Τα ουρλιαχτά είναι το νέο ξύλο!!

[supermama]

δεσας διαβασα ολες αλλα θα αοαντησω για μενα. Σιχαινομαι τις φωνες. γενικα τους ανθρωπους που κανουν φασαρια ακομα καιτην ωρα που πινουν καφε. μαλωνω με τη μαμα μου που τη λεω φωνακλου!χαχα ετσι απλα μιλαει..

ΑΛΛΑ.. δεμαρεσει να φωναζω στα παιδια μου. οταν τα φωναζει ο αντρας μου και ειμαι θεατης βλεπω μια ασχημη εικονα. και ομως εχω φωναξει καιγω. και σιγουρα θα τυχει να το ξανακανω. οχι συχνα αλλα το κανω. Και μη μουπει κανεις για διαπεδαγωγηση. Ας μπει μεσα στο μυαλο μου να δει τι υπαρχει. κουραση σωματικη ψυχικη. απο δουλειες μεσα και εξω απτο σπιτι απο συναισθηματα που τυχαινει ναμην ειναι στα καλητερα τους μετον συντροφο η καποιον αλλο κοντινο ανθρωπο. και αλλα πολλα. αν εχεις ολα αυτα και ερθει και μιαζαβολια του παιδιου τη στιγμη που θα θες να χαλαρωσεις,τοτε παει.... απλα φωναζεις.βγαζεις κατι? οχι. σπανια να γινει αυτο. αισθανεσαι μετα ασχημα? ναι πολυ αλλα ολαειναι ανθρωπινα. και ακομα και αυτο θαχαιρομουν να το μαθω στα παιδια μου. να μην εχουν παντα τη μαμα με τοχαμογελω. να ξερουν πως εχουμε αισθηματα και οχι παντα καλα. να το σεβοντε και αυτα και να υποχωρουν.

τελος ναπω πως η μεγαλη μου ειναι μολις 6 χρονων. ΚΑΙ ΝΑΙ!!! το εχω καταφερει να με καταλαβαινει και ναμε νιωθει. αν με δει στεναχωρημενη ητσατισμενη δε μεενοχλει. καιαν καταλαθος την παρει και αυτην ολη η ενταση η δικια μου τοτε απλα στεναχωριεται λιγακι αλλα ειναι ολοφανερη η κατανοηση της.

 

συγνωμη γιατο μεγαλο ποστ αλλα προσπαθω να απαντησω πρακτικα και οχι θεωρητικα. ειναι πολυκαλα ολα αυτανατα ξερουμε αλλα δεγινοντε πραξη παντα...

[XΡΙΣΤΙΝΑ]

Αχ αρχισα να ουρλιαζω κι εγω τωρα τελευταια..Η μεγαλη μου εχει γινει πολυ σκανταλιαρα!Ειδικα τις τελευταιες μερες νομιζω πως θα εκραγω.Καθε πρωι που ξυπναω λεω καινουργια μερα σημερα δεν θα χασω την ψυχραιμια μου.Ε σε 10' την εχω χασειΞυπναω καλα ηρεμη και η μεγαλη αρχιζει τα δικα της...Φορτωνω σιγα σιγα ωσπου σκαω.Πιο πολυ απο τις φωνες με ξενερωνει η εκφραση του προσωπου μου και πως με κοιταει η μικρη μου.Με συχαινομαι εκεινη την ωρα.

Αυτο που θυμαμαι απο την μανα μου ειναι το βλεμμα της οταν θυμωνε..Δεν μας χτυπησαν ποτε αλλα αυτο το βλεμμα ακομα με στοιχειωνει..

Διαβασαπιο πανω για τις τυψεις και τον φαυλο κυκλο..νομιζω πως ισχυει..Γινεται ομως να μην εχεις τυψεις?

Υπομονη υπομονη...μεχρι το 100 μετραω και μια φορα μετρησα και δυνατα!!

[aggelomarios]

Αχ βρε κοριτσια...εγω ημουνα πολυ cool μαμα με το γιο μου...δεν φωναζα ιδιαιτερα, για ξυλο ουτε λογος ειναι και αυτος πολυ καλο και υπακουο παιδακι δεν μου εδινε ιδιαιτερες αφορμες...και μετα ηρθε η μπουμπου και ολα αλλαξαν!!! Οι μανουλες που εχετε και δευτερο παιδακι το εχετε παρατηρησει αυτο??? Απο τη στιγμη που ηρθε το δευτερο παιδι η υπομονη με το πρωτο εχει μειωθει αισθητα κι εχω τυψεις οχι τοσο επειδη φωναζω αλλα επειδη εχει αλλαξει η συμπεριφορα μου απεναντι στο μεγαλο!!! Ξαφνικα του βαζω τις φωνες και με κοιταει με τα ματακια του σα να μου λεει 'εσυ δεν φωναζες??? τι σε εχει πιασει τωρα???'....:cry:

[rkt]

Aggelomarios, welcome to the club.

Τώρα λοιπόν, μπορείς να καταλάβεις το ενα = κανένα που κολλάει, και όχι εκεί που νομίζουν μερικές μανούλες.

Δυστυχώς, το να μην χάσω ποτέ την ψυχραιμία μου δεν παίζει. Δεν είμαι υπεράνθρωπος. Απλώς προσπαθώ πολύ να μην το κάνω συχνά. Και το έχω καταφέρει. Εγώ, που η λέξη υπομονή μου ήταν άγνωστη, τώρα όσοι με ξέρουν μου λένε πόσο άλλαξα....

Τύψεις? Εννοείτε. Στεναχώρια? Μεγάλη...

[elenik]

Εγω πηρα ενα βιβλιο και ξεκινησα διαλογισμο. Αν πιασει θα σας πω.

[XΡΙΣΤΙΝΑ]

για πες μας γιατι καμια φορα δεν πιανει τπτ..

Βεβαια η αληθεια ειναι πως οσο πιο πολυ το συζηταω με βοηθαει.

Ελπιζω και η μικρη μου σιγα σιγα να στρωσει γιατι ωρες ωρες γινεται ανυποφορη.Κλαιει δυνατα συνεχεια με το παραμικρο..και φυσικα οταν δεν γινεται το χατηρι της..Συνεχεια στην αρνηση τιποτα δεν ειναι ευκολο μαζι της πια..ΥΠΟΜΟΝΗ

Το να χανουμε την υπομονη μας καμια φορα πιστευω πως ειναι φυσιολογικο αλλα οταν αυτο γινεται καθε μερα σε αρρωσταινει

[fido-dido]

νομίζω οτι το δικό μου παιιδί δεν θα μάθει ποτέ να φέρετε στο σουπερ όσες εκπαιδευτικές επισκέψεις και να κάνουμε............μετά το 20λεπτο αρχίζει και θέλει να κατέβει απο το καρότσι και να κυνηγιόμαστε στους διαδρόμους.........:roll::roll:

20λεπτο????? μηπως οντως ειναι πολυ γι αυτο νευριαζει? εγω εχω λιστα μαζι κ στο 10λεπτο εχω ξεμπερδεψει, εκτος κι αν εχει μεγαλη ουρα στο ταμειο. βεβαια η δικια μου εχει πιασει φιλιες με ολες τις πωλητριες και γενικα της αρεσει να πηγαινουμε για ψωνια. και σε αλλες δουλειες που την παιρνω μαζι δν εχει προβλημα. μονο σε καφετερεια δεν μπορουμε να καθησουμε πανω απο 10 λεπτα, μετα αρχιζει να φευγει απ το τραπεζι ή να κανει ζημιες. την παιρνω επιτοπου κ φευγουμε αλλα την επομενη φορα κανει τα ιδια κι ας την εχω προειδοποιησει πριν.

[ΑΦΡΟΔΙΤΑΚΙ]

Εγώ άρχισα να ουρλιάζω φέτος, τα πρωινά που τις ετοίμαζα, την μεγάλη για το προνήπιο και την μικρή για την μαμά μου. Ούρλιαζα τουλάχιστον 3 φορές τον μήνα.... για λόγους όπως δεν της αρέσουν τα ρούχα, τα παπούτσια, το κολατσιό και η ώρα παίρναγε και έπρεπε να φύγω..... Δεν είναι δικαιολογία το πρωινό άγχος, ανήκω σε φωνακλάδικη οικογένεια, αλλά τα ουρλιαχτά είναι απαράδεκτα. Μετά το Πάσχα η κόρη μου η μεγάλη συνεργαζόταν πολύ καλά, βρήκαμε μεθόδους για ρούχα και παπούτσια χωρίς να τσακωνόμαστε τα πρωινά και οι φωνές σταμάτησαν.... Κατάλαβα πάντως πως τα ουρλιαχτά της επηρέαζαν αρνητικά σίγουρα γιατί με μιμόταν καμιά φορά στην μικρή και τότε ήταν που ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ! Μετράω έως το 10 ή πάω σε άλλο δωμάτιο και προσπαθώ να συζητάω ήρεμα ακόμη και το πρωί!

Φέτος θα πηγαίνω και την μικρή στον παιδικό, είναι 2 ετών και 2 μηνών και έχει αρχίσει από τώρα θέμα με τα ρούχα...... Μου φαίνεται πως πρέπει να κάνω εξάσκηση σε διαλογισμό για να βγάλω την νέα σχολική χρονιά...

[vasiliki40]

Εγώ άρχισα να ουρλιάζω φέτος, τα πρωινά που τις ετοίμαζα, την μεγάλη για το προνήπιο και την μικρή για την μαμά μου. Ούρλιαζα τουλάχιστον 3 φορές τον μήνα.... για λόγους όπως δεν της αρέσουν τα ρούχα, τα παπούτσια, το κολατσιό και η ώρα παίρναγε και έπρεπε να φύγω..... Δεν είναι δικαιολογία το πρωινό άγχος, ανήκω σε φωνακλάδικη οικογένεια, αλλά τα ουρλιαχτά είναι απαράδεκτα. Μετά το Πάσχα η κόρη μου η μεγάλη συνεργαζόταν πολύ καλά, βρήκαμε μεθόδους για ρούχα και παπούτσια χωρίς να τσακωνόμαστε τα πρωινά και οι φωνές σταμάτησαν.... Κατάλαβα πάντως πως τα ουρλιαχτά της επηρέαζαν αρνητικά σίγουρα γιατί με μιμόταν καμιά φορά στην μικρή και τότε ήταν που ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ! Μετράω έως το 10 ή πάω σε άλλο δωμάτιο και προσπαθώ να συζητάω ήρεμα ακόμη και το πρωί!

Φέτος θα πηγαίνω και την μικρή στον παιδικό, είναι 2 ετών και 2 μηνών και έχει αρχίσει από τώρα θέμα με τα ρούχα...... Μου φαίνεται πως πρέπει να κάνω εξάσκηση σε διαλογισμό για να βγάλω την νέα σχολική χρονιά...

 

Τα ρούχα ,τα παπούτσια μπορείτε να τα ετοιμάζεται από το βράδυ και να τα έχεις δίπλα στο κρεβατάκι τους.'Ετσι θα ξέρουνε τι θα φορέσουνε..

Και το κολατσιό να υπάρχει έτοιμο στο ψυγείο.

[PASOUMI]

Εγω παντως περα απο τις οποιες θεωριες και ερευνες, βλεπω οτι οταν τυχαινε να φωναξω στον μικρο σε καποια "διαμαχη" που θα χουμε παντα μα παντα η επομενη κινηση του ειναι να βαλει κ αυτος τις φωνες και να με μιμηθει στις κινησεις μου.Και φυσικα να μην βγει αποτελεσμα. Απεναντιας, οταν του εχω μιλησει αυστηρα, σοβαρα κ κοφτα για κατι χωρις ομως καμια φωνη, τις 9/10 περιπτωσεις θα συμμορφωθει. Οσες ερευνες και να διαβαζα, δεν θα με επειθε τοσο οσο οταν το εζησα. Απο τοτε, με απολυτη ειλικρινεια σας λεω οτι φωνη δεν εχω ξαναυψωσει οσο κ να βραζω μεσα μου κ να θελω να τα σπασω ολα απ τα νευρα μου (και ελπιζω να το συνεχισω)

[rkt]

Εγω πηρα ενα βιβλιο και ξεκινησα διαλογισμο. Αν πιασει θα σας πω.

Ναι, αλλά ακόμα περιμένουμε. Τι θα γίνει? Για να το πάρουμε και εμείς άμα είναι....