δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω!!

[leta P.]

γειας σας και απο εμενα ειμαι η λετα 35 χρονων και εχω ενα γιο 3,5 χρονων.

εχω διαβαση πολλα εδω στο φορουμ και με εχουν βοηθησει αρκετα. θα ηθελα ομως τη συμβουλη σας. ο πιτσιρικος μου απο μικρος μας εδειξε το ποσο ζωηρος θα γινει.να μην ξεχασω ομως να πω οτι ειναι αγκαλιτσας πολυ και ευγενικος ( π.χ. παρακαλω μαμα -μπαμπα, ευχαριστω ) ειναι λεξεις που τις λεμε.

λοιπον

κατα καιρους μεγαλωνοντας μας εβγαζε και κατι καινουριο οπως πεισματα να ασχολουμε μονο μαζι του να μην κανω δουλειες π.χ. ( δεν εργαζομαι και ειμαι συνεχεια στο σπιτι και γιαυτο επελεξα να μην τον βαλω σε καποιο παιδικο σταθμο ) οποτε ολη μερα ειμαστε μαζι . οταν ηταν 2,5 ειχαμε το εξης θεμα ηθελε παρα πολυ να πηγαινουμε βολτα οπως ολατα παιδακια οταν του ελεγα ελα τωρα να ντυθουμε γιανα φυγουμε εκει αρχιζε μια μαχη ΟΧΙΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΟΧΙ ΔΕΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΝΤΥΣΕΙΣ γκρινια φωνες μεσα στην αρνηση. ενα διαστημα ηταν εντονο! το ξεπερασαμε. η γκρινια βεβαια καλα κρατει γιατιθελει να γινεται το δικο του κατι που δεν το αφηνω να περασει ευκολα φυσικο επομενο να νευριαζω και εγω και να του υψωνω τη φωνη και να τον μαλωνω. το τελευταιο μηνα εχει γινει πιο δυσκολος απο ποτε. παραδειγμα παιζει με τα παιχνιδια του οταν για πολυ ωρα δεν του εχω μιλησει εφοσων ειναι ησυχος τοτε θα αρχισει να κανει πραγματα μονο και μονο για να ασχολειθω με εκεινον θα αρχισεινα πηδαει απο τους καναπεδες να τραβαει την κουρτινα θα αρχησεινα με τραβαει και να φωναζει.

προσπαθω να τον ηρεμισω να τον παρω αγκαλια αφου αυτο θελει και συνεχιζει να φωναζει και να επιμενει να τον παρω αγκαλια ενω ειναι στην αγκαλια μου.

και αλλα τετοια σκηνικα που δεν ξερω πως να αντιμετωπισω πια γιατι πλεων εχουν αρχισει και σπανε και τα δικα μου νευρα.και ερχομαι στο σημερινο που με εκανε να παρωτην αποφαση και να γραψω στο φορουμ. εχουμε μαθει να πηγαινουμε στο μπανιο μονη μας , ειχε παει λοιπον στο μπανιο παντα η πορτα ανοιχτη αλλα θελει μονος του και τον αφηνω αργουσε ομως και πηγα να δω τι κανει δεν εκανε κατι κακο απλα επαιζε με το καπακι της λεκανης τον ρωτησα αν ειχε τελειωσει και του εξηγω για αλλη μια φορα οτι το μπανιο δεν ειναι για να παιζουμε ουτε και το καπακι της λεκανης και πηγα να τον παρω να βγουμε απο εκει, οπως τον πηρα αγκαλια με δαγκωσε και του λεω για το εκανες αυτο η αληθεια ειναι οτι του φωναξα και εκεινος απο αντιδραση δαγκωσε το χερι του και τρομαξα και τα εχασα γιατι το δαγκωσε τοσο δυνατα που το δοντι του εκοψε το δερμα του και βγηκε λιγο αιμα. γιατι τοσα νευρα!? πειτε μου τη γνωμη σας.

συγνωμη για το μεγαλο θεμα και αν τα γραφω εν συντομια αλλα ειμαι πολυ αγχωμενει!

[Marigoula]

Κορίτσι ρίξε μια ματιά και εδώ:http://parents.org.gr/forum/showthread.php?p=2063522#post2063522

Μάνα κουράγιο...

[foubi]

Πολυ πιθανο να συμβαινει κατι που το αγχωνει και δεν ξερει πως να το εκφρασει. Ειναι σαν να μιλας για το μεγαλο μου γιο. Κι εκεινος πολυ ευγενικος και ησυχος σε γενικες γραμμες αλλα οταν δεν του δινεις σημασια σκετος ταλιμπαν. Εμενα αυτο δεν με προβληματιζει ιδιαιτερα γιατι οταν παει να ξεκινησει κατι καταλαβαινω πως ισως τον εχω παραμελησει λιγο, ασχολουμαι λιγο μαζι του και γλιτωνουμε τα περαιτερω. Αυτο με το δαγκωμα εμενα το εκανε οταν ειχε παει για τρεις βδομαδες στον παιδικο και ειχε δει αλλα παιδια προφανως να το κανουν (αλλα νομιζω πως τους βγαινει και καποια στιγμη ενστινκτωδως).Καποια μερα παραλιγο να κοψει κομματι απ τη μαμα μου και μια αλλη απ το χερι του.Τη μερα που το εκανε στη μαμα μου αναγκαστηκα να τον βαλω τιμωρια και υστερα του μιλησα και του εδωσα την εναλλακτικη οταν θυμωνει να φωναζει. Το εκοψε σχεδον αμεσως, αφου βεβαια σταματησαμε κι απ τον σταθμο ο οποιος ηταν η πηγη του αγχους του και ηρεμησε.

Προσπαθησε να βρεις τι ειναι αυτο που τον ενοχλει. Ισως ειναι κατι που εσενα να μην σου φαινεται τοσο σημαντικο αλλα εκεινο να το προβληματιζει. Αλλωστε ειναι τοσο διαφορετικος ο τροπος που σκεφτομαστε.....