ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ

[τον]

υπομονη όλες το έχουμε περάση αυτό .....πρώτον θα μιλησεις του γιου σου οτι δεν μπορει να έχεται στο κρεβάτι σας το βράδυ διότι έχει δικό του ..,γιατί δεν σε αφήνει να κοιμηθείς και έισαι πολύ κουρασμένη κάθε μέρα ....το παιδί ειναι μεγάλο και καταλαβαινει και τα δύο βασικά καταλαβαίνουν ...θα τους το λες καθε βράδυ .........μα κάθε βραδυ μέχρι να βαρεθεί να σε ακούει και οχι χαριτωμένα αυστηρά θα του το λές και κάθε βραδυ θα τα μεταφέρεις στο δικό τουςθα του υπενθιμίζεις αυτο που του είπες ..... ναι μπορει να το κάνεις και ένα μήνα αυτό .......................αλλα μετα το σταματάνε ......το έχω περάση 2 φορέ ς αυτό μόνο στο πρώτο δεν είχα πρόβλημα τα αλλα 2 το κάνανε αυτό ......το δέυτερο θύμαμαι ότι ξυπνούσα το πρωί και το έβλεπα στο διαδρομο έξω απο το δωμάτιο μου να κοιμάτε χάμο σαν το σκυλάκι ...........................επειδη του είχα πει να μην ερχεται στο κρεβατι μου ......το τρίτο το μικρό μου εφτασε σε σημείο που μου ελεγε το πρωί ειδες μαμα σήμερα δεν ήρθα κοιμήθηκε ς καλά ξεκουράστικες .....και ήταν 3 .....γιαυτο σου λέω θέλει επιμονή απο σένα καινα είσαι σταθερή σε αυτό .........

[korina1974]

Μην τον αφήνεις να κοιμάται στο κρεβάτι σας. Όταν έρχεται, να σηκώνεσαι και να τον πηγαίνεις πάλι στο δικό του.

Όλη την ημέρα να του μιλάς, να του λες ότι είναι ολόκληρος άντρας πια, ότι ο αδερφούλης του κοιμάται στο κρεβάτι του .

Και φυσικά όταν καταφέρει και κοιμηθεί μόνος του, μην ξεχάσεις να τον επαινείς και να του δείξεις ότι είσαι πολύ περήφανη γι' αυτό .

Θέλει υπομονή και κυρίως επιμονή και να είσαι σίγουρη ότι θα καταφέρεις.

Μην πισωγυρίσεις όμως. Όσο κουρασμένη και να είσαι, πρέπει να σηκώνεσαι και να τον γυρνάς πάλι στο κρεβάτι του.

Καλή επιτυχία

[annetagat]

Ακούγεται πολύ απλή η συμβουλή "να τον πηγαίνεις στο κρεβάτι του ξανά και ξανά", που παραβλέπει όμως ότι και οι γονείς είναι κουρασμένοι άνθρωποι, και σωματικά και ψυχικά. Αν με ένα παιδί είναι ίσως πιο "εύκολη" η συμβίωση, με δύο παιδιά οι αντοχές έχουν εκμηδενιστεί.

Είχα προσπαθήσει κι εγώ πολλές φορές να πάω ξανά και ξανά τα παιδιά μου πίσω, χωρίς καμιά επιτυχία. Ώσπου μια μέρα που και πάλι ένας γιατρός μας υπέδειξε να τα στείλουμε στο κρεβάτι τους για να μην καθυστερούμε άλλο την ανάπτυξή τους, εξήγησα στη μεγάλη (5 χρονών τότε) πως αν δεν κοιμηθεί στο κρεβάτι της, θα πρέπει να την δώσουμε αλλού (...) Το παιδί φυσικά και πλάνταξε στο κλάμα, δεν έφυγε όμως από το κρεβάτι της, ενώ προς μεγάλη μου έκπληξη την ακολούθησε και ο μικρός (μόλις 2 ετών τότε). Για το μικρό, χρειάστηκε στη συνέχεια λίγα βράδυα να επιμένω πηγαίνοντάς τον πάλι πίσω 5-10 φορές (μέχρι να πάρει απόφαση πως περίμενα έξω από την πόρτα), αλλά τα δύσκολα είχανε περάσει με την απόφαση της μεγάλης αδελφής να παραμείνει πιστή στο κρεβάτι της.

Βοήθησε πολύ και η ρουτίνα με το γάλα με κακάο. Πριν κοιμηθούν, τους δίνω ένα ποτήρι γάλα με κακάο. Το έχουν συνδέσει τόσο πολύ με τον ύπνο, που αν τους πω "καληνύχτα" μου το ζητάνε μόνα τους. Χρειάζονται πολύ τη ρουτίνα τους, τους βοηθάει να αισθάνονται ότι όλα είναι στη θέση τους.

[myrto]

Γιατί της είπες ότι θα τη δώσετε αλλού; Σκέφτεσαι κάτι πιο τρομακτικό για ένα πεντάχρονο; Φυσικά και δεν έφυγε από το κρεββάτι του ούτε που θα κουνήθηκε φαντάζομαι, αλλά γιατί, γιατί να το πεις αυτό; Εκτός από σκληρό είναι και ψέμα...

 

Συγνώμη ψάχνω ώρα να βρω έναν τρόπο να το σχολιάσω που να είναι κάπως κομψός αλλά δε μπορώ, στεναχωρήθηκα πολύ μ'αυτό που διάβασα....

[annetagat]

Δεν είπα ότι ήταν ο πιο κομψός τρόπος. Είχαμε εξαντλήσει όλα μας τα αποθέματα. Η διάγνωση των γιατρών ήταν καταιγιστική : όσο καθυστερούν τα παιδιά μας να πάνε στο κρεβάτι τος, καθυστερεί και η ανάπτυξή τους. Το να πάνε στο κρεβάτι τους ήταν πλέον υποχρεωτικό - δεν αρκούσε η προσπάθειά μας να κοιμόμαστε εναλλάξ με ένα παιδί σε κάθε κρεβάτι. Αντίθετα, τα εκπαίδευε σε όλο και πιο ακραίες συμπεριφορές - έπρεπε να πάνε στο χώρο τους, με κάθε κόστος.

Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ. Ήταν μια μάλλον άτσαλη κίνηση, και ήμουν σίγουρη ότι και πάλι θα είχαμε μια ατέλειωτη νύχτα με καυγάδες και φωνές. Με εντυπωσίασε όμως που έπιασε. Τελικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος. Μόνο επιμονή, μέχρι να βρούμε τι λειτουργεί στο κάθε παιδί.