Ας Φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι !!!

[ΣΟΦΙΑ]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μρποστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτε΄΄ εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

[Marilena]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μρποστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτε΄΄ εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

[Στέλλα]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...

[Afroditi D]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελιώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

[Στέλλα]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

[angela]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

[Afroditi D]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

[ΠΗΝΕΛΟΠΗ]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

[ELENA K.]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

[JDP]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: Μην φοβάσαι μικρέ μου.....

[ELENA K.]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

_________________

[Marilena]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

[fotiniv]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

[ELENA K.]

Δημοσιεύθηκε: Τρι Δεκ 11, 2007 12:24 am Θέμα δημοσίευσης:

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

[ΠΗΝΕΛΟΠΗ]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Εύα κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

[fotiniv]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Εύα κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

"Χμ..Και γιατί παρακαλώ θέλετε να βρείτε το χαμένο θησαυρό; Και τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντως υπάρχει,ε;", ρώτησε το γερο-καλαμάρι λοξοκοιτώντας και τον Οκτάβιο.

[fotiniv]

btw Νομίζω πρέπει να διορθώσουμε λίγο την αρχή, γιατί νομίζω αντιφάσκουμε:

"αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να ..."

 

εκτός και αν το πρώτο ψαράκι δεν είναι ο Άρης

ή εκτός και αν δεν κατάλαβα κάτι

[JDP]

btw Νομίζω πρέπει να διορθώσουμε λίγο την αρχή, γιατί νομίζω αντιφάσκουμε:

"αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να ..."

 

εκτός και αν το πρώτο ψαράκι δεν είναι ο Άρης

ή εκτός και αν δεν κατάλαβα κάτι

Το ότι δεν τον ενδιαφέρουν τα πλούτη δεν σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρει και η περιπέτεια. Σωστά? Τα παιδιά δεν το κάνουν για το χρήμα αλλά για να ζήσουν τις στιγμές αγωνίας και περιπέτειας.

 

Λοιπόν γράψτε, γράψτε γιατί έχω μεγάλη αγωνία να μάθω τι θα γίνει παρακάτω.....

[Afroditi D]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Ελευθερία κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

"Χμ..Και γιατί παρακαλώ θέλετε να βρείτε το χαμένο θησαυρό; Και τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντως υπάρχει,ε;", ρώτησε το γερο-καλαμάρι λοξοκοιτώντας και τον Οκτάβιο.

" Πρέπει να υπάρχει.... αυτό δεν λέει ο μύθος του βυθού; και πρέπει να τον βρούμε εμείς πρώτοι ... γιατι αν τον βρεί πρώτος ο Γκρέγκ θα κυριέυσει ολο το βυθό και ο Γκρεγκ ολοι ξέρουμε οτι ειναι κακό ψάρι! "

είπε ο Νεκτάριος. "ενω αν τον βρούμε εμείς πρώτοι , θα μπορέσουμε να μοιράσουμε τα πλούτη σε όλα τα φτωχά ψαράκια , σε όλες τις άπορες ψαροοικογένεις και να κάνουμε πολλα ψαροπαιδάκια ευτηχισμένα " συνέχισε ο Άρης. "Γί'αυτό το λόγο πρέπει να μας βοηθήσεις " ειπε η μικρή Ελευθερία κοιτόντας γλυκά το γερο Θωμά!...

[ΠΗΝΕΛΟΠΗ]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Ελευθερία κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

"Χμ..Και γιατί παρακαλώ θέλετε να βρείτε το χαμένο θησαυρό; Και τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντως υπάρχει,ε;", ρώτησε το γερο-καλαμάρι λοξοκοιτώντας και τον Οκτάβιο.

" Πρέπει να υπάρχει.... αυτό δεν λέει ο μύθος του βυθού; και πρέπει να τον βρούμε εμείς πρώτοι ... γιατι αν τον βρεί πρώτος ο Γκρέγκ θα κυριεύσει ολο το βυθό και ο Γκρεγκ ολοι ξέρουμε οτι ειναι κακό ψάρι! "

είπε ο Νεκτάριος. "ενω αν τον βρούμε εμείς πρώτοι , θα μπορέσουμε να μοιράσουμε τα πλούτη σε όλα τα φτωχά ψαράκια , σε όλες τις άπορες ψαροοικογένεις και να κάνουμε πολλα ψαροπαιδάκια ευτυχισμένα " συνέχισε ο Άρης. "Γι' αυτό το λόγο πρέπει να μας βοηθήσεις " ειπε η μικρή Ελευθερία κοιτόντας γλυκά το γερο Θωμά!...

"Τα ευτυχισμένα ψαροπαιδάκια είναι ένας λόγος να σας βοηθήσω!" είπε ο γερο Θωμάς χαμογελώντας. Και συνέχισε γυρίζοντας το βλέμα του προς τον πιστό βοηθό του : "Οκτάβιε, φέρε από την αποθήκη το κασελάκι με τα σύνεργά μου."

[Afroditi D]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Ελευθερία κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

"Χμ..Και γιατί παρακαλώ θέλετε να βρείτε το χαμένο θησαυρό; Και τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντως υπάρχει,ε;", ρώτησε το γερο-καλαμάρι λοξοκοιτώντας και τον Οκτάβιο.

" Πρέπει να υπάρχει.... αυτό δεν λέει ο μύθος του βυθού; και πρέπει να τον βρούμε εμείς πρώτοι ... γιατι αν τον βρεί πρώτος ο Γκρέγκ θα κυριεύσει ολο το βυθό και ο Γκρεγκ ολοι ξέρουμε οτι ειναι κακό ψάρι! "

είπε ο Νεκτάριος. "ενω αν τον βρούμε εμείς πρώτοι , θα μπορέσουμε να μοιράσουμε τα πλούτη σε όλα τα φτωχά ψαράκια , σε όλες τις άπορες ψαροοικογένεις και να κάνουμε πολλα ψαροπαιδάκια ευτυχισμένα " συνέχισε ο Άρης. "Γι' αυτό το λόγο πρέπει να μας βοηθήσεις " ειπε η μικρή Ελευθερία κοιτόντας γλυκά το γερο Θωμά!...

"Τα ευτυχισμένα ψαροπαιδάκια είναι ένας λόγος να σας βοηθήσω!" είπε ο γερο Θωμάς χαμογελώντας. Και συνέχισε γυρίζοντας το βλέμα του προς τον πιστό βοηθό του : "Οκτάβιε, φέρε από την αποθήκη το κασελάκι με τα σύνεργά μου."

"Ισως καταφέρω να φτιάξω ένα μαγικό φίλτο όπου θα αποκοιμήσετε τον Γκρέγκ για λίγη ώρα μόνο και θα μπορέσετε να πάρετε το δαχτυλίδι απο τα κοφτερά του δόντια." συνέχισε ...

[JDP]

Τι έγινε??? Στερέψαμε από ιδέες?????

[Jean]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Ελευθερία κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

"Χμ..Και γιατί παρακαλώ θέλετε να βρείτε το χαμένο θησαυρό; Και τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντως υπάρχει,ε;", ρώτησε το γερο-καλαμάρι λοξοκοιτώντας και τον Οκτάβιο.

" Πρέπει να υπάρχει.... αυτό δεν λέει ο μύθος του βυθού; και πρέπει να τον βρούμε εμείς πρώτοι ... γιατι αν τον βρεί πρώτος ο Γκρέγκ θα κυριεύσει ολο το βυθό και ο Γκρεγκ ολοι ξέρουμε οτι ειναι κακό ψάρι! "

είπε ο Νεκτάριος. "ενω αν τον βρούμε εμείς πρώτοι , θα μπορέσουμε να μοιράσουμε τα πλούτη σε όλα τα φτωχά ψαράκια , σε όλες τις άπορες ψαροοικογένεις και να κάνουμε πολλα ψαροπαιδάκια ευτυχισμένα " συνέχισε ο Άρης. "Γι' αυτό το λόγο πρέπει να μας βοηθήσεις " ειπε η μικρή Ελευθερία κοιτόντας γλυκά το γερο Θωμά!...

"Τα ευτυχισμένα ψαροπαιδάκια είναι ένας λόγος να σας βοηθήσω!" είπε ο γερο Θωμάς χαμογελώντας. Και συνέχισε γυρίζοντας το βλέμα του προς τον πιστό βοηθό του : "Οκτάβιε, φέρε από την αποθήκη το κασελάκι με τα σύνεργά μου."

"Ισως καταφέρω να φτιάξω ένα μαγικό φίλτο όπου θα αποκοιμήσετε τον Γκρέγκ για λίγη ώρα μόνο και θα μπορέσετε να πάρετε το δαχτυλίδι απο τα κοφτερά του δόντια." συνέχισε ...

Με τα γερικα τρεμαμενα πλοκαμια του, το σοφο γεροκαλαμαρι ανακατεψε σ'ενα τεραστιο κοχυλι 2 μεζουρες μαμαδοφροντιδα, 3 μεζουρες μπαμπαδοπροστασια και αλειψε τις ουριτσες των τριων φιλων μας.

"Αυτα θα ειναι τα οπλα σας μπομπιροψαρακια μου κοντρα σε ολα τα κακα" Επειτα στο δοκιμαστικο οστρακο του έριξε την μαγική υπνοσκονη ανακατεμενη με λίγη ονειροσαλτσα και μπολικες γοργονοϊστοριες. Το μαγικό φιλτρο ήταν ετοιμο. Το σοφο γεροκαλαμαρι το σηκωσε ψηλα και μουρμουρισε μεσα απ' τα δοντια:

"Ψαροϋπνε βαθυ και γλυκε

στα ματια του γερο Γκρεκ

γινε βαρυ στολιδι

μεχρι τα 3 σου μικρα

να βρουν το δαχτυλιδι"

[ELENA K.]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Ελευθερία κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

"Χμ..Και γιατί παρακαλώ θέλετε να βρείτε το χαμένο θησαυρό; Και τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντως υπάρχει,ε;", ρώτησε το γερο-καλαμάρι λοξοκοιτώντας και τον Οκτάβιο.

" Πρέπει να υπάρχει.... αυτό δεν λέει ο μύθος του βυθού; και πρέπει να τον βρούμε εμείς πρώτοι ... γιατι αν τον βρεί πρώτος ο Γκρέγκ θα κυριεύσει ολο το βυθό και ο Γκρεγκ ολοι ξέρουμε οτι ειναι κακό ψάρι! "

είπε ο Νεκτάριος. "ενω αν τον βρούμε εμείς πρώτοι , θα μπορέσουμε να μοιράσουμε τα πλούτη σε όλα τα φτωχά ψαράκια , σε όλες τις άπορες ψαροοικογένεις και να κάνουμε πολλα ψαροπαιδάκια ευτυχισμένα " συνέχισε ο Άρης. "Γι' αυτό το λόγο πρέπει να μας βοηθήσεις " ειπε η μικρή Ελευθερία κοιτόντας γλυκά το γερο Θωμά!...

"Τα ευτυχισμένα ψαροπαιδάκια είναι ένας λόγος να σας βοηθήσω!" είπε ο γερο Θωμάς χαμογελώντας. Και συνέχισε γυρίζοντας το βλέμα του προς τον πιστό βοηθό του : "Οκτάβιε, φέρε από την αποθήκη το κασελάκι με τα σύνεργά μου."

"Ισως καταφέρω να φτιάξω ένα μαγικό φίλτο όπου θα αποκοιμήσετε τον Γκρέγκ για λίγη ώρα μόνο και θα μπορέσετε να πάρετε το δαχτυλίδι απο τα κοφτερά του δόντια." συνέχισε ...

Με τα γερικα τρεμαμενα πλοκαμια του, το σοφο γεροκαλαμαρι ανακατεψε σ'ενα τεραστιο κοχυλι 2 μεζουρες μαμαδοφροντιδα, 3 μεζουρες μπαμπαδοπροστασια και αλειψε τις ουριτσες των τριων φιλων μας.

"Αυτα θα ειναι τα οπλα σας μπομπιροψαρακια μου κοντρα σε ολα τα κακα" Επειτα στο δοκιμαστικο οστρακο του έριξε την μαγική υπνοσκονη ανακατεμενη με λίγη ονειροσαλτσα και μπολικες γοργονοϊστοριες. Το μαγικό φιλτρο ήταν ετοιμο. Το σοφο γεροκαλαμαρι το σηκωσε ψηλα και μουρμουρισε μεσα απ' τα δοντια:

"Ψαροϋπνε βαθυ και γλυκε

στα ματια του γερο Γκρεκ

γινε βαρυ στολιδι

μεχρι τα 3 σου μικρα

να βρουν το δαχτυλιδι"

"Ευχαριστούμε κύριε Θωμά , ευχαριστούμε πολυ " φώναξαν τα ψαράκια μας και ετοιμάστηκαν να φύγουν.

" Εεε να έχετε το νού σας μικρά ψαράκια , αυτό το φίλτρο θα λειτουργήσει μόνο αν είστε μαζί ενωμένοι και να ξέρετε πρέπει να δράσετε γρήγορα γιατί η επιδρασή του δεν κρατάει παρά μόνο πέντε λεπτά ! " τους είπε ο Οκτάβιος και ξεπροβόδισε τα ψαράκια .

" Αχ τι καλά ! Και τώρα πρέπει να καταστρώσουμε άλλο σχέδιο . Πως θα δώσουμε στον κακό Γκρέγκ να πιεί το φίλτρο ? " είπε ο Νεκτάριος .

[Jean]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έβλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του , τη Μαρία κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μπροστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση... Μόλις τον είδε η Ελευθερία τρομαξε, μαρμάρωσε προς στιγμή... Σκέφτηκε όμως τα λόγια της μαμά της.. ''Μέσα σου Ελευθερία εχεις τόση δύναμη που μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα... μην το ξεχνάς ποτέ".Εντωμεταξύ ο Καρχαρίας Γκρέγκ... την πλησίαζε απειλητικά ρωτώντας την που είναι οι φίλοι της... Τότε εκείνη...

Στηλωσε το ψαροκορμακι της και φωναξε δυνατα "Θα ερθουνε και οι φιλοι μου, περιμενε λιγακι κακε Καρχαρια Γκρεγκ ! Τι νομιζεις ? Οτι θα σε φοβηθούμε ?"

"Χαχαχα!" απάντησε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας στην διόλου έξυπνη ατάκα της μικρής Ελευθερίας!"Μάλλον υποτιμάς τη δύναμη των σαγονιών μου,μικρή μου!..."συμπλήρωσε!...και πριν καλά καλά τελειώσει την φράση του ο Γκρέγκ νασου φάνηκαν ο Άρης με τον Νεκτάριο !!!

"Τι έγινε κύριε Καρχαρία ;;;" "Τα βάζεις τώρα και με γυναίκες ;;;" λέει με δυνατή φωνή ο Άρης!

"Καλά δεν ντρέπεσαι να απειλείς ένα μικρό κορίτσι;" Συμπληρώνει ο Νεκτάριος!...

"Αρκετά σας ανέχτηκα μικρά ανόητα ψαράκια!Τώρα θα δείτε!!!!!!!" είπε ο κακός Γκρεγκ και άνοιξε το πελώριο στόμα του...και οι μικροί μας φίλοι είδαν κάτι να γυαλίζει,περασμένο σε ένα του κοφτερό δόντι!......Ναί!Ήταν το δακτυλίδι της σοφής γοργόνας Νέλη!....

"Νάτο!" φώναξαν με μια φωνή τα 3 μας ψαράκια και έφυγαν κακήν κακώς για να μη βρεθούν μέσα στο στόμα του καρχαρία Γκρεγκ!

Κρύφτηκαν πίσω από τον ροζ κοράλι και μόλις πέρασε λίγη ώρα και ένοιωσαν ασφαλείς άρχισαν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να πάρουν από τα κοφτερά του δόντια το δαχτυλίδι της γοργόνας Νέλης!

"Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε βοήθεια απο κάποιο πολύ δυνατό και μεγαλόσωμο ψάρι;" είπε η Ελευθερία ή "απο το σοφό γεροκαλαμάρι το Θωμά ;"(προς τιμη του μέλους EYA) συνέχεισε ο Άρης. "Ναι , να ζητήσουμε απο το σοφο γεροκαλαμάρι να μας φτιάξει ενα μαγικό φίλτρο!!!" είπε με ενθουσιασμό ο μικρός Νεκτάριος!...

Μιά και δυό, ξεκινάνε για την σπηλιά που ζούσε το σοφο γεροκαλαμάρι. Στην διαδρομή σκεφτόταν πως θα του ζητήσουν να κατασκευάσει το μαγικό φίλτρο. Είχαν μάθει ότι ο Θωμάς το καλαμάρι δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με την κατασκευή μαγικών φίλτρων γιατί την τελευταία φορά που έφτιαξε ένα τετοιο φίλτρο για την κυρία Σμέρνα αυτή τον παραπλάνησε και το χρησιμοποίησε για κακό σκοπό!!

" Kαι ποιός θα του μιλήσει ; Ποιός θα τον φωνάξει να βγεί από την σπηλιά ; Eγώ να σας πω την αλήθεια τον φοβάμαι λιγουλακι ! Είναι πολύ γέρος και απότομος και κουφός ! " είπε η Ελευθερία .

"Είναι όμως και πολύ σοφός και ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει " , απάντησε ο Άρης .

" Ε λοιπόν θα του μιλήσω εγώ " αποφάσισε ο Νεκτάριος . Τοκ τοκ και χτύπησε το βράχο της μεγάλης σπηλιάς .

Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από τα βάθη της σπηλιάς και ο βυθός άρχισε να τρέμει. Η άμμος άρχισε να ανασηκώνετε και ο βράχος που σφράγιζε την είσοδο της σπηλιάς ανασηκώθηκε. Τότε μέσα στην θολούρα που είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πλοκάμι άρπαξε τον μικρό Νεκτάριο και τον τράβηξε μέσα στην σπηλιά σφραγίζοντας πίσω του την είσοδο για άλλη μια φορά με την τεράστια πέτρα. Η Ελευθερία και ο Άρης είχαν παγώσει από τον φόβο τους. Όμως μέσα στην σπηλιά ο μικρός Νεκτάριος προσπαθούσε ανέλπιστα να ξεφύγει από τις βεντούζες που τον κράταγαν κολλημένο στο τεράστιο πλοκάμι. Το πλοκάμι τον τράβηξε μέσα από σκοτεινές σπηλιές και ξαφνικά τον άφησε στα καταγάλανα νερά μιας λίμνης. Ο Νεκτάριος κοιταξε γύρω του και δεν πίστευε στα μάτια του. Τέτοια ομορφιά και τέτοια γαλήνη πρώτη φορά έβλεπε. Το φώς που έμπαινε από μία χαραμάδα από την κορυφή της σπηλιάς γινόταν εκατομμύρια μικρές ακτίνες καθώς αντανακλούσε επάνω σε πολύχρωμα κοράλλια και κάθε λογής στρείδια.

Ξαφνικά μέσα από την λίμνη ξεπρόβαλε αστράφτοντας μέσα στην κάτασπρη φορεσιά του ο γερό-Θωμάς το καλαμάρι. Ο Νεκτάριος κούνησε την ουρίτσα του τρομαγμένος όταν ακούστηκε ο γερό-Θωμάς να λέει: "Μην φοβάσαι μικρέ μου, δεν είμαι εδώ για να σου κάνω κακό , παρόλο που διέκοψες τον βαθύ μου ύπνο! Καταλαβαίνω ότι κάτι σοβαρό έχεις να μου πεις για να σε φέρει ο δρόμος σου μέχρι την πόρτα μου! Κάτσε μισό λεπτό να φτιάξω το δυναμωτικό ιωδιούχο μου τσάϊ απο τα φυτά του βυθού που καλιεργώ στο κηπάκι μου ! Μήπως θέλεις λίγο ? "

"Οοχι ευχαριστώ ... ξέρετε δεν είμαι μόνος μου ... είναι και οι φίλοι μου έξω και με περιμένουν... αν δεν σας πειράζει γίνεται να τους φωνάξουμε και αυτούς ? Φοβάμαι μην μας πάρει χαμπάρι ο Γκρέγκ ο καρχαρίας , μας κυνηγάει ξέρετε ! "

"Βεβαιως.... " είπε ο γερο-Θωμάς κι εγνεψε στον πιστο του Οκταβιο το χταπόδι να φέρει τα αλλα δυο παιδιά...

Μπήκαν όλοι μέσα, ο γερο-Θωμάς σερβιρίστηκε λίγο τσάι, κάθησε αναπαυτικά στη μωβ κοραλο-καρεκλα του και γύρισε προς τα παιδιά.

"Λοιπόν, τι σας φέρνει μέχρι εδώ; Σας ακούω."

" Ax κύριε Θωμά , ο σκοπός μας είναι να βρούμε τον χαμένο θησαυρό του ναυαγίου αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την βοήθεια της Νέλης της γοργόνας , που μπορεί να βλέπει τα πάντα μέσα από το δαχτυλίδι της με την τεράστια , διάφανη πέτρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το δαχτυλίδι το έχει κλέψει ο Γκρέγκ ο οποίος μας κυνηγάει κι όλας και δεν πρόκειται να βγούμε ζωντανοί από τα δόντια του ! Θέλαμε λοιπόν να μας βοηθήσεις . Να μας φτιάξεις λίγο μαγικό φίλτρο για να μπορέσουμε να τον νικήσουμε ! "

«Χμ… πολύ δύσκολα τα πράγματα …» είπε το γερο-καλαμάρι τρίβοντας το πηγούνι του. Ο Οκταβιος το χταπόδι, βοηθός του γερο-Θωμά, τον κοίταξε και χαμογέλασε πονηρά. "Δύσκολα, πολύ δύσκολα" είπε μέσα από τα δόντια του.

«Η μαμά μου λέει ότι εσύ είσαι το πιο σοφό πλάσμα στον βυθό! Οπότε, για σένα τίποτα δεν είναι δύσκολο!» είπε η Ελευθερία κάνοντας ένα βήμα μπροστά.

"Χμ..Και γιατί παρακαλώ θέλετε να βρείτε το χαμένο θησαυρό; Και τι σας κάνει να πιστεύετε πως όντως υπάρχει,ε;", ρώτησε το γερο-καλαμάρι λοξοκοιτώντας και τον Οκτάβιο.

" Πρέπει να υπάρχει.... αυτό δεν λέει ο μύθος του βυθού; και πρέπει να τον βρούμε εμείς πρώτοι ... γιατι αν τον βρεί πρώτος ο Γκρέγκ θα κυριεύσει ολο το βυθό και ο Γκρεγκ ολοι ξέρουμε οτι ειναι κακό ψάρι! "

είπε ο Νεκτάριος. "ενω αν τον βρούμε εμείς πρώτοι , θα μπορέσουμε να μοιράσουμε τα πλούτη σε όλα τα φτωχά ψαράκια , σε όλες τις άπορες ψαροοικογένεις και να κάνουμε πολλα ψαροπαιδάκια ευτυχισμένα " συνέχισε ο Άρης. "Γι' αυτό το λόγο πρέπει να μας βοηθήσεις " ειπε η μικρή Ελευθερία κοιτόντας γλυκά το γερο Θωμά!...

"Τα ευτυχισμένα ψαροπαιδάκια είναι ένας λόγος να σας βοηθήσω!" είπε ο γερο Θωμάς χαμογελώντας. Και συνέχισε γυρίζοντας το βλέμα του προς τον πιστό βοηθό του : "Οκτάβιε, φέρε από την αποθήκη το κασελάκι με τα σύνεργά μου."

"Ισως καταφέρω να φτιάξω ένα μαγικό φίλτο όπου θα αποκοιμήσετε τον Γκρέγκ για λίγη ώρα μόνο και θα μπορέσετε να πάρετε το δαχτυλίδι απο τα κοφτερά του δόντια." συνέχισε ...

Με τα γερικα τρεμαμενα πλοκαμια του, το σοφο γεροκαλαμαρι ανακατεψε σ'ενα τεραστιο κοχυλι 2 μεζουρες μαμαδοφροντιδα, 3 μεζουρες μπαμπαδοπροστασια και αλειψε τις ουριτσες των τριων φιλων μας.

"Αυτα θα ειναι τα οπλα σας μπομπιροψαρακια μου κοντρα σε ολα τα κακα" Επειτα στο δοκιμαστικο οστρακο του έριξε την μαγική υπνοσκονη ανακατεμενη με λίγη ονειροσαλτσα και μπολικες γοργονοϊστοριες. Το μαγικό φιλτρο ήταν ετοιμο. Το σοφο γεροκαλαμαρι το σηκωσε ψηλα και μουρμουρισε μεσα απ' τα δοντια:

"Ψαροϋπνε βαθυ και γλυκε

στα ματια του γερο Γκρεκ

γινε βαρυ στολιδι

μεχρι τα 3 σου μικρα

να βρουν το δαχτυλιδι"

"Ευχαριστούμε κύριε Θωμά , ευχαριστούμε πολυ " φώναξαν τα ψαράκια μας και ετοιμάστηκαν να φύγουν.

" Εεε να έχετε το νού σας μικρά ψαράκια , αυτό το φίλτρο θα λειτουργήσει μόνο αν είστε μαζί ενωμένοι και να ξέρετε πρέπει να δράσετε γρήγορα γιατί η επιδρασή του δεν κρατάει παρά μόνο πέντε λεπτά ! " τους είπε ο Οκτάβιος και ξεπροβόδισε τα ψαράκια .

" Αχ τι καλά ! Και τώρα πρέπει να καταστρώσουμε άλλο σχέδιο . Πως θα δώσουμε στον κακό Γκρέγκ να πιεί το φίλτρο ? " είπε ο Νεκτάριος .

Η Ελευθερία γουρλωσε τα μικρά ματακια της κοιτώντας φοβισμένη τον Αρη και το Νεκτάριο..."Αυτο δεν το είχα σκεφτει; Πως θα τον πλησιάσουμε;" "Το κακό ειναι πως ξέρει τα σχέδιά μας" συμπληρωσε απογοητευμένος πια ο Άρης.

Ξαφνικά πισω απο ένα τεράστιο κοχύλι ξεπροβάλλει η κυρα Σμέρνα. "Επ!! Τι κάνουμε εδώ;" είπε χαμογελώντας πονηρά αφηνοντας να φανουν τα πολυάριθμα μικροσκοπικά δοντάκια της... "Τι σκαρωνετε; Τι φιλτρα ακούω; Θα περιμένω πολύ ακόμη;" Τα τρία μικρά ψαράκια κοιταχτηκαν τρομαγμένα. Η κυρα Σμερνα ηταν πολύ κακια και οι μαμαδες τους έλεγαν πάντα να μην την εμπιστεύονται. Ο Νεκτάριος θυμηθηκε τα λόγια της μαμας του:"Ποτε να μην αφήνεις κανεναν να σε τρομοκρατει, γιατι δεν έχει αυτό το δικαίωμα κανενας!! Ουτε καν οι μαμαδες!!" Λεει λοιπόν στη Σμέρνα:"Δεν σας είπε ποτέ κανείς οτι ειναι κακό να κρυφακούτε; "Για να σου πω μικρέ..." απαντάει η Σμέρνα... Αλλα πριν προλάβει να μιλήσει ο κύριος Δελφινάκης, ο βυθοφύλακας φυσώντας με δύναμη τη σφυρίχτρα του έκανε την κυρα Σμέρνα να εξαφανιστει γρηγορα γρηγορα στα βάθη της Σμερνοσπηλιάς!!