ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[rkt]

Γεια σας κορίτσια!!Ο μικρός μου είναι 2,5 μηνών και ως τώρα κοιμόταν μαζί μας στο κρεβάτι.Χθες αγόρασα το "κοιμήσου παιδί μου" και το εφάρμοσα αμέσως αφού έκανα κάποιες μικρές τροποποιήσεις στις μεθόδους για να ταιριάζει στις δικές μας ανάγκες και είμαι σε πολύ ευχάριστη θέση να σας πω ότι ΠΕΤΥΧΕ!!! Κοιμήθηκε στην κούνια του,μόνος του,χωρίς κουνήματα,νανουρίσματα και βόλτες αγκαλιά!!Φυσικά έκλαψε το πρώτο 20λεπτο αλλά με πολύ υπομονή και επιμονή τα καταφέραμε!!! Όποια μανούλα έχει θέμα με τον ύπνο ας διαβάσει το βιβλίο και μπορεί να τα καταφέρει κι αυτή όπως εμείς!Αξίζει τον κόπο!!

Δεν είναι πολύ μικρούλι, για να το εκπαιδεύσεις? :shock: Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά δεν νομίζω ότι πραγματικά το εκπαίδευσες τώρα για το πως και που θα κοιμάται. Είναι πολύ μικρό για να παγιώσει μία διαδικασία ύπνου. Αυτό θα αλλάξει πολλές φορές ακόμα.

[annoula1987]

Πιστεύω ότι όσο πιο μικρό είναι,τόσο πιο εύκολα μαθαίνει.Φυσικά κ δεν το αφήνω να κλαίει μόνο του στο κρεβατάκι του αλλά περιμένω μισό λεπτό,αν δεν σταματήσει,τον παίρνω αγκαλιά και μόλις ηρεμήσει,τον ξαναβάζω μέσα και αυτό μέχρι να κοιμηθεί.Αυτό που άλλαξα είναι τα ωράρια γιατί δεν είχαμε συγκεκριμένη ώρα για μαμ και νάνι.Πάντως μπορώ να πω ότι το πήρε καλά όλο αυτό...Ελπίζω να συνεχίσει έτσι!Να σας ρωτήσω κάτι,ο μικρός μου πολλές φορές όταν νυστάζει,κλαίει ότι κι αν κάνω και ηρεμεί μόνο αν τον βάλω μπρούμυτα!Εγώ όμως αγχώνομαι να τον αφήνω να κοιμάται έτσι...Τι να κάνω???

[ΜΙΑ]

Θα τον αφηνεις να τον περνει ο υπνος μπρουμητα και αφου τον εχει παρει θα πας και θα τον γυρνας!

[sonar]

Πιστεύω ότι όσο πιο μικρό είναι,τόσο πιο εύκολα μαθαίνει.

Καταρχήν, να σου ζήσει το μωράκι σου!

 

Αυτό που λες είναι λίγο ανακριβές. Τα μωρά δεν μαθαίνουν, δεν μπορούν να μάθουν. Αυτό που περιγράφεις είναι προσαρμογή στις καταστάσεις. Αν θες μπορείς να ρίξεις μια ματιά και στο βιβλίο "Η ανατροφή του παιδιού" ("the science of parenting") της Margot Sunderland, που αναλύει λεπτομερώς πως λειτουργεί ο εγκέφαλός τους και τι είναι ικανά να καταλάβουν και να κάνουν σε κάθε ηλικία.

[boy'smam]

Γεια σας κορίτσια!!Ο μικρός μου είναι 2,5 μηνών και ως τώρα κοιμόταν μαζί μας στο κρεβάτι.Χθες αγόρασα το "κοιμήσου παιδί μου" και το εφάρμοσα αμέσως αφού έκανα κάποιες μικρές τροποποιήσεις στις μεθόδους για να ταιριάζει στις δικές μας ανάγκες και είμαι σε πολύ ευχάριστη θέση να σας πω ότι ΠΕΤΥΧΕ!!! Κοιμήθηκε στην κούνια του,μόνος του,χωρίς κουνήματα,νανουρίσματα και βόλτες αγκαλιά!!Φυσικά έκλαψε το πρώτο 20λεπτο αλλά με πολύ υπομονή και επιμονή τα καταφέραμε!!! Όποια μανούλα έχει θέμα με τον ύπνο ας διαβάσει το βιβλίο και μπορεί να τα καταφέρει κι αυτή όπως εμείς!Αξίζει τον κόπο!!

Αννουλα κατ αρχην να σου ζησει το μωρακι σου!

Γνωμη μου οτι το μωρο σου ειναι πολυ πολυ μικρο για να κλαιει μονο του...μην βιαζεσαι!Αν παει 2 χρονων κι ακομα δεν κοιμαται οπως ο δικος μου τι θα κανεις τοτε???Κανε υπομονη καθε ανθωπακι εχει τους ρυθμους του!

Πριν συνeχισεις την μεθοδο κανε εναν κοπο και διαβασε αυτα

http://www.iator.gr/2011/04/20/ekpaideysi-to-vrefon-ston-ypno/

http://www.babyspace.gr/Article/baby-cry/146-2228.html?all=1

http://www.dietup.gr/paidi/ygeia/3058.html

http://ariadni144.wordpress.com/tag/%CF%8D%CF%80%CE%BD%CE%BF%CF%82/

 

και αυτο

http://pediatros-thes.gr/?page_id=587

 

Αυτο ειναι το αγαπημενο μου κομματι:

Μπορείτε πράγματι να το ʽεκπαιδεύσετεʼ στο μοναχικό ύπνο, στην απομόνωση και στην απόγνωση. Θα είναι όμως μια βραχυπρόθεσμη ανταμοιβή. Το μωρό σας απλά εξαντλήθηκε από το μάταιο κάλεσμά του για φροντίδα. Θα περάσετε ίσως πιο «ήσυχο» πρώτο χρόνο μαζί του. Ωστόσο, δεκαπέντε χρόνια αργότερα είναι πιθανό να έχετε δυνατό πονοκέφαλο και να αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και το παιδί σας σάς έχει αποκλείσει από τον κόσμο του"

 

 

[rkt]

Μπορείτε πράγματι να το ʽεκπαιδεύσετεʼ στο μοναχικό ύπνο' date=' στην απομόνωση και στην απόγνωση. Θα είναι όμως μια βραχυπρόθεσμη ανταμοιβή. Το μωρό σας απλά εξαντλήθηκε από το μάταιο κάλεσμά του για φροντίδα. Θα περάσετε ίσως πιο «ήσυχο» πρώτο χρόνο μαζί του. Ωστόσο, δεκαπέντε χρόνια αργότερα είναι πιθανό να έχετε δυνατό πονοκέφαλο και να αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και το παιδί σας σάς έχει αποκλείσει από τον κόσμο του"

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θα μπορούσα να συνεχίσω έτσι για πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ......

[basic]

γεια σας! λοιπον θα πω την γνωμη μου. σιγουρα δεν ειμαι υπερ να αφηνεις ενα μωρο να κλαιει (ειδικα εαν ειναι κατω απο 6-7 μηνων).

ειμαι ομως υπερ να κοιμαται το μωρο μονο στο δωματιο του. καταρχην αν κοιμαται με τους γονεις οταν θα ρθει η ωρα να το μεταφερουν αναγκαστικα στο δωματιο του το παιδι δεν θα υποφερει να ξεσυνηθισει κατι που εκανε τοσο καιρο? δεν θα νιωσει μοναξια στο δωματιο του?

κ δευτερον... συγνωμη γι αυτο που θα πω... εμεις οι γονεις μπορει να κλανουμε στον υπνο μας πρεπει να τα αναπνεει ενα νεογεννητο μωρακι? δεν νομιζω να ειναι υγιες!

[kikileuteris]

γεια σας! λοιπον θα πω την γνωμη μου. σιγουρα δεν ειμαι υπερ να αφηνεις ενα μωρο να κλαιει (ειδικα εαν ειναι κατω απο 6-7 μηνων).

ειμαι ομως υπερ να κοιμαται το μωρο μονο στο δωματιο του. καταρχην αν κοιμαται με τους γονεις οταν θα ρθει η ωρα να το μεταφερουν αναγκαστικα στο δωματιο του το παιδι δεν θα υποφερει να ξεσυνηθισει κατι που εκανε τοσο καιρο? δεν θα νιωσει μοναξια στο δωματιο του?

κ δευτερον... συγνωμη γι αυτο που θα πω... εμεις οι γονεις μπορει να κλανουμε στον υπνο μας πρεπει να τα αναπνεει ενα νεογεννητο μωρακι? δεν νομιζω να ειναι υγιες!

 

:lol::lol::lol::lol: Για το κλάνουμε πήγαινε!

 

Κάπως έτσι είναι...ο γιος μου, και η κόρη μου κοιμούνται από πάντα στο κρεββάτι τους, ποτέ στο δικό μας. Η κόρη μου τώρα στο δωμάτιό μας, στο κρεββάτι της, και σιγά σιγά θέλω τη βάλω στο δωμάτιο με τον αδερφό της. Ποτέ δεν τέθηκε θέμα να κοιμηθεί ο μεγάλος στο κρεββάτι μας. Μάλιστα ορισμένες φορές που επιχείρησα να τον πάρω (γιατί ξυπνάει 06:30 το πρωί) δεν ήθελε να κοιμηθεί, ήθελε να παίξει, προφανώς γιατί δεν έχει συνδέσει το κρεββάτι μας με ύπνο. Όταν είναι άρρωστος, τη βγάζω στρωματσάδα στο δωμάτιό του.

 

Εκεί γύρω στο χρόνο όμως, τον είχα αφήσει και να κλάψει. 5 λεπτά με το ρολόι την πρώτη μέρα, 3 τη δεύτερη, 1 την τρίτη και τέλος.

 

Και συμφωνώ, ότι για μένα, είναι καλύτερα να γνωρίζουν από την αρχή το κρεββάτι τους και που κοιμούνται. Πιο οδηνυρό βρίσκω προσωπικά να προσπαθήσω να εξηγήσω σε ένα μεγαλύτερο παιδάκι, για ποιο λόγο ξαφνικά δεν πρέπει να κοιμηθεί στο κρεββάτι μας.

 

Η ηλικία βέβαια των 2,5 μηνών μου φαίνεται και εμένα ότι είναι πολύ μικρό ένα παιδάκι για να το αφήσω να κλάψει.

 

Και πάλι όμως η κάθε οικογένεια γνωρίζει ποιο είναι το καλύτερο για εκείνη.

 

Τέλος, όσα άρθρα υπάρχουν στο νετ και όσες έρευνες που λένε ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας να κλαίνε, άλλα τόσα υπάρχουν για το αντίθετο

[sonar]

Η γενιά του πατέρα μου κατά κύριο λόγο, μεγάλωσε όλη σε ένα δωμάτιο γιατί δεν είχαν δεύτερο! Λες τα αποτελέσματα των αναθυμιάσεων ν' αφήνουν τέτοιες επιπτώσεις και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί τους;;;;!!!!:lol:

[sonar]

http://www.iator.gr/2011/04/20/ekpaideysi-to-vrefon-ston-ypno/

 

Το άρθρο αυτό είναι εκπληκτικό' date=' δεν το είχα διαβάσει!

 

Παραθέτω μόνο αυτό:[/font']

"Εάν σας πουν ότι το μωρό σας πρέπει να πάρει ένα φάρμακο για το οποίο δεν έχει γίνει καμία έρευνα και δεν έχει φύλλο οδηγιών, θα το δίνατε; Κι όμως, το ελεγχόμενο κλάμα στη βρεφική ηλικία είναι μια παρέμβαση, όπως η χορήγηση φαρμάκου, πιθανά πολύ μεγαλύτερης σημασίας, χωρίς καμία επιστημονική στήριξη. Και αντί να ζητήσουμε φύλλο οδηγιών και επιστημονικές μελέτες που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια αυτής της παρέμβασης, ζητούμε από αυτούς που την αμφισβητούν να μας αποδείξουν ότι βλάπτει και δεν είναι αποτελεσματική."

Τα άρθρα του κ. Παπαβέντση με βρίσκουν, ως συνήθως, 100% σύμφωνη. Τέτοιοι παιδίατροι σπανίζουν.

[kikileuteris]

Το άρθρο αυτό είναι εκπληκτικό, δεν το είχα διαβάσει!

 

Παραθέτω μόνο αυτό:

"Εάν σας πουν ότι το μωρό σας πρέπει να πάρει ένα φάρμακο για το οποίο δεν έχει γίνει καμία έρευνα και δεν έχει φύλλο οδηγιών, θα το δίνατε;

[/font]

 

Ναι!Το κάνουν πολλοί γονείς που ακολουθούν την ομοιοπαθητική. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, από όσο γνωρίζω δεν έχουν φύλλο οδηγιών (διορθώστε με αν κάνω λάθος).

 

Σίγουρα όμως γνωρίζω ομοιό γιατρούς που δίνουν φάρμακα που έχουν φτιάξει οι ίδιοι, χωρίς τα παραπάνω που αναφέρεις. Κι η ομοιοπαθητική είναι ολόκληρη επιστήμη!

 

Είναι αυτό που λέγαμε, πάντα το νόμισμα έχει 2 όψεις Το θέμα είναι ποια μας ενδιαφέρει να υποστηρίξουμε:άρα και γι αυτήν να βρούμε έρευνες που να τη στηρίζουν!

[kinkajoujou]

Το άρθρο αυτό είναι εκπληκτικό, δεν το είχα διαβάσει!

 

Παραθέτω μόνο αυτό:

"Εάν σας πουν ότι το μωρό σας πρέπει να πάρει ένα φάρμακο για το οποίο δεν έχει γίνει καμία έρευνα και δεν έχει φύλλο οδηγιών, θα το δίνατε; Κι όμως, το ελεγχόμενο κλάμα στη βρεφική ηλικία είναι μια παρέμβαση, όπως η χορήγηση φαρμάκου, πιθανά πολύ μεγαλύτερης σημασίας, χωρίς καμία επιστημονική στήριξη. Και αντί να ζητήσουμε φύλλο οδηγιών και επιστημονικές μελέτες που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια αυτής της παρέμβασης, ζητούμε από αυτούς που την αμφισβητούν να μας αποδείξουν ότι βλάπτει και δεν είναι αποτελεσματική."

Τα άρθρα του κ. Παπαβέντση με βρίσκουν, ως συνήθως, 100% σύμφωνη. Τέτοιοι παιδίατροι σπανίζουν.

 

κι όμως, υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι τα παιδιά που με κάποιο τρόπο εκπαιδεύονται να κοιμηθούν (όποιος τρόπος κι αν είναι αυτός) περνούν περισσότερο χρόνο στο βαθύτερο τμήμα του ύπνου, που είναι απαραίτητο για τον εγκέφαλό τους. Ούτε το ότι το παιδί θα κλάψει σημαίνει ότι αυτομάτως θα νιώσει την απόγνωση και την απομόνωση του ισοβίτη, μην υπερβάλλουμε κιόλας.

 

όλα έχουν την κατάλληλη ηλικία και κάθε μάνα ξέρει το παιδί της καλύτερα. στους 2,5 μήνες είναι αδύνατο να καταλάβεις αν το παιδί κλαίει γιατί πονάει, γιατί πεινάει, γιατί κρυώνει ή γιατί θέλει την αγκαλιά σου. Στους 8, 10, 15, 20 μήνες, μπορείς κάλλιστα και να συνεννοηθείς με το παιδί, και να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου ζητάει. Εννοείται ότι όταν το παιδί ξυπνάει επειδή έχει κάποια ανάγκη θα ανταποκριθείς! Αλλά όταν το 12 μηνών παιδί σου δεν κοιμάται αν δεν κάθεσαι δίπλα του με το χέρι σου κάτω από την κοιλιά του για 2 ώρες (πραγματικό περιστατικό φίλης) εκεί αποφασίζεις με ποιο τρόπο θα χειριστείς την κατάσταση.

 

Και θα συμφωνήσω ότι όταν εδραιώνεται μια συνήθεια (π.χ. ύπνος με κούνημα), είναι πολύ πιο δύσκολο και άδικο για το παιδί να την αποχωριστεί.

[annoula1987]

Ευχαριστώ για τις συμβουλές σας!Χαίρομαι να διαβάζω πολλές απόψεις!Απλά έχω να αναφέρω ότι δεν ακολουθώ 100% αυτά που λέει το βιβλίο διότι το μωρό είναι μικρό όπως είπατε κι εσείς!Αυτό που έκανα είναι να βάζω το παιδί για ύπνο πάντα στην κούνια του γιατί παλιά τον έβαζα και στο ρηλάξ και στο κρεβάτι μας και στην κούνια του το οποίο πρέπει να σύγχυζε το μωρό,το άλλο είναι να βάλω ένα πρόγραμμα το πότε θα κάνει μπάνιο,πότε θα φάει κτλ. και πάλι αυτό όχι τόσο αυστηρά γιατί θηλάζει και έκοψα το κούνημα!!Απλά τον βάζω στο κρεβατάκι του όταν βλέπω να νυστάζει κι αν κλάψει και δεν σταματήσει μέσα στο μισό λεπτό,τον παίρνω αγκαλιά,μόλις ηρεμήσει,τον ξαναβάζω στην κούνια,αυτό συνεχίζεται μέχρι να κοιμηθεί.Αν και πλέον δεν συμβαίνει,μόνο την πρώτη μέρα διαμαρτυρήθηκε.Έχω διαβάσει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε το μωρό να κλαίει και συμφωνώ απόλυτα με αυτό και έτσι συγκεντρώνοντας όλες τις πληροφορίες,διαμόρφωσα την "εκπαίδευση" στα μέτρα μας.Έτσι κι το μωρό κοιμάται καλύτερα,κι εγώ δεν υποφέρω πια με την μέση μου! Να χαίρεστε όλες τα παιδάκια σας!!!

[ΜΙΑ]

Ευχομαι σε ολες και σε ολους καλη Ανασταση!!!

[paros]

Ναι!Το κάνουν πολλοί γονείς που ακολουθούν την ομοιοπαθητική. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, από όσο γνωρίζω δεν έχουν φύλλο οδηγιών (διορθώστε με αν κάνω λάθος).

 

Σίγουρα όμως γνωρίζω ομοιό γιατρούς που δίνουν φάρμακα που έχουν φτιάξει οι ίδιοι, χωρίς τα παραπάνω που αναφέρεις. Κι η ομοιοπαθητική είναι ολόκληρη επιστήμη!

 

Είναι αυτό που λέγαμε, πάντα το νόμισμα έχει 2 όψεις Το θέμα είναι ποια μας ενδιαφέρει να υποστηρίξουμε:άρα και γι αυτήν να βρούμε έρευνες που να τη στηρίζουν!

 

οσον αφορα την ομοιοπαθητικη , δεν εχει παρενεργειες..επισης δεν υπαρχει και καμια ερευνα που αποδεικνυει οτι εχει παρενεργειες,αρα δεν χρειαζεται φυλλο οδηγιων! -ας μην το συζητησουμε εδω, υπαρχει θεμα αλλου-

 

οσον αφορα το οτι υπαρχουν ερευνες που αποδεικνυουν οτι τακτικες του ''κοιμησου παιδι μου'' δεν εχουν καμια επιδραση στην ψυχολογια του παιδιου, πραγματικα θα ηθελα να τις διαβασω..αλλιως πιστευω οτι ο οποιοσδηποτε μπορει να γραψει ενα βιβλιο για το πως μπορουμε να εκπαιδευσουμε εναν αλλον ανθρωπο ή βρεφος να κανει κατι..το θεμα ειναι τι επιπτωση θα εχει αυτο και στην ψυχολογια του αργοτερα

καλο λοιπον ειναι εαν βρειτε καποια ερευνα να αναρτηθει, για να υπαρχει πιο ολοκληρωμενη εικονα,ωστε ο καθενας να μπορει να επιλεξει..

[kinkajoujou]

οσον αφορα το οτι υπαρχουν ερευνες που αποδεικνυουν οτι τακτικες του ''κοιμησου παιδι μου'' δεν εχουν καμια επιδραση στην ψυχολογια του παιδιου, πραγματικα θα ηθελα να τις διαβασω..αλλιως πιστευω οτι ο οποιοσδηποτε μπορει να γραψει ενα βιβλιο για το πως μπορουμε να εκπαιδευσουμε εναν αλλον ανθρωπο ή βρεφος να κανει κατι..το θεμα ειναι τι επιπτωση θα εχει αυτο και στην ψυχολογια του αργοτερα

καλο λοιπον ειναι εαν βρειτε καποια ερευνα να αναρτηθει, για να υπαρχει πιο ολοκληρωμενη εικονα,ωστε ο καθενας να μπορει να επιλεξει..

 

μια τέτοια έρευνα δεν μπορεί να γίνει, για τον απλούστατο λόγο ότι για να εξαχθούν τέτοιου είδους συμπεράσματα, πρέπει να συγκριθούν δύο ομάδες, μία με παιδιά που εκπαιδεύτηκαν κατά αυτό τον τρόπο, και μία με παιδιά που κοιμόντουσαν αγκαλιά στη μαμά τους π.χ.

Αυτές οι δύο ομάδες όμως, πρέπει να έχουν τα περισσότερα, αν όχι όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους ίδια, για να μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Π.χ. πρέπει και οι δύο ομάδες να έχουν παιδιά που δεν έχουν φάει ποτέ ξύλο, που δεν τους έχουν φωνάξει ποτέ, κλπ κλπ.

Άρα, από τη μία είναι πολύ δύσκολο να φτιαχτούν δύο τέτοιες ομάδες, κι από την άλλη δεν μπορεί κανείς να πει ότι το γεγονός ότι ο Γιωργάκης είναι ένα νευρικό παιδάκι οφείλεται στο ότι τον άφηναν να κλαίει, γιατί στο μεσοδιάστημα έχουν μεσολαβήσει χιλιάδες εμπειρίες που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα του.

 

όπως είπα και πιο πάνω, το να παραμελούνται οι ανάγκες του παιδιού, σωματικές και ψυχολογικές, φαντάζομαι ότι ναι, είναι επιζήμιο. Το να βοηθάμε όμως το παιδί να προσαρμόζεται σε κάποιες καταστάσεις πιστεύω ότι περισσότερο το βοηθάει παρά το βλάπτει. στην τελική το παιδί από εμάς μαθαίνει.

 

Και κάτι τελευταίο για τις έρευνες: αλίμονο αν για κάθε βήμα της ανατροφής του παιδιού μας περιμέναμε και την επιβεβαίωση από μια έρευνα! υπάρχει και το ένστικτό μας, και σε πολλές περιπτώσεις αυτό κρίνει καλύτερα!

[kikileuteris]

οσον αφορα την ομοιοπαθητικη , δεν εχει παρενεργειες..επισης δεν υπαρχει και καμια ερευνα που αποδεικνυει οτι εχει παρενεργειες,αρα δεν χρειαζεται φυλλο οδηγιων! -ας μην το συζητησουμε εδω, υπαρχει θεμα αλλου-

 

οσον αφορα το οτι υπαρχουν ερευνες που αποδεικνυουν οτι τακτικες του ''κοιμησου παιδι μου'' δεν εχουν καμια επιδραση στην ψυχολογια του παιδιου, πραγματικα θα ηθελα να τις διαβασω..αλλιως πιστευω οτι ο οποιοσδηποτε μπορει να γραψει ενα βιβλιο για το πως μπορουμε να εκπαιδευσουμε εναν αλλον ανθρωπο ή βρεφος να κανει κατι..το θεμα ειναι τι επιπτωση θα εχει αυτο και στην ψυχολογια του αργοτερα

καλο λοιπον ειναι εαν βρειτε καποια ερευνα να αναρτηθει, για να υπαρχει πιο ολοκληρωμενη εικονα,ωστε ο καθενας να μπορει να επιλεξει..

 

 

Αν με ρωτάς, όλα τα φάρμακα θα έπρεπε να έχουν φύλλο οδηγιών.

 

Σε καμμία περίπτωση δεν ανέφερα την ομοιό, για να την υποτιμήσω. Τη σέβομαι και τη δέχομαι ως επιστήμη.

 

Ανέφερα το παράδειγμα για να δείξω ότι οι γενικεύσεις καλό θα ήταν να αποφεύγονται.

 

Το παιχνίδι ''ποιος θα κάνει καλύτερο search στο γούγλη, βαριέμαι να το παίξω.

 

Χριστός Ανέστη!

[paros]

μια τέτοια έρευνα δεν μπορεί να γίνει...

 

όπως είπα και πιο πάνω, το να παραμελούνται οι ανάγκες του παιδιού, σωματικές και ψυχολογικές, φαντάζομαι ότι ναι, είναι επιζήμιο. Το να βοηθάμε όμως το παιδί να προσαρμόζεται σε κάποιες καταστάσεις πιστεύω ότι περισσότερο το βοηθάει παρά το βλάπτει. στην τελική το παιδί από εμάς μαθαίνει.

 

Και κάτι τελευταίο για τις έρευνες: αλίμονο αν για κάθε βήμα της ανατροφής του παιδιού μας περιμέναμε και την επιβεβαίωση από μια έρευνα! υπάρχει και το ένστικτό μας, και σε πολλές περιπτώσεις αυτό κρίνει καλύτερα!

 

καποια ερευνα φανταζομαι οτι θα εβγαζε τον μεσο ορο απο τα ''δειγματα'' ή ισως ενα ερωτηματολογιο.. γι αυτο ρωταω εαν εχετε διαβασει κατι..

 

περα ομως απο αυτο, εννοειτε οτι μαθαινουμε/εκπαιδευουμε/βοηθαμε το παιδι να προσαρμοστει σταδιακα σε διαφορα πραγματα φαγητο, τουαλετα ,κοινωνικοτητα κλπ..το θεμα ειναι πως κανουμε τι.. τι εννοω.. το παιδι δεν τρωει το φαι του, το δερνω και το τρωει..ειναι ενας τροπος για να φαει, αυτο δεν σημαινει οτι επειδη πετυχε το αποτελεσμα , η μεθοδος ειναι σωστη..αυτο θελω να πω.. (εννοειτε οτι δεν συγκρινω την μεθοδο ''κοιμησου παιδι μου'', με το ξυλο)..απλα οτι μια μεθοδος που φερνει αποτελεσμα, δεν σημαινει οτι ειναι και ''σωστη''...

 

συμφωνω απολυτα για το ενστικτο μας, απλα παρατηρω περιπτωσεις οπου καποιοι ανθρωποι ακολουθουν σχεδον τυφλα, καποιες οδηγιες χωρις κριτικη σκεψη..

προσφατο παραδειγμα γνωστης μου , με σχεδον 2 μηνων μωρο που θηλαζει, οπου της χαρισαν το συγκεκριμενο βιβλιο για να κοιμαται το μωρο ολο το βραδυ.. γιατι ο μπαμπας ηταν κουρασμενος..

γι αυτο αναφερθηκα στο οτι υπαρχει κατι που προτεινεται , που δεν ειναι ''τεκμηριωμενο'' ως τακτικη, αρα χρειαζεται κριτικη σκεψη..δεν το παιρνω αμασητο και το εφαρμοζω..το ψαχνω λιγο..μπορει να μου ταιριαζει μπορει ομως και οχι..

ελπιζω να μην παρεξηγειτε το πως τα λεω..

[novpal]

Μπορείτε πράγματι να το ʽεκπαιδεύσετεʼ στο μοναχικό ύπνο' date=' στην απομόνωση και στην απόγνωση. Θα είναι όμως μια βραχυπρόθεσμη ανταμοιβή. Το μωρό σας απλά εξαντλήθηκε από το μάταιο κάλεσμά του για φροντίδα. Θα περάσετε ίσως πιο «ήσυχο» πρώτο χρόνο μαζί του. Ωστόσο, δεκαπέντε χρόνια αργότερα είναι πιθανό να έχετε δυνατό πονοκέφαλο και να αναρωτιέστε τι πήγε στραβά και το παιδί σας σάς έχει αποκλείσει από τον κόσμο του"[/b']

 

Καταρχάς ποιός μιλάει για μοναχικό ύπνο, απομόνωση και απόγνωση και εξαντληση απο το μάταιο κάλεσμα για φροντίδα? Τέλος πάντων...

Το πως θα εξελιχθεί ένα παιδί εξαρτάται απο πάρα πολλούς παράγοντες και θα ήταν το λιγότερο αφελές να λέμε πως αν κάτι πάει στραβά θα φταίει το γεγονός οτι το άφηναν να κοιμάται μόνο του. Και σίγουρα αν το παιδί σου σε αποκλείσει απο τον κόσμο του θα έχουν μεσολαβήσει και άλλα ζητήματα μέσα σε αυτά τα χρόνια!

Και να σας πω και κάτι? Εμένα η μάνα μου μας είχε εμένα και την αδελφή μου να κοιμόμαστε στο δωμάτιό τους μέχρι που έγινα 4 ή 5. Απο τη μία πλευρά του διπλού είχε τη μία κούνια και απο την άλλη πλευρά την άλλη κούνια και για να κοιμηθω μου κρατούσαν το χεράκι εναλλάξ με τον μπαμπά (τον οποίο τον έπαιρνε συχνά ο ύπνος πριν απο εμένα)! Λοιπόν, εγώ εξελίχθηκα σε ένα παιδί που ΔΕΝ μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα μόνη μου, φοβόμουν και τη σκιά μου, ειλικρινά, αν για κάποιο λόγο έσβηνε το φωτάκι του δωματίου πάθαινα κρίση πανικού! Με θυμάμαι να είναι καλοκαίρι, να έχει 40 βαθμούς και να είμαι σκεπασμένη με το σεντόνι (και το κεφάλι μέσα) και να μην ξεσκεπάζομαι γιατί ένιωθα ανασφάλεια! Και όχι μόνο στον ύπνο, γενικά ήθελα να έχω κάποιον δίπλα μου, ήμουν (και είμαι) πολύ ανασφαλής. Μετά τα 20 καταφερα να κοιμηθώ άνετα μόνη μου σε ένα άδειο σπίτι!!!

Παρεπιπτόντως ενώ έχω πολλές τρυφερές αναμνήσεις απο την παιδική μου ηλικία, ο ύπνος με τη μαμά και τον μπαμπά δεν είναι μεσα σε αυτές!

 

"Εάν σας πουν ότι το μωρό σας πρέπει να πάρει ένα φάρμακο για το οποίο δεν έχει γίνει καμία έρευνα και δεν έχει φύλλο οδηγιών, θα το δίνατε; Κι όμως, το ελεγχόμενο κλάμα στη βρεφική ηλικία είναι μια παρέμβαση, όπως η χορήγηση φαρμάκου, πιθανά πολύ μεγαλύτερης σημασίας, χωρίς καμία επιστημονική στήριξη. Και αντί να ζητήσουμε φύλλο οδηγιών και επιστημονικές μελέτες που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια αυτής της παρέμβασης, ζητούμε από αυτούς που την αμφισβητούν να μας αποδείξουν ότι βλάπτει και δεν είναι αποτελεσματική."

 

Το είπε και μια άλλη μαμά και θα συμφωνήσω, αν για κάθε τι που αφορά στο μεγάλωμα του παιδιού σου κάθεσαι και διαβάζεις όλες τις έρευνες θες τρείς ζωές (μόνο για το διάβασμα)!

Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα: έχει κατηγορηθεί το mmr για αυτισμό, υπάρχουν έρευνες που λένε πως το φθόριο στις συμβατικές οδοντόκρεμες είναι δηλητήριο, ή άλλες που απέδειξαν ότι τα πλαστικά περιέχουν τοξικές ουσίες οι οποίες έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία κλπ κλπ... Φυσικά όλα αυτά είναι οφ τοπικ αλλά τα χρησιμοποιώ γιατί πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως όταν μια μαμά επιλέξει να κάνει αυτό το εμβόλιο στο παιδί της, χρησιμοποιεί οδοντόκρεμες με φθόριο για το παιδί ή χρησιμοποιεί πλαστικά είδη ούτε αδιάφορη είναι, ούτε θέλει να βολευτεί, απλά ίσως έχει επιλέξει να δίνει λιγότερη σημασία σε αυτούς τους τομείς απ' ότι μια άλλη μαμά. Το ίδιο ισχύει και με τον ύπνο! Αν κάποια μαμά επιλέγει να μην κοιμάται αγκαλιά με το παιδί της ή επιλέγει να ακολουθήσει κάποια χ ψ μέθοδο για να το κοιμίζει αυτό δεν την κάνει κακιά μάνα, απλά την κάνει διαφορετική απο κάποια άλλη που κάνει το αντίθετο!

[kinkajoujou]

Μία ενδεικτική μελέτη είναι αυτή εδώ

 

για την επίπτωση της κατάθλιψης σε μητέρες με παιδιά που δεν κοιμούνται. Ακόμη και η επιλόχεια είναι πιο έντονη σε μητέρες που τα μωρά τους δεν κοιμούνται, ενώ στην ηλικία των 6-12 μηνών και πάλι είναι πιο συχνό το φαινόμενο για τις μητέρες των παιδιών αυτών. Λέει επίσης ότι είναι ένα φαινόμενο που έχει επιπτώσεις στη συμπεριφορά των παιδιών μέσα στην ημέρα.

 

Μία ενδιαφέρουσα παράγραφος του άρθρου:

In 2001, findings were published from our small efficacy

trial of a behavioral intervention designed to reduce

sleep problems in infants aged 6 to 12 months. At

age 3 to 4 years, we found that graduated extinction in

infancy did not adversely affect later child behavior, maternal

depression, or family functioning. This study did

not examine effects on the mother-child relationship. In

2004–2005, we conducted a large effectiveness trial in

which well-child nurses were trained to deliver the same

brief behavioral sleep intervention to infants aged 8

months. When infants turned both 10 and 12 months of

age, mothers in the intervention group reported fewer

infant sleep problems, suffered fewer depression symptoms,

and were less likely to have sought other professional

help for their infantʼs problem than control mothers.

 

graduated extinction εννοεί την εκπαίδευση ύπνου, όπως και το intervention. control mothers είναι εκείνες που δεν επενέβησαν στις συνήθειες ύπνου του παιδιού τους.

 

και τα συμπεράσματα της μελέτης

 

CONCLUSIONS. The sleep intervention in infancy resulted in sustained positive effects on

maternal depression symptoms and found no evidence of longer-term adverse effects

on either mothersʼ parenting practices or childrenʼs mental health. This intervention

demonstrated the capacity of a functioning primary care system to deliver effective,

universally offered secondary prevention.

[kinkajoujou]

επίσης αυτή

 

This study examines falling asleep and night waking in human infants during the first 8 months of life. All-night time-lapse video recordings were obtained at 3 weeks and 3 months of age; a Sleep Habits Interview was completed at these ages and repeated at 8 months of age by telephone interview. At the 3-week and 3-month ages, self-report measures of maternal psychologic distress, depression, and self-esteem were also obtained. The data are examined from both cross-sectional (age group) and longitudnal (individual) perspectives. Parent-infant interactions at bedtime and during the middle of the night changed significantly with increasing age. At 3 weeks of age, most infants were put into their cribs for the night already asleep. When they awakened in the middle of the night, they were removed from their cribs. By the time they returned to their cribs, they were again asleep. By 3 months of age, infants who were put into the crib awake at bedtime and allowed to fall asleep on their own were more likely to return to sleep on their own after awakenings later in the night. In contrast, infants who were put into the crib already asleep at the beginning of the night were significantly more likely to be removed from the crib following a subsequent nighttime awakening. Thus, the pattern of bedtime sleep onset was related to sleep onset following an awakening in the middle of the night. This association was present at 8 months as well. Infants who used sleep aids were more likely to be put into their cribs awake at bedtime and were also more likely to return to sleep on their own after a nighttime awakening at both 3 and 8 months of age. At 8 months of age, 7 of the 21 infants were identified by their mothers as problem sleepers. All were male infants who were still put into their cribs asleep at the beginning of the night. These individuals could not be predicted from 3-week or 3-month observations of video-recorded sleep-wake state organization or mother-infant interaction. The authors speculate about the interplay between sleep-wake state regulation, nighttime interactions, problem sleep, temperament and maternal factors such as depression, self-esteem, and stress.

 

εδώ βέβαια δεν αναφέρεται αμιγώς στο ελεγχόμενο κλάμα, αλλά δείχνει ότι τα μωρά που μαθαίνουν να κοιμούνται μόνα τους (δλδ όχι στην αγκαλιά μας π.χ., δεν εννοεί να το παρατήσεις μόνο του στην κούνια μέχρι να μπλαβιάσει ) κοιμούνται καλύτερα και δεν χρειάζονται βοήθεια από τους γονείς για να ξανακοιμηθούν, όταν ξυπνούν τη νύχτα.

[sonar]

Επειδή είδα ότι υπάρχουν κάποιες απαντήσεις, αν κάποιος δεν το κατάλαβε το κείμενο ανήκει στον κ. Παπαβέντση, εγώ απλά το παρέθεσα γιατί το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.

 

... όσο για τα υπόλοιπα, ο καθένας ρωτάει (ή όχι), διαβάζει (ή όχι), κρίνει, θέτει προτεραιότητες, επιλέγει και εφαρμόζει...

[boy'smam]

Καταρχάς ποιός μιλάει για μοναχικό ύπνο, απομόνωση και απόγνωση και εξαντληση απο το μάταιο κάλεσμα για φροντίδα? Τέλος πάντων...

Το πως θα εξελιχθεί ένα παιδί εξαρτάται απο πάρα πολλούς παράγοντες και θα ήταν το λιγότερο αφελές να λέμε πως αν κάτι πάει στραβά θα φταίει το γεγονός οτι το άφηναν να κοιμάται μόνο του. Και σίγουρα αν το παιδί σου σε αποκλείσει απο τον κόσμο του θα έχουν μεσολαβήσει και άλλα ζητήματα μέσα σε αυτά τα χρόνια!

!

Exω διαβασει το βιβλιο και προσπαθησα να το εφαρμοσω για ενα βραδυ...

Οταν αφησα το μωρο μου να κλαιει (8μηνων τοτε)για μια ωρα και να μπιανω μεσα ανα 3 ως 5λεπτα ενιωσα οτι το μωρο ενιωθε απογνωση γιατι εκλαιγε ημουν στο σαλονι και τελος κοιμηθηκε με αναφηλητα απο εξαντληση.Νομιζω και εμεις αν κλαιμε μια ωρα με αυτη την ενταση απο εξαντληση θα κοιμηθουμε στο τελος...

Και βεβαια αλλο ενα μωρακι να κοιμαται μονο του και αλλο απο κει που χει μαθει αγκαλια(που δν το μαθε μονο του...αλλα καποιος του το μαθε)να το αφηνουμε ξαφνικα να κλαιει για να μαθει...

Το χω ξαναπει παραπανω...υπαρχουν κι αλλοι τροποι να βοηθησεις μια οικογενεια να κοιμηθει...λιγοτερο "βαρβαροι"!!Ισως να ειναι πιο χρονοβοροι αλλα νομιζω οτι αξιζουν τον κοπο.Και βεβαια δεν ειναι ολες οι ηλικιεςτο ιδιο!Αλλο 3-4-6 μηνων που ακομη καλα καλα δεν ξερουν που βρισκονται και αλλο 2 χρονων που καταλαβαινουν οτι εισαι στο διπλα δωματιο και μολις σε φωναξουν θα πας...

Ξερω οτι το Α και το Ω για καλη ψυχικη υγεια ειναι ο υπνος,τοχω βιωσει και παλαιοτερα το βιωνω και τα τελευταια 2 χρονια!Ολο και τα καταφερνουμε να στρωσουμε τον υπνο του μικρου,κοιμαται μονος του στο δωματιο του απο 9 μηνων,αλλα τη νυχτα ξυπναει 2-3 φορες.Ολο και τα καταφρενουμε και ολο κατι γινεται...αρρωσταινει,ποναει,φοβαται και ολο εχουμε πισωγυρισματα!απο τον σεμπτεβρη η ιστορια εχει ως εξης...5 μερες προσπαθουμε,10 μερες κοιμοταν μια χαρα,μετα αρρωσταινε και παλι φτου κι απτην αρχη!Τωρα ειμαστε στην καλυτερη φαση μας...ευχομαι να μην γινει τπτ παλι!οχι οτι εχω λπιδα να κοιμηω τωρα που ερχεταιτο μωρο αλλα λεμε τωρα!

[tiller]

Μία ενδεικτική μελέτη είναι αυτή εδώ

 

για την επίπτωση της κατάθλιψης σε μητέρες με παιδιά που δεν κοιμούνται. Ακόμη και η επιλόχεια είναι πιο έντονη σε μητέρες που τα μωρά τους δεν κοιμούνται, ενώ στην ηλικία των 6-12 μηνών και πάλι είναι πιο συχνό το φαινόμενο για τις μητέρες των παιδιών αυτών. Λέει επίσης ότι είναι ένα φαινόμενο που έχει επιπτώσεις στη συμπεριφορά των παιδιών μέσα στην ημέρα.

 

Νομίζω οτι η μελέτη που παραθέτεις πουθενά δεν ισχυρίζεται ότι τα προβλήματα ύπνου προκαλούν κατάθλιψη.

Η μελέτη λέει οτι "σε περίπτωση που έχει η μητέρα κατάθλιψη και το παιδί έχει πρόβλημα ύπνου, τότε το sleep intervention είναι ένας τρόπος για να βελτιωθεί η κατάσταση της μητέρας".

Σώωωωπα!

Μπράβο στη κα Hiscock! Μ' άλλα λόγια, μας λέει οτι εάν η καταθλιπτική μητέρα αρχίσει να κοιμάται καλύτερα, τότε η κατάστασή της θα βελτιωθεί. Άλλη μια έρευνα που μας λέει το αυτονόητο.

[PEPI1979]

Εγώ τωρα δεν ξέρω πόσο καλό ή κακό της κάνω . Το βραδυ την βάζω στο κρεβάτι μου με τα παιχνίδια της και κοιμάται μόνη της . Καμμιά φορά θελει λίγο χαιδεμα . Τα πρωινα όμως δεν κοιμάται με τίποτα . Την βάζω στην κούνια μόνη της και καθομαι διπλα και σιδερωνω . Ολο κλαιει και τελικά με κανενα 10 λεπτο αγκαλιά κοιμάται στο τελος .