ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[Eleniagglia]

Τσαρλι το παιδακι σου ειναι κουρασμενο, ειναι μπερδεμενο με την αλλαγη και χρειαζεται χρονο. Τα δοντια και η παρουσια τοσων ανθρωπων μεσα στο σπιτι δε βοηθαει. Οπως ειπες και εσυ ηταν μια δραστικη αλλαγη ειναι λογικο να εχει επιπτωσεις στην ψυχολογια ολων των μελων της οικογενειας..

Μη φοβασαι οτι το παιδακι σου δε σ αγαπαει επειδη προσπαθεις να βαλεις καποιους κανονες μεσα στο σπιτι..

Προσπαθησε να τον βγαζεις εξω βολτα πιο συχνα, να βλεπετε κοσμο, να παιζετε μαζι...δωσε του λιγο χρονο και μην καθεσαι και σκεφτεσαι "α σημερα το πρωι με ειδε και δε μου χαμογελασε αραγε τι να σημαινει αυτο". Δεν εχει το μωρο τοσο πολυπλοκη σκεψη μη το φανταζεσαι σαν ενα μικρο ενηλικα! Στο παρτυ ειναι πιθανο να ενοχληθηκε απο τον πολυκοσμια, τη βαβουρα, και να αντεδρασε ετσι.Οπως και να εχει 6 μερες ειναι πολυ λιγο για να εχεις ενα "ροδινο" αποτελεσμα. Συν οτι εσυ μας ελεγες οτι ειναι πιο ξεκουραστος και ευδιαθετος, ποτε ακριβως παρατηρησε ο αντρας σου "αρνητικη συμπεριφορα"?

Εγω νομιζω οτι λιγος καιρος "δυσκολης" εκπαιδευσης ειναι καλυτερο απο χρονια αυπνια και ταλαιπωρια.

[tsarli]

Στην αρχή ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με το σποτέλεσμα της μεθόδου, που τα βλεπα όλα ρόδινα και το παιδί ευδιάθετο. Μπορεί να παρερμήνευσα. Και πάλι όμως, νομίζω ότι αξίζει να συνεχίσουμε, και γω πιστεύω ότι όλα είναι προσωρινά και θα ηρεμήσει με τον καιρό. Μεγαλώνει το αντράκι μου!

Στα γενέθλια πρόσεξα κι άλλο δόντι (το 8ο)! Υπό άλλες συνθήκες (αν κοιμόταν στο κρεβάτι μου), θα με άφηνε να κοιμηθώ λόγω δοντιού..το μέγιστο 8 λεπτά!! Και τώρα δεν το αντιλήφθηκα καν, που για μας ισχύει το "κάθε δόντι και καημός". Και ενώ περίμενα τραπεζίτη, έσκασε μύτη ο κάτω δεξιός πλάγιος τομέας. Το πρωί θα πάμε στον παιδίατρο, θα χει πλάκα να μου πει ότι βγήκε και κανένα άλλο δόντι και μεις δεν έχουμε πάρει χαμπάρι!!

Τώρα το μωρό κοιμάται ήσυχα, ο άντρας μου ροχαλίζει και θα ρίξει το σπίτι με τέτοιο ροχαλητό και γω πάλι σαν τον κούκο!

[tsarli]

Στενάχωρο το μνμ...

Αν τόσα άτομα έχουν παρατηρήσει μια τέτοια αλλαγή...

Στο κάτω κάτω η επιτυχία κάθε μεθόδου -είτε βγαίνει από τα βιβλία είτε από το ένστικτό μας- κρίνεται από την εικόνα του παιδιού.

 

Υπάρχει το ενδεχόμενο να μειώνει το κλάμα, επειδή έχει απογοητευτεί από την έλλειψη ανταπόκρισης, οπότε παραιτείται από έναν "μάταιο" αγώνα; Αν υπάρχει τέτοια περίπτωση, αυτή η κατάσταση τραυματίζει τη σχέση σας, μου φαίνεται... Σαν να επηρεάζει τον δεσμό εμπιστοσύνης.

 

Αντιλαμβάνομαι την εξάντληση σου (ανήκουστο να ξυπνάει το παιδί 20 φορές μέσα στη νύχτα) αλλά μοιάζει σαν να πήγες από το ένα "άκρο" ( co bedding με μωρό>6 μηνών) στο άλλο (χρονομέτρηση κλάμα τις).

 

Μια ενδιάμεση λύση δεν μπορεί να εφαρμοσθεί;

 

Να μπει η κούνια του παιδιού στο δωμάτιό σας; Κι ας βγουν όλα τα αλλα έπιπλα...

 

Να βάλεις ένα στρωματάκι για σένα στο δωμάτιο του μικρού;

 

Να μεταφέρεις τον μικρό μετά τον δεύτερο θηλασμό (εκεί κατά τις 6.30 πμ) στο κρεβάτι σας, ώστε να ξυπνά μαζί σου;

Την τελευταία αυτή λύση την εφαρμόζουμε αρκετές μητέρες που θηλάζουμε. Δηλαδή, θηλάζουμε για τελευταία φορά κατά τις 22:00 το βράδυ και, μετά, κατά τις 06:00 που ξυπνά το μικρούλι, το θηλάζουμε στο κρεβάτι μας και παίρνουμε και στα κλεφτά έναν υπνάκο μέχρι να ξεκινήσει η μέρα μας.

 

Τα έχω σκεφτεί όλα πριν ξεκινήσω τη μέθοδο, προσπάθησα να εφαρμόσω κάποια αλλά με πλήρη αποτυχία και καθόλου σταθερότητα από μεριάς μου. Εδώ που έφτασα, δε ρισκάρω να αλλάξω τίποτα. Απλά θα προσπαθήσω να¨"διαβάσω" πιο καλά τη συμπεριφορά του παιδιού. Με τα γενέθλια είχα πολλές δουλειές και δεν περνούσαμε ποιοτικές ώρες μαζί. Όσο για τις βόλτες με το καρότσι, όλο στη γύρα είναι, αλλά πλέον κοιμάται (προφανώς γιατί δε θέλει να κοιμηθεί σπίτι στο κρεβάτι του, δεν εξηγείται αλλιώς, σφού στο παρελθόν σπανίως κοιμόταν στο καρότσι).

 

 

**** Τώρα το σκέφτηκα. Το βιβλίο αντιμετωπίζει ξεχωριστά την περίπτωση των παιδιών που θηλάζουν;

Όχι, αυτό είναι το κακό. Μόνο σε κάποια φάση αναφέρει ως τελευταίο γεύμα θηλασμό ή μπιμπερό. Μετά μιλά για συμπλήρωμα. Δε με απασχολεί πλέον γιατί κατάφερα και το προσάρμοσα στα μέτρα μας και το μωρό πλέον πίνει ικανοποιητικά την κάθε φορά που θηλάζει (πριν θήλαζε συνέχεια, αμέτρητες φορές, λίγο λίγο την κάθε φορά ή "κορόϊδευε", έπαιζε, πιπίλιζε. Τώρα θηλάζει 8-10 φορές αλλά ουσιαστικά). Νόμιζα ότι θα υπονομευόταν ο θηλασμός, αλλά τελικά δεν είχαμε τέτοιο θέμα.

[Aimee]

Στην αρχή ήμουν τόσο ενθουσιασμένη με το σποτέλεσμα της μεθόδου, που τα βλεπα όλα ρόδινα και το παιδί ευδιάθετο. Μπορεί να παρερμήνευσα. Και πάλι όμως, νομίζω ότι αξίζει να συνεχίσουμε, και γω πιστεύω ότι όλα είναι προσωρινά και θα ηρεμήσει με τον καιρό. Μεγαλώνει το αντράκι μου!

Στα γενέθλια πρόσεξα κι άλλο δόντι (το 8ο)! Υπό άλλες συνθήκες (αν κοιμόταν στο κρεβάτι μου), θα με άφηνε να κοιμηθώ λόγω δοντιού..το μέγιστο 8 λεπτά!! Και τώρα δεν το αντιλήφθηκα καν, που για μας ισχύει το "κάθε δόντι και καημός". Και ενώ περίμενα τραπεζίτη, έσκασε μύτη ο κάτω δεξιός πλάγιος τομέας. Το πρωί θα πάμε στον παιδίατρο, θα χει πλάκα να μου πει ότι βγήκε και κανένα άλλο δόντι και μεις δεν έχουμε πάρει χαμπάρι!!

Τώρα το μωρό κοιμάται ήσυχα, ο άντρας μου ροχαλίζει και θα ρίξει το σπίτι με τέτοιο ροχαλητό και γω πάλι σαν τον κούκο!

 

Τσάρλι, έχεις φτάσει τα όρια της υπερκόπωσης. Είσαι κουρασμένη και απελπισμένη και στενοχωρημένη. Για αυτό έχεις και όλες αυτές τις διακυμάνσεις. Για αυτό και δεν μπορείς να κοιμηθείς και να χαλαρώσεις ακόμα και τώρα που σου λείπει τοοοοσο πολύ ο ύπνος.

 

Μήπως να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις ένα κενό 4-5 ωρών για δύο συνεχόμενες μέρες, να τα ξανασκεφτείς όλα πιο ψύχραιμα;

Γάλα στην κατάψυξη έχεις, φαγητό τρώει ο μικρός, οι γονείς πρόθυμοι και διαθέσιμοι, ας αναλάβουν να τον κρατήσουν δυο πρωινά συνεχόμενα. Και εσύ σίγουρα θα βρεις άκρη! ΣΙΓΟΥΡΑ!

 

Πάω σιγά σιγά και εγώ να ξανα-κοιμηθώ. Τελείωσα μαγείρεμα και άπλωσα το πρώτο πλυντήριο... Διακοπτόμενος ύπνος και για μένα, και ας κοιμούνται όλα από τις 22.00 ....

[Aimee]

Όχι, αυτό είναι το κακό. Μόνο σε κάποια φάση αναφέρει ως τελευταίο γεύμα θηλασμό ή μπιμπερό. Μετά μιλά για συμπλήρωμα. Δε με απασχολεί πλέον γιατί κατάφερα και το προσάρμοσα στα μέτρα μας και το μωρό πλέον πίνει ικανοποιητικά την κάθε φορά που θηλάζει (πριν θήλαζε συνέχεια, αμέτρητες φορές, λίγο λίγο την κάθε φορά ή "κορόϊδευε", έπαιζε, πιπίλιζε. Τώρα θηλάζει 8-10 φορές αλλά ουσιαστικά). Νόμιζα ότι θα υπονομευόταν ο θηλασμός, αλλά τελικά δεν είχαμε τέτοιο θέμα.

 

Ναι, βέβαια, σωστά. Αλίμονο αν είχες ξανά πρόβλημα με τον θηλασμό...

 

Η σκέψη μου ήταν μήπως το βιβλίο "παραγνωρίζει" και "υποτιμά" την ένταση του δεσμού μεταξύ του θηλάζοντος παιδιού και της μαμάς του...

Το λέω αυτό γιατί νομίζω ότι, παρόλο που από μια ηλικία και μετά (2+ χρονών) ο θηλασμός δεν παίζει κανένα ρόλο για τη σχέση μεταξύ μαμάς και μωρού, νομίζω ότι στα μικρότερα παιδάκια (όπως το δικό σου και το δικό μου ), η μαμά είναι ΚΑΙ τροφός. Η μόνη τροφός του παιδιού, αφού δεν υπάρχει η ευκολία του μπιμπερό και των άλλων προσώπων. Έτσι υπάρχει μια έντονη σχέση εξάρτησης.

 

Για αυτό αναρωτήθηκα μήπως ο μικρούλης "προβληματίζεται" και "πανικοβάλλεται" από τη μη ανταπόκριση του προσώπου που είναι ΟΛΟΣ ο κόσμος του.

 

 

 

Εννοείται ότι αυτά τα γράφω βάσει των εντελώς προσωπικών μου εμπειριών από τα δύο μεγαλύτερα αγόρια μου. Και οι δύο (που είναι πια πολύ ανεξάρτητα παιδάκια), μετά τα δύο τους χρόνια αντιλήφθηκαν ότι υπάρχει και άλλος άνθρωπος εκτός από τη μαμά τους. Και σκέψου ότι ο άντρας μου είναι πάρα πολύ υποστηρικτικός και οι παππουδογιαγιάδες μας λατρεύουν και τους λατρεύουμε...

[Scratée]

Διαβάζοντας το θέμα,μπορώ να πω ότι έχω διαπιστώσει κάποιες αντιφάσεις.

Όλο διατυμπανιζεται ότι το μωρό δεν έχει την πολύπλοκη σκέψη να νιώσει προδοσία,εγκατάλειψη κτλ.Μα,η ίδια η μέθοδος ισχυρίζεται ότι τα μωρά μάς χειρίζονται,εκμεταλλεύονται τις αποκρίσεις μας.Επιπλέον,προτρέπει να λέμε στο μωρό ότι είναι πια μεγάλο,πρέπει να κοιμάται μόνο του,η μαμά το αγαπάει.Αυτά δεν προϋποθέτουν πολυπλοκότητα σκέψης;

Επιπλέον,αναφέρθηκε ότι το μωρό,παρόλο που βγάζει δόντια και παλαιότερα θα έκανε χαμό,τώρα κοιμάται ήσυχο.Μα,υποτίθεται ότι τα μωρά κλαίνε από πείσμα.Εδώ φαίνεται ότι αυτό φοβάται να εκφράσει ένα αντικειμενικό ενοχλημα.Και,,πες,τώρα είναι μόνο δόντι.Αν κάνει πυρετό και ενώ παλιά. θα γκρινιαζε,ώρα δε βγάλει κιχ;Όχι ότι είναι κάτι τραγικό ο πυρετός,αλλά κάθε μαμά θέλει να ξέρει πότε ανεβάζει πυρετό το μωρό της.

Και,σε όλα αυτά,έρχεται να προστεθεί και η αντικειμενική,αφού δεν ξέρουν για τη μέθοδο,παρατήρηση των συγγενών,ότι το παιδί έχει αγριέψει.Και η ίδια η Τσάρλι περιγράφει ένα μωρό τόσο τσιτωμενο,που δεν τολμάει να αποκοιμηθεί,ξέροντας τι το περιμένει.

Βρε,μπας και όντως ανέβηκε η κορτιζολη κι άντε να του την κατεβάσεις;...

 

ΥΓ:παρασύρθηκα,Τσάρλι,και δε σου ευχήθηκα να είναι χιλιόχρονος ο κουκλακος!

[LadyBi]

Διαβάζοντας το θέμα,μπορώ να πω ότι έχω διαπιστώσει κάποιες αντιφάσεις.

Όλο διατυμπανιζεται ότι το μωρό δεν έχει την πολύπλοκη σκέψη να νιώσει προδοσία,εγκατάλειψη κτλ.Μα,η ίδια η μέθοδος ισχυρίζεται ότι τα μωρά μάς χειρίζονται,εκμεταλλεύονται τις αποκρίσεις μας.Επιπλέον,προτρέπει να λέμε στο μωρό ότι είναι πια μεγάλο,πρέπει να κοιμάται μόνο του,η μαμά το αγαπάει.Αυτά δεν προϋποθέτουν πολυπλοκότητα σκέψης;

Επιπλέον,αναφέρθηκε ότι το μωρό,παρόλο που βγάζει δόντια και παλαιότερα θα έκανε χαμό,τώρα κοιμάται ήσυχο.Μα,υποτίθεται ότι τα μωρά κλαίνε από πείσμα.Εδώ φαίνεται ότι αυτό φοβάται να εκφράσει ένα αντικειμενικό ενοχλημα.Και,,πες,τώρα είναι μόνο δόντι.Αν κάνει πυρετό και ενώ παλιά. θα γκρινιαζε,ώρα δε βγάλει κιχ;Όχι ότι είναι κάτι τραγικό ο πυρετός,αλλά κάθε μαμά θέλει να ξέρει πότε ανεβάζει πυρετό το μωρό της.

Και,σε όλα αυτά,έρχεται να προστεθεί και η αντικειμενική,αφού δεν ξέρουν για τη μέθοδο,παρατήρηση των συγγενών,ότι το παιδί έχει αγριέψει.Και η ίδια η Τσάρλι περιγράφει ένα μωρό τόσο τσιτωμενο,που δεν τολμάει να αποκοιμηθεί,ξέροντας τι το περιμένει.

Βρε,μπας και όντως ανέβηκε η κορτιζολη κι άντε να του την κατεβάσεις;...

 

ΥΓ:παρασύρθηκα,Τσάρλι,και δε σου ευχήθηκα να είναι χιλιόχρονος ο κουκλακος!

 

Επειδη με ενδιαφερει το θεμα υπνος, παρακολουθω αυτη τη συζητηση χωρις να μιλαω. Κι εγω σαν εσενα δε θα μπορουσα να κανω κατι τετοιο, αλλα και παλι η εμπειρια μου με τον υπνο του παιδιου μου απεχει παρασαγγας απο αυτην της Τσαρλι - προς το πολυ καλυτερο. Αν ημουν στη θεση της θα ειχα κλειστει στο τρελαδικο. Αναρωτιεμαι λοιπον, ποτε ανεβαινει η κορτιζολη πιο πολυ: Οταν σου στερει την παρουσια της η μαμα το βραδυ, η ΄οταν καποια στιγμη εχει σαλταρει και απο τα νευρα της μπορει να μην ανταποκρινεται σε τιποτε τη μερα, να σου φωναζει και μπορει κι απο νευρα να σε πεταξει στο πατωμα; Η νευρικοτητα και το στρες της μαμας σαφως κι επηρεαζει αρνητικα το παιδι, γιατι μεταδιδεται.

Αρα λοιπον πρεπει να ζυγιασουμε και να βρουμε το μη χειρον βελτιστον... δυστυχως.

 

 

Τσαρλι σου ευχομαι ολοψυχα να ηρεμησετε ολοι...

[Cωνσταντίνα]

Εγω θα συμφωνησω πως ουτε η μαμα πρεπει να τρελαθει απο την αυπνια και το στρες ουτε και το παιδι να νιωθει εγκαταλειψη και απογοητευση. Το να σχολιαζουμε πλεον τη μεθοδο σου Τσαρλι ειναι περιττο γιατι η καθε μαμα εχει την δικη της τακτικη για το δικο της παιδι, και περα απο αυτο την συγκεκριμενη μεθοδο του βιβλιου την εχεις ηδη εφαρμοσει οποτε το θεμα ειναι απο δω και περα τι γινεται. Αυτο που δεν μας ειπες ειναι το χρονικο οριο που θετει το βιβλιο σαν γνωμονα το εχεις ξεπερασει;

[Macorina]

Διαβάζοντας το θέμα,μπορώ να πω ότι έχω διαπιστώσει κάποιες αντιφάσεις.

Όλο διατυμπανιζεται ότι το μωρό δεν έχει την πολύπλοκη σκέψη να νιώσει προδοσία,εγκατάλειψη κτλ.Μα,η ίδια η μέθοδος ισχυρίζεται ότι τα μωρά μάς χειρίζονται,εκμεταλλεύονται τις αποκρίσεις μας.Επιπλέον,προτρέπει να λέμε στο μωρό ότι είναι πια μεγάλο,πρέπει να κοιμάται μόνο του,η μαμά το αγαπάει.Αυτά δεν προϋποθέτουν πολυπλοκότητα σκέψης;

Επιπλέον,αναφέρθηκε ότι το μωρό,παρόλο που βγάζει δόντια και παλαιότερα θα έκανε χαμό,τώρα κοιμάται ήσυχο.Μα,υποτίθεται ότι τα μωρά κλαίνε από πείσμα.Εδώ φαίνεται ότι αυτό φοβάται να εκφράσει ένα αντικειμενικό ενοχλημα.Και,,πες,τώρα είναι μόνο δόντι.Αν κάνει πυρετό και ενώ παλιά. θα γκρινιαζε,ώρα δε βγάλει κιχ;Όχι ότι είναι κάτι τραγικό ο πυρετός,αλλά κάθε μαμά θέλει να ξέρει πότε ανεβάζει πυρετό το μωρό της.

 

Κατ'αρχήν, φυσικά και το μωρό έχει τη δυνατότητα να νιώσει εγκατάλειψη. Η έννοια της μεθόδου (που δηλαδή μπαινοβγαίνεις λέγοντας στο παιδί ότι είσαι εκεί ουσιαστικά), έχει το νόημα ότι του δίνεις να καταλάβει ότι ΔΕΝ το εγκαταλείπεις. Ένα μωρό αρκετά μεγάλο (η αποψή μου είναι ότι πρέπει να γίνεται μετά το χρόνο αν είναι να γίνει) καταλαβαίνει τι του λές, και καταλαβαίνει ότι είσαι εκεί, ότι δεν το έχεις εγκαταλείψει. Κι αυτό ουσιαστικά προσπαθείς να πετύχεις, και όταν ένα μωρό ξαπλώνει χαμογελαστό και κοιμάται μόνο του (που αυτό είναι και το επιθυμητό αποτέλεσμα) δεν νιώθει εγκατάλειψη. Αυτή η εικόνα που παρουσιάζεται από μωρά που εγκαταλείπονται στην τύχη τους να αποκοιμηθούν από την εξάντληση δεν συμφωνεί με αυτή τη μέθοδο, τουλάχιστον αν ακολουθηθεί κατά γράμμα.

Στο θέμα που λές για τα δόντια και τον πυρετό ή αν έχει κάποιο πρόβλημα. Ναι, ξυπνάει, κλαίει όταν έχει πρόβλημα, δεν μετατρέπεται σε φυτό το παιδί, ίσα ίσα, απλά, αφού το ανακουφίσεις με αγκαλιά, θηλασμό, ντεπόν ή όποιον τρόπο έχει η κάθε μία, μετά ξαπλώνει ευχάριστα στο κρεβατάκι του και συνεχίζει τον ύπνο. Αυτή είναι η εικόνα του δικού μου παιδιού τουλάχιστον, που ακολούθησα τη μέθοδο, όταν έκρινα ότι δεν πάει άλλο με το ξενύχτι για κανέναν μας.

[tsarli]

Καλημέρα, σήμερα είχαμε παιδίατρο, ο οποίος δε γνώριζε το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά μου είπε κατά λέξη "αν κοιμάται το παιδί καλά και συνεχόμενα, εννοείται να τη συνεχίσεις. Είναι μικρό και έχει ανάγκη από ποιοτικό ύπνο.

Μετά τον πήγα βόλτα και κοιμήθηκε λίγο, οπότε κάθισα και ήπια έναν καφέ στη γειτονιά (με τις φόρμες, όχι τίποτα ιδιαίτερο). Ήταν ο πρώτος μου καφές παρακαλώ. Ο μπόμπιρας ξύπνησε μετά και ήταν ήσυχος στο καρότσι. Δεν το πίστευαν οι μανούλες της γειτονιάς ότι καθόμουν. Ε, και τώρα που με είδαν χαρούμενη, μου είπαν ότι ήμουν χάλια, ότι δε με αναγνώριζαν τον τελευταίο χρόνο και με "στόλισαν" για τα καλά. Η ευχή τους δε "την άλλη φορά και βαμμένη"!!

Επίσης αποφάσισα να αφήνω να με βοηθάν με το παιδί και να μην το παίζω ήρωας! Η γιαγιά και ο παπούς τον αγαπάν τόσο πολύ (είανι και το πρώτο και μοναδικό εγγόνι), οπότε θα πηγαίνει και τη βολτούλα μαζί τους για να παίρνει μια ανάσα η μαμά και να βάζει και κανά σίδερο.

Το ότι το μωρό είναι τσιτωμένο γενικά θέλω να πιστεύω ότι είναι από τη ξαφνική αλλαγή που επήλθε, δεν ήταν και μικρό το σοκ!!

Μπορεί να στεναχωριέμαι ακόμη, μπορεί που και που να αμφιβάλω, μπορεί να νιώθω τύψεις, ένα όμως μπορώ να πώ με σιγουριά. Ότι δεν το έχω μετανιώσει. Και αν κάνω δεύτερο παιδί, από το 6μηνο και μετά θα πάει στο δωμάτιό του. Κι ας με φάνε τα δρομολόγια για να το θηλάζω. Να' ναι καλά και η κάμερα που παραγγείλαμε.

[Ελένη6]

Επειδη με ενδιαφερει το θεμα υπνος, παρακολουθω αυτη τη συζητηση χωρις να μιλαω. Κι εγω σαν εσενα δε θα μπορουσα να κανω κατι τετοιο, αλλα και παλι η εμπειρια μου με τον υπνο του παιδιου μου απεχει παρασαγγας απο αυτην της Τσαρλι - προς το πολυ καλυτερο. Αν ημουν στη θεση της θα ειχα κλειστει στο τρελαδικο. Αναρωτιεμαι λοιπον, ποτε ανεβαινει η κορτιζολη πιο πολυ: Οταν σου στερει την παρουσια της η μαμα το βραδυ, η ΄οταν καποια στιγμη εχει σαλταρει και απο τα νευρα της μπορει να μην ανταποκρινεται σε τιποτε τη μερα, να σου φωναζει και μπορει κι απο νευρα να σε πεταξει στο πατωμα; Η νευρικοτητα και το στρες της μαμας σαφως κι επηρεαζει αρνητικα το παιδι, γιατι μεταδιδεται.

Αρα λοιπον πρεπει να ζυγιασουμε και να βρουμε το μη χειρον βελτιστον... δυστυχως.

 

 

Τσαρλι σου ευχομαι ολοψυχα να ηρεμησετε ολοι...

 

Η μητέρα αυτή θα πρέπει να πάει σε ψυχίατρο πριν γίνει γονιός!Η συμπεριφορά του ανθρώπου στις δύσκολες φάσεις της ζωής του υποδεικνύει και την ανατροφή του!Όχι και να θεωρούμε φυσιολογικό το να πετάει στο πάτωμα μια μάνα το παιδί της επειδή δεν την αφήνει να κοιμηθεί το βράδυ!!Είπαμε εδώ τα έχετε εξισώσει όλα,καταλαβαίνω την κούραση και εμείς με 3 παιδιά την έχουμε περάσει 3 φορές όχι μια,αλλά το να βάζουμε στην άκρη την ψυχολογία του παιδιού διαρκώς και να κοιτάμε ΜΟΝΟ την πλευρά της μητέρας μην τυχόν και πάθει ψυχολογικό πραγματικά εχει καταντήσει κουραστικό.

[LadyBi]

Η μητέρα αυτή θα πρέπει να πάει σε ψυχίατρο πριν γίνει γονιός!Η συμπεριφορά του ανθρώπου στις δύσκολες φάσεις της ζωής του υποδεικνύει και την ανατροφή του!Όχι και να θεωρούμε φυσιολογικό το να πετάει στο πάτωμα μια μάνα το παιδί της επειδή δεν την αφήνει να κοιμηθεί το βράδυ!!Είπαμε εδώ τα έχετε εξισώσει όλα,καταλαβαίνω την κούραση και εμείς με 3 παιδιά την έχουμε περάσει 3 φορές όχι μια,αλλά το να βάζουμε στην άκρη την ψυχολογία του παιδιού διαρκώς και να κοιτάμε ΜΟΝΟ την πλευρά της μητέρας μην τυχόν και πάθει ψυχολογικό πραγματικά εχει καταντήσει κουραστικό.

 

Ενταξει, υπερέβαλα για να κανω πιο δραματικο αυτο που σκεφτομουν. Και το δεν την αφηνει να κοιμηθει το βραδυ, αν γινεται επι ενα χρονο π.χ., για καποιους ανθρωπους κανει την ψυχραιμη σκεψη αδυνατη, αρα δεν μπορουν να λειτουργηςουν σωςτα. δεν ειναι τοσο απλο. Και εγω δεν εβαλα στην ακρη κανενος την ψυχολογια, απλα τονισα οτι ειναι αλληλενδετη η ψυχολογια μαμας- παιδιου. Δε νομιζω να διαφωνεις πολυ σε αυτο.

[Ελένη6]

Ενταξει, υπερέβαλα για να κανω πιο δραματικο αυτο που σκεφτομουν. Και το δεν την αφηνει να κοιμηθει το βραδυ, αν γινεται επι ενα χρονο π.χ., για καποιους ανθρωπους κανει την ψυχραιμη σκεψη αδυνατη, αρα δεν μπορουν να λειτουργηςουν σωςτα. δεν ειναι τοσο απλο. Και εγω δεν εβαλα στην ακρη κανενος την ψυχολογια, απλα τονισα οτι ειναι αλληλενδετη η ψυχολογια μαμας- παιδιου. Δε νομιζω να διαφωνεις πολυ σε αυτο.

 

Όχι σε αυτό δεν διαφωνώ καθόλου,ίσα-ίσα θεωρώ πως το παιδί εκλαμβάνει από πολύ μικρή ηλικία όλα τα συναισθήματα της μητέρας.Αλλά δεν μπορούμε να λέμε "εντάξει μωρέ μωρό είναι δεν καταλαβαίνει,μπορεί να βασανιστεί λιγο αλλά στο τέλος θα το συνηθίσει και θα κοιμάται όπως μας βολεύει",αρκεί η ψυχολογία της μαμάς να είναι στα ύψη!Εγώ τότε θα έπρεπε να μπω στο τρελάδικο 3 φορές.Κάντε γιόγκα,κάντε έναν περίπατο,αφήστε το παιδί στους παππούδες,υπάρχουν διέξοδοι μη τα κάνουμε όλα να φαίνονται δραματικά.

[Eleniagglia]

Αναφερθηκαν ενα σωρο πραγματα που εγω δεν ειπα ποτε, οτι τα μωρα ειναι χειριστικα, οτι μας εκμεταλλευονται...

 

Μανουλα για παντα που ακριβως τα ειπα ολα αυτα? Εσυ εισαι αυτη που θελεις να πιστευεις οτι ενα μωρο εχει τη σκεψη ενος ενηλικα, εγω ειπα οτι τα παιδια εχουν εξαιρετικα απλη σκεψη και φυσικα δεν υπαρχει κανενα θεμα αντιφασης!

Τα μωρα ειναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ αυτο ειπα, και εννοω οτι οταν συνηθιζουν σε κατι δυσκολα το αλλαζουν..αυτο δε σημαινει οτι πχ αν θελουν να ξυπνανε στις 3 να παιζουν εχουν αναγκη απολυτη που πρεπει να ικανοποιηθει! Ειπα οτι ειναι στο χερι του γονιου να τα βοηθησει να αποκτησουν καποιες συνηθειες που ειναι καλο για την υγεια τους παρα να παγιωσουν μια "ασχημη" συνηθεια! Και ειναι ευθυνη του γονιου αυτο. Ποσο πιο απλη να γινω για να γινω κατανοητη!

 

Επισης βλεπω ενα μωρο που επιτελους κοιμαται καλα και ποιοτικα και οχι διακεκομενα και με κλαμματα και υστεριες, μια μαμα που ηρεμησε και μπορει να παει μια βολτα οπως καθε φυσιολογικος ανθρωπος, τωρα αν καποιοι θεωρουν οτι αυτο οφειλεται στο οτι το παιδι 12 μηνων σκεφτεται τα εξης" ειμαι δυστυχισμενο και εγκαταλελειμενο, οσο και να κλαψω κανεις δε θα μου δωσει σημασια, αρα θα εγκαταλειφθω στη δυστυχια μου και δε θα μιλαω να μην ενοχλω τη μαμα" τι να πω...μαλλον εχε γεννησει τον επομενο Αινσταιν!

 

Οσο για το θεμα του υπνου και τις αντοχες να σας θυμισω τη Διαβολοβδομαδα που περναει η ομαδα Υποβρυχιων Καταστροφων που θεωρειται η πιο επιλεκτη εβδομαδα των ειδικων δυναμεων. Ειναι μια εβδομαδα στην οποια απαγορευεται να κοιμηθουν και ειναι η τελευταια δοκιμασια τους. Πηγαινετε να δειτε τα πιο fit παλληκαρια πως καταντανε μετα απο αυτη την εβδομαδα και ποσο χρονο θελουν να συνελθουν να καταλαβετε ποσο επηρεαζει τον ανθρωπινο οργανισμο η ελλειψη υπνου. Σε καποιους αυτη η δοκιμασια επιφερει σοβαρα ψυχολογικα προβληματα οσοι δλδ αντεξουν και δεν τα παρατησουν.

[Ελένη6]

Εγώ στην περίπτωση της κοπέλας δεν βλέπω κανένα μωρό να κοιμάται ποιοτικά ούτε τη μαμά βέβαια!Η ίδια μας γράφει πως το παιδί είναι νευρικό και πως το παρατήρησαν μέχρι και οι συγγενείς.Όσο για την ίδια δεν εχει κλείσει ματι από την ψυχολογική φόρτωση της μεθόδου.Όσο για τις ειδικές δυνάμεις που αναφέρθηκαν,πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει το μεγάλωμα ενος παιδιού με τα καψόνια που κάνουν στους εκπαιδευόμενους των ειδικών δυνάμεων...Η ίδια η φύση έχει δώσει στη γυναίκα τεράστιες αντοχές για να ανταπεξέλθει στη μητρότητα,δεν είναι τυχαίο που οι αντοχές μας ξεπερνούν αυτές των αντρών.Αν ηταν έτσι τότε όλες εμείς είμαστε σούπερ λοκατζήδες!

[Scratée]

Βρε Ελένη από Αγγλία,η μέθοδος λέει ότι είναι χειριστικα,αυτό έγραψα,όχι ότι το είπες εσυ!(Συγγνώμη για την παρένθεση,δεν έχει άμεση σχέση με το θεμα))

[Macorina]

Γιατί δεν είμαστε σούπερ λοκατζήδες;;; χαχαχα (βάλε έναν λοκατζή να κάνει όσα κάνει μια γυναίκα κάθημερινά χωρίς τα πολλά πολλά και θα τον δεις σε μια βδομάδα).

Παρ'όλα αυτά πιστεύω ότι η κοπέλα έχει ξεκινήσει μια βδομάδα τη διαδικασία και είναι φυσικό να μην έχει ακόμα εντελώς προσαρμοστεί το παιδάκι. Ακόμα ψάχνονται και οι δύο (και οι τρείς αν βάλουμε και τον μπαμπά μέσα). Και ήδη το παιδάκι κοιμάται το βράδι πολύ περισσότερο και καλύτερα από πριν από τις πρώτες μέρες κιόλας.

[tsarli]

Δεν το ξερα όταν έγινα μάνα ότι θα πρέπει να φτύσω αίμα κυριολεκτικά ή να λιποθυμήσω από τη νύστα ή να βρύζω από μέσα (και από έξω μου) ή να φτάσω ένα βήμα πριν την κατάρρευση για να αποδέιξω το αυτονόητο..ότι αγαπάω το παιδί μου! Ε, όχι, γιατί να υποφέρω και να μην απολαμβάνω τη μητρότητα? Γιατί πρέπει επειδή κάποιες "βασανίστηκαν" να θεωρούν δεδομένο ότι πρέπει να βασανιστούν και όλες οι επόμενες, γιατί "έτσι κάνουν οι μάνες". Εξαρτάται πάντα από το τί θέλει η κάθε μάνα για αυτήν και το παιδί της. Εγώ προτίμησα να περνάω ποιοτικό χρονο με το μωρό μου τη μέρα. Πώς το πετύχαμε? Με τη μέθοδο. Το ξανατονίζω ότι μέχρι πριν μια εβδομάδα η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Δεν κοιμόμασταν, ούτε εγώ ούτε το παιδί. Όσο για την υπόλοιπη μέρα, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την κατάσταση.Όσο περνάν οι μέρες μετανιώνω που έκανα τέτοιο κακό στο παιδί, που το άφηνα δηλ. να κοιμάται δίπλα μου ανήσυχο.

Για το ότι το παιδί είναι τσιτωμένο: το πιο εύκολο θα ήταν να έγραφα ένα σύντομο μήνυμα "super η μέθοδος, πάμε τέλεια, να την ακολουθήσετε όσες έχετε θεματάκια με τον ύπνο". Εδώ μέσα όμως είμαστε για να εκθέτουμε την προσωπική μας εμπειρία, μήπως και βοηθήσουμε με αυτόν τον τρόπο η μία την άλλη. Εγώ φροντίζω να αναφέρω τα θετικά αλλά και τα αρνητικά. Και εφόσον έχω πάρει την απόφαση να ακολουθήσω τη συγκεκριμένη μέθοδο, όταν προκύπτει κάτι αρνητικό, το μόνο που χρειάζομαι είναι κάποια συμβουλή από κάποια έμπειρη μαμά που ακολουθεί παρόμοια ή την ίδια μέθοδο.

Τα συμπεράσματά μου - (υπερ και κατά) της μεθόδου μέχρι τώρα:

1) Οι πρώτες 2 (άντε 3) μέρες είναι κόλαση. Πολύ δύσκολο να συγκρατηθεί κανείς. Ό, τι πιο βάρβαρο για μένα, που επί 1 χρόνο το μωρό ήταν κολλημένο πάνω μου (ή να πώ καλύτερα ότι εγώ ήμουν κολλημένη πάνω στο μωρό)?

2) Αν καταφέρει κανείς και περάσει με επιτυχία τις πρώτες μέρες, το αποτέλεσμα αποζημιώνει (πάντα μιλάμε για αυτούς που χαίρονται όταν βλέπουν το παιδί τους να κοιμάται επιτέλους ποιοτικά. Φαντάζομαι θα υπάρχουν και αυτοί που θα προτιμούν να κρατούν το μωρό δίπλα τους με όποιο κόστος, κι ας μην έκλεινε μάτι, κι ας γκρίνιαζε -αυτό έκανα εγώ-).

3)Σίγουρα παρατηρήθηκε κάποια διαφορά στο παιδί (νεύρα, γκρίνια), τα οποία βέβαια μπορεί να οφείλονται στο γεγονός ότι δεν κοιμόταν μέσα στη μέρα. Ο καιρός θα δείξει.

Το σίγουρο είναι ότι δεν μετανιώνω που την ξεκίνησα. Μετανιώνω που δεν την ξεκίνησα νωρίτερα. Θα την πρότεινα μόνο αν η κατάσταση είχε βγει εκτός ορίων και πάντα ως τελευταία εναλλακτική. Βασικά θα πρότεινα να μη χρησιμοπιείται καμία μέθοδος εκμάθησης ύπνου. Πώς γίνεται αυτό? Αν το μωρό από την αρχή (πρώτους μήνες ή στο 6μηνο) συνηθίσει να κοιμάται στο χώρο του, έτσι ώστε να το θεωρεί ως κάτι φυσιολογικό.

Αυτά είναι τα δικά μου συμπεράσματα. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει κάτι παρόμοιο. Ο καθένας ζυγίζει τα πράγματα και κάνει ό, τι καλύτερο για το παιδί του και την οικογένειά του.

[tsarli]

Παρεμπιπτόντως, σήμερα ήρθε και η κάμερα που είχαμε παραγγείλει. Απλά τέλεια. Αύριο θα την τοποθετήσουμε στο παιδικό.

[Ελένη6]

Δεν το ξερα όταν έγινα μάνα ότι θα πρέπει να φτύσω αίμα κυριολεκτικά ή να λιποθυμήσω από τη νύστα ή να βρύζω από μέσα (και από έξω μου) ή να φτάσω ένα βήμα πριν την κατάρρευση για να αποδέιξω το αυτονόητο..ότι αγαπάω το παιδί μου! Ε, όχι, γιατί να υποφέρω και να μην απολαμβάνω τη μητρότητα? Γιατί πρέπει επειδή κάποιες "βασανίστηκαν" να θεωρούν δεδομένο ότι πρέπει να βασανιστούν και όλες οι επόμενες, γιατί "έτσι κάνουν οι μάνες". Εξαρτάται πάντα από το τί θέλει η κάθε μάνα για αυτήν και το παιδί της. Εγώ προτίμησα να περνάω ποιοτικό χρονο με το μωρό μου τη μέρα. Πώς το πετύχαμε? Με τη μέθοδο. Το ξανατονίζω ότι μέχρι πριν μια εβδομάδα η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Δεν κοιμόμασταν, ούτε εγώ ούτε το παιδί. Όσο για την υπόλοιπη μέρα, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την κατάσταση.Όσο περνάν οι μέρες μετανιώνω που έκανα τέτοιο κακό στο παιδί, που το άφηνα δηλ. να κοιμάται δίπλα μου ανήσυχο.

Για το ότι το παιδί είναι τσιτωμένο: το πιο εύκολο θα ήταν να έγραφα ένα σύντομο μήνυμα "super η μέθοδος, πάμε τέλεια, να την ακολουθήσετε όσες έχετε θεματάκια με τον ύπνο". Εδώ μέσα όμως είμαστε για να εκθέτουμε την προσωπική μας εμπειρία, μήπως και βοηθήσουμε με αυτόν τον τρόπο η μία την άλλη. Εγώ φροντίζω να αναφέρω τα θετικά αλλά και τα αρνητικά. Και εφόσον έχω πάρει την απόφαση να ακολουθήσω τη συγκεκριμένη μέθοδο, όταν προκύπτει κάτι αρνητικό, το μόνο που χρειάζομαι είναι κάποια συμβουλή από κάποια έμπειρη μαμά που ακολουθεί παρόμοια ή την ίδια μέθοδο.

Τα συμπεράσματά μου - (υπερ και κατά) της μεθόδου μέχρι τώρα:

1) Οι πρώτες 2 (άντε 3) μέρες είναι κόλαση. Πολύ δύσκολο να συγκρατηθεί κανείς. Ό, τι πιο βάρβαρο για μένα, που επί 1 χρόνο το μωρό ήταν κολλημένο πάνω μου (ή να πώ καλύτερα ότι εγώ ήμουν κολλημένη πάνω στο μωρό)?

2) Αν καταφέρει κανείς και περάσει με επιτυχία τις πρώτες μέρες, το αποτέλεσμα αποζημιώνει (πάντα μιλάμε για αυτούς που χαίρονται όταν βλέπουν το παιδί τους να κοιμάται επιτέλους ποιοτικά. Φαντάζομαι θα υπάρχουν και αυτοί που θα προτιμούν να κρατούν το μωρό δίπλα τους με όποιο κόστος, κι ας μην έκλεινε μάτι, κι ας γκρίνιαζε -αυτό έκανα εγώ-).

3)Σίγουρα παρατηρήθηκε κάποια διαφορά στο παιδί (νεύρα, γκρίνια), τα οποία βέβαια μπορεί να οφείλονται στο γεγονός ότι δεν κοιμόταν μέσα στη μέρα. Ο καιρός θα δείξει.

Το σίγουρο είναι ότι δεν μετανιώνω που την ξεκίνησα. Μετανιώνω που δεν την ξεκίνησα νωρίτερα. Θα την πρότεινα μόνο αν η κατάσταση είχε βγει εκτός ορίων και πάντα ως τελευταία εναλλακτική. Βασικά θα πρότεινα να μη χρησιμοπιείται καμία μέθοδος εκμάθησης ύπνου. Πώς γίνεται αυτό? Αν το μωρό από την αρχή (πρώτους μήνες ή στο 6μηνο) συνηθίσει να κοιμάται στο χώρο του, έτσι ώστε να το θεωρεί ως κάτι φυσιολογικό.

Αυτά είναι τα δικά μου συμπεράσματα. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει κάτι παρόμοιο. Ο καθένας ζυγίζει τα πράγματα και κάνει ό, τι καλύτερο για το παιδί του και την οικογένειά του.

 

Αν για΄σένα Τσάρλι ήταν βασανισμός όλο αυτό τότε εγώ πάω πάσο..Αλλά πραγματικά εγώ δεν έχω καταλάβει τελικά η μέθοδός σου σε έχει ωφελήσει ή όχι;Μας έχεις μπερδέψει λίγο,τη μια λες πως όλα είναι τέλεια και μετανιώνεις που δεν ξεκίνησες τη μέθοδο νωρίτερα για να μην τυραννιέσαι με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο,και την άλλη πως το παιδί κλαίει συνέχεια,είναι εκνευρισμένο,έχει απλανές βλέμμα..Δεν έχω βγάλει άκρη εγώ πάντως μέχρι τώρα..

[tsarli]

Αν για΄σένα Τσάρλι ήταν βασανισμός όλο αυτό τότε εγώ πάω πάσο..Αλλά πραγματικά εγώ δεν έχω καταλάβει τελικά η μέθοδός σου σε έχει ωφελήσει ή όχι;Μας έχεις μπερδέψει λίγο,τη μια λες πως όλα είναι τέλεια και μετανιώνεις που δεν ξεκίνησες τη μέθοδο νωρίτερα για να μην τυραννιέσαι με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο,και την άλλη πως το παιδί κλαίει συνέχεια,είναι εκνευρισμένο,έχει απλανές βλέμμα..Δεν έχω βγάλει άκρη εγώ πάντως μέχρι τώρα..

 

Τί δεν είναι κατανοητό? Το ότι το παιδί όντως είναι πιο νευρικό, αλλά πιθανότατα να παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι δεν κοιμάται σχεδόν καθόλυ τη μέρα? Εδώ ένας ενήλικας κουράζεται αν δνε ξεκουραστεί λίγο, πόσο μάλιστα ένα μωρό.

Επειδή λοιπόν η μέθοδος έκανε καλό σε όλους μας, οφείλω να την ακολουθήσω και να δώσω μια ευκαιρία σ' αυτόν τον συγγραφέα του βιβλίου να μου αποδείξει ότι έχει δίκιο.

Και αν αποτύχουμε, μη στεναχωριέστε, εδώ θα είμαι να το μοιραστώ μαζί σας (όπως θα έχετε παρατηρήσει επισημαίνω και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά της μεθόδου). Και τότε θα παραδεχτώ ότι είχα άδικο.

Μέχρι τότε όμως αφήστε και μια μάνα να χαρεί που κοιμήθηκε λίγο και επιτέλους πήγε βόλτα και έπαιξε με το παιδί της!

Όσο για όσες θεωρούν ότι υπερβάλω και θα πρεπε να τα βγάζω πέρα όπως κάνουν αυτές που έχουν και ένα και δύο και τρία παιδιά κι όμως τα καταφέρνουν, να ' ναι καλά και εις ανώτερα. Έλα μου όμως που είμαστε και μεις εδώ, οι "τεμπέλες", που δεν παίρνουμε βραβείο αυτοθυσίας. Αυτομαστιγωθείτε λοιπόν και απολαύστε το κι όλας. Ε, τί να πω? Σηκώνω τα χέρια ψηλά! Πόσο δύσκολο σας είναι να κατανοήσετε ότι μπορεί κάποιος άλλος να πέρασε δύσκολα, να πέρασε από 40 κύματα και να γονάτισε?

Με την ίδια λογική και γω ως θηλάζουσα μανούλα θα επικρίνω εσάς που δε θηλάσατε τα παιδάκια σας. Σιγά το κατόρθωμα που κοιμόσαστε μαζί τους. Για να ακούσω δικαιολογίες για το θηλασμό..μήπως τεμπελιάσαμε λιγάκι?? Α, εγώ όμως τα κατάφερα θαυμάσια και ας είχα πάθει τέτοια ζημιά που μέχρι και παιδίατροι και σύμβουλοι μου είχαν αποκλείσει το θηλασμό. Και ας πέθαινα στον πόνο, κι ας ήμουν με 3μηνη θεραπέια μέσα στο σπίτι, κι ας..κι ας..Πού θα μου στήσετε άγαλμα? Είδατε ότι δε σας αρέσει? Όπως λοιπόν εγώ σέβομαι την επιλογή της κάθε μανούλας (παρόλο που θεωρούμαι από τις σκληροπυρηνικές του θηλασμού) ως προς τη διατροφή του παιδιού της, γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να ξέρω ποιές είναι οι αντοχές της, τί πέρασε, σε τί κατάσταση βρισκόταν (σωματική ακι ψυχική), έτσι και σεις να σεβαστείτε μια μάνα που της έτυχαν πολλά από την ώρα που γέννησε και στο τέλος κατέρρευσε.

 

Ελένη6

"καποια στιγμη εχει σαλταρει και απο τα νευρα της μπορει να μην ανταποκρινεται σε τιποτε τη μερα, να σου φωναζει και μπορει κι απο νευρα να σε πεταξει στο πατωμα";

Η μητέρα αυτή θα πρέπει να πάει σε ψυχίατρο πριν γίνει γονιός!Η συμπεριφορά του ανθρώπου στις δύσκολες φάσεις της ζωής του υποδεικνύει και την ανατροφή του!Όχι και να θεωρούμε φυσιολογικό το να πετάει στο πάτωμα μια μάνα το παιδί της επειδή δεν την αφήνει να κοιμηθεί το βράδυ!!Είπαμε εδώ τα έχετε εξισώσει όλα,καταλαβαίνω την κούραση και εμείς με 3 παιδιά την έχουμε περάσει 3 φορές όχι μια,αλλά το να βάζουμε στην άκρη την ψυχολογία του παιδιού διαρκώς και να κοιτάμε ΜΟΝΟ την πλευρά της μητέρας μην τυχόν και πάθει ψυχολογικό πραγματικά εχει καταντήσει κουραστικό.

 

Δε δικαιολογούμε τέτοιες καταστάσεις, αλλά τις κατανοούμε. Και δε μιλάμε για ακραίες του τύπου πετώ το παιδί κάτω κλπ.

Πριν γίνω μάνα έβλεπα άλλες αγανακτισμένες μάνες και έλεγα πόσα "εγώ δεν". Εγώ δε θα φωνάξω στο παιδί μου. Εγώ δε θα του μιλάω απότομα. Εγώ θα έχω υπομονή και άλλα τέτοια..επιστημονικής φαντασίας. Αχ, πόσο καταλαβαίνω πλέον και συμπάσχω με τις μανούλες που τους έχει βγει το λάδι.

Θεωρείς λοιπόν ότι η μάνα που σαλτάρει από την αϋπνία θέλει ψυχίατρο, ε? Εγώ πάντως αν είχα τόσο ελεύθερο χρόνο ώστε να επισκέπτομαι ψυχίατρο, θα κοιμόμουν! Και έτσι ούτε έξοδα επίσκεψης θα είχα, αλλά θα ηρεμούσα κι όλας (αφού θα κοιμόμουν).

 

Η συμπεριφορά του ανθρώπου στις δύσκολες φάσεις της ζωής του υποδεικνύει και την ανατροφή του!

Καλή μου Ελένη, έτσι νόμιζα και γω πριν γίνω μάνα!! Πλέον ως κουρασμένη και άϋπνη, δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Τί κι αν μου λείπει ύπνος, ε?

Δεν πειράζει, δεν πρόκειται να πάθω τελικά και τίποτε φοβερό. Το πολύ-πολύ κάποια σοβαρή απώλεια μνήμης, ή αλλαγή συμπεριφοράς, ή παράνοια, ή αλλαγές στο γνωστικό επίπεδο, ή ακόμη να έχω και παραισθήσεις. Α, ναι, είναι εξαιρετικά πιθανό να πάθω και κατάθλιψη! Τίποτα δηλαδή!

[tsarli]

Αν για΄σένα Τσάρλι ήταν βασανισμός όλο αυτό τότε εγώ πάω πάσο..

 

Για να μην επαναλαμβάνομαι, αν θέλεις, μπορείς να ανατρέξεις στα μηνύματά μου ("Το ημερολόγιο μιας άυπνης μαμάς"). Εκεί νομίζω ότι αναφέρω το ιστορικό μου. Και ναι, βασανίστηκα πολύ.

[tsarli]

Αυτο που δεν μας ειπες ειναι το χρονικο οριο που θετει το βιβλιο σαν γνωμονα το εχεις ξεπερασει;

 

Τις τελευταίες μέρες, εκτός της προχθεσινής, κοιμάται πριν καν χρειαστεί να μπω στο δωμάτιο (όταν κλαίει μπαίνεις και το καθησυχάζεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα).

Τα μεσημέρια όμως η αλήθεια είναι ότι εξαντλήσαμε το χρόνο και έτσι σταματήσαμε. Είμαι όμως πολύ αισιόδοξη ότι μελλοντικά θα ρυθμιστεί και ο ύπνος του, φροντίζοντας να είναι προσαρμοσμένος στις συνήθειες και στη ρουτίνα του παιδιού.

[Cωνσταντίνα]

Τις τελευταίες μέρες, εκτός της προχθεσινής, κοιμάται πριν καν χρειαστεί να μπω στο δωμάτιο (όταν κλαίει μπαίνεις και το καθησυχάζεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα).

Τα μεσημέρια όμως η αλήθεια είναι ότι εξαντλήσαμε το χρόνο και έτσι σταματήσαμε. Είμαι όμως πολύ αισιόδοξη ότι μελλοντικά θα ρυθμιστεί και ο ύπνος του, φροντίζοντας να είναι προσαρμοσμένος στις συνήθειες και στη ρουτίνα του παιδιού.

 

Εννοουσα το χρονικο οριο οσων αφορα στις μερες που χρησιμοποιεις τη μεθοδο. Ειναι ικανοποιητικο το αποτελεσμα μεσα στα πλαισια των ημερων που σου λεει το βιβλιο;

[tsarli]

Εννοουσα το χρονικο οριο οσων αφορα στις μερες που χρησιμοποιεις τη μεθοδο. Ειναι ικανοποιητικο το αποτελεσμα μεσα στα πλαισια των ημερων που σου λεει το βιβλιο;

 

Οφείλω να παραδεχτώ ότι λεχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου. Για μία ακόμη πιο αντικειμενική κρίση βέβαια θα πρέπει να περιμένουμε να περάσει καιρος.