Ασχημα παιδικα χρονια δημιουργουν προβληματα .....

[georgiamami]

...............

αλλα στη θεση των γονιων μου δε θα μπω ΠΟΤΕ!!!Δε υπαρχει λογος να το κανω και δε θελω να τους καταλαβω....ειναι ανεπηδευκτοι μαθησεως.Εχω κανει απειρες προσπαθειες αλλα ζουνε στο κοσμο τους....ο πατερας μου δικαιολογει συνεχεια τη μανα μου η οποια με εχει γραμμενη στα παλια της τα παππουτσια κ ψαχνει αφορμες για να με υποβιβασει.

Καλη μου Λενα, δε χρειαζεται να τους διδαξεις πως να ειναι καλοι γονεις. Δεν ειναι αυτο το καθηκον σου. Αλλα για να μπορεσεις να συνεχισεις ξενοιαστα θα πρεπει καποια στιγμη να κοιταξεις καταματα τον εαυτο σου στον καθρεφτη και να νιωθεις καλα, να μη νιωθεις οτι θελεις να κλαψεις!!! Με καταλαβαινεις????Αν δεν ξεπερασεις αυτο το STOP, θα το βρεις πολλες φορες μπροστα σου σε στιγμες σημαντικες για σενα και την οικογενεια που δημιουργησες. Προσωρινα το ...παραβλεπεις αλλα δεν το εχεις κανει DELETE. (φυσικα ολα αυτα που σου γραφω ειναι καθαρα δικη μου αντιληψη βαση οσων αναφερεις και οσων εγω ειμαι σε θεση να γνωριζω και πιθανον να σφαλω).:

 

Δε θελω να τους βλεπω καν.....αλλα τι να κανω?Με τα πεθερικα μου εχουνε καλες σχεσεις κ με τον αντρα μου,ειναι ανθρωποι της υπομονης,εγω ομως οχι!Εχω περασει πολλα κ δεν τους αντεχω πια...

 

Ξερεις την επιλογη της "αποκρυψης" σε αρχειο του EXCEL??????? Αν οχι, σκεψου την εννοια της λεξης. :!:

 

Έχω αποφύγει από όταν ανοιχτηκε το θέμα να το κοιτάξω γιατί είναι αρκετά καυτό και για μένα και δεν ξερω αν είμαι έτοιμη για τόση έκθεση...

 

Εγω, παλι οταν το ανοιξα, ηθελα μονο να βγαλω τα οσα εκρυβα μεσα μου και με βασανιζαν. Που να φανταζομουν την αποιχηση που θα επαιρνε!!!! Και λυπαμαι που υπαρχει τοσος ...πονος στον κοσμο!!!!

 

Απέχω πολύ απ'την συγχώρεση, έχω καταφέρει τον τελευταίο καιρό να ηρεμίσω λίγο την οργή μου αλλά όχι ότι έχω ξεπεράσει τίποτα. Μέχρι που έκανα τα πιτσιρίκια προσπαθούσα να δικαιολογήσω γονείς, συγγενείς, πατριο κλπ, απ'την στιγμή όμως που γέννησα κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο τραγικό να αγαπήσεις ένα πιτσιρίκι ή έστω να νοιαστείς ακόμα και δικό σου να μην είναι και ότι πλέον η προτεραιότητά μου ήταν ο σύντροφός μου και τα παιδιά μου και οι φίλοι μου που σε όλες τις ζόρικες στιγμές μου ήταν εκεί.

 

Λεγκω μου, ο θυμος σου, η οργη σου οπως λες, εχει μπει σε "αδρανεια" γιατι υπαρχουν αλλα θεματα σε προταιρεοτητα. Να εισαι ετοιμη για την κατα μετωπο αντιμετωπιση!!!!

[Σνουφελ μου]

Έχω αποφύγει από όταν ανοιχτηκε το θέμα να το κοιτάξω γιατί είναι αρκετά καυτό και για μένα και δεν ξερω αν είμαι έτοιμη για τόση έκθεση...

 

Κι όμως συχνά η βία φέρνει βία... η μάνα μου είχε βιώσει πολύ βία σαν παιδί και την αναπαρήγαγε σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό πάνω μου. Έχω βρει αρκετές αιτιες της συμπεριφοράς της αλλά μου είναι αδύνατον να την δικαιολογήσω, κυρίως όχι για αυτά που μου έκανε αλλά γαιτί δεν έχει καταλάβει ακόμα και τώρα τίποτα.

Τετάρτη δημοτικού είχα καταλήξει σε ένα σπίτι (επίσης διαλυμένο) όπου αρκετές ώρες έμενα να φυλάω ένα χρονιάρικο αγοράκι. Δεν μπορώ να σας περιγράψω το ξύλο που του είχα ρίξει. Το έβαζα κάτω και το κλώτσαγα, μετά το έβαζα σε μια ψηλή καρέκλα και το άκουγα να κλαίει και ένοιωθα απίστευτη χαρά... επιτέλους είχα βρει κάποιον πιο αδύνατο απο μένα να βγάλω τα σπασμένα... Φρίκη;

Εννοείται πως δεν έχω σηκώσει χέρι στα πιτσιρίκια μου αλλά το βίαιο κομμάτι μου υπάρχει και πραγματικά κάθε μέρα έρχομαι αντιμέτωπη με αυτό. Όμως μπορώ να το αντιμετωπίσω και αυτό κάνω γιατί αν βρει έξω τότε θα έχω αποτύχει εντελώς.

Η μάνα μου επέλεξε το να ξεκόψει μαζί μου λίγο πριν τη γέννα του δεύτερου παιδιου μου και η αλήθεια είναι ότι δεν με χάλασε καθόλου όλο αυτό. Απέχω πολύ απ'την συγχώρεση, έχω καταφέρει τον τελευταίο καιρό να ηρεμίσω λίγο την οργή μου αλλά όχι ότι έχω ξεπεράσει τίποτα. Μέχρι που έκανα τα πιτσιρίκια προσπαθούσα να δικαιολογήσω γονείς, συγγενείς, πατριο κλπ, απ'την στιγμή όμως που γέννησα κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο τραγικό να αγαπήσεις ένα πιτσιρίκι ή έστω να νοιαστείς ακόμα και δικό σου να μην είναι και ότι πλέον η προτεραιότητά μου ήταν ο σύντροφός μου και τα παιδιά μου και οι φίλοι μου που σε όλες τις ζόρικες στιγμές μου ήταν εκεί.

Λένα μου ένα μεγάααααααλο διαδικτυακό φιλί σε σένα και στα αστέρια σου

(εντιτ: ξανοιχτηκα παραπάνω απ'οτι θα μπορούσα να σηκώσω και έσβησα κάποια πράγματα... συγνώμη)

 

 

Πω πω ρε κοριτσι εσυ ζεις σε χειροτερη μοιρα...παλευεις με τους δαιμονες σου...Εγω ευτυχως στο κομματι ξυλο,εχω αλλη αντιμετωπιση.Το σιχαινομαι....δε θελω να βλεπω "καν" να μιλανε με ασχημο τροπο σε παιδια,καλα...δε λεω να δω καμια να χτυπησει παιδι...την εχω πιασει απο το λαιμο.... Ζω τη φρικη της υπερπροστατευτηκοτητας μαλλον .Δε ξερω αν δε τα ζουσα ολα αυτα αν θα ημουν πιο ...διαλακτηκη με το ξυλο...τωρα δε διανοουμαι καν να δω καποιον να φερετε βιαια σε παιδι.Ευχομαι να ειμαστε καλα με τις οικογενειες μας κ τα παιδια μας πανω απ ολα....Μια αγκαλια συμπαραστασης σ εσενα πονεμενη ψυχη...Απλα δε θελψω ποτε να πεσεις στη παγηδα να επαναλαβεις ξανα ξκατι τετοιο...

[Σνουφελ μου]

Εχω συμβηβαστει με το παρελθον μου κ με το παρον,αλλα δε μπορω να τους αποφυγω....ζω σε μια πολυ μικρη πολη που ο ενας πεφτει πανω στον αλλο ολη μερα....Οι δικοι μου εξαφανιζονται για λιγο καιρο οταν κανουν χοντραδες κ οταν τουε πετυχω γελανε στο παιδι,που σαφως τους αναγνωριζει....κ θελει να τον παρουνε αγκαλια(οι γνωστες μαλαγανιες τους για να με κανουνε να υποκυψω) κ τα κανουνε μπροστα σε κοσμο,οτι κ καλα δε τρεχει τιποτα....κ πως να στερησω το παιδι μου απο αυτους?Εχει δικαιωμα να τους βλεπει.Η πεθερα μου,ανωτερος ανθρωπος ,αν κ αγραμματη,οι δικοι μου ειναι των πανεστημιων..(τρομαρα τους...) παρ ολη τη ξεφτυλα που τους-μας εκανε η μανα μου σε γνωστους κ συγγενοις,στη βαφτιση του μικρου μου,μου λεει να μη μαλωνω με την οικογενεια μου γιατι δεν ειναι καλο κ να τους δικαιολογησω...

 

Τι να δικαιολογησω?Οτι η μανα μου στα βαφτισια του μικρου μου ερχοτανε καθε τρεις κ λιγο κ ελεγε στον αντρα μου κ σ εμενα να σοβαρευτουμε κ να μη γελαμε(οι παπαδες μας κανανε να γελαμε με οτι μας λεγανε στο αυτι) κ μας ξενερωνε?Που μετα εφερε το πανω κατω στο κεντρο κ μαλωσε με ολο το κοσμο για τις θεσεις,επειδη ηθελε να βολεψει τους κουμπαρους του αδερφου μου(οι επιτιμοι καλεσμενοι... δε φταινε βεβαια οι ανθρωποι)?κ στη τελικη καταλαβα πως δε καθοτανε στο κεντρικο τραπεζι....?Πιο σημαντικοι οι κουμπαροι του αδερφου μου απο εμας?Και μαλιστα οταν ειπα στο πατερα μου οτι τα πεθερικα μου στεναχωρεθηκανε για ολα αυτα,τους εβριζε λες κ τους κανανε κατι οι ανθρωποι:shock:.

 

Ο αντρας μου,εξερετο παιδι,οταν συζηταγαμε για πολλοστη φορα...μου ελεγε οτι πιστευει πως μου φερονται ετσι γιατι δε το θελανε για γαμπρο κ δακρυζε...εκει να δειτε τι θυμο ενιωσα....καταφερανε να πληγωσουνε κι αλλους....

 

Ξερει κ εχει καταλαβει,γιατι συνεχεια οι δικοι μου με συγκρινουνε με τον αδερφο μου ο οποιος κανει καριερα κ εχει παγμοσμιες διακρισεις,αντιθετως μ εμενα που οτι κι αν εκανα (και οτι εκανα το εκανα μονη μου με δικα μου λεφτα ,δουλευα απο 14 ετων κ τους αρεσε γιατι δε χρειαζοτανε να μου δινουνε χαρτζηλικι))γυρισα στο χωριο μας κ παντρευτηκα(με πολιτικο να μη τους επιβαρυνω οικονομικα) ενα φτωχο αλλα καλο παιδι χωρις καριερα,δοξα,λεφτα....Η μανα μου αν της εφερνα ενστολο η γιατρο θα ητανε ευτυχισμενη κ θα εχρηζα καλυτερης συμπεριφορας σιγουρα......

 

Ο συναισθηματικος βιασμος πιστευω ειναι κ χειροτερος απο τη σωματικη βια...Ακομα θυμαμαι το πονο που ενιωθα κ τα συναισθηματα,οταν μικρη ειδα μια βανιλια στο ραφι της κουζινας κ ζητησα απο τη μανα μου να μου δωσει λιγη κ μου απαντησε..."δεν ειναι για σενα,ειναι για το παιδι μου,εσενα σε πηραμε απο μια τσιγγανα" .Το εβαλα στα ποδια κ κλειστηκα στο δωματιο μου κ εκλαιγα κ απο τοτε ζουσα σαν φαντασμα...σταματησα να τρωω,δεν ηθελα να τρωω κ με χτυπαγε αντι να νοιστει κ να με ρωτησει τι εχω κ δε τρωω.Τραγικη...αψυχολογητη συμπεριφορα...της μανας μου.Οση μορφωση κ να χει καποιος,μονο στη ψυχη φαινεται....

 

Μακρηγορησα,αλλα προσπαθω να εξηγησω τα συναισθηματα μου,ειναι η πρωτη φορα καθως μονο στον αντρα μου εχω ανοιχτει γι αυτο,σε φιλες ντρεπομουνα απο μικρη.

 

Το καλο ειναι οτι δεν μου εχουνε κακο ολα αυτα ωστε να θελω να τα επαναλαβω,αλλα τα θυμαμαι κ ποναω μεσα μουκ αυτο οτι κ αν κανεις δε φευγει με τιποτα...Εχω εναν ανθρωπο διπλα μου που με γεμιζει σε ολα,ειμαι πολυ καλα κ δεν εχω ξανανιωσει ασχημα,απλα που κ που...μπαινει η μανα μου στη μεση κ μας κανει...(οπως στα βαφτισια)

[christiana08]

Καντε εναν κοπο και ριξτε μια ματια...

 

http://www.messaggiamo.com/el/relationship/49738-how-to-slay-the-toxic-dragon-in-your-life.html

 

http://www.businesswoman.gr/index.php?Itemid=43&catid=23:2009-02-25-15-08-34&id=1763:2007-06-11&option=com_content&view=article

[Σνουφελ μου]

Τα διαβασα και τα δυο,αλλα στο πρωτο δυσκολευτηκα λιγακι...Το μονο που δε καταλαβα,αλλα πανω κατω κ τα 2 κειμενα στο ιδιο αναφεροτανε,τι μπορεις να κανεις ωστε να νιωσεις καλυτερα?Υπαρχουνε ειδικοι σε αυτο κ ποια ειναι η θεραπεια?Πολλεεεεεεες αποριες!

[christiana08]

Kαλημερα,Λενα μου.

 

Εχεις δικιο,η μεταφραση στο πρωτο λινκ ειναι χαλια,αλλα βγαζεις νοημα.

Αν πατησεις στο google "Τοξικοι γονεις" η "Τοξικοι ανθρωποι",σου βγαζει σελιδες ολοκληρες,καθως και ειδικα βιβλια ψυχολογις.

Ναι και τα δυο λινκ αναφερονται στο ιδιο θεμα,διαχωρισμος δεν γινεται μεταξυ γονεων,συντροφων,συνεγρατων,φιλων,εκτος και αν βρεις λινκ πυ αναφερεται συγκεκριμμενα σε τοξικους γονεις ("Τοξικοι γονεις").

Εχω διαβασει σε πολλα λινκ,πως υπαρχει αντιμετωπιση των ψυχολογικων που μπορει ενας τετοιος γονεας να προκαλεσει στο παιδι του,μεσω καταπροσωπον αντιμετωπισης και ψυχοθεραπειας.

Εγω εστιαζω σε ενα κομματι το οποιο διαβασα,το οποιο γραφει πως ο τοξικος ανθρωπος,δεν αλλαζει,δεν θελει να αλλαξει και νομιζει πως ειναι δικαιωμα του να φερεται κατα αυτον τον τροπο.

 

Σου παραθετω λινκ με το βιβλιο

http://www.e-shop.gr/show_bks.phtml?id=BKS.0650035&ref=pathfinder

Αν θες κι'αλλα αρθρα (τυχαια τα διαλεγω,δεν ξερω πως παει απο μεταφραση)

http://www.vembos.gr/The%20New%20Misanthropy.htm

 

Σε βοηθησα καθολου,Λενακι μου?

[Σνουφελ μου]

Πολυ!Αν και να σου πω οτι θα με βοηθουσε να βρω κατι να αλλαξω τη συμπεριφορα των δικων μου,εστω και τωρα...οχι για μενα...αλλα για το εγγονι τους,το παιδι μου,γιατι καποια στιγμη ι σως μου ζητησει να μεινει για λιγο μαζι τους κ φοβαμαι μη το χτυπησουνε η το μαλωσουνε.

 

Η μανα μου,οταν ο μικρος ητανε 5 μηνων,τον ειχε ο αντρας μου πανω στο καναπε κ εγω ελειψα για λιγο.Πεφτει κατω ο μικρος κ χτυπαει στο κεφαλι κ δε σταματουσε να κλαιει.Λεει ο αντρας μου θα παρω τη Λενα να ερθει γρηγορα,η μανα μου''οχι...οχι μη της το πεις,θα μας ζαλισει,μη της πεις τιποτα....ποιος την ακουει μετα,ετσι κι αλλιως που θα το μαθει?":shock::shock:Τρελλα....ο αντρας με πηρε κ μετα μου ειπε κ τη σταση της.Της ειπα να μη ξαναρθει σπιτι κ μετα απο καιρο βρηκε ευκαιρια κ ξαναρθε με τα πεθερικα μου γιατι μπροστα τους ξερει οτι δε θα την διαολοστειλω.Της εχω μιλησει απειρες φορες,εχει μαλλιασει η γλωσσα μου να της λεω πραγματα τοοοοσα χρονια,νιωθω οτι νταντευω ενα μωρο,κουτοπονηρο που με μισει.

 

Κατι να αλλαξει η ιδια?Πολυ πριν γενησω σηκωσε χερι να με χτυπησει κ της επιασα τα χερια με τοση δυναμη κ της τα εσφιγγα με τοση δυναμη...ειληκρινα ειναι ο μονος ανθρωπος που μπορει να με κανει να τον χτυπησω...αν κ μεχρι στιγμης εχω αντισταθει.Τοτε με το παιδι...δε ξερω πως κρατησα τη ψυχραιμια μου κ παλι.

[christiana08]

Λενα μου,καλημερα.

 

Το ξερω πως θα προτιμουσες να κανεις κατι να αλλαξει εκεινη...πιστευεις ομως οτι θελει??

Αν ναι,βαλτη κατω και μιλα της.

Εφοσον ομως γραφεις πως της εχεις μιλησει πολλες φορες,σημαινει πως μαλλον ετσι θελει να ειναι και καιρος να προχωρησεις,χαρα μου.

[Melina22]

Λενα μου,καλημερα.

 

Το ξερω πως θα προτιμουσες να κανεις κατι να αλλαξει εκεινη...πιστευεις ομως οτι θελει??

Αν ναι,βαλτη κατω και μιλα της.

Εφοσον ομως γραφεις πως της εχεις μιλησει πολλες φορες,σημαινει πως μαλλον ετσι θελει να ειναι και καιρος να προχωρησεις,χαρα μου.

 

Συμφωνώ....Δεν μπορείς να αλλάξεις τον άλλο, αλλά μπορείς ν αλλάξεις τον εαυτό σου κ τον τρόπο που αντιδράς απέναντί του Συναισθηματικά κ πρακτικά ώστε να σταματήσει κάποτε να σε πληγώνει...

 

 

Όπως λέει κ στο απόσπασμα

...χρειάζεται να βρεις το κουράγιο που βρίσκεται μέσα σου και την πραγματική ελπίδα, όχι την παραπλανητική ότι οι γονείς σου θα μεταμορφωθούν μαγικά, ότι μπορείς να αποσυνδεθείς ψυχολογικά από την ισχυρή και καταστροφική επίδραση των γονέων σου.

[Melina22]

Μου άρεσε πολύ αυτό το σημείο...

 

Αυτά τα συναισθήματα, σε μεγάλο βαθμό, έχουν ως αφετηρία το γεγονός ότι τα παιδιά των τοξικών γονέων αυτοκατηγορούνται για την κακή μεταχείριση την οποία υπέστησαν από τους γονείς τους, ορισμένες φορές συνειδητά και άλλες όχι. Αυτό συμβαίνει επειδή ένα απροστάτευτο και εξαρτημένο παιδί είναι ευκολότερο να αισθανθεί ένοχο γιατί έχει κάνει κάτι ʽκακόʼ που να αξίζει την οργή του γονέα, από το να αποδεχθεί την τρομακτική πραγματικότητα ότι ο πατέρας ή η μητέρα του, ο προστάτης του δηλαδή, δεν είναι άξιος/α της εμπιστοσύνης του.

 

Είναι φοβερό το πόσο ευάλωτα κ αβοήθητα είναι τα παιδιά στην τοξική αυτή συμπεριφορά...Μεγαλώνουν με αυτή κ πολλές φορές δεν μπορούν να την διακρίνουν παρά μόνο πολύ αργότερα κ αν.

[Melina22]

Ο συναισθηματικος βιασμος πιστευω ειναι κ χειροτερος απο τη σωματικη βια...

Και σε αυτό συμφωνώ πάρα πολύ..Οι άνθρωποι δίνουν συνήθως προσοχή κ έμφαση στην σωματική βία όταν πρόκειται για παιδιά, αλλά η συναισθηματική είναι ακόμα πιο ύπουλη κ καταστροφική...

[Σνουφελ μου]

Ρε κοριτσια...σημερα γιορταζα κ ετυχε να περναω απο το σπιτι των δικων μου κ βγηκε ο πατερας μου να δει το παιδι κ βγηκε η μανα μου κ μου ειπανε χρονια πολλα.Ημουν πολυ ψυχρη ειπα απλα ενα τυπικο ευχαριστω κ περιμενα να δουν τον μικρο κ να φυγω.

 

Ειμαι πολυ θυμωμενη για πολλοστη φορα...θα ηθελα να μου πουνε εστω κ μια φορα συγνωμη κ να μη χρησιμοποιουνε το παιδι ωστε να ερθουνε σε επαφη μαζι μου.Στις 15 ειχα κ γενεθλια κ ο πατερας μου εστειλε τουρτα ενω η μανα μου δε με πηρε καν τηλ γιατι θα επρεπε να μου δωσει εξηγησει κ να ζητησει κ συγνωμη.Τι να κανω πια?

 

Μεσα μου νιωθω...παγωμενη.Δε τρεφω κανενα συναισθημα,ομως δεν ειμαι κ ανθρωπος που κραταει κακια ακομη κ αν με χτυπας επι μερες,εχω γινει τοσο ανεκτηκη στο να με πληγωνουν κ να με ταπεινωνουν...ισως ειναι κ αυτο...να εχει ριζωσει μεσα μου πως "εγω φταιω κ οτι ο,τι οαθαινω μου αξιζει' .Δε ξερω...συναισθηματικα ημουν κ ειμαι παντα χοι ξεκαθαρη μεσα μου...

 

Το μονο ξεκαθαρο ειναι η αδυναμια μου στον γιο μου ,στον αντρα μου κ στον αδερφο μου.

[christiana08]

Λενακι μου,χρονια σου πολλα!!!

Να εχεις υγεια,ευτυχια,τυχη και απεραντη αγαπη στην ζωη σου!!

 

Λενακι μου,δεν το βλεπεις σωστα....

 

Δεν γινεται να "αξιζεις" μια τετοια συμπεριφορα απο την μητερα σου και απο την αλλη να αξιζεις εναν υπεροχο συντροφο και ενα μικρο αγγελουδι που σε λατρευουν.

Πως μπορει να συμβαινει αυτο??

Γραψε μου,αν θες,τι εκανες και νομιζεις οτι το αξιζεις??

 

Επειδη,κατα την γνωμη μου,μια χαρα ανθρωπος εισαι και αξιζεις τα καλυτερα,γιατι δεν το σκεφτεσαι αλλιως???

Ηταν τυχαιο.

Αυτο ακριβως!!!!!

Ετυχε να εχεις μια μητερα που σου φερεται ασχημα,οπως θα μπορουσε να τυχει να εχεις μια μητερα που θα σου φεροταν αψογα,η μια μητερα που θα σε παραταγε σε ορφανοτροφειο,κλπ.

Απλα ετυχε.

Αυτη η σταση "...οσο και να με χτυπανε και να με ταπεινωνουν,εγω αντεχω",μπορει να περασει στο παιδι σου.

Φαντασου το λιγο,το μωρακι σου να υπομενει τα παντα απο τους παντες και να ποναει.Ξερω πως φρικαρεις,οταν το φανταζεσαι.Φρικαρε λιγο και για τον εαυτο σου,κουκλιτσα μου!!!!

[georgiamami]

Μεσα μου νιωθω...παγωμενη.Δε τρεφω κανενα συναισθημα,ομως δεν ειμαι κ ανθρωπος που κραταει κακια ακομη κ αν με χτυπας επι μερες,εχω γινει τοσο ανεκτηκη στο να με πληγωνουν κ να με ταπεινωνουν...ισως ειναι κ αυτο...να εχει ριζωσει μεσα μου πως "εγω φταιω κ οτι ο,τι οαθαινω μου αξιζει' .Δε ξερω...συναισθηματικα ημουν κ ειμαι παντα χοι ξεκαθαρη μεσα μου...

 

Λενα, καταρχην χρονια πολλα για την γιορτη σου. Σου ευχομαι η υπολοιπη ζωη σου να ειναι μακρα και γεματη μονο απο χαρες και γελια.

Μου επιτρεπεις, να διαφωνησω κι εγω με αυτη τη σταση!!!

Εχεις μια "παθητικη" σταση στα γεγονοτα. Δεν μπορω να σου πω τον τροπο αλλα σιγουρα πρεπει να γινει "ενεργητικη". Η ζωη σου ειναι μονο δικη σου. Κανενας δε σου κανει κατι (καλο ή κακο) αν εσυ η ιδια δεν του αφησεις περιθωριο να το κανει. Δεχεσαι την αγαπη του αντρα σου επειδη το θελεις. Μη δεχεσαι λοιπον τη συμπεριφορα της μητερας σου εφοσον δεν τη θελεις.

Σκεψου !!!!!!!!! Παρε τη ζωη σου στα χερια σου. Αποφασισε εσυ για ποια θεματα θα λυπασαι ή θα χαιρεσαι. Κανε τις επιλογες σου.

(Εχω κλαψει παρα πολυ στη ζωη μου. Καποια στιγμη ομως εφαρμοσα αυτο που σε συμβουλευω και πλεον δεν κλαιω!!!! για τιποτα που δεν αξιζει να κλαψω!!!)

:-P

[georgiamami]

ΛΕΓΚΩ, αν γιορταζεις κι εσυ σημερα, σου ευχομαι χρονια πολλα και ο,τι επιθυμεις!!! Ευτυχια για παντα!!!

[sailing]

διαβάζω τις ιστορίες σας και πραγματικά αισθάνομαι ότι σας ξέρω..θέλω τόσο πολύ να πω όλα αυτά που έχω μέσα μου αλλά είναι τόσα πολλά που πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω...θα δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε και την δική μου κατάσταση...εχθές έπρεπε οποσδήποτε να μιλήσω στην μητέρα μου και δεν την έβρισκα στο τηλεφωνο οπότε πήρα τον πατέρα μου να δω αν είναι μαζί...μέχρι να αποφασίσω να τον πάρω το μυαλό μου έκανε τόσα σενάρια που κόντευα να τρελλαθώ...σκεφτόμουν πως μπορεί να την έχει σκοτώσει και το τι θα γινόταν από εκεί και πέρα κλπ...δεν ξέρω πως θα καταφέρω να μην πληγώσω ούτε λίγο το μωράκι μου που ώρες ώρες του τραγουδάω και κλαίω από μέσα μου και ενώ είναι πεντέμιση μηνών το έχω πιάσει να με κοιτάει σαν να καταλαβαίνει...ντρέπομαι το ίδιο μου το παιδί για όλο αυτόν τον πόνο που έχω μέσα μου.....

όχι ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο με τους γονείς μου αλλά όταν τριάντα χρόνια ζεις την ίδια ιστορία το μυαλό αρχίζει και τα παίζει

[georgiamami]

διαβάζω τις ιστορίες σας και πραγματικά αισθάνομαι ότι σας ξέρω..θέλω τόσο πολύ να πω όλα αυτά που έχω μέσα μου αλλά είναι τόσα πολλά που πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω...θα δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε και την δική μου κατάσταση...QUOTE]

 

Καλημερα sailing και καλως ηρθες στην πονεμενη μα πολυ ζεστη παρεουλα μας.Οπως καταλαβες, ...δεν εισαι ...μονη!!!! Ενας τροπος και μερικες φορες ο μοναδικος, για να βρουμε λυσεις, διεξοδους σε διαφορα θεματα που μας απασχολουν, ειναι η κατα μετωπο αντιμετωπιση τους. Ξεκινα να "βγαζεις" απο μεσα σου ο,τι κρατας και σε πληγωνει. Δες το καταματα και οσο μπορουμε θα ειμαστε διπλα σου για να πας ...παρακατω. Και κυριως κατανοησε οτι δε φταις εσυ για οσα συμβαινουν. Καταλαβαινω τις ανησυχιες σου (παρομοιες στιγμες εχω ζησει κι εγω (δε θελω να αναφερω δημοσια, περιστατικα-συγνωμη) και τωρα ειμαι εδω, και ειμαι καλα.

Να χαιρεσαι την νεα οικογενεια σου.

Σου στελνω μια μεγαλη αγκαλια και σε σενα.

[Σνουφελ μου]

Κοριτσια ευχαριστω για τις ευχες!Κι εσεις οοοοοτι επιθυμειτε(αρκει να μην ειναι για το κακο του γιου μου:lol:) σας ευχομαι να γινει πραγματικοτητα!

 

Ειλικρινα απορω με την παθητικη,οπως χαρακτηρισατε,σταση μου....σαςν να ειμαι(ας μου επιτραπει η εκφραση) σαδιστρια...Δεν ειμαι απλα πιστευω πως ενα απο τα κακα που σου κανει η κακη συμπεριφορα των γονιων σου ειναι... δεδομενου τοι η σχεση παιδιου-γονεα ειναι σχεση εξαρτηση,να μαθεις να γινεσε ανεκτος στη κακη συμπεριφορα κ να το θεωρεις κ ως κατι φυσιολογικο...

 

Ξερω ακουγετε τρελλο αλλα ειναι κ αυτηη η εκδοχη,δεν αναπαραγεις τα ασχημα στο παιδι σου η στο συντοφο,αντιθετως,τα καρατας μεσα σου,γινεσε μη ανεκτος στο να βλεπεις κακοποιηση η αρνητικη συμπεριφορα σε αλλους,αλλα εσυ δε μπορεις να το πολλεςμησεις κ ζεις με τους δαιμονες σου(το παρελθον κ το παρον)

 

Δε θυμαμι πως λεγετε αυτο στη ψυχολογια ,αλλα ειναι δυνατον να συμβαινει.

 

Ενα ειναι σιγουρο....πως οτι βιωσεις στα παιδικα σου χρονια,σε σημαδευει κ αν δε μπορεις να φυγεις κ μενεις κει....αποκτας σχεση εξαρτης

 

Τι μπορω να κανω?Να κοψω τη καλημερα στους δικους?Η μανα μου ηρθε σημερα...μετα απο 3 βδομαδες απο τη ξεφτηλα που μου εκανε στα βαφτισια κ ητανε σα να μη τρεχει τιποτα....την ανοιξε ο αντρας μου μπηκε πηρε το μικρο αγκαλια

[Mara-76]

γεια σας κόρες!

επιτρεψτε μου να σας παραθεσω το..αντιθετο ακριβως όλων όσων λέτε.

μεγαλωσα σε μια οικογένεια που ΞΕΧΕΙΛΙΖΕ αγάπη.. μιλάμε αγαπη οχι αστεία.. δεν εχω δει ποτε τους γονεις μου να τσακώνονται.. δεν εχω ακουσει ποτέ φωνές... δεν με εχουν μαλώσει ποτε.. πάντα με το χαμογελο, με τον διάλογο.. και εγώ και η αδερφη μου δεν ακουσαμε οχι ποτέ. Εκδρομη τα παιδιά; εκδσρομή.. 8ελει η μεγαλη να παει μονη της διακοπες; να πάει αλλά να πάρει και την μικρη (αδερφη μου). να μην σας τα πολυλογώ..ζωούλα στρωμένη και ευτυχισμένη,,,και τοσο κακομαθημενη που οταν ημουν πιτσιρικι δεν ελεγα στον μπαμπα μου "θα ηθελα αυτο", απλά το έδειχνα και ο μπαμπας...ξηγιοταν αναλογως. Η μαμά μου...αρχοντισα.. δουλευε ακομη και σε 3 δουλειές και με τον μισ8ο οτυ μπαμπα χτιζαμε σπίτι και με τα χαρτζιλικια της μαμας περνουσαμε μεγαλειωδώς. (ειλικρινα δεν ξερω πως ταα εχει καταφερει και εχει..σωας τας φρενας μεχρι σημερα )

κι όμως παρόλη την αγαπη που εχω εισπράξει, το απολυτο νοιαξιμο, μια μάνα πάντα διπλα μου και εναν πατέρα πάντα ετοιμο να με ακουσει οτι και αν κουβαλάω στο κεφάλι μου, δεν μπορώ να πω πως ειμαι ο πιο ισοροπημένος άνθρωπος του κόσμου. εχω απίστευτα Mood swings, πελαγοδρομώ ακόμη και με ενα φτερνισμα της μικρής, ειναι αναβλητική, αγενής, τεμπελα, βολεψάκιας και εχω και το συνδρομο του οσιομάρτυρα (τυπου εγω που περνάω τοσα και δεν με κατανοεί κανείς). που θελω να καταληξω... οτι ναι το να κακομεταχειριζεσαι ενα παιδι ειναι έγκλημα.. αλλά και να μεγαλώνεις ενα παιδί..λαπά και ανευθυνο..ε δεν ειναι και το καλύτερο πράγμα στον κόσμο... αρα... ισοροπία και στην αγαπη; εχει τελικά όρια η αγάπη; δεν εχω ιδεά.. το ψάχνω με την κόρη μου και ελπίζω να καταλήξει κάπου καλά.. για εκείνη.

[georgiamami]

......................................

κι όμως παρόλη την αγαπη που εχω εισπράξει, το απολυτο νοιαξιμο, μια μάνα πάντα διπλα μου και εναν πατέρα πάντα ετοιμο να με ακουσει οτι και αν κουβαλάω στο κεφάλι μου, δεν μπορώ να πω πως ειμαι ο πιο ισοροπημένος άνθρωπος του κόσμου. εχω απίστευτα Mood swings, πελαγοδρομώ ακόμη και με ενα φτερνισμα της μικρής, ειναι αναβλητική, αγενής, τεμπελα, βολεψάκιας και εχω και το συνδρομο του οσιομάρτυρα (τυπου εγω που περνάω τοσα και δεν με κατανοεί κανείς). που θελω να καταληξω... οτι ναι το να κακομεταχειριζεσαι ενα παιδι ειναι έγκλημα.. αλλά και να μεγαλώνεις ενα παιδί..λαπά και ανευθυνο..ε δεν ειναι και το καλύτερο πράγμα στον κόσμο... αρα... ισοροπία και στην αγαπη; εχει τελικά όρια η αγάπη; δεν εχω ιδεά.. το ψάχνω με την κόρη μου και ελπίζω να καταλήξει κάπου καλά.. για εκείνη.

 

Δε θα διαφωνησω μαζι σου καλη μου Μαρα!!! Εννοειται πως βλαβερη ειναι οποιαδηποτε υπερβολη. παν μετρον αριστον. Τωρα, ποιο ειναι το μετρο????Κρινοντας και κανοντας. Αρκει να εχουμε -ως γονεις πλεον- ανοιχτα μυαλα, να διατηρουμε τον αυτοελεγχο μας και καλη θεληση!!!!

[PEPI1979]

γεια σας κόρες!

επιτρεψτε μου να σας παραθεσω το..αντιθετο ακριβως όλων όσων λέτε.

μεγαλωσα σε μια οικογένεια που ΞΕΧΕΙΛΙΖΕ αγάπη.. μιλάμε αγαπη οχι αστεία.. δεν εχω δει ποτε τους γονεις μου να τσακώνονται.. δεν εχω ακουσει ποτέ φωνές... δεν με εχουν μαλώσει ποτε.. πάντα με το χαμογελο, με τον διάλογο.. και εγώ και η αδερφη μου δεν ακουσαμε οχι ποτέ. Εκδρομη τα παιδιά; εκδσρομή.. 8ελει η μεγαλη να παει μονη της διακοπες; να πάει αλλά να πάρει και την μικρη (αδερφη μου). να μην σας τα πολυλογώ..ζωούλα στρωμένη και ευτυχισμένη,,,και τοσο κακομαθημενη που οταν ημουν πιτσιρικι δεν ελεγα στον μπαμπα μου "θα ηθελα αυτο", απλά το έδειχνα και ο μπαμπας...ξηγιοταν αναλογως. Η μαμά μου...αρχοντισα.. δουλευε ακομη και σε 3 δουλειές και με τον μισ8ο οτυ μπαμπα χτιζαμε σπίτι και με τα χαρτζιλικια της μαμας περνουσαμε μεγαλειωδώς. (ειλικρινα δεν ξερω πως ταα εχει καταφερει και εχει..σωας τας φρενας μεχρι σημερα )

κι όμως παρόλη την αγαπη που εχω εισπράξει, το απολυτο νοιαξιμο, μια μάνα πάντα διπλα μου και εναν πατέρα πάντα ετοιμο να με ακουσει οτι και αν κουβαλάω στο κεφάλι μου, δεν μπορώ να πω πως ειμαι ο πιο ισοροπημένος άνθρωπος του κόσμου. εχω απίστευτα Mood swings, πελαγοδρομώ ακόμη και με ενα φτερνισμα της μικρής, ειναι αναβλητική, αγενής, τεμπελα, βολεψάκιας και εχω και το συνδρομο του οσιομάρτυρα (τυπου εγω που περνάω τοσα και δεν με κατανοεί κανείς). που θελω να καταληξω... οτι ναι το να κακομεταχειριζεσαι ενα παιδι ειναι έγκλημα.. αλλά και να μεγαλώνεις ενα παιδί..λαπά και ανευθυνο..ε δεν ειναι και το καλύτερο πράγμα στον κόσμο... αρα... ισοροπία και στην αγαπη; εχει τελικά όρια η αγάπη; δεν εχω ιδεά.. το ψάχνω με την κόρη μου και ελπίζω να καταλήξει κάπου καλά.. για εκείνη.

Είναι από τα πιο σοφα και ωραια μηνύματα που έχω διαβασει !!Οι γονεις σου από την μεγάλη τους αγάπη ξέχασαν να σε αφήσουν να πάρεις πρωτοβουλίες !!!Μπράβο που τα έγραψες !

[Σνουφελ μου]

PEPI1979 μαζι γενησαμε σχεδον.Ειμαι off αλλα να ξερετε φταινε τα ασχημα παιδικα μου χρονια αφηνουνε χουσουρι!

 

Παντως πιστευω πως δεν ειναι η υπερμετρη αγαπη που κανει τη φιλη μας να ειναι ολα αυτα που λεει,αλλα η ελειψη οριων κ αλλα τετοια.Η αγαπη ειναι η μονη που δε βλαπτει κανεναν,ουτε αυτον που τη δινει ουτε αυτον που την περνει.Ισως τα συνοδευτηκα της φταινε...ναι....αλλα οχι η αγαπη!Ακομη κ γι αυτους που θα σπευσουνε να πουνε πως βλαπτει εχω να πω πως δεν αφηνει καταλοιπα...ενω η ελειψη της αφηνει...κ κανει ζημιες ανεπανορθωτες.

[LA LATINA]

Οταν ενα παιδι εχει μεγαλωσει σε οικογενειακο περιβαλλον οπου υπηρχαν εντονες διαφωνιες, υποτιμηση, προσβολη, κακοποιηση κ.α., ειναι δυνατον να δημιουργησει μια δικη του υγιη οικογενεια?

Μπορει να συσχετισει υποσυνειδητα τον συζυγο με τον <<κακο> πατερα ή την συζυγο με την <κακη> μητερα?

Μπορει να κατηγορει και να επιριχνει ευθυνες αδικα?

Μπορει, τελος, να οδηγηθει σε προσωπικο διαζυγιο επειδη οι γονεις του εμειναν μαζι αν και η ζωη τους ηταν αθλια?

 

ειναι αδυνατον λογω παιδιων να διαβασω ολα τα μηνυματα θα σου πω ομως την αποψη μου ζωντας 5 χρονια με εν συζυγο που ειχε τετοια παιδικα χρονια

1. ναι δημιουργησε υγιεστατη οικογενεια

2. ισα ισα που οτι κακως κειμενο εβλεπε το εχει εξαλειψει και υπερδιορθωσει

3. ποτε δεν ηταν αδικος και συζηταει πολυ επειδη σπιτι του δεν το εβλεπε αυτο

4. δε νομιζω οτι εχει περισσοτερες πιθανοτητες να χωρισει απο καποιον που ειχε χωρισμενους γονεις η γονεις που ζουσαν μαζι συμβατικα---το ιδιο μπορει να επηρρεαστει καποιος αν ειχε τον εναν απ τους δυο γονεις αρα δε θελει ετσι η αν ειχε συμβατικα μαζι γονεις οποτε δεν του αρεσει ουτε αυτο

 

κοινως υπαρχουν διαμαντια που βγαινουν απο απαισιες οικογενειες και αχρηστοι αλητες που βγαινουν απο διαμαντενιες οικογενειες

γνωμη μου παντα ταπεινα

[georgiamami]

...................

κοινως υπαρχουν διαμαντια που βγαινουν απο απαισιες οικογενειες και αχρηστοι αλητες που βγαινουν απο διαμαντενιες οικογενειες

γνωμη μου παντα ταπεινα

 

Stella, εχεις απολυτο δικιο. Αλλα αν μου επιτρεπεις θα ηθελα μια παρεμβαση για τη λεξη "αλητες". Πιστευω πως γινεται αλητης καποιος γιατι απο οσα προσδοκουσε ως παιδι, εφηβος κλπ, στερηθηκε ή εισεπραξε σε διαφορετικη ποσοτητα απο τη φυσιολογικη. Πχ. καθε ασχημη συμπεριφορα, εχει τη ριζα της σε ασχημα βιωματα.

 

Αν το ατομο εργασθει με τον εαυτο του και εξαλλειψει τις δυσαρεστες αναμνησεις του μετατρεποντας τες σε εμπειρια αντιμετωπισης της καθημερινοτητας καθως και γνωμονα της περαιτερω διαμορφωσης του χαρακτηρα και της συμπεριφορας του, τοτε ναι, μπορει να δημιουργησει ισορροπημενη οικογενεια οπως πολυ ομορφα μας λεει η Stella!!

 

Χαρακτηριστικη εκφραση που υιοθετω απο τα ποστ σας ειναι :

Νικητης ειναι οποιος καταφερει να δαμασει τους δαιμονες των παιδικων χρονων και κανει συντροφια του τους αγγελους με τους οποιους επαιξε ως παιδι!!!

Τον τροπο με τον οποιο θα πραξει, θα τον βρει κυριως μοναχος του μεσα απο εσωτερικη διεργασια.

[LA LATINA]

θυμαστε τη διαφημιση που εδειχνε τα βρεφη στο μαιευτηριο και ειχε κελια φυλακης?

ναι εννοειται κανεις δε γεννιεται αλητης η φονιας η οτιδηποτε

ολα ειναι απ τα βιωματα

εννοειται!