Έχω νευριάσει με την μητέρα μου!!!

[love4four]

.......

Υποχρεομένη φυσικά και δεν ειναι να κρατησει το εγγονακι της αλλα αργοτερα πχ θα θελει το ονομα........

 

 

Εδώ eleni1 επέτρεψέ μου να διαφωνήσω... άλλο πράγμα το να κρατάει ένα παιδί επί 5 ημέρες την εβδομάδα για 8 ώρες την ημέρα και άλλο το να θέλει το όνομα....να το απαιτήσει είναι το άσχημο...

Τα ονόματα τα δίνουμε οι γονείς -εφόσον θέλουμε- για να δώσουμε χαρά... και όχι με κριτήριο εάν κρατάνε ή όχι τα εγγόνια τους...

[sabrina]

2 χρονια τα εχω φτυσει και ειμαι 36 τι λεμε τωρα ρε παιδια. Εχω δει πολλες φορες την απαιτηση να κραταν τα παιδια οι παππουδες. Χασαμε την μπαλα δυστυχως. Τα κανουμε εμεις για να μας τα μεγαλωνουν οι παππουδες. Και εγω ετσι μεγαλωσα......να αφησεις την μανουλα σου να ξεκουραστει επιτελους κοριτσι μου, ειναι μεγαλη γυναικα (προσωπικη αποψη παντα). Κοιτα να την ρωτησεις ευγενικα ΑΝ μπορει να σε βοηθαει καποιες μερες και παρε γυναικα για τις υπολοιπες. Οτιδηποτε αλλο του στυλ εκνευριζομαι που δεν με βοηθαει για μενα ειναι απαραδεχτο. Εσυ γεννησες. Οχι εκεινη......εκεινη το καθηκον της το εκανε....*θελω να πιστευω*, σειρα σου, σειρα μου, σειρα μας να ματωσει ο ποπουλης μας......οεο

 

συμφωνώ με αυτά που λες κ ειμαι κ γω της γνώμης ότι δεν ειναι υποχρεωμένοι να μας τα μεγαλώσουν,

δε ξερω για τη μαμα της κοπελας που ανοιξε το ποστ,

αλλα ειμαι σίγουρη οτι τοτε ηταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα, παρα πολλες γυναικες δε δουλευαν κ δεν ειχαν μπει στο διλλημα ποιος θα μου κραταει τα παιδιά,

όπως επίσης οι γιαγιαδες βοηθούσαν πάρα πολύ τοτε το θεωρούσαν αυτονόητο, κ παρα πολλές έμεναν μεσα στο σπίτι με την υπόλοιπη οικογένεια,

με πληγώνει λίγο αυτό το θεματάκι, δε θέλω να πω πολλά μόνο

........

ότι η μαμα μου πάντα έλεγε, α εγώ δε μεγάλωσα παιδιά είχα τη πεθερα μου μέσα στο σπίτι κ τα μεγάλωσε αυτή,

το μωράκι μου είανι από 5 μηνων στο παιδικό

 

erma79 σε καταλαβαίνω........

 

Οταν εισαι εγκυος ακούς πολλά ''κεράσια''.......

eleni1 τα άκουγα κ γω αυτά τα κεράσια

[sevoula]

κορίτσι μου, αν αυτά σου τα έλεγε η πεθερά σου θα την έβριζες, θα την χτυπούσες, θα την έφτυνες, θα της έριχνες μπουνιά, θα την στόλιζες με τασάκια, βάζα, θα την δάγκωνες, θα της έριχνες δηλητήριο στον καφέ, στο φαγητό, στο νερό, θα της τραβούσες το μαλλί τρίχα τρίχα, θα την κλώτσαγες, θα την έριχνες στο πάτωμα και θα την πατούσες πηδώντας στο κουφάρι της, θα μπορούσες επίσης να της ξυρίσεις το μαλλί, να την γδύσεις και να την σέρνεις δεμένη πίσω από το αυτοκίνητο στη γειτονιά, έχοντας ταπέλα "με εξαπάτησε" ή "δεν κρατάει το εγγόνι της".

 

αφού όμως είναι μάνα σου, τότε θα μιλήσεις ευγενικά και με πολύ σεβασμό στην προσφορά της στη ζωή σου, στις θυσίες που έκανε να σε μεγαλώσει, διακριτικά, με επιφύλαξη, με ενοχές, με φόβο, με τύψεις για τις ως τώρα σκέψεις σου. θα πέσεις στα γόνατα και θα ικετέψεις την αγάπη της. θα της πεις "μανούλα μου, συγχώρα με, που πίστεψα ότι θα με βοήθαγες με το παιδί, δεν θα το ξανακάνω, μανίτσα μου". κ.ο.κ.

 

όλα τα παραπάνω ανταποκρίνονται στο σενάριο ζωής των απανταχού κυνηγημένων, αρπαγμένων.

 

σοβαρά τώρα. αν μου το είχε κάνει αυτό η μάνα μου, δεν θα το σκεφτόμουν για πολύ. θα το συζήταγα μαζί της κα ιθα ξεκαθάριζα τις σκέψεις μου-της. το ότι δεν έχετε μιλήσει σαφώς, ειλικρινά... με κάνει να σκέφτομαι ότι έχετε γενικά πρόβλημα επικοινωνίας.

όλα ξεκαθαρίζουν όταν λέμε αυτό που σκεφτόμαστε. αμοιβαία!

[love4four]

Sevoula είσα Θεά !!!!! Και γ.... τις περιγραφές έκανες με την πεθερά, πολύ γλαφυρή..... Μ' έκανες και γέλασα !!!

[sevoula]

Sevoula είσα Θεά !!!!! Και γ.... τις περιγραφές έκανες με την πεθερά, πολύ γλαφυρή..... Μ' έκανες και γέλασα !!!

γιατί μεταξία μου δεν γέλασεςμε τη μανίτσα; έχεις κι εσύ θέμα, κυνηγημένη μου

φαντάσου σκηνικό να είσαι πεσμένη στα τέσσερα και να ικετεύεις τη μανούλα σου, τη μητέρα σου ρε γμτ!

ααααααααμάααααααν, παρέλειψα μουσική υπόκρουση "άαααααα, ααααααααα άαααααποοοοονηηηηη!!!!!!!!!

άπονη την καρδούλα μου, την έκανες κομμάααααααατια...κ.ο.κ.

(από ελληνική ταινία, Καραγιάννη, αν δεν με γελά η μνήμη μου)

[MY TREASURE]

εγώ πάντως θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να βοηθάνε οι παππουδογιαγιάδες με κάθε τρόπο και κυρίως όταν μάνουν κοντά. Οπως επίσης βρίσκω δεδομένο οτι και όταν γεράσουν και ενδεχομένως θα χρειάζονται βοήθεια σε μόνιμη βάση τα παιδιά τους θα την παρέχουν χωρις δεύτερη σκεψη. Ρόδα ειναι και γυρίζει....

[love4four]

Μωρέ με την μανούλα μου έχω θέμα, πώς δεν έχω νομίζεις ???? Αλλά, τα είπαμε αυτά... δεν μπορείς να υποχρεώσεις κανένα. Αν έχεις νύχια να ξυθείς, ξύσου, που λένε και οι παλιοί....

Βρε μακριά κι αγαπημένοι... Να πέσει η μουσική υπόκρουση παρακαλώ !!!!

[σπουργίτι]

Καλησπέρα σας

Πάω να σκάσω !!!!

Με τους γονείς μου μένουμε πανω κατω. Οσο ήμουν έγκυος η μητέρα μου μου έλεγε όταν θα πάς δουλεία θα στο κρατάω εγώ το παιδί. Γεννήσα πριν 4 1/2 μήνες εναν κούκλο!!Η μητέρα μου δεν λέω μου στάθηκε αρκετά στην αρχή.

Αρχές του χρόνου θα πάω δουλεία. Η μητέρα μου δεν ειναι και τόσο διατεθημένη να μου τον κρατήσει. Και εάν το κάνει πιστεύω οτι το κάνει απο αγκαρία. Καποία στιγμή μου είχε οτι το φύλαγμα του παιδιού είναι σαν φυλακή. Πραγματικά όταν τα ακούω αυτά στενοχωριέμαι πάρα πολύ. Μου έρχεται να πώ στην πεθερά μου που μένει και μακριά. Πάω να σκάσω και δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να εξαρτίεμαι απο κανένα. Το μόνο που λέω μην μιλησεις γιατι την έχεις αναγκη και μετά οταν πάει 2 να τον στείλω παιδικό σταθμο. Δεν είναι ωραίο πράγμα να σκέφτεσαι έτσι για την μητέρα σου. Πραγματικά έαν την ακούσω έτσι να μιλάει πάλι θα σηκωθώ να φύγω και θα πάω αλλού να μείνω.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Ήθελα κάπου να τα πώ.

 

Κοριτσάκι, εγώ δεν θα κρατούσα τα προσχήματα με τη μητέρα μου, θα της έδειχνα σαφώς ότι έχω νευριάσει μαζί της, γιατί μου υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει και θα της ζητούσα να ξεκαθαρίσει τη θέση της!

Από την άλλη, για να μην ξεχνιόμαστε, απ' ότι βλέπω δεν σου είπε ότι δεν θα σε βοηθήσει! Το γεγονός ότι εκφράζει τις σκέψεις της δεν σημαίνει και άρνηση! Πρέπει και εσύ να αποδεχτείς ότι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για μια γυναίκα να είναι καθημερινά επί 8ωρο τουλάχιστον καταπάνω στο παιδί και ότι είναι σαφώς κουραστικό και δεσμευτικό! Άλλο αυτό ....... άλλο, δεν βοηθάω! Μήπως τα μπέρδεψες λιγάκι και απλά θέλει και αυτή την "επιβράβευσή της";

Η πεθερά μου που μου ξεπετάλωσε τα παιδιά μου είναι 76 χρονών και όχι μόνο τα κρατούσε, αλλά μαγείρευε, έπλενε πιάτα και ό,τι άλλο μπορούσε! Κάθε μεσημέρι την έβρισκα με τα μούτρα κάτω ότι κουράστηκε κλπ Της έλεγα πάντα να ασχολείται μόνο με τα παιδιά, αλλά ήθελε να βοηθάει όσο μπορούσε! Και εγώ είχα στενοχωρηθεί, γιατί ήθελα να βλέπω πρώτα αυτή καλά και ένιωθα ότι κάνει αγγαρεία, καταπιέζεται κλπ! Όταν όμως της είπα ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να το κάνει και ότι αν ήθελε να γυρίσει στο χωριό της όλα οκ, γιατί τα παιδιά είναι δική μας υποχρέωση και πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΗΚΕ! Γιατί, όσο και αν κουραζόταν, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα μας αφήσει χωρίς βοήθεια! Για την ιστορία, πρώτα ξεκίνησε και η μικρή μου παιδικό σταθμό και προσαρμόστηκε και μετά έφυγε!

[viki 1]

αχχχ χρυσγ μου πεστα!!!!αυτο εδω να απαιτεις να σε κρατανε και να σε μεγαλοσουν τα παιδια...μονο εδω γινεται!!2 χρονια λεει μερχι να παει παιδκο..ξερεις τη υπομονη και αντοχεσ χρειαζειτε να εχει μια γιαγια??εδω εμεισ που ειμαστε 30 και δεν αντεχουμε ολοι μερα..φαντασου η μαμα μασ.

 

Ναι αλλά όνομα ξέρουν να ζητάνε! Και αν δεν το βάλεις..............Εγώ γέννησα του Αι Γιαννιού και είπαμε να δώσουμε στην μικρή της πεθεράς και Ιωάννα μιας και γεννήθηκε εκείνη την ημέρα. Ούτε καν να το ακούσει η πεθερά. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι δικό μου το παιδί? φαντάσου να διάλεγα και όνομα της αρεσκίας μου! Βέβαια δεν έχω παράπανο απο την πεθερά, αυτη με παρότρινε να κάνω παιδί και θα το κοιτάει γιατί εργάζομαι. Αλλά και σε διαφορετική περίπτωση θα την είχε την απαίτηση. δεν νομίζω να άλλαζε κάτι!

Και για να μην παραξεγούμαι δεν λέω οτι είναι κανόνας τα παραπάνω αλλά νομίζω το συναντάς σε πολλά σπίτια.

[apricot]

ειναι πραγματι πολυ δεσμευτικο για μια γιαγια να ειναι καθε μερα στο σπιτι ωστοσο εγω νομιζω αν ημουν γιαγια δεν θα ειχα εμπιστοσυνη ,με ολα αυτα που ακουγονται κατα καιρους ,να ηταν για τα εγγονακια μου μια ξενη να τα προσεχει. θα μπορουσε αφου ειναι πανω-κατω εστω να επιβλεπει? ειναι πολυ μικρακι ακομη για σταθμο. ο μπαμπας σου μπορει να βοηθαει και αυτος? δεν εννοω στα αλλαγματα αλλα να το παιζει και να ειναι μαζι του καποιες φορες που η μητερα σου εχει δουλεια. επισης αυτο που εχει ηδη προταθει δηλαδη συνδυασμος μαμας-πεθερας θα ηταν νομιζω το καλυτερο. δεν ξερω εγω παντως δεν εχω εμπιστοσυνη σε κανενα ξενο, εδω εμας και μας βγαζουν πολλες φορες απο τα ρουχα μας φαντασου μια ξενη....

ευτυχως ημουν τυχερη γιατι για τα δικα μας παιδια ειμασταν ή εγω ή ο αντρας μου σπιτι αλλα 1-2 φορες την εβδομαδα που ο αντρας μου ελειπε 24ωρο ερχοταν η μητερα μου μεχρι που ξεκινησαμε σταθμο 2,5 η κορη μου και 1,5 ο γιος μου. ευχομαι να βρεις την καλυτερη λυση στο προβλημα σου!!!!!1

[mmaria]

...και όχι μόνο τα κρατούσε, αλλά μαγείρευε, έπλενε πιάτα και ό,τι άλλο μπορούσε! Κάθε μεσημέρι την έβρισκα με τα μούτρα κάτω ότι κουράστηκε κλπ Της έλεγα πάντα να ασχολείται μόνο με τα παιδιά, αλλά ήθελε να βοηθάει όσο μπορούσε! Και εγώ είχα στενοχωρηθεί, γιατί ήθελα να βλέπω πρώτα αυτή καλά και ένιωθα ότι κάνει αγγαρεία, καταπιέζεται κλπ!...

 

το ιδιο αντιμετωπισα κι εγω με μανα και πεθερα. κατεληξα να μαγειρευω καθημερινα (ειτε αργα το βραδυ ειτε νωρις το πρωι) για να υπαρχει φαγητο και για αυτες αλλά και για να μην αρχιζουν "σου μαγειρεψα και ...". αφηνα καθε πρωι το σπιτι τακτοποιημενο, κρεβατια στρωμενα, μπανια καθαρα, κουζινα χωρις απλυτα, ρουχα σιδερωμενα. πτωμα εγω. κι αυτες παντα εβρισκαν να κανουν! τωρα παει το παιδι σχολειο και ετσι λιγο ηρεμησαμε.

[Rea_1971]

Καλησπέρα σας

Πάω να σκάσω !!!!

Με τους γονείς μου μένουμε πανω κατω. Οσο ήμουν έγκυος η μητέρα μου μου έλεγε όταν θα πάς δουλεία θα στο κρατάω εγώ το παιδί. Γεννήσα πριν 4 1/2 μήνες εναν κούκλο!!Η μητέρα μου δεν λέω μου στάθηκε αρκετά στην αρχή.

Αρχές του χρόνου θα πάω δουλεία. Η μητέρα μου δεν ειναι και τόσο διατεθημένη να μου τον κρατήσει. Και εάν το κάνει πιστεύω οτι το κάνει απο αγκαρία. Καποία στιγμή μου είχε οτι το φύλαγμα του παιδιού είναι σαν φυλακή. Πραγματικά όταν τα ακούω αυτά στενοχωριέμαι πάρα πολύ. Μου έρχεται να πώ στην πεθερά μου που μένει και μακριά. Πάω να σκάσω και δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να εξαρτίεμαι απο κανένα. Το μόνο που λέω μην μιλησεις γιατι την έχεις αναγκη και μετά οταν πάει 2 να τον στείλω παιδικό σταθμο. Δεν είναι ωραίο πράγμα να σκέφτεσαι έτσι για την μητέρα σου. Πραγματικά έαν την ακούσω έτσι να μιλάει πάλι θα σηκωθώ να φύγω και θα πάω αλλού να μείνω.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Ήθελα κάπου να τα πώ.

 

Κουκλί η μαμά σου δεν είπε ότι δεν θα στο κρατά. Απλά θέλει να αναγνωρίσεις ότι αυτό που θα κάνει είναι μεγάλη προσωπική της θυσία - πιστεύω ότι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Πιθανά να εισπράττει ότι θεωρείς δεδομένη ή υποχρέωσή της τη φύλαξη και απλά η καημένη να θέλει να καταδείξει πόσο σημαντικό θα είναι αυτό που κάνει...

[viki 1]

Κουκλί η μαμά σου δεν είπε ότι δεν θα στο κρατά. Απλά θέλει να αναγνωρίσεις ότι αυτό που θα κάνει είναι μεγάλη προσωπική της θυσία - πιστεύω ότι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Πιθανά να εισπράττει ότι θεωρείς δεδομένη ή υποχρέωσή της τη φύλαξη και απλά η καημένη να θέλει να καταδείξει πόσο σημαντικό θα είναι αυτό που κάνει...

 

ή απλώς το λέει εμμέσως. Εγώ υπο τέτοιες συνθήκες δεν της το άφηνα!

[mantinop]

Η δική μου η μαμά είναι χειρότερη από όλες όσες περιγράψατε....χρόνια μου είχε πάρει τ' αφτιά...έλα να μείνεις από πάνω για να σε βοηθάω. Πήγα και έσκασα του κόσμου τα λεφτά για να ανακαινίσω το σπίτι

Όταν το παιδί ήταν 14 μηνών πήγα πίσω στην δουλειά. Τον κρατούσε η μαμά μου όχι στο δικό μου σπίτι...τον έπαιρνε κάτω στο δικό της....και έχουμε και λέμε...

Καπνίζαν όλοι συνεχώς μπροστά στο παιδί

Όποτε ήθελε τον παράταγε τον μικρό στον μπαμπά μου και αυτή έφευγε για ώρες...(ο μπαμπάς μου τελείως άσχετος με το μικρό και γενικότερα αδιάφορος και ανίκανος ακόμα και να τον αλλάξει)

Τηλεφωνούσε σε όλο το σόϊ και κλαιγόταν τι συμφορά έπαθε και τι φορτίο της φορτώθηκε με τον μικρό

Μάλιστα τον κρατούσε μια βδομάδα η μαμά μου και μία η πεθερά μου εναλλάξ...

Ε δεν συνεχίστηκε παραπάνω από 3 βδομάδες αυτή η κατάσταση....πήρα κοπέλα και έχω το κεφάλι μου ήσυχο...μια βδομάδα η πεθερά, μία η κοπέλα...

Αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ είναι ότι με ανάγκασε να ανακαινίσω το σπίτι για να πάω να ζήσω μαζί της ότι θα με βοηθάει σε όλα και στο τέλος τζίφος με τα λεφτά της ανακαίνισης θα είχα τις καλύτερες αγγλίδες νταντάδες και μάλιστα σε βάρδιες....μέχρι να πάει ο μικρός φαντάρος

[martavani]

Κοίταξε, εγω επειδή γύρισα στη δουλεία όταν η μικρή μου ήταν δύο μηνών έχω μοιράσει τις μέρες και στις δυο γιαγιάδες, και μάλιστα δύο βράδια την εβδομάδα αφήνω τη μικρή σε αυτές γιατί θέλουν να την χαίρονται λίγο παραπάνω και για να κάνω και καμία δουλεία στο σπίτι, γιατι με το μωρο κομματάκι δύσκολο. Τους είμαι ευγνώμον που μου μεγαλώνουν το παιδι με αγάπη και προσοχή που καμία ξένη γυναίκα δεν μπορεί να προσφέρει. Θα έλεγα είμαι απο τις τυχέρες. Συζήτησε το με τη μαμά σου και προσπάθησε να βρείς τη χρυσή τομη, είμαι σίγουρη οτι θα σε καταλάβει.

[Αγγελίνα#2]

κορίτσι μου, αν αυτά σου τα έλεγε η πεθερά σου θα την έβριζες, θα την χτυπούσες, θα την έφτυνες, θα της έριχνες μπουνιά, θα την στόλιζες με τασάκια, βάζα, θα την δάγκωνες, θα της έριχνες δηλητήριο στον καφέ, στο φαγητό, στο νερό, θα της τραβούσες το μαλλί τρίχα τρίχα, θα την κλώτσαγες, θα την έριχνες στο πάτωμα και θα την πατούσες πηδώντας στο κουφάρι της, θα μπορούσες επίσης να της ξυρίσεις το μαλλί, να την γδύσεις και να την σέρνεις δεμένη πίσω από το αυτοκίνητο στη γειτονιά, έχοντας ταπέλα "με εξαπάτησε" ή "δεν κρατάει το εγγόνι της".

 

Σεβούλα κι αν σου πω ότι αυτό ακριβώς που περιγράφει η Έρμα μου το έκανε εμένα η πεθερά μου? Ακούστε τώρα φάση: όσο ήμουν έγκυος, εισέπραττα κατι δηλώσεις τύπου "όταν γεννήσεις με το καλό θα παίρνετε άδεια να το δείτε το μωρό" κλπ. Χαιρόμουνα κι εγώ η ηλίθια, γιατί η εν λόγω είναι και συνταξιούχος νηπιαγωγός, 60 χρονών και υγιέστατη και η μάνα μου μένει μακρια...όχι ότι είχα ποτέ σκοπό να της το φορτώνω με τις ώρες, θήλαζα άλλωστε και δεν άντεχα λεπτό μακριά του κι ας με κούραζε τρομερά, όντας κακόφαγο και ολιγόυπνο, αλλά έλεγα με το φτωχό μου το μυαλό, έστω θα έχω έναν άνθρωπο να μου δείξει πέντε πράγματα, την άσχετη πρωτομάνα. Αμ δε...Γεννάω (κατεπείγουσα καισαρική), γυρνάω σπίτι διπλωμένη στα δύο από τους πόνους, δεκα μέρες η προκομμένη άφαντη. Εντάξει μου λέει ο άντρας μου έχει γρίππη γι' αυτό δεν έρχεται, αλλωστε τώρα είναι και η μάνα σου εδω. Πάει καλα. Δέκα μέρες μετά η μάνα μου γυρνάει στη δουλειά και στο σπίτι της, και μένω εγώ Φεβρουάριο μήνα, έξω δέκα πόντους χιόνι, ολομόναχη με ένα βρέφος που σκούζει από το πρωί ως το βράδυ, να μην ξέρω τι να το κάνω. Η πεθερά με έπαιρνε τηλ. κάθε μέρα να μου πει στην καλύτερη κάνε υπομονή θα στρώσει και στη χειρότερη έτσι, να καταλάβετε κι εσείς πως γίνατε μάνες. Δύο φορές την εβδομάδα ερχοταν μία ώρα για καφέ (πάντα στις 12 που της είχα πει ότι το μωρό κοιμάται) και καθόταν κι έβλεπε τηλεόραση. Α όχι ξέχασα, μου έφερνε και φαγητό. Γενικά δυσκολεύομαι τρομερά να ζητάω χάρες, ειδικά από απρόθυμους ανθρώπους, αλλά μια φορά που ήμουν τελείως κομμάτια της είπα κάτσε λίγο με το μωρό να ξαπλώσω να ισιώσω το σώμα μου μισή ωρίτσα και μου λέει θέλω να προλάβω ανοιχτή την αγορά...Παρεμπιπτόντως τον πεθερό μου, επίσης συνταξιούχο, τον έχει ορντινάντσα και σωφέρ, να την πηγαινοφέρνει παντού με το αμάξι και να της κουβαλάει τα ψώνια.

 

Δεν μιλούσα, γιατί το θεωρούσα ανάξιό μου να κάτσω να ξεκατινιαστώ, αν άνοιγα κουβέντα θα βριζόμασταν χοντρά, δεν υπήρχε περίπτωση, και ήξερα ότι ούτως ή άλλως η κατάσταση δεν θα άλλαζε και μόνο τα λόγια θα μένανε. Άσε που θα έβρισκε και πρόσχημα να ρίξει σε μένα το φταίξιμο. Ούτε και στον άντρα μου παραπονέθηκα. Μόνος του τα πήρε στο κρανίο και πήγε και της είπε καλά δεν ντρέπεσαι, τόσο κόπο σου κάνει να πηγαίνεις δύο ώρες το 24ωρο να δίνεις ένα χεράκι και η απάντηση ήτανε ότι μένουμε μακριά και κουράζεται να περπατάει! Ε ο γιος της τη μούτζωσε και κόψαμε διπλωματικές σχέσεις.

 

Λίγο καιρό αργότερα ήρθε σαν τη βρεγμένη γάτα και είπε ότι δεν αντέχει να είμαστε έτσι. Τότε ήταν που συζητούσαμε με τον άντρα μου πού θα μείνουμε μόνιμα (τότε νοικιάζαμε) και μας λέει αφού αποφασίσατε να μείνετε κέντρο, λάτε να χτίσετε πάνω από μας, μη δίνετε τζάμπα παραπάνω λεφτα για εργολαβικό διαμέρισμα, να μου είναι κι εμένα πιο εύκολο να σας βοηθάω. Σωστό ως θεωρία. Ξεκινάμε λοιπόν και χτιζουμε τον Μάιο κι αυτοί εξαφανίζονται 4 μήνες στο χωριό. Να τρέχουμε όλη μέρα σαν τρελοί, δύο άνθρωποι στα προθυρα νευρικής κρίσης, μάστοροι απο δω κι απο κει, ασυνεννοησία, ασυνέπεια, ανοργανωσιά, ανευθυνότητα κι όλα τα στερητικά -α, και στη μέση και το μωρό και η δουλειά...όποιος έχτισε ξέρει για τι μιλάω. Τον Σεπτέμβριο που είχαμε τη μετακόμιση κανόνισε να πάει εκδρομή στα νησιά και στο καπάκι 20 μέρες στα λουτρά. Μαζευτηκε μέσα Οκτωβρίου.

 

Ύστερα από όλα αυτά είχα αηδιάσει τόσο πολύ, που όχι βοήθεια, ούτε την καλημέρα της δεν ήθελα. Ευτυχως τουλάχιστον είναι...διακριτική να το πω? αδιάφορη να το πω? και, παρόλο που μέναμε πάνω-κάτω, δεν την έβλεπα και πολύ περισσότερο από πριν. Έκατσα λοιπόν δύο χρόνια με το παιδάκι μου όμορφα κι ωραία και στα 2 και κάτι, που η κατάσταση στη δουλειά είχε φτάσει στο μη παρέκει και ό άντρας μου πνιγόταν, πήρα μια πολύ καλή νταντά και γύρισα κι εγώ στη δουλειά. Και τώρα με το δεύτερο το ίδιο σύστημα εφαρμόζω. Έτσι έχω το κεφάλι μου ήσυχο, γιατί η ξένη γυναίκα κάνει ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΛΕΩ ΕΓΩ κι όχι του κεφαλιού της και δεν μπορεί κανείς να γυρίσει αύριο μεθαύριο να μου πει ότι του χρωστάω γιατί μου μεγάλωσε παιδιά.

 

Κατά τη γνώμη μου, το ίδιο πρέπει να κάνεις κι εσύ. Μια χαρά γυναίκες υπάρχουνε που την κάνουνε αυτή τη δουλειά. Είναι ό,τι πιο εκνευριστικό να γυρνάς σπίτι σου και να βλέπεις μούτρα και να ακούς μίρλα και να έχεις την αίσθηση ότι αντιμετωπίζουν το ίδιο τους το εγγόνι, που σε παρακαλούσαν κιόλας να το κάνεις, σαν βάρος.

 

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι οι γιαγιάδες είναι υποχρεωμένες στα γεράματά τους να κρατάνε μωρά και να κάνουν δουλειές all over again, με τίποτα όμως! Αλλά αυτή η ασυνεπεια και η υποκρισία, να το παίζουμε στον κόσμο οι σούπερ-ντούπερ-κλασσικές-αυτοθυσιαζόμενες Ελληνίδες μάνες και στο σπίτι μην τον είδατε τον Παναή, ειλικρινά με βγάζει απ' τα ρούχα μου.

 

Σόρρυ, πρώτη φορά μιλάω για το θέμα και παρασύρθηκα. Λοιπόν, η ουσία είναι μία: μη χτυπάτε κλειστές πόρτες. Θα σας κάνουν να το μετανιώσετε πικρά.

[eleni1]

Αν ερθω στην θέση της ''γιαγιάς'' εχω να πω πως θα κραταω το εγγονάκι μου (οτι ονομα και να εχει) και θα κανω τα παντα για να ειναι ευχαριστημενες οι νυφες μου (αν φυσικα αγαπανε τα παιδια μου).....μην στεκομαστε και αναμασαμε ενα θεμα που μας πληγωνει,θυμονουμε και κανουμε λαθη......προσπερνάμε και κοιταμε μπροστά !!!!!!!

Παρε κοπέλα για το παιδι και τελος ,να εχει και αυτο ενα σταθερό περιβαλλον για να μπορεσει να μεγαλωσει με ηρεμία ..... οχι μια εδω μια εκει κτλ.

[sevoula]

Αγγελίνα, πες τα στη Σέβη!

σε νιώθω πουλί μου!

κάνε φόκους στον αγαπούλη σου, στα μωρά σου!

ως προς τα άλλα, μια χαρά τα χειρίστηκες!

εύγε συναγωνίστρια!

[kiriaki76]

Ναι αλλά όνομα ξέρουν να ζητάνε! Και αν δεν το βάλεις..............Εγώ γέννησα του Αι Γιαννιού και είπαμε να δώσουμε στην μικρή της πεθεράς και Ιωάννα μιας και γεννήθηκε εκείνη την ημέρα. Ούτε καν να το ακούσει η πεθερά. Σε αυτή την περίπτωση δεν είναι δικό μου το παιδί? φαντάσου να διάλεγα και όνομα της αρεσκίας μου! Βέβαια δεν έχω παράπανο απο την πεθερά, αυτη με παρότρινε να κάνω παιδί και θα το κοιτάει γιατί εργάζομαι. Αλλά και σε διαφορετική περίπτωση θα την είχε την απαίτηση. δεν νομίζω να άλλαζε κάτι!

Και για να μην παραξεγούμαι δεν λέω οτι είναι κανόνας τα παραπάνω αλλά νομίζω το συναντάς σε πολλά σπίτια.

σιγα που 8α απαιτισουνε κιολας!! δεν εχει αυτο καμια σχεση αν πρεπει να στο κρατα!!και εγω εχω 2 παιδια και δεν εβαλα κανενα ονομα απο κανεναν !εγω και ο ανδρασ μου τα διαλεξαμε...και ουτε 8α εχω απαιτηση να βαλουν τα δικα μου παιδια το ονομα μου...(ασε που δεν με αρεσει κιολασ.το ονομα μου)!αυτο με τα ονοματα μονο στην ελαδα γινεται!!!κκαλα ολα τα κουλα στην χωρα μασ γινονται

[Αγγελίνα#2]

Αγγελίνα, πες τα στη Σέβη!

σε νιώθω πουλί μου!

κάνε φόκους στον αγαπούλη σου, στα μωρά σου!

ως προς τα άλλα, μια χαρά τα χειρίστηκες!

εύγε συναγωνίστρια!

 

 

Μμμμ ναι τώρα εκ των υστέρων λέω κι εγώ ότι καλά έκανα και κράτησα το επίπεδο. Τα έχω ξεπεράσει κιόλας, μπορώ να πω. Αν με ρωτούσες όμως τότε...μάσαγα τα σίδερα για να μην το ανοίξω! Εδώ σας είπα τα απειροελάχιστα, κανονικά φιλιππικούς ολόκληρους μπορώ να σου βγάλω για το θέμα! Λυπόμουν εκείνον τον δόλιο τον πεθερό μου, είναι και καρδιοπαθής, πολύ ευαίσθητος και τα λατρεύει τα μωρά, τι χρωστούσε να πάρει στα πίσω πίσω τέτοια πίκρα? Του έχει αδυναμία και ο άντρας μου...και βασικά αφού τα χώνει αυτός στη μάνα του και τη βάζει στη θέση της, χαζή είμαι εγώ να ανακατευτώ?

[mantinop]

Από υποσχέσεις χορτάσαμε από πράξεις τίποτα.

Πάντως ο άντρας σου φέρθηκε πολύ σωστά και της τα είπε....ο δικός μου σε ανάλογη φάση δεν θα είχε πει...κιχ

[elania]

εγώ πάντως θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να βοηθάνε οι παππουδογιαγιάδες με κάθε τρόπο και κυρίως όταν μάνουν κοντά. Οπως επίσης βρίσκω δεδομένο οτι και όταν γεράσουν και ενδεχομένως θα χρειάζονται βοήθεια σε μόνιμη βάση τα παιδιά τους θα την παρέχουν χωρις δεύτερη σκεψη. Ρόδα ειναι και γυρίζει....

 

Τα παιδιά θα παρέχουν βοήθεια στους γονείς τους όταν γεράσουν γιατί κι αυτοί τα μεγάλωσαν και τα έκαναν ανθρώπους ... κι όχι επειδή τους μεγάλωσαν τα παιδιά!!!

 

Εγώ erma με το μόνο που συμφωνώ ότι είναι πολύ εκνευριστικό είναι ότι άλλα σου έλεγε και άλλα είναι διατεθημένη να κάνει. Προφανώς δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο κλείσιμο είναι ή το έλεγε όπως λέει και η δικιά μου διάφορα χωρίς να τα σκέφτεται πολύ: "Ναι ... θα σου κρατάω τα παιδιά" εννοώντας φυσικά όχι σε καθημερινή βάση αλλά αν παραστεί ανάγκη.

 

Έτσι είναι και η δικιά μου μητέρα. Θεωρεί μεγάλο κλείσιμο το να αναλάβεις το παιδί full ... κι αν το καλοσκεφτείς για έναν ζωντανό άνθρωπο είναι ... κι εγώ δε θα το ήθελα για τη μητέρα μου με τίποτα (δουλεύει βέβαια ακόμα αλλά σε ένα χρόνο βγαίνει στη σύνταξη). Είναι φοβερό να μη μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί ΚΑΘΕ πρωί πρέπει να είσαι από νωρίς δεσμευμένη μ' ένα παιδί ... κι αυτό όταν είσαι μεγάλη και έχεις μεγαλώσει τα δικά σου παιδιά και έχεις δουλέψει και όλη σου τη ζωή. Εγώ θα είμαι ακριβώς όπως η μητέρα μου πιστεύω.

 

Εγώ τη μικρή τη στέλνω παιδικό. Έλειψα 1 χρόνο από τη δουλειά μου και μετά παιδικό ... έτσι δεν είχα κανέναν ανάγκη ... και καλύτερα έτσι. Είχα και μια γυναίκα που την πλήρωνα για όταν αρρώσταινε η μικρή (για την οποία τσόνταρε και τσοντάρει το μεγαλύτερο μέρος η μαμά μου ) και όταν θέλω να βγω με τον άντρα μου ή να πάω γυμναστήριο ή οτιδήποτε ρωτάω τη μαμά μου αν μπορεί αλλιώς φέρνω τη γυναίκα. Σημειωτέον ότι η μητέρα μου πλέον βοηθάει πολύ γιατί η μικρή έχει αρχίσει να της κάνει απίστευτες γλύκες και δε μπορεί να ξεκολλήσει από το σπίτι.

 

Τέλος θα ήθελα να πω ότι γνώμη μου είναι ότι καλύτερα είναι το παιδί με μια γυναίκα. Και λέμε ξένη μπροστά στη γιαγιά ... κι όμως ... αν την ψάξεις πολύ μπορεί να βρεις πολύ αξιόλογη και έμπιστη. Έτσι θα αφήσεις τη γιαγια για άλλες καταστάσεις, θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και τέλος θα μπορείς να πεις στην ξένη τη γυναίκα πώς ακριβώς θες να φερθεί στο παιδί και τι να κάνει ... πράγμα που οι γιαγιάδες δε δέχονται εύκολα ...

[nicole23]

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι οι γιαγιάδες είναι υποχρεωμένες στα γεράματά τους να κρατάνε μωρά και να κάνουν δουλειές all over again, με τίποτα όμως! Αλλά αυτή η ασυνεπεια και η υποκρισία, να το παίζουμε στον κόσμο οι σούπερ-ντούπερ-κλασσικές-αυτοθυσιαζόμενες Ελληνίδες μάνες και στο σπίτι μην τον είδατε τον Παναή, ειλικρινά με βγάζει απ' τα ρούχα μου.

 

 

Συμφωνω

[elania]

Ναι αυτό είναι πολύ σπαστικό ... να θέλουν να φανεί στον κόσμο ότι είναι οι super γιαγιάδες που όλη μέρα βοηθάνε τα παιδιά τους και κρατάνε τα εγγόνια!!!!

[ζώπυρον]

Τα παιδιά θα παρέχουν βοήθεια στους γονείς τους όταν γεράσουν γιατί κι αυτοί τα μεγάλωσαν και τα έκαναν ανθρώπους ... κι όχι επειδή τους μεγάλωσαν τα παιδιά!!!

Συμφωνώ απόλυτα!

 

Και το λέει αυτό μια μαμά που (εκτός από τον μπαμπά φυσικά, ο οποίος όμως δουλεύει πολλές ώρες), μεγαλώνει το παιδί της εντελώς μόνη. Μαμάδες, δεν μπορούν-δεν θέλουν-δεν έχει σημασία...

 

Κουράστηκα πολύ. Τώρα κάπως καλύτερα γιατί ο γιός μου είναι πια 5 χρονών.

Θυσίασα πολλά -εν μέρει την δουλειά μου, προσωπικό χρόνο, ξεκούραση.

 

Δεν μετανοιώνω στιγμή- άξιζε τον κόπο.

 

Κανένας θυμός για τις μαμάδες μας. Πάνε να κλείσουν τον κύκλο τους, τους αξίζει να ζουν ότι τους φέρνει χαρά, ηρεμία, ανάπαυση. Είναι γιαγιάδες (σπουδαίος ρόλος και ναι αυτό θα ήθελα να το υπηρετήσουν πιστά), όχι αναπληρωματικές μαμάδες.

Ήταν δική μου επιλογή να γίνω μητέρα, όχι δική τους. Εγώ το θέλησα, εγώ θα το υπηρετήσω. Κανείς δεν μου χρωστάει λοιπόν... Ούτως ή άλλως, οι σχέσεις δεν είναι συμβόλαιο...

 

(Και μάλιστα, για όλα τα παραπάνω, δεν προχωράμε στην απόκτηση και δεύτερου παιδιού.)

 

(άσε που αφού δεν μας βοήθησαν στο μεγάλωμα, δεν μπόρεσαν να χώσουν και τις μουσούδες τους στην ανατροφή του παιδιού!)