ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ

[Olg@]

Τα φώτα της δημοσιότητας μπορουν πολύ εύκολα να παρασειρουν τη γυναίκα σε λάθος επιλογές. Οι γυναίκες όμως στις οποίες αναφέρόμουν δεν κανουν κάποια δουλειά που να προσφέρει δημοσιότητα, αλλά είναι παθιασμένες και αφοσιωμένες στο αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται. Γιατί τόσο εύκολα μπορούμε να δεχτούμε οτι μια μοναχή η οποία εχει αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό δε μετανιώνει για την επιλογή της και δυσκολευόμαστε να αποδεχτουμε γυναίκες που εχουν επιλέξει να αφιερωθούν σε κάποιο αλλο σκοπό; Σιγουρα η διαιώνιση του ειδους αποτελει βασικό ενστικτο για τους περισσότερους, αλλα οχι για όλους.

 

 

Kαι εγώ πιστεύω πως υπάρχουν γυναίκες που δεν τους απασχολεί η απόκτηση απογόνου και είναι ευτυχισμένες με αυτή τους την επιλογή. Εχούν άλλους στόχους ... δημιουργούν, αυτοπραγματώνονται μέσα απο τη δουλειά τους και το όλο θέμα παιδί απλά δεν τους αφορά. Αυτές όμως οι γυναίκες είναι λίγες εως ελάχιστες αριθμητικά, ξέρουν τι θέλουν και δεν το διαπραγματεύονται, ούτε το συζητούν.

Δεν ανήκουν όμως όλες όσες δεν έχουν κάνει παιδί σε αυτή την κατηγορία, στις περισσότερες έτυχε το να μείνουν άτεκνες (δεν είχαν τον κατάλληλο σύντροφο την στιγμή που έπρεπε, παρασύρθηκαν απο τη δουλειά τους και πέρασαν τα χρόνια, είχαν γυναικολογικά προβλήματα κλπ) και οι πιο πολλές απο μια ηλικία και μετά το έχουν μετανοιώσει...

 

Παρεπιπτόντως starfish νομίζω πως απέχεις παααρα πολύ απο την γυναίκα που δεν θέλει να κάνει παιδί :lol: ... Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει για αυτό και άρχισαν να σε αγχώνουν τόσο πολύ τα πρακτικά ζητήματα της δημιουργίας οικογένειας (τα ωράρια σας κλπ)!!!

[starfish2581]

[/url]

Kαι εγώ πιστεύω πως υπάρχουν γυναίκες που δεν τους απασχολεί η απόκτηση απογόνου και είναι ευτυχισμένες με αυτή τους την επιλογή. Εχούν άλλους στόχους ... δημιουργούν, αυτοπραγματώνονται μέσα απο τη δουλειά τους και το όλο θέμα παιδί απλά δεν τους αφορά. Αυτές όμως οι γυναίκες είναι λίγες εως ελάχιστες αριθμητικά, ξέρουν τι θέλουν και δεν το διαπραγματεύονται, ούτε το συζητούν.

Δεν ανήκουν όμως όλες όσες δεν έχουν κάνει παιδί σε αυτή την κατηγορία, στις περισσότερες έτυχε το να μείνουν άτεκνες (δεν είχαν τον κατάλληλο σύντροφο την στιγμή που έπρεπε, παρασύρθηκαν απο τη δουλειά τους και πέρασαν τα χρόνια, είχαν γυναικολογικά προβλήματα κλπ) και οι πιο πολλές απο μια ηλικία και μετά το έχουν μετανοιώσει...

 

Παρεπιπτόντως starfish νομίζω πως απέχεις παααρα πολύ απο την γυναίκα που δεν θέλει να κάνει παιδί :lol: ... Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει για αυτό και άρχισαν να σε αγχώνουν τόσο πολύ τα πρακτικά ζητήματα της δημιουργίας οικογένειας (τα ωράρια σας κλπ)!!!

 

Olg@ σ'ευχαριστώ πολύ. Εδώ και λίγους μήνες προσπαθώ να καταλάβω γιατί δεν θέλω να κάνω παιδί, νόμιζα ότι αυτό είναι το πρόβήμά μου. Μέσα από τα μηνύματά σας διαπιστώνω τελικά ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θέλω να κάνω παιδί, αλλά ότι δεν θέλω ακόμη να κάνω και αυτό για μένα έχει τεράστια διαφορά (και ψυχολογικά), απ'το ότι δεν θα ήθελα καθόλου. Αυτό τώρα που μου επισημαίνεις εσύ (που με αγχώνουν όπως είπες τα πρακτικά κλπ) είναι κάτι που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τώρα και ίσως τελικά να έχεις δίκιο, ίσως τελικά όλο αυτό το άγχος να είναι μια καλή αρχή .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Ιολη]

κούκλα μου είσαι πολύ μικρή για να κάνεις παιδάκι, ζήσε τη ζωή σου, χόρτασε τον αντρούλη σου και όταν έρθει η ώρα θα το καταλάβεις.

Για να κάνεις οικογένεια και να κλειστείς σε ένα σπίτι με ένα παιδί που όλο ζητάει απο εσένα και εσύ γι' αυτό είσαι όλος του ο κόσμος, πρέπει να έχεις ζήσει το κόσμο, πρέπει να έχεις να του δώσει όλα αυτά που ζητάει.

Και αυτό που λες για τον συζυγό σου ότι συνέχεια λείπει λόγω δουλειάς, δεν είσαι η πρώτη δεν είσαι και η τελευταία.

Τον πρώτο χρόνο της ζωής της κόρης μας ο άντρας μου δούλευε απο το μεσημέρι και μετά και εγώ κανονικά το πρωί, δηλαδή ο ένας έμπαινε και ο άλλος έβγαινε και όλα αυτά γιατί δεν είχαμε βοήθεια και δνε θέλαμε να την βάλουμε ακόμα σε σταθμό.

Τον δεύτερο χρόνο η μικρή πήγε μεν παιδκό αλλά του άντρα μου δεν του άλλαζαν ωράριο οπότε ΔΕΝ συναντιόμασταν ΚΑΘΟΛΟΥ.

Και τα Σαββατοκύριακα δούλευε και δουλεύει και αργίες και γιορτές και όλα.

Για να βλέπει την κόρη του ξύπναει μαζί μας στις 6:30 το πρωί για να την ταίσει και ντύσει για να την δεί έστω και 1 ώρα.

Εγω μοναξία, κούραση, πέρασα και μια ελαφρυά κατάθλιψη γιατί μου έλειπε, γιατί ήθελα να πάω και εγώ μια βόλτα να χαζέψω βιτρίνες, να πιω έναν καφέ ρε παιδί μου σαν άνθρωπος, όλα όμως αλλά ΟΛΑ τα ξεχνάω όταν τώρα πια με αγκαλιάζει με τα 2 μικρά της χεράκια και με γεμίζει με φιλιά.

Και την απόφαση να την κάνουμε, την πήραμε όταν δεν είμασταν ακόμα παντρεμένοι όταν ο γιατρός μου είπε ή θα προσπαθήσεις ΤΩΡΑ να κάνεις παιδί ή πάρτο απόφαση οτι θα δυσκολευτείς πάρα πολύ για να αποκτήσεις ένα.

και δυσκολεύτηκα, και χειρουργίο έκανα, και θεραπεία και όλα

Εκει και εγώ και αυτός κάτσαμε κάτω, μετρήσαμε τα πράγματα, πανικοβληθήκαμε, με θυμάμαι να κλαίω στα σκαλιά ενός μαιευτηρίου και ενώ μέχρι τότε η σκέψη ενός παιδιού με τρόμαζε, εκείνη τη στιγμή η σκέψη ότι ίσως να μην μπορέσω να κάνω ποτέ ένα παιδί γκρέμισε όλους μου τους φόβους και τις αναστολές.

Τα παιδιά είναι χαρά, είναι ευτυχία, είναι το αύριο ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΥΡΙΟ, ένα τους βλέμμα, μια αγκαλιά και σου δίνουν στα χέρια τα πλούτη όλου του κόσμου.

 

Γι΄αυτό κούκλα μου μην αγχώνεσαι, όταν έρθει η ώρα θα το αποφασίσεις και ακριβώς επειδή θα το έχεις αποφασίσει και λαχταρίσει θα γίνεις μια ευτυχισμένη μανούλα και μια ευτυχισμένη σύζυγος.

 

φιλικά

[starfish2581]

κούκλα μου είσαι πολύ μικρή για να κάνεις παιδάκι, ζήσε τη ζωή σου, χόρτασε τον αντρούλη σου και όταν έρθει η ώρα θα το καταλάβεις.

Για να κάνεις οικογένεια και να κλειστείς σε ένα σπίτι με ένα παιδί που όλο ζητάει απο εσένα και εσύ γι' αυτό είσαι όλος του ο κόσμος, πρέπει να έχεις ζήσει το κόσμο, πρέπει να έχεις να του δώσει όλα αυτά που ζητάει.

Και αυτό που λες για τον συζυγό σου ότι συνέχεια λείπει λόγω δουλειάς, δεν είσαι η πρώτη δεν είσαι και η τελευταία.

Τον πρώτο χρόνο της ζωής της κόρης μας ο άντρας μου δούλευε απο το μεσημέρι και μετά και εγώ κανονικά το πρωί, δηλαδή ο ένας έμπαινε και ο άλλος έβγαινε και όλα αυτά γιατί δεν είχαμε βοήθεια και δνε θέλαμε να την βάλουμε ακόμα σε σταθμό.

Τον δεύτερο χρόνο η μικρή πήγε μεν παιδκό αλλά του άντρα μου δεν του άλλαζαν ωράριο οπότε ΔΕΝ συναντιόμασταν ΚΑΘΟΛΟΥ.

Και τα Σαββατοκύριακα δούλευε και δουλεύει και αργίες και γιορτές και όλα.

Για να βλέπει την κόρη του ξύπναει μαζί μας στις 6:30 το πρωί για να την ταίσει και ντύσει για να την δεί έστω και 1 ώρα.

Εγω μοναξία, κούραση, πέρασα και μια ελαφρυά κατάθλιψη γιατί μου έλειπε, γιατί ήθελα να πάω και εγώ μια βόλτα να χαζέψω βιτρίνες, να πιω έναν καφέ ρε παιδί μου σαν άνθρωπος, όλα όμως αλλά ΟΛΑ τα ξεχνάω όταν τώρα πια με αγκαλιάζει με τα 2 μικρά της χεράκια και με γεμίζει με φιλιά.

Και την απόφαση να την κάνουμε, την πήραμε όταν δεν είμασταν ακόμα παντρεμένοι όταν ο γιατρός μου είπε ή θα προσπαθήσεις ΤΩΡΑ να κάνεις παιδί ή πάρτο απόφαση οτι θα δυσκολευτείς πάρα πολύ για να αποκτήσεις ένα.

και δυσκολεύτηκα, και χειρουργίο έκανα, και θεραπεία και όλα

Εκει και εγώ και αυτός κάτσαμε κάτω, μετρήσαμε τα πράγματα, πανικοβληθήκαμε, με θυμάμαι να κλαίω στα σκαλιά ενός μαιευτηρίου και ενώ μέχρι τότε η σκέψη ενός παιδιού με τρόμαζε, εκείνη τη στιγμή η σκέψη ότι ίσως να μην μπορέσω να κάνω ποτέ ένα παιδί γκρέμισε όλους μου τους φόβους και τις αναστολές.

Τα παιδιά είναι χαρά, είναι ευτυχία, είναι το αύριο ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΥΡΙΟ, ένα τους βλέμμα, μια αγκαλιά και σου δίνουν στα χέρια τα πλούτη όλου του κόσμου.

 

Γι΄αυτό κούκλα μου μην αγχώνεσαι, όταν έρθει η ώρα θα το αποφασίσεις και ακριβώς επειδή θα το έχεις αποφασίσει και λαχταρίσει θα γίνεις μια ευτυχισμένη μανούλα και μια ευτυχισμένη σύζυγος.

 

φιλικά

 

Ιολη σ'ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές. Διαβάζοντας το μήνυμά σου,σε κάποιο σημείο, με πολύ απλά λόγια "ανατρίχιασα"

[Μαρία-nmeb]

starfish στα 25, που παντρεύτηκα δεν ήθελα να κάνω παιδιά!Ήθελα, απλά να είμαι με τον άντρα μου!!

Βέβαια του το είχα πει πρίν το γάμο. Εκείνος ήθελε παιδιά. Τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε 1 όποτε θα νιώθαμε έτοιμοι!

Άρχισα να έχω τις ίδιες ανυσηχίες με σένα μετά τον πρώτο χρόνο του γάμου! Στη δεύτερη επέτειό μας ήμουνα έγκυος και με συναισθήματα ανάμικτα!!

Σίγουρα στην αρχή ήταν δύσκολα, μέχρι να προσαρμοστούμε!

Δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια πώς ένιωθα όταν την κρατούσα αγκαλιά, όταν με κοιτούσε κατάματα, όταν έκλαιγε και την έπαιρνα και σταματούσε, όταν είπε πρώτη φορά μαμά, όταν έρχεται(σε ανύποπτο χρόνο) με αγκαλιάζει και μου λέει "μαμά σ'αγαπώ μέχρι τον ουρανό"!!!

Στην αρχή δεν ήθελα να κάνω άλλο παιδί. Καθώς μεγάλωνε, όμως, η κόρη μας, έβλεπα πως αυτό ήταν άδικο για 'κεινη. Όταν ήταν 4 αποφασίσαμε να κάνουμε 2ο μετά από πολύ σκέψη και αρνητικότητα από μέρος μου!

Τελικά δεν είχε καλή έκβαση αυτή η εγκυμοσύνη!

Τότε, μόνο, κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να κάνεις παιδιά και κυρίως να είναι γερά!!

Αναθεώρησα και μετά από λίγους μήνες ήμουνα και πάλι έγκυος και αυτή τη φορά απόλυτα συνειδητοποιημένη!

Σ' αυτή την εγκυμοσύνη ήμουνα έτοιμη και πραγματικά το ήθελα!

Πάλι είναι δύσκολα τώρα στην αρχή, αλλά θα βρούμε τους ρυθμούς μας και θα προσαρμοστούμε

Πολύ σημαντικό, για μένα, είναι η βοήθεια και κατανόηση του άντρα μου!! Ούτε μία στιγμή δε δυσανασχέτησε με τα παιδιά και ασχολείται πολύ μαζί τους

[starfish2581]

starfish στα 25, που παντρεύτηκα δεν ήθελα να κάνω παιδιά!Ήθελα, απλά να είμαι με τον άντρα μου!!

Βέβαια του το είχα πει πρίν το γάμο. Εκείνος ήθελε παιδιά. Τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε 1 όποτε θα νιώθαμε έτοιμοι!

Άρχισα να έχω τις ίδιες ανυσηχίες με σένα μετά τον πρώτο χρόνο του γάμου! Στη δεύτερη επέτειό μας ήμουνα έγκυος και με συναισθήματα ανάμικτα!!

Σίγουρα στην αρχή ήταν δύσκολα, μέχρι να προσαρμοστούμε!

Δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια πώς ένιωθα όταν την κρατούσα αγκαλιά, όταν με κοιτούσε κατάματα, όταν έκλαιγε και την έπαιρνα και σταματούσε, όταν είπε πρώτη φορά μαμά, όταν έρχεται(σε ανύποπτο χρόνο) με αγκαλιάζει και μου λέει "μαμά σ'αγαπώ μέχρι τον ουρανό"!!!

Στην αρχή δεν ήθελα να κάνω άλλο παιδί. Καθώς μεγάλωνε, όμως, η κόρη μας, έβλεπα πως αυτό ήταν άδικο για 'κεινη. Όταν ήταν 4 αποφασίσαμε να κάνουμε 2ο μετά από πολύ σκέψη και αρνητικότητα από μέρος μου!

Τελικά δεν είχε καλή έκβαση αυτή η εγκυμοσύνη!

Τότε, μόνο, κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να κάνεις παιδιά και κυρίως να είναι γερά!!

Αναθεώρησα και μετά από λίγους μήνες ήμουνα και πάλι έγκυος και αυτή τη φορά απόλυτα συνειδητοποιημένη!

Σ' αυτή την εγκυμοσύνη ήμουνα έτοιμη και πραγματικά το ήθελα!

Πάλι είναι δύσκολα τώρα στην αρχή, αλλά θα βρούμε τους ρυθμούς μας και θα προσαρμοστούμε

Πολύ σημαντικό, για μένα, είναι η βοήθεια και κατανόηση του άντρα μου!! Ούτε μία στιγμή δε δυσανασχέτησε με τα παιδιά και ασχολείται πολύ μαζί τους

 

Μαρία-nmeb σ'ευχαριστώ πάρα πολύ,να σου ζήσουν τα παιδάκια σου.Βρίσκω πολύ χρήσιμα όσα μου περιγράφεις. Και μένα ο άντρας μου ήταν εκείνος που πρώτος ένιωσε την ανάγκη για ένα παιδάκι. Μέχρι στιγμής δεν με πιέζει,περιμένει και με βοηθάει όσο περνάει από το χέρι του να νιώσω κι εγώ έτοιμη από κάθε πλευρά. Δεν ξέρω βέβαια αν θα έρθει η στιγμή που θα νιώσω απόλυτα σίγουρη και έτοιμη για ένα τόσο σοβαρό θέμα (και απ'ότι έχω διαβάσει εδώ μέσα και κάποιες άλλες κοπέλες δεν ήταν απόλυτα έτοιμες για κάτι τέτοιο), ελπίζω όμως ότι περνώντας ο καιρός θα το ζητάω και μόνη μου πια. Αυτό που έχω εμπεδώσει καλά, από όλες εσάς που σήμερα είστε μητέρες (αναφέρομαι σε εκείνες που το ήθελαν εξ'αρχής πάρα πολύ, αλλά και σε όλες τις άλλες που τους προέκυψε η εγκυμοσύνη τους ή και σε εκείνες που για κάποιους άλλους λόγους δίσταζαν αλλά τελικά το αποφάσισαν) είναι ότι κάθε είδους φοβία ή ανασφάλεια ή άγχος ή..... μετά τον ερχομό του παιδιού ξεχνιούνται όλα στη στιγμή, ότι δεν άξιζε να στεναχωριούνται πριν ή και κατά το διάστημα της εγκυμοσύνης για όλ'αυτα, και ότι τίποτα δε συγκρίνεται μ'αυτό το μοναδικό συναίσθημα της μητρότητας.

 

Θέλω να σας ευχαριστήσω ξανά πολύ για όλες τις απαντήσεις και κυρίως σας ευχαριστώ γιατί μου δείξατε ότι δεν είμαι η μόνη που έχω τις ίδιες ή παρόμοιες ανησυχίες με εσάς. Ξέρετε, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να μοιραστώ αυτό το πρόβλημα με κοντινά μου πρόσωπα, φαντάζομαι πως οι περισσότεροι θα αντιδρούσαν αρνητικά για τις σκέψεις μου, πέρα από την αδερφή μου και τον άντρα μου που γνωρίζουν γι'αυτό το θέμα και είναι δίπλα μου.

[starfish2581]

starfish στα 25, που παντρεύτηκα δεν ήθελα να κάνω παιδιά!Ήθελα, απλά να είμαι με τον άντρα μου!!

Βέβαια του το είχα πει πρίν το γάμο. Εκείνος ήθελε παιδιά. Τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε 1 όποτε θα νιώθαμε έτοιμοι!

Άρχισα να έχω τις ίδιες ανυσηχίες με σένα μετά τον πρώτο χρόνο του γάμου! Στη δεύτερη επέτειό μας ήμουνα έγκυος και με συναισθήματα ανάμικτα!!

Σίγουρα στην αρχή ήταν δύσκολα, μέχρι να προσαρμοστούμε!

Δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια πώς ένιωθα όταν την κρατούσα αγκαλιά, όταν με κοιτούσε κατάματα, όταν έκλαιγε και την έπαιρνα και σταματούσε, όταν είπε πρώτη φορά μαμά, όταν έρχεται(σε ανύποπτο χρόνο) με αγκαλιάζει και μου λέει "μαμά σ'αγαπώ μέχρι τον ουρανό"!!!

Στην αρχή δεν ήθελα να κάνω άλλο παιδί. Καθώς μεγάλωνε, όμως, η κόρη μας, έβλεπα πως αυτό ήταν άδικο για 'κεινη. Όταν ήταν 4 αποφασίσαμε να κάνουμε 2ο μετά από πολύ σκέψη και αρνητικότητα από μέρος μου!

Τελικά δεν είχε καλή έκβαση αυτή η εγκυμοσύνη!

Τότε, μόνο, κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να κάνεις παιδιά και κυρίως να είναι γερά!!

Αναθεώρησα και μετά από λίγους μήνες ήμουνα και πάλι έγκυος και αυτή τη φορά απόλυτα συνειδητοποιημένη!

Σ' αυτή την εγκυμοσύνη ήμουνα έτοιμη και πραγματικά το ήθελα!

Πάλι είναι δύσκολα τώρα στην αρχή, αλλά θα βρούμε τους ρυθμούς μας και θα προσαρμοστούμε

Πολύ σημαντικό, για μένα, είναι η βοήθεια και κατανόηση του άντρα μου!! Ούτε μία στιγμή δε δυσανασχέτησε με τα παιδιά και ασχολείται πολύ μαζί τους

 

Μαρία-nmeb, σου έχω στείλει προσωπικό μήνυμα, αναμένω...

[saza]

Ποσο μου θυμιζεις εμενα πριν μερικα χρονια!!! Ακριβως τα ιδια ελεγα και ο αντρας μου ηθελε παιδι και εγω δεν ηθελα. Μετα μου εκατσε ενα σοβαροτατο θεμα υγειας με κινδυνο να μου απαγορεψουν να κανω παιδια (επρεπε υποχρεωτικα να περιμενω για 3 χρονια για να δουμε αν επιτρεπεται να μπω σε αυτη τη διαδικασια) και τωρα εφοσον πηρα το πρασινο φως απο γιατρους ειμαι εγκυος!!! Βεβαια αξακολουθω να βλεπω με "μαυρο" χρωμα τη ζωη με παιδια και οχι με "ροζ" οπως οι περισσοτερες, αλλα και λογω ηλικιας ειπα "now or never". Ελπιζω να βρω την υπομονη που χρειαζεται γιατι πραγματικα τα μωρα δεν τα πλησιαζω καν, και ακουω ιστοριες απο φιλες μου που πραγματικα λεω οτι θα γινω συγχρονη Μηδεια απο τα νευρα μου αν μου συμβουν τα ιδια. Τετοιο μητρικο ενστικτο μου εχει βγει. Θα δειξει.....

[starfish2581]

Saza, ευχαριστώ για την απάντησή σου. Θα σου απαντήσω μέσω προσωπικού μηνύματος το συντομότερο.

[TARA]

Ποσο μου θυμιζεις εμενα πριν μερικα χρονια!!! Ακριβως τα ιδια ελεγα και ο αντρας μου ηθελε παιδι και εγω δεν ηθελα. Μετα μου εκατσε ενα σοβαροτατο θεμα υγειας με κινδυνο να μου απαγορεψουν να κανω παιδια (επρεπε υποχρεωτικα να περιμενω για 3 χρονια για να δουμε αν επιτρεπεται να μπω σε αυτη τη διαδικασια) και τωρα εφοσον πηρα το πρασινο φως απο γιατρους ειμαι εγκυος!!! Βεβαια αξακολουθω να βλεπω με "μαυρο" χρωμα τη ζωη με παιδια και οχι με "ροζ" οπως οι περισσοτερες, αλλα και λογω ηλικιας ειπα "now or never". Ελπιζω να βρω την υπομονη που χρειαζεται γιατι πραγματικα τα μωρα δεν τα πλησιαζω καν, και ακουω ιστοριες απο φιλες μου που πραγματικα λεω οτι θα γινω συγχρονη Μηδεια απο τα νευρα μου αν μου συμβουν τα ιδια. Τετοιο μητρικο ενστικτο μου εχει βγει. Θα δειξει.....

 

Κι εγώ, το πρώτο μωρό με το οποίο ήρθα σε επαφή, ήταν το δικό μου, στα 36 μου χρόνια!΄Ημουν εθελόντρια στο Χαμόγελο του Παιδιού, και ασχολιόμουν με τα μεγάλα παιδιά, δεν ήθελα τα μωρά!

Βέβαια, κατόπιν άλλαξα γνώμη, γιατί είδα πόσο συγκλονιστικό είναι να έχεις το δικό σου μωρό στην αγκαλιά σου και να το βλέπεις να μεγαλώνει σιγά σιγά και να ανακαλύπτει τον κόσμο!

΄Οσο για τα νεύρα, θα σου κάνει καλό να διαβάσεις βιβλία παιδοψυχολογίας. Να θυμάσαι πως όσο πιο ήρεμη είσαι, τόσο καλύτερα συνεργάζεσαι με το παιδί σου. Εμείς του μιλάμε πολύ ήρεμα, προσπαθούμε κάθε φορά να βρίσκουμε τη χρυσή τομή, και είμαστε όλοι μια χαρά!

΄Αλλωστε, όσο πιο νευρική είσαι εσύ, τόσο πιο νευρικό θα είναι και το παιδί σου.

[beba09]

Επιτελους να και καποια με τις ιδιες ανησυχιες με εμενα(δεν μιλαω εκ του ασφαλους).τα πραγματα δεν ειναι ροζ οπως σου παρουσιαζονται απο καποιους που εχουν ηδη παιδια.

 

 

 

 

ΛΕΣ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.....και εγω νοιώθω τεράστιο θυμό απέναντι του γιατί αυτός ήθελε παιδί και πάει να βγεί και από πάνω.......τώρα όμως εγώ τα τραβάω και αυτός κάνει τον επισκέπτη.

 

Ειλικρινά θέλω να ανοίξω θέμα που να βρεις άνδρα που να βοηθάει την γυναίκα του και πως ξέρεις ότι δεν σε κοροιδεύει (τώρα κάνω δουλείες αλλά άμα μπει η κουλούρα δεν αδειάζω ούτε το τασάκι μου);;;;

Εγώ πάντως δεν παντρεύομαι ούτε σκοπεύω να το κάνω......αν δεν βρω κάποιον να βοηθάει.....!!!!

 

 

 

by the way το μωρό το αγαπάς τον άνδρα παύεις να αγαπάς.....ειδικό ένα μωρό σαν το δικό μου.....φαντάρος έχω γίνει από τα καψόνια

[κλάρα]

beba2009 δεν νομίζω ότι η ουσία είναι αν θα αδειάζει ή όχι το...τασάκι του.Βέβαια σε μια σχέση αυτοί που είναι μέσα ξέρουν καλύτερα αλλα νομίζω πως σε μια συμβίωση με ή χωρίς γάμο υπάρχουν αλλά πιο ουσιαστικά πράγματα.Δεν ξέρω βέβαια τι περνάς έσυ στην προσωπική σου ζωή και με ένα μωράκι άλλα πιστεύω πως η βοήθεια στις δουλείες του σπιτιού δεν είναι τόσο σημαντική όσο η ηθική και η ψυχολογική βοήθεια από τον σύντροφό σου να έναι δηλαδή παρών οταν τον χρειάζεσαι και να σε στιρίζει.....

Εάν δεν υπάρχει και αυτό...ε.. τότε δεν παλέυεται κορίτσι μου......