Δεύτερο Παιδί & Προβληματισμοί

[demi]

bizeli μου ξερεις τι σκεφτομουνα??οτι στο οικονομικο κομματι το παιδι το πας οπως θελεις εσυ (μεχρι ενα σημειο βεβαια)

για να ακριβολογησω...

ποσα παπουτσακια ,ρουχαλακια επωνυμα.και ενα σωρο αχρηστα πραγματα εχει το πρωτο σου παιδι?

απειρα φανταζομαι.γιατι τα καναμε ολα αυτα?υπερβολη σε ολο της το μεγαλειο.και με πιο λιγα ρουχα και οχι επωνυμα θα ειχαμε καλυψει τις αναγκες τους?σιγουρα ναι.

το ιδιωτικο σχολειο θα γινει δημοσιο ,οι υπερβολες απο οπου και αν προερχονται θα μειωθουν και σιγουρα θα τα καταφερουμε.

εδω εμεις 3 αδερφια με γονεις οικονομικους μεταναστες και τα καταφεραμε πολυ καλυτερα απο καποιους που τοτε ειχαν την οικονομικη ανεση να μεγαλωσουν 3 παιδια.

[maria]

Με καισαρική γεννήθηκε ο Πάνος.. Δεν κατέβαινε, έκλεισα ραντεβού για τεχνητούς πόνους, αλλά επειδή και πάλι δεν γινόταν τίποτα έκανα καισαρική.

 

Και τώρα ρώτησα τον γιατρό μου, αλλά είπε ότι δεν μπορώ να το αποφύγω. Πάντως και με καισαρική και όχι δεν πτοούμαι όσο αναφορά τα παιδιά

 

Και εμένα η μάνα μου, μου έλεγε συνέχεια να προσέχω να μην μείνω πάλι έγκυος, μέχρι να μεγαλώσει το παιδί κλπ κλπ. Όταν τελικά έμεινα το πρώτο άτομο που σκέφτηκα ήταν αυτή. Τώρα, μου λέει ότι είναι καλύτερα να έχουν μικρή διαφορά για να μεγαλώσουν μαζί και να έχουν παρέα

 

Μην διστάζεις να το κάνεις πάντως για την μητέρα σου και ακόμα περισσότερο για τον γιό σου. Ειδικά γι αυτόν, το αδερφάκι είναι ότι καλυτερο..Και εμένα ο γιός μου παραείναι χαϊδεμένος, αλλά όταν δει παιδάκια γύρω του, ή στην τηλεόραση παθαίνει κάτι. Μάλιστα κοιτάγαμε μαζί περιοδικά (τα κλασσικά περιοδικά για γονείς) και φίλαγε τα μωράκια στις φωτογραφίες...

 

Επίσης σκέψου ότι αυτή την αποκλειστικότητα δεν θα μπορείς να του την δίνεις για παντα. Κάποια στιγμή θα μεγαλώσει, θα αρχίσει να βγαίνει να κάνει παρέες..Θα ξεκολλήσει από πάνω σου και δεν θα μπορείς να τον κρατήσεις. Φαντάσου πόσο πιο σίγουρη θα νιώθεις εάν αυτά τα κάνει με το αδερφάκι του. Εγώ βλέπω πλέον την μάνα μου που είναι το πιο υπερπροστατευτικό άτομο στον κόσμο (που λέει ο λόγος). όταν κάποια στιγμή άρχισα να κάων παρέα με τον αδερφό μου (γιατί έχουμε και διαφορά ηλικίας 4,5 χρόνια) ήταν πολύ πιο ήρεμη όταν μας άφηνε έξω.

 

Επίσης, τώρα που οι γονείς μου έχουν μεγαλώσει, έχω τον αδερφό μου δίπλα μου και αν χρειαστεί θα τρέξουμε και οι 2 γι αυτούς. Μπορεί να φαίνεται εγωιστική αυτή η σκέψη, όμως εάν μεγαλώσεις ένα σωστό παιδί που σας αγαπάει, πάντα θα νιώθει ευθύνη απεναντι σας.Είναι κρίμα να σηκώσει αυτό το βάρος μόνο του.

 

Σίγουρα αν δεν είχα αδερφό θα είχα καλύτερη πειποίηση, πιο πολλά χρήματα για να ντύνομαι, να βγαίνω, να κληρονομήσω. Όμως τώρα έχω τον αδερφό μου, και όταν πολλές φορές έχω τα ψυχολογικά μου και τα προβλήματα μου, τον αρπαζω και του τα λέω και κλαιω και με παρηγορεί. Όταν βγαίναμε έξω μαζί ένιωθα κάποια ασφάλεια, εαν χρειαστώ βοήθεια σε κάποια δουλειά έχω κάποιον να την ζητήσω. Οι γονείς μου δεν είναι σε θέση να τα κάνουν όλα. Επίσης και αυτός αν χρειαστεί κάτι ξέρει ότι θα είμαι δίπλα του.

 

Εμένα αυτές είναι οι σκέψεις μου και γι αυτό πάντα έλεγα ότι εαν καταφέρω να κάνω παιδιά ποτέ μου, δε θα κάνω μόνο 1.

 

Τώρα ειδικά που έχω και τον μικρό και τον χαίρομαι με έχει πιάσει ακόμη μεγαλύτερη τρέλα και άγάπη για τα παιδιά, και να φανταστείς ότι δεν ήμουν ποτέ άτομο που έβλεπε μωρό στον δρόμο και του άρχιζε τα γούτσου-γούτσου

[Sofia]

Θα συμφωνήσω με την Μαρία.

 

Εμείς προγραμματισμένα κάναμε το πρώτο μας παιδί.

Όταν η Μαρία μας ήταν 1 1/2 χρονών, μας προέκυψε καταλάθος εγκυμοσύνη.... Μας ήρθε λίγο ξαφνικά αλλά χαρήκαμε. Δυστυχώς το μωράκι το χάσαμε στον πέμπτο μήνα της κύησης.

Και εκεί που δεν έιχε τεθεί θέμα για το πότε θα κάνουμε 2ο παιδί (το ότι θα κάναμε κάποια στιγμή ήταν σίγουρο), βρεθήκαμε να περιμένουμε να περάσει το "διάστημα ασφαλείας" από την παλίνδρομη κύησή μου για να το βάλουμε μπροστά. Τελικά στους 6 μήνες (διάστημα ικανοποιητικό για μένα, κι ας λένε οι γιατροί 3 μήνες) ξαναέμεινα έγκυος προγραμματισμένα αυτή τη φορά.

Περιτό να πω ότι κάνουμε σχέδια για το καινούριο μωράκι μαζί με την μικρή... Έρχεται και φιλάει την κοιλιά μου... τραγουδάει στο νινάκι...

Βέβαια δεν ξέρω τί θα κάνει όταν γεννηθεί (έχω την υποψία ότι θα ζηλεύει).

Για μένα είναι απαραίτητο η κάθε οικογένεια να έχει τουλάχιστον 2 παιδιά. Για τον πολύ απλό λόγο, ότι όταν "φύγουν" οι γονείς θα έχει το ένα το άλλο για παρέα και στήριγμα...

Ελπίζω να μπορέσουμε να κάνουμε και τρίτο παιδί !!!!

Όσο για την μαμά μου, που κρατάει την μικρή (και θα κρατάει και όλα τα υπόλοιπα, γερή να είναι), εγώ ξέρω ότι θα την κουράσω πολύ αλλά εκείνη χαίρεται να κρατάει την εγγονή της (παρόλο που καμιά φορά γκρινιάζει, αν δεν την δει μια μέρα κάτι παθαίνει)....

Λέω λοιπόν να μην το σκέφτεσαι... και προπαντώς να μην σκέφτεσαι τί λένε οι άλλοι.. Λόγο στο πόσα παιδιά θα κάνετε, έχετε μόνο εσύ και άντρας σου.

 

Σοφία

[Λίτσα]

Λοιπόν εγώ ήδη βιώνω την κατάσταση με δύο παιδία με διαφορά εικοσι μήνες. Δεν θα λεγα ότι είναι εύκολα τα πράγματα απεναντίας αλλά και αν γύριζα τον χρόνο πίσω πάλι την ίδια επιλογή θα έκανα.

Μανούλες ετοιμαστείτε για τρομερά μεγάλη κούραση και θα "ξεχάσετε" πολλά όταν έρθει το δεύτερο παιδί. Το ένα ίσον κανένα τώρα καταλαβαίνω γιατί το λένε.

Επειδή και εμένα η μητέρα μου μεγάλωσε την κόρη μου όταν είπα ότι περιμένουμε δεύτερο η αντιδραση τους ήταν κάπως περίεργη κάπως συγκρατημένη κτλ. Εγώ βέβαια έγραψα την κόρη μου στον παιδικό και το μωρό στην μαμά μου γιατί κακά τα ψέματα οι γιαγιάδες δεν έχουν τρελλες αντοχες που χρειάζονται δύο παιδιά μαζι. Σκέφτομαι απο την νέα σχολική χρονιά να στείλω και το μικρό μου στον σταθμό για να μπορώ να αποδεσμευσω την μαμά μου αλλά και να μπορώ να της λέω κρατησε τα πχ για να βρουμε έξω με τον άντρα μου γιατί αυτό το έχουμε παντελώς ξεχάσει.

Το καλο με τη μικρη διαφορά ηλικίας είναι ότι τώρα πια παιζουν μαζί και έχουν παρέα καλή. Οσο για τα έξοδα δεν θα λεγα ότι διπλασιάστηκα γιατι στο δεύτερο παιδί χρησιμοποιεις ότι είχες αγοράσει στο πρώτο και γενικότερα ψωνίζεις συνετά και συγκρατημένα. Εγώ πχ δεν αγόρασα καινούρια κούνια έβαλα το μεγαλύτερο παιδί σε μονό κρεββάτι ( το δικό μου ) με προστατευτικό κάγκελο και το μωρό στην κούνια.

[maria]

Εμείς βόλτες δεν βγαίνουμε έτσι και αλλιώς. Αυτό που σκέφτομαι είναι η αυπνία, αλλά έτσι και αλλιώς συνηθίσαμε πλέον.

 

Πάντως τώρα δεν είναι καλύτερα που παίζουν μαζί? Εμένα ο γιός μου θέλει ένα άτομο να ασχολείται μαζί του (οποιοδήποτε, αρκεί να έχει κάποιον να πάιζει). Θεωρώ ότι με το αδερφάκι μετά από κάποιο σημείο θα μπορουν να κάστουν μαζί και εγώ απλά να τα κοιτάω ή και να παίζω μαζί τους

 

Να σου πω την αλήθεια έχω ακόμα λίγο άγχος για το τι θα γίνει όταν τα έχω και τα 2 σπίτι, αλλά αίμαι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρω

 

Παιδικό σταθμό λέμε να ξεκινήσουμε αυτό το μήνα μήπως αποφύγουμε καμοια αρρώστια τώρα που είμαι και εγώ έγκυος

 

Πάντως δεν τα θαυ΄μάζεις όταν τα βλέπεις και τα 2 μαζί να χαίρονται?

[Μαρια Στυλιανακη]

Παιδικό σταθμό λέμε να ξεκινήσουμε αυτό το μήνα

θα έλεγα ότι αυτή την στιγμή είναι λίγο αργά για να αρχίσει παιδικό όσον αφορά τον χρόνο που θα έχει μέχρι το καλοκαίρι να προσαρμοστεί. Η διαδικασία αποχωρισμού βιώνεται κατ αυτό τον τρόπο δύο φορές, (τώρα και πάλι το Σεπτέμβριο) μιάς και δεν αρκούν αυτοί οι λίγοι μήνες (Απρίλιος Μάιος Ιούνιος) για να μπεί ένα παιδάκι σε ρουτίνα. Τώρα εάν είναι όλο το καλοκαίρι ανοιχτός ο παιδικός αλλάζουν τα πράγματα - δες το αυτό.

[maria]

Ο παιδικός σταθμός δεν κλείνει το καλοκαίρι, μόνο τον Αυγουστο υπολειτουργεί, οπότε θα έρχεται νωρίτερα σπίτι...

 

Το μόνο πρόβλημα μου είναι πως οι παππούδες και από τις 2 μεριές, θέλουν να πάρουν το παιδί μαζί τους διακοπές για να κάνει μπάνια και να μην είναι κλεισμένο στην Αθήνα.

 

Εγώ διαφωνώ να το πάρουν ειδικά την στιγμή που θα έρθει το 2ο παιδί σπίτι, όμως αυτοί όπως και ο άντρας μου είναι απτόητοι.

 

Εγώ πιστεύω ότι και να τον πάρουν μαζί, πως δεν θα τα καταφέρουν και φοβάμαι ότι ή θα καταλήξω μόνη μου, χειρουργημένη με 2 παιδιά ή ότι θα κάτσουν οι δικοί μου τουλάχιστον Αθήνα όλο το καλοκαίρι για να μας νταντεύνουν...

 

Οπότε στην πρώτη περίπτωση θα ήθελα να έχει ξεκινήσει τον παιδικό για να μην πέσουν όλα μαζί..

 

Αλήθεια, εσύ Μαρία πιστεύεις ότι θα ήταν καλό να εφεύγε το παιδί για να κάνει διακοπές χωρίς εγώ να μπορώ να πηγαίνω ούτε τα Σαββατοκύριακα για να το βλέπω?

[BIZELI]

bizeli μου ξερεις τι σκεφτομουνα??οτι στο οικονομικο κομματι το παιδι το πας οπως θελεις εσυ (μεχρι ενα σημειο βεβαια)

για να ακριβολογησω...

ποσα παπουτσακια ,ρουχαλακια επωνυμα.και ενα σωρο αχρηστα πραγματα εχει το πρωτο σου παιδι?

απειρα φανταζομαι.γιατι τα καναμε ολα αυτα?υπερβολη σε ολο της το μεγαλειο.και με πιο λιγα ρουχα και οχι επωνυμα θα ειχαμε καλυψει τις αναγκες τους?σιγουρα ναι.

το ιδιωτικο σχολειο θα γινει δημοσιο ,οι υπερβολες απο οπου και αν προερχονται θα μειωθουν και σιγουρα θα τα καταφερουμε.

εδω εμεις 3 αδερφια με γονεις οικονομικους μεταναστες και τα καταφεραμε πολυ καλυτερα απο καποιους που τοτε ειχαν την οικονομικη ανεση να μεγαλωσουν 3 παιδια.

 

demi δεν αναφερόμουνα σε τέτοιες υπερβολές. Και ένα παιδί έχει κάποια στανταρ έξοδα (γάλα-παιδίατρος-εμβόλια-φαγητά) εκτός από τα ρούχα του. Επίσης δεν το σκέφτομαι καν τώρα, γιατί είναι πολύ νωρίς ,αλλα σίγουρα δεν θα πάει σε ιδιωτικό, γιατί δεν είμαστε σε οικονομική θέση για κάτι τέτοιο. Εδώ βλέπω με το 1 παιδί ότι βρισκόμαστε σε φάσεις που ζοριζόμαστε χωρίς να κάνουμε εξόδους (άντε να πάμε για φαι μια φορά το μήνα και κάνα cinema). Έτσι με αυτή τη λογική σκέφτομαι ότι αν έρθει και δεύτερο παιδάκι θα κοπούν και αυτά?τώρα θα μου πει κάποιος ότι σκέφτομαι ίσως εγωιστικά...ίσως...αλλά από την άλλη νομίζω ότι είναι καλύτερο για ενα παιδί να έχει ευτυχισμένους γονείς. Αυτό που λέω βέβαια ισχύει για μένα μόνο και μιλάω για τον εαυτό μου πάντα για να μην παρεξηγηθώ.

[Λίτσα]

Ο παιδικός σταθμός δεν κλείνει το καλοκαίρι, μόνο τον Αυγουστο υπολειτουργεί, οπότε θα έρχεται νωρίτερα σπίτι...

 

Το μόνο πρόβλημα μου είναι πως οι παππούδες και από τις 2 μεριές, θέλουν να πάρουν το παιδί μαζί τους διακοπές για να κάνει μπάνια και να μην είναι κλεισμένο στην Αθήνα.

 

Εγώ διαφωνώ να το πάρουν ειδικά την στιγμή που θα έρθει το 2ο παιδί σπίτι, όμως αυτοί όπως και ο άντρας μου είναι απτόητοι.

 

Εγώ πιστεύω ότι και να τον πάρουν μαζί, πως δεν θα τα καταφέρουν και φοβάμαι ότι ή θα καταλήξω μόνη μου, χειρουργημένη με 2 παιδιά ή ότι θα κάτσουν οι δικοί μου τουλάχιστον Αθήνα όλο το καλοκαίρι για να μας νταντεύνουν...

 

Μαράκι μου είμαστε στον ίδιο παρονομαστή γιατι και εγώ έκανα δύο καισαρικές.

Η απόψη μου για τον παιδικό σταθμό είναι αν είναι να ξεκινήσεις να το κάνεις όσο πιο νωρίς γίνεται δήλ να μην συμπέσουν δύο αλλαγές μαζί και δεύτερον να φροντίσεις να παει σε σταθμό με αυλη για να παίζει το παιδί έξω και να εκτονόνεται. Η δικιά μου μέχρι να καθήσει σε σταθμό αλλάξαμε τρεις (ευτυχώς σε μικρό χρονικό διάστημα) και κάθησε σε αυτον που ειχε αυλη και παιδάκια έξω να παίζει. Ετσι δεν θα έχεις πρόβλημα. Αν και η μητέρα μου μένει πολυ κοντά σε εμένα δεν την άφησα καθόλου εκει. Δηλ να φανταστεις βγήκα απο την κλινική πέρασα απο την μητέρα μου πήρα τη μικρή και πήγαμε όλοι μαζί στο σπίτι. Το μωρό της έφερε δώρα και ξεκινήσαμε την νέα μας ζωή τέσσερις πια!

Όταν ειχα θέσει αυτό το θέμα στον παιδίατρο δηλ να αφησω για ενα διαστημα την μικρή αλλου μου ειπε πως αυτό θα την επηρρεάσει στην συμπεριφορά της και θα ζηλέψει πιο πολυ και θα νιωσει παραμελημένη. Γι αυτο θα πρέπει να την έχω μαζί μου και να της δώσω τον ρόλο της "μικρής" μαμας και θα μεγαλώσουμε μαζί το μωρό. Ετσι και έγινε. Αλλάζαμε πάνες μαζί , μου έφερνε ρουχαλακια κτλ. Την ώρα που κοιμόταν το μωρό κάναμε άλλα πράγματα οι δυο μας δηλ ζωγραφίζαμε, παιζαμε με πλαστελίνη κτλ

Σιγουρα θα τα καταφέρεις απλά η κούραση θα ειναι τεράστια ειδικά αν θηλάζεις. Εγώ τα κατάφερα και ήμουν ΕΝΤΕΛΩΣ μονη. Γιατι ο σύζυγος που ειναι στρατιωτικός δουλευε 400χλμ μακριά και ερχόταν μονο ΣΚ.

Αν έχεις την πολυτέλεια να έρχεται η μητέρα σου κάποιες ώρες να σε βοηθάει να το κάνεις. Εμένα μου έφερνε μόνο ότι χρειαζόμουν απο έξω και μετά έφευγε γιατί μόλις την έβλεπε η μικρή νόμιζε ότι θα την έπερνε μαζί της στο σπίτι της και έκλεγε , φωναζε κτλ και έτσι η βοηθεια της γιαγιάς περιοριζόταν μόνο σε εξωτερικές εργασίες.

Προσπάθησε να ξεκουράζεσαι όμως γιατί εγώ την πάτησα πολυ άσχημα το πληρωσα με την υγεια μου γιατί έφτασα να κοιμάμαι 4 ώρες το 24ωρο και αυτό σπαστα (δηλ 2 και 2) και έχασα όλα τα κιλά +4 τις πρώτες 40 ημέρες. Οταν πήγα στον γιατρό με φόρτωσε με εξετάσεις και συμπληρώματα. Ευτυχως όλα πήγαν καλά και ξεπεράστηκαν

Τωρα τα ζουζουνάκια μου παιζουν, μαλώνουν και μεγαλώνουν μαζί ! Σαφώς ειναι καλύτερα με δύο μαζί και αν βοηθήσει ο Θεός και για τρίτο δεν θα έλεγα όχι!

 

Οπότε στην πρώτη περίπτωση θα ήθελα να έχει ξεκινήσει τον παιδικό για να μην πέσουν όλα μαζί..

 

Αλήθεια, εσύ Μαρία πιστεύεις ότι θα ήταν καλό να εφεύγε το παιδί για να κάνει διακοπές χωρίς εγώ να μπορώ να πηγαίνω ούτε τα Σαββατοκύριακα για να το βλέπω?

[demi]

Σας ευχαριστω ολους παρα πολυ.Μαρια με συγκινησες τρομερα γιατι εχω αδερφο και τον αγαπαω οσο δεν φανταζεσαι.εχετε δικιο ολες .ας ερθει η ωρα η καλη και θα βρεθουν λυσεις.με βοηθησατε πραγματικα .

[ilonka19]

Περιμένω τώρα στα 28 μου το πρώτο μου παιδί και έχω μετανιώσει πολλές φορές που δεν πηρα την απόφαση αυτή πολύ πολύ νωρίτερα. Στην αρχή σκεφτόμουν τις σπουδές, μετά να εδραιωθώ στον επαγγελματικό μου χώρο, μετά να πάρω σπίτι, για να μη φέρω το παιδί μου σε ξένο σπίτι κλπ. Πάντα θεωρούσα ότι ένα παιδί θα με δυσκόλευε στην πραγματοποιηση τον στόχων μου. Τωρα όμως πιστεύω ότι έκανα λάθος και οτι αν έπαιρνα την απόφαση νωρίτερα θα τα κατάφερνα κάπως ..δεν ξερω πώς κάπως όμως θα τα έβγαζα πέρα. Αυτη τη στιγμή που ακόμα περιμένω το πρώτο μου παιδί ξέρω ότι θέλω να κάνω και δεύτερο το ταχύτερο δυνατόν (το τρίτο λιγάκι αργότερα ). Εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και ως γνωστόν μια εγκυμοσύνη δυσκολεύει πολλά πράγματα, αλλα πλέον πιστεύω ότι θα τα καταφέρω...καπως, δεν ξερω πώς για την ώρα, αλλά ο άνθρωπος όταν βρίσκεται σε δύσκολες καταστασεις γίνεται πολύ εφευρετικός..... Ελπίζω να σας πέρασα λίγη από την αισιοδοξία μου.

[BIZELI]

Kαι εγώ ilonka στα 28 περίμενα το 1ο μου παιδί και στα 29 έγινα μαμά.Βέβαια δεν μετάνιωσα για την ηλικία. Θεωρώ ότι ήρθε όταν έπρεπε, επειδή ένοιωθα εγώ έτοιμη.Παρόλο που θεωρητικά όμως ήμουν έτοιμη τα βρήκα πολλές φορές μπαστούνια όταν γεννήθηκε η μικρή. Αλλά αυτό είναι και το ωραίο της υπόθεσης τελικά. Τώρα πλέον δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την Αριάδνη και γυρνάω από τη δουλειά όπως οι περισσότερες μαμάδες μη βλέποντας την ώρα να την πάρω αγκαλιά (όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό) .Μην έχεις άγχος για την δουλειά...θα δεις ότι πρώτη προτεραιότητα σου θα είναι το παιδί και όλα τα υπόλοιπα θα πάρουν άλλη διάσταση και σημασία.Όσο για την εφευρετικότητα και τις δυνάμεις που θα έχεις θα εκπλαγείς με τον εαυτό σου

[maria]

Λίτσα μου, και εγώ τα ίδια πιστεύω, όμως δυστυχώς όλοι οι υπόλοιποι θεωρουν ότι δεν θέλω το καλο του παιδιού μου (να κάνει διακοπές στην θάλασσα , ενώ με μένα θα είναι κλεισμένο στην Αθήνα)

 

Εγώ προσωπικά δεν αντέχω να φύγει το παιδί και να μην το βλέπω. Πέρσυ είχε πάει με τους παππούδες και δεν υπήχε περίπτωση να μην πάω να το σω το ΣΚ. ΄Ηδη μετά από συζητήσεις που έχω κάνει βλέπω ότι έχουν πέσει όλοι πάνω μου (μαζί και ο άντρας μου) με λένε εγωιστρια και ότι δεν αφήνω το παιδί να κάνει διακοπές για δικούς μου λόγους.

 

Επίσης όταν τους λέω ότι δεν προκειται να κάτσει διακοπες με κανένα παππού, ειδικά όταν ξέρει ότι εγώ με το καινούριο μωρό είμαστε αλλού, εκεί μου λένε ότι δεν θα γίνει έτσι και ότι τα βγάζω από το μυαλό μου...

 

Και μιλάμε για παιδί, που το βράδυ δεν κοιμάται αν δεν είμαστε αγκαλιά..Δυστυχώς ότι και να λέω ότι δεν μπορώ να τους πείσω. Αν είχα τουλάχιστον τον άντρα μου με το μέρος μου, κάτι θα γίνόταν, αλλά προς το παρόν εγώ είμαι η προβληματική στην οικογένεια..

 

Εάν τα καταφέρω θα προσπαθήσω με το που θα γεννήσω να πάω να κάνω "διακοπές" μαζί με τους γονείς μου και τα 2 μου παιδιά, και ας μείνει ο άντρας μου μόνος του στην Αθήνα αν το θέλει.

 

Προς το παρόν, την επόμενη φορά που θα πάμε στην παιδίατρο, θα της θέσω το θέμα, γιατί εάν δεν το πει ο ειδικός, δεν το δέχονται...

 

Μπορεί όντως να σκέφτομαι εγωιστικά και το παιδί να περάσει καύτερα κάνοντας διακοπές στη θάλασσα. Όμως μέσα μου πιστεύω ότι δεν θα είναι έτσι τα πράγματα και φοβάμαι μην του δημιουργήσουν ζήλια προς το μικρό

[Λίτσα]

Kαλά θα κάνεις να το συζητήσεις με την παιδίατρο.

Και εγώ πέρισυ μετά από ένα διάστημα πήγα με την μαμά μου στο εξοχικό μας στην Χαλκιδική.

Ετσι έκανε η μικρή τα μπάνια της και ήμασταν όλοι μαζί. Ο αντρας μου βέβαια συνεχιζε να έρχετε το ΣΚ.

Τι μου θύμησες τώρα..... Την κακόμοιρη μανούλα που θήλαζε το μικρά στις 11, κοιμόταν το μωρό και έβαζε το μαγιώ της και έπαιρνε το άλλο παιδάκι με όλα τα κουβαδάκια κτλ και πήγαιναν στην θάλασσα, γυρνούσα εξαντλημένη έλουζα το μεγάλο το έβαζα για φαγητό και αναλάμβανά το μωρό κτλ κτλ

Γι αυτό και έρεψα...... Αφού όλοι με βλέπον και λένέ καλά πως έκανες δυο παιδιά και δεν σου έμεινε γραμμάριο επάνω σου.. (αν και το σώμα αλλαξε κατα πολυ πράγμα που το βλέπω έντονα εγω αλλά αυτο το θέμα ειναι για άλλο ποστ) Καντε και εσεις δυο παιδιά επανωτά και θα σας δω μετα τους λέω!

Γερά να ναι μωρε και εμεις θα τα βγάλουμε πέρα.

Απλά να ξέρεις ότι το μεγάλο σου παιδί θα περάσει διάφορα στάδια με τον ερχομό του μωρού.

Εμεις περάσαμε το στάδιο του δεν θέλω να φάω τιποτα αλλο παρά γάλα. ή Τρώω κανονικά και πίνω και 4 μπιμπερό γάλα. Θέλω πιπίλα. Μιμούμαι το μωρό στο κλαμα ( αυτο μου την εσπαγε περισσότερο) και αν και ειχαμε κόψει το Pamper για καμιά βδομάδα τα κάναμε πάλι επάνω μας (εκει να δεις νεύρα εγώ Και η αγκαλιά διπλασιάστηκε!!!!!

Βέβαια εγώ πέρασα μια φάση που μου έφταιγαν όλα και είχα τρομερά νεύρα. Πολύ δύσκολα ήταν. Μου την κάρφωσε και ήμουν χάλια πχ ηθελα να βγαίνω στα μπαράκια και να ξενυχτάω , με έφταιγε το σωμα μου , τα ρουχα μου, το φαγητό ΚΟΙΝΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Ωσπου ήρθα ξανά στην δουλειά και στάνιαρα! Εξί μήνες όμως τα ειδα όλα!

Καλή δύναμη λοιπον α και μην ξεχάσεις μετά την καισαρική να βάλεις κανένα λαστεξακι για να μην έχεις προβληματα αργότερα..... Γιατί τώρα η αγκαλια της μάνας πρέπει να ανοιξει διπλά και τα βαρη είναι πάρα πολλα...

[Μαρια Στυλιανακη]

Όταν ειχα θέσει αυτό το θέμα στον παιδίατρο δηλ να αφησω για ενα διαστημα την μικρή αλλου μου ειπε πως αυτό θα την επηρρεάσει στην συμπεριφορά της και θα ζηλέψει πιο πολυ και θα νιωσει παραμελημένη. Γι αυτο θα πρέπει να την έχω μαζί μου και να της δώσω τον ρόλο της "μικρής" μαμας και θα μεγαλώσουμε μαζί το μωρό.

σωστότατος ο παιδίατρος.

γνωρίζω όμως και πολλούς γονείς οι οποίοι δεν το εφαρμόζουν.

 

Δεν νομίζω ότι είναι καθόλου καθόλου εγωιστικό να θέλει ένας γονιός να μήν αποχωριστεί το παιδί του.

Όποιος γνωρίζει κάποια ψυχολογικά θέματα που σχετίζονται με την αλλαγή αυτή που προκύπτει όταν έρχεται το δεύτερο παιδί στην οικογένεια και την ψυχολογία του πρωτότοκου παιδιού, όπως προφανώς και ο παιδίατρος αυτός, συνιστά να μήν φεύγει το μεγαλύτερο παιδί εκείνη τη στιγμή.

Όταν κάποιος δεν γνωρίζει αυτά τα στοιχεία, το βρίσκω λογικό να θέλει να παίξει το παιδί του, και να ξεκουραστεί στην θάλασσα έτσι ώστε να είναι ξέγνοιαστο.

Όμως, η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή, και έχω παρατηρήσει που οι γονείς μετά αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα εξαιτίας αυτής της επιφανειακής ψευδαίσθησης, ότι δηλαδή το παιδί εκεί θα έχει άλλες δραστηριότητες που θα το διασκεδάζουν κτλ. ..

 

Το μύνημα που περνιέται στο πρωτότοκο παιδί είναι

"'Οταν υπάρχουν αλλαγές και νέες καταστάσεις, φεύγεις για να μή χρειαστεί να τις ζήσεις." και ότι αυτό το νέο πράγμα που συμβαίνει - που μπορεί να είναι τόσο μαγικό - το νέο μωρό, "δεν ανήκει στην δική σου καθημερινότητα, είναι πιό διασκεδαστικό να παίξεις με άλλους στην οικογένεια παρά με μάς και το νέο μωρό."

Πώς θα δεί μετά ξαφνικά το μωρό απο καλό μάτι? Όταν η πρώτη εμπειρία που θα βιώσει είναι να το αποφύγει και να απομακρυνθεί απο αυτό το σημαντικό γεγονός και αλλαγή στη οικογένεια?

Όσες αγωνίες έχουν οι γονείς, τα παιδιά τις έχουν επι δέκα. Φανταστείτε λοιπόν πως νιώθουν αυτά, σε αυτό το μεγάλο γεγονός. Απλώς επειδή θα είναι απασχολημένα και μακριά, δεν σημαίνει ότι θα εξαφανιστούν αυτές οι αγωνίες.

Μπορείτε να παραπέμψετε και όποιον αναρωτιέται γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και θέλει να τα ακούσει κατευθείαν απο κάποιο ειδικό να επικοινωνήσει με το 801 801 1177.

[maria]

Μαρία σε ευχαριστώ πολύ,

 

Θα προσπαθήσω να πάρω τηλέφωνο, και ακόμα περισσότερο να βάλω και τους υπόλοιπους να ακούσουν.

 

Αλήθεια, μήπως γνωρίζετε κάποιο βιβλίο σχετικό με αυτό το θέμα? Δηλαδή την προετοιμασία του πρώτου για τον ερχομό του δεύτερου, και το τι κάνουμε από εκεί και πέρα?

[Μαρια Στυλιανακη]

http://parents.org.gr/psych/?sid=218 για δες αυτο αρχικά.

Αν έχεις μετά καποια πιό συγκεκριμένη απορία γράψε την.

[tozdel]

χμ, θέλω κι εγώ να ακούσω την γνώμη σας....

μεγαλώνουμε μαζί με τον άντρα μου τρία παιδιά - τα δύο μεγάλα πλέον (14 & 16) τα έχουμε από τον πρώτο γάμο του άντρα μου, μαζί κάναμε την μαγουλήθρα. πάντα έλεγα πως δεν μου αρέσουν τα μοναχοπαίδια...και σκόπευα πάντα να κάνω δύο....οπότε τώρα που προέκυψε να έχει ήδη αδερφάκια...θεώρησα πως ένα είναι οκ.

επίσης πίστευα πως ο άντρας μου δεν θα ήθελε και 4ο.....

τελικά ζητούσε 4ο από την εγκυμοσύνη μου κιόλας!!!

 

ο προβληματισμος μου είναι έντονος καθως...η μαγουλήθρα μου πιθανότατα λόγω ηλικιακής απόστασης με τα αδέρφια της...να είναι πάλι σαν μοναχοπαίδι....και επίσης με γλυκαίνει η σκέψη να ζήσω και πάλι την γέννηση ενός ακόμη μωρού....

 

οι γονείς μου όταν ανέφερα ότι σκέφτομαι να κάνω κι άλλο....ψιλοτρόμαξαν....και στεναχωρέθηκα!!!

μου κρατούν την μικρή τώρα όσο εργάζομαι!!

 

τα οικονομίκά είναι κάπως ασφυκτικά - είμαστε και οι δυο κατεστραμένοι οικονομικά από τα διαζύγιά μας....και τα ξεκινήσαμε όλα από το μηδέν, μαζί με τα δύο μεγάλα παιδιά. ευτυχώς για την ώρα τα καταφέρνουμε μια χαρά!!

 

θέλω πολύ να κάνω και 4ο ...όμως πρώτα τα οικονομικά, μετά η αντίδραση των γονιών μου....κάπως με γείωσαν!!!

υπήρξε ένα "ατύχημα" και παραλίγο να ήμουν πάλι έγκυος αλλά δεν έγινε. ο άντρας μου στεναχωρέθηκε...ήθελε πολύ!!!

 

εσείς τί θα κάνατε στη θέση μου???

[Polina]

Και εμείς θέλουμε δεύτερο, αλλά σκεφτόμαστε πολύ πρακτικά θέματα. Εμείς δεν έχουμε εδώ συγγενείς για ένα χέρι βοηθείας, αλλά πρέπει να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας...το βασικότερο είναι αυτό. Απο την άλλη ο Ιωακείμ ως μοναχοπαίδι είναι καλομαθημένος...μονοπωλεί όοολοον τον έλευθερο χρόνο μου και δεν ξέρω πως θα αντιδράσει πχ αν μείνω έγκυος και δεν μπορώ να κάνω κάποια πράγματα που κάνουμε τώρα μαζί.

Απο την άλλη στενεύουν τα χρονικά περιθώρια - είμαι 35- και δεν θα ηθελα να περάσουν πολλά χρόνια ακόμη...

Ενας άλλος λόγος προβληματισμού, είναι το ότι περάσαμε μια ταλαιπωρία με την γέννα και μετά με τον μικρό και μπορώ να πώ ότι έχω αποκτήσει κάποια φοβία...

Προς το παρόν το έχω στο πίσω μέρος του κεφαλιού και ελπίζω κάποια στιγμή είτε να έρθει μπροστά είτε να μείνω έγκυος απρογραμμάτιστα, οπότε δεν θα έχω και πολλά περιθώρια να το πολυσκέφτομαι

[magoulitsa]

Η μπεμπούσκα μας είναι 6 μηνών και σκέφτομαστε με τον άντρα μου πολύ σοβαρά να ξεκινήσουμε προσπάθειες και για δεύτερο παιδάκι. Εγώ είμαι 33 και ο άντρας μου 35.

Θα είναι πολύ κουραστικό ; Να περιμένουμε να μεγαλώσει λίγο;

Εσείς τι προτείνετε, με βάση την εμπειρία σας;

[kefi]

Η μπεμπούσκα μας είναι 6 μηνών και σκέφτομαστε με τον άντρα μου πολύ σοβαρά να ξεκινήσουμε προσπάθειες και για δεύτερο παιδάκι. Εγώ είμαι 33 και ο άντρας μου 35.

Θα είναι πολύ κουραστικό ; Να περιμένουμε να μεγαλώσει λίγο;

Εσείς τι προτείνετε, με βάση την εμπειρία σας;

Δεν έχω εμπειρία από 2 παιδιά, αλλά αν αυτό είναι που θέλετε, τότε να το κάνετε. Ο γιός μου είναι πλέον 5 1/2 χρονών, θέλω να κάνω και 2ο παιδί, αλλά τελικά δεν αποδείχτηκε και τόσο εύκολο. Και άλλωστε, είναι και αυτό που λένε, ότι ξεπαιδιάζεις μια και καλή όταν μεγαλώνουν μαζί, χώρια που δε θα είναι μόνα τους, να ρωτάνε: εγώ γιατί δεν έχω αδελφάκι;

[aria78]

Καλησπερα και μένα η μπεμπα μου είναι εννέα μηνών και σκέφτομαι για δεύτερο απο την αποψη ότι τώρα που έχω συνηθίσει την κλεισούρα και ξανακλειστώ μέσα για να κάνω και το δεύτερο να έχει και παρέα.Πιστέυω ότι όσο πιο μικρά είναι τοσο πιο εύκολα αποδέχονται την ιδεα του δεύτερου παιδιού.

[Popi]

πονεμενο θεμα. εχω 2 αγορια με διαφορα 15 μήνες. η αληθεια ειναι οτι σκεφτηκα με τον συντροφο μου ..θελουμε και αλλο παιδι ? ναι. αρα γιατι να μην το κανουμε κατευθειαν οποτε να έχουν και μικρη διαφορα μεταξύ τους.

Λοιπον τα πρωτα 2 χρονια ηταν δυσκολα καθως και τα 2 μωρα ήταν πολυ κουραστικό και αναρωτιόμουν αν όλες οι μανες με 2 παιδια κουραζονται τοσο πολυ. Αλλα τωρα που ειναι 3 και 4μιση δεν ειναι κανένα προβλημα. παιζουν και τα 2 μαζί και ειναι ι καλυτεροι φιλοι.

Αγαπητή θα σου έλεγα αν θέλεις και αλλο παιδι μην το σκεφτεσε καντο τωρα γιατι αργοτερα δεν θα το παιρνες αποφαση

[manina]

΄τα παιδιά μου έχουν 5 χρόνια διαφορά απο συνειδητή επιλογή μας και,μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον,φαίνεται να ήταν σωστή...

 

πιστεύω όμως οτι είναι καθαρά προσωπικό το θέμα,άλλες οι ανάγκες κάθε οικογένειας,άλλο το πρόγραμμα,η δουλειά,το οικονομικό κλπ.

[nnm004]

εμας ο ζουζουνος ητανε 10 μηνων οταν αποφασησαμε να κανουμε 2ο παιδακι , ηρθε με τον πρωτο μηνα και τωρα ο κουκλος γιος μου ειναι 15 μηνων και εγω μπηκα στον 5ο μηνα εγκυμοσυνης . Οταν γεννηθει το νεο μπεμπε μας ο μεγαλος αδελφος (τεραστιος τι να σας πω ) θα ειναι 19 μηνων αρα 1,5 χρονος διαφορα , βασικα σκεφτικαμε οτι ετσι καλυτερα ειναι διοτι θα μεγαλωσουνε εντελως μαζι , 1 ταξη διαφορα θα εχουνε στο σχολειο και σε 1 απο σημερα χρονο θα παιζουνε μαζι ή θα το προσπαθουνε . Πρωτα απο ολα υγεια σκεφτομαστε και για 3ο παιδακι σε 2-3 χρονια διαφορα απο το 2ο ( και αυτο θα το καναμε ξανα σχεδον στο καπακι αλλα πρεπει να τελειωσουνε οι δοσεις του αυτοκινητου πρωτα και να μηδενισμου τις 2 πιστωτικες μας για αυτο ειπαμε 2-3 χρονια ) Για μενα παντα , πιστευω οτι η μικρη διαφορα αναμεσα στα αδελφια ειναι η ιδανικη , βεβαια εννοειτε οτι εχει πολυ λιωσιμο και παρα πολυ δουλεια τον πρωτο καιρο μιας και εχεις ουσιαστικα 2 μωρακια μεσα στο σπιτι ή και 3 αμα μιλαμε για 3ο παιδι , αλλα σκεφτητε οτι γρηγορα θα μεγαλωσουνε και θα χαιρονται να παιζουνε ολα μαζι αρα σε 1 χρονο αντε 2 θα εχεις 2 ή 3 παιδακια σπιτι , μεγαλα και παιχνιδιαρικα .