Πώς αντιδρούν οι άντρες με τον ερχομό του μωρού???

[metanastis]

Κορίτσια πραγματικά συγκινήθηκα με αυτά που έχετε περάσει. Εύχομαι πραγματικά από εδώ και μπρος όλα να σας πάνε πολύ καλύτερα!

Εμείς είμαστε αρραβωνιασμένοι και εγώ σήμερα μπαίνω στον 3ο. Γενικά όμως ο σύντροφός μου με βοηθάει πάρα πολύ και είναι πολύ γλυκός και τρυφερός. Περνάει μερικές φορές κάτι απορίες του τύπου "Εμένα θα με αγαπάς λιγότερο από το μωρό μας?" αλλά με κουβέντα και καλή διάθεση καταλαβαίνει ότι άλλο το παιδί και άλλο η σχέση μας. Ελπίζω να είναι πάντα έτσι!

[nen]

καλησπερα.. ο δικος μου αντρας μου φαινεται μουδιασμενος... οκ, σιγουρα χαιρεται και ανησυχει για τη μικρη (μπηκα στον εβδομο μηνα), αλλα... δεν ξερω... σαν κατι να τον κραταει... ηταν πιο ζεστος μαζι μου πριν μεινω εγκυος.

θα ηθελα να με κακομαθαινει λιγο, να δειχνει κατι παραπανω απο οτι πριν μεινω εγκυος, οχι κατι λιγοτερο... σκεφτομαι οτι οπως εγω περναω διαφορα και σκεφτομαι τοσα πολλα, σιγουρα και κεινος θα εχει τα δικα του.... θελω να ελπιζω πως οταν ερθει η μικρη με το καλο, θα στρωσουν τα πραγματα

[catcat]

Καλημερα κοριτσια! Εμένα ο δικός μου είναι μες την καλή χαρα! Όταν γυρνάει από τη δουλειά φιλάει πρώτα τη κοιλιά μου και μετά εμένα, με χαϊδεύει δε διανοείται να μην έρθει στο γιατρό μαζί μου (θυσιάζοντας πολλες φορες τη μπάλα - προπόνηση, που είναι μεγάλη θυσία γι αυτον) και γενικά δε μαλώνουμε σχεδόν καθόλου (πλέον) και είμαστε πιο ερωτευμένοι και δεμένοι από ποτέ! Μπάινω στον 7ο μήνα και περιμένουμε πως και πως να γνωρίσουμε το μπουμπουκι μας! Καλά να μην σας πω για τον αδερφό μου που είναι και η γυναίκα του στον 4ο και γενικά είναι και πιο εκδηλωτικός σαν χαρακτήρας!!! Αυταααααααααα! Ευχομαι σε όλες να είστε σαν εμένα και τον άντρα μου!

[annina]

Καλημέρα και χρόνια πολλά. Ο δικός μου ο αντρούλης απο την αρχή της εγκυμοσύνης ήταν πάντα δίπλα μου, σε όλους τους υπέρηχους μαζί να βλέπει τον μπεμπάκο μας, στο σπίτι να με βοηθάει με τις δουλειές. Και μετά που γέννησα απο την πρώτη μέρα που πήγαμε σπίτι αμεσως να τον αλλαξει να τον ταισει να τον κάνει μπάνιο. Και τώρα που δουλεύω τον πάω στην μητέρα μου και μόλις σχολάσει πάει και τον παίρνει.

Είναι πολύ βασικό να σε βοηθάει ο συντροφός σου γιατί αλλιώς δύσκολα τα βγάζεις πέρα και κυρίως όταν δουλεύεις.

[seenaurora]

Λένε ότι εμείς οι γυναίκες γενικά είμαστε πιο ψυχραιμες και πιο ικανές να διαχειριστούμε το θέμα "απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη", όμως εγώ προσωπικά, αν πήρα κουράγιο και είπα θα τα καταφέρω, είναι λόγω της καταπληκτικής στάσης του άντρα μου από τη μέρα που του γνωστοποίησα την εγκυμοσύνη, έως σήμερα που είμαι στο μήνα μου.

Απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη εννοώ ότι εγώ στις αρχές του φθινοπώρου περίμενα αποτελέσματα για το άν θα γίνω δεκτή σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα που το είχα απωθημένο από φοιτήτρια, κι έτυχε φέτος να είμαι έτοιμη και να κάνω την αίτηση μου. Τα μαθήματα θα γινόντουσαν στο κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα) κι εγώ μένω ... Χαλκίδα που θα πεί δυο-τρεις φορές τη βδομάδα πάνω- κάτω μετακίνηση συν το διάβασμα για τις εργασίες, συν τα έξοδα για τα βιβλία και τα δίδακτρα, εν ολίγοις δύσκολο από μόνο του. Το οτι είμαι έγκυος το επιβεβαίωσα σχεδόν ταυτόχρονα με την είδηση ότι με πήρανε στο μεταπτυχιακό, οπότε πέρασα 3 μέρες που η ανόητη δεν είχα πει τιποτα στον άντρα μου, καθόμουν και τριβελιζόμουν μόνη μου, για το άν πρεπει να μην αποδεκτω την θέση, και παει για πάντα η ευκαιρία μου γιατι δυσκολα μια μανούλα ξααγυρνά στα θρανία, και δώστου αγχος, και δώστου νεύρα και δάκρυα, και δώστου να ρωτάει ο ταλαίπωρος ο άντρας μου σαστισμένος τι στο καλό μου συμβαίνει, ώσπου του το ξεφούρνισα και περίμενα την καταδίκη: αντε αστα τα μεταπτυχιακά και κοιτα το μωρό μας. Κι όμως, σε πρώτο χρόνο, εκείνος με αγκάλιασε και μου είπε πως είμαι απαράδεκτη που του κρατούσα δύο καλά νέα κρυφά τοσες μέρες, και ότι είναι ευτυχισμένος και περήφανος για μένα, κι όλα γίνονται! και πράγματι έγινε ο φύλακας άγγελός μου, ότι περνούσε από το χέρι του να με ξεκουράσει, να με φροντίσει, να με πάει να με φέρει, να βρει γυναίκα για τις δουλειές του σπιτιού, να είναι ησυχία στο σπίτι να διαβάσω, να ξαπλώσω, να φάω τα καλύτερα, να μην με συγχήσει τίποτε... και να καμαρώνει σαν πετεινός για την φοιτήτρια γυναίκα του! Τι να πω για αυτόν τον άντρα, παρά μονάχα ότι προσέυχομαι να είναι το ίδιο καλός και με το γιο του που θα μας έρθει σε λίγες μέρες! Συμβουλή προς τις συμφορουμίτισσες: Κορίτσια, αφήστε τα τσαούσικα και τα φεμινιστικά, και μη φοβηθείτε να αφεθείτε στη φροντίδα ενός άντρα! Δείξτε στους άντρες σας τι έχετε ανάγκη και εμπιστευθείτε το φίλτρο του πατερ-φαμίλια που ξυπνάει μέσα τους!

[Γκρινιάρα]

κοριτσια γεια σας...να σας πω και γω τα δικα μου

εμενα ο αντρας μου (καθοτι διδυμος στο ζωδιο) ηταν παντα δυσκολος αλλα και υπεροχος την αλλη στιγμη.στην εγκυμοσυνη μου ηταν αψογος.δεν εκανα τιποτα στο σπιτι και μονο δουλευα.απο τοτε που γεννησα τα εχει αφησει ολα πανω μου ακομα...δεν ξερω γιατι αλλα εχει παρει πολλη ζεστα το θεμα της δουλεια του.φταει μαλλον οτι δεν δουλευω εγω και νιωθει την ευθυνη περισσοτερο δικη του.δεν μου φταιει αυτο ομως μου φταιει οτι ακομη και αν το παιδι κλαιει γιατι ετσι γουσταρει φταιω εγω.........φταιω για το ενα φταιω για το αλλο..........ε και οπως καταλαβαινεται ερχεται μια φασαριουλα

μετα ειναι υπεροχοροτατος.τι να πω αυτον διαλεξα αυτον θα εχω αυτον αγαπω.......παντως γενικα οι ορμονες των αντρων ειναι χειροτερες απο των γυναικων...δεν συμφωνειτε?χαχαχαχαχαχα

[aleca]

Εγώ παντρεύτηκα στα 27 (εκείνος 32) και κάναμε παιδί μετά από 3 χρόνια, από επιλογή, ενώ ήμασταν μαζί όμως 8 χρόνια συνολικά. Ποτέ δεν ήμασταν ΄παραδοσιακοί' με την έννοια ότι δεν μας πολυάρεσαν οι μεγάλες οικογένειες, μας άρεσε ο μοντέρνος τροπος ζωής, ήμασταν φιλόδοξοι, προσέχαμε την εξωτερική μας εμφάνιση κλπ. Όταν είπαμε να κάνουμε το πρώτο μας παιδί, ήταν ΄δοκιμαστικό΄!! Παρ΄ όλα αυτά ήταν δίπλα μου σε κάθε στιγμή, δεν με άφησε ποτέ μόνη, και προσπαθούσε όσο μπορούσε να είναι καλός στην αρχή "άντρας" και μετά "πατέρας". Τώρα στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου, και μετά από 11 χρόνια που είμαστε μαζί, είναι καλύτερος από ποτέ. Από τη μια νιώθω τυχερή με όλα αυτά που ακούω ότι συμβαίνουν σε άλλες περιπτώσεις και από την άλλη λέω: γιατί όχι; και εγώ είμαι σωστή και απέναντι στις υποχρεώσεις μου και απέναντι στα συναισθήματά μου. Γιατί όχι και εκείνος; Είμαι πιο απόλυτη σε μερικά πράγματα και ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις. Αν θα μου τύχαινε κάτι άλλο δεν ξέρω τι θα έκανα αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν θα δεχόμουν να μου συμπεριφέρεται σαν τη μαμά του στην εφηβεία που πέρασε!!! Μαζί πήραμε κάποιες αποφάσεις και εφ όσον θεωρητικά με αγαπάει πρέπει να με κάνει και ευτυχισμένη όπως και εγώ. Τόσο δύσκολα και τόσοσ απλά!

[drosostalia]

Κορίτσια, εμένα ο άντρας μου με βοηθούσε όσο μπορούσε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου.

άντεχε τα νεύρα μου, τα όποια παράλογα έλεγα, τα πάντα.

Εδώ και 6 μέρες που έχουμε το κοριτσάκι μας δεν περιγράφεται η χαρά μας..με βοηθάει πάρα πολύ σε όλα...απο το σπίτι μέχρι το μωρό. Είμαι πολύ τυχερή!

 

xaxaxa εμεισ εχουμε κανει συμφωνεια χαχαχαα θα το κραταει το πρωι να κοιμαμαι και θα με ξηπναει το μεσημερη και του λεω πιοσ θα το θυλαζει? χαχαχαχαα κοκαλο ο μπαμπασ χαχαχαχα

[teddy-tedi]

που μαθαμε οτι ειμαι εγκυος ο αντρας μου (ηταν βεβαια απιστευτα νοικοκυρης και πριν)αλλαξε εντελως.με βοηθαει παρα πολυ,με προσεχει και δεν με εχει αφησει μονη μου λεπτο..βεβαια δεν εχουμε αποχωριστει λεπτο απτην στιγμη που γνωριστηκαμε γιατι δεν αντεχουμε ο ενας μακρια απτον αλλο..ελπιζω να μην αλλαξει εντελως η ζωη μας με την γεννηση του μπεμπη μας ομως δεν θελω να τον εγκλωβισω μεσα,μακαρι να βγει ,να διασκεδασει,οπως και να βγουμε μαζι.σιγουρα αλλαζουν πολλα και ο αντρας γεμιζει ευθυνες και αγχη,εχει αναγκη να ξεσκασει (εντος οριων)οπως και η γυναικα το εχει αναγκη μονο που εμεις αφοσιωνομαστε στα παιδια μας,πεφτουμε με τα μουτρα στο παιδι κανουμε στην ακρη τα θελω μας..η οικογενεια ειναι ενα μεγαλο παρε-δωσε θελει πολυ δουλεια και υπομονη,θυσιες και κατανοηση και απτους δυο για να υπαρξει ισσοροπια,αλλωστε ο καθενας αντιδρα διαφορετικα στις καινουργιες καταστασεις...

ακριβως ταιδια και ο δικος μου!!τον παρακαλαω να βγειδεν εχω γεννησει ακομη ελπιζω μετα μην αλλαξει!!:D:D

[xara52]

εμένα έπαθε μεγάλη νίλα όταν γέννησα. για να σας εξηγήσω ΄μέχρι πριν μείνω έγκυος ήταν η απόλυτη απασχόληση μου, η αγάπη μου τα πάντα. πράγμα που άλλαξε όταν ήρθε στον κόσμο ο γιόκας μου! δεν καταλαβαίνετε αλλαγή αλλά το μόνο που με στεναχορεί είναι οτι εκείνος φέρεται καπως ανταγωνιστικά. προσπαθώ να εξομαλύνω καταστάσεις και να υπαρχεί η κατάσταση όπως πριν αν και είναι δύσκολο σε μένα για 1 λόγο. δεν ξέρω εσείς πώς ζείτε ή πώς αντιδράτε αλλά εμένα είναι το Α και το Ω μου! από την ώρα που θα σηκωθώ μέχρι και στον ύπνο μου είναι η μόνιμη σκέψη μου! τι να πω? είναι Η ΖΩΗ ΜΟΥ!!!! φυσικά δεν έχουν αλλάξει επουδενή τα αισθήματα μου για τον αντρα μου απλά μειώθηκε η εκδηλοτικότητα μου! δεν ξέρω αν με κατανοείται.... πάντως ο γιός μου είναι 1 1/2 ετών το λέω μήπως νομίζετε οτι η τρέλα μου είναι λόγω της προσφατής γέννας μου!

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

Κοριτσια θα θελα τη γνωμη σας σε ενα ζητημα που με στεναχωρει. Ειμαι στον 7 μηνα και γενικα δεν ειχα και απο τις καλυτερες εγκυμοσυνες, πονους στην κοιλια στη μεση αναγουλες καουρες κ.α. Με τον αντρα μου γενικοτερα ειμασταν σπιτογατοι για αρκετα χρονια μιας και ειμαστε μαζι 16 στο συνολο ειχαμε βαρεθει το πολυ εξω. Στην διαρκεια της εγκυμοσυνης δεν ειχα διαθεση λογο τον προβληματων να βγαινω εξω και τωρα που ειμαι στον 7 ακομα χειροτερα δεν θελω καθολου. Αν βγω θελω να πιω να καπνισω και ετσι προτιμω να μην βγαινω. Ερχονται καποιοι φιλοι του σπιτι αλλα καθονται παρα πολυ με αποτελεσμα να κουραζομαι τοσες ωρες σε μια καρεκλα.(καθομαστε στο μπαλκονι γιατι ολοι καπνιζουν) Μπορει να ερθουν στις 7 και να φυγουν στις 3 τα μεσανυχτα και πλεον δεν μπορω να το αντεξω. Μου ειπε τελευταια κανα 2 φορες να τους πει να ερθουν και ειπα οχι. Τον βλεπω οτι δεν του αρεσει που λεω οχι ενω λεει οτι καταλαβαινει το λογο κατεβαζει μουτρα. Ασε που καθε φορα που ερχονται θελουμε 30 ευρω για μπιρες. Οι συγκεκριμενοι ειναι εντελως αναισθητοι αλλα λεω αντε αυτοι ειναι ξενοι ο ανθρωπος μου γιατι δεν με καταλαβαινει. Και γω ολη μερα σπιτι κλεισμενη ειμαι σταματησα και απο τη δουλεια και βαριεμε αφορητα αλλα δεν παραπονιεμαι, αυτος εχει τι δουλεια του θα βγει να δει μπαλα με φιλους γενικοτερα εχει κοινωνικη ζωη. Μονο εγω θα κανω θυσιες για το μωρο μας? Πειτε μου ειμαι υπερβολικη?sry για το μεγαλο μηνυμα.

[Rasputin]

εμένα έπαθε μεγάλη νίλα όταν γέννησα. για να σας εξηγήσω ΄μέχρι πριν μείνω έγκυος ήταν η απόλυτη απασχόληση μου, η αγάπη μου τα πάντα. πράγμα που άλλαξε όταν ήρθε στον κόσμο ο γιόκας μου! δεν καταλαβαίνετε αλλαγή αλλά το μόνο που με στεναχορεί είναι οτι εκείνος φέρεται καπως ανταγωνιστικά. προσπαθώ να εξομαλύνω καταστάσεις και να υπαρχεί η κατάσταση όπως πριν αν και είναι δύσκολο σε μένα για 1 λόγο. δεν ξέρω εσείς πώς ζείτε ή πώς αντιδράτε αλλά εμένα είναι το Α και το Ω μου! από την ώρα που θα σηκωθώ μέχρι και στον ύπνο μου είναι η μόνιμη σκέψη μου! τι να πω? είναι Η ΖΩΗ ΜΟΥ!!!! φυσικά δεν έχουν αλλάξει επουδενή τα αισθήματα μου για τον αντρα μου απλά μειώθηκε η εκδηλοτικότητα μου! δεν ξέρω αν με κατανοείται.... πάντως ο γιός μου είναι 1 1/2 ετών το λέω μήπως νομίζετε οτι η τρέλα μου είναι λόγω της προσφατής γέννας μου!

 

Ως άντρας δε μπορώ να πω πως σε αδικώ αλλά από την άλλη ρε γμτ, ρίχνε και μια ματιά που και που και στον άντρα σου Μην ξεχνάς εκείνον τον διάλεξες! Να σου ζήσει.

[my billy]

Κοριτσια θα θελα τη γνωμη σας σε ενα ζητημα που με στεναχωρει. Ειμαι στον 7 μηνα και γενικα δεν ειχα και απο τις καλυτερες εγκυμοσυνες, πονους στην κοιλια στη μεση αναγουλες καουρες κ.α. Με τον αντρα μου γενικοτερα ειμασταν σπιτογατοι για αρκετα χρονια μιας και ειμαστε μαζι 16 στο συνολο ειχαμε βαρεθει το πολυ εξω. Στην διαρκεια της εγκυμοσυνης δεν ειχα διαθεση λογο τον προβληματων να βγαινω εξω και τωρα που ειμαι στον 7 ακομα χειροτερα δεν θελω καθολου. Αν βγω θελω να πιω να καπνισω και ετσι προτιμω να μην βγαινω. Ερχονται καποιοι φιλοι του σπιτι αλλα καθονται παρα πολυ με αποτελεσμα να κουραζομαι τοσες ωρες σε μια καρεκλα.(καθομαστε στο μπαλκονι γιατι ολοι καπνιζουν) Μπορει να ερθουν στις 7 και να φυγουν στις 3 τα μεσανυχτα και πλεον δεν μπορω να το αντεξω. Μου ειπε τελευταια κανα 2 φορες να τους πει να ερθουν και ειπα οχι. Τον βλεπω οτι δεν του αρεσει που λεω οχι ενω λεει οτι καταλαβαινει το λογο κατεβαζει μουτρα. Ασε που καθε φορα που ερχονται θελουμε 30 ευρω για μπιρες. Οι συγκεκριμενοι ειναι εντελως αναισθητοι αλλα λεω αντε αυτοι ειναι ξενοι ο ανθρωπος μου γιατι δεν με καταλαβαινει. Και γω ολη μερα σπιτι κλεισμενη ειμαι σταματησα και απο τη δουλεια και βαριεμε αφορητα αλλα δεν παραπονιεμαι, αυτος εχει τι δουλεια του θα βγει να δει μπαλα με φιλους γενικοτερα εχει κοινωνικη ζωη. Μονο εγω θα κανω θυσιες για το μωρο μας? Πειτε μου ειμαι υπερβολικη?sry για το μεγαλο μηνυμα.

κ ο δικος μου τα κανει κατι τετοια ,ναι μωρο μου καταλαβαινω πως εισαι κουρασμενη, κ μετα μουτρα... Λοιπον ας κοπιασουν οι καλεσμενοι σας κ οταν παρατραβηξει το γλεντι απλα ζητα "συγνωμη ειμαι κουρασμενη εχω κ κατι πονακια κ μου ειπε ο γατρος οχι πολυ ωρα καθιστη".ε τωρα εαν δεν το καταλαβουν να ξεκουμπιστουν τουλαχιστον εσυ θα εισαι ξαπλα κδεν θα αναπνεεις τα τσιγαρα τους κ θα του εχεις κανει κ το χατηρι. οταν ομως ειναι στις καλες του σε ασχετη στιγμη να του εξηγεις την κατασταση σου ξανα κ ξανα(οχι δεν ειναι ευνοητα για εκεινον τα οσα νιωθεις )(το σε καταλαβαινω μωρο μου εινα "τιμης ενεκεν" γιατι ετσι του εχουν πει να σου λεει τωρα!!!)τον ριχνεις στο φιλοτιμο κ ζητας να σε καταλαβει πραγματικα γιατι οταν με το καλο ερθει το νινι σας θα χρειαστεις ολη την κατανοηση κ συμπαρασταση του

[kxristina]

Κοριτσια θα θελα τη γνωμη σας σε ενα ζητημα που με στεναχωρει. Ειμαι στον 7 μηνα και γενικα δεν ειχα και απο τις καλυτερες εγκυμοσυνες, πονους στην κοιλια στη μεση αναγουλες καουρες κ.α. Με τον αντρα μου γενικοτερα ειμασταν σπιτογατοι για αρκετα χρονια μιας και ειμαστε μαζι 16 στο συνολο ειχαμε βαρεθει το πολυ εξω. Στην διαρκεια της εγκυμοσυνης δεν ειχα διαθεση λογο τον προβληματων να βγαινω εξω και τωρα που ειμαι στον 7 ακομα χειροτερα δεν θελω καθολου. Αν βγω θελω να πιω να καπνισω και ετσι προτιμω να μην βγαινω. Ερχονται καποιοι φιλοι του σπιτι αλλα καθονται παρα πολυ με αποτελεσμα να κουραζομαι τοσες ωρες σε μια καρεκλα.(καθομαστε στο μπαλκονι γιατι ολοι καπνιζουν) Μπορει να ερθουν στις 7 και να φυγουν στις 3 τα μεσανυχτα και πλεον δεν μπορω να το αντεξω. Μου ειπε τελευταια κανα 2 φορες να τους πει να ερθουν και ειπα οχι. Τον βλεπω οτι δεν του αρεσει που λεω οχι ενω λεει οτι καταλαβαινει το λογο κατεβαζει μουτρα. Ασε που καθε φορα που ερχονται θελουμε 30 ευρω για μπιρες. Οι συγκεκριμενοι ειναι εντελως αναισθητοι αλλα λεω αντε αυτοι ειναι ξενοι ο ανθρωπος μου γιατι δεν με καταλαβαινει. Και γω ολη μερα σπιτι κλεισμενη ειμαι σταματησα και απο τη δουλεια και βαριεμε αφορητα αλλα δεν παραπονιεμαι, αυτος εχει τι δουλεια του θα βγει να δει μπαλα με φιλους γενικοτερα εχει κοινωνικη ζωη. Μονο εγω θα κανω θυσιες για το μωρο μας? Πειτε μου ειμαι υπερβολικη?sry για το μεγαλο μηνυμα.

δεν χρειάζεται να κάθεσαι κι εσύ μαζί τους ως τις 3! εγώ αν έρθει κάποιος, μπορεί να με βρει ξάπλα με τα σεντόνια μου στον καναπέ - δεν με ενδιαφέρει, όλοι ξέρουν ότι είμαι εγκυος και κουράζομαι. ο αντρας σου ας καθεται μαζι τους στο μπαλκονι οσο θέλει κι ας τους περιποιείται αυτός τους καλεσμένους. μη σκας! αν σε βλέπουν να αποσύρρεσαι, θα καταλάβουν ότι οι 'αρμενικες βιζιτες' δεν πρεπει να γινονται πλεον και τουλαχιστον θα φεύγουν μια νορμαλ ωρα

[ΙΩΑΝΝΑ_30]

Ο λογος που καθομαι μαζι τους ειναι γιατι υπαρχει και μια κοπελα στην παρεα αλλα δεν μπορει λεει να καθεται μεσα θελει να καπνιζει κι ετσι για να της κανω παρεα καθομαι εγω εξω. Γενικοτερα ειναι μια κατασταση αιωνιων φοιτητων ενα πραγμα δεν εχουν καμια σχεση με οικογενειακη ζωη. Που να καταλαβει οτι κουραζομαι με τοσες ωρες επισκεψης. Αλλα αυτο θα κανω την επομενη φορα θα παω μεσα και ας με παρεξηγησουν ουτως η αλλως δεν τους εχω και σε εκτιμηση.