Ένας δύσκολος χρόνος

[ΒάσωΚ]

Γειά σας

Είμαι παλιά στο forum, αλλά τον τελευταίο χρόνο οι επισκέψεις μου είναι ελάχιστες λόγω έλλειψης χρόνου. Πολλές φορές έμπαινα, διάβαζα, αλλά δεν μπορούσα να γράψω κάτι γιατί η ώρα ήταν πάντα περασμένη. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να γράψω τους λόγους που με κρατανε τόσο απασχολημένη και να τους μοιραστώ μαζί σας. Είμαι σίγουρη πως αρκετές από εσάς θα έχετε περάσει ή περνάτε από την ίδια δοκιμασία.

Η μικρή μου κόρη η Δανάη είναι έξι χρονών και πηγαίνει στην Α' Δημοτικού. Από πολύ μικρότερη, σε ηλικία περίπου 2 ετών, δεν ήμουν ικανοποιημένη από την ομιλία της. Ελεγε λίγες λέξεις και δεν ήταν εύκολο να συνενοηθούμε. Στην πορεία το λεξιλόγιό της εμπλουτίστηκε αρκετά, όμως δεν το χρησιμοποιούσε όταν έπρεπε, έτσι η επικοινωνία εξακολουθούσε να είναι προβληματική. Στο προνήπιο διαπίστωσα πως στην προσπάθειά της να ανακαλέσει την λέξη, θύμωνε ή κουραζόταν και τα παρατούσε, έτσι ενώ ξεκινούσε να πει κάτι, δεν το ολοκλήρωνε. Όλα αυτά τα χρόνια μιλούσα με τον παιδίατρο και τις Βρεφονηπιοκόμους (πήγαινε Παιδικό Σταθμό από έξι μηνών), διαπίστωναν πως είχα δίκιο, αλλά μου έλεγαν πως ήταν νωρίς ακόμη για να κάνω κάτι.

Πέρσι λοιπόν, την πρώτη μέρα που πήγε στο Νηπιαγωγείο, μίλησα με τη Νηπιαγωγό. Πρεπει να πω πως ήμασταν πολύ τυχερές που βρέθηκε αυτή η γυναίκα μπροστά μας. Της είπα να δώσει λίγο παραπάνω προσοχή γιατί έχω διαπιστώσει κάποια προβλήματα και εάν υπάρχει θέμα, να το εντοπίσουμε νωρίς. Πράγματι σε ένα μηνα με κάλεσε και μου εξήγησε πως υπάρχει πρόβλημα με τη Δανάη. Δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει μια μικρή ιστοριούλα, μετά από δυο, τρεις προτάσεις χάνεται. Έχει πρόβλημα στην επικοινωνία λόγω του οτι δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που θέλει να πει, με αποτέλεσμα να απομονώνεται και να μην συμμετέχει στις δραστηριότητες με τα άλλα παιδιά. Είχε έρθει η ώρα λοιπόν να γίνει κάτι. Μου έδωσε κατευθύνσεις για το από που να αρχίσω και η συνεργασία της όλη τη χρονιά ήταν δώρο ανεκτίμητο για εμάς.

Αρχισε λοιπόν ο Γολγοθάς του ψαξίματος. Αν τα γράψω με λεπτομέρειες, δεν θα έχει καμία το κουράγιο να τα διαβάσει όλα, γι'αυτό θα σας τα αναφέρω επιγραμματικά.

Επισκεφτήκαμε το ΚΕΔΔΥ. Εκεί κάναμε ραντεβού με Κοινωνική Λειτουργό, εγώ και ο πατέρας της. Στη συνέχεια η Δανάη με Εκπαιδευτικό, Παιδοψυχολόγο, Λογοπεδικό. Πριν βγάλουν οποιαδήποτε γνωμάτευση επισκέφτηκαν το Νηπιαγωγείο η Λογοπεδικός και η Παιδοψυχολόγος για να δούνε πως λειτουργεί η Δανάη μέσα στο σχολείο με τα άλλα παιδιά, αλλά και πως ανταποκρίνεται στην απορρόφηση γνώσης. Μετά από όλα αυτά τα ραντεβού που τελείωσαν τον Φεβρουάριο, ακολούθησε επανεξέτασή της τον Μάιο. Μετά από αυτό η γνωμάτευσή τους ήταν να παραμείνει η Δανάη στο Νηπιαγωγείο και να πάει την επόμενη χρονιά στην Α' Δημοτικού. Βέβαια το γνωστικό κομμάτι το είχε κατακτήσει, εκεί τα πήγαινε πάντα πολύ καλά, όμως η αδυναμία που είχε στην επικοινωνία και στην παρακολούθηση της εξιστόρησης θα την δυσκόλευε και θα της δημιουργούσε πρόβλημα, ενώ ένα χρόνο μετά, έχοντας ωριμάσει περισσότερο θα μπορούσε να ανταπεξέλθει. Και φυσικά παράλληλα θα πρέπει να κάνει Λογοθεραπεία-Εργοθεραπεία-Ψυχοθεραπεία όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Εντωμεταξύ, παράλληλα με το ΚΕΔΔΥ, την πήγαινα και στο Νοσοκομείο Παίδων στην Αναπτυξιολόγο κα Περβανίδου. Εκεί εξέταζαν την Δανάη η ίδια και η Λογοπεδικός, η Ψυχίατρος και η Εργοθεραπεύτρια της Ομάδας της. Η δική τους γνωμάτευση ήταν πως τα αίτια είναι καθαρά ψυχολογικής φύσης, την κατέταξαν σε μια ελαφριάς μορφής αυτιστική συμπεριφορά, κλεινόταν στον εαυτό της και δεν την ενδιέφερε η επικοινωνία με το έξω περιβάλλον, αντίθετα μπέρδευε την πραγματικότητα με τη φαντασία και "ντυνόταν" πότε νεράιδα και πότε γοργόνα. Ως εκ τούτου το αν θα παρέμενε για έναν ακόμη χρόνο στο Νηπιαγωγείο τους ήταν αδιάφορο, δεν υπήρχε θέμα νοητικής ικανότητας, υπήρχε θέμα επικοινωνίας της με τον "κόσμο".

Πήγαμε και στο Κέντρο Παιδοψυχικής Υγιεινής του ΙΚΑ (το πρώην Αραχώβης), όπου αφού εξετάστηκε κρίθηκε πως πρέπει απαραίτητα να κάνει συνεδρίες Λογοθεραπείας-Εργοθεραπείας για τουλάχιστον ένα χρόνο.

Από τον Φεβρουάριο η Δανάη κάνει συνεδρίες Λογοθεραπείας (2 την εβδομάδα), Εργοθεραπείας (2 την εβδομάδα) και Ψυχοθεραπείας (1 την εβδομάδα). Μετά από την αξιολόγηση σχολικής ετοιμότητας και τις αξιολογήσεις όλων των ειδικών που την παρακολουθούσαν μου είπαν πως η Δανάη θα είναι σκόπιμο να παρακολουθήσει την Α' Δημοτικού παρόλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει.

Έτσι λοιπόν η Δανάη βρέθηκε από τον Σεπτέμβριο να είναι μαθήτρια της Α' Δημοτικού. Γίνεται πολύ δουλειά στο Κέντρο και στο σπίτι. Εχει κάνει πολύ μεγάλη πρόοδο, έχει όμως ακόμη αρκετές αδυναμίες. Η εργοθεραπεία την έχει βοηθήσει πολύ, αφού πάντα ετοιμάζει την εργασία της για την επόμενη μέρα πριν γυρίσω εγώ από τη δουλειά μου. Απλώς κάνω έναν έλεγχο και διαπιστώνω πάντα πως έχει κάνει τα πάντα σωστά.

Την εικόνα τη δίνει αυτό που μου έγραψε η Δασκάλα της στο Σχολείο στο τελευταίο της σημείωμα : "είμαι πολύ ευχαριστημένη από τη Δανάη και έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στο μυαλό της".

[MarcoPolo]

Eγω δεν ειμαι τοσο παλια και δεν εχουμε ξαναμιλησει μαλλον αλλα αυτο που θελω να σου πω ειναι ενα μεγαλο μπραβο για τα εφοδια που δινεις στο παιδι σου και για τον καθημερινο αγωνα που κανεις!!!!!!!!!!

Ευχομαι απο εδω και περα να εξελισσονται ολο και καλυτερα τα πραγματα για την κορη σου και ολη την οικογενεια σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[GIOYLA]

κατα καποιον τροπο μπορω καταλαβω τι περνας γιατι σε μικροτερο βαθμο τα εχουμε περασει και εμεις. Εμας βεβαια ξεκινησε το παιδι να μιλαει κανονικα αλλα με το που γεννησα το δευτερο αρχισε να αλλαζει η ομιλια του και εμεις απο τριων χρονων τρεχαμε σε παιδοψυχολογους σε λογοθαραπευτες και οπου αλλου μπορεις να φανταστεις μεχρι να ανακαλυψουμε οτι το προβλημα προηλθε απο την ζηλια ειχαμε ακουσει ενα σωρο διαγνωσεις βεβαια εμεις τελειωσαμε τις λογοθαραπειες στην τριτη δημοτικου.Θελει να εχεις υπομονη και ολα θα φτιαξουν σε λιγο καιρο δεν θα πιστευεις και εσυ την διαφορα στο παιδι σου και ηδη απο οτι βλεπω εισασται σε πολυ καλο δρομο

[gavrias]

:D:D Καλως τη :D

 

Μπράβο στη Δανάη,και μπράβο σε σένα για την υπομονή την επιμονή και τη δύναμή σου Βάσω,αν και δε με εκπλήσεις.

Δεν ανέφερες τίποτα για της ζωγραφιές της όμως

[alan]

Πολύ συγκινήθηκα Δανάη πολύ απο την στάση σου στο παιδί σου και να μια μητέρα που αξίζει 1000 συγχαρητήρια.

 

Ενας λόγος παραπάνω που συγκινήθηκα είναι οτι ο συζυγος μου γεννηθείς το 1970 είχε δυσλεξία. Στην 1η δημοτικού είχε μια γρια και απαρχαιωμένη δασκάλα που τον αντιμετώπιζε σαν τεμπέλη. Η πεθερά μου όμως παρακολουθούσε και αξιολογούσε τις προσπάθιες του παιδιού της και ετσι οτνα μια νεοδιόριστη δασκάλα κατι ειπε οτι ειχε ακούσει για κατι που το ελεγαν δυσλεξία και ενω ολοι της ελεγαν οτι είναι απλα ενας τεμπέλης εκεινη εφαγε γη και ουρανό και βρήκε ειδικό.

Ο συζυγός μου πήρε το LOWER στην 3η γυμνασίου και σπούδασε πληροφορική στο ΤΕΙ Αθήνας.

Τετοια και καλύτερη προκοπή σου ευχομαι για το παιδάκι σου!

[ΒάσωΚ]

Ευχαριστώ όλες σας για τα λόγια συμπαράστασης. Το ξέρω οτι δεν είμαι μόνη μου. Το βλέπω καθημερινά στο Κέντρο που πηγαίνω τη Δανάη. Εκεί διαπιστώνω πόσος κόσμος δίνει καθημερινό αγώνα, γονείς και παιδιά. Και πραγματικά τα συγχαρητήρια αξίζουν στα παιδιά. Είναι φοβερό να βλέπεις παιδιά 4 και 5 χρονών να προσπαθούν ξανά και ξανά, να ξεπεράσουν τις δυσκολιες που αντιμετωπίζουν και να δουλεύουν σκληρά γι'αυτό. Και τα περισσότερα παιδιά αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που αντιμετωπίζει η Δανάη.

"alan" δυστυχώς ο άντρας σου γεννήθηκε μερικές δεκαετίες νωρίτερα. Το θέμα της δυσλεξίας ήταν άγνωστο και αντιμετωπιζόταν με τον χειρότερο τρόπο από τους "απαίδευτους" εκπαιδευτικούς. Μια φίλη μου ανακάλυψε πως είχε δυσλεξία σε ηλικία 30 χρονών, ενώ όλα τα σχολικά της χρόνια τα πέρασε με την ταμπέλα της "τεμπέλας" και της "χαζής"

"Gioula" χαίρομαι που ξεμπερδέψατε με το θέμα και το παιδάκι σας πάει μια χαρά. Η ζήλια που προκύπτει στα δυο αδέρφια είναι υγιείς, όμως μπορεί να δημιουργήσει κάποια θεματάκια, που αντιμετωπίζονται. Ο λόγος που έτρεξα σε τόσα μέρη με τη Δανάη ήταν για να αποφύγω μια λάθος διάγνωση, ήθελα να κάνω διασταύρωση.

"MarcoPolo" σ'ευχαριστώ για τα λόγια συμπαράστασης, όμως τον αγώνα πραγματικά το δίνει η Δανάη.

"gavrias" οι ζωγραφιές της Δανάης δεν είναι πια όπως τις ήξερες. Άλλαξε η ζωή της και αυτό είχε επίπτωση στην ψυχολογία της και ενίσχυσε το "κλείσιμό" της. Όμως όλα αντιμετωπίζονται και σε αυτό τον δρόμο είμαστε τώρα.

[GIOYLA]

  ΒάσωΚ είπε:

Ευχαριστώ όλες σας για τα λόγια συμπαράστασης. Το ξέρω οτι δεν είμαι μόνη μου. Το βλέπω καθημερινά στο Κέντρο που πηγαίνω τη Δανάη. Εκεί διαπιστώνω πόσος κόσμος δίνει καθημερινό αγώνα, γονείς και παιδιά. Και πραγματικά τα συγχαρητήρια αξίζουν στα παιδιά. Είναι φοβερό να βλέπεις παιδιά 4 και 5 χρονών να προσπαθούν ξανά και ξανά, να ξεπεράσουν τις δυσκολιες που αντιμετωπίζουν και να δουλεύουν σκληρά γι'αυτό. Και τα περισσότερα παιδιά αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που αντιμετωπίζει η Δανάη.

με συγκινησες γιατι με εκανες να θυμηθω με ποση χαρα βγαινανε τα παιδακια οταν ειχαν καταφερει να πουν ενα γραμματακι και δεν θα ξεχασω την ημερα που βγηκε τρεχοντας ο γιος μου και μου φωναξε"ΜΑΜΑ ΤΡΡΡΡΡ" ΕΝΙΩΣΑ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ που μπορεσε να το πει που μονο οσοι το εχουν περασει το καταλαβαινουν ποσο δυσκολο ειναι για τα παιδια και ποσο σκληρη δουλεια εχουν καταβαλει

[annina]

Πραγματικά ένα μεγάλο μπραβο αξίξει στην Δανάη. Αλλα και στη μαμά που τη στηρίζει τόσο και την βοηθάει.:D

Γιατι υπάρχουν και γονείς που αδιαφορούνε πλήρως για τα παιδιά τους.

Φιλακια πολλα στη Δανάη.

[ΒάσωΚ]

  GIOYLA είπε:

με συγκινησες γιατι με εκανες να θυμηθω με ποση χαρα βγαινανε τα παιδακια οταν ειχαν καταφερει να πουν ενα γραμματακι και δεν θα ξεχασω την ημερα που βγηκε τρεχοντας ο γιος μου και μου φωναξε"ΜΑΜΑ ΤΡΡΡΡΡ" ΕΝΙΩΣΑ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ που μπορεσε να το πει που μονο οσοι το εχουν περασει το καταλαβαινουν ποσο δυσκολο ειναι για τα παιδια και ποσο σκληρη δουλεια εχουν καταβαλει

 

Gioula τα είπες όλα. Δεν έχω να προσθέσω κάτι. Με έχεις καταλάβει απόλυτα. Πόσο μάλλον που εδώ έχουμε και θέμα σύνταξης πρότασης. Φαντάσου τη Δανάη να μου λέει ιστοριούλα, ενώ στο παρελθόν δεν μπορούσε να φτιάξει μια πρόταση.

[ligeri]

Και απο μένα ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ ΒάσωΚ και ένα μεγαλύτερο στη Δανάη. Είναι πολύ τυχερή που σας έχει γονείς και με εσάς δίπλα της δεν έχει τίποτα να φοβηθεί!!!

[ROULITSA]

Μπράβο ΒάσωΚ και σε εσένα και στον άντρα σου. Μπράβο για την υπομονή σας, και την ανιδιοτελή αγάπη σας. Και μπράβο και στην μικρή σας Δανάη που αν και μικρούλα προσπαθεί και τα καταφέρνει. Εύχομαι να τα ξεπεράσει όλα και να τα θυμόσαστε σαν μακρινό όνειρο.

 

Και πάλι μπράβο σας.

[ΒάσωΚ]

  ligeri είπε:

Και απο μένα ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ ΒάσωΚ και ένα μεγαλύτερο στη Δανάη. Είναι πολύ τυχερή που σας έχει γονείς και με εσάς δίπλα της δεν έχει τίποτα να φοβηθεί!!!

 

Εδώ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Δανάης και γι'αυτό χρειάστηκε η ψυχοθεραπεία. Γονείς φυσικούς έχει, στην πραγματικότητα όμως είναι "ορφανή" από πατέρα, έναν πατέρα που λατρεύει και του μιλάει στον ύπνο της και στα παιχνίδια της, έναν πατέρα που σαν φαντομάς εμφανίζεται μια φορά στους δυο μήνες για να την δει δυο ώρες.

Το αφήνω ασχολίαστο.

Δεν το γράφω αυτό για να εισπράξω περισσότερα μπράβο. Πραγματικά δεν αισθάνομαι πως αξίζω μπράβο, γιατί έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ψυχική της υγεία. Γιατί όταν έπρεπε να ασχολούμαι με το παιδί μου, έψαχνα να δω τι φταίει που τα "έπαιξε" ξαφνικά ο άντρας μου και πως θα είναι από εδώ και πέρα η ζωή μου. Και το παιδί μου έμεινε μόνο του, έχοντας μια μάνα που δεν μπορούσε να κοντρολάρει καλά καλά τον εαυτό της και έναν πατέρα ΑΠΩΝ, να ανταπεξέλθει σε όλες αυτές τις αλλαγές που συνέβαιναν στη ζωή του. Καθόλου μπράβο δεν αξίζω. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν αυτό που κάνω τώρα. Γιατί όταν τα κάνεις θάλασσα, τρέχεις να μαζεύεις μετά.

Τη διευκρίνηση αυτή την έκανα για να καταλάβετε όσες δεν ξέρετε, τι έχει περάσει και περνάει η Δανάη και με πόσα έχει να παλέψει. Αυτή τη στιγμή εγώ της κρατάω το χέρι και προσπαθώ να της δώσω δύναμη να συνεχίσει τον αγώνα της.

[Belfaccino]

Κι όμως, ΤΩΡΑ η Δανάη σ' έχει δίπλα της.

Αυτό έχει σημασία πια.

Έχεις αναγνωρίσει το 'χθες'. Εύχομαι, επίσης, να συμφιλιωθείς με αυτό, να διώξεις τις ενοχές σου και να απολαύσεις το τώρα, όσο γίνεται με μεγαλύτερο πάθος και να χαρείτε τη σχέση που εσύ και η Δανάη έχετε.

 

Μήπως είχες εμπειρία από πριν, όταν σας συνέβη το περιστατικό με τον πατέρα της και ενώ γνώριζες τι έπρεπε να κάνεις, εσύ συνειδητά επέλεξες να πράξεις αλλιώς; Μήπως συνειδητά είπες "δεν μπορώ να ασχοληθώ τώρα με το παιδί μου, γιατί με προβληματίζουν άλλα;" Ή τελικά είχε τραβηχτεί ξαφνικά το χαλί κάτω από τα πόδια σου και έχασες την ισορροπία σου; Δεν έψαχνες να σώσεις την κατάσταση; Και μετά δεν έπρεπε να βρεις πρώτα τον εαυτό σου και να σταθείς στα πόδια σου;

 

Φυσικά δε γνωρίζω λεπτομέρειες, ούτε έχω μια πλήρη εικόνα για τη ζωή σου. Ούτε για τη χθεσινή, ούτε για τη σημερινή.

 

Αλλά, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι, αν δε συγχωρέσεις τον εαυτό σου, δε θα απελευθερωθείς εντελώς από την ευθύνη, που ουσιαστικά ανήκει στον πατέρα που δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις δυσκολίες του και αναστάτωσε τη ζωή σας. Ας τη σηκώνει εκείνος και, αν δεν τη σηκώνει, αφήστε την απ'έξω, όχι μέσα σας.

Διαφορετικά, πάντα θα σε συγκρατούν πίσω οι ενοχές σου και δε θα μπορέσεις ούτε να απολαύσεις τη σχέση σου με την κόρη σου 100% με ένα αίσθημα απόλυτης ελευθερίας και διάφανης χαράς.

 

Τώρα, λοιπόν, είσαι δίπλα της. Προτείνω να ξυπνάς κάθε πρωί και να λες στον εαυτό σου "μπράβο μου, που στέκομαι πια στα πόδια μου και μπορώ να στηρίζω την κόρη μου. Τώρα είμαι δυνατή και κανένας και τίποτα πια δεν θα καταφέρει να με αποσπάσει από αυτό που αγαπώ πιο πολύ στη ζωή".

 

Το αξίζεις, νομίζω, και η κόρη σου αξίζει μια μαμά που βρήκε τη δύναμη να ξεπεράσει τα εμπόδιά της και να δημιουργήσει ένα υγιές περιβάλλον στο σπίτι και γύρω της. Κι ας μάθει τώρα ότι η μαμά της διακρίνει πότε να αναλαμβάνει τις δικές της ευθύνες και πότε να απομακρύνεται από καταστάσεις που επηρρεάζουν αρνητικά τη ζωή σας. Θα' θελες η κόρη σου να αισθάνεται ενοχές για μια κατάσταση, για την οποία δεν ευθυνόταν 100%; Ό,τι δεν θα ήθελες για την κόρη σου, μη το βιώνεις εσύ. Γιατί περνάει το μήνυμα αυτό στους γύρω σου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

 

Αν έχω πέσει έξω (διότι απλά σχηματίζω μια εικόνα από αυτά που γράφεις), συγχώρεσέ με.

[ligeri]

Συμφωνώ με την Belfaccino και θεωρώ ότι μόνο αν απενεχοποιηθείς θα μπορέσεις να πας παρακάτω! Και να είσαι σίγουρη ότι το παιδί θα το εισπράξει αυτό όπως έχει εισπράξει και τόσα άλλα!

[ΒάσωΚ]

  Belfaccino είπε:

 

Αλλά, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι, αν δε συγχωρέσεις τον εαυτό σου, δε θα απελευθερωθείς εντελώς από την ευθύνη, που ουσιαστικά ανήκει στον πατέρα που δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις δυσκολίες του και αναστάτωσε τη ζωή σας. Ας τη σηκώνει εκείνος και, αν δεν τη σηκώνει, αφήστε την απ'έξω, όχι μέσα σας.

 

Παρόλο που δεν γνωρίζεις την κατάσταση (στο παρελθόν τα είχα γράψει αναλυτικά στο forum) έπιασες την "καρδιά" του θέματος. Όντως το δουλεύω και προσπαθώ να το ξεπεράσω. Δεν είναι καθόλου εύκολο, μου έχει πάρει ήδη αρκετό χρόνο, αλλά ποιός ξέρει να ορίσει τον χρόνο. Η ψυχική μου υγεία είχε διαταραχτεί αρκετά, βρίσκομαι ήδη σε καλό δρόμο, προσπαθώ να ξαναπάρω τη ζωή μου στα χέρια μου και να την οργανώσω όπως εγώ θέλω. Όμως τα αγκαθάκια εξακολουθούν να υπάρχουν. Δεν μπορώ να βγάλω την ενοχή από μέσα μου, προσπαθώ όμως να το ξεπεράσω.

Ευχαριστώ πολύ για τη στήριξη και εσένα και την ligeri

[kel]

Bασω παρακολουθω αυτες τις μέρες το ποστ που ανοιξες και δεν ήθελα να παρεμβω γιατι πραγματικα αυτο που θα ηθελα να αναδειχθει ειναι η απεραντη αγαπη για τα παιδια μας και ο θαυμασμος για τον αγωνα τους. Ειμαι ειδικη εκπαιδευτικος και ψυχοπαιδαγωγος οποτε καταλαβαινεις οτι καθε μερα ζω τον αγωνα των παιδιων που παλευουν να σταθουν στα ποδια τους με ολες τους τις δυναμεις. Μα πιο πολυ συγκλονιστικο ειναι οι σχεσεις μεσα στην οικογενεια αναμεσα στο ζευγαρι, στα αδερφια ακομη και με τους παππουδες και τις γιαγιαδες και αυτο που εχω καταλαβει αλλα και επιστημονικα εχει αποδειχθει ειναι οτι α) οι γονεις που δεν αντεξαν το βαρος δε θα αντεχαν ετσι και αλλιως στην πορεια του γαμου απλα ηρθε το γεγονος του παιδιου ως δραστικος καταλυτης για να επιταγχυνθουν τα πραγματα. οι γονεις που ειναι ενωμενοι και εχουν γερη βαση ενωνονται ακομη περισσοτερο κατω απο το κοινο θεμα που εχουν να αντιμετωπισουν και απ'ολο αυτο η σχεση τους βγαινει πιο δυνατη

β) οσο πιο καλη ψυχικη υγεια εχουν οι γονεις τοσο καλυτερη προγνωση εχουν τα παιδια δηλ. τα παιδια που εχουν ενα πιο υποστηρικτικο περιβαλλον εχουν και μεγαλυτερη βελτιωση.

 

Εισαι λοιπον αγωνιστρια Βασω μου και εσυ και η Δαναη σου , αρχισατε μαζι εναν αγωνα και πρεπει να τον συνεχισετε μαζι και ακομη πιο δυνατα. Οποιος ειναι μαζι σας θα γευτει και τους καρπους της επιτυχιας που θα ερθει. Οποιος ειναι εκτος θα χασει καθε μικροχαρα της ζωης και στο τελος θα μεινει μονος. Ολοι αυτοι που ευκολα παιρνουν το καπελακι τους και φευγουν ειναι ανεγκεφαλοι και ανωριμοι να αναλογιστουν την πικρη μοναξια τους τελους.

Εσυ στο τελος θα απολαυσεις το χαμογελο των κοριτσιων σου, τη συντροφια τους , το χαδι τους , το νοιαξιμο τους το ενδιαφερον τους. Και θα ειναι αυτη η πιο μεγαλη ανταμοιβη για εσενα. θα το απολαυσεις λοιπον διπλο και τριδιπλο το αποτελεσμα του αγωνα σου γι'αυτο φροντισε να εισαι γερη και δυνατη για να το χαρεις. Και η ψυχικη σου υγεια ειναι καλη γιατι εχει δυναμη να αντιμετωπισεις τις δυσκολιες .Αλλοι ειναι οι ψυχικα ασθενεις που την κανουν με την πρωτη δυσκολια και βαζουν πανω απ'ολα τον εαυτουλη τους. Καποιοι νομιζουν οτι ολος ο κοσμος περιστρεφεται γυρω απο αυτους και φερονται αναλογα. Η ιδια ομως η ζωη τα φερνει ετσι που στο τελος παιρνουν το μαθημα τους . Ολος ο κοσμος περιστρεφεται γυρω απο την αγαπη και οι ανθρωποι που την προσφερουν εχουν παντα τον κοσμο ολο. Εσυ καθε μερα εχεις δυο γλυκιες αγκαλιες. Δεν ειναι αυτες ο κοσμος ολος?

Καλη δυναμη και καλη πορεια.