Νονά χωρίς βαφτιστήρι...;

[livinath]

Καλημέρα,

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα γιατί με απασχολεί καιρό και νομίζω πως είναι αδιέξοδο.

 

Το 2009 βάφτισα την ανιψιά μου με πολύ χαρά και αγάπη για το παιδάκι, αν και όσο πλησιάζαμε στο γεγονός αντιμετώπισα αρκετά προβλήματα με την κουμπάρα μου και κουνιάδα μου (στα οποία είχα αναφερθεί εκτενώς στο παρελθόν σε άλλα post). Εν πάσει περιπτώσει, η κουμπαριά έγινε και δεν είχα σκοπό να αφήσω τα όποια προβλήματα να επισκιάσουν τη σχέση μου με τη μικρή. Παρόλαυτα, μέσα στον προηγούμενο χρόνο συνέβησαν πολλά, τα οποία ομολογουμένως, δεν ήταν στο χέρι μου, ούτε να λύσω, ούτε και να βοηθήσω και τα οποία έχουν επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την σχέση μου με τη μικρή η οποία είναι σχεδόν μη ούσα.

 

Για να εξηγήσω, προσπαθόντας να μην να σας κουράσω με πολλές λεπτομέρειες, οι γονείς της μικρής τσακώθηκαν στις αρχές του 2010 (λόγω πολύ μεγάλων σφαλμάτων και των δύο) και ο μπαμπάς της έφυγε από το σπίτι για μια μέρα. Μετά από παρακάλια της μαμάς και παρέμβαση του πεθερού μου (έχει κι αυτός τεράστιες ευθύνες σε όλο αυτό) ο μπαμπάς γυρνάει στο σπίτι αλλά θέτει όρους... Δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί μας (ο άντρας μου είναι ο αδερφός της γυναίκας του) και ούτε με τον πεθερό μου (το οποίο δεν με εκπλήσει αλλά τεσπα... ). Ο λόγος, λέει, είναι γιατί έχουμε διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις και δεν μπορεί να συζητάμε τέτοια πράγματα.... ΟΕΟ;;; Είναι πασιφανές ότι δεν θέλει να ακούσει κατσάδα για την κ@λ@συμπεριφορά του προς την κουνιάδα μου αλλά ΚΥΡΙΩΣ προς το παιδί. Συννάμα θέλει να ψήσει το ψάρι στα χείλη της γυναίκας του το οποίο του έψηνε εκείνη μέχρι πρότεινως (έχω βρεθεί μπροστά σε περιστατικά και γι'αυτό το λέω με βεβαιότητα). Στην αρχή, το μόνο που είπα στην κουνιάδα μου - η οποία ήρθε και μου είπε ότι δεν θέλει ο άντρας της να μας μιλάει για τον αστείο λόγο που προανέφερα - και χωρίς να γνωρίζω άλλες λεπτομέρειες, είναι να κοιτάξει να λύσει το θέμα με τον άντρα της γιατί έχουν και ένα παιδί και έχουν και οι δύο ευθύνη απέναντι του. Όσο για μας, της είπα ότι θα κάνουμε λίγη υπομονή να του περάσει το καπρίτσιο κι ύστερα βλέπουμε. Με τον καιρό ήρθαν κι άλλα πράγματα στην επιφάνεια, η πεθερά μου μας έπιασε και μας μίλησε γιατί αισθανόταν ότι κάποιος πρέπει να μιλήσει στην κόρη της και να της συμβουλέψει για να μην έχει χειρότερα προβλήματα(γιατί ο πεθερός μου νόμιζε ότι τα είχε υπό έλεγχο - τρομάρα του - και έκανε τον κινέζο). Δεν μ'αρέσει - καθόλου - να ανακατεύομαι σε τέτοια αλλά άφησα τον άντρα μου να κάνει ότι καλλίτερο νόμιζε για την αδερφή του. Της μίλησε λοιπόν κάποια στιγμή, με πρόθεση να την κάνει να καταλάβει ότι αν χρειαστεί βοήθεια εμείς θα την στηρίξουμε κι ότι αν χρειάζεται κάποια συμβουλή ή μια δεύτερη γνώμη για κάτι που μπορεί να της συμβαίνει θα είμαστε εκεί για να την ακούσουμε. Δεν επεκτάθηκε ιδιαίτερα, μια και υποτίθεται ότι δεν γνώριζε πολλές λεπτομέρειες πέρα από αυτές που εκείνη του είχε πει.

 

Όλους αυτούς τους μήνες η κατάσταση - απ'ότι αντιλαμβανόμαστε - στο σπίτι της έχει αντιστραφεί. Εκεί που καταδεινάστευε εκείνη τον άντρα της, τώρα την καταδειναστεύει αυτός. Δεν έχει καμία βοήθεια στο σπίτι με τις δουλειές και το παιδί, δουλεύει ταυτόχρονα κι έχει να υπομένει και μια κακή συμπεριφορά από τον άντρα της. Όσες φορές μας έχει πει κάποια πράγματα και ζητάει συμπαράσταση, προσπαθούμε να την συμβουλέψουμε αλλά στο τέλος μας επιτήθεται... Θέλει να ακούσει συμβουλή αλλά όχι κάτι άλλο από αυτό που έχει στο μυαλό της ή κάτι που θα χαλάσει τη "βολή" της. Δεν μπορούμε να της λύσουμε τα προβλήματα, αυτό είναι δικό της θέμα, αυτό είναι απόλυτα ξεκάθαρο. Αλλά αρνείται να αναλάβει δράση για το οτιδήποτε, ανέχεται τα πάντα - μόνο και μόνο επειδή εκείνος την απειλεί ότι θα φύγει - με αποτέλεσμα η κατάσταση όλο και να χειροτερεύει.... Μέσα σε όλο αυτό, καταλαβαίνετε ότι η σχέση μου με το παιδί είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Το βλέπω αραιά και που - μια και δεν μπορούμε να πάμε στο σπίτι της (είναι ο αγάς εκεί βλέπετε). Είμαι συνεπής σε δώρα και τηλεφωνήματα αλλά αυτό είναι όλο κι εγώ δεν πιστεύω ότι αυτή είναι η σωστή σχέση νονού-βαφτιστηριού. Παράλληλα δε ανησυχώ και φοβάμαι ότι η σχέση θα μείνει έτσι ή και θα επιδεινωθεί όταν το παιδί θα αρχίσει να ρωτάει "γιατί η νονά μου δεν έρχεται ποτέ;". Αμφιβάλλω αν θα του δωθεί ποτέ ειλικρινής απάντηση... Και τι να πεις σε ένα παιδάκι; Είναι καραγκιόζης ο πατέρας σου, γι'αυτό; Εδώ δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία η μαμά της για να βελτιώσει τη ζωή και των δυό τους, θα πει ποτέ οτιδήποτε μεμπτό για τον άντρα της;; Σε μας θα πέσει ο κλήρος.... Μέσα σε όλο αυτό - θα μου πείτε - εσύ σκέφτεσαι τι θα πουν για σένα; Το σκέφτομαι και αυτό... Θα ήθελα - κυρίως - να έχουμε πιο πολύ χρόνο μαζί με την μικρή για να περνάει κι εκείνη καλά. Στο σπίτι η κατάσταση είναι κάθε άλλο παρά ρόδινη και νομίζω πως έχει ανάγκη να βρίσκεται και σε άλλο περιβάλλον που και που, πιο ήρεμο, δεν θα της έκανε καλό; Δεν ξέρω πως να φερθώ. Βλέπω πως οι λύσεις δεν είναι στα χέρια μου, εμένα δεν μου επιτρέπεται καν να ομιλώ άλλωστε.... Όποτε το έκανα - διακριτικά και μετά από δική της παρότρυνση - στο τέλος βρήκα και τον μπελά μου. Βλέπω λίγα χρόνια μπροστά και φοβάμαι να σκεφτώ πως θα είναι η κατάσταση για την μικρή... Η κουνιάδα μου - προφανώς πελαγωμένη πια - συμπεριφέρεται σαν να μην τρέχει τίποτα (τα πράγματα όμως αποδεδειγμένα δεν είναι έτσι), δεν μιλάει κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο αδερφός της να μην μπορεί να την βοηθήσει(δεν μπορείς να ανακατεύεσαι από μόνος σου σε μια οικογένεια ότι κι αν γνωρίζεις από άλλες πηγές, έτσι δεν είναι; θα αντιδράσει άλλωστε και η ίδια), τα πεθερικά μου είναι χάλια ψυχολογικά κι αυτό επηρεάζει άμεσα την υγεία τους η οποία είναι ήδη επιβαρρημένη, οι τελευταίοι έχουν επωμισθεί μεγάλο βάρος της φροντίδας του σπιτιού της κόρης τους (ψώνια, λογαριασμούς με δικά της έξοδα βέβαια απ'ότι λένε αλλά κι αυτό δεν είναι και σίγουρο) γιατί η κόρη τους αρνείται να φέρει τον άντρα της προ των ευθυνών του γιατί φοβάται μην της φύγει....! Ο πεθερός μου κάθε λίγο και λιγάκι με προβλήματα υγείας σε νοσοκομεία, η κατάσταση του επιδεινώνεται από την στεναχώρια και τις επιπλέον ευθύνες που του έχουν φορτώσει ή έχει φορτωθεί - όπως θέλετε δείτε το - αλλά αδυνατεί να διαχειριστεί χωρίς αυτό να έχει επιπτώσεις. Φυσικά δεν τίθεται θέμα για το ποιός τρέχει πάντα... Όχι ότι δεν θα τρέξει για τον πατέρα του - μην το πάρετε έτσι. Απλά, την ώρα της κρίσεως όλοι έχουν οικογένεια, δουλειές, υποχρεώσεις... Όλοι, εκτός από τον άντρα μου...!

 

Μοιάζει, και ίσως και να είναι αδιέξοδη κατάσταση αλλά τα θέματα που προκύπτουν είναι πολλά και μας επηρεάζουν αρνητικά. Και πραγματικά, δεν ξέρω μήπως κάνω άσχημα που σιωπώ τόσο καιρό; Μήπως πρέπει να μιλήσω κι εγώ; Στην τελική δεν μας αφήνει αλώβητους όλο αυτό, ως πότε θα κάνω την κινέζα εις βάρος της οικογένειας μου;

 

Κάτι ακόμα, μέσα σε όλο αυτό το χάλι, δέχτηκα πολλές φορές έμμεσα πυρά. Στη βάφτιση της κόρης μου ο μπαμπάς της βαφτιστήρας μου δεν ήρθε, ούτε και η βαφτιστήρα μου με το πρόσχημα (για τους άλλους, εγώ ήξερα την αλήθεια) ότι είναι άρρωστη κι έπρεπε να κάτσει σπίτι κοκ. Από γενέθλια και γιορτές, δεν το συζητώ, έχουμε αποκλειστεί (όχι από μόνοι μας αλλά δεν πας ακάλεστος, έτσι δεν είναι; ). Στα 1α γενέθλια της μικρής μου δεν ήρθε ούτε η κουνιάδα μου γιατί "ήταν όλοι άρρωστοι" και πάει λέγοντας... Δεν μπήκε καν στον κόπο να πάρει ένα ταξί και να έρθει με τη μικρή κι ας έλεγε ότι ο μπαμπάς τους ήταν άρρωστος (σάμπως θα φαινόταν σε κανέναν περίεργο που δεν πάει κάποιος άρρωστος σε παιδικό πάρτι;; ). Πολλές μπηχτές για το αν θα κάνω 2ο παιδί ή όχι (όχι πότε θα κάνω... ενοχλούνται αν θα κάνω, αυτό είναι το θέμα... ), μπηχτές για το αν ήμουν χουβαρντού στη βάφτιση της μικρής ή όχι (αυτό δεν φαίνεται να το ξεπερνάμε) και η λίστα δεν έχει τέλος.... Λες και φταίω εγώ ή το μωρό μου για όλες τις αναποδιές της ένα πράγμα... Σκέφτομαι ότι βρίσκεται πια σε σύγχιση και η όποια αντιπάθεια μου είχε προφανώς ή έχει διογκωθεί ή δεν ελέγχεται επαρκώς πια κι έτσι δεν μιλάω... Κάνω καλά όμως τελικά; Γιατί με όλη αυτήν την κατάσταση - αναπόφευκτα βρισκόμαστε μπλεγμένοι και νιώθω ότι σε λίγο θα μας βγάλουν και φταίχτες...

 

Συγγνώμη αν σας κούρασα με το πολύ μεγάλο post μου αλλά έπρεπε να τα πω μπάς και τα βάλω και σε τάξη....!

[Aeriko]

Έχεις μπλέξει πολλά θέματα μαζί...

 

Το πρόβλημά σου είναι:

 

1. Η σχέση σου με την βαφτιστήρα σου;

2. Η σχέση σου με τα προβλήματα της οικογένειας του άντρα σου;

3. Το έξτρα τρέξιμο που δημιουργεί αυτή η κατάσταση στην δική σου οικογένεια;

4. Η ανισόρροπη κατάσταση της οικογένειας της βαφτιστήρας σου;

5. Η κακή σου σχέση με την κουμπάρα σου;

[livinath]

Το ένα φέρνει το άλλο απ'ότι φαίνεται. Είναι σε μεγάλο βαθμό αλληλένδετα αν και με προβληματίζει περισσότερο το πως θα εξελιχθεί στο μέλλον η ζωή της μικρής και η σχέση μου μαζί της και η επίδραση όλων των παραπάνω στην οικογένεια μου. Αναρωτιέμαι μήπως η σιωπή δεν είναι χρυσός σ'αυτήν την κατάσταση και μήπως χρειάζεται μια έκρηξη για να ταρακουνήσει τα πράγματα και να σπρώξει τους άμεσα εμπλεκόμενους να βρούν λύσεις ίσως... Φοβάμαι από την άλλη μήπως γίνουν και χειρότερα τα πράγματα.... Πραγματικά δεν ξέρω. Πάντως, όλα αυτά που έγραψες αποτελούν πρόβλημα (άλλα σε μικρότερο βαθμό άλλα σε μεγαλύτερο). Ο τίτλος είναι μάλλον ενδεικτικός στην κατάσταση...

[Aeriko]

Κοίτα τα μόνα που σε αφορούν άμεσα έτσι όπως το βλέπω εγώ (χωρίς να είμαι μέσα στο μοντέλο της δικής σου οικογένειας και κρίνοντας αυστηρά με βάση το δικό μου μοντέλο) είναι το 1 και το 5.

 

Η κακή σου σχέση με την κουνιάδα σου δημιουργεί κακή σχέση με το βαφτιστήρι σου που το νοιάζεσαι (φαίνεται ότι νοιάζεσαι και για εκείνη αλλά δεν μας ενδιαφέρει στην παρούσα φάση μιας και το παιδί έχει προτεραιότητα).

 

Εγώ λοιπόν σε αυτή την περίπτωση θα έπαιρνα την κουμπάρα μου (και όχι την κουνιάδα μου) και θα της μίλαγα για το ζητούμενο:

 

Ό,τι κι αν έχετε να λύσετε εσείς οι δύο (ή/και οι τρεις) δεν μπορεί να αφορά το παιδί! Για το παιδί είναι πάντα η μαμά του και είσαι πάντα η νονά του και αυτό συνεπάγεται κάποιες ευχάριστες υποχρεώσεις τις οποίες θες να τις εκπληρώνεις με επαφή με το παιδί και σ' αυτό πρέπει η μαμά να είναι αρωγός! Τα δικά σας θέματα θα πρέπει να μένουν έξω από αυτή τη σχέση.

 

και από εκεί και πέρα βλέποντας και κάνοντας. Φυσικά θα πρέπει αυτό να το τηρήσεις σε κάθε επαφή αυστηρά. Δηλαδή όταν θα βλέπεις το παιδί ή όταν θα μιλάς μαζί τους αναγκαστικά δεν θα πρέπει να αναφαίρεσαι καθόλου στα θέματα της οικογενείας. Στο κάτω κάτω η νύφη είναι σχεδόν πάντα "ξένη" και "δεν την αφορούν" οπότε αν μπεχτείς είναι μαθηματικά σίγουρό ότι θα βρεις τον μπελά σου όσο καλοπροαίρετη και αν είσαι

[livinath]

Έχεις δίκιο σ'αυτά που λες. Και θα συμφωνήσω αλλά έχω δισταγμούς ως προς το να της μιλήσω. Δεν θα είχα αν ήξερα ότι θα κάνουμε κουβέντα κι όχι αντιπαράθεση... Για να σου δώσω να καταλάβεις, σε άλλα ζητήματα που αφορούν τη βαφτιστήρα μου, και ενώ έχει ζητήσει τη γνώμη μου (όχι να πιάσω και να της την πω από μόνη μου) έχει καταλήξει να μου επιτεθεί γιατί δεν της είπα ότι ήθελε να ακούσει προφανώς... Γενικά, είναι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να τους χαϊδεύουν τα αυτιά κι όχι να τους λένε την αλήθεια... Αυτό το έχει με όλους, όχι μόνο μ'εμένα. Οπότε, φοβάμαι ότι το να κάτσω να της μιλήσω για την σχέση μου με τη μικρή και για το πόσο καθοριστικό ρόλο μπορεί να παίξει η ίδια στην επικοινωνία μας, μόνο αντίδραση μπορεί να φέρει... Είναι πολύ σωστό αυτό που λες αν είχε την ψυχραιμία να κάτσει να κουβεντιάσει για τέτοια πράγματα... Τον τελευταίο καιρό ειδικά, δεν φαίνεται ότι μπορεί...

 

Όσο για το ότι η νύφη είναι ξένη.... Ο μπαμπάς της και η ίδια το υποστηρίζουν αυτό... Η πεθερά μου πάλι και ο άντρας μου όχι. Σκέψου ότι η πεθερά μου η ίδια μου έχει ζητήσει πόσες φορές να της μιλήσω μπας και "καθαρίσει" λίγο το μυαλό της αλλά έχω αρνηθεί γιατί ξέρω ότι δεν θα το δει θετικά...

 

Δυστυχώς, όπως λες, η ίδια δεν είναι αρωγός στη διατήρηση της επαφής με τη μικρή... Μας αποφεύγει όταν πρόκειται για γιορτές ή γενέθλια (της βαφτιστήρας ή της κόρης μου), έρχεται βέβαια επίσκεψη με το παιδί αλλά σε άσχετες φάσεις ή την βλέπουμε στη γιαγιά μας καμιά φορά. Ο άντρας μου έχει αρχίσει και παίρνει ανάποδες πια... Χθες μου είπε την εξής κουβέντα με αφορμή τα γενέθλια της βαφτιστήρας μας την ερχόμενη εβδομάδα: "Ως πότε θα συνεχιστεί αυτό; Δεν καταλαβαίνει ότι κάποτε θα αναγκαστεί να απαντήσει σε ερωτήματα της μικρής; Θα αρχίσει να μας κατηγορεί δηλαδή για να καλύψει τον πατέρα της μικρής;". Βέβαια, το πως θα το χειριστεί τότε η ίδια είναι κάτι που μάλλον αφορά μόνο εκείνη αλλά δεν παύει να επηρεάζει εμάς και το παιδί. Υποθέτω ότι βρίσκεται σε θέση τέτοια που δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά για το μέλλον, τι να πω...

 

Εντωμεταξύ, πάμε βόλτες με την μικρή μου, τα Χριστούγεννα την γυρίσαμε όπου υπήρχε κάποια υπαίθρια δραστηριότητα για παιδιά της ηλικίας της, ονειρευόμαστε να την πηγαίνουμε στο θέατρο όταν μεγαλώσει λίγο ή να κάνουμε πράγματα όμορφα μαζί και θα ήθελα τόσο πολύ να έχω και τη βαφτιστήρα μου μαζί...! Τα περισσότερα δώρα που της παίρνω, δεν έχω καν την ευκαιρία να της τα δώσω η ίδια.... Ε, δεν είναι να μην σε πιάνει το γμτ;;

[livinath]

Κάτι άλλο... Αν της θίξω το θέμα της επικοινωνίας (να είναι συχνότερη κλπ) θα μου αντιτείνει κι εκείνη ότι έχει πρόβλημα με τον άντρα της, κι ότι αν αρχίσουμε να πηγαίνουμε στο σπίτι της θα της δημιουργήσουμε ίσως κι άλλα προβλήματα κοκ. Όχι ότι θα έχει άδικο αλλά τι να της πω; Ότι πρέπει να βρεί τον τρόπο να το χειριστεί με τον άντρα της; Δεν μπορώ ρε γμτ... Πιέζεται ήδη πολύ - το βλέπω - κι ακόμα αν φταίει κι εκείνη γι'αυτή την κατάσταση δεν μπορώ να την πιέσω κι εγώ. Θα σκάσει στο τέλος...

[Aeriko]

Δεν χρειάζεται η επαφή με το παιδί να είναι σπίτι τους... μπορείς να πηγαίνεις να τις παίρνεις και τις δύο και να βγαίνετε μαζί με τη δική σου μικρή Έτσι η μικρή θα έχει τη νονά της και την "πνευματική" της αδερφή.

 

Το να τσακωθείτε δεν θα βοηθήσει την κατάσταση... μάλλον χειρότερα θα τα κάνει.

 

Μπορείτε επίσης να συναντιέστε και σε παιδότοπους, παιδικές χαρές και να της δίνεις εκεί τα δώρα της

[livinath]

Τι να σου πω... Θα προσπαθήσω αρχής γενομένης από την ερχόμενη εβδομάδα που θα έχει γενέθλια η μικρή και θέλω να της δώσω το δώρο της.... Εντωμεταξύ, πήρε πριν 2 λεπτά ο άντρας μου και μου είπε ότι η πεθερά μου της είπε να μας καλέσει για τα γενέθλια της μικρής (από μόνη της γιατί θεωρεί ότι ο άντρας της την έχει αποξενώσει επίτηδες από τα αδέρφια της) και είπε ότι θα το κάνει... Φαντάζομαι ότι δεν θα είναι ο άντρας της σπίτι βέβαια γιατί δεν θα είναι καλό να γίνει κανένα σκηνικό μπροστά στα παιδιά... Με τίποτα όμως...!!

[Aeriko]

Εύχομαι τα καλύτερα... εγώ στερήθηκα το βαφτιστήρι από κακή σχέση με την κουμπάρα μου για 10 χρόνια και ξέρω πως είναι... Ελπίζω η δική σου ιστορία να έχει καλύτερη έκβαση από την δικη μου στο σύνολό της

[livinath]

Κι εγώ το ελπίζω, πιο πολύ για τη βαφτιστήρα μου...!! Σ'ευχαριστώ πάντως...! Αν έχω κανένα νεότερο την ερχόμενη εβδομάδα θα επανέλθω... Εύχομαι με καλά νέα...!!

 

Καλό ΣΚ!

[Katerina45]

Livinath διαβάζω προσεκτικά τα όσα έγραψες και εχω μείνει αποσβολωμένη διότι ζω κάτι παρόμοιο..

Είναι πολύ δύσκολη κατάσταση και το μόνο άτομο που μπορεί να τη χειριστεί είναι η ίδια η κουνιάδα σου. Σίγουρα δεν πρέπει να ανακατευτεί κανείς στα ενδοοικογενειακά του ζευγαριού.

Για τη σχέση σου με το παιδί θα συμφωνήσω με το Αερικό, ότι μπορείτε να κανονίσετε να βρεθείτε εκτός σπιτιού. Άλλωστε εκτός από βαφτιστήρα είναι και ανιψιά του συζύγου σου...

Ελπίζω να σας πανε όλα καλά...

[livinath]

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Το ΣΚ που μας πέρασε ο καλός μου κι εγώ κάναμε μια μικρή απόδραση άνευ θυγατέρας για ολίγη χαλάρωση και ρομαντζάδα! Το Σάββατο το βράδυ μας πήρε τηλ η κουνιάδα μου για να μας καλέσει στο σπίτι την Κυριακή το απόγευμα για τα γενέθλια της μικρής.... Πως είπατε; Σοβαρά όμως, δεν ξέρω κανέναν που να παίρνει τηλέφωνο για να κάνει πρόσκληση γενεθλίων για το παιδί του (ακόμα κι αν είναι μόνο για παπουδογιαγιάδες και νονούς ή θείους) το προηγούμενο βράδυ... Είμαι υπερβολική ρε κορίτσια; Είναι δυνατόν να λες κάτι τέτοιο τελευταία στιγμή; Εννοείται ότι ο άντρας μου της είπε ότι έχουμε φύγει για ΣΚ οι δυό μας και ότι θα γυρίσουμε Κυριακή αργά το απόγευμα οπότε δεν θα προλαβαίναμε να πάμε. Η απάντηση ήταν:"Α, κρίμα... Καλά δεν ξέρατε ότι έχει γενέθλια η μικρή;" αλλά ο άντρας μου δεν χαρίζει κάστανα... "Το ξέραμε αλλά περιμέναμε πως θα μας το έλεγες έγκαιρα αν ήταν να κάνεις κάτι, όχι τελευταία στιγμή." έπρεπε δηλαδή να μείνουμε απίκο όλο το ΣΚ μην τυχόν και πάρει τηλέφωνο να μας καλέσει αν και εφόσον το αποφασίσει φυσικά....! Και μετά είπε και το πιο ανεκδιήγητο... "Ε, τι ώρα θα φύγετε περίπου από εκεί;" της είπε ο άντρας μου ότι μάλλον μετά τις 16:00 οπότε αποκλείεται να είμασταν Αθήνα πριν τις 17:30-18:00. "Ε, τότε να φύγετε νωρίτερα! Αν φύγετε κατά τις 12:00 θα προλάβετε."

 

Ορίστε; Εννοείται ότι ο άντρας μου δεν της έκανε το χατήρι και της το είπε κιόλας. Αλλά ειλικρινά το μόνο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι επί της ουσίας, δεν μας ήθελε εκεί. Αλλιώς θα είχε πάρει τουλάχιστον 2-3 μέρες νωρίτερα, έτσι δεν είναι; Δηλαδή Σάββατο βράδυ το σκέφτηκε να γιορτάσει την επομένη τα γενέθλια της μικρής; Το ίδιο πιστεύει κι άντρας μου και γι'αυτό της είπε ότι θα πάμε την επόμενη Κυριακή... Τραβιέται πολύ το πράγμα και φοβάμαι ότι δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.... Ο άντρας μου έχει πεισμώσει. Δεν δέχεται επ'ουδενί ότι η αδερφή του απλά τον βγάζει έξω από τη ζωή της μ'αυτόν τον τρόπο, ότι ουσιαστικά δέχεται το βέτο που ασκεί προφανώς ο άντρας της να μην πηγαίνουμε σπίτι της (εδώ να πω ότι το σπίτι είναι της κουνιάδας μου και γι'αυτό τον ενοχλεί τον άντρα μου περισσότερο) ότι δέχεται την αποξένωση κι ότι αποξενώνει και το παιδί από μας. Εντωμεταξύ, πρότεινα στον άντρα μου να παίρνουμε την βαφτιστήρα μου 1-2 φορές τον μήνα μόνοι μας μαζί με τη μικρή μας (αν η μαμά της δεν θέλει να ακολουθεί ή δεν μπορεί) και συμφώνησε. Την επόμενη μέρα, που μιλήσαμε για τα χρόνια πολλά, της το είπα και φυσικά δεν το δέχτηκε... Άρχισε τις δικαιολογίες... "Δεν μπορεί η μικρή χωρίς εμένα γιατί κλαίει" οκ, έλα κι εσύ μαζί μέχρι να μας γνωρίσει και καλύτερα, δεν είπε κανείς να είμαστε μόνοι μας οπωσδήποτε, "Α, δεν γίνεται γιατί εγώ το ΣΚ κάνω τις δουλειές μου και δεν μπορώ να τρέχω για βόλτες από δω κι από κει", καλά, δεν είπαμε να λείπουμε με τις ώρες, θα το κανονίζουμε και από πριν έτσι ώστε να κάνεις κι εσύ το κουμάντο σου για τις δουλειές σου "Ε, καλά θα δούμε... αλλά δεν νομίζω...!". Τόση θέληση δεν ξέρω που να τη βάλω.... Άντε μην πω τίποτα βαρύ...!

 

Μέσα σε όλη την κουβέντα κατάφερε - μεταξύ άλλων κουλών ενημερώσεων, άλλο κεφάλαιο αυτό - να μου πετάξει και τις γνωστές μπηχτές... "Φύγατε ΣΚ με τον αδερφό μου ε; Το παιδί γιατί δεν το πήρατε μαζί;" και απαντώ η αφελής "Ε να μωρέ, λέγαμε να μείνουμε λίγο μόνοι, να χαλαρώσουμε λιγάκι..." και η απάντηση με ύφος κρουέλα ντε βιλ "Ε, τι ανάγκη έχετε εσείς... Το παρατάτε στη μάνα σου και πάτε όπου θέλετε....!". Δεν απάντησα... Τώρα που το σκέφτομαι μλκ μου...! Άκου εκεί παρατάω το παιδί μου! Άει σιχτίρ.... Λάμια.... Τελικά μήπως να το πάρω απόφαση ότι θα είμαι νονά χορηγός και να τα παρατήσω; Κι ας πει ότι θέλει στη μικρή.... Όχι τίποτα άλλο αλλά κάποια στιγμή θα απαντήσω και μετά δεν θα ξαναμιλήσουμε σίγουρα.....! Το μόνο που σκέφτομαι είναι η μικρή (τι θα σκέφτεται το πουλάκι μου) και το τι μλκ έχει να πει σε όλο το σόι... Θα μου πεις σε νοιάζει; Ε, ναι ρε γμτ, με νοιάζει. Γιατί δηλαδή "και κερατάς και δαρμένος"; Και η βαφτιστήρα μου τι φταίει...; Το κέρατο μου... Μα να με κάνει να βλαστημάω την ώρα και τη στιγμή που είπα να βάλω λάδι στο παιδί η .......... άντε να μην την πω.....!

[livinath]

Επανέρχομαι σήμερα, μετά από καιρό μια και τώρα είμαι ψυχραιμότερη.... Επισκευτήκαμε τελικά την βαφτιστήρα μας στο σπίτι της για να της ευχηθούμε για τα γενέθλια της. Να σημειώσω ότι όταν πήγαμε είχα 3-4 μέρες που είχα μάθει ότι είμαι έγκυος. Ο πατέρας της μικρής έλειπε φυσικά.

 

Αφού φτάσαμε και ενώ είναι όλα καλά, οι μικρές παίζουνε κλπ βγάζει η κουνιάδα μου σοκολατάκια να μας κεράσει. Τα βλέπει η μικρή της, της δίνει ένα. Ρωτάει ο άντρας μου "Τρώει σοκολάτα η μικρή;" "Φυσικά, η γιατρός μου είπε να της δίνω απ'όλα" του απαντάει η μαμά της... Να πω ότι η μικρή αντιμετωπίζει θέμα με τα κιλά της (είναι ελλιποβαρής και τελευταία το παλεύουν με υπερθερμιδικό συμπλήρωμα στο γάλα) και η διατροφή της δεν αποτελείται πάντα από θρεπτικά πράγματα προκειμένου να παχύνει. Όταν λέω θρεπτικά εννοώ ότι τα φρούτα απουσιάζουν εντελώς από το διαιτολόγιο της (με τη βία αν θα φάει λίγη μπανάνα, κι αυτό όχι κάθε μέρα), τα λαχανικά είναι ελάχιστα και το μοσχάρι αν θα είναι 1 φορά την εβδομάδα είναι ζήτημα... Αυτά δεν είναι δικό μας θέμα βέβαια αλλά τα αναφέρω για να καταλάβετε την κουβέντα... Της λέει λοιπόν ο αδερφός ότι μήπως δεν είναι καλό να τρώει σοκολάτα από τώρα, μια και δεν έχει κάτι να προσφέρει, κι ότι κακώς της το δίνει πριν το γεύμα (το απογευματινό της εννοούσε) κλπ. Πετάγομαι κι εγώ και το λέω ότι το παιδί έχει περάσει τα 2 άρα επιτρέπεται να τρώει γλυκά που και που οπότε τι πειράζει; Την υποστήριξα δηλαδή... Και γυρνάει και του λέει με υφάκι κιόλας.... "Η γιατρός μου είπε να της δίνω απ΄όλα, να παίρνει απ'όλες τις ουσίες και να μη γίνω σαν κάτι υστερικές" εκεί γύρισε και με κοίταξε "που φτάνει το παιδί τους 2 χρονών και δεν του δίνουν ούτε γλυκό ούτε αλάτι!!!". Αλλά είπαμε, ο καλός μου έχει μακριά γλώσσα.... "Ε, τότε γίνε σαν κάτι μ@λ@κισμένες που μπουκώνουν τα παιδιά τους γλυκά και άλλες αηδίες που δεν τους προσφέρουν τίποτα και αναρωτιούνται γιατί μετά από μερικά χρόνια έχουν διατροφικές συνήθειες σκ@τένιες". Και εννοείται ότι της απάντησε έτσι γιατί κατάλαβε ότι η μπιχτή για το αλάτι και τη ζάχαρη ήταν για μένα... Κι αυτό γιατί η ίδια δίνει στο παιδί της αλάτι από 6 μηνών και μέλι και ζάχαρη από λίγο μεγαλύτερο πάλι κάτω του έτους (αν και μέλι της έβαζε και στην πιπίλα για να την πάρει... ) και της είχε κακοφανεί που της είχε πει ο αδερφός της ότι αυτό απαγορεύεται από τους παιδιάτρους... Το ήξερε βέβαια αλλά έκανε τα δικά της... Κι επειδή εμείς δεν δίνουμε ακόμα ούτε αλάτι ούτε ζάχαρη ή μέλι της έχει κάτσει κάπως φαίνεται. Αλλά η κακία δεν ήταν προς τον αδερφό της (ο οποίος άλλωστε είναι αυτός που αναλαμβάνει πρωτοβουλία να της πει διάφορα) αλλά προς εμένα.... Αλλά θα μου πείτε, εμένα δεν χωνεύει.

 

Αρκετή ώρα αργότερα άρχισε να μου λέει για το εξάμηνο του ΟΑΕΔ... Ότι δεν θα το πάρω γιατί έχει καταργηθεί, κι ότι σ'αυτό το παιδί δεν θα μπορέσω να κάτσω τόσο καιρό όσο κάθισα στο προηγούμενο και διάφορα άλλα χαριτωμένα... Την ρώτησα που το ξέρει αν έχει καταργηθεί το εξάμηνο και μου απάντησε "Ρώτησα φυσικά!".... Και λέω εγώ... Ρώτησε, γιατί; Για ποιόν; Της απάντησα λοιπόν ότι δεν έχω ακούσει κάτι αλλά και έτσι να είναι θα ζητήσω 6μηνη άδεια άνευ αποδοχών από τον εργοδότη μου. Ρε κορίτσια αν την βλέπατε δεν θα την πιστεύατε την αντίδραση της (αυτό ήθελα να προκαλέσω άλλωστε...). Γούρλωσε το μάτι, και άρχισε να μου λέει ότι αποκλείεται να μου δώσουν άδεια άνευ αποδοχών αυτήν την εποχή και ότι ακόμα και να μου δώσουν πως θα τα βγάλω πέρα κοκ. Της είπα λοιπόν ότι δεν είμαι επί ξύλου κρεμάμενη κι εν πάσει περιπτώση, τον έχω τον τρόπο μου για το οικονομικό.... Σταμάτησε, πέταξε κάτι "α, δεν ξέρω εγώ, αυτά εσείς τα ξέρετε.." και τέλος. Μετά από λίγο έπιασε να με ρωτάει για το μαιευτήριο.... Πάλι τα ίδια τα καλά που είχα όταν ήμουν έγκυος στη μικρή... Και γιατί να πας στο Λητώ, και σιγά τα ιδιωτικά είναι για τα κοροϊδα να πληρώνουν ένα σωρό λεφτά και άλλα παρόμοια... Της είπε ο αδερφός της ότι ο γιατρός μας είναι εκεί και ότι και στην προηγούμενη γέννα μείναμε πολύ ευχαριστημένοι και ότι άξιζε κάθε cent που δώσαμε γιατί είχαμε ουσιαστική στήριξη στον θηλασμό και χάρις το προσωπικό που ασχολήθηκε τόσο πολύ κατάφερα να θηλάσω από την αρχή σωστά τη μικρή κοκ. Και της αντιγύρισε βέβαια και το γεγονός ότι από την κακή πληροφόρηση και την έλλειψη προσωπικού του νοσοκομείου που γέννησε δεν κατάφερε τελικά να θηλάσει η ίδια και κόντεψε να πάθει και μαστίτιδα από το πέτρωμα του γάλακτος.... Της πέταξε κι ένα "τα δημόσια είναι τριτοκοσμικά" το οποίο της είχε πει και όταν ήμουν έγκυος στη μικρή και έλεγε πάλι τα ίδια και σταμάτησε...

 

 

Και ρωτάω εγώ τώρα... Τελικά τι να κάνω; Τις 2 ώρες που είμασταν εκεί με φλόμωσε στην κακία και στις μπιχτές. Μου έκανε τα νεύρα ζαρτιέρες, με το ζόρι κρατιόμουν να μην της πω τίποτα βαρύ και θα το έκανα αν δεν της απαντούσε ο άντρας μου (ομολογουμένως εγώ θα απαντούσα κομψότερα) και τελικά έφυγα με ένα στομάχι κόμπο. Τόσο κόμπλεξ ήθελα να ήξερα πως το έκρυβε τόσο καιρό.... Όχι ότι δεν το έδειχνε κατά καιρούς αλλά αυτό πια... Τώρα έχει παραγίνει... Δεν κρατιέται ρε παιδί μου, βγάζει χολή! Από τη μία τη λυπάμαι γιατί περνάει πολύ δύσκολα είναι αλήθεια από την άλλη με εκνευρίζει τόσο πολύ που μου έρχεται να της πω "Καλά να πάθεις! Προφανώς τέτοια κ@λ@συμπεριφορά (και είχε δηλαδή, το έχω δει) είχες και προς τον άντρα σου και γι'αυτό σου κάνει ότι σου κάνει τώρα!". Δεν μπορώ να πηγαίνω να δω λίγο το παιδί και να μου τινάζει τα νεύρα έτσι! Στην τελική δεν φταίω για τα προβλήματα της! Έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι ίσως να είναι καλλίτερα να κρατάμε αποστάσεις τελικά (ίσως και αυτό να θέλει κι εκείνη στην τελική) και όσο και να σκέφτομαι τη βαφτιστήρα μου δεν ξέρω πόσα μπορώ να ανεχτώ πια από τη μάνα της.

 

 

Να προσθέσω κιόλας ότι προχθες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι μέσα στον Μάρτιο έχει άδεια ο άντρας της και αυτή οπότε θα έρθουν μια μέρα να μας δουν.... Δεν κατάλαβα αν εννοούσε να έρθει κι άχρηστος ή απλώς να τους φέρει αλλά ελπίζω να έχει επίγνωση του ότι αυτός στο σπίτι μου χωρίς να ζητήσει συγγνώμη δεν παίζει να πατήσει...!

 

Ουφ.... Ξέρω ότι δεν είναι καλό για το παιδί όλο αυτό αλλά δεν θα πρέπει να είναι αμοιβαίες οι "υποχωρήσεις"; Εγώ νιώθω ότι καταλαβαίνει ότι δεν θέλω να κόψω επαφές με το παιδί και το εκμεταλεύεται... Την ανοχή μου δηλαδή....!

[Aeriko]

Λοιπόν φιλενάδα επειδή είσαι και εγκυούλα... stay cool ακόμα και αν έρθουν μαζί από το σπίτι... Δείξε ανωτερότητα βρε αδερφέ! Πίστεψέ με το προτιμάς από το να μετανιώνεις αργότερα για κάτι που θα πεις ή θα κάνεις πάνω στα νεύρα σου Δεν λέω ότι είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο αλλά εφόσον ο άντρας σου το χειρίζεται σχεδόν άψογα (κι εγώ πιο ήπια θα ήμουν) εσύ κοίτα τα μαλλιά σου και συνέχισε να την υποστηρίζεις όταν και αν μπορείς αλλιώς κοίτα τα μαλλιά σου! Σημασία για ΣΕΝΑ έχει η βαφτιστήρα σου! Με αυτήν θα έχεις σε λίγα χρόνια σχέση και όχι με εκείνους. Το να μην της απαντάς στην αρχή θα της σπάσει τα νεύρα αλλά κάποια στιγμή μπορεί και να καταλάβει

 

Άσχετο αλλά το εξάμηνο δεν νομίζω πως δεν ισχύει πια... πρόκειται να το πάρει σύντομα μια συνάδελφος

 

Επίσης μια καλή μέθοδος είναι όταν αρχίζουν οι μπηχτές να παίρνεις τη μικρή για παράδειγμα να σου δείξει κάτι στο δωμάτιο της και γενικώς να ασχολείσαι με το παιδί και όχι με εκείνη

[livinath]

Για το εξάμηνο ήμουν 99% σίγουρη ότι το έλεγε για να μου τη σπάσει αλλά ευχαριστώ για την πληροφορία!

 

Για να καταλάβει αν δεν της απαντάω, αμφιβάλλω πάρα πολύ.... Σχεδόν ποτέ δεν της έχω απαντήσει σε μπηχτές ή υποννοούμενα (βέβαια, όσες φορές το έκανα, ακόμα κι αυτές τις λίγες, δεν της την χάρισα...) αλλά απ'ότι καταλαβαίνεις....χαμπάρι δεν παίρνει...

 

Για την ανωτερότητα που λες.... Έχεις δίκιο αλλά εδώ δεν μιλάμε για άνθρωπο που παίρνει χαμπάρι από τέτοια.... Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του δώσε θάρρος στο χωριάτη.... Και δυστυχώς αργήσαμε πάρα πολύ να το καταλάβουμε... Η συγγνώμη δεν έχει να κάνει μόνο με την συμπεριφορά του προς εμένα ή την οικογένεια μου... Έχει να κάνει με το πόσο θράσος έχει και με το ότι θα νομίζει ότι μπορεί να κάνει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και να την γλιτώνει.... Θέλω να του γίνει σαφές αυτό. Δεν πρόκειται να του την χαρίσω αυτή τη συμπεριφορά. Αν ήξερες λεπτομέρειες είμαι σίγουρη ότι θα μου έλεγες να του φέρω κανένα τηγάνι κατακέφαλα.... Ένα θα σου πω μόνο για να καταλάβεις το ποιόν του ανθρώπου: σε ηλικία 7-8 μηνών, ξέχναγε να ταϊσει το μωρό γιατί κοιμότανε... Το μωρό έκλαιγε στην κούνια του κι αυτός δεν χάλαγε τον ύπνο του. Δεν είχε γάλα το παιδί (έπαιρνε ειδικό από το φαρμακείο για την δυσκοιλιότητα) και επειδή το φαρμακείο της γειτονιάς τους δεν εφημέρευε έλεγε της γυναίκας του να της δώσει τσάι για πρωινό (κιντερντε). Κι έτρεχε το επόμενο πρωί ο άντρας μου να βρει γάλα του μωρού να το πάει στην αδερφή του στη δουλειά... και τα ακούμε κι από πάνω.... Ένας από τους λόγους που το παιδί είναι ελλιποβαρές είναι κι αυτός... Άμα μένει νηστικό δεν θα κλείσει το στομάχι του; Κι αυτή η γυναίκα κάθεται και τον παρακαλάει αντί να του δώσει 2 κλωτσιές να πάει από κει που ήρθε...

[protoula]

σταματηστε να εμπλεκεστε συναισθηματικα μαζι τους

να εχετε επαφη και να μιλατε περι ανεμων και υδατων κ οχι για πραγματα που μπορει να σας φερουν αντιπαραθεση

η επαφη σας να ειναι αραιη οσο γινεται

η κουνιαδα σου βγαζει προς τους αλλους τα νευρα που εχει για την κατασταση της και δεν θα σταματησει αυτο συντομα

την μικρη να την βλεπεις οσο μπορεις

εχε υποψη σου οτι μεγαλωνοντας θα βλεπεις και συμπεριφορες απο εκεινη που δεν θα σου αρεσουν κ δεν θα μπορεις να μιλησεις κιολας

οποτε κρατα τα δωρα και τα χρονια πολλα και ολα τα αλλα (την πνευματικη επαφη) μην τα περιμενεις

απο την πλευρα σου μπορεις μεγαλωνοντας να δειξεις στην βαφτιστηρα σου οτι μπορει να σου λεει τα παντα

αλλα μεχρι εκει

δυστυχως δεν μπορεις να κανεις κατι για την κατασταση για να την αλλαξεις

[livinath]

σταματηστε να εμπλεκεστε συναισθηματικα μαζι τους

............. δυστυχως δεν μπορεις να κανεις κατι για την κατασταση για να την αλλαξεις

 

Κρατάω αυτές τις δύο φράσεις γιατί όσο αφορά τη δεύτερη θα σου πω πως δυστυχώς, το γνωρίζω πολύ καλά και έχεις πολύ δίκιο. Όσο αφορά την πρώτη και πάλι έχεις δίκιο αλλά μου είναι αρκετά δύσκολο όσο αφορά την βαφτιστήρα μου... Φοβάμαι μήπως τελικά της γυρίζω την πλάτη με μια τέτοια στάση. Βέβαια, μονόπλευρα δεν γίνεται να κρατιέται μια επαφή και σίγουρα θα έπρεπε να υπάρχει λίγη προσπάθεια και από τη μαμά της για να κρατηθεί μια σχέση σε κόσμιο επίπεδο αλλά δεν το βλέπω... Όσο για την συμπεριφορά της μεγαλώνοντας... Ξέρεις πόσες φορές το έχω σκεφτεί;; Και τι φταίει το παιδάκι ρε γμτ....;

 

Αυτή η κατάσταση μας έχει δημιουργήσει αρκετές εντάσεις τον τελευταίο χρόνο. Να αποστασιοποιηθούμε εντελώς δεν γίνεται γιατί είναι και η αδερφή του άντρα μου. Από τη μία με θυμώνει που εμπλεκόμαστε με αυτόν τον τρόπο, από την άλλη λυπάμαι πολύ.

[protoula]

δυστυχως τα παιδακια που βαφτιζουμε θα γινουν σχεδον ολοιδια με τους γονεις τους

αυτο και μονο σου δειχνει οτι ο,τι και να κανεις δεν προκειται να αλλαξει τιποτε

κρατα μια επαφη και δεν ξερεις τι μπορει να γινει αργοτερα......