myrto

Χθες φτιάξαμε το σχολείο με playmobil. Και του μικρού και της μεγάλης. Βάλαμε τις δασκάλες (έπρεπε να έχουν το ίδιο χρώμα μαλλί και λουκ! Χρειάζομαι κι άλλα playmobil! ) και τα παιδάκια. Μετά τους ζήτησα να μου δώσουν συμβουλές για το τι κάνουν τα παιδάκια για να ξέρω πως θα τα τοποθετήσω. Οκ, κάναμε μια μικρή πρόοδο, ως προς το χωροταξικό τουλάχιστον κάτι πιάσαμε....Για τα πιο ουσιώδη, επιφυλάσσομαι!!! Έχουμε και μερικές συζητήσεις για νέες φίλες από τη μεγάλη....

Ναι, μωρέ, κάνε λίγη υπομονή και όλα θα πάνε καλά....Όταν το είχα πάθει είχα μπει σε ένα φόρουμ με ομοιοπαθείς (ναι, υπάρχει ένα φόρουμ για όλα! ) και είδα ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων προχώρησαν σε φυσιολογική εγκυμοσύνη, οπότε πήρα κουράγιο...Φυσικά την είχα την αγωνία μέχρι να βεβαιωθώ ότι η επόμενη εγκυμοσύνη δεν ήταν μύλη αλλά, εντάξει, αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις εύκολα....

Αργησα πολύ να δω το μύνημα σου. Ο δικός μου γιατρός μου είχε συστήσει να περιμένω έξι μήνες και αυτό έκανα. Μετά από εφτά μήνες περίπου έμεινα πάλι έγκυος στον γιό μου. Από διάβασμα που έκανα πιστεύω ότι είναι το καλύτερο να περιμένεις γιατί το να μείνεις έγκυος αμέσως μετά από μύλη σου δίνει αρκετές πιθανότητες να επαναληφθεί. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μείνεις εύκολα έγκυος μετά από το διάστημα αυτό!

Μα τι σύμπτωση, ότι συζητούσα το θέμα στο καφέ.... Η δικιά μου δε μου λέει τίποτα για το σχολείο, μα τίποτα. Φέτος, νηπειαγωγείο, αναφέρει που και που κάτι, αλλά πέρσι άκουγα τις άλλες μαμάδες να μου διηγουνται διάφορα και έμενα με ανοιχτό το στόμα! "Μα που τα ξέρετε αυτά;" ''Μας τα είπαν...." Λογική η εξήγηση ότι δεν θέλουν να τα λέμε αλλά και το τάχα μου αδιάφορο δεν πιάνει γιατί η κόρη μου έχει αλλεργία στο μανιπουλάρισμα που το πιάνει με τη μια (η απλώς εγώ είμαι χάλια στην υποκριτική). Έχει διαβάσει καμιά σας κάποιο σχετικό άρθρο ή βιβλίο να μας συστήσει;;; Θα ήθελα πολύ να μαθαίνω πράγματα για το σχολείο της και έχω λίγο απελπιστεί.....

Miriki, τι να κάνω, θα προδώσω την ηλικία μου. Η φράση ήταν: "Σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τίποτα!... '', ειπώθηκε γύρω στο 92, 93 και αφορούσε την ονομασία των Σκοπίων.....

Για να βάλω μια ποιητική νότα στο debate.... Στη Σμύρνη, Μέλπω. Ηρώ, στη Σαλονίκη. Στο Βόλο, Κατινίτσα, έναν καιρό. Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα. Ο τόπος μου, ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου; Αν ξέρω, ανάθεμά με. Σπίτι, πατρίδα έχω τα μπορντέλα. Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου, θολές, σβησμένες ζωγραφιές. Κι είν' αδειανό σεντούκι η θύμησή μου. Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες. Και τ' αύριο απ' το σήμερα θε να 'ναι. Φιλιά από στόματ' άγνωστα, βρισιές κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε. Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει. Αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού κι ενέσεις εξακόσια έξι. Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι. Όλη η ζωή μου του χαμού. Μ' από την κόλασή μου, σού φωνάζω: Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω. Γαλάτεια Καζαντζάκη.

Δεν το'χω ακούσει αυτό! Έχω μείνει στα βελανίδια!

Τελικά δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από το ''όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες εσείς......." Τελοσπάντων, μεγάλο θέμα....απλώς ποστάρω ένα κείμενο που διάβασα και μου άρεσε....Περιέχει απόσμασμα από την ταινία ''χώρα προέλευσης''..... http://maotv.posterous.com/hellene

Χμμμμ όρια....το πρώτο για το οποίο εκφέρει γνώμη κανείς πριν κάνει παιδιά, και μάλιστα με πολύ πεποίθηση, και το πρώτο που κάνει γαργάρα όταν τα αποκτήσει! Πέρα απο την πλάκα, ναι θα αναθεωρήσεις για κάποια πράγματα, για κάποια όχι, μπορεί αυτό που εφάρμοσες στο ένα παιδί να μην το εφαρμόσεις στο επόμενο και σίγουρα θα λουστείς πολλά από αυτά που κριτίκαρες. Δεν είναι κακό να ψάχνεις, ούτε και να αλλάζεις γνώμη, διάβασε, άκου, παρατήρησε και προσπάθησε να κάνεις αυτό που σε κάνει να νοιώθεις πιο αληθινή.....το παιδαγωγικό σύστημα που ζορίζεσαι για να το εφαρμόσεις πιθανότατα θα το ακυρώσει ούτως ή άλλως η στάση ζωής σου....

Σίγουρα δεν μπορείς να έχεις όλες τις απαντήσεις. Πάντως να ξέρεις ότι αυτό που σε απασχολεί εσένα, αποσχολεί, όχι στον ίδιο βαθμό βέβαια, πολλους γονείς....Να, παρακολουθώ αυτή τη συζήτηση τώρα: http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=115178 Αντίστοιχοι προβληματισμοί, και εντέλει το βασικό θέμα είναι πως μπορούμε να κάνουμε το παιδί μας πιο δυνατό για να μπορεί να αντιμετωπίσει όλους αυτούς που μπορεί να το πληγώσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα το υπερασπιστούμε και δεν θα εξηγήσουμε και στους υπόλοιπους τι είναι αυτό που κατά τη γνωμη μας κάνουν λάθος. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις και να το βιώνεις... Επίσης για να ''θωρακίσεις'' το παιδί σου πρέπει πρώτα απ'όλα να έχεις ''θωρακίσει'' τον εαυτό σου, και αυτό σίγουρα απαιτεί μεγάλη προσπάθεια και πάλη εσωτερική και...και...και... Έχεις μιλήσει για το θέμα αυτό με κάποιον ψυχολόγο και παιδοψυχολόγο; Πως το αντιμετωπίζουν;

Δεν ξέρω πως ακριβώς δουλεύουν στους παιδικούς σταθμούς το θέμα της στοχοποίησης και της διαφορετικότητας. Ας μας πει κάποιος που ξέρει τι δουλειά γίνεται γύρω από το θέμα και αν γίνεται. Εγώ σήμερα έκανα συζήτηση στον παιδικό σταθμό γιατί έχουν ένα χοντρό παιδάκι που όλη η τάξη το κοροιδεύει. Η πρώτη αντίδραση της διευθύντριας ήταν ''α, ναι είναι λίγο χοντρούλης'' . Δηλαδή, το στυλ που αναφέρεις, τι να κάνουμε είναι χοντρό, παιδάκια είναι κλπ, κλπ. Τι ρώτησα αν κάνουν καποια συζήτηση για την διαφορετικότητα και μου απάντησε πολύ αόριστα. Φαντάζομαι πως αν η απάντηση είναι ''α, είναι χοντρούλης, μαύρος, κοντός, στραβοδόντης'' κλπ δεν υπάρχει καμία απολύτως διάθεση να συζητήσουν κάτι παραπάνω. Αυτό που λες κοτόπουλο, ότι δυνητικά θα μπορούσαν να βρεθούν όλοι στην ίδια θέση είναι αυτό που συζητάω με την κόρη μου, ότι π.χ θα μπορούσαν όλοι να την κοροιδεύουν επειδή ακόμα πιπιλάει το δάχτυλο της, και αυτό δεν θα ήταν σωστό ή θα μπορούσαν να κοροιδεύουν τη μαμά της φίλης της επειδή δεν μπορεί να περπατήσει και σίγουρα κάτι τέτοιο θα τη στεναχωρούσε. Εχω την αίσθηση όμως ότι σε αυτή την ηλικία είναι αδύνατο στα παιδιά να μπουν στη θέση του άλλου και να κατανοήσουν πως νιώθει, οπότε η συζήτηση γίνεται πιο πολύ για να λειτουργούν κάποια ''αντανακλάστικά'' γύρω από τέτοια θέματα. Κάνω λάθος; Θα μπορούσε κάποιος από τους εκπαιδευτικούς να προτείνει κάποιον πιο κατάλληλο τρόπο για να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το θέμα; Όσον αφορά τη δικιά μας αντίδραση, ενώ θεωρητικά ξέρω πως θα έπρεπε να φερθώ, δεν σου κρύβω ότι πολύ πιθανό κι εγώ αν σας συναντούσα να είχα μια ηλίθια αντίδραση, μάλλον πιο πολύ του στυλ, φτάνω στο άλλο άκρο για να μην δείξω ότι στεναχωριέμαι, σοκάρομαι, ανακουφίζομαι που δεν συμβαίνει σε μένα. Γενικά και τα αισθήματα των άλλων απέναντι σε σένα και το παιδί σου είναι μπερδεμένα και προσωπικά αυτό που θα μπορούσε σε μένα να λειτουργήσει είναι να μου δώσεις εσύ μια κατευθυντήριο για το πως πρέπει να κινηθώ, δεν ξέρω αν με κατάλαβες.... Σίγουρα αυτό που σου λέω σημαίνει ότι επιβαρύνεσαι με μια ακόμα ευθύνη αλλά δυστυχώς, και ίσως φταίει η εκπαιδευση μας γιαυτό, δεν έχουμε μάθει να συμπεριφερόμαστε με φυσικότητα και αμεσότητα σε τέτοιες περιπτώσεις...

Εμάς ήταν απλώς μια καινούρια ίωση. Γενικά είναι σαν παπούλης! Αρθριτικά και τσιγαρόβηχας!!! Περαστικά σας και υπομονή!

Εκαναν πρώτα ψηλάφιση, το πρόβλημα του ήταν στα ισχία, και τα δύο, και μετά έγινε υπέρηχος για να δούμε αν έχει υγρό. Δεν είχε κάτι ανησυχητικό. Σε ένα μήνα θα ξαναπάμε για τσεκ. Α, κάναμε και εξέταση αίματος γιατί είχε κάνει και πυρετό και θέλαμε να εξασφαλίσουμε ότι αυτά τα συμπτώματα δεν σχετίζονται.

Τελικά ο παιδόορθοπεδικός είπε ότι είναι αντιδραστική αρθρίτιδα που προκληθηκε από ίωση και όχι υμενίτιδα, αλλά επίσης πρέπει να ξεκουραστεί για μια βδομάδα. Rosie περαστικά και σε σας. Εσένα είναι μεγάλος φαντάζομαι ότι μπορείς να τον πείσεις να μείνει ακίνητος. Εγώ δυσκολεύομαι....χμμ....κάθε φορά που του λέω ότι πρέπει να κάθεται μου λέει ''δεν πονάω!''....

...Ένα πράγμα θα ήθελα να σε ρωτήσω...Επειδή πολλές φορές από το φόβο να μη φανούμε αδιάκριτοι καταλήγουμε αδιάφοροι, εσύ πως θα ήθελες να σε προσεγγίζουν οι γονείς των παιδιών, τόσο όσων αφορά την γενική κατάσταση της Ναταλίας όσο και για τα πρακτικά θέματα; Δηλαδή, σε ενοχλεί να σε ρωτάνε ποιό είναι το πρόβλημα της; Θέλεις να προσφέρονται να βοηθήσουν και αν ναι πως;Τι σε ενοχλεί εσένα και τι ενοχλεί τη Ναταλία από τον τρόπο που σας φέρονται; Πως μπορεί ενώ κανείς έχει καλή πρόθεση να καταλήξει να πληγώσει την κόρη σου ή εσένα; Ξέρω ότι δεν μπορεί να υπάρχει μια υπεραπλουστευμένη απάντηση σε αυτό το θέμα, απλά θα με ενδιέφερε να ακούσω κάποιες σκέψεις......