!Εμείς θηλάζουμε έλεγε!Τώρα είναι το θέμα..το θεωρεί πια ντροπή:sad: ότι παραέγινε...ότι σε όποιν το πούμε θα μας κοιτάει έτσι:shock: ότι αφού καμία δεν το κάνει εγώ γιατί το κάνω??(καλά και άλλες θηλάζουν τόσο αλλά δυστυχώς στο περιβάλλον μας δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ θα έπαιρνα μεγάλο θάρρος αν υπήρχε)

[χρύσα08]

Η "ευαισθησία" με την οποία αντιμετωπίζει τις ανάγκες του παιδιού, αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό την "ευαισθησία" με την οποία ο ίδιος αντιμετωπίσθηκε όταν είχε την ανάλογη ηλικία.

Μεγάλη αλήθεια, Αγλαΐα!

Πόσο δίκιο έχεις!!!Μα πόσο!!Τελικά αυτό φταίει μάλλον!Αλλά δεν το παραδέχεται και του φταίει ο θηλασμός!Με εμένα κοιμάται μόνο στο στήθος,στη μαμά μου κοιμάται αγκαλιά,στη πεθερά μου αν του ψιθυρίζει στο αυτί(:confused:) απλά ο άντρας μου δεν έχει υπομονή!Μου ζητάει δηλαδή να βρω εγώ άλλον τρόπο να τον κοιμίζω!!!Τον έχω μάθει λέει με στήθος και μεγάλωσε πια και πρέπει να κοιμάται και με άλλον τρόπο!Ουφ.....δεν ξέρω..όλη μέρα τρέχω σαν την τρελή..κουράζομαι πολύ,όπως όλες οι μαμάδες βέβαια,δεν μπορώ να κουράζομαι και για τον ύπνο του μικρού!!!Αφού με το στήθος κοιμάται ΤΟΣΟ εύκολα και τόσο γρήγορα!!Γιατί να τυραννιέμαι να βρω άλλον τρόπο??

Έλα ντε!!! Εγώ δεν έχω κουράγιο να δοκιμάσω κάτι άλλο, μου φτάνει η κούρασή μου και η νύστα μου, να τυραννιέμαι να βρω νέα μέθοδο και να τυραννάω και το παιδί? Α, πα, πα!!!

[ΚΡΙΣΤΙΝΑ]

Κοίτα,και εμένα τότε...πρίν 10 μήνες δηλαδή,είχε άλλη αντιμετώπιση στο θέμα!Το έλεγε παντού με καμάρι!Εμείς θηλάζουμε έλεγε!Τώρα είναι το θέμα..το θεωρεί πια ντροπή:sad: ότι παραέγινε...ότι σε όποιν το πούμε θα μας κοιτάει έτσι:shock: ότι αφού καμία δεν το κάνει εγώ γιατί το κάνω??(καλά και άλλες θηλάζουν τόσο αλλά δυστυχώς στο περιβάλλον μας δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ θα έπαιρνα μεγάλο θάρρος αν υπήρχε)

 

Δεν μπορώ να σε βοηθήσω πολύ γιατί αντιμετωπίζω πανω κατω τα ίδια (επί 3 φαντάσου)

Ούτε ο συζυγός μου "συμφωνεί" αλλά εχω μεταφράσει τη συμπεριφορά του και δεν δίνω σημασία. Ο θηλασμός είναι η εύκολη δικαιολογία για να κουκουλώσει τα κακώς κείμενα στη σχεση του με το παιδί. Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της όπως θα ήθελε γιατί δεν έχει κάνει εκείνος αρκετή προσπάθεια. Πρέπει να καταλάβει ότι η σχεση που δημιουργεί εκεινος με το παιδί δεν εχει να κάνει με τη σχέση που αναπτυσεται μεταξύ σας. Ο ρόλος της μανας και του πατερα ειναι ξεκάθαρος και για το παιδι.

΄Ενα παράδειγμα στο θεμα του υπνου ..... έστω ότι μαζί σου κοιμόταν στην αγκαλιά σου χωρίς να θηλάζει αλλά μαζί του δεν κοιμόταν τι θα σου έλεγε μη το παίρνεις αγκαλιά ή θα προσπαθούσε να βρει τον τρόπο που θα κοιμίζει εκείνος το παιδί?

Τώρα σε ότι αφορά τους άλλους ....

Δεν δίνει αναφορά σε κανέναν. Δεν χρειάζεται ούτε να καμαρώνει ούτε να ντρέπεται. Το μόνο που πρεπει να κάνει είναι να δώσει την ευκαιρία στο παιδί να αποθηλάσει μόνο του (όπως όλα τα θηλαστικά) αφού και εσύ το θέλεις. Δεν υπάρχει λόγος να το αποδεχτεί αφού δεν μπορεί ούτε όμως και εσύ να κρύβεσαι.

Ζήτα του να σου πει ποιος ορίζει το ποσο θα θηλάσει ένα παιδί περαν απο το παιδί. Γιατί θα πρέπει να είναι μια απόφαση που θα πρεπει να λάβετε υποψιν τις γνώμες των αλλων.... (εσείς δηλ τρωτε αυτά που οι αλλοι αποφασιζουν για εσάς? πχ. ρωταει τον φιλο του αν θα φαει μπριζολα ή μακαρόνια)

Σε παρακαλώ μη νιώθεις ντροπή μη μπαινεις σε αυτο το παιχνίδι "δεν θηλάζω μπροστά στον άντρα μου για να μην τον προκαλέσω".....

Ξεκαθάρισε εσύ τη θέση σου αφού νιώθεις ότι κάνεις το σωστό.

Εξήγησε του ότι σέβεσαι τις επιθυμίες του παιδιού σου κάτι που πρέπει να κάνει και εκείνος.

Μια φορά είπε ο άντρας μου στη μικρή ότι "αγαπη μου τωρα μεγαλωσες θα πινουμε γάλα απο το ποτήρι........." δεν τον αφησε να ολοκληρώσει του απάντησε " ναι και μετά θα πινω το καλό μου το γάλα".

Και ναι μεν του απάντησε αλλά ερχόταν για μια εβδομάδα καθε λιγο και λιγακι να θηλάσει και έλεγε "δεν θελω να τελειωσει ακόμα το γαλατακι μου"

Οπως καταλαβαίνεις του είπα να μην της μιλήσει ξανα για το θεμα εκείνος. Ειναι κατι που αφορά εμας τις δυο (μπορεί κάποιοι να μην συμφωνουν αλλά πιστεύω οτι σε αυτή τη σχεση εχει να κανει μονο η μανα με το παιδί και κανενας αλλος)

[aglaia]

Κοίτα,και εμένα τότε...πρίν 10 μήνες δηλαδή,είχε άλλη αντιμετώπιση στο θέμα!Το έλεγε παντού με καμάρι!Εμείς θηλάζουμε έλεγε!Τώρα είναι το θέμα..το θεωρεί πια ντροπή:sad: ότι παραέγινε...ότι σε όποιν το πούμε θα μας κοιτάει έτσι:shock: ότι αφού καμία δεν το κάνει εγώ γιατί το κάνω??(καλά και άλλες θηλάζουν τόσο αλλά δυστυχώς στο περιβάλλον μας δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ θα έπαιρνα μεγάλο θάρρος αν υπήρχε)

 

Η θέση του δεν είναι απαραίτητα προσωπική και γι' αυτό ίσως δεν πρέπει να παίρνεις προσωπικά την όποια επίθεση.

 

Σε μια κοινωνία όπου το σύνηθες είναι να αποθηλάζουν τα μωρά πριν κλείσουν τις 40 ημέρες, είναι αναμενόμενο ο θηλασμός πέραν του χρόνου να φαίνεται "αφύσικος". Είναι πολύ συχνό να μπερδεύουμε το φυσικό με το σύνηθες. Το σύνηθες στην προκειμένο περίπτωση δεν είναι φυσικό ή φυσιολογικό.

 

Η άποψή μας συχνά διαμορφώνεται όχι με βάση αυτό που είναι καλό, απαραίτητο, φυσικό αλλά με βάση αυτό που είναι σύνηθες.

 

Πέρασε από το τόπικ "τι άλλο θα ακούσω" για να δεις τι λέει ο κόσμος, όχι πάντα με κακή πρόθεση αλλά πολύ συχνά με ελλειπή σκέψη.

 

Όσο περισσότερο κατανοήσεις αυτό που συμβαίνει τόσο λιγότερο θα σε στεναχωρεί και τόσο πιο εύκολα θα το συζητήσεις ήρεμα και θα βρεις μια άκρη.

 

Παρόμοια αντιμετώπιση θα δεις και σε άλλα θέματα πέραν του θηλασμού. Δεν είναι καθόλου σπάνιο στην κοινωνία μας να αντιμετωπίζονται ως παράλογες οι πιο φυσιολογικές ανάγκες ενός μωρού, η ανάγκη του για εγγύτητα μεταφράζεται ως "εσύ το κακόμαθες στην αγκαλιά", η ανάγκη του για σταθερότητα στα πρόσωπα που το μεγαλώνουν πολύ συχνά αντιμετωπίζεται με απαξίωση και με "επιχειρήματα" που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύουν "μικρό είναι, δεν καταλαβαίνει, δεν θα θυμάται τίποτα"

[dimitris soula]

μια χαρα τα λετε κοριτσια.αν μπορειτε να τα θηλαζετε οσο θελουν τα μωρακια σας.ειναι το καλυτερο και ελπιζω να βρεις λυση στο προβλημα σου γιατι σιγουρα δεν ειναι λυση να θηλαζεις κρυφα η να σου δινει τελεσιγραφο ο συζυγος. συζητηστε αν ειστε καλα μεταξυ σας θα τα βρειτε. ασε που νομιζω οτι επηρρεαζεται παρα πολυ απο αλλους και δεν το καταλαβαινω. ελπιζω να τα καταφερεις γιατι αφου το θελεις εσυ και το μωρακι σου εγω θεωρω οτι οι υπολοιποι δεν μετρανε.φιλακια:grin:

[γαρυφαλλάκι]

την 'έγκρισή' του..λογω νέων μέτρων..

 

ελπιζω ειλικρινά να κανεις χιουμορ κι εσύ και εκείνος....

 

Και βέβαια κάνουμε χιούμορ και οι δύο! Είναι δυνατόν; Θα δίναμε όσα χρήματα μπορούμε για ν'αγοράσουμε το καλύτερο δυνατόν γαλατάκι για το μωρό μας. Αλλά όπως ξέρουμε το καλύτερο στην προκειμένη περίπτωση είναι το δικό μας!!!

Ευτυχώς γιατί σε άλλες περιπτώσεις ό,τι πληρώνεις παίρνεις.

[mocha]

Το να εκφράζεσαι έτσι για τους γύρω σου πού ακριβώς βοηθάει? Θα κρίνεις εσύ αν έχουν μηδενική παιδεία?

 

Μάλλον δεν θα κατάλαβες τι εννοούσα γιατί ελικρινά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ενοχλήθηκες.....

Η μηδενική παιδεία αφορά σε όλους αυτούς που δεν σέβονται την επιλογή μιας μητέρας σε ότι πιο φυσικό .... το μητρικό θηλασμό.

[νινάκια2]

Η θέση του δεν είναι απαραίτητα προσωπική και γι' αυτό ίσως δεν πρέπει να παίρνεις προσωπικά την όποια επίθεση.

 

Σε μια κοινωνία όπου το σύνηθες είναι να αποθηλάζουν τα μωρά πριν κλείσουν τις 40 ημέρες, είναι αναμενόμενο ο θηλασμός πέραν του χρόνου να φαίνεται "αφύσικος". Είναι πολύ συχνό να μπερδεύουμε το φυσικό με το σύνηθες. Το σύνηθες στην προκειμένο περίπτωση δεν είναι φυσικό ή φυσιολογικό.

 

Η άποψή μας συχνά διαμορφώνεται όχι με βάση αυτό που είναι καλό, απαραίτητο, φυσικό αλλά με βάση αυτό που είναι σύνηθες.

 

Πέρασε από το τόπικ "τι άλλο θα ακούσω" για να δεις τι λέει ο κόσμος, όχι πάντα με κακή πρόθεση αλλά πολύ συχνά με ελλειπή σκέψη.

 

Όσο περισσότερο κατανοήσεις αυτό που συμβαίνει τόσο λιγότερο θα σε στεναχωρεί και τόσο πιο εύκολα θα το συζητήσεις ήρεμα και θα βρεις μια άκρη.

 

Παρόμοια αντιμετώπιση θα δεις και σε άλλα θέματα πέραν του θηλασμού. Δεν είναι καθόλου σπάνιο στην κοινωνία μας να αντιμετωπίζονται ως παράλογες οι πιο φυσιολογικές ανάγκες ενός μωρού, η ανάγκη του για εγγύτητα μεταφράζεται ως "εσύ το κακόμαθες στην αγκαλιά", η ανάγκη του για σταθερότητα στα πρόσωπα που το μεγαλώνουν πολύ συχνά αντιμετωπίζεται με απαξίωση και με "επιχειρήματα" που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύουν "μικρό είναι, δεν καταλαβαίνει, δεν θα θυμάται τίποτα"

 

 

 

Δεν είναι καθόλου σπάνιο στην κοινωνία μας να αντιμετωπίζονται ως παράλογες οι πιο φυσιολογικές ανάγκες ενός μωρού, η ανάγκη του για εγγύτητα μεταφράζεται ως "εσύ το κακόμαθες στην αγκαλιά", η ανάγκη του για σταθερότητα στα πρόσωπα που το μεγαλώνουν πολύ συχνά αντιμετωπίζεται με απαξίωση και με "επιχειρήματα" που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύουν "μικρό είναι, δεν καταλαβαίνει, δεν θα θυμάται τίποτα"

 

 

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=asdPw6-J1Z4&feature=related

[νινάκια2]

Η θέση του δεν είναι απαραίτητα προσωπική και γι' αυτό ίσως δεν πρέπει να παίρνεις προσωπικά την όποια επίθεση.

 

Σε μια κοινωνία όπου το σύνηθες είναι να αποθηλάζουν τα μωρά πριν κλείσουν τις 40 ημέρες, είναι αναμενόμενο ο θηλασμός πέραν του χρόνου να φαίνεται "αφύσικος". Είναι πολύ συχνό να μπερδεύουμε το φυσικό με το σύνηθες. Το σύνηθες στην προκειμένο περίπτωση δεν είναι φυσικό ή φυσιολογικό.

 

Η άποψή μας συχνά διαμορφώνεται όχι με βάση αυτό που είναι καλό, απαραίτητο, φυσικό αλλά με βάση αυτό που είναι σύνηθες.

 

Πέρασε από το τόπικ "τι άλλο θα ακούσω" για να δεις τι λέει ο κόσμος, όχι πάντα με κακή πρόθεση αλλά πολύ συχνά με ελλειπή σκέψη.

 

Όσο περισσότερο κατανοήσεις αυτό που συμβαίνει τόσο λιγότερο θα σε στεναχωρεί και τόσο πιο εύκολα θα το συζητήσεις ήρεμα και θα βρεις μια άκρη.

 

Παρόμοια αντιμετώπιση θα δεις και σε άλλα θέματα πέραν του θηλασμού. Δεν είναι καθόλου σπάνιο στην κοινωνία μας να αντιμετωπίζονται ως παράλογες οι πιο φυσιολογικές ανάγκες ενός μωρού, η ανάγκη του για εγγύτητα μεταφράζεται ως "εσύ το κακόμαθες στην αγκαλιά", η ανάγκη του για σταθερότητα στα πρόσωπα που το μεγαλώνουν πολύ συχνά αντιμετωπίζεται με απαξίωση και με "επιχειρήματα" που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύουν "μικρό είναι, δεν καταλαβαίνει, δεν θα θυμάται τίποτα"

 

Δεν είναι καθόλου σπάνιο στην κοινωνία μας να αντιμετωπίζονται ως παράλογες οι πιο φυσιολογικές ανάγκες ενός μωρού, η ανάγκη του για εγγύτητα μεταφράζεται ως "εσύ το κακόμαθες στην αγκαλιά", η ανάγκη του για σταθερότητα στα πρόσωπα που το μεγαλώνουν πολύ συχνά αντιμετωπίζεται με απαξίωση και με "επιχειρήματα" που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύουν "μικρό είναι, δεν καταλαβαίνει, δεν θα θυμάται τίποτα"

 

 

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=asdPw6-J1Z4&feature=related

 

Η έλλειψη των αναγκών τους στα παιδιά δημιουργεί αγωνία.(από το κλάμα του μωρού στην κούνια έως τις οποιαδήποτες ανάγκες.Μέσα από τις επιλογές και προτιμήσεις αναζητά το εαυτό του,την ταυτότητά του.Υπάρχουν ενήλικες που δεν μπορούν να εκφράσουν την προτίμηση τους για κάτι.Οταν ένα παιδί σβήνει στην συνέίδηση όσα νιώθει πραγματικά δηλαδή δεν έχει δικαίωμα να αισθάνετε από μόνο του.Τότε μένει αυτό που έχουν ορίσει οι άλλοι γονείς, δασκάλοι.Δεν αισθάνετε ότι υπάρχει

Πρέπει να ακούμε το παιδί μας.Να ακούμε το μητρικό ενστικτό μας.Και να μην αφήνουμε τις φωνές των άλλων, του περίγυρου να αποφασίζουν με τις θεωρίες του.

[magdoulini]

Δεν ξέρω γιατί το σκέφτηκες αυτό,το είδες από άλλη οπτική γωνία..αλλά όχι,δεν ισχύει!!!Καμία σχέση!

 

 

πως εισαι τοσο σιγουρη οτι αυτο δεν ισχυει??το εχετε κουβεντιασει ανοιχτα??

 

παντως κοριτσια,οτι αφορα το παιδι αφορα και τους δυο γονεις...δεν μπορουμε να λεμε οτι ο θηλασμος αφορα μονο την μανα και το παιδι(που σε καποιες περιπτωσεις ισως να ισχυει)οπως αντιστοιχα και ο μπαμπας δεν μπορεινα δωσει τελεσιγραφο οτι το ταδε η το δηνα,αφορα μονο εκεινον και το παιδι...ειμαστε μαζι,ειμαστε οικογενεια...συγχαρητηρια που ακομα θηλαζεις,εισαι αξιαιπενη...ομως κανε μια ανοιχτη και ειλικρινης κουβεντα με τον συζυγο σου...μην εισαι τοσο απολυτη και σιγουρη οτι εχει επειρεαστει μονο απο τους τριτους...μην τον βαζεις στην ακρη με αυτον τον τροπο...

[dimitris soula]

πως εισαι τοσο σιγουρη οτι αυτο δεν ισχυει??το εχετε κουβεντιασει ανοιχτα??

 

παντως κοριτσια,οτι αφορα το παιδι αφορα και τους δυο γονεις...δεν μπορουμε να λεμε οτι ο θηλασμος αφορα μονο την μανα και το παιδι(που σε καποιες περιπτωσεις ισως να ισχυει)οπως αντιστοιχα και ο μπαμπας δεν μπορεινα δωσει τελεσιγραφο οτι το ταδε η το δηνα,αφορα μονο εκεινον και το παιδι...ειμαστε μαζι,ειμαστε οικογενεια...συγχαρητηρια που ακομα θηλαζεις,εισαι αξιαιπενη...ομως κανε μια ανοιχτη και ειλικρινης κουβεντα με τον συζυγο σου...μην εισαι τοσο απολυτη και σιγουρη οτι εχει επειρεαστει μονο απο τους τριτους...μην τον βαζεις στην ακρη με αυτον τον τροπο...

αφου σου λεει οτι δεν ισχυει τοτε κατι παραπανω απο εμας θα ξερει. συμφωνω οτι οι αποφασεις στην οικογενεια παιρνονται και απο τους δυο αλλα οσον αφορα το θηλασμο δεν το πιστευω .θεωρω οτι ειναι αναμεσα στη μαμα και στο παιδι και δεν εχει λογο πανω σε αυτο. οταν ειναι ετοιμο το παιδι θα σταματησει και αυτα που λεει ο αντρας της ειναι το λιγοτερο βλακειες. απλως θεωρω οτι πρεπει να σταματησει να κρυβεται και να του πει ανοιχτα οτι κανει το καλυτερο για το παιδι τους. δικη μου γνωμη φυσικα και ο καθενας μπορει να κανει οτι θελει φιλακια

[xristinio]

να μην ντρεπεσαι καθολου....εγω ντρεπομαι που δεν καταφερα να θηλασω αποκλειστικα......:(εσυ θα πρεπει να εισαι υπερηφανη που προσφερεις στο παιδακι σου αυτο το θειο δωρο και ετσι κανεις κι εμας υπερηφανες!!!!!!!ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!

[miriki]

Βρε κορίτσια ο θηλασμός δε μπορεί να είναι αφορμή για ντροπή. Για κανένα λόγο.

[νινάκια2]

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5235

 

 

Το γάλα της μητέρας μας

10/02/2011

 

2 εικόνες

Της Ελευθερίας Δρέπα, Θεσσαλονίκη

Σχόλια

 

 

Ίσως είναι ο τρόπος που ''γλιστρά'' μέσα από το σώμα σου, χρονοβόρος κι επώδυνος, ίσως πάλι να είναι οι εννιά μήνες που ήταν δεμένο στα σωθικά σου, τότε που έπαιρνε ζωή απ' το αίμα σου κι η φωνή σου, με το άρωμα και τη γλύκα της αγάπης, συντρόφευε τα όνειρά του. Τότε που έκανε την κοιλιά σου να πάλλεται και να χορεύει, καθώς άπλωνε το μικρό, διάφανο χέρι, σαν για να πιάσει ένα αστέρι που κρυβόταν πίσω από κάποιο σύννεφο ή όταν μάζευε το γόνατό του, τη στιγμή που το κρυστάλλινο γέλιο σου αντηχούσε στο μοναχικό του κόσμο και τον μάγευε.

 

Και μετά - είναι το ευτυχισμένο βλέμμα του, η τυφλή εμπιστοσύνη που σου δείχνει, που δε θα 'θελες να προδώσεις ποτέ, σαν ανοίγει διάπλατα τα πελώριά του μάτια για να τα καρφώσει κατευθείαν πάνω στα δικά σου. Την ώρα που αρπάζει λαίμαργα τη θηλή, μαζί με την άλω, για να πιει το μαγικό ποτό της ζωής, το γάλα σου. Μα πριν, είχε προλάβει να σου σκάσει ένα χαμόγελο. Όλος ο κόσμος έγινε για σένα ,τότε, αυτό το φωτεινό μισάνοιγμα των χειλιών του. Κι έτσι ξαφνικά, όπως θηλάζει, το παίρνει -αθώο καθώς είναι- ο ύπνος, ενώ τη μια τοσοδούλα παλάμη του την έχει αφήσει να ξεκουράζεται πάνω στο μέρος της καρδιάς σου. Στα όνειρά του γίνεται πουλί. Με αληθινά λευκά φτερά πετάει ελεύθερο ψηλά στους αιθέρες.

 

Είναι η στιγμή που οι ανάσες σας ακουμπούν η μια πάνω στην άλλη κι έπειτα σφιχταγκαλιάζονται. Οι χτύποι της καρδιάς σας σμίγουν στον ίδιο ρυθμό, σαν να χτυπά μια μόνο καρδιά και για τους δυο σας. Μοιάζει, λες τότε, μ' ένα καράβι που αράζει στο λιμάνι - το στήθος σου - κι ετοιμάζεται για αμέτρητα ταξίδια στην απεραντοσύνη.

 

Ο θηλασμός έχει ανάγκη όλη την οικογένεια, ιδιαίτερα τη συμπαράσταση του πατέρα. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό να γνωρίζει κανείς τα ακριβή όρια της άγνοιας, της ημιμάθειας ή της πρόθεσης. Άλλωστε, τα τυποποιημένα γάλατα περιμένουν ανυπόμονα στα ράφια. Οι γυναίκες ,που για οποιοδήποτε λόγο δε θήλασαν, δε σημαίνει ότι δίνουν λιγότερη αγάπη στα παιδιά τους. Εκείνο όμως, που αξίζει να ξεκαθαριστεί, είναι πως ο θηλασμός αποτελεί δικαίωμα κάθε παιδιού που έρχεται στον κόσμο και κάθε νέας μητέρας. Με την κατάλληλη υποστήριξη όλες μπορούν να τα καταφέρουν. Δεν υπάρχουν γυναίκες με πολύ ή λιγότερο γάλα. Στο θηλασμό τους κανόνες τους θέτει το παιδί και η φύση. Η ζήτηση είναι αυτή που καθορίζει την προσφορά. Το παιδί ''δείχνει'' το δρόμο και η μητέρα τον ακολουθεί. Μετά τη γνώση έρχεται η επιλογή. Ο καθένας είναι ελεύθερος, τότε, να διαλέξει...

 

Πριν αρκετά χρόνια, ένα Κυριακάτικο μεσημέρι, παρακολούθησα μια συνέντευξή του. Στο Σταύρο Θεοδωράκη ,θαρρώ, ήταν. Κι ενώ μέχρι τότε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με συγκινούσε με τους στίχους του ,αυτή τη φορά το είχε καταφέρει με το βλέμμα του. Πρώτη φορά έβλεπα έναν άντρα με τέτοια έκφραση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο.

 

Μιλούσε για τη μάνα του. Περιέγραφε τα χέρια της, πώς ακριβώς ήταν. Το μεγάλο της δάχτυλο, έλεγε, έμοιαζε με φτυάρι. Στη διάρκεια της Κατοχής η γυναίκα αυτή, που τότε θήλαζε το μικρότερο παιδί της, έσωσε από βέβαιο θάνατο τον άντρα της, που ήταν βαριά άρρωστος και σε κατάσταση ασιτίας. Θυμήθηκα τα ''Σταφύλια της Οργής'' του Στάϊνμπεκ. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με το χρώμα που άλλαζε η φωνή του και τη διήγηση αυτού του περιστατικού, που συναγωνιζόταν σε αλήθεια και συγκίνηση τις πιο υποβλητικές στιγμές της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, με είχε συγκλονίσει.

 

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αποδώσει τη δημιουργία του Γαλαξία σε μερικές σταγόνες από το γάλα της θεάς Ήρας που χύθηκαν στον ουρανό, όταν εκείνη συνειδητοποίησε ότι την ώρα που κοιμόταν, ο Ηρακλής, γιος του Δία και της Αλκμήνης, θήλαζε κρυφά από το στήθος της ,προκειμένου να γίνει αήττητος σαν μεγαλώσει. Και τότε τον έσπρωξε. Ο Ερμής τον είχε φέρει στον Όλυμπο εκτελώντας εντολές του ίδιου του Δία.

 

Όσα βιβλία κι αν έχει διαβάσει, όσα ταξίδια κι αν έχει κάνει, όσους δυνατούς έρωτες κι αν έχει ζήσει, ο Θηλασμός παραμένει η ωραιότερη ''περιπέτεια'' στη ζωή μιας γυναίκας.

 

 

 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

[Lucy]

παντως κοριτσια,οτι αφορα το παιδι αφορα και τους δυο γονεις...

 

 

Συμφωνώ.

[katrin]

Ασφαλώς αφορά και τους δύο γονείς, όχι όμως με την έννοια ότι ο πατέρας θα "απαιτεί" το σταμάτημα του θηλασμού, αλλά θα προσφέρει τη συμπαράστασή του. Αυτή θα πρέπει να είναι η δική του προσφορά στο θηλασμό.

[nana80]

Αρχικό μήνυμα απο νινακια2

 

Όσα βιβλία κι αν έχει διαβάσει, όσα ταξίδια κι αν έχει κάνει, όσους δυνατούς έρωτες κι αν έχει ζήσει, ο Θηλασμός παραμένει η ωραιότερη ''περιπέτεια'' στη ζωή μιας γυναίκας.

 

 

 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

 

μπα σε καλό σου, με έκανες κι έκλαψα απογευματιάτικα.... Αυτή η περιγραφή...αυτό προσπαθώ τόσο καιρό να εκφράσω και δεν μπορώ. τι με νοιάζει τι λέει η AAP , ο ΠΟΥ, τα βιβλία, οι γιατροί. όταν έβαλα το μωρό για πρώτη φορά στο στήθος, τότε κατάλαβα τι είναι και τι προσφέρει ο θηλασμός. τα άλλα όλα είναι περιττά. δυστυχώς όποιος δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να το κατανοήσει. κι εγώ πριν κάνω παιδί έβλεπα την αδερφή μου που θήλαζε μόνη της στο δωμάτιο και τη λυπόμουν, σκεφτόμουν "την κακομοίρα, πώς δεσμεύεται έτσι με το μωρό τώρα, πάει η ζωή της". πού να ήξερα σε τι πελάγη ευτυχίας έπλεε.... Γι αυτό κι εγώ πιστεύω ότι οι σύζυγοι, όσο καλή διάθεση κι αν έχουν, δεν μπορούν να μπουν στη θέση της μητέρας ή του παιδιού και δε γίνεται να συναποφασίσουν στο θέμα αυτό. το βλέπουν πιο ψυχρά και αντικειμενικά, ενώ αν ήξεραν τι ευτυχία προσφέρουμε στο παιδί μας πιστεύω ότι και οι ίδιοι δε θα έθεταν καν θέμα.

[Ελινα Ζ.]

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5235

 

 

 

Όσα βιβλία κι αν έχει διαβάσει, όσα ταξίδια κι αν έχει κάνει, όσους δυνατούς έρωτες κι αν έχει ζήσει, ο Θηλασμός παραμένει η ωραιότερη ''περιπέτεια'' στη ζωή μιας γυναίκας.

 

 

 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

 

 

 

Παρα πολυ ομορφο πραγματικα..

[DaF]

γεια σου και συγχαρητηρια που θηλαζεις ακομα. και κυριως παρα τα τοσα προβληματα.

ο αντρας σου... θεωρω οτι ειναι σχεδον..φυσιολογικο να νιωθει ετσι καθως βλεπει οτι εσυ ακομα προσφερεις στο γιο σας κατι απο το σωμα σου ενω εκεινος δεν μπορει (ουτε θα μπορουσε ποτε) να το κανει. η δικη μου εκτιμηση ειναι οτι οι αντρες που συμπεριφερονται ετσι, ζηλευουν. θελουν απο τη μια να δειξουν 'ποιος ειναι ο πατερας' και απο την αλλη διεκδικουν τη γυναικα τους.

 

αυτο που δεν προλαβα να δω αν γραφεις ειναι η σχεση μεταξυ σας. αν ειστε καλα συναισθηματικα, σεξουαλικα. ειναι βασικο για την ισορροπια στο ζευγαρι, κυριως οταν η μητερα ειναι 'αποκλειστικη' για το παιδι, η τουλαχιστον φανταζει τετοια στα ματια ενος αντρα που δεν θηλασε, που ενδεχομενως να αντιμετωπισε προβληματα με τους γονεις του κ κυριως με τη σχεση του με τη μητερα του.

το προβλημα δλδ ειναι καθαρα δικο του.

 

αλλα δεν σου προτεινω να το λυσεις εσυ, ουτε να γινεις ψυχολογος, απλα αυτο που προτεινω ειναι περισσοτερος ποιοτικος χρονος μαζι του, να αισθανθει οτι παρα τη μητροτητα/πατροτητα ειστε ζευγαρι κ επιθυμειτε ο ενας τον αλλο. σκεψου οτι συμπεριφερεται σαν κακομαθημενο παιδι που του πηραν την αποκλειστικοτητα: αυτος βλεπει το στηθος ερωτικα, ο γιος σου το χρειαζεται για να καλυψει τη βασικη αναγκη της τροφης/μητρικης στοργης! δεν χωρα συγκριση νομιζω.

 

αλλα μπορεις να βρεις τροπο να δημιουργησεις ενα κλιμα πιο θετικο, κ ενα κλιμα ασφαλειας κ για τον αντρα σου (ασχετα αν θεωρω οτι καλυτερα να το φτιαχνουν μονοι τους, αν τους λειπει). δυσκολος ο ρολος της μητερας ...μερικες φορες πολυ περισσοτερο κοπιαστικος κ ψυχοφθορος απο οσο θα πρεπε. αλλα σε καποια πραγματα ειμαστε ΜΟΝΕΣ μας...τι να κανουμε....δυναμη