Ασχημα παιδικα χρονια δημιουργουν προβληματα .....

[feggaraki]

feggaraki,

είναι πολύ συνετή επιλογή η επίσκεψη σε κάποιο παιδοψυχολόγο. Τα βάρη στην παρούσα στιγμή είναι πολλά και δε χρειάζεται να τα επωμίζεσαι μόνη σου. Μια βοήθεια και μάλιστα από κάποιον που είναι εξειδικευμένος πάνω σε αυτά, θα δώσει σίγουρα μια ανάσα.

 

Τα παιδιά συχνά αντικατοπτρίζουν τη δική μας εικόνα και διάθεση. Είναι πολύ πιθανό εφόσον υπήρχαν προβλήματα να το "άγγιζαν" με τρόπο που δε γίνεται αντιληπτό. Μπορεί να έχει σχέση με όσα γίνονταν στο σπίτι, αλλά ενδεχομένως να είναι και κάτι άσχετο.

Για την ιστορία, να σου πω πως κι εγώ αντιμετώπισα ένα τέτοιο θέμα με το παιδί μου στον παιδικό σταθμό και όπως φάνηκε μετά από αρκετό ψάξιμο, δεν είχε να κάνει με αιτία εντός σπιτιού, αλλά με πρόβλημα στον ίδιο τον παιδικό και την εκεί πορεία του. Το δουλέψαμε με τις δασκάλες και άλλαξε εντελώς η διάθεση του παιδιού.

 

Αυτό που θέλω να πω είναι, να μη χρεώνεις για ΟΛΑ, το κλίμα του σπιτιού ή το χωρισμό σου. Μη δημιουργείς ενοχές χωρίς λόγο. Και σε αυτό πράγματι μπορεί να σε βοηθήσει ένας ειδικός.

 

Σε σκεφτόμαστε...

Κουράγιο και δύναμη!

ειναι πολλοι οι παραγοντες που επηρεαζουν την διαθεση του παιδιου εκτος απο τον χωρισμο ,τους ξερω ολους απλα δεν μπορω να τους αντιμετωπισω ολους ακομη ,και ο ενας το προβλημα υγειας που αντιμετωπιζει τελευταια

 

σαν ανθρωπος δεν μπορω να κρυψω τα συναισθηματα μου οποτε σιγουρα η ψυχολογια μου τον επηρεαζει βαθυτατα

 

χρεωνω πολλα πραγματα σε μενα και ακομη πιο πολλα στον αντρα μου

 

ο μπαμπας μου δε, φαιρνει την καταστροφη στην ιδεα του διαζυγιου ,και τι δεν εχει πει π.χ οτι θα ειναι τραγωδια,οτι θα μπορει να παρει ο αντρας μου το ενα παιδι:shock::shock:,ολες αυτες τις μερες προσπαθει να με μεταπεισει με τεοιες κουβεντες ,γνωριζει για την απιστια σε αντιθεση με την μητερα μου

και καθε φορα που βλεπει καποια επικοινωνια μεταζυ μας νομιζει οτι τα ξαναβρηκαμε ,γινεται χαζοχαρουμενος και ξερεις τι μου θυμιζει ?εμενα οταν ημουν μικρη ,που μετα απο καυγαδες των γονιων μου ,ξυπνουσα και αναζητουσα απεγνωσμενα σημαδια συμφιλιωσης ,και οταν τα εβρισκα ηλπιζα οτι δεν θα ξανακαυγαδισουν ,αλλα μεσα μου ειχα τεραστιο φοβο και θλιψη ,και φυσικα παντα ερχοταν η διαψευση σαν κεραμυδα ,γιατι καυγαδιζαν και ξανακαυγαδιζαν και εγω εκλιπαρουσα και τους 2 με δακρια να τα ξαναβρουν

 

 

ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση

ελπιζω να αντεξω

[feggaraki]

Γειά σας, το όνομά μου είναι Ελενα και είμαι 22 ετών, έχω έναν αδερφό απο το 2ο γάμο του πατέρα μου ο οποίος είναι 13 χρονών η μητέρα του όταν γνώρισε τον πατέρα μας δεν είχε παιδιά τότε, φερόταν σε εμένα και στην αδερφή μου απαίσια (με ψυχολογική και σωματική κακοποίηση) το είπα στον πατέρα μου αλλα δεν με πίστευε, περάσαν τα χρόνια εμείς μεγαλώσαμε και σήμερα ο μικρός μου αδερφός είναι 13 χρονών, ο πατέρας μας χωρίζει με την μητέρα του οριστικά και εκείνη πληγώνει τον αδερφό μου βαθύτατα λέγοντάς του πως ο μπαμπάς δεν σε αγαπάει και οτι δεν θα τον ξανα δείς ποτέ γιατι δεν θα έρχετε να σε βλέπει και άλλα πολλά μέχρι και οτι έχει καρκίνο η ίδια ισχυρίστικε για να μείνει μαζί της...Θα ήθελα να με βοηθήσετε για το πώς να δώσω στον αδερφό μου να καταλάβει οτι οι γονείς του θα χωρίσουν αλλα πάντα θα τον αγαπάνε...

 

Η μητέρα του όπως σας είπα τον στεναχωρή και τον κάνει να κλαίει συνέχεια λέγοντάς του οτι ο μπαμπάς δεν τον αγαπάει, ο μπαμπάς όποτε είναι να τον δεί (έχει φύγει απ το σπίτι τους ο πατέρας μας) τον φέρνει σε εμένα, απ οτι καταλάβατε δεν ενδιαφερετε κανείς για αυτό το παιδί...

 

Η σχέση μου με τον αδερφό μου είναι περίπλοκη γιατί η μητέρα του τον έχει μεγαλώσει λέγοντάς του οτι είμαστε ξαδερφια και οχι αδερφια, τον έβλεπα σπάνια παλιά γιατί δεν ήθελα να έχω επαφές με την μητέρα του...Τώρα τον βλέπω 1 φορά την εβδομάδα.

δεμ μπορω με τιποτα να καταλαβω πως μια μαμα μπορει να λεει στο παιδι της οτι ο μπαμπας δεν σε αγαπαει :shock:

αλλα απο αυτα που γραφεις δεν φαινεται να ειναι και ο πιο ισορροπιμενος ανθρωπος

ισως αυτο που θα μπορουσες να πεις του αδελφου σου ειναι οτι η μαμα του ειναι πολυ θυμωμενη και πανω στον θυμο της λεει πραγματα που δεν πιστευει

καλυτερα βεβαια να πατε μαζι σε ειδικο

παντως και εμενα με εχει κατηγορησει ο αντρας μου για προσπαθεια να απομακρυνω τα παιδια απο αυτον ,μου ειπε οτι προσπαθω επιτιδες να μην τα βλεπει πολλη ,αυτο βεβαια δεν ισχυει σε καμια περιπτωση ,υπαρχει πολυ σοβαρος λογος υγειας που με κανει να κραταω το παιδι κοντα μου ,γιατι ο μπαμπας του δεν το βλεπει ,δεν θελει να πιστεψει οτι υπαρχει αυτο το προβλημα υγειας ,οποτε δεν του δινει ιδιαιτερη σημασια και δεν το αντιμετωπιζει καταλληλα ,δυστυχως για ολους μας ,ελπιζω συντομα να το αποδεχτει για να το βοηθησει κιολας

 

προσπαθησε για τον αδελφο σου ,ειναι κριμα να γιναει θυμα του διαζυγιου και μιας γυναικας που ειναι τοσο θυμωμενη ωστε να μην εχει κανενα οριο

κριμα να μην καταλαβαινουμε οτι τα παιδια δεν μας ανηκουν ,οτι δεν ειναι κτημα μας

[georgiamami]

ειναι στιγμες που σκεφτομαι να τα παρατησω ολα ,να παραιτηθω ,αλλα οφειλω στα παιδια μου να ειμαι καλα και να προχωρησω ,εγω τα εφερα στον κοσμο δεν μου το ζητησαν αυτα

ο αντρας μου ζει σε εναν αλλο πλανητη ,δεν εχει ανακαλυφθει ακομη:)

μεσα σε ενα κλουβι δεν τον αγγιζει κανενα προβλημα ,εχει εναν τοιχο γυρω γυρω που δεν επιτρεπει να μπει τιποτα "ενοχλητικο"τιποτα που να του χαλαει την διαθεση

δικαιολογει τον εαυτο του ασταματητα ,αλανθαστος ανθρωπος κατα τη γνωμη του :confused:

 

επειδη καταλαβαινω οτι θεωρεις οτι η απιστια απο μονη της δεν ειναι λογος διαζυγιου ,σου λεω οτι ειναι, οταν υπηρχε μια παραλληλη σχεση για καιρο ,δεν ηταν δηλ.υποθεση μιας βραδιας ,με εναν συζυγο αμετανοητο για αυτο ,το να προσπαθεις να διατηρησεις εναν γαμο μετα απο ολα αυτα μονο καταστροφικες συνεπειες εχει και ειχε σε μας σε ολους τους τομεις μα σε ολους ,που χειροτερευσαν πολυ τα πραγματα ,αν δηλ .χωριζα αμεσως θα ηταν πολυ πιο ευκολο

η συχνοτητα των μακροχρονιων παραλληλων σχεσεων ειναι γυρω στα 30% μονο και οχι 90% οπως θελουν να πιστευουν οι αντρες

 

ευχαριστω

και απο μενα μια μεγαλη αγκαλια και ευχομαι να εχεις γυρω σου ανθρωπους υπευθυνους και γλυκους

 

 

 

α) Σε "νιωθω"

β) Η απιστια και καθε αλλη αιτια μπορει να ειναι αιτια διαζυγιου οταν εχουμε εξαντλησει τα περιθορια επιλυσης, οταν υπαρχει περιπτωση να επαναληφθουν τα ιδια λαθη, και κυριως οταν προσβαλεται προσωπικοτητα μας. Τοτε, ΝΑΙ, βαζουμε : THE END!!!!!! ΚΑΙ ΟΧΙ "ΤΟ ΒΕ CONTINUED"

[georgiamami]

ευχαριστω πολυ για την συμπαρασταση

ελπιζω να αντεξω

Θα αντεξεις....αυτο ειναι το μονο σιγουρο!!!!!:p

[georgiamami]

Γειά σας, το όνομά μου είναι Ελενα και είμαι 22 ετών, έχω έναν αδερφό απο το 2ο γάμο του πατέρα μου ο οποίος είναι 13 χρονών η μητέρα του όταν γνώρισε τον πατέρα μας δεν είχε παιδιά τότε, φερόταν σε εμένα και στην αδερφή μου απαίσια (με ψυχολογική και σωματική κακοποίηση) το είπα στον πατέρα μου αλλα δεν με πίστευε, περάσαν τα χρόνια εμείς μεγαλώσαμε και σήμερα ο μικρός μου αδερφός είναι 13 χρονών, ο πατέρας μας χωρίζει με την μητέρα του οριστικά και εκείνη πληγώνει τον αδερφό μου βαθύτατα λέγοντάς του πως ο μπαμπάς δεν σε αγαπάει και οτι δεν θα τον ξανα δείς ποτέ γιατι δεν θα έρχετε να σε βλέπει και άλλα πολλά μέχρι και οτι έχει καρκίνο η ίδια ισχυρίστικε για να μείνει μαζί της...Θα ήθελα να με βοηθήσετε για το πώς να δώσω στον αδερφό μου να καταλάβει οτι οι γονείς του θα χωρίσουν αλλα πάντα θα τον αγαπάνε...

 

......μα, ποσο θυμωμενη ειναι με τον πατερα σας που εκφραζει τετοια συναισθηματα στο παιδι της?????

Πιθανον δεν εχει επιγνωση των επιπτωσεων στο παιδι της.

[feggaraki]

α) Σε "νιωθω"

β) Η απιστια και καθε αλλη αιτια μπορει να ειναι αιτια διαζυγιου οταν εχουμε εξαντλησει τα περιθορια επιλυσης, οταν υπαρχει περιπτωση να επαναληφθουν τα ιδια λαθη, και κυριως οταν προσβαλεται προσωπικοτητα μας. Τοτε, ΝΑΙ, βαζουμε : THE END!!!!!! ΚΑΙ ΟΧΙ "ΤΟ ΒΕ CONTINUED"

 

 

για να κανει ενας ανθρωπος κατι τετοιο σιγουρα εχει προβλημα και μεγαλο μαλιστα και ακομη πιο μεγαλο οταν προσπαθει να μειωσει την σημασια του

 

τελος παντων τετοιου ειδους απατες δεν εχουν περιθωρια επιλυσης καλο ειναι να τελειωνει η σχεση σχεδον με το που μαθαινεται και διαπιστωνεται κιολας οτι ο αλλος δεν εχει μετανοιωσει καν για αυτο

δεν χρειαζεται να δινεται καμια ευκαιρια σε τεοιους ανθρωπους ουτε καν για 2-3 χρονια οπως εκανα εγω και εχασα και "τα δικια" μου,αυτο ειναι που με λειπει γιατι στην προσπαθεια μου να μην διαλυθει η οικογενεια αναζητουσα απεγνωσμενα μια λυση αλλα ταυτοχρονα εβγαζα και θυμο ,μην φαναστεις εξωφρενικα πραγματα αλλα,

τωρα απλα θεωρουν(ο ιδιος ,τα πεθερικα ,ακομη και ο πατερας μου) οτι εγω δεν ειμαι αυτη που μπορω να συγχωρησω και οτι ειμαι εγωιστρια που χωριζω ,η πεθερα μου δε μου εχει πει- καλα τι θα πεις στα παιδια σου οταν μεγαλωσουν γιατι χωρισες ?μηπως εχεις βρει αλλον ?γιατι μονο αυτο μπορω να φανταστω μου ειπε (νομιζω το εχω ξαναγραψει αυτο)

 

μα ακριβως το πρωτο το παιδι που ακομη δεν ειχε ερθει καν στον κοσμο και μετα που γεννηθηκε και για καιρο δεν το σεβαστηκε ο κυριος

 

αυτο το παιδι που κινδυνευει να ειναι δυστυχισμενο απο τωρα που ειναι τοσο μικρο ενω το αλλο θα στερηθει την κανονικη οικογενεια πριν καν καταλαβει τι ειναι

 

δεν θα μπορεσω ποτε να συμβιβαστω με τοσες αδικιες

 

 

Θα αντεξεις....αυτο ειναι το μονο σιγουρο!!!!!:p

μακαρι

 

συγνωμη για το κατεβατο μπορει να ειναι ασχετο λιγο με το τοπικ ,αλλα ταυτοχρονα και πολυ σχετικο ,γιατι παρουσιαζει μια ανουσια αιτια και εντελως παραλογη ,εξαιτιας της οποιας καποια παιδια μπορει να εχουν δυσκολα παιδικα χρονια

μακαρι να ειχε τα κοτσια να μου πει απο πριν τι τον ενοχλει η και να με χωρισει, παρα αυτο

[feggaraki]

διαβαζοντας καποια απο τα παλια μυνηματα διπιστωνω την ροη των σκεψεων μου μεχρι τωρα,απο την μια καλο ,απο την αλλη

βλεπω να επαναλαμβανομαι

να λεω ξανα καποια πραγματα και καταλαβαινω οτι ειμαι πολυ κουρασμενη και δεν θυμαμαι οτι τα εχω ξαναγραψει

πραγματικα αισθανομαι ,ψυχικα και σωματικα, ενα ρακος

[alcyon]

feggaraki, όταν κάτι μας απασχολεί βρισκόμαστε σε εσωστρέφεια. Μέχρι να βγάλουμε άκρη, γυρνάμε και ξαναγυρνάμε εκεί που μας πονά και μας ενοχλεί. Μην απολογείσαι και γι' αυτό. Νομίζω πως όσοι γράφουν/διαβάζουν αυτό το θέμα, αντιλαμβάνονται τη θέση που βρίσκεσαι.

 

Πες όσες φορές θες, ό,τι σε εκφράζει... χωρίς να ανησυχείς.

[ελενανικολ]

διαβαζοντας καποια απο τα παλια μυνηματα διπιστωνω την ροη των σκεψεων μου μεχρι τωρα,απο την μια καλο ,απο την αλλη

βλεπω να επαναλαμβανομαι

να λεω ξανα καποια πραγματα και καταλαβαινω οτι ειμαι πολυ κουρασμενη και δεν θυμαμαι οτι τα εχω ξαναγραψει

πραγματικα αισθανομαι ,ψυχικα και σωματικα, ενα ρακος

 

καλή δύναμη.

εύχομαι να βρεις τη δυναμη μεσα σου κ να περνας εσυ καλα.

ο καθεναας στη ζωη βαδιζει μονος του. ολα τ αλλα είναι απλα σταθμοι.

ολα εκτος απο τα παιδια.

[feggaraki]

καλή δύναμη.

εύχομαι να βρεις τη δυναμη μεσα σου κ να περνας εσυ καλα.

ο καθεναας στη ζωη βαδιζει μονος του. ολα τ αλλα είναι απλα σταθμοι.

ολα εκτος απο τα παιδια.

ευχαριστω πολυ καλη μου ,εχεις δικιο

τα παιδια ειναι κατι το εξαιρετικο ,ενα τεραστιο δωρο της φυσης

απολαμβανα την καθε ωρα του παιδιου μου μεχρι να μαθω το "ευχαριστο"νεο,για ενα χρονο περιπου ,πραγματικα την καθε ωρα ,παντα ελεγα οτι δεν θα εχω πολλες φορες την ευκαιρια να ζησω την μικρη ηλικια του παιδιου μου ,τους πρωτους μηνες του δευτερου παιδιου δεν τους απολαυσα καν

[feggaraki]

φοβαμαι .....

[georgiamami]

φοβαμαι .....

 

 

Tι συμβαινει?????

[alcyon]

λυπάμαι ...

[feggaraki]

Tι συμβαινει?????

ειμαι καλυτερα τωρα

ολα θα φτιαξουν;)

[feggaraki]

λυπάμαι ...

::

 

 

ολα καλα?

[georgiamami]

::

 

 

ολα καλα?

 

Εσυ να μας πεις....... ανησυχησαμε!!!

[alcyon]

θα πάρουν το δρόμο τους..

[feggaraki]

Εσυ να μας πεις....... ανησυχησαμε!!!

ειναι στιγμες που με πιανει απελπισια και φοβος για το αν θα τα καταφερω ,οπως και σημερα

 

θα πάρουν το δρόμο τους..

μακαρι να γινει συντομα

[georgiamami]

ειναι στιγμες που με πιανει απελπισια και φοβος για το αν θα τα καταφερω ,οπως και σημερα

 

Εισαι δυνατη....... θα περασει και αυτο..... θα ρθουν κι αλλα...θα περασουν και τα αλλα!!! Στασου στο υψος σου, ειναι τελειως φυσιολογικο καποιες φορες να φοβασαι, να απελπιζεσαι, να ανησυχεις. Μα ολα αυτα τα συναισθηματα ειναι εκεινα που θα ανασυρουν τη δυναμη σου και θα μετατραπουν σε δυναμη, τολμη, αισιοδοξια, ελπιδα.

 

Μη ξεχνας να αγκαλιαζεις το/τα παιδια σου (σορυ αλλα δε θυμαμαι αν εχεις 1 ή 2), να τους χαμογελας και να κανεις πραγματα για κεινα που θατα χαροποιουν....ακομη κι αν πρεπει να φορεσεις μασκα....... μη ξεχνας....εκεινα δε φταινε σε τιποτα.

Για οτι χρειαστεις,μη διστασεις να μας γραψεις. Μακαρι να μπορουσαμε να γινουμε ο συνδετικος κρικος της οικογενειας σου και αν μην εφτανε το τελος.

Αγκαλια!!!

[alcyon]

Συμφωνώ με τη georgiamami ... σε όλα εκτός από ένα...

Μη φορέσεις μάσκα. Τα παιδιά καταλαβαίνουν κάτω από τις μάσκες και η ανακολουθία αυτών που βλέπουν με αυτά που νιώθουν τους δημιουργεί ανασφάλεια.

 

Να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς βέβαια να αφήνεσαι μπροστά στα παιδιά σου. Αν χρειαστεί εξήγησε, στα παιδιά, με απλά λογάκια πώς νιώθεις και να αφήνεις μια νότα αισιοδοξίας, πως οκ... δυσκολία είναι, η μαμά είναι στενοχωρημένη, αλλά θα βρούμε λύση για να είμαστε όλοι πιο καλά και πιο χαρούμενοι.

 

Έτσι το αρνητικό βίωμα μπορεί να γίνει μάθημα... αισιοδοξίας και τρόπου αντιμετώπισης της ζωής και των δυσκολιών της.

[feggaraki]

ειιστε οι" αγγελοι "μου

δεν εχω κουραγιο να πω κατι αλλο τωρα

ευχαρσιτω πολυ

 

και καποιος να βαλει λιγο μυαλο στον μπαμπα των παιδιων μου γινεται ?ρητορικη η ερωτηση :(

[georgiamami]

Καλημερα σας.

Διαβαζοντας τις συμμετοχες σας, αναγνωριζω κι εγω δικα μου λαθη.

Alcyon, εχεις δικιο οτι τα παιδια αντιλαμβανονται τα παντα. Αυτο που ηθελα να πω ειναι ακριβως αυτο που ειπες εσυ. Προφανως λαθος διατυπωση. Οτι δηλαδη πρεπει να επιστρατευσει το feggaraki ολες τις δυναμεις του ωστε να καταφερει να γελασει και να δωσει μια νοτα αισιοδοξιας και δυναμισμου αλλα προς Θεου, μη κρεμασει μουτρα απελπισιας και θρηνου γιατι τοτε οι παιδικες ψυχουλες λαβωνονται ανεπανορθωτα.

Εγω, ως μητερα, ειχα την τακτικη να μη προσποιουμαι (να μη φορω μασκα) και να εκφραζω παντα τα αληθινα μου συναισθηματα σε καθε περιπτωση.

Αν με ρωτησετε τωρα, βλεποντας πλεον τα παιδια μου που ενηλικιωθηκαν, αν επραξα σωστα, θα σας πω με σιγουρια: ΟΧΙ.

Και ξερετε γιατι??? Γιατι δεν τα προστατεψα απο τον πονο. Ναι, δεν τα προστατεψα. Αντιθετως τα εξεθεσα, τα παρεσυρα μαζι μου στην προσπαθεια μου να εχουν επιγνωση των καταστασεων και να εχουν τη δυνατοτητα να ωριμασουν και να κρινουν μονα τους. Αποτελεσμα, να γινουν ωριμα, ψημενα, καλα παιδια ομως...... θλιμενα και συγκρατημενα.

Ποιος θα καταφερει να λυσει "το χειροφρενο" απο αυτα τα παιδια????

Ποιος θα παρει τον πονο απο τις παιδικες ψυχουλες???Ποιος θα τους πεισει οτι στη δικη τους ζωη τα πραγματα θα ειναι καλυτερα απο αυτα στη ζωη των γονιων τους??? Σε ποιες βασεις θα πατησουν????Ποιος θα τους διωξει την ανασφαλεια????? (Ειδατε???κανω κι εγω ρητορικες απαντησεις!!!!)

 

Γι αυτο καλες μου φιλες, ποτέ δεν ξέρουμε ποιο πραγματικα ειναι το σωστο και πιο το λαθος.

Για ενα, ομως, ειμαι απολυτα σιγουρη. Δωστε απλοχερα πολλη αγαπη στα παιδια. Ειναι το μονο αγαθο που πρεπει να το χαριζουμε χωρις δισταγμους και φρεναρισματα. Και αν με ρωτησετε: μπορει καποιο ατομο που στερειται την αγαπη, να δωσει αγαπη?? (Alcyon, εδω ταιριαζει αυτο που λεγαμε. )

Δεν ειμαι σιγουρη για την απαντηση αλλα πιστευω οτι μια μανα (ειτε βιολογικη ειτε πρακτικη) μπορει να βρει τη δυναμη να δωσει αγαπη αν νιωθει την μητροτητα ως θειο δωρο.

[alcyon]

georg.. δεν έχω τα ψυχικά αποθέματα να εξηγήσω τη θέση μου.

 

Δεν είναι "άσπρο-μαύρο"... αλλά αν κάποιος έχει πάρει (αληθινά όμως) απλόχερη "σωστή" αγάπη... θα ξέρει να αγαπήσει χωρίς να πνίγει τους άλλους.

 

Όσο περισσότερο απομακρύνεται κάποιος από αυτό το ιδανικό... τόσο πιο δύσκολο είναι να εκφράσει ή να νιώσει ή να δείξει την αγάπη του χωρίς παρενέργειες.

 

Γιατί, άλλο τι είναι πραγματικά αυτό που νιώθουμε κι άλλο πράγμα τι νομίζουμε πως νιώθουμε.

 

 

edit (συμπλήρώνω): Αν δεν έχει εισπραχθεί αγάπη, είναι πιθανό -γνώμη μου- αυτό που πάμε να δώσουμε να μην είναι αγάπη... με ό,τι συνέπειες αυτό μπορεί να φέρει στις ζωές μας και στους γύρω μας. Και οι δικοί μας... νόμιζαν πως μας αγαπούν... το έκαναν όμως;

[feggaraki]

Καλημερα σας.

Διαβαζοντας τις συμμετοχες σας, αναγνωριζω κι εγω δικα μου λαθη.

Alcyon, εχεις δικιο οτι τα παιδια αντιλαμβανονται τα παντα. Αυτο που ηθελα να πω ειναι ακριβως αυτο που ειπες εσυ. Προφανως λαθος διατυπωση. Οτι δηλαδη πρεπει να επιστρατευσει το feggaraki ολες τις δυναμεις του ωστε να καταφερει να γελασει και να δωσει μια νοτα αισιοδοξιας και δυναμισμου αλλα προς Θεου, μη κρεμασει μουτρα απελπισιας και θρηνου γιατι τοτε οι παιδικες ψυχουλες λαβωνονται ανεπανορθωτα.

Εγω, ως μητερα, ειχα την τακτικη να μη προσποιουμαι (να μη φορω μασκα) και να εκφραζω παντα τα αληθινα μου συναισθηματα σε καθε περιπτωση.

Αν με ρωτησετε τωρα, βλεποντας πλεον τα παιδια μου που ενηλικιωθηκαν, αν επραξα σωστα, θα σας πω με σιγουρια: ΟΧΙ.

Και ξερετε γιατι??? Γιατι δεν τα προστατεψα απο τον πονο. Ναι, δεν τα προστατεψα. Αντιθετως τα εξεθεσα, τα παρεσυρα μαζι μου στην προσπαθεια μου να εχουν επιγνωση των καταστασεων και να εχουν τη δυνατοτητα να ωριμασουν και να κρινουν μονα τους. Αποτελεσμα, να γινουν ωριμα, ψημενα, καλα παιδια ομως...... θλιμενα και συγκρατημενα.

Ποιος θα καταφερει να λυσει "το χειροφρενο" απο αυτα τα παιδια????

Ποιος θα παρει τον πονο απο τις παιδικες ψυχουλες???Ποιος θα τους πεισει οτι στη δικη τους ζωη τα πραγματα θα ειναι καλυτερα απο αυτα στη ζωη των γονιων τους??? Σε ποιες βασεις θα πατησουν????Ποιος θα τους διωξει την ανασφαλεια????? (Ειδατε???κανω κι εγω ρητορικες απαντησεις!!!!)

 

Γι αυτο καλες μου φιλες, ποτέ δεν ξέρουμε ποιο πραγματικα ειναι το σωστο και πιο το λαθος.

Για ενα, ομως, ειμαι απολυτα σιγουρη. Δωστε απλοχερα πολλη αγαπη στα παιδια. Ειναι το μονο αγαθο που πρεπει να το χαριζουμε χωρις δισταγμους και φρεναρισματα. Και αν με ρωτησετε: μπορει καποιο ατομο που στερειται την αγαπη, να δωσει αγαπη?? (Alcyon, εδω ταιριαζει αυτο που λεγαμε. )

Δεν ειμαι σιγουρη για την απαντηση αλλα πιστευω οτι μια μανα (ειτε βιολογικη ειτε πρακτικη) μπορει να βρει τη δυναμη να δωσει αγαπη αν νιωθει την μητροτητα ως θειο δωρο.

γραφω ,σβηνω γραφω σβηνω

εχω να πω πολλα και ταυτοχρονα δεν καταφερνω να εκφραστω ,αισθανομαι οτι αυτο που εχεις γραψει ειναι μια καταθεση ψυχης

ισως καποια αλλη φορα

παντως για μενα το μονο σιγουρο και αντιληπτο απο μενα ειναι ,οτι τα παιδια μας δεν μας ανηκουν και οτι καλο ειναι να μην ζουν την δυστυχια μας ,αλλα ειναι πολυ δυσκολο στην πραξη να γινει αυτο που λεω ,ειμαι σε διαρκη προσπαθεια χωρις θεαματικα αποτελεσματα ,γιατι το βλεμμα μου τα λεει ολα ,το προσωπο μου ειναι ο καθρεφτης της ψυχης μου

[feggaraki]

georg.. δεν έχω τα ψυχικά αποθέματα να εξηγήσω τη θέση μου.

βλεπεις και εγω δεν μπορεσα να εξηγησω την θεση μου

 

 

 

Και οι δικοί μας... νόμιζαν πως μας αγαπούν... το έκαναν όμως;

παντως οι περισσοτεροι γονεις δεν ξερουν να αγαπουν ,αυτο φαινεται οταν λενε οτι εχουν θυσιαστει για μας

αυτη δεν ειναι ανιδιοτελης αγαπη

οι περισσοτεροι εχουν κανει παιδια για να υπαρχει μια συνεχεια και ετσι τα νοιωθουν, οτι ειναι η συνεχεια τους ,οτι τους ανηκουν ,και οτι τα παιδια τους τους ειναι υποχρεωμενα και οχι αυτοι στα παιδια τους ,δεν ξερω αν με καταλαβατε ?

κενες ψυχες ,δηλες ...