Χειριστικά μωρά

[Serba]

Κι΄εμένα αυτό που με προβληματίζει πιο πολύ είναι με πόσο μεγάλη ευκολία ακούς συμβουλές και τρόπους αντιμετώπισης θεμάτων που αφορούν το παιδί σου, από άτομα άσχετα ,

και τα εφαρμόζεις στο παιδί σου χωρίς να τα φιλτράρεις, ούτε καν να αφήσεις

το ένστικτό σου να λειτουργήσει,

για την ερώτηση από το koytavaki:

Θα ήθελα κάποιες απόψεις από άλλες μαμάδες και ιδίως με μεγαλύτερα παιδιά για το πως νομίζουν ότι επηρέασε τα παιδιά τους το γεγονός ότι ως μωρά τα είχαν συνέχεια αγκαλιά,τα κοίμιζαν επάνω τους ή αντίθετα ακολούθησαν πιο σκληρές γραμμές. θα πω τα εξής:

η κόρη μου ήταν αυτό που λέμε μωρό με δύσκολη ιδιοσυγκρασία, έκλαιγε όλη μέρα χωρίς προφανή λόγο, την είχα αγκαλιά όλη την ημέρα και πάλι έκλαιγε,

έμαθα να κάνω όλες τις δουλειές με την μικρή αγκαλιά, ξυπνούσε την νύχτα κάθε 1 ώραγια να φάει ή για να πιει 2 γουλιές και μετά για να ξανακοιμηθεί έπρεπε να την πάρω δίπλα μου, και φυσικά εγώ ακολουθούσα τις επιθυμίες της με την απίστευτη κούραση που συνεπαγόταν αυτό, διότι μαζί της μεγάλωνε και ο γιος μου που ήταν ένα απίστευτα ήρεμο μωρό, δεν έκλαιγε σχεδόν ποτέ και ξυπνούσε κάθε 4 ώρες για να φάει.

Πώς είναι τώρα στα έξι και κάτι;

Φυσιολογικότατα και τα δύο, με ελάχιστες διαφορές ως προς την έκφραση των συναισθημάτων ή κάτι ανάλογο, οπότε,

πιστεύω ότι ήταν μια φάση και πέρασε, το ένα παιδί είχε περισσότερη ανάγκη για κάποια πράγματα από το άλλο, τα πήρε και αυτό είναι όλο.

Οι ειδικοί(και όχι δεν είναι οι παιδίατροι) ας σκίσουν τα διπλώματά τους

[DaF]

δεν με εκπλησουν πια καποιες τοποθετησεις εδω μεσα, ειδικα απο συγκεκριμενους , εχουν γραψει ηδη την μικρη τους ιστορια γνωστη για την ημιμαθεια που τους διακρινει αλλα κυριως για την ελλεψη στοιχειωδους ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

 

εναν ανθρωπινο πλασμα ποσο μαλλον το παιδι σου η που το σεβεσαι απο την αρχη, απο την κοιλια σου κιολας η που δεν θα το υπολογισεις ποτε

 

ενα παιδι ουτε το αγνοεις ουτε αρχιζεις να του εξηγεις στα 7?? ουτε το αφηνεις να κλαιει για 3 ωρς ακομα κι αν ειναι 12 χρονων

 

σας χαιρετω και καλη σας φωτιση

 

like:wink:

[Konstantina-Kl]

Κριμα το μωρακι. Στεναχωρηθηκα τωρα.:(:(

Και εμενα δεν της αρεσε καθολου το παρκο. Πολλες φορες αναγκαζομουνα και εμπαινα και γω μεσα, και αγκαλιες, μεχρι 9 μηνων συνεχεια αγκαλια και στην τουαλετα μαζι.

Να ρωτησω ομως κατι, και ρωταω τις ειδικες γιατι δεν ξερω πως να χειριστω μια κατασταση που βιωνω τωρα. Η μικρη μου ειναι 20 μηνων, πολυ δεμενη μαζι μου, συνεχεια απο πισω μου. Ασχολουμαι συνεχεια μαζι της, τα απογευματα παιζουμε μαζι τουλαχιστον 3 ωρες. Κοιμαται ακομα μαζι μας εχει κανα δυο μηνες που πηγε στο κρεββατακι της ,διπλα στο δικο μας εννοειται. Μεχρι προτεινως κοιμοτανε στο υπερδιπλο μαζι μας. ΑναγκαστΗκα να την αφησω να κλαιει για λιγο για να κοιμαται στο κρεβατι της επειδη στο δικο μας δεν ειναι και τοσο καλο το στρωμα, αλλα ημουν διπλα της και την φιλαγα στο μαγουλακι και της ελεγα γλυκολογα μεχρι που κουραστηκε και κοιμηθηκε στο κρεββατακι της, και απο τοτε κοιμαται εκει.

Αυτα εν ολιγης για τη σχεση μου με τη μικρη, ειμαστε αυτοκολλητες.

Στο προβλημα τωρα. Σημερα το μεσημερι ηθελε να παιξουμε μαζι αλλα εγω ειχα δουλειες, να ετοιμασω να φαμε. Με τον μπαμπα της αρνιοτανε να παιξει, ηθελε εμενα και επεσε κατω και χτυπιοτανε στην κυριολεξια και εκλεγε. Την αφησα να κλαψει για λιγο και οταν ειδα οτι λιγο ηρεμησε την πηρα αγκαλιτσα. Οταν την αφησα για να παω να συνεχισω τις δουλιες, παλι τα ιδια. Μετα απο κλαμματα και υστεριες κατορθωσε ο μπαμπας της και την εκανε να ξεχαστει λιγο με ενα βιβλιο και κατορθωσαμε και φαγαμε.

Λοιπον τι κανω σε αυτες τις περιπτωσεις υστεριας? Ειμαι εκτος θεματος αλλα χρειαζομαι συμβουλη?

[madrid05]

Αυτα εν ολιγης για τη σχεση μου με τη μικρη, ειμαστε αυτοκολλητες.

Στο προβλημα τωρα. Σημερα το μεσημερι ηθελε να παιξουμε μαζι αλλα εγω ειχα δουλειες, να ετοιμασω να φαμε. Με τον μπαμπα της αρνιοτανε να παιξει, ηθελε εμενα και επεσε κατω και χτυπιοτανε στην κυριολεξια και εκλεγε. Την αφησα να κλαψει για λιγο και οταν ειδα οτι λιγο ηρεμησε την πηρα αγκαλιτσα. Οταν την αφησα για να παω να συνεχισω τις δουλιες, παλι τα ιδια. Μετα απο κλαμματα και υστεριες κατορθωσε ο μπαμπας της και την εκανε να ξεχαστει λιγο με ενα βιβλιο και κατορθωσαμε και φαγαμε.

Λοιπον τι κανω σε αυτες τις περιπτωσεις υστεριας? Ειμαι εκτος θεματος αλλα χρειαζομαι συμβουλη?

Χωρίς να είμαι ειδική και χωρίς να έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτην την ηλικία(αν και είμαστε πολύ κοντά )....

Νομίζω οτι σιγά -σιγά από τα 2 και μετά μπορούν να μπουν κάποια όρια και κάποιοι κανόνες.

Μπορουμε να τους εξηγούμε (εστω και χίλιες φορές) "η μαμά πρέπει να κάνει δουλειά, μπορείς να παίξεις με τον μπαμπα", "κάνε υπομονή και σε λίγο θα παίξουμε" ή "δεν είναι ώρα τώρα για παιχνίδι, έχω πρέπει να ετοιμάσω το φαγητό".Αν δεν κάνουμε πίσω μια,δυο ,τρεις, πέντε(λεπτά ή μέρες ή μηνες) θα καταλάβει οτι εννούμε αυτά που λέμε και υπαρχουν ώρες που δεν μπορούμε να παίξουμε μαζί τους.

Αλλο "κόλπο" που με έχει βοηθησει είναι να τον βάζω να συμμετέχει στην δουλειά.Χθες ενώ άβαζα τα ψωνια του σούπερ στα ντουλάπια, άφησα κάτω στο πάτωμα όλα τα σακουλάκια(ρυζια,οσπρια,κουτάκια) και του έλεγα να μου τα δίνει ένα ενα να τα βάζω στα ντουλάπια.Κάναμε μισή ωρα βεβαια ,αλλά χωρις γκρινια.

Περνάνε τις φάσεις τους, αλλά σιγά σιγά θα αρχίσουν να "συνενοούνται" καλύτερα.Ειμαστε στα terrible two, μην το ξεχνάμε!

[lovely people]

Χωρίς να είμαι ειδική και χωρίς να έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτην την ηλικία(αν και είμαστε πολύ κοντά )....

Νομίζω οτι σιγά -σιγά από τα 2 και μετά μπορούν να μπουν κάποια όρια και κάποιοι κανόνες.

Μπορουμε να τους εξηγούμε (εστω και χίλιες φορές) "η μαμά πρέπει να κάνει δουλειά, μπορείς να παίξεις με τον μπαμπα", "κάνε υπομονή και σε λίγο θα παίξουμε" ή "δεν είναι ώρα τώρα για παιχνίδι, έχω πρέπει να ετοιμάσω το φαγητό".Αν δεν κάνουμε πίσω μια,δυο ,τρεις, πέντε(λεπτά ή μέρες ή μηνες) θα καταλάβει οτι εννούμε αυτά που λέμε και υπαρχουν ώρες που δεν μπορούμε να παίξουμε μαζί τους.

Αλλο "κόλπο" που με έχει βοηθησει είναι να τον βάζω να συμμετέχει στην δουλειά.Χθες ενώ άβαζα τα ψωνια του σούπερ στα ντουλάπια, άφησα κάτω στο πάτωμα όλα τα σακουλάκια(ρυζια,οσπρια,κουτάκια) και του έλεγα να μου τα δίνει ένα ενα να τα βάζω στα ντουλάπια.Κάναμε μισή ωρα βεβαια ,αλλά χωρις γκρινια.

Περνάνε τις φάσεις τους, αλλά σιγά σιγά θα αρχίσουν να "συνενοούνται" καλύτερα.Ειμαστε στα terrible two, μην το ξεχνάμε!

 

To ίδιο, μα ακριβώς το ίδιο περνάω εγώ με την κόρη μου. Και ενω γενικά είναι συνεργάσιμο παιδάκι..αμα την πιάσει η στραβια...ίδια ο πατέρας της! Όλα αυτά που λες τα λέω αλλα αποτέλεσμα δεν έχουν. Εκείνη την ώρα θέλει εμένα. Λογικό. Παιδάκι είναι και θελει να παίξει. Αλλα απο την άλλη πρέπει να μάθει να έχει υπομονή. Ας πουμε εχθές έκατσα το απόγευμα να φάω και ήθελε να πάω μαζί της στο παιδικό της να κάνουμε παζλ. Της εξήγησα οτι θα φάω πρώτα και μετά θα παίξουμε οτι και όσο θέλει. Αυτή εκει να γκρινιάζει και και να χτυπιέται (και οταν είναι κάτω θέλει μόνο εμένα να την σηκώσω). Ε..συνέχισα να της μιλάω οτι "κάνε υπομονή και σε λίγο θα παίξουμε" αλλα εκεί η μικρή..κλάμα. Τελέιωσα το φαγητό μου και μετά έκατσα μαζί της. Αλλα δεν αντέχετε βρε παιδιά... Και έιχα και το αντρα μου να λέει ʽʽεσύ την έκανες έτσι μαμόθρευτηʽʽ...Ε ασχολήσου και εσύ περισσότερο να γίνει μπαμπόθρευτη...Δεν θα με πειράξει καθόλου...

Ουφ τα είπα......

[koutavaki]

Little monkey, Prosperous, Serba, δεν θυμάμαι άλλα μηνύματα ονμαστικά ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.

Little monkey με βοήθησες κάπως με τη επεξήγηση του αφαιρώ το ενδιαφέρον μου και απορρίπτω. Προσπαθούμε να κινηθούμε σε αυτό το πλαίσιο με τον άντρα μου. Έχει αποτελέσματα αρκετές φορές. αλλά ακόμα και τότε μέσα μου αισθάνομαι άσχημα ότι τον εκβιάζω συναισθηματικά για να κάνεο κάτι. Βέβαια ξέρω ότι είναι για το καλό του αλλά και πάλι, δεν ξέρω γιατί νιώθω ενοχές. Ίσως τελικά αυτό είναι το λάθος, το παιδί διαισθάνεται τις ενοχές που δεν θα έπρεπε να έχω.

Τώρα με κάθε ειλικρίνεια αυτό που δεν καταλάβαμε ποτέ με τον άντρα μου είναι γιατί΄ο γιός μας έπρεπε να καταφύγει σε αρνητικές συμπεριφορές για να έχει το ενδιαφέρον μας το οποίο είχε έτσι κι αλλιώς γιατί ασχολούμαστε μαζί του συνέχεια, όλες τις ώρες εκτός από αυτές που ήταν παιδικό σταθμό και τώρα νηπιαγωγείο που είναι περίπου 9 - 2, όχι πάρα πολλές δηλαδή.

Πιστεύετε ότι ορισμένα παιδιά χρειάζονται περισσότερο την αποκλειστική ενασχόληση από άλλα ή έχουν απλώς κακό χαρακτήρα;

Να διευκρινίσω και πάλι ότι το παιδί είναι 5,5 ετών, του χρόνου πρέπει να πάει α δημοτικού και προφανώς να υπακούει ακόμη περισσότερο σε κανόνες. Ο λόγος που βρέθηκα σε αυτό το θέμα είναι ο προβληματισμός μου αν η πολύ ¨"υποχωρητική" συμπεριφορά μας προς τα μωρά κάνει απαιτητικά παιδιά και σε αυτό μου απάντησαν οι κοπέλες.

[madrid05]

Δεν αλλάζει ο τίτλος του θέματος να γίνει από "Χειριστικά μωρά" σε "απαιτητικά παιδάκια", ε?

[taz18]

απιστευτο... μολις εμπαινα να γραψω κι εγω αν γινεται να αλλαξει ο τιτλος

[Clelia]

Γιατί? Κ να αλλάξει ο τίτλος, θα αλλάξουν νοοτροπίες?

Κρίμα πάντως...

[taz18]

μηπως να το αφηναμε να συνεχισουμε αλλου να μην εμφανιζεται και το διαβαζουν κι αλλες;

[madrid05]

μηπως να το αφηναμε να συνεχισουμε αλλου να μην εμφανιζεται και το διαβαζουν κι αλλες;

Κάλό θα ήταν γιατί το θέμα έχει ενδιαφέρον και αφορά πολλές μανούλες....

[Clelia]

μηπως να το αφηναμε να συνεχισουμε αλλου να μην εμφανιζεται και το διαβαζουν κι αλλες;

Να σου πω, γνώμη μου είναι να μείνει εδώ το θέμα.

Αν προσέξεις είναι πάρα πολλές (μην σου πω όλες) οι μανούλες που αντέδρασαν με αυτού του είδους την συμπεριφορά σε μωρά, οπότε ευτυχώς αποδεικνύεται ότι η μειοψηφία (μην σου πω μεμονωμένα περιστατικά) φέρονται έτσι.

Θα προτιμούσα να μείνει, ώστε άμα κάποια έχει αμφιβολία για αν πρέπει να κάνει κάτι ή να ακολουθήσει την συμβουλή ενός ειδικού, να μπορέσει να διαβάσει τις απόψεις που έχουν γραφεί εδώ, και είναι γραμμένες με επιχειρήματα και αρκετή αγάπη στα παιδιά μας!!!

[taz18]

μηπως υπαρχει ηδη κανα παρομοιο τοπικ για απαιτητικα παιδια να συνεχισει η κουβεντα εκει;

[jackrussel]

Κριμα το μωρακι. Στεναχωρηθηκα τωρα.:(:(

Και εμενα δεν της αρεσε καθολου το παρκο. Πολλες φορες αναγκαζομουνα και εμπαινα και γω μεσα, και αγκαλιες, μεχρι 9 μηνων συνεχεια αγκαλια και στην τουαλετα μαζι.

Να ρωτησω ομως κατι, και ρωταω τις ειδικες γιατι δεν ξερω πως να χειριστω μια κατασταση που βιωνω τωρα. Η μικρη μου ειναι 20 μηνων, πολυ δεμενη μαζι μου, συνεχεια απο πισω μου. Ασχολουμαι συνεχεια μαζι της, τα απογευματα παιζουμε μαζι τουλαχιστον 3 ωρες. Κοιμαται ακομα μαζι μας εχει κανα δυο μηνες που πηγε στο κρεββατακι της ,διπλα στο δικο μας εννοειται. Μεχρι προτεινως κοιμοτανε στο υπερδιπλο μαζι μας. ΑναγκαστΗκα να την αφησω να κλαιει για λιγο για να κοιμαται στο κρεβατι της επειδη στο δικο μας δεν ειναι και τοσο καλο το στρωμα, αλλα ημουν διπλα της και την φιλαγα στο μαγουλακι και της ελεγα γλυκολογα μεχρι που κουραστηκε και κοιμηθηκε στο κρεββατακι της, και απο τοτε κοιμαται εκει.

Αυτα εν ολιγης για τη σχεση μου με τη μικρη, ειμαστε αυτοκολλητες.

Στο προβλημα τωρα. Σημερα το μεσημερι ηθελε να παιξουμε μαζι αλλα εγω ειχα δουλειες, να ετοιμασω να φαμε. Με τον μπαμπα της αρνιοτανε να παιξει, ηθελε εμενα και επεσε κατω και χτυπιοτανε στην κυριολεξια και εκλεγε. Την αφησα να κλαψει για λιγο και οταν ειδα οτι λιγο ηρεμησε την πηρα αγκαλιτσα. Οταν την αφησα για να παω να συνεχισω τις δουλιες, παλι τα ιδια. Μετα απο κλαμματα και υστεριες κατορθωσε ο μπαμπας της και την εκανε να ξεχαστει λιγο με ενα βιβλιο και κατορθωσαμε και φαγαμε.

Λοιπον τι κανω σε αυτες τις περιπτωσεις υστεριας? Ειμαι εκτος θεματος αλλα χρειαζομαι συμβουλη?

συνεχιζεις σε αυτο το μοτιβο, της δινεις εναλλακτικη, η μαμα εχει δουλεια θα παιξεις με τον μπαμπα σου η κοιτα αυτο κοιτα εκεινο, δεν ειναι ευκολο παντα και δεν πιανει με την μια αλλα η ουσια ειναι αυτη να στραφει το ενδιαφεον της και σε αλλα πραγματα πλυν μαμας, αυτος ειναι ο μονος δρομος

[jackrussel]

Χωρίς να είμαι ειδική και χωρίς να έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτην την ηλικία(αν και είμαστε πολύ κοντά )....

Νομίζω οτι σιγά -σιγά από τα 2 και μετά μπορούν να μπουν κάποια όρια και κάποιοι κανόνες.

Μπορουμε να τους εξηγούμε (εστω και χίλιες φορές) "η μαμά πρέπει να κάνει δουλειά, μπορείς να παίξεις με τον μπαμπα", "κάνε υπομονή και σε λίγο θα παίξουμε" ή "δεν είναι ώρα τώρα για παιχνίδι, έχω πρέπει να ετοιμάσω το φαγητό".Αν δεν κάνουμε πίσω μια,δυο ,τρεις, πέντε(λεπτά ή μέρες ή μηνες) θα καταλάβει οτι εννούμε αυτά που λέμε και υπαρχουν ώρες που δεν μπορούμε να παίξουμε μαζί τους.

Αλλο "κόλπο" που με έχει βοηθησει είναι να τον βάζω να συμμετέχει στην δουλειά.Χθες ενώ άβαζα τα ψωνια του σούπερ στα ντουλάπια, άφησα κάτω στο πάτωμα όλα τα σακουλάκια(ρυζια,οσπρια,κουτάκια) και του έλεγα να μου τα δίνει ένα ενα να τα βάζω στα ντουλάπια.Κάναμε μισή ωρα βεβαια ,αλλά χωρις γκρινια.

Περνάνε τις φάσεις τους, αλλά σιγά σιγά θα αρχίσουν να "συνενοούνται" καλύτερα.Ειμαστε στα terrible two, μην το ξεχνάμε!

 

συμφωνω με χιλια

[Lucy]

για την ερώτηση από το koytavaki:

Θα ήθελα κάποιες απόψεις από άλλες μαμάδες και ιδίως με μεγαλύτερα παιδιά για το πως νομίζουν ότι επηρέασε τα παιδιά τους το γεγονός ότι ως μωρά τα είχαν συνέχεια αγκαλιά,τα κοίμιζαν επάνω τους ή αντίθετα ακολούθησαν πιο σκληρές γραμμές. θα πω τα εξής:

 

Ακολούθησα μέση οδό. Ανταποκρινόμουν πάντα στο κλάμα (δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το παιδί μου να κλαίει 2-3 ώρες, πόσο μάλλον ένα μωρό 7-8 μηνών), πάρα πολλές αγκαλιές-χάδια-τρυφερότητα κτλ, αλλά φρόντιζα να έχει το δικό του χώρο, να κοιμάται στο κρεββάτι του (αλλά όποτε ένιωθε τη ανάγκη ερχόταν και στο δικό μας) κτλ.

Τώρα πλέον είναι μια χαρά τρυφερό παιδάκι κι ταυτόχρονα ανεξάρτητο και συνεννοήσιμο.

 

Πιστεύω και εγώ ότι η εύκολη λύση να αντιμετωπίσεις το κλάμα ενός μωρού είναι να το αγνοείς, να το αφήνεις να κλαίει με τις ώρες και να κάνεις σαν να μην υπάρχει προκειμένου να περάσει το δικό σου ή να κάνεις τις δουλειές σου ανενόχλητος.

 

Ένα μωράκι κλαίει επειδή υπάρχει κάποιος λόγος. Ο "όρος" χειριστικό, μου φαίνεται τελείως γελοίος. Προφανώς και το μωρό θα φέρεται εγωιστικά, δηλαδή θα βάλει πρώτα κάποια ανάγκη του και δεν θα σκεφτεί εσένα που θέλεις πχ να βάλεις μπουγάδα εκείνη την ώρα...

 

.

Λοιπον τι κανω σε αυτες τις περιπτωσεις υστεριας? Ειμαι εκτος θεματος αλλα χρειαζομαι συμβουλη?

 

Σε περιπτώσεις τέτοιες (μιλάμε πάντα για νήπιο και όχι για βρέφος), φροντίζεις να απομακρυνθείς ώστε να χάσει το ακροατήριο και όταν ηρεμήσει του εξηγείς ήρεμα τι πρέπει να γίνει και γιατί. Επίσης προσπαθείς να του αποσπάσεις την προσοχή ή να βρεις μια μέση λύση (πχ το αφήνεις να συμμετάσχει ως ένα σημείο σε αυτό που κάνεις εκείνη την ώρα)

[Konstantina-Kl]

Ευχαριστω και σας απανταω εδω

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?p=2272329#post2272329

[kinkajoujou]

Ακολούθησα μέση οδό. Ανταποκρινόμουν πάντα στο κλάμα (δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το παιδί μου να κλαίει 2-3 ώρες, πόσο μάλλον ένα μωρό 7-8 μηνών), πάρα πολλές αγκαλιές-χάδια-τρυφερότητα κτλ, αλλά φρόντιζα να έχει το δικό του χώρο, να κοιμάται στο κρεββάτι του (αλλά όποτε ένιωθε τη ανάγκη ερχόταν και στο δικό μας) κτλ.

 

Ένα μωράκι κλαίει επειδή υπάρχει κάποιος λόγος. Ο "όρος" χειριστικό, μου φαίνεται τελείως γελοίος. Προφανώς και το μωρό θα φέρεται εγωιστικά, δηλαδή θα βάλει πρώτα κάποια ανάγκη του και δεν θα σκεφτεί εσένα που θέλεις πχ να βάλεις μπουγάδα εκείνη την ώρα...

 

Σε περιπτώσεις τέτοιες (μιλάμε πάντα για νήπιο και όχι για βρέφος), φροντίζεις να απομακρυνθείς ώστε να χάσει το ακροατήριο και όταν ηρεμήσει του εξηγείς ήρεμα τι πρέπει να γίνει και γιατί. Επίσης προσπαθείς να του αποσπάσεις την προσοχή ή να βρεις μια μέση λύση (πχ το αφήνεις να συμμετάσχει ως ένα σημείο σε αυτό που κάνεις εκείνη την ώρα)

 

Συμφωνώ με την προλαλήσασα. Κυρίως στο θέμα της μέσης οδού. Ούτε χρειάζεται να αφήνεις ένα μωρό να κλαίει 2-3 ώρες μόνο του, για να χτίσει χαρακτήρα, αλλά ούτε και να το έχεις κρεμασμένο πάνω σου τις περισσότερες ώρες της μέρας. Στα πολύ μικρά μωρά εννοείται ότι ανταποκρίνεσαι αμέσως στις ανάγκες τους, για να κλαίει υπάρχει κάποιος λόγος (και η απλή αγκαλιά είναι λόγος για ένα τόσο μικρό μωρό). Όσο μεγαλώνει, φροντίζεις με ήπιο τρόπο να του δείξεις αν μπορείς να του δώσεις αυτό που ζητάει εκείνη τη στιγμή ή λίγο αργότερα ή ποτέ.

 

Όσο μεγαλώνουν και μαθαίνουν να ζητούν πιο επίμονα και να διεκδικούν, εκεί δοκιμάζεται η υπομονή μας και η ψυχραιμία μας, κι αμφιβάλλω αν υπάρχουν πολλές μαμάδες που δεν έχουν χάσει το παιχνίδι αρκετές φορές.. Εκεί γύρω στους 20 μήνες νομίζω το κλειδί είναι η ποικιλία και η ανεξαρτησία, το να δοκιμάζουν δλδ να κάνουν διάφορα πράγματα μόνα τους, όπως και το να νιώθουν ισότιμα με τους μεγάλους της οικογένειας.

 

Και τέλος δεν θεωρώ ότι υπάρχουν απαιτητικά και μη απαιτητικά μωρά. Με τον τρόπο τους όλα θα προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες, τις οποίες νιώθουν πολύ έντονα (είναι θέμα ζωής και θανάτου να φτιάξεις παζλ ΤΩΡΑ ). Ίσως πιο πολύ εμείς οι μαμάδες θεωρούμε ότι το δικό μας είναι πιο απαιτητικό από άλλα, αλλά πιστεύω πάνω-κάτω όλα με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν.

[Σνουφελ μου]

Κοριτσια εγω ειδοποιησα τη διαχειριση να αφαιρεσειαλλαξει η καταργησει αυτο το τιτλο γιατι αποτελει καταρχην υβρη κ ισως να το διαβασουνε κ αλλοι γονεις που δεν εχουνε τοσες γνωσεις κ να το θωρησουνε οτι υπαρχει αυτος ο ορος ο οποιος δεν εμφανιζεται πουθενα κ ειναι ακρος αντιπαιδαγωγικος επι της ουσιας.

[Clelia]

Σνούφελ, όταν όμως κάποιοι γονείς χαρακτηρίσουν το μωρό τους "χειριστικό" ή έτσι τους πει κάποιος έξυπνος παιδίατρος/γυμναστής/μάγειρας, με αυτή την έννοια θα κάνουν αναζήτηση στο φόρουμ για να βρουν απαντήσεις.

Επιμένω να εξακολουθήσει να υπάρχει αυτό το θέμα με αυτό τον τίτλο, για να μάθουν όσοι το έχουν απορία ότι ΔΕΝ υπάρχουν χειριστικά μωρά!

[prosperous]

Χωρίς να είμαι ειδική και χωρίς να έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτην την ηλικία(αν και είμαστε πολύ κοντά )....

Νομίζω οτι σιγά -σιγά από τα 2 και μετά μπορούν να μπουν κάποια όρια και κάποιοι κανόνες.

Μπορουμε να τους εξηγούμε (εστω και χίλιες φορές) "η μαμά πρέπει να κάνει δουλειά, μπορείς να παίξεις με τον μπαμπα", "κάνε υπομονή και σε λίγο θα παίξουμε" ή "δεν είναι ώρα τώρα για παιχνίδι, έχω πρέπει να ετοιμάσω το φαγητό".Αν δεν κάνουμε πίσω μια,δυο ,τρεις, πέντε(λεπτά ή μέρες ή μηνες) θα καταλάβει οτι εννούμε αυτά που λέμε και υπαρχουν ώρες που δεν μπορούμε να παίξουμε μαζί τους.

Αλλο "κόλπο" που με έχει βοηθησει είναι να τον βάζω να συμμετέχει στην δουλειά.Χθες ενώ άβαζα τα ψωνια του σούπερ στα ντουλάπια, άφησα κάτω στο πάτωμα όλα τα σακουλάκια(ρυζια,οσπρια,κουτάκια) και του έλεγα να μου τα δίνει ένα ενα να τα βάζω στα ντουλάπια.Κάναμε μισή ωρα βεβαια ,αλλά χωρις γκρινια.

Περνάνε τις φάσεις τους, αλλά σιγά σιγά θα αρχίσουν να "συνενοούνται" καλύτερα.Ειμαστε στα terrible two, μην το ξεχνάμε!

 

και εγω συμφωνω οτι απο τα 2 και μετα μπορεις να αρχισεις σιγα σιγα να διδασκεις τους κανονες πειθαρχιας ειτε μεσω παιχνιδιου ειτε παραδειγματων.. πλεον τα παιδια των 2 και 3 ετων ειναι σε ικανο επιπεδο για να μαθουν και να καταλαβουν διαδικαστικα καποια πραγματα..

[misspigi]

και εγω συμφωνω οτι απο τα 2 και μετα μπορεις να αρχισεις σιγα σιγα να διδασκεις τους κανονες πειθαρχιας ειτε μεσω παιχνιδιου ειτε παραδειγματων.. πλεον τα παιδια των 2 και 3 ετων ειναι σε ικανο επιπεδο για να μαθουν και να καταλαβουν διαδικαστικα καποια πραγματα..

συμφωνω απολυτα!! εχω 3 παιδια που με "εκμεταλευτηκαν" στυγνα ομως ποτε δεν τους στερησα τη μητρικη αγαπη, αγκαλια με οτι αυτο συνεπαγεται (ατελειωτες ωρες ξενυχτι, ενα σπιτι αθλιο, κλπ). κανονες και ορια μπαινουν απο τους 18 μηνες και μετα αναλογα με την ωριμανση του παιδιου.

prosperous γιατι λες το κοριτσακι σου "Κατινα Παξινου"; συγνωμη κιολας που ρωταω αλλα ειναι τοσο μεγαλη "θεατρινα";

[misspigi]

και εγω συμφωνω οτι απο τα 2 και μετα μπορεις να αρχισεις σιγα σιγα να διδασκεις τους κανονες πειθαρχιας ειτε μεσω παιχνιδιου ειτε παραδειγματων.. πλεον τα παιδια των 2 και 3 ετων ειναι σε ικανο επιπεδο για να μαθουν και να καταλαβουν διαδικαστικα καποια πραγματα..

συμφωνω απολυτα!! εχω 3 παιδια που με "εκμεταλευτηκαν" στυγνα ομως ποτε δεν τους στερησα τη μητρικη αγαπη, αγκαλια με οτι αυτο συνεπαγεται (ατελειωτες ωρες ξενυχτι, ενα σπιτι αθλιο, κλπ). κανονες και ορια μπαινουν απο τους 18 μηνες και μετα αναλογα με την ωριμανση του παιδιου.

prosperous γιατι λες το κοριτσακι σου "Κατινα Παξινου"; συγνωμη κιολας που ρωταω αλλα ειναι τοσο μεγαλη "θεατρινα";:razz:

[BABY]

Και σε παρακαλώ να λείπουν οι ειρωνίες. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ - και ξαναλέω ΠΟΤΕ - τον όρο "χειριστικό" σε αυτό το φόρουμ (και γενικώς) για να περιγράψω το μωρό μου ούτε το μωρό άλλης μανούλας. Μην μου βάζεις στο στόμα λόγια που δεν έχω πει. Σε παρακαλώ πάρα πολύ, στο όνομα της πολιτισμένης συζήτησης που υποτίθεται ότι κάνουμε

 

Και ναι, το παιδί της Koutavaki είναι νήπιο, δηλαδή πάνω από 2 χρονών. Δες τι είπε η κοπέλα πριν αρχίσεις να ονοματίζεις θεούς και δαίμονες.

 

 

 

Τώρα γιατί εσύ νομίζεις ότι μια απάντηση που έδωσα για ένα ΝΗΠΙΟ ισχύει επίσης και για ένα μωρό 7 μηνών.... είναι πραγματικά άξιο απορίας.

 

ασχετο : little monkey, προσπαθω να σου στειλω πμ και δεν τα λαμβανεις. σου το εγραψα εδω, γιατι αλλιως δεν μπορουσα να επικοινωνησω μαζι σου.

[Σνουφελ μου]

Σνούφελ, όταν όμως κάποιοι γονείς χαρακτηρίσουν το μωρό τους "χειριστικό" ή έτσι τους πει κάποιος έξυπνος παιδίατρος/γυμναστής/μάγειρας, με αυτή την έννοια θα κάνουν αναζήτηση στο φόρουμ για να βρουν απαντήσεις.

Επιμένω να εξακολουθήσει να υπάρχει αυτό το θέμα με αυτό τον τίτλο, για να μάθουν όσοι το έχουν απορία ότι ΔΕΝ υπάρχουν χειριστικά μωρά!

 

 

Δικιο εχεις αλλα ειναι υβριστικος χαρακτηρισμος...Δεν υφιστασται....Ειναι σα να λες οτι υπαρχουνε μ...να παιδια,δεν ειναι ουτε κομψο ουτε δειχνει σεβασμο.Επειδη η συζητηση εχει αλλο θεμα τωρα καλυτερα να σταματησει το θεμα αυτο κ να συζηταμε στο δυσκολα παιδια(νομιζω πως λεγεται το αλλο θεμα),δε ξερω αν με καταλαβαινεις τι θελω να πω....