Είναι λογικά όσα νιώθω;

[mama tis victorias]

Γραφίστρια,σε αυτό που λες έχεις δίκιο.Το ίδιο αισθάνομαι για τα αδέρφια μου.Είναι και πολλοί ζωή να έχουνε,και δεν τους προλαβαίνω!

Με βοηθήσατε πολύ μέσα απο τα μηνύματα σας.Άρχισα να σκέφτομαι και την άλλη πλευρά

[babystar]

Το δευτερο παιδι δεν ειναι ποτε 'δωρο' για το πρωτο, ουτε αντικειμενο. Ειναι ανθρωπος ο οποιος θα εχει τις ιδιες αναγκες με το πρωτο και για τα 3 πρωτα χρονια περισσοτερες, και εγω δεν εχω κεφι να το ξανακανω αυτο.

 

Ναι, συμφωνώ απόλυτα, δεν είναι αντικείμενο, τουλάχιστον εγώ ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι...

 

Και ναι, σίγουρα το δεύτερο θα έχει πιο πολλές ανάγκες και θα πρέπει να "ασχοληθείς" και με το πρώτο παραπάνω και να αντιμετωπίσεις όλα τα καινούργια θέματα που έρχονται στην επιφάνεια με τον ερχομό του δεύτερου...

 

Το πρώτο το έκανα καθαρά γιατί το ήθελα, ήθελα να γίνω μαμά, ήθελα να βιώσω όλο αυτό...

 

Το δεύτερο θα το κάνω γιατί ΘΕΛΩ να το ΞΑΝΑπεράσω όλο αυτό (και ΞΑΝΑ και ΞΑΝΑ!), αλλά και γιατί θέλω να μεγαλώσω την οικογένεια μου και να χαρίσω ένα αδερφάκι στο πρώτο μου παιδάκι-όχι υλικό αγαθό, αλλά ένα αδερφάκι...

 

Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι έκανα την πρώτη μου εγωιστικά σκεπτόμενη...Επειδή ΕΓΩ ήθελα, έφερα μια ψυχή στον κόσμο...Επειδή εγώ ένιωσα ευτυχία, ολοκλήρωση, αγάπη...Όμως όπως λέω, το πρώτο με έκανε μανούλα, το δεύτερο θα με συμπληρώσει και το τρίτο θα με ολοκληρώσει...Και πάλι εγωιστικά θέλω και δεύτερο και τρίτο...

 

Αλλά πιστεύω ότι αν δεν το θες, ΔΕΝ πρέπει να πιεστείς σε καμία περίπτωση...(όπως και σε όλα τα θέματα...)

[mineli899]

Ναι, συμφωνώ απόλυτα, δεν είναι αντικείμενο, τουλάχιστον εγώ ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι...

 

Και ναι, σίγουρα το δεύτερο θα έχει πιο πολλές ανάγκες και θα πρέπει να "ασχοληθείς" και με το πρώτο παραπάνω και να αντιμετωπίσεις όλα τα καινούργια θέματα που έρχονται στην επιφάνεια με τον ερχομό του δεύτερου...

 

Το πρώτο το έκανα καθαρά γιατί το ήθελα, ήθελα να γίνω μαμά, ήθελα να βιώσω όλο αυτό...

 

Το δεύτερο θα το κάνω γιατί ΘΕΛΩ να το ΞΑΝΑπεράσω όλο αυτό (και ΞΑΝΑ και ΞΑΝΑ!), αλλά και γιατί θέλω να μεγαλώσω την οικογένεια μου και να χαρίσω ένα αδερφάκι στο πρώτο μου παιδάκι-όχι υλικό αγαθό, αλλά ένα αδερφάκι...

 

Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι έκανα την πρώτη μου εγωιστικά σκεπτόμενη...Επειδή ΕΓΩ ήθελα, έφερα μια ψυχή στον κόσμο...Επειδή εγώ ένιωσα ευτυχία, ολοκλήρωση, αγάπη...Όμως όπως λέω, το πρώτο με έκανε μανούλα, το δεύτερο θα με συμπληρώσει και το τρίτο θα με ολοκληρώσει...Και πάλι εγωιστικά θέλω και δεύτερο και τρίτο...

 

Αλλά πιστεύω ότι αν δεν το θες, ΔΕΝ πρέπει να πιεστείς σε καμία περίπτωση...(όπως και σε όλα τα θέματα...)

συμφωνω απολυτα με αυτα που μολις αναφερες....αλλα εμενα ο δικος μου συνεχεια μου το ζηταειηταν κατι που δεν το σκεφτομουνα για καιρο 4χρ οποτε τωρα πιστευω ειναι η ευκαιρια και η πραγματικη επιθυμια να το κανω στα 32:!:επειδη κανει παρεα πολλα παιδακια καποτε ενα παιδακι του ειπε (εσυ δεν εχεις αδερφακι οπως εγω!)βεβαια παιδακι ειναι δεν καταλαβαινει αλλα εγω εφαγα μια μαχαιρια:!:βλεπεις εχω δυο αδερφια και ειναι πολυ ομορφο γιατι τους εχω παντα διπλα μου!!!

[MARGIO]

και γω..

 

και με τρομαζει και η πιθανοτητα να το μετανιωσω οταν θα ειναι πια πολυ αργα

 

 

Αυτο σκεφτειτε το πολυ σοβαρα...γιατι το εχω δει πολλες φορες να συμβαινει..και δυστυχως μετα δεν γινεται τιποτα.

[ΜΑΡΙΤΑ]

Καταλαβαίνω απόλυτα όλα αυτά που λες και όλα αυτά που νιώθεις! Είναι πράγματα που τα σκέφτομαι συχνά τον τελευταίο καιρό...

Πάντα ήθελα να έχω πάνω απο 1 παιδί...από τότε που απέκτησα την κόρη μου έχω αλλάξει γνώμη...δε ξέρω γιατί απλά άρχισα να αισθάνομαι ότι δεν έχω ανάγκη για άλλο παιδί...δε ξέρω εάν το αισθανθήκατε όλες λίγο πολύ αλλά ξέρω κοπέλα που γεννήσαμε σχεδόν μαζί και όταν ήταν 6 μηνών τα μωρά μας την ακούω να λέει:θέλω τόσο πολύ να μείνω έγκυος...Ένιωσα τόσο περίεργα...δε μπορούσα να καταλάβω αυτή την ανάγκη με τίποτα..και ούτε ακόμα μπορώ...Δηλαδή τι παραπάνω θα της έδινε ένα 2ο μωρό όταν και το πρώτο ήταν ακόμα μωρό; Δε το κατακρίνω αλλά δε μπορώ να το καταλάβω με τίποτα!

Κατά τα άλλα συμφωνώ ότι είναι αλλιώς να έχεις μία αδερφή, δε το συζητάω καν, φαντάζομαι πόσο άσχημο είναι το συναίσθημα να είσαι ολομόναχος όταν θα φύγουν οι γονείς...αλλά αν δεν το νιώθεις;;;Πρέπει να γίνει με το ζόρι;;Δε ξέρω...είναι νωρίς ακόμα βέβαια για εμάς, μετά από 2 χρόνια θα αρχίσω να το συζητάω αλλά λέω μήπως είναι λάθος να αισθάνομαι έτσι αυτή τη στιγμή...

Νιώθω ότι δεν θέλω, όχι δε μπορώ απλα δεν θέλω, να μοιραστώ αυτό που νιώθω για τη κόρη μου με κάνεναν άλλο στο κόσμο...αυτή τη στιγμή έτσι;Είμαι τρελή πιστεύετε;;;

[Aeriko]

Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να θέλω δεύτερο παιδί. Ήδη δυσκολευόμαστε σωματικά κυρίως με το πρώτο! Όμως είμαι μοναχοπαίδι. Και ο άντρας μου που είχε αδερφό πριν ένα χρόνο έγινε μοναχοπαίδι κι εκείνος. Ζώντας τη ζωή μου ως μοναχοπαίδι και ζώντας και το δράμα των γονιών του καλού μου που έχασαν το δεύτερο παιδί τους έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά πως ΠΡΕΠΕΙ να κάνω δεύτερο. Θέλω ένα δεύτερο παιδί για το παιδί μου αλλά και γιατί νιώθω πως μπορώ να δώσω κι άλλη αγάπη και στο πρώτο μου παιδί και στο δεύτερο που θα έρθει. Το αν μπορώ είναι άλλο θέμα... και η σκέψη πως ίσως να μην μπορώ... με τρελαίνει... ίσως γιατί έκανα το πρώτο πολύ αργά οπότε για το δεύτερο σκέφτομαι πως θα είναι πραγματικά δώρο αν έρθει.

 

Μέχρι πριν από 3 μήνες που η μικρή μου εξαρτιόταν αποκλειστικά από μένα ούτε καν το σκεφτόμουν για δεύτερο.

[sevoula]

Υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να θέλω δεύτερο παιδί. Ήδη δυσκολευόμαστε σωματικά κυρίως με το πρώτο! Όμως είμαι μοναχοπαίδι. Και ο άντρας μου που είχε αδερφό πριν ένα χρόνο έγινε μοναχοπαίδι κι εκείνος. Ζώντας τη ζωή μου ως μοναχοπαίδι και ζώντας και το δράμα των γονιών του καλού μου που έχασαν το δεύτερο παιδί τους έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά πως ΠΡΕΠΕΙ να κάνω δεύτερο. Θέλω ένα δεύτερο παιδί για το παιδί μου αλλά και γιατί νιώθω πως μπορώ να δώσω κι άλλη αγάπη και στο πρώτο μου παιδί και στο δεύτερο που θα έρθει. Το αν μπορώ είναι άλλο θέμα... και η σκέψη πως ίσως να μην μπορώ... με τρελαίνει... ίσως γιατί έκανα το πρώτο πολύ αργά οπότε για το δεύτερο σκέφτομαι πως θα είναι πραγματικά δώρο αν έρθει.

 

Μέχρι πριν από 3 μήνες που η μικρή μου εξαρτιόταν αποκλειστικά από μένα ούτε καν το σκεφτόμουν για δεύτερο.

σε καμαρώνω!

[my billy]

θεωρητικα θα ηθελα πολυ 2ο παιδι. αλλα δεν υπαρχει περιπτωση να κανουμε αλλο.

επειτα απο λογικη σκεψη αποφασισαμε με τον αντρα μου οτι δεν μας παιρνει για αλλο.

δεν θα εχουμε αρκετα ψυχικα, σωματικα ,κ οικονομικα αποθεματα! προτιμουμε να τα διαθεσουμε στον εναν κ μοναδικο μικρουλη μας κ να τον μεγαλωσουμε οσο καλυτερα μπορουμε, βαση των δυνατοτητων μας. βεβαια μου ραγιζει η καρδια που απο τωρα ηδη αναζηταει την παρεα αλλων παιδιων. οταν ερχονται τα ανηψια μου παιζουν μαζι του κ φευγουν παει πισω απ την εξωπορτα κ κλαιει με παραπονο το νινι μου.... το καλο ειναι οτι εχει μπολικα ξαδερφακια!

[sofia1981]

Να κάνεις και δεύτερο aeriko μου...

Αν δεν υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα ή πρόβλημα στην σχέση του ζευγαριού, είναι πολύ εγωιστικό οι γονείς να μην δίνουν αδελφάκι στο πρώτο τους παιδί...

Τα αδέλφια μας είναι ουσιαστικά οι μόνοι στενότατοι συγγενείς που θα κρατήσουμε για πάντα. Οι γονείς κάποτε φεύγουν και είναι παρήγορο και ωραίο να ξέρεις ότι έχεις κάποιον που μπορείς ΠΑΝΤΑ να στηρίζεσαι πάνω του. Υπάρχουν πάντοτε οι εξαιρέσεις, αλλά είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

Εγώ δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν είχα την αδελφή μου και μακάρι οι γονείς μου να μου είχαν χαρίσει και άλλα αδέλφια...

[sevoula]

ακριβώς!!!!!!!!!!!!

[Rasputin]

Βασικά είναι να αναρωτιέται κανείς αν μπορείς να αγαπήσεις και το δεύτερο όσο το πρώτο. Ή αν θα είναι στα μάτια σου το ίδο όμορφο/έξυπνο/αξιολάτρευτο (χαζογονείς, ξέρω) όσο το πρωτο. Με προβληματίζει πολύ αυτό.

[sevoula]

η μάνα μου λέει "και τις δυο σας αγαπώ το ίδιο. καμία δεν αγαπώ λιγότερο. εσύ όμως (εγώ ως πρωτότοκη) είσαι το συκώτι μου".

[sofia1981]

Βασικά είναι να αναρωτιέται κανείς αν μπορείς να αγαπήσεις και το δεύτερο όσο το πρώτο. Ή αν θα είναι στα μάτια σου το ίδο όμορφο/έξυπνο/αξιολάτρευτο (χαζογονείς, ξέρω) όσο το πρωτο. Με προβληματίζει πολύ αυτό.

 

Και έγω αναρωτιέμαι καμιά φορά το ίδιο...

Σκέφτομαι "Σίγουρα θα αγαπάω υπερβολικά και το δεύτερο ή και το τρίτο μωρό μου, αλλά αποκλείεται να τους έχω όση αδυναμία έχω στο Μαρινάκι μου..."

Με άλλες μαμάδες που το έχω συζητήσει μου λένε πως λέω βλακείες...

[ζώπυρον]

Βασικά είναι να αναρωτιέται κανείς αν μπορείς να αγαπήσεις και το δεύτερο όσο το πρώτο. Ή αν θα είναι στα μάτια σου το ίδο όμορφο/έξυπνο/αξιολάτρευτο (χαζογονείς, ξέρω) όσο το πρωτο. Με προβληματίζει πολύ αυτό.

 

Και μένα!

(Έχω κι άλλα που με σταματούν αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση, την έχω κάνει σε άλλο θέμα)

[Rasputin]

Και μένα!

(Έχω κι άλλα που με σταματούν αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση, την έχω κάνει σε άλλο θέμα)

 

Εμένα είναι λίγο αργά να με σταματήσουν

[ζώπυρον]

Εμένα είναι λίγο αργά να με σταματήσουν

 

Κάθε τι έχει λόγο που γίνεται! Άντε, με το καλό!!!!

[Αγγελίνα#2]

Αχ, μην τα λέτε αυτά βρε παιδιά, ούτε για αστεία! Το καθένα έχει τη χάρη του...ειδικά εμείς οι γυναίκες, σας το λέω ειλικρινά κορίτσια, θα το ερωτευτείτε από την πρώτη φορά που θα ξανακούσετε καρδούλα στον υπέρηχο να χτυπαει μέσα σας, κι αν όχι, να με φτύσετε!

 

Δεν υπάρχει ξεχωρίζω ή αγαπάω πιο πολύ και πιο λίγο αν είσαι φυσιολογικός άνθρωπος. Σας το λέω εγώ, που με κορόιδευαν με το πρωτο ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του και τώρα μου λένε, α τελικά στο μωρό έχεις αδυναμία...Με όλο το σεβασμό, αυτά είναι φοβίες και ίσως για κάποιους προφάσεις εν αμαρτίες (μιλάω γενικά και όχι για τα μέλη). Όταν έρχεται το δεύτερο, γελάς γιατι καταλαβαίνεις πόσο πολύ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

[Αγγελίνα#2]

Αλλά από την άλλη, το έχω ξαναπεί, μη χρησιμοποιείτε τον όρο "εγωιστικό" βρε παιδιά σε κάποια θέματα...όσο κι αν μιλάμε εδώ, στην ουσία άγνωστοι είμαστε κι ο καθένας έχει τους λόγους του για να σκέφτεται όπως σκέφτεται...

[eleni_k]

Στην ουσία την μητρότητα την αισθάνεσαι ακόμα κι αν γίνεις μία φορά μάνα. Προσωπικά, μου έφτανε ένα παιδί. Ο λόγος που έκανα ένα ακόμα παιδάκι, δεν ήταν τόσο το να κάνω "το καλύτερο δώρο στο παιδί μου", άλλωστε ξέρω αδέρφια που δεν μιλιούνται, που παρακαλούν να ήταν μοναχοπαίδια. Ο βασικός λόγος για το δεύτερο παιδί ήταν το να γίνω εγώ καλύτερη μαμά για τα παιδιά μου, πιο δίκαιη, μην είμαι φορτική. Πίστευα και πλέον είμαι σίγουρη ότι το να πέφτεις με τα μούτρα σε ένα μόνο παιδί, είναι ότι χειρότερο μπορείς να του κάνεις. Και τις περισσότερες φορές, στο μοναχοπαίδι δίνεις όλη σου την αγάπη, είναι η βασική σου έγνοια, είναι για πάντα το μωρό σου... Έχουμε αναλογιστεί πόσο μπορεί να πνίγει όλο αυτό ένα παιδί?

Θεωρώ ότι η κόρη μου κέρδισε περισσότερα από την γέννηση του αδερφού της από αυτά που έχασε. Κι ας θέλει να τον βάζουμε πολύ νωρίς για ύπνο για "να μείνουμε επιτέλους μόνοι μας να συζητήσουμε σαν οικογένεια"...

[sofia1981]

Αλλά από την άλλη, το έχω ξαναπεί, μη χρησιμοποιείτε τον όρο "εγωιστικό" βρε παιδιά σε κάποια θέματα...όσο κι αν μιλάμε εδώ, στην ουσία άγνωστοι είμαστε κι ο καθένας έχει τους λόγους του για να σκέφτεται όπως σκέφτεται...

 

Το "εγωιστικό" το χρησιμοποιώ με την γενική έννοια και δεν απευθύνομαι προσωπικά σε κάποιον...

Αν πούμε πχ "Είναι εγωιστικό να μην αφήνω τον άντρα μου να έχει φίλους επειδή ζηλεύω" δεν σου ακούγεται λογικό??? (Παράδειγμα έδωσα δεν ισχύει...)

 

 

Εννοείται χωρίς παρεξήγηση Αγγελίνα μου!!!

[aleca]

Τον μεγαλο μου τον εκανα στα 30 μου και τον μικρο μου στα 33 μου....Μεχρι να παει 2 ο μεγαλος δεν ηθελα να ακουσω για δευτερο παιδι....μετα ενιωθα ότι κατι λειπει.....

το σκεφτηκα καλα....

δουλευα και δουλευω και η μαμα μου που κρατουσε τον μεγαλο δεν θα κρατουσε τον μικρο....πηρα γυναικα...

το οικονομικο ειναι ενα θεμα αλλα ημουν αποφασισμενη να κοψω αλλα περιτα εξοδα προκειμενου να εχω στην αγκαλια μου και αλλο πλασματακι...

Για το αν θα ειχα αδυναμια στον πρωτο, ημουν σιγουρη πριν καν μεινω εγγυος στον μικρουλη μου ότι δεν θα συμβει....το δευτερο παιδι το αγαπας με τα χαρισματα του λενε οι παλιες, και πιο μωρουλι δεν εχει χαρισματα??

Ενα αλλο βασικο θεμα , τα παρα πολλα κιλα που παιρνω στην εγκυμοσυνη, το αγνοησα και αυτο....ειπα ότι στο χερι μου ειναι να τα χασω μετα αν τοσο πολυ με πειραζουν...

Σημερα που εχω τα δυο μου κουτσουνακια ειμαι σιγουρη ότι αξιζει οποιαδηποτε στερηση και οποιαδηποτε κουραση....και επισης ειμαι σιγουρη ότι με τη γεννηση των δυο γιων μου δεν ειμαι μονο εγω που νιωθω ετσι......εκανα ευτυχισμενα δυο ανθρωπακια...που θα εχουν παρειτσα ο ενας τον αλλον...

[Αγγελίνα#2]

delete

[Αγγελίνα#2]

Το "εγωιστικό" το χρησιμοποιώ με την γενική έννοια και δεν απευθύνομαι προσωπικά σε κάποιον...

Αν πούμε πχ "Είναι εγωιστικό να μην αφήνω τον άντρα μου να έχει φίλους επειδή ζηλεύω" δεν σου ακούγεται λογικό??? (Παράδειγμα έδωσα δεν ισχύει...)

 

 

Εννοείται χωρίς παρεξήγηση Αγγελίνα μου!!!

 

Same here!

Φιλάκια σε όλους, καληνύχτα.

[Rea_1971]

Η επιλογή του να κάνεις 1, 2, 3, 10 ή κανένα παιδί είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.

 

Έχω δει την ευτυχία σε οικογένειες πολύτεκνες, την εχω δει και σε άτεκνα ζευγάρια. Όπως και το αντίθετο.

 

Το μόνο που κατά την προσωπική μου άποψη δεν είναι προσωπική υπόθεση είναι ότι παιδιά κάνουμε όχι από τύχη αλλά γιατί μπορούμε ή θέλουμε να τους προσφέρουμε, έστω τα πολύ βασικά, από ψυχική και υλική άποψη.

 

Προσωπικά, αν μπορούσα, θα έκανα και 5 παιδιά. Μάλλον, αν ο θεός θέλει, θα σταματήσω στα τρία. Ίσως γιατί μεγάλωσα. και δεν προλαβαίνω πια...

 

Θα σας φανεί εγωιστικό, αλλά έχω βιώσει την απώλεια του αδερφού μου όταν ήταν πολύ νέος - 38χρονών. Δεν ξέρω που και πως θα ήταν οι γονείς μου τώρα αν ο Ανδρέας ήταν μοναχοπαίδι.

[Aeriko]

η μάνα μου λέει "και τις δυο σας αγαπώ το ίδιο. καμία δεν αγαπώ λιγότερο. εσύ όμως (εγώ ως πρωτότοκη) είσαι το συκώτι μου".

 

Μάλλον θα της τα έβγαλες όταν ήσουν μικρή

 

Πίστευα και πλέον είμαι σίγουρη ότι το να πέφτεις με τα μούτρα σε ένα μόνο παιδί, είναι ότι χειρότερο μπορείς να του κάνεις. Και τις περισσότερες φορές, στο μοναχοπαίδι δίνεις όλη σου την αγάπη, είναι η βασική σου έγνοια, είναι για πάντα το μωρό σου... Έχουμε αναλογιστεί πόσο μπορεί να πνίγει όλο αυτό ένα παιδί?

 

Αυτό με προβληματίζει περισσότερο! Το βάρος που νιώθει το ένα παιδί.

 

Από την άλλη ξέρω σίγουρα ότι το δεύτερο παιδί τώρα που "ξέρω" θα το αγαπήσω από την πρώτη στιγμή στο μαιευτήριο. Γιατί τώρα δεν θα είναι "άγνωστο" αυτό που θα ακολουθήσει... Είμαι σίγουρη πως θα είναι διαφορετικά τα συναισθήματα στο δεύτερο και ότι λόγω της ανασφάλειας που δεν θα έχω θα το χαρώ και περισσότερο. Αφήστε που τώρα είμαι και πιο διαβασμένη χάρη στο parents και στο ιντερνετ