ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[Macorina]

Κοίταξε, δεν ξέρω ακριβώς γιατί χαλάνε το πρόγραμμά τους, αλλά νομίζω ότι όσο μεγαλώνουν αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι ένα με τη μαμά, και ξαφνικά τίθεται το θέμα "που πήγε η μαμά"; Δεν είμαι σίγουρη για την ακριβή ηλικία που συμβαίνει αυτό, αλλά ούτως ή άλλως δεν είναι στάνταρ οι ρυθμοί ανάπτυξης όλων των παιδιών.

Επίσης όταν γίνει αυτό, αρχίζουν να διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, και νοιώθουν την ανάγκη να επιβάλλουν την θέλησή τους.

Και φυσικά μη ξεχνάμε τα ΔΟΝΤΙΑ!!! εμάς αυτό μας κατέστρεψε.

Παρ'όλα αυτά σε σας νομίζω ότι το θέμα είναι αυτό που σου έγραψα πιο πάνω. Αν δεν αποκοιμηθεί μόνος του, δεν ξέρει να το ξανακάνει όταν θα ξυπνήσει ενδιάμεσα. Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι, δεν ξέρω

[newbie G]

koalaki, εγώ, αν ήταν στο χέρι μου, θα τον άφηνα να κοιμάται μαζί μας όσο θέλει. ΟΜΩΣ, κι εγώ κι ο άντρας μου ξυπνάμε στις 6 το πρωί κι εγώ ειδικά κάνω κάθε μέρα ένα ταξίδι για να πάω στη δουλειά (εργάζομαι σε διπλανό νομό). Ο μικρός κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο κι όσες φορές τον πήραμε στο κρεβάτι μας, δεν κλείσαμε μάτι. Κλωτσάει, κοιμάται κάθετα ανάμεσά μας με τα πόδια πάνω μου και το κεφάλι του πάνω στο κεφάλι του μπαμπά του ή ανάποδα, σηκώνεται όρθιος, κάνει μια στροφή και ξαναξαπλώνει κι άλλα τέτοια όμορφα. Μένω άυπνη λοιπόν όταν κοιμάται μαζί μας και δεν έχει καθόλου πλάκα να κουτουλάω στο τιμόνι το πρωί.

 

Πάνω που έδειχνε ότι είχε συνηθίσει να κοιμάται μόνος του, τον έπιασε μια αμυγδαλίτιδα με 40-41 πυρετό και αναγκαστικά τον κοιμίζαμε μαζί μας για να μπορούμε να τον ελέγχουμε. Και θεωρώ ότι εδώ έγινε ένα πισωγύρισμα. Την άλλη βδομάδα κλείνουν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων και πιστεύω ότι θα είμαι πιο χαλαρή ώστε να μπορώ να τηρήσω ένα πρόγραμμα ύπνου. Θέλω αυτές τις 15 μέρες διακοπών να προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα πάλι σε μια τάξη. Γιατί δεν θα αντέξω να βγάλω το υπόλοιπο της σχολικής χρονιάς άυπνη.

[newbie G]

Και φυσικά μη ξεχνάμε τα ΔΟΝΤΙΑ!!! εμάς αυτό μας κατέστρεψε.

 

Σ' εμάς σίγουρα δεν είναι δόντια. Τα έβγαλε όλα (εκτός από τους κάτω κυνόδοντες) σχετικά χωρίς και χωρίς καθόλου ταλαιπωρία.

 

Παρ'όλα αυτά σε σας νομίζω ότι το θέμα είναι αυτό που σου έγραψα πιο πάνω. Αν δεν αποκοιμηθεί μόνος του, δεν ξέρει να το ξανακάνει όταν θα ξυπνήσει ενδιάμεσα. Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι, δεν ξέρω

 

Έχεις απόλυτο δίκιο, δεν το είχα σκεφτεί. Θα πρέπει να εκπαιδευτεί να κοιμάται από την αρχή στο κρεβάτι του. Θα το προσπαθήσω.

[Koalaki]

koalaki, εγώ, αν ήταν στο χέρι μου, θα τον άφηνα να κοιμάται μαζί μας όσο θέλει. ΟΜΩΣ, κι εγώ κι ο άντρας μου ξυπνάμε στις 6 το πρωί κι εγώ ειδικά κάνω κάθε μέρα ένα ταξίδι για να πάω στη δουλειά (εργάζομαι σε διπλανό νομό). Ο μικρός κάνει πολύ ανήσυχο ύπνο κι όσες φορές τον πήραμε στο κρεβάτι μας, δεν κλείσαμε μάτι. Κλωτσάει, κοιμάται κάθετα ανάμεσά μας με τα πόδια πάνω μου και το κεφάλι του πάνω στο κεφάλι του μπαμπά του ή ανάποδα, σηκώνεται όρθιος, κάνει μια στροφή και ξαναξαπλώνει κι άλλα τέτοια όμορφα. Μένω άυπνη λοιπόν όταν κοιμάται μαζί μας και δεν έχει καθόλου πλάκα να κουτουλάω στο τιμόνι το πρωί.

 

Πάνω που έδειχνε ότι είχε συνηθίσει να κοιμάται μόνος του, τον έπιασε μια αμυγδαλίτιδα με 40-41 πυρετό και αναγκαστικά τον κοιμίζαμε μαζί μας για να μπορούμε να τον ελέγχουμε. Και θεωρώ ότι εδώ έγινε ένα πισωγύρισμα. Την άλλη βδομάδα κλείνουν τα σχολεία για τις διακοπές των Χριστουγέννων και πιστεύω ότι θα είμαι πιο χαλαρή ώστε να μπορώ να τηρήσω ένα πρόγραμμα ύπνου. Θέλω αυτές τις 15 μέρες διακοπών να προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα πάλι σε μια τάξη. Γιατί δεν θα αντέξω να βγάλω το υπόλοιπο της σχολικής χρονιάς άυπνη.

 

Για τους λογους που αναφερεις στην πρωτη παραγραφο και οχι μονο σου εγραψα "περισσοτερο λαθος θεωρω να ερχεται στο κρεβατι σας" απο τα να μενεισ εσυ διπλα του μεχρι να κοιμηθει. Η ιωση που αναφερεις ειναι αρκετη για να προκαλεσει μια τετοιου ειδους αναστατωση και αν θελεις πισωγυρισμα. Το γεγονος οτι αρρωστησε του προκαλεσε ανασφαλεια και μη εχωντας αλλη επιλογη στραφηκε στο πιο οικειο και ασφαλες προσωπο (μαμα) για αυτον, η οποια μαμα ηταν εκει μαζι του για να τον ελεγχει, φροντιζει κλπ οσο διαρκουσε ο υπνοσ του στη διαστημα τησ ιωσησ. Οποτε αναμενομενη θεωρω τη συμπεριφορα του μικρου σου. Εφοσον εχεις αυτη την ευκαιρια (15 μερες) εκμεταλευσου το και "γυρνα" τον χρονο στο σημειο εκεινο πριν την ιωση και ισως βγεις κερδισμενη.

[smak]

Διάβασα επιτέλους το βιβλίο-πριν γεννήσω έλεγα σιγά μην αφήσω το μπουμπούκι μου να κλαίει. Είναι τρελός αυτός που το έγραψε είναι και αλλά τέτοια χαζά κτλ. Τώρα όμως που η μικρή γίνεται 9 μηνών κι εγώ από κοντά 9 μήνες διακεκομμένου ύπνου δηλ άυπνη,άλλαξα γνώμη. Δεν ξέρω για εσάς,αλλά εμενα η υπομονή μου έχει εξαντληθεί. Στο σπίτι έχουμε όλη μέρα εκνευρισμό(εγώ κι ο άντρας μου). Μας ενοχλούν τα πάντα. Ξυπνάμε αλοιφή. Με τι κουράγιο μια μαμα θα ξεκινήσει τη μέρα χωρίς ύπνο;θηλάζω ακόμα-αλλά έλεος πια. Όλη μέρα αγκαλιές κάνουμε και χάδια. Τη νύχτας πρέπει να ξεκουράζονται όλοι. Και στην τελική το παιδί δεν θα κλαίει για πάντα,αλλά για ελάχιστες μέρες. Όταν το εφαρμόσω θα σας πω αποτελέσματα. Ωραίες οι μελέτες και οι ιστορίες,αλλά φτάνει πια με την εξαντλητική άυπνία.

 

Τι εγινε τελικα? Την εφαρμοσες τη μεθοδο? Πως πηγε?

Tsarli τι νεα?

[Cωνσταντίνα]

εεε πως βρε σκουντουφλα αν δεν κανουμε προσωπικη επιθεση οταν μας τελειωνουν τα επιχειρηματα πως θα καταφερουμε να δημιουργησουμε εντυπωσεις? Ειναι μια πολυ "εξυπνη" τακτικη, την κανουν συχνα οι πολιτικοι μας γιαυτο και δεν οδηγουμαστε ποτε πουθενα...Επισης ειδα το απαραμιλλο "δυο φορες ΣΕ ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΣ"? αληθεια? Μηπως υπαρχει αλλη μια "σχολικη κλικα" και δεν το εχω καταλαβει?

 

Ας απολογηθω λοιπον, ας μπω στο τρυπακι Ειμαι μια εν δυναμει μαμα, 9 μηνων και περιμενω το μωρακι μου απο ωρα σε ωρα..μεχρι εκει καλα? Θα εγραφα κ αλλα, αλλα δε νομιζω οτι χρειαζεται να δωσω τα διαπιστευτηρια μου η' οτιδηποτε αλλο σ ενα ανωνυμο φορουμ για να καταθεσω αποψεις. Φυσικα γνωριζω οτι θα μου πουν "ααα οταν κανεις το παιδι βλεπουμε" βεβαια δε θα μπω σε λεπτομερειες για ανατροφη παιδιων για να απαντησω, δε θα ακολουθησω την πεπατημενη. Οποιος εχει λογικη κρινει τα επιχειρηματα του καθενα.

 

Οσο για το φυσιολογικο τοκετο πηγαινε σε συναρτηση με το "αναθεμα της καισαρικης" ντε φακτο, αλλα ειπαμε οταν θες να δημιουργησεις εντυπωσεις κοβεις και ραβεις λογια εκτος κειμενου...

 

Οι αποψεις μου πηγαιναν στην Τσαρλυ και στο θεμα της και πιστευω τη βοηθησα.

 

Το φορουμ ειναι για ολους! Για οσους εχουν ενα-δυο-τρια ή και κανενα παιδι. Υπαρχουν και γυναικες που δεν εχουν παιδια αλλα σκεφτονται να κανουν και μπαινουν στο parents για ενημερωση! Δεν λεει σε κανενα κανονα πως απαγορευονται οι "μη γονεις". Οποτε περι ορεξεως..

 

Εχω να σου πω επισης: "ααα οταν κανεις το παιδι βλεπουμε":lol: Κατσε να βγει απο εκει μεσα και θα γυρισει ο κοσμος τουμπα

[Little Monkey]

NewbieG, η Macorina έχει πιάσει το νόημα.

 

Παρ'όλα αυτά σε σας νομίζω ότι το θέμα είναι αυτό που σου έγραψα πιο πάνω. Αν δεν αποκοιμηθεί μόνος του, δεν ξέρει να το ξανακάνει όταν θα ξυπνήσει ενδιάμεσα.

 

Δεν είναι ότι ξυπνάει τώρα ενώ παλιά δεν ξυπνούσε. Ξυπνούσε και παλιά, απλά γύρναγε πλευρό που λέμε, και ξανακοιμόταν. Ενώ τώρα ξυπνάει και αναζητάει την αγκαλιά σου, αφού μαζί σου έχει μάθει να αποκοιμιέται.

 

Η λύση κατά τη γνώμη μου είναι να επιμείνεις να κοιμηθεί στο κρεβάτι του εξ αρχής, όχι στον καναπέ αγκαλιά με σένα και την τηλεόραση ανοιχτή. Αν μένεις δίπλα του όσο αποκοιμιέται στο κρεβατάκι του, άρχισε σιγά-σιγά να απομακρύνεσαι, μέχρι να φτάσεις να μπορείς να τον αφήνεις στην κούνια και να φεύγεις. Το να τον κοιμίζεις αγκαλιά και μετά να χρησιμοποιείς τη μέθοδο του ελεγχόμενου κλάματος για τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα είναι λίγο σκληρό για το παιδί. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να τον μπερδεύεις.

 

Γενικότερα στο θέμα του ύπνου πιστεύω ότι όσο πιο σταθεροί είμαστε τόσο καλύτερα. Σταθεροί με την έννοια ότι η ώρα του ύπνου είναι ιερή. Το παιδί καλό είναι να κοιμάται πάντα την ίδια ώρα και με τον ίδιο τρόπο, όχι τη μία μέρα ξενύχτι επειδή πήγαμε βόλτα, την άλλη μέρα ύπνος στον καναπέ επειδή βλέπαμε τηλεόραση, την τρίτη μέρα ύπνος στο κρεβάτι των γονιών επειδή ήμασταν άρρωστοι κοκ. Αν συνέχεια αλλάζουμε, το παιδί μπερδεύεται.

 

Εμείς ως ενήλικες έχουμε συναίσθηση του πότε πρέπει να πάμε για ύπνο ώστε την άλλη μέρα να είμαστε ξεκούραστοι, να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας και να συντονιστούμε με τους ρυθμούς των υπόλοιπων μελών της οικογένειας. Το παιδί όμως δεν μπορεί από μόνο του να κρίνει πόσο ύπνο χρειάζεται και πότε. Είναι δική μας ευθύνη να βεβαιωθούμε ότι κοιμάται τις κατάλληλες ώρες και για αρκετό χρόνο. Αν το αφήσουμε τελείως ελεύθερο να επιλέξει πού, πώς και πότε θα κοιμηθεί, οι πιθανότητες είναι ότι θα υποφέρουμε (και) εμείς, αφού όσο και να το θέλουμε έχουμε υποχρεώσεις που δεν μας επιτρέπουν να προσαρμόσουμε τους ρυθμούς μας στους ρυθμούς του παιδιού.

[tsarli]

Καλημέρα σας φίλες μου!! Ε, ναι, ξυπνάμε με κέφια! Και επίσης, έχουμε λιώσει το καρότσι στις βόλτες! Ντυνόμαστε καλά και βουρ!

Εφαρμόζουμε τη μέθοδο 12 βράδυα, πάμε περίφημα. Πλέον όχι μόνο δεν κλαίει όταν τον βάζω για ύπνο, αλλά εκεί που θηλάζει, και ενώ παλιότερα αποκοιμιόταν, σηκώνεται όρθιος, τρίβει μάτια και δείχνει ότι χόρτασε, ότι δε θέλει άλλο στήθος. Άρα τί θέλει? Το κρεβατάκια του! Και μόλις τον βάζω μέσα, κοιμάται αμέσως ή πατάει τον αγκαλίτσα-φωτεινούλη (μας έσωσε ο συγκεκριμένος) και αποκοιμιέται σαν άγγελος.

Να πώ όμως οτι δεν εφάρμοσα απόλυτα τη μέθοδο..μέσα στη νύχτα θα ξυπνήσει από 0 έως 1 φορά (μια φορά νομίζω 3). Επειδή όμως είμαι ξεκούραστη πλέον, τον βλέπω στην κάμερα στο δωμάτιό μου ότι ξύπνησε, πάω, τον ταϊζω και ξανά στο κρεβάτι και συνεχίζει. Αυτό το κάνω γιατί είμαι πλέον ξεκούραστη και μπορώ. Αν δω βέβαια ότι αυτή η κίνησή μου μπορεί να φέρειμ μιά γενική αναστάτωση ή κάποιο πισογύρισμα, θα το κόψω αμέσως και θα συνεχίσω με τη μέθοδο.

Το πρωί ξυπνά πλέον σταθερά στις 7 (στην αρχή έτυχε και . Μόνο μια μέρα ξύπνησε 6:30. Δεν έχω παράπονο! Ίσα ίσα, κάθε μέρα είναι σαν γιορτή!

Εφάρμοσα τη μέθοδο και 2 μεσημέρια. Το πρώτο ήταν ψιλοζόρικο, κοιμήθηκε εν τέλει μισή ώρα και μετά άλλη μία. Το δεύτερο πιο χαλαρά, κοιμήθηκε πάλι το ίδιο. Σήμερα είναι το 3ο μεσημέρι.

NewbieG να που τα ξαναλέμε! Συμφωνώ και γω ότι το παιδί πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνο του, ώστε αν ξυπνήσει μέσα στο βράδυ να είναι έτοιμο να ξανακοιμηθεί μόνο του. Αυτή νομίζω είναι η λύση στο θέμα σας. Αν δηλ. κοιμάται στην αγκαλιά της μανούλας (που είναι τέλειο και μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε όλες με τα παιδάκια μας), λογικό είναι ότι αν ξυπνήσει μέσα στη νύχτα θα αναζητά την αγκαλιά της μανούλας για να κοιμηθεί. Εγώ σώθηκα με τον αγκαλίτσα. Καμιά φορά βλέπω στην κάμερα ότι έχει ξυπνήσει και περιμένω να δω τί θα κάνει. Πηγαίνει, πιάνει τον αγκαλίτσα, τον πατάει, βγάζει φως το κεφάλι του αγκαλίτσα και ακούγονται νανουρίσματα, χαίρεται ο δικός μου, τον χαζεύει και αποκοιμιέται. Στο βιβλίο που διάβασα κράτησα ένα κομμάτι που μου φάνηκε πολύ όμορφο.Αναφέρει λοιπόν ότι πριν τον ύπνο, θα μπορούσαν οι γονείς και το παιδί να κάνουν μία ζωγραφιά και να του τη βάλουν στο κρεβατάκι του (δίπλα, πάνω, δεν έχει σημασία). Οπότε όταν πάμε το απιδί στο κρεβατάκι του, του λέμε ότι η μαμά και ο μπαμπάς σ' αγαπάνε πολύ, θα είνια εδώ για σένα, εσύ θα κοιμηθείς με τον αγκαλίτσα (ή όποιο άλλο αγαπημένο αρκουδάκι έχει το παιδί) καιμε τη ζωγραφιά. Όταν θα μεγαλώσει ο δικός μου θα το κάνουμε σίγουρα, θα έχει ένα "κομμάτι" μιας κοινής μας δραστηριότητας κοντά του, για τα παιδιά έχει πολύ μεγάλη σημασία. Θυμηθείτε τον εαυτό μας παιδί, πόσο πολύ μας συντρόφευε μία απλή ζωγραφιά.

Χωρίς να είμαι η πλέον αρμόδια για να συμβουλέψω για το συγκεκριμένο θέμα, μπορώ να πω με σιγουριά μόνο ότι τα παιδιά λατρεύουν τη ρουτίνα, το πρόγραμμα, την οργάνωση. ΕΓώ προσωπικά δεν είχα αποτέλεσμα με καμία μέθοδο, με κανέναν τρόπο. Έλιωνα στι κλάμα του μωρού και πεταγόμουν. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα τίποτα έτσι. Χρειάστηκε να φανώ δυνατή και συνεπής και ίσως σκληρή κάποιες φορές (ευτυχώς λίγες), απογοητεύτηκα στην αρχή, αλλά τώρα απολαμβάνω το αποτέλεσμα.

Σίγουρα όμως όλα τα παιδάκια δεν είναι ίδια, το ίδιο και ο τρόπος που ανταποκρίνεται το καθένα σε μια εκπαίδευση. Θα πω όμως με κάθε επιφύλαξη, ότι ο συγκεκριμένος τρόπος έχει εξαιρετικά αποτελέσματα.

[maria ampelokipi]

tsarli, newbie G, macorina και λοιπές φίλες καλημέρα!

αρχίζω με μία μία

macorina uber alles!!!συμφωνώ και επαυξάνω

tsarli είδες? είδες??? (και στα λεγα εγώ!!!) είδες τι χαρά είναι να μην τρέμεις το βράδυ, να ξέρεις ότι μπορείς να ζήσεις σαν άνθρωπος και να ευχαριστηθείς το παιδί σου? ήθελα να σου πω (αλλά δεν είχα μπει λόγω ίωσης της μικρής και είδα ότι τελικά βρήκες λύση) πως για το μεσημεριανό ύπνο κάνουμε ΑΚΡΙΒΩΣ ό,τι και το βράδυ: ίδιες συνθήκες, ίδια συμπεριφορά, απλά μειώνουμε τους χρόνους αντίδρασής μας στο κλάμα του παιδιού

newbie G εμάς και τα δυο παιδιά αρχίσανε αυτά τα κόλπα στους 16 μήνες. Γεννημένα Μάιο και τα δυο, μόλις τελείωσε το καλοκαίρι και τα ξενύχτια και γυρίσαμε στη ρουτίνα της Αθήνας άρχισαν τα όργανα! Στον γιο κάναμε το μοιραίο λάθος να αρχίσουμε το καρότσι, με αποτέλεσμα το παιδί να κοιμάται μόνο με κούνημα και να ζητάει το καρότσι μέσα στη νύχτα, αφού μόνο έτσι ήξερε να κοιμάται. Έβλεπε την κούνια και έβγαζε φλύκταινες! Στο τέλος (27 μηνών πια) αποφασίσαμε να πάρουμε δραστικά μέτρα: του αγοράσαμε κανονικό κρεβάτι, ώστε να αποσυνδέσει τον ύπνο από την κούνια σε αντιδιαστολή με καρότσι, κόψαμε μαχαίρι το καρότσι και εφαρμόσαμε τη μέθοδο του διακοπτόμενου κλάματος. Φυσικά σηκωνόταν, φυσικά ερχόταν στο κρεβάτι μας, αλλά εμείς αμίλητοι τον πηγαίναμε στο κρεβάτι του. Μια, δυο, δέκα, είκοσι φορές την πρώτη νύχτα, την επόμενη μέρα λιγότερες, μέχρι το τέλος της εβδομάδας είχε μάθει να κοιμάται στο κρεβάτι του και ήξερε πως αν μας χρειαζόταν θα πηγαίναμε εμείς.

Στο δεύτερο παιδί δεν είχαμε τις ίδιες αντοχές. Είχαν περάσει και τα χρόνια, είχαμε "καεί" με τα ξενύχτια του πρώτου, είπαμε πως δεν παίζει να κάνουμε άλλα χατήρια τέτοιου είδους, άσε που θα ξυπνούσε και ο μεγάλος με τα πολλά σούρτα φέρτα. Με το που άρχισε τα τερτίπια (16 μηνών), αρχίσαμε και εμείς την μέθοδο. Μέσα σε μια βδομάδα η μικρή ήταν σούπερ. Πρόσφατα αρρώστησε και εξαιτίας της ίωσης πηγαίναμε συχνά στο δωμάτιό της και της ξεμπουκώναμε τη μύτη, την σκεπάζαμε κλπ. Αποτέλεσμα? "Ξέμαθε" να κοιμάται μόνη της. Ξαναεφαρμόσαμε τη μέθοδο και επανήλθε.

Όπως λέει η macorina, το παιδί (και εμείς) όταν ανοίγουμε τα μάτια στη μέση της νύχτας, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, τσεκάρουμε ότι όλα είναι οκ, ότι είμαστε εκεί που πέσαμε για ύπνο και ξανακοιμόμαστε. Αν είχαμε κοιμηθεί στο κρεβάτι μας και βλέπαμε μέσα στη νύχτα ότι είμαστε πχ στην πολυθρόνα, δεν θα απορούσαμε? Αυτό παθαίνει και το παιδί όταν αποκοιμιέται στην αγκαλιά και ξυπνάει στο κρεβάτι του!

Άρα τα βασικά είναι να μάθει το παιδί ότι πρέπει να κοιμάται στο δωμάτιό του, στο κρεβάτι του και κατά συνέπεια ότι εκεί θα ξαναβρεθεί όσο και αν προσπαθήσει να έρθει σε εμάς. Αυτό έχει ως συνέπεια κάθε φορά που ξυπνάει το βράδυ στο κρεβάτι του, να συνειδητοποιεί πως όλα είναι εντάξει, άρα μπορεί ήσυχο να ξανακοιμηθεί.

Για το κάγκελο, θα σου έλεγα και εγώ πως είναι ώρα να το βγάλεις, καλύτερα να κατεβαίνει μόνο του το παιδί και όχι να σκαρφαλώνει!

Απλά αν αφιονίζεται με την κούνια, ίσως να το βολεύατε με ένα κανονικό κρεβατάκι πια.

[newbie G]

 

Η λύση κατά τη γνώμη μου είναι να επιμείνεις να κοιμηθεί στο κρεβάτι του εξ αρχής, όχι στον καναπέ αγκαλιά με σένα και την τηλεόραση ανοιχτή. Αν μένεις δίπλα του όσο αποκοιμιέται στο κρεβατάκι του, άρχισε σιγά-σιγά να απομακρύνεσαι, μέχρι να φτάσεις να μπορείς να τον αφήνεις στην κούνια και να φεύγεις. Το να τον κοιμίζεις αγκαλιά και μετά να χρησιμοποιείς τη μέθοδο του ελεγχόμενου κλάματος για τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα είναι λίγο σκληρό για το παιδί. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να τον μπερδεύεις.

 

Χθες βράδυ, πήγαμε μαζί στο κρεβάτι του, του είπα 3 παραμύθια, αυτός στο κρεβάτι κι εγώ κάτω στο στρώμα να του κρατάω το χεράκι και να τον χαϊδεύω. Κάθε φορά που τελείωνε το παραμύθι, ήθελε κι άλλο. Το θέμα ήταν να μη φύγω. Μάλιστα ήθελε σωματική επαφή, επειδή δεν ανέβηκα εγώ στο κρεβάτι του, κατέβηκε εκείνος στο στρώμα στο πάτωμα για να είναι μαζί μου. Τον πήρε ο ύπνος πάνω μου. Με το που τον έβαλα στο κρεβάτι του να φύγω, ξύπνησε κι άρχισε να κλαίει. Οπότε κατέληξα να ανέβω εγώ στο κρεβάτι του. Αυτό ήταν! Κοιμήθηκε αμέσως.

 

Τη νύχτα ξύπνησε τρεις φορές. Και τις τρεις πήγα πάλι στο κρεβάτι και κοιμήθηκα μαζί του. Έκανα βλακεία, ε; Την τρίτη φορά με πήρε ο ύπνος εκεί και με ξύπνησε το πρωί ο άντρας μου.

 

NewbieG να που τα ξαναλέμε! Συμφωνώ και γω ότι το παιδί πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνο του, ώστε αν ξυπνήσει μέσα στο βράδυ να είναι έτοιμο να ξανακοιμηθεί μόνο του. Αυτή νομίζω είναι η λύση στο θέμα σας. Αν δηλ. κοιμάται στην αγκαλιά της μανούλας (που είναι τέλειο και μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε όλες με τα παιδάκια μας), λογικό είναι ότι αν ξυπνήσει μέσα στη νύχτα θα αναζητά την αγκαλιά της μανούλας για να κοιμηθεί. Εγώ σώθηκα με τον αγκαλίτσα. Καμιά φορά βλέπω στην κάμερα ότι έχει ξυπνήσει και περιμένω να δω τί θα κάνει. Πηγαίνει, πιάνει τον αγκαλίτσα, τον πατάει, βγάζει φως το κεφάλι του αγκαλίτσα και ακούγονται νανουρίσματα, χαίρεται ο δικός μου, τον χαζεύει και αποκοιμιέται. Στο βιβλίο που διάβασα κράτησα ένα κομμάτι που μου φάνηκε πολύ όμορφο.Αναφέρει λοιπόν ότι πριν τον ύπνο, θα μπορούσαν οι γονείς και το παιδί να κάνουν μία ζωγραφιά και να του τη βάλουν στο κρεβατάκι του (δίπλα, πάνω, δεν έχει σημασία). Οπότε όταν πάμε το απιδί στο κρεβατάκι του, του λέμε ότι η μαμά και ο μπαμπάς σ' αγαπάνε πολύ, θα είνια εδώ για σένα, εσύ θα κοιμηθείς με τον αγκαλίτσα (ή όποιο άλλο αγαπημένο αρκουδάκι έχει το παιδί) καιμε τη ζωγραφιά. Όταν θα μεγαλώσει ο δικός μου θα το κάνουμε σίγουρα, θα έχει ένα "κομμάτι" μιας κοινής μας δραστηριότητας κοντά του, για τα παιδιά έχει πολύ μεγάλη σημασία. Θυμηθείτε τον εαυτό μας παιδί, πόσο πολύ μας συντρόφευε μία απλή ζωγραφιά.

 

Πολύ καλές ιδέες και οι δύο. Λούτρινα έχουμε μπόλικα. Θα υιοθετήσουμε ένα να του κάνει παρέα στον ύπνο. Κι η ζωγραφιά επίσης μου άρεσε. Έχουμε ήδη ζωγραφίσει κάποιες εικόνες παρέα, με το μπαμπά, τη μαμά, το μωρό και τις γατούλες μας, θα φροντίζω να τις αξιοποιήσω. Σ' ευχαριστώ.

 

 

Για το κάγκελο, θα σου έλεγα και εγώ πως είναι ώρα να το βγάλεις, καλύτερα να κατεβαίνει μόνο του το παιδί και όχι να σκαρφαλώνει!

Απλά αν αφιονίζεται με την κούνια, ίσως να το βολεύατε με ένα κανονικό κρεβατάκι πια.

 

Δεν ξέρω τι εννοείς όταν λες κούνια, αλλά εγώ εννοώ το κανονικό κρεβατάκι με κάγκελα. Σε διαστάσεις δεν το λες μικρό, αφού χωράω κι εγώ να κοιμηθώ μέσα. Χθες βγάλαμε τα κάγκελα.

[Koalaki]

NEWBIE G εχθες κοιμηθηκες μαζι του γιαυτο και ξυπνωντας δεν σε βρηκε και σε εψαχνε. Θα πρεπει το μωρο να μαθει να κοιμαται και να ξυπναει με το ιδιο αντικειμενο, κουκλακι η οτιδηποτε αλλο. Με λιγα λογια πρεπει να βρεις κατι να αντικαταστησεις την παρουσια σου με κατι αλλο και ταυτοχρονα να κανεις το μωρο να συνδεσει αυτο το κατι αλλο με τον υπνο.

[tsarli]

Η μέθοδος με το κουκλάκι/αρκουδάκι (με κάτι αγαπημένο του ή κάτι που πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει το αγαπημένο του) πιάνει σίγουρα. Ο αγκαλίτσας φωτεινούλης μέχρι πρότινος ήταν ένα αδιάφορο παιχνίδι..δεν το είχε και πολύ σε υπόληψη που λένε! Μέσα σε 10 περίπου μέρες είναι απίστευτη η αλλαγή. Εντάξει, θα τον πετούσε και έξω από το κρεβάτι τις πρώτες φορές, αλλά μετά έγιναν αχώριστοι! ΄'Εχει 2 βράδυα τώρα που δεν κλαίει καθόλου (ούτε γκρινιάζει) που τον βάζω στο κρεβάτι, απλά γυρνάει, πατάει τον αγκαλίτσα του, ξεκινάει ο αγκαλίτσας τα νανουρίσματα και ο δικός μου κοιμάται αμέσως.

Σήμερα είμαστε στην 3η μέρα μεσημεριανής εκπαίδευσης. Δυστυχώς μου κοιμήθηκε μόνο 25 λεπτά. Αλλά πλέον δεν απογοητευομαι, ξέρω ότι η μέθοδος πιάνει και είμαι σίγουρη ότι πολύ σύντομα το μωρό μας θα κοιμάται καλά και τα μεσημέρια.

Να κάνω μια παρένθεση εδώ. Πέρα από το γεγονός ότι είχα φτάσει στα όρια μου, με άγχωνε πολύ το ότι το μωρό κοιμόταν λίγες ώρε ςγια την ηλικία του και αυτό διακεκομένα. Από μικρή εγώ δεν κοιμάμαι πολύ. Είμαι μαλωμένη με τον ύπνο. Πολύ όμως. Πριν γεννήσω έλεγα ότι δε θέλω το παιδί να πάρει από μένα την αϋπνία μου (και τη δυσκοιλιότητά μου, ασχετο)! Δε θέλω να ταλαιπωρηθεί όπως εγώ. Ακόμη και τώρα δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Όλο σκέφτομαι, στριφογυρνάω, δεν ξέρω να "καταβάζω" διακόπτες.

Γι' αυτό θεωρώ πολύ σημαντικό το παιδί να μάθει να κοιμάται, να αγαπήσει τον ύπνο και να γίνει ένας μεγάλος υπναράς!! Μη γίνει σαν τη μάνα του (που το κονσίλερ πήγαινε σύννεφο)!! Και πιστεύω πλέον ότι ναι μεν παίζουν ρόλο τα γονίδια, αλλά κατά τα άλλα ο ύπνος είναι κάτι που, όπως πολλά άλλα πράγματα, μαθαίνεται. Θέλω το αγόρι μου να κοιμάται, να ξεκουράζεται και να ξυπνά ζεστό από τον ύπνο, σαν φραντζολάκι!

[smak]

Αχ βρε tsarli ποσο σε χαιρομαι που σε αισθανομαι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ χαρουμενη και οχι απελπισμενη! Μακαρι καποια στιγμη να νιωσω κι εγω ετσι...

Προς το παρον ειμαι πολυ κουρασμενη, εκνευρισμενη, απογοητευμενη και μπερδεμενη... και πολλα αλλα σε -μενη!

Ο υπνος ειναι ΠΟΛΥ σημαντικος για ολους! Μικρους και μεγαλους!

[newbie G]

Η μέθοδος με το κουκλάκι/αρκουδάκι (με κάτι αγαπημένο του ή κάτι που πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει το αγαπημένο του) πιάνει σίγουρα. Ο αγκαλίτσας φωτεινούλης μέχρι πρότινος ήταν ένα αδιάφορο παιχνίδι..δεν το είχε και πολύ σε υπόληψη που λένε! Μέσα σε 10 περίπου μέρες είναι απίστευτη η αλλαγή. Εντάξει, θα τον πετούσε και έξω από το κρεβάτι τις πρώτες φορές, αλλά μετά έγιναν αχώριστοι! ΄'Εχει 2 βράδυα τώρα που δεν κλαίει καθόλου (ούτε γκρινιάζει) που τον βάζω στο κρεβάτι, απλά γυρνάει, πατάει τον αγκαλίτσα του, ξεκινάει ο αγκαλίτσας τα νανουρίσματα και ο δικός μου κοιμάται αμέσως.

 

Mακάρι να πιάσει. Αν και δεν έχω μεγάλες προσδοκίες. Είχα δοκιμάζει το λεγόμενο μεταβατικό αντικείμενο όταν ήταν πολύ μικρός ακόμα, αλλά έδειχνε να αδιαφορεί. Είχα και πανάκι και κουβερτάκι και λούτρινο. Τα απέρριψε, όπως και την πιπίλα.

 

Κάναμε και καινούρια ζωγραφιά σήμερα το απόγευμα, και την κολήσαμε στον τοίχο δίπλα στο κρεβάτι του.

[derbybaby]

καλησπερα! καταρχην μπραβο στην τσαρλι που κοιμαται το μπεμπε!!!

κατα δευτερον αν ειδα καλα η Newbie ελεγε οτι ειναι 19 μηνων ο μικρος? εμενα στους 18 μηνες ο μεγαλος ενω ανεκαθεν κοιμοταν ευκολα κ στο κρεβατι του εφαγε ενα στραβωμα οταν εβγαζε κυνοδοντες εκοψε κ το γαλα κ εκει τα ειδαμε ολα..κλαμα υστερια χαμος κ υπνος μονο μαζι μας. ζηταγε να κατεβει κατω (ειναι με οροφους το σπιτι) κ γενικα ενας χαμος..εν τελει με τα πολλα πειεδη δεν μιλαγε κιολας καταλαβαμε τα εξης πραγματα: δεν ηθελε να κοιμαται σε απολυτο σκοταδι, οποτε βαλαμε φωτακι νυχτας, φοβοταν την ηλεκτρικη σκουπα η οποια ηταν κοντα στην πορτα του δωματιου του κ ηθελε ενα κινητρο για να παει στο κρεβατι του οποτε βαλαμε πολλα κ καινουρια αυτοκολλητα τοιχου, διαβαζαμε πολλα παραμυθια κ γενικα καναμε υπομονη ενα μηνα μεχρι που συνηλθε. στις αρχες εκανε κοντα 45 λεπτα να κοιμηθει με εμενα καθισμενη με την κοιλαρα στο πατωμα ( εγκυος στον δευτερο) να μαλλιαζει η γλωσσα μ με τα τρια γουρουνακια. σιγα σιγα μειωθηκαν οι χρονοι κ δοξα τον κυριο αρχισε να κοιμαται οπως παλια.

ευχομαι να επανελθετε συντομα!!!

[newbie G]

καλησπερα! καταρχην μπραβο στην τσαρλι που κοιμαται το μπεμπε!!!

κατα δευτερον αν ειδα καλα η Newbie ελεγε οτι ειναι 19 μηνων ο μικρος? εμενα στους 18 μηνες ο μεγαλος ενω ανεκαθεν κοιμοταν ευκολα κ στο κρεβατι του εφαγε ενα στραβωμα οταν εβγαζε κυνοδοντες εκοψε κ το γαλα κ εκει τα ειδαμε ολα..κλαμα υστερια χαμος κ υπνος μονο μαζι μας. ζηταγε να κατεβει κατω (ειναι με οροφους το σπιτι) κ γενικα ενας χαμος..εν τελει με τα πολλα πειεδη δεν μιλαγε κιολας καταλαβαμε τα εξης πραγματα: δεν ηθελε να κοιμαται σε απολυτο σκοταδι, οποτε βαλαμε φωτακι νυχτας, φοβοταν την ηλεκτρικη σκουπα η οποια ηταν κοντα στην πορτα του δωματιου του κ ηθελε ενα κινητρο για να παει στο κρεβατι του οποτε βαλαμε πολλα κ καινουρια αυτοκολλητα τοιχου, διαβαζαμε πολλα παραμυθια κ γενικα καναμε υπομονη ενα μηνα μεχρι που συνηλθε. στις αρχες εκανε κοντα 45 λεπτα να κοιμηθει με εμενα καθισμενη με την κοιλαρα στο πατωμα ( εγκυος στον δευτερο) να μαλλιαζει η γλωσσα μ με τα τρια γουρουνακια. σιγα σιγα μειωθηκαν οι χρονοι κ δοξα τον κυριο αρχισε να κοιμαται οπως παλια.

ευχομαι να επανελθετε συντομα!!!

 

Κι εμάς αυτό είναι το αγαπημένο μας. Ειδικά στο "θα ρουφήξω, θα φυσήξω, το σπιτάκι σας θα ρίξω" φυσάει κι ο μικρός μαζί. Φωτάκι νυχτός έχουμε πάντως. Το ότι μπορεί να φοβάται κάτι, το έχω σκεφτεί, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τι να είναι. Τα δόντια δεν ήταν πρόβλημα ως τώρα, τα έβγαλε σχετικά εύκολα, μόνο οι δυο κάτω κυνόδοντες μας έμειναν. Όσο για το δωμάτιο, έχει τόσα όμορφα πράγματα με τα οποία ασχολείται πραγματικά, που δεν είναι ότι δεν θέλει να πάει για ύπνο. Περνάει πολλή ώρα στο δωμάτιό του, παίζοντας, ζωγραφίζοντας κλπ, που δε νομίζω πως χρειάζεται έξτρα κίνητρο. Σ' ευχαριστώ πάντως.

[ΑΝΝΑ24]

Newbie, θα σου πω το εν δυνάμει μέλλον:

τα κορίτσια έχουν απόλυτο δίκιο για το ότι πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνο του για να μπορεί να αποκοιμιέται και πάλι κατά τη διάρκεια της νύχτας.

 

Η δικιά μου σα μωράκι δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα ύπνου. Άλλοτε με τον αγκαλίτσα, που τον δέναμε στα κάγκελα για να τραγουδάει non stop, άλλοτε με ένα παιχνίδι, έστω με λίγο κούνημα στα χέρια, ΟΚ...

Από 18 μηνών άρχισε να έχει τρομερή άρνηση να κοιμηθεί.

Την έβαζες στο κρεβάτι και έβγαινε επιτόπου. Αφαιρέσαμε και το κάγκελο να μη χτυπήσει γιατί σκαρφάλωνε, και με τη νέα ελευθερία βρήκαμε το μπελά μας.

Οπότε καταλήξαμε σε λύσεις να ξαπλώνουμε αρχικά όλοι μαζί στο δικό μας για να νιώσει πως τελείωσε η μέρα.

Μετά δεχόταν και ξαπλώναμε οι δυο μας σε ένα μονό κρεβάτι που είχαμε στο δωμάτιό της, της διάβαζα, μετά να κλείσουμε το φως, να πούμε κι άλλες ιστορίες... Όταν κοιμόταν την έβαζα στο δικό της.

Ξύπναγε σχεδόν κάθε νύχτα και της έφτιαχνα γάλα για να ηρεμήσει. Μετά την έβαζα στο κρεβάτι μας και...κλωτσοπατινάδες.

Αργότερα, ούτε θυμάμαι πως, επικράτησε η συνήθεια να ξαπλώνουμε στο δικό μου ενώ πρώτα ξεφυλλίζαμε άλμπουμ με φωτογραφίες. Όταν κοιμόταν την πήγαινα πάλι ( 2χρονών +) μια φορά την κοπάνισα στο κρεβάτι της μες στο σκοτάδι. (Χώρια όταν ξύπναγε κατά τη μεταφορά...πάλι από την αρχή)

Ξύπναγε σχεδόν κάθε νύχτα, κουτσοπροσπαθήσαμε να κάνουμε το σύστημα, δεν είχαμε αντοχή για τόσο αλληλοσπαραγμό μεσ΄στη νύχτα, πάλι στο κρεβάτι μας. Κλωτσοπατινάδες.

Πέρσι την μετακομίσαμε στο μονό κρεβάτι, και πλέον πάλι ξάπλωνα δίπλα της, ιστορίες κλπ, τουλάχιστον δε χρειαζόταν να τη σηκώνω μετά.

Ξαναματαξύπναγε το βράδυ και πήγαινα πλέον εγώ. Κάπως καλύτερα.

Μια μέρα (μια νύχτα για την ακρίβεια), κόντευε τα 4 πια, όταν φώναξε τη νύχτα πάτησα πόδι και δεν ξάπλωσα μαζί της, πηγαινοερχόμουν και την καθησύχαζα. Ως δια μαγείας τα νυχτερινά καλέσματα ελαχιστοποιήθηκαν.

Το Φεβρουάριο θα κλείσει τα 5 και ακόμα θέλει να ξαπλώνω δίπλα της για να την πάρει ο ύπνος. Βέβαια, όπως έχω γράψει και σε άλλο ποστ, τώρα πια έχει αλλάξει η μορφή και κάνουμε ουσιαστικά παρέα, μου λέει τα εσώψυχά της πριν την πάρει ο ύπνος και γι αυτό δεν το κόβω.

 

Ελπίζω να μη σας κούρασα, ήθελα απλά να δεις την άλλη πιθανή εναλλακτική.

Εμείς ενώ το προσπαθήσαμε, το κάναμε σπασμωδικά και δεν είχαμε την αποφασιστικότητα να ολοκληρώσουμε τη μέθοδο, δεν ήμουν και σίγουρη τι είναι το σωστό, τη λυπόμουν να σφαδάζει και τα γνωστά.

Φέτος δεν έχω πρόβλημα, αλλά για 2 χρόνια τουλάχιστον κουράστηκα πάρα πολύ. Κάθε βράδυ ένιωθα ότι έχω να περάσω ένα υποχρεωτικό μαρτύριο για να κερδίσω την πολυπόθητη ξάπλα. (εκεί να δεις παστούλες Tsarli).

Αν το ξαναέκανα, μάλλον θα το προσπαθούσα πιο συντονισμένα. Μάλλον.

[newbie G]

ΑΝΝΑ24, πολύ "ενθαρρυντικά" όλα αυτά!

[ΑΝΝΑ24]

Είναι μια από τις φορές που έυχεσαι κάποιος άλλος να τα καταφέρει εκεί που εσύ τα %&*(((:lol:

[tsarli]

ΑΝΝΑ24, πολύ "ενθαρρυντικά" όλα αυτά!

 

Oπλίσου με υπομονή και επιμονή, ωτοασπίδες για να μην ακούς τα ουρλιαχτά και λυγίσεις (και εννοείται αγκαλιά με το σύζυγο, ο ένας να συγκρατεί τον άλλον. Εμείς με τον δικό μου όταν σπάραζε ο μικρός αρχίζαμε "τώρα θα μπω, δεν αντέχω, του κάνουμε κακό", "όχι, μη μπεις, κρατήσου", και διάφορα άλλα τέτοια!

Τώρα τα συζητάμε σαν να έγιναν πριν χρόνια, ενώ δεν πέρασαν καν 2 εβδομάδες. Τότε δεινοπαθήσαμε (μπορείς να δεις και τα αρχικά μηνύματά μου, όταν ξεκίνησα τη μέθοδο), τώρα αναρωτιόμαστε γιατί δεν το κάναμε νωρίτερα. Και εννοείται όσο πιο αργά το κάνεις (και είναι μεγάλο το παιδί και καταλαβαίνει), τόσο πιο δύσκολο είναι.

Και επίσης είναι πολύ σημαντικό να διαβάσεις το βιβλίο και να το εφαρμόσεις κατά γράμμα. Το βιβλίο είναι μικρό καιι διαβάζεται σε ένα 2ωρο το πολύ. Θα σου φανεί βάρβαρο και βάναυσο (ειδικά να το εφαρμόσεις στην πράξη). Όσοι όμως το έχουν εφαρμόσει (βάζω και τον εαυτό μου μεσα) πιστεύω ότι αναγνωρίζουν στο βιβλίο αυτό μία συντονισμένη και πολύ καλά μελετημένη μέθοδο με εξαιρετικά αποτελέσματα. Στην αρχή το αμφισβήτησα, αλλά πλέον πιστεύω ότι δεν γράφτηκε στην πλάκα, "έτσι για να βασανίσει κάποια παιδάκια που δεν κοιμούνται". Για μας, για την οικογένειά μου, υπήρξε η σωτηρία μας.

[newbie G]

Απόψε καλά τα πήγαμε. Πήγαμε στο δωμάτιό του κατά τις 9, αναμμένα φώτα, κουβεντούλα, χαδάκια τη γατούλα, "έλα γατούλα να κοιμηθείς στο κρεβάτι με τον Κωνσταντίνο", (ήρθε κι αυτό το ζωντανό να χαϊδευτεί) τη βλέπαμε και στη ζωγραφιά, μια χαϊδεύαμε τη ζωγραφιά, μια τη γατούλα, διαβάσαμε και παραμυθάκια καθιστοί στο κρεβάτι του κι οι δυο και κάποια στιγμή γλάρωσε. Εκεί εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και του έδωσα να αγκαλιάσει ένα αρκουδάκι λούτρινο, λέγοντάς του όταν ξυπνήσει τη νύχτα να το αγκαλιάσει πάλι και να κοιμηθεί. Μέσα σε 5 λεπτά κοιμήθηκε. Εγώ κάτω στο στρώμα αυτή τη φορά, ελάχιστη σωματική επαφή, μπορώ να πω πως δεν δυσκολεύτηκα καθόλου. Φτύστε με, μη με ματιάσετε και παρακαλάτε να μην ξυπνήσει κλαίγοντας μέσα στη νύχτα, γιατί δεν καλοκοιμήθηκα και χθες κι αύριο δίνουμε ελέγχους και δεν θέλω να'μαι σα μαραμένη σταφίδα. Θα σας ενημερώσω αύριο πώς θα πάει η νύχτα μας (ξέρω, δεν θα κοιμηθείτε από αγωνία)

 

Και επίσης είναι πολύ σημαντικό να διαβάσεις το βιβλίο και να το εφαρμόσεις κατά γράμμα. Το βιβλίο είναι μικρό καιι διαβάζεται σε ένα 2ωρο το πολύ. Θα σου φανεί βάρβαρο και βάναυσο (ειδικά να το εφαρμόσεις στην πράξη). Όσοι όμως το έχουν εφαρμόσει (βάζω και τον εαυτό μου μεσα) πιστεύω ότι αναγνωρίζουν στο βιβλίο αυτό μία συντονισμένη και πολύ καλά μελετημένη μέθοδο με εξαιρετικά αποτελέσματα. Στην αρχή το αμφισβήτησα, αλλά πλέον πιστεύω ότι δεν γράφτηκε στην πλάκα, "έτσι για να βασανίσει κάποια παιδάκια που δεν κοιμούνται". Για μας, για την οικογένειά μου, υπήρξε η σωτηρία μας.

 

Κοίτα... έχω ακούσει ότι ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου παραδέχτηκε πως η μέθοδος δεν είναι 100% αποτελεσματική, ειδικά σε παιδιά κάτω των 2 ετών. Γενικά δεν ψήνομαι να το διαβάσω, γιατί προτιμώ να ακούω γνώμες κι εμπειρίες άλλων μαμάδων και τελικά ν' ακολουθώ το ένστικτό μου. Νομίζω πως η όλη συζήτηση εδώ μέσα με βοήθησε αρκετά. Και για να πω του στραβού το δίκιο, δεν θεωρώ κακό το να κοιμούνται οι γονείς με τα παιδιά στο κρεβάτι τους. Το θέμα είναι να κοιμούνται. Πιστεύω πως όταν το παιδί είναι έτοιμο, κοιμάται μόνο του στο κρεβάτι του χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Ο μόνος λόγος που είπα να το δοκιμάσω, είναι για να μη λέω μετά ότι δεν προσπάθησα. Γενικά θα το πάρω χαλαρά. Αν δεν μου βγει, πολύ απλά δεν μου βγήκε. Εξάλλου κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Μπορεί απλά να περνάει φάση.

[smak]

Φτου φτου!

Αντε, ολα καλα ευχομαι να ξεκουραστειτε αποψε!

Περιμενουμε νεα...

[tsarli]

Eφόσον κοιμηθήκατε, φτου να μη σας ματιάξουμε! Εύχομαι ατελείωτους, συνεχόμενους ύπνους και φουσκωτά (από τον ύπνο) μαγουλάκια το πρωί!

Το βιβλίο ενδείκνυται για πολύ δύσκολες περιπτώσεις (όπως η δική μας). Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε μαμάδες ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Έχω ξανατονίσει ότι προσωπικά θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι η τελευταία εναλλακτική, η τελευταία λύση. Φτάνει κανείς εκεί όταν έχει εξαντλήσει κάθε άλλη δυνατή επιλογή. Αφού τα καταφέρατε "αναίμακτα", σίγουρα να συνεχίσετε έτσι. Εμείς δυστυχώς χρειαστήκαμε το "βαρύ πυροβολικό"!

Καλούς ύπνους λοιπόν στον Κωνσταντίνο και αχρείαστο να είναι το κονσίλερ στη μαμά!!

[newbie G]

Ξύπνησε δυο φορές κορίτσια χθες βράδυ, αλλά χωρίς κλάμα! Πολύ σημαντικό αυτό. Την πρώτη φορά μάλιστα, απλώς γκρίνιαξε, πρέπει να βρήκε το αρκουδάκι του, να το πήρε αγκαλιά και να ξανακοιμήθηκε αμέσως. Δεν σηκώθηκα καν! Τη δεύτερη, σαν να πήγε να κλάψει λίγο, σηκώθηκα, πήγα στο δωμάτιό του, έψαχνε τη ζωγραφιά που είχαμε κολήσει στον τοίχο (ξεκόλησε κι έπεσε), κάθησα λίγο μέχρι να κοιμηθεί, τελικά με πήρε και μένα ο ύπνος στο στρώμα και το κατάλαβα χαράματα που είχα πιαστεί και πήγα στο κρεβάτι μου να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Ξύπνησε και 3η φορά στις 6 παρά, αλλά σηκωθήκαμε οικογενειακώς, οπότε δεν πιάνεται.

 

Έχω την εντύπωση ότι μπορεί και να ξυπνάει επειδή δεν υπάρχει το κάγκελο να τον συγκρατεί. Το Σάββατο θα πάω στο ΙΚΕΑ να πάρω εκείνο το προστατευτικό, τουλάχιστον να "βρίσκει" κάπου και να μην πέφτει.

 

tsarli, το concealer δε λείπει ποτέ από το τσαντάκι μου. Πάω τώρα να αναπληρώσω ύπνο.

[Little Monkey]

Τη νύχτα ξύπνησε τρεις φορές. Και τις τρεις πήγα πάλι στο κρεβάτι και κοιμήθηκα μαζί του. Έκανα βλακεία, ε; Την τρίτη φορά με πήρε ο ύπνος εκεί και με ξύπνησε το πρωί ο άντρας μου.

Καθόλου βλακεία! Στο μεταβατικό στάδιο που είσαστε είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις και σαφώς προτιμότερο από το να κοιμόσαστε μαζί στον καναπέ και μετά να τον αφήνεις να κλαίει στο κρεβάτι του. Τουλάχιστον τώρα συνηθίζει στην ιδέα ότι κοιμόμαστε στο κρεβάτι μας, στο δωμάτιό μας. ΟΚ χρειάζεται ακόμα την παρουσία σου αλλά αυτή μπορεί να μειωθεί σταδιακά: τώρα σωματική επαφή, αύριο κράτημα από το χέρι, μεθαύριο ένα χάιδεμα στην πλάτη κοκ.