Ανύπαντρες μητέρες ? Υπάρχουν εδώ ?

[AngelMama]

Ταξίδεψα με το μωρό στο εξωτερικό λίγους μήνες πριν και δεν μου ζήτησαν τίποτα ούτε στο δικό μας αεροδρόμιο ούτε όμως στου εξωτερικού...

 

Έτσι ξέρω και εγώ.. πως είναι λίγο κουκουρούκου.

[Perlitsa]

Γειά σας,

είμαι και εγώ ανύπαντρη μανούλα και η κόρη μου είναι 2.5 ετών.

Λοιπόν, όσον αφορά το διαβατήριο πάτε με την πράξη αναγνώρισης στο αστυνομικό τμήμα και τα υπόλοιπα δικαιολογητικά (παράβολα, φωτο) και βγαίνει χωρίς κανένα πρόβλημα. Ξεκαθαρίστε ότι πρόκειται για παιδί εκτός γάμου, αναγνωρισμένο και μπορείτε ΦΥΣΙΚΑ να ταξιδέψετε με το παιδάκι σας χωρίς ΚΑΜΙΑ υπογραφή από τον πατέρα.

[beba09]

Γειά σας,

είμαι και εγώ ανύπαντρη μανούλα και η κόρη μου είναι 2.5 ετών.

Λοιπόν, όσον αφορά το διαβατήριο πάτε με την πράξη αναγνώρισης στο αστυνομικό τμήμα και τα υπόλοιπα δικαιολογητικά (παράβολα, φωτο) και βγαίνει χωρίς κανένα πρόβλημα. Ξεκαθαρίστε ότι πρόκειται για παιδί εκτός γάμου, αναγνωρισμένο και μπορείτε ΦΥΣΙΚΑ να ταξιδέψετε με το παιδάκι σας χωρίς ΚΑΜΙΑ υπογραφή από τον πατέρα.

 

είσαι κούκλα...!

[beba09]

Κορίτσια θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση, ειδικά για τις μανούλες που είναι άγαμες αλλά μένουν με γονείς (όπως εγώ). Πόσα νεύρα έχετε το βράδυ από την ένταση της ημέρας;;; Καλά ντρέπομαι τελείως που το λέω αυτό αλλά είναι τρία χρόνια τώρα που τα έχω παίξει τελείως...! Δεν θέτω το ερώτημα σε άλλη ενότητα γιατί κακά τα ψέματα οι ανύπαντρες μητέρες είμαστε μια ειδική κατηγορία. Λοιπόν σχεδόν κάθε βράδυ πέφτω τούρμπο στα νεύρα από την ένταση της ημέρας. Ειλικρινά δεν νοιώθω ότι μπορώ έτσι να μεγαλώσω σωστά ένα παιδί. Η κακή ψυχολογία της μητέρας επηρεάζει το παιδί.

 

Ξυπνάμε σήμερα, κατευθείαν πλυντήριο και μπάνιο το παιδί γιατί έκανε τα κακά στο κρεβάτι της. Πρώτη φορά αυτό. Ήθελε πάντως να τα πιάσει …..!

Μετά ζήταγε να πάει στον πατέρα της, (έβαλε μέχρι και το μπουφάν της) ---- εδώ μετανιώνω που τον έβαλα στην ζωή μας. είμαστε δυο διαφορετική άνθρωποι.

Παίξαμε δεν ξέρω και εγώ πόσες ώρες, κάνοντας παράλληλα και δουλειές του σπιτιού.

Δεν κοιμήθηκε για μεσημέρι

Τώρα που την έβαλα για ύπνο στις 9, είμαι ράκος. Από τις 9 σηκώθηκε αλλά με είχε ξυπνήσει 2 φορές την νύχτα για γάλα. στις 3 και στις 6.

 

από τις 8 και μετά βρίζω τον εαυτό μου ....... συγνώμη αλλά πλέον αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιες γυναίκες επιλέγουν την διακοπή της κύησης. Απλά δεν είχα καταλάβει ότι είναι τόσο δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί.

 

είμαι πλέον στα πρόθυρα να μαζέψω όλα τα παιχνίδια της γιατί ούτε παίζει αλλά ούτε τα μαζεύει απλά παίρνει τις κούτες τις αδειάζει και μετά έρχεται να ασχοληθεί με ότι κάνω.

 

ίσως είναι μια φάση της ηλικίας της (τρία το καλοκαίρι) αλλά έχω ρέψει. Σε όλα λέει όχι.

 

ευτυχώς ξεκίνησε να τρώει.

 

Πάμε παιδικό κανονικά αλλά τώρα την έχω σταματήσει γιατί ήταν άρρωστη και θέλω να πάρει τα πάνω της, όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα ή αν κάνω είναι ακριβώς από πίσω μου.

 

Είμαι χάλια, μα καλά έτσι υποτίθεται ότι πρέπει να είναι η μητρότητα. Όταν την βγάζω έξω περνάμε καλά αλλά έλα μου ντε που δεν μπορώ πάντα. Πρέπει να κάνω ένα σωρό δουλειές. Ζητάει τόσο πολύ την προσοχή μου ούτε λεπτό δεν μπορώ να ανασάνω. (κάποιες δουλειές της κάνω μόνο εγώ).

 

 

Πότε θα είμαστε καλύτερα μα πότε;;; περιττό να πω ότι μέσα στην απόγνωση μου λέω να την στειλω για 6-7 - 8- 9 - 10 χρόνια στην παραλίγο πεθερά μου στον Ιράκ....που την έχει δει από το skype και την ζητάει κολασμένα....!!!! να στην στείλω να στην στείλω.....αλλά πολύ φοβάμαι μαντάμ....ότι θα σου ρημάξει το σπίτι και θα μου ζητήσεις να στο επισκευάσω.

 

Το μόνο καλό στην υπόθεση είναι ότι έχει ξεκινήσει να τρώει αλλά έκανα μεγάλο καβγά με τους δικούς μου (που απορώ πως μεγάλωσαν τρία παιδιά) αφού τους είπα να πάψουν να ασχολούνται με το θέμα και θα φάει μόνη της. (συγνώμη αλλά το λένε όλοι ότι αυτό είναι το μυστικό και ναι αυτό είναι). Επίσης βοήθησε ο παιδικός.

 

Με τους δικούς μου τσακωνόμαστε για όλα, γιατί για όλα έχουν άλλη γνώμη. Πρέπει να δώσω μάχη σχεδόν για όλα τα θέματα. Τώρα ήταν να κοιμηθεί.....και ήρθε ο πατέρας μου να κάνει παιχνιδάκια....5 λεπτά πριν πάμε για ύπνο (να βράσω όλη την βοήθεια που μου προσέφερε όλη την ημέρα).

 

Δεν λένε ποτέ στο παιδί.....όχι δεν πρέπει να είσαι εδώ όχι μην κάνεις αυτό αλλά φωνάζουν να τρέξω να την μαζέψω και να κάνω τον μπαμπούλα. Πήδαγε από το τραπεζάκι του σαλονιού στην αγκαλιά του πατέρα μου και επειδή κουράστηκε με φώναξε να πάρω το παιδί.....μα καλά δεν καταλαβαίνει ότι εγώ γίνομαι η κακιά....! πλέον το λέω μπροστά τους.

 

Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται σαν αχαριστία αλλά έχουμε ένα τόσο καλό και έξυπνο παιδάκι και το σκατεύουμε μόνη μας. Του επιτρέπουν να κάνει ένα σωρό πράγματα και μετά.....έλα να το μαζέψεις. Παλαιότερα το παιδί αντιδρούσε πολύ άσχημα όταν την εμπόδιζα από κάποια αταξία αλλά τώρα της λέω ότι κακώς ο παππούς και η γιαγιά σου επιτρέπουν αυτό. Δεν έπρεπε να σε αφήνουν, δείχνει να το καταλαβαίνει.

 

Το άσχημο είναι ότι όταν εγώ την μαλώσω για κάτι τρέχουν να την πάρουν αγκαλιά….οπότε σήμερα μάθαμε ότι είναι εντάξει να κτυπάμε το τζάμι του παραθύρου με κάποια αντικείμενο και θα έρθει η γιαγιά να μας πάρει και αγκαλίτσα….μα είναι δυνατόν.

 

Τόσο λάθος είμαι τελικά. Που ξεκινάει το δίκαιο το δικό μου και που τον γονιών μου;; Αναγνωρίζω ότι στην Ελλάδα είναι αδύνατον να μεγαλώσεις παιδί χωρίς την βοήθεια γονιών ή πεθερικών, όμως πως θα πορευτούμε έτσι.

 

Μήπως μπορώ να συμβουλευτώ κάποια ειδικό για αυτό το θέμα, που θα μπορούσα να βρω μια μιλήσω με μια σύμβουλο.

 

Επίσης από προσωπική ζωή είμαστε μηδέν, ενώ είχαμε συμφωνήσει να κρατάνε τα παιδί κάθε Κυριακή να βγαίνω για ένα καφέ ……ακούω διάφορα σχόλια οπότε και αυτό πήγε περίπατο. Πόσο μάλλον να κάνω άλλη γνωριμία;; ευτυχώς που δεν με καίει το θέμα ;;; αλλά ναι ένας καφές με μια φίλη μου έχει λείψει.

 

Εργασιακά έχω συνεργασία με τον πατέρα μου και όλες οι δουλειές γίνονται όταν το παιδί πάει παιδικό. Είναι αδύνατον να κλείσουμε την πόρτα του γραφείου και να κρατήσει η μαμά μου το παιδί ώστε να δουλέψουμε. Πράγμα που πάλι το θεωρώ λάθος τελείως. Πρέπει να υποκύπτουμε σε κάθε στριγκλιά και κάθε τσιρίδα.

 

Για τον πατέρα του παιδιού λυπάμαι ο άνθρωπος έχει σοβαρά δικά του θέματα να λύσει οπότε δεν μπορώ να του ζητήσω να ασχοληθεί με το παιδί άλλωστε δεν προσφέρει τίποτα εάν δεν έχει κέρδος. Μου λέει να τον παντρευτώ προκειμένου να με βοηθήσει. Λυπάμαι αλλά εάν όντως πίστευα ότι θα ήταν καλύτερα για το παιδί μου θα το έκανα όμως ξέρω ότι δεν είναι. Μου έχει κάνει τεράστιο κακό πλέον και συγνώμη δεν θα τον αφήσω ασχολίαστο. Όλοι λένε να μην λες κακό για τον πατέρα του παιδιού. Μα καλά είναι δυνατόν ένα παιδί να μην καταλαβαίνει ;;; ειδικά όταν μεγαλώσει;;; να τον αφήσω να παραμυθιάζει το παιδάκι μου;;; έρχεται μια φορά τον μήνα με μια σακούλα από το Jumbo και νομίζει ότι έγινε μπαμπάς.

 

Είναι πολλά θα θέματα μου πλέον και θα ήθελα να ακούσω γνώμες.

 

Εσείς που μένετε με γονείς πως τα πάτε…; Τι θέματα έχετε;; πως βγαίνει η καθημερινότητα;;;

 

επίσης η κόρη μου μου λέει....μαμά είσαι καλό παιδάκι.....!!!! έχουμε γίνει αδελφάκια...όχι μάνα και κόρη.

[mmdad]

Κορίτσια θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση, ειδικά για τις μανούλες που είναι άγαμες αλλά μένουν με γονείς (όπως εγώ). Πόσα νεύρα έχετε το βράδυ από την ένταση της ημέρας;;; Καλά ντρέπομαι τελείως που το λέω αυτό αλλά είναι τρία χρόνια τώρα που τα έχω παίξει τελείως...! Δεν θέτω το ερώτημα σε άλλη ενότητα γιατί κακά τα ψέματα οι ανύπαντρες μητέρες είμαστε μια ειδική κατηγορία. Λοιπόν σχεδόν κάθε βράδυ πέφτω τούρμπο στα νεύρα από την ένταση της ημέρας. Ειλικρινά δεν νοιώθω ότι μπορώ έτσι να μεγαλώσω σωστά ένα παιδί. Η κακή ψυχολογία της μητέρας επηρεάζει το παιδί.

 

Ξυπνάμε σήμερα, κατευθείαν πλυντήριο και μπάνιο το παιδί γιατί έκανε τα κακά στο κρεβάτι της. Πρώτη φορά αυτό. Ήθελε πάντως να τα πιάσει …..!

Μετά ζήταγε να πάει στον πατέρα της, (έβαλε μέχρι και το μπουφάν της) ---- εδώ μετανιώνω που τον έβαλα στην ζωή μας. είμαστε δυο διαφορετική άνθρωποι.

Παίξαμε δεν ξέρω και εγώ πόσες ώρες, κάνοντας παράλληλα και δουλειές του σπιτιού.

Δεν κοιμήθηκε για μεσημέρι

Τώρα που την έβαλα για ύπνο στις 9, είμαι ράκος. Από τις 9 σηκώθηκε αλλά με είχε ξυπνήσει 2 φορές την νύχτα για γάλα. στις 3 και στις 6.

 

από τις 8 και μετά βρίζω τον εαυτό μου ....... συγνώμη αλλά πλέον αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιες γυναίκες επιλέγουν την διακοπή της κύησης. Απλά δεν είχα καταλάβει ότι είναι τόσο δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί.

 

είμαι πλέον στα πρόθυρα να μαζέψω όλα τα παιχνίδια της γιατί ούτε παίζει αλλά ούτε τα μαζεύει απλά παίρνει τις κούτες τις αδειάζει και μετά έρχεται να ασχοληθεί με ότι κάνω.

 

ίσως είναι μια φάση της ηλικίας της (τρία το καλοκαίρι) αλλά έχω ρέψει. Σε όλα λέει όχι.

 

ευτυχώς ξεκίνησε να τρώει.

 

Πάμε παιδικό κανονικά αλλά τώρα την έχω σταματήσει γιατί ήταν άρρωστη και θέλω να πάρει τα πάνω της, όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα ή αν κάνω είναι ακριβώς από πίσω μου.

 

Είμαι χάλια, μα καλά έτσι υποτίθεται ότι πρέπει να είναι η μητρότητα. Όταν την βγάζω έξω περνάμε καλά αλλά έλα μου ντε που δεν μπορώ πάντα. Πρέπει να κάνω ένα σωρό δουλειές. Ζητάει τόσο πολύ την προσοχή μου ούτε λεπτό δεν μπορώ να ανασάνω. (κάποιες δουλειές της κάνω μόνο εγώ).

 

 

Πότε θα είμαστε καλύτερα μα πότε;;; περιττό να πω ότι μέσα στην απόγνωση μου λέω να την στειλω για 6-7 - 8- 9 - 10 χρόνια στην παραλίγο πεθερά μου στον Ιράκ....που την έχει δει από το skype και την ζητάει κολασμένα....!!!! να στην στείλω να στην στείλω.....αλλά πολύ φοβάμαι μαντάμ....ότι θα σου ρημάξει το σπίτι και θα μου ζητήσεις να στο επισκευάσω.

 

Το μόνο καλό στην υπόθεση είναι ότι έχει ξεκινήσει να τρώει αλλά έκανα μεγάλο καβγά με τους δικούς μου (που απορώ πως μεγάλωσαν τρία παιδιά) αφού τους είπα να πάψουν να ασχολούνται με το θέμα και θα φάει μόνη της. (συγνώμη αλλά το λένε όλοι ότι αυτό είναι το μυστικό και ναι αυτό είναι). Επίσης βοήθησε ο παιδικός.

 

Με τους δικούς μου τσακωνόμαστε για όλα, γιατί για όλα έχουν άλλη γνώμη. Πρέπει να δώσω μάχη σχεδόν για όλα τα θέματα. Τώρα ήταν να κοιμηθεί.....και ήρθε ο πατέρας μου να κάνει παιχνιδάκια....5 λεπτά πριν πάμε για ύπνο (να βράσω όλη την βοήθεια που μου προσέφερε όλη την ημέρα).

 

Δεν λένε ποτέ στο παιδί.....όχι δεν πρέπει να είσαι εδώ όχι μην κάνεις αυτό αλλά φωνάζουν να τρέξω να την μαζέψω και να κάνω τον μπαμπούλα. Πήδαγε από το τραπεζάκι του σαλονιού στην αγκαλιά του πατέρα μου και επειδή κουράστηκε με φώναξε να πάρω το παιδί.....μα καλά δεν καταλαβαίνει ότι εγώ γίνομαι η κακιά....! πλέον το λέω μπροστά τους.

 

Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται σαν αχαριστία αλλά έχουμε ένα τόσο καλό και έξυπνο παιδάκι και το σκατεύουμε μόνη μας. Του επιτρέπουν να κάνει ένα σωρό πράγματα και μετά.....έλα να το μαζέψεις. Παλαιότερα το παιδί αντιδρούσε πολύ άσχημα όταν την εμπόδιζα από κάποια αταξία αλλά τώρα της λέω ότι κακώς ο παππούς και η γιαγιά σου επιτρέπουν αυτό. Δεν έπρεπε να σε αφήνουν, δείχνει να το καταλαβαίνει.

 

Το άσχημο είναι ότι όταν εγώ την μαλώσω για κάτι τρέχουν να την πάρουν αγκαλιά….οπότε σήμερα μάθαμε ότι είναι εντάξει να κτυπάμε το τζάμι του παραθύρου με κάποια αντικείμενο και θα έρθει η γιαγιά να μας πάρει και αγκαλίτσα….μα είναι δυνατόν.

 

Τόσο λάθος είμαι τελικά. Που ξεκινάει το δίκαιο το δικό μου και που τον γονιών μου;; Αναγνωρίζω ότι στην Ελλάδα είναι αδύνατον να μεγαλώσεις παιδί χωρίς την βοήθεια γονιών ή πεθερικών, όμως πως θα πορευτούμε έτσι.

 

Μήπως μπορώ να συμβουλευτώ κάποια ειδικό για αυτό το θέμα, που θα μπορούσα να βρω μια μιλήσω με μια σύμβουλο.

 

Επίσης από προσωπική ζωή είμαστε μηδέν, ενώ είχαμε συμφωνήσει να κρατάνε τα παιδί κάθε Κυριακή να βγαίνω για ένα καφέ ……ακούω διάφορα σχόλια οπότε και αυτό πήγε περίπατο. Πόσο μάλλον να κάνω άλλη γνωριμία;; ευτυχώς που δεν με καίει το θέμα ;;; αλλά ναι ένας καφές με μια φίλη μου έχει λείψει.

 

Εργασιακά έχω συνεργασία με τον πατέρα μου και όλες οι δουλειές γίνονται όταν το παιδί πάει παιδικό. Είναι αδύνατον να κλείσουμε την πόρτα του γραφείου και να κρατήσει η μαμά μου το παιδί ώστε να δουλέψουμε. Πράγμα που πάλι το θεωρώ λάθος τελείως. Πρέπει να υποκύπτουμε σε κάθε στριγκλιά και κάθε τσιρίδα.

 

Για τον πατέρα του παιδιού λυπάμαι ο άνθρωπος έχει σοβαρά δικά του θέματα να λύσει οπότε δεν μπορώ να του ζητήσω να ασχοληθεί με το παιδί άλλωστε δεν προσφέρει τίποτα εάν δεν έχει κέρδος. Μου λέει να τον παντρευτώ προκειμένου να με βοηθήσει. Λυπάμαι αλλά εάν όντως πίστευα ότι θα ήταν καλύτερα για το παιδί μου θα το έκανα όμως ξέρω ότι δεν είναι. Μου έχει κάνει τεράστιο κακό πλέον και συγνώμη δεν θα τον αφήσω ασχολίαστο. Όλοι λένε να μην λες κακό για τον πατέρα του παιδιού. Μα καλά είναι δυνατόν ένα παιδί να μην καταλαβαίνει ;;; ειδικά όταν μεγαλώσει;;; να τον αφήσω να παραμυθιάζει το παιδάκι μου;;; έρχεται μια φορά τον μήνα με μια σακούλα από το Jumbo και νομίζει ότι έγινε μπαμπάς.

 

Είναι πολλά θα θέματα μου πλέον και θα ήθελα να ακούσω γνώμες.

 

Εσείς που μένετε με γονείς πως τα πάτε…; Τι θέματα έχετε;; πως βγαίνει η καθημερινότητα;;;

 

επίσης η κόρη μου μου λέει....μαμά είσαι καλό παιδάκι.....!!!! έχουμε γίνει αδελφάκια...όχι μάνα και κόρη.

 

Να σου πω τι τους ειπα στο γραφειο και γελαγαν.. Ποτε δεν μεγαλωνεις οταν μενεις με την μαμα σου - και πεταξα τα φασολακια μου..

Οι παπουδογιαγιαδες ειναι για να κακομαθαινουν... Βεβαια οταν ολοι μενουν στο ιδιο σπιτι τα πραγματα περιπλεκονται.. Εμενα ο μικρος μου λεει οτι η γιαγια ειναι μαμα μια και εγω την φωναζω μαμα...

Προσπαθησε να εκτονωνεσαι λιγο και υπομονη..

Θα μπορουσες να περνας αυτα και να εχεις κιαλλον εναν στο κεφαλι σου...

Α! και αν λενε ουτως ή αλλως βγες καμια βολτα αμα θες - αφου θα στην πουνε που θα στην πουνε να εχεις παρει τον αερα σου,,

[beba09]

Να σου πω τι τους ειπα στο γραφειο και γελαγαν.. Ποτε δεν μεγαλωνεις οταν μενεις με την μαμα σου - και πεταξα τα φασολακια μου..

Οι παπουδογιαγιαδες ειναι για να κακομαθαινουν... Βεβαια οταν ολοι μενουν στο ιδιο σπιτι τα πραγματα περιπλεκονται.. Εμενα ο μικρος μου λεει οτι η γιαγια ειναι μαμα μια και εγω την φωναζω μαμα...

Προσπαθησε να εκτονωνεσαι λιγο και υπομονη..

Θα μπορουσες να περνας αυτα και να εχεις κιαλλον εναν στο κεφαλι σου...

Α! και αν λενε ουτως ή αλλως βγες καμια βολτα αμα θες - αφου θα στην πουνε που θα στην πουνε να εχεις παρει τον αερα σου,,

 

απλά αισθάνομαι ότι ναι είμαι ευγνώμων αλλά....και από την άλλη είναι ντροπή, στους ανθρώπους που στην ουσία με στηρίζουν να βγάζω και γλώσσα δέκα μέτρα παπούτσι. Απλά περίμενα πάντως από τους γονείς μου να με καταλαβαίνουν αλλά αποδεικνύεται ότι θέλει χειρισμό το θέμα.

 

Θέλω να γυρίσω πίσω στην κανονική δουλειά μου και αισθάνομαι ότι τόσο που το κανακεύουν το παιδί μετά δεν θα το αντέχουν. Και ναι το παραδέχομαι (μάλλον πάσχω από αφέλεια) ο παιδικός δεν είναι λύση.....εκτός αν το παιδί δεν αρρωσταίνει. Εμείς ευτυχώς δεν πήγαμε και άσχημα, αλλά ειλικρινά την προηγούμενη εβδομάδα μάζευα εμετούς από παντού....

 

πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό στην ουσία....

στην ζωή μου έχω καταφέρει τα πιο απίθανα πράγματα αλλά με τα μικρά παιδιά είμαι έτοιμη να πάθω εγκεφαλικό μόνο και μόνο επειδή βγάζουν τα παπούτσια τους ή φτύνουν το φαί τους.

είναι η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου.

[mmdad]

Ψυχραιμια...

Παντως εμεις εχουμε την μαμα μου εδω και συχνα πικνα τσακωνομαστε για να εκτονωθουμε (εγω και η μαμα μου). Οσο για τον παιδικο σιγα σιγα θα μπειτε σε προγραμμα. Η δουλεια θα σου κανει καλο και σου ευχομαι να βρεις κατι. Εγω μετα απο 3 χρονια που εκατσα σπιτι νιωθω ομορφα που δουλευω. Και βεβαια βοηθαει πολυ το οτι τα παιδια τα προσεχει η μαμα μου γιατι ξερω οτι ειναι σε καλα χερια.. Και μην νομιζεις οταν περναει ολη μερα μαζι τους δεν τους κανει ολα τα παραλογα χατηρια.. Εχει πιο υπομονη απο μενα αλλα τους βαζει και καμια φωνη..

[mmdad]

Νομιζω οτι ζωντας με τους γονεις μας ξαναπαιρναμε την εφηβια μονο που αντι να τσακωουμε για το μηκος της φουστας τωρα τσακωνομαστε για το τι ωρα πρεπει να παει για υπνο το παιδι.. Παλι ποιος εχει το πανω χερι δηλαδη αλλα για διαφορετικα θεματα..

Επισεις οι παπουδογιαγιαδες ζουν με τα εγγονια αυτα που δεν εζησαν με τα παιδια τους. Εμενα η μαμα μου δουλευε και αυτα που ζει τωρα με τα παιδια μου δεν τα εζησε μαζι μου..

Δειξε κατανοηση...

[Perlitsa]

Μένουμε στους γονείς μου με την κόρη μου από το καλοκαίρι και πραγματικά η βοήθειά τους είναι ανεκτίμητη. Με βοηθάνε αφάνταστα και δεν μου δημιουργούν κανένα απολύτως πρόβλημα. Μπορώ να βγαίνω όποτε θέλω και να έχω προσωπική ζωή χωρίς να ανησυχώ για την μικρή μου.Παρόλα αυτά υπάρχουν δυσκολίες.Κοιμόμαστε μαζί, με στεναχωρεί το ότι δεν έχει το δικό της δωμάτιο, εγώ δεν έχω τον δικό μου χώρο και είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο.Έχουμε μία τηλεόραση πάντα ανοιχτή και δεν μπορούμε να διαβάσουμε ένα παραμύθι με την ησυχία μας.Το αρχικό πλάνο ήταν να μείνουμε για 1 χρόνο στους γονείς μου και μετά να δω με το οικονομικό πως πάει και να νοικιάσω κάτι μικρό ώστε να μπει μία τάξη. Είναι σαν να είμαι η μεγάλη αδελφή της κόρης μου και δεν το αντέχω για πολύ ακόμα.Θα στερηθώ βέβαια την άνεση που έχω να μπαινοβγαίνω στο σπίτι αλλά δεν με πειράζει καθόλου

[nagia]

Κορίτσια θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση, ειδικά για τις μανούλες που είναι άγαμες αλλά μένουν με γονείς (όπως εγώ). Πόσα νεύρα έχετε το βράδυ από την ένταση της ημέρας;;

 

γεια σασ κορίτσια. Συμπασχουσα μπεμπα09 ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ.ακριβωσ τα ίδια κι εγω. η μητέρα μου επεμβαίνει με πολύ άσχημο τροπο στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού μου.φαντάσου ότι επειδή τον έβαζα συνέπεια στην καρέκλα(βλεπε νταντα αμεσου δράσησ) και δεν του άρεσε και φυσικά έκλαιγε η μητέρα μου ερχόταν τον έπαιρνε αγκαλιά και τον πήγαινε στο δωμάτιο τησ πριν ολοκληρωθει η συνέπεια και καλά το παιδί που το βασανίζω, οπου βέβαια καταλαβαίνεισ τι επακολουθούσε ... η δική μου έκρηξη προσ πάσα κατευθυνση.πάντωσ ένα τιπ δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει σε σχέση με το ότι δεν ειναι διακριτοι οι ρολοι μαμα -γιαγια κτλ άρχισα κι εγω να φωνάζω τους δικούσ μου παππου και γιαγια κι έτσι ο μικρόσ μου 4,5 ειναι δεν μπερδεύται με το ποια ειναι η μαμα και ποια η γιαγια.έχω δώσει πολλέσ μάχεσ και καπωσ τώρα πορευομαστε ειρηνικα.έχω αφήσει πολλά πραγματα στην άκρη για να μεγαλώσω εγω το παιδί μου όπωσ νομίζω και σχεδόν καθημερινά υπενθυμίζω στη μητέρα μου ότι αν κάνω λάθη είναι δικαιωμά μου και σειρά μου να κάνω κι εγω τα λάθη μου σαν γονιοσ.(λάθοσ για τη μητέρα μου ειναι να κλαίει το παιδί ) . Ελπίζω κορίτισια να ρθουν καλύτερεσ μέρεσ για όλεσ μασ.

[BalleDina]

Kορίτσια καλησπέρα.Χέρομαι πολύ που σας ανακάλυψα κ σας ευχαριστώ γιατί μέσα απο τις εμπειρίες σας βλέπω πιο θετικά.Είμαι έγκυος 2 μηνών από κάποιον που είμασταν μαζί 5 μήνες.5 πολύ δυνατους μήνες όμως.Σχεδόν μέναμε μαζί από την αρχή και τον τελευταίο μήνα το είπαμε κ' επίσημα.Περνούσαμε καλά,ήρεμα...Μέχρι και συζητήσεις για γάμο στο μακρινό μέλλον έκανε εκείνος μέχρι που έκανα το τεστ και βγήκε θετικό.Η πρώτη ατάκα του δήθεν ερωτευμένου γουρουνιού ήταν "Είδες που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει?Φεσωθήκαμε 600ευρώ για την έκτρωση"!'Επαθα σοκ!Αφού ηρέμησα του εξήγησα όμορφα πως έχω κάνει ήδη μια,δεν το έχω ξεπεράσει ενώ τότε το ήθελα κ' δεν έχω σκοπό να μπω πάλι σ'αυτή τη διαδικασία στα 28 μου αφου κ' ο γιατρός μου θεωρεί πως οι πολυκυστικές ωοθήκες μου είναι σε τόσο άθλια κατάσταση(ενώ έκανα θεραπεία με αντι/κα) που απορεί κ για τις 2 φορές πως έμεινα έγκυος.Για να μην σας τα πολυλογώ,ο τύπος έχει αλλάξει τα λόγια του άπειρες φορές.Τη μια απειλεί πως θα με σκοτώσει στο ξύλο.Την άλλη πως θα το αναγνωρίσει κ μετά θα το διεκδικήσει.Την άλλη πως απλά θα το αναγνωρίσει με DNA γιατι δεν είναι δικό του(με έθιξε όσο τιποτα αυτό) κ θα δίνει μόνο ότι του αναλογεί.'Εφυγα απο το "σπίτι μας" κ' γύρισα στους γονείς μου που ευτυχώς είναι δίπλα μου σε κάθε μου απόφαση.Ο μπαμπάκας λοιπόν σκέφτηκε να μιλήσει μαζί του.Δεν είχε καν τα @@ να ενημερώσει τους δικους του γονείς.Είπε πως θα το έκανε κ θα μιλούσε ξανά με τον πατέρα μου.Μερικές μέρες μετά όταν επικοινώνησαν αυτός ήταν έξαλλος.'Ελεγε πως δεν θα το αναγνωρίσει,ουτε θα το πει σε κανέναν.(Προφανώς για να μην εκτεθεί).Αποφασίζουμε λοιπόν να έρθουμε σε επαφή με τους γονείς του.Στην τελική ήθελα να κοιμάμαι εγώ ήσυχη πως ξέρουν οτι θα γίνουν παππούδες κ μπορούν να έχουν όποιο ρόλο θέλουν.Ο πατέρας του έμεινε άφωνος.Θύμωσε πολύ με το γιο του κ' ήθελε να ξαναμιλήσουμε.ΑΦΑΝΤΟΣ όμως.Η μάνα του πάλι...κάθετη πως εγώ φταίω για όλα.Κοινώς έμπλεξα...Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ ερωτευμένη ακόμα.Ξέρω πολυ καλά πως είναι πανικός(και όχι κακία) απο την ανωριμότητα του,την βολη που δεν θέλει να χάσει κ το οτι η δουλειά του δεν πάει καλά.Δεν συγχωρώ ότι δεν προσπαθήσαμε...Αν δεν δοκιμάσεις πως ξέρεις αν μπορείς?'Εχω σκοπό αν δεν αλλάξει μυαλά να του κάνω αγωγή και να το αναγνωρίσει που να χτυπάει κάτω τον κώλο του.Οχι για τα λεφτά,να τα χ__ω τα 200 αλλά για να εξασφαλίσω το παιδί μου στη κοινωνία κ κυρίως για να μην μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να το μετανοιώσει κ να τρέχουμε σε δικαστήρια σε ηλικία που το παιδί θα καταλαβαίνει.Το θέμα είναι όμως...αξίζει?Υπάρχει περίπτωση να μην βγάλω άκρη και το κυριότερο...Πόσα λεφτά θα μου φύγουν.Αν είναι την επόμενη μέρα να μην έχω λεφτά ουτε για πάνες το ξανασκέφτομαι... Συγνώμη για το κείμενο-σεντόνι αλλά ειναι και πολύ φρέσκο κ μιλάει η σύγχιση!Φιλιά σε όλες,θα χαρώ να πάρω απάντηση!

[goody]

Δεν ξερω τι θα σε συμβουλευσουν οι ανυπαντρες μητερες αλλα εγω ως παντρεμενη- χωρισμενη που μεγαλωνω μονη μου ενα παιδι, με μονη βοηθεια τους γονεις μου και εναν πρωην συζυγο εξαφανισμενο που δεν εχει δει ποτε το παιδι του ενα θα σου πω...μακρια!

Χιλιες φορες να μην ειχα παντρευτει ποτε μου και να μην ηταν αναγνωρισμενο το παιδι μου, χιλιες φορες αγνωστου πατρος, χιλιες φορες! Η αναγνωριση που εχει το παιδι μου ειναι το μονο που εχω μετανιωσει. Σου δενει τα χερια γιατι μετα πεφτει και σε εκεινον λογος για τα παντα, χρειαζεσαι υπευθυνη δηλωση απο τον πατερα σε οτι θες να κανεις στο παιδι, απο το να του δωσεις ονομα ή να το βαφτισεις (εμενα ειναι 2 χρονων και ακομα ονομα δεν εχει), μεχρι να το πας ενα ταξιδι στο εξωτερικο ή να του κανεις μια εγχειριση κτλ...

Εφοσον σου δειχνει ξεκαθαρα οτι δεν το θελει το παιδι ξεχνα τον, εσυ θα ταλαιπωρηθεις και θα στεναχωριεσαι με το να τον κυνηγας να αναλαβει τις ευθυνες του. Και καθε δικαστηριο βγαινει απο χιλιαρικο και πανω.

Σκεψου το καλα και με το καλο το μωρακι σου!

[Babycakes]

BalleDina συμφωνώ κι εγώ με την Goody...να ξέρεις πως κάθε περίπτωση και κάθε ιστορία είναι διαφορετική και τόσο ίδια με τις άλλες, την ίδια στιγμή...

Εγώ βρέθηκα στο δίλημμα αυτό πάρα πολλές φορές - χώρισα 2 μηνών έγκυος σαν εσένα - και τελικά το αναγνώρισε 10 μέρες πριν γεννήσω, γιατί σκέφτηκα κάποια πράγματα για το μέλλον υπέρ του παιδιού, κυρίως την υπηκοότητα λόγω του ότι ο πατέρας του γιου μου είναι άγγλος.

Αν όμως δεν υπήρχε αυτό, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το έκανα παρόλο που ήξερα ότι θα εξαφανιζόταν και δεν θα είχαμε ενοχλήσεις. Βέβαια, σαν ανύπαντρη μητέρα, αυτά που λέει η Goody, δεν θα ισχύουν για σένα, αφού θα έχεις τη γονική μέριμνα 100% και δεν θα χρειάζεται η υπογραφή του πατέρα για τα διάφορα γραφειοκρατικά.

Όμως, το ρισκάρεις να έχεις αυτό το αιώνιο μπλέξιμο και να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο; είσαι ακόμα ερωτευμένη και ακόμα ελπίζεις, και να δεις ότι θα ελπίζεις για πολύ καιρό ακόμα, όμως όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσεις ότι ο σύντροφός σου είναι το ποιόν του ανθρώπου με τα συνεχή σκαμπανεβάσματα που θα σου φάει τη ζωή και τελικά τίποτα καλό δεν θα βγει, τόσο πιο εύκολα θα πας μπροστά και θα είσαι ήρεμη και στην εγκυμοσύνη σου και μετά όταν γεννηθεί το παιδί σου...

[mairy23]

συμφωνω απολυτως με τα κοριτσια....αν δεν σε θελει μια δεν τον θελεις 10...μην καθεσαι και αγχωνεσαι και στεναχωριεσαι για καποιον ο οποιος δεν αξιζει ....και βαζεις και σε κινδυνο το μωρακι σου.....οι πρωτοι μηνες ειναι δυσκολοι πρεπει να εισαι χαλαρη και χαρουμενη....αν ημουν στη θεση σου δεν θα το σκεφτομουν καν...εννοειτε θα το μαγαλωνα μονη μου εμεις οι γυναικες εχουμε περισσοτερο κουραγιο και δυναμη απο τους αντρες....και προς θεου μην κανεις εκτρωση....μονο και μονο που στο ανεφερε ειναι αθλιος ο τυπος....ειναι δυνατον να σκοτωσεις το ιδιο σου το παιδι? πως μπορουν και το κανουν καποιοι ανθρωποι? ο θεος ειναι μεγαλος και αν πραγματικα το θελεις το μωρακι σου ολα θα πανε καλα εχε πιστη και ο θεος θα σε βοηθησει...

[BalleDina]

Καλησπέρα και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.Εσείς που τα έχετε ζήσει σίγουρα θα ξέρετε καλύτερα κ τα βλέπετε διαφορετικά.Ομως ρε κορίτσια προβληματίζομαι πολύ.Δεν είμαι άνθρωπος της υπομονής.Δεν μπορώ να ξέρω οτι αυτός μπορεί να αλλάξει γνώμη ξανά και ξανά.Θα ήμουν πολύ ευτιχισμένη αν γινόταν να υπογράψει μια τελική απόφαση ώστε να μην έχουμε εκκρεμότητες.

Αυτό που με προβληματίζει όμως περισσότερο είναι πως θα νιώσει αυτό το παιδί όταν στα 15-16 θα βγάλει ταυτότητα και ίσως βρεθούν πολλοί να το κρίνουν.Τα έχω κάνει στο μυαλό μου σαλάτα.Ευχαριστώ και πάλι!

[Babycakes]

Αυτό φοβάμαι πως καμιά μας ποτέ δεν θα το ξέρει σίγουρα...δηλαδή πότε και εάν ξαναεμφανιστούν όλοι αυτοί οι άχρηστοι πατεράδες....το πιθανότερο είναι πως θα εμφανιστούν κάποια στιγμή και θα αναστατώσουν τις ζωές των παιδιών μας...γι'αυτό προσπαθούμε να τα θωρακίσουμε όσο περισσότερο γίνεται και να τους δίνουμε αγάπη...πολλή αγάπη...

[marchalina]

Ειχα ακουσει ή διαβασει πριν απο μερικα χρονια οτι για να αποφευχθει ο στιγματισμος του μη αναγνωρισμενου παιδιου μπορει να δηλωθει ενδεικτικα ενα ονομα απο τη μητερα σαν ονομα πατρος

Δεν ξερω αν ισχυει κατι τετοιο Καλό θα ειναι να το ψαξεις

Για την ωρα καλο θα ειναι να μην σε απασχολει το μακρινο μελλον αλλα το κοντινο ..το πώς θα προστατεψεις ενα μωρο ή μικρο παιδακι απο περιπετειες και διεκδηκησεις του πατερα

Προσεξε παντως να μην τον παντρευτεις

[BalleDina]

Προσεξε παντως να μην τον παντρευτεις

Πφφφ ρε γαμώτο πως έχουν γίνει έτσι τα πράγματα?Αντί να θέλουμε το νορμάλ κοιτάμε πως θα το αποφύγουμε κ πως θα προστατευτούμε απο τον γάμο!

Πάντως εγώ θεωρώ πως αν μπορούσαμε όλες θα το κάναμε γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό και το ιδανικό για ένα παιδί αλλά εκεί που πάμε και μπλέκουμε...άντε να βρεις άκρη!Χαχα

Αύριο έχω ραντεβού με την μητέρα του λεγάμενου.Θέλει να με δει λέει.'Ενας Θεός ξέρει τι θ'ακούσω!

[rizouli]

Balledina διανυεις μια ευαισθητη περιοδο στη ζωη σου. Προσπαθησε να μην κανεις πραγματα εν θερμω. Προσωπικη μου εκτιμηση ειναι οτι δεν χρειαζεται να κυνηγησεις δικαστικα εναν ανθρωπο για να αναγνωρισει το παιδι του απο τη στιγμη που ειναι ανωριμος. Αυτο μαλλον θα σου δημιουργησει προβληματα παρα θα σου τα λυσει στο μελλον. Μεινε δυνατη για το παιδι σου. Το ονομα ειναι απλως κατι στα χαρτια. Δεν δημιουργει πλεον τοσα προβληματα οσα φανταζεσαι στο παιδι. Μην μπλεξεις με καποιον που ενδεχομενως μονο προβληματα θα σου δημιουργει.Προκειται για το μελλον το δικο σου και του παιδιου σου που πρεπει να ειστε και οι δυο ηρεμοι για να ειστε ευτυχισμενοι.

[beba09]

Κορίτσια θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση, ειδικά για τις μανούλες που είναι άγαμες αλλά μένουν με γονείς (όπως εγώ). Πόσα νεύρα έχετε το βράδυ από την ένταση της ημέρας;;

 

γεια σασ κορίτσια. Συμπασχουσα μπεμπα09 ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ.ακριβωσ τα ίδια κι εγω. η μητέρα μου επεμβαίνει με πολύ άσχημο τροπο στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού μου.φαντάσου ότι επειδή τον έβαζα συνέπεια στην καρέκλα(βλεπε νταντα αμεσου δράσησ) και δεν του άρεσε και φυσικά έκλαιγε η μητέρα μου ερχόταν τον έπαιρνε αγκαλιά και τον πήγαινε στο δωμάτιο τησ πριν ολοκληρωθει η συνέπεια και καλά το παιδί που το βασανίζω, οπου βέβαια καταλαβαίνεισ τι επακολουθούσε ... η δική μου έκρηξη προσ πάσα κατευθυνση.πάντωσ ένα τιπ δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει σε σχέση με το ότι δεν ειναι διακριτοι οι ρολοι μαμα -γιαγια κτλ άρχισα κι εγω να φωνάζω τους δικούσ μου παππου και γιαγια κι έτσι ο μικρόσ μου 4,5 ειναι δεν μπερδεύται με το ποια ειναι η μαμα και ποια η γιαγια.έχω δώσει πολλέσ μάχεσ και καπωσ τώρα πορευομαστε ειρηνικα.έχω αφήσει πολλά πραγματα στην άκρη για να μεγαλώσω εγω το παιδί μου όπωσ νομίζω και σχεδόν καθημερινά υπενθυμίζω στη μητέρα μου ότι αν κάνω λάθη είναι δικαιωμά μου και σειρά μου να κάνω κι εγω τα λάθη μου σαν γονιοσ.(λάθοσ για τη μητέρα μου ειναι να κλαίει το παιδί ) . Ελπίζω κορίτισια να ρθουν καλύτερεσ μέρεσ για όλεσ μασ.

 

 

Τουλάχιστον υπάρχουν κάποιοι που με καταλαβαίνουν. Ναι και εγώ το κάνω....παππού γιαγια...αλλά έλα μου ντε που η μάνα μου αν την πει η μικρή μαμά δεν την διορθώνει και εννοείται όταν είναι έξω....και την λέει μαμά τότε δεν διορθώνει ούτε τον ξένο....(στα 60 έκανε μωρό..)

 

Και εγώ δίνω τις δικές μου μάχες απλά ξέρεις πως είναι.....νοιώθως κάπως...γιατί δεν ήταν επιλογή το μωρό δική τους αλλά δική μου.!!!

[BalleDina]

Και κάπου εδώ η δική μου ιστορία τελειώνει..Πόση στεναχώρια και κλάμα να αντέξει μια ψυχούλα μόλις 9 εβδομαδων?Χθες στον υπέρηχο η καρδούλα του δεν χτυπούσε και σήμερα το αποχαιρέτισα.Δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο μίσος όσο αυτό που νιώθω για εκείνους που δεν με άφησαν να είμαι ήρεμη.Γι'αυτόν που δεν ήθελε το ίδιο του το παιδί.Δεν του αξίζει να γίνει πατέρα τόσο ανάξιος που αποδείχτηκε.Εύχομαι σε όλες υγεία στα παιδάκια τους και πάνω απ'όλα αγάπη.Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνω κι εγώ μανούλα...Φιλιά σε όλες

[marchalina]

Και κάπου εδώ η δική μου ιστορία τελειώνει..Πόση στεναχώρια και κλάμα να αντέξει μια ψυχούλα μόλις 9 εβδομαδων?Χθες στον υπέρηχο η καρδούλα του δεν χτυπούσε και σήμερα το αποχαιρέτισα.Δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο μίσος όσο αυτό που νιώθω για εκείνους που δεν με άφησαν να είμαι ήρεμη.Γι'αυτόν που δεν ήθελε το ίδιο του το παιδί.Δεν του αξίζει να γίνει πατέρα τόσο ανάξιος που αποδείχτηκε.Εύχομαι σε όλες υγεία στα παιδάκια τους και πάνω απ'όλα αγάπη.Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνω κι εγώ μανούλα...Φιλιά σε όλες

:(

Σιγουρα καποια στιγμη θα γινεις μαμα ..με καλυτερες προυποθεσεις..

Να εισαι καλα να το ξεπερασεις το συντομοτερο

[Γατουλα]

θα συμφωνησω με την Μαρσαλινα...δεν ηταν γραφτο στο μικρουλακι...ηρεμισε και κοιτα τη ζωη σου απο εδω και περα να ειναι ολα ΟΚ!!!!

[sesame]

Κρίμα, αλλά θα συμφωνήσω με τα κορίτσια.....κοίτα τώρα τον εαυτό σου...αν μη τι άλλο, η ιστορία αυτή σου έδειξε το σκληρό πρόσωπο ενός ανθρώπου που αύριο ίως γίνονταν σύζυγός σου.....τώρα τουλάχιστον μπορείς να απομακρύνεις από τη ζωή σου κάθε σκουπίδι......

[glykoula26]

καλησπερα σας!!!εχω καιρο να γραψω γιατι δεν προλαβαινω...ομως τον τελευταιο καιρο μ απασχολει εντονα το πως θα χειριστω την κατασταση με τον μικρο...

εσεις ειχατε παει σε ψυχολογο?εγω σκεφτομαι να παω για να δω πως να το χειριστω οσο το δυνατον πιο σωστα το θεμα....ο μπαμπας του τον βλεπει σπανια ομως ο μικρος τον θελει σαν τρελλος....οποτε του ερθει θυμαται οτι εχει παιδι το ιδιο και οι γονεις του....ομως μερικες φορες οπως προχθες μου ζητουσε τον πατερα του επιμονα και μου ζητουσε να τον παω στο σπιτι του για να τον δει...δεν ξερω πως να το χειριστω....εσεις τι κανατε?