Ας Φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι !!!

[JDP]

Ένας ωραίος τρόπος και αρκετά διασκεδαστικός για να φτιάξουμε ένα παραμύθι είναι ο εξής. Ξεκινάει κάποιος με μία μικρή φράση και ο επόμενος συμπληρώνει την δική τους φράση, ο τρίτος την δική του και συνεχίζει μέχρι να ολοκληρωθεί η ιστορία. Αν θέλετε να το δοκιμάσουμε κάνω εγώ την κλασσική αρχή και το συνεχίζουμε.

 

 

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ......

[ευδοκία]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι....

[christina]

...που είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο...

 

 

 

 

 

Μήπως δυσκόλεψα λιγο την ροή του παραμυθιού..??

[BIZELI]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού

[BIZELI]

ενας ενας παιδιάαααα!!! το καναμε το ψαρι Donald Trump!!!

[ΣΟΦΙΑ]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού, και είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλόκαρδο....

[BIZELI]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού, που είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και χαρούμενο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο...

[ΣΟΦΙΑ]

Βizeli δεν με παρακολουθείς το κανα καλόκαρδο το ψαρι αντί για χρούμενο!!!

 

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και..

[BIZELI]

γιατι ρε σοφιαααα ηθελα να ξεκινησει περιπετεια και να παει με τους φίλους του να ψαξει για το θησαυρο...κάτι σα το θησαυρο της βαγίας στο πιο wet....

[ΣΟΦΙΑ]

Οποτε το συνεχιζουμε απο κει....

γραψτο ομως!!! αυτο που θελουμε το γραφουμε που να τα μυρισω τα ατιμα τα νύχια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο....

[BIZELI]

 

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι, ο αρης, που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον........και την.........

[JDP]

Ότι γράφετε δεν αλλάζει εκτός και εάν είναι μη επιτρεπτό για το λεξιλόγιο των παιδιών. Άραααα συνεχίζουμε από .....

 

 

 

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον........και την.........

[BIZELI]

ωραιο το φτιαξες...αντε ντε συνεχισε και βαπτισε τα μικρα...

[ΣΟΦΙΑ]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο (προς τιμή της ΑΝΤΖΕΛΑΣ) και την Ελευθερία (προς τιμή του μέλους κική - ΑΝΤΖΕΛΑ αν κάνω λάθος στο ονομα διορθωσε με στο noesi εφθασα για να το βρω. )

[angela]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο (προς τιμή της ΑΝΤΖΕΛΑΣ) και την Ελευθερία (προς τιμή του μέλους κική - ΑΝΤΖΕΛΑ αν κάνω λάθος στο ονομα διορθωσε με στο noesi εφθασα για να το βρω. )

 

σωστό είναι!!! πάμε παρακάτω να σας δω το έχετε ή όχι;

[ELENA K.]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...

[maria70]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

[Στέλλα]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

[angela]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

[ευδοκία]

περιττό να πω ότι αυτό το παραμύθι όταν το τελειώσουμε θα το εκτυπώσω και θα το διαβάζω στην κόρη μου...σόρυ για το άσχετο αλλά ήθελα να το πω!

[Στέλλα]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι(προς τιμην του ALMAK), που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος.

[ΣΟΦΙΑ]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

[Afroditi D]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος και η Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Άρης αφού ήπιε ένα μπολ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα χαιρέτησε την μαμά του τη Μαρία (Μαρ.Στυλ) κ τον μπαμπά του, τον κύριο Μάξιμο(προς τιμη του μέλους Ελισάβετ) και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

[Στέλλα]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

[Marilena]

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένα ψαράκι που ζουσε ευτυχισμενο σε ενα βυθό ενός μακρινόοοοουυ ωκεανού. Είχε χτίσει το σπιτάκι του μέσα σε ένα ναυαγισμένο πλοίο, ήταν χρυσό με μπλέ μάτια και ουρίτσα.... ζωηρό και καλοκαρδο. Οι παλιοί του βυθού έλεγαν οτι το πλοιο αυτο εκρυβε εναν αμυθυτο θησαυρο.... αυτο όμως δεν το ενδιέφεραν τα πλούτη.. ήθελε να είναι μόνο καλά και ασφαλής μαζί με την οικογένεια του... τον πατερα του την μητέρα του και τα δυο του μικρότερα αδέλφια... όμως τα νέα του θησαυρού μαθεύτηκαν και ο Αρης το ψαρακι, που απο καιρο τον ετρωγε να ψαξει να τον βρει-παρα τις αντιρρήσεις της μαμας του- φωναξε κρυφα τους 2 καλύτερους του φίλους τον Νεκταριο και την Ελευθερία .

Συναντήθηκαν λοιπόν τα τρία ψαράκια , μέσα στο μεγάλο κοχύλι που χρησιμοποιούσαν για " αρχηγείο " τους , να καταστρώσουν το σχέδιο της έυρεσης του χαμένου θησαυρού ...Τα τρια αυτα ψαρακια-φιλαρακια ήταν ιδιαίτερα ψαράκια.Ο Αρης είχε ένα πτερύγιο ,σημάδι του τσακωμού του πριν καιρό με τον άτακτο κάβουρα.Η Ελευθερια γεννήθηκε και έ βλεπε απο το ένα μόνο ματάκι και ο Νεκτάριος είχε μια παράξενη πρασινη βούλα στην πλάτη του απόταν βγηκε απο το αυγό του και η μαμά του θυμήθηκε με λύπη το παράξενο πράσινο φαγητό που είχε βρεί σε έναν βραχο και έφαγε όταν είχε ακόμη τα αυγά της στην κοιλιά της.Αλλα αυτά δεν είχαν σημασία για τους φίλους μας αφού ήταν και αυτά που τους έφεραν κοντα.Ηταν ξεχωριστά και το ήξεραν...Ηταν φίλοι και αυτο δεν άλλαζε με τίποτα.....

Έπρεπε όμως να σκεφτούν τί θα έκαναν!Πώς θα έβρισκαν τον χαμένο θησαυρό!Από πού θα ξεκινούσαν το ψάξιμο?Ξαφνικά ο Άρης είχε μια ιδέα!....

"Να ρωτήσουμε την σοφή γοργόνα Νέλη, αυτή μέσα από το χρυσό της δακτυλίδι με την διάφανη μεγάλη και γυαλιστερή πέτρα που βλέπει τα μελλούμενα σιγουρα θα ξέρει να μας πει που να ψάξουμε, εσείς τι λέτε παιδιά;" τους ρώτησε με τα γεμάτα αγωνία και λαχτάρα σπινθηροβόλα του μάτια.

"Μα δεν γίνεται...",απάντησε αμέσως ο Νεκτάριος."Δεν έμαθες ότι η σοφή γοργόνα Νέλη έχασε το δακτυλίδι της?".

Τότε ο Άρης και η Ελευθερία γούρλωσαν τα όλοστρόγγυλα ματάκια τους και με ένα στόμα,μια φωνή ρώτησαν " Μα πώς?".

"Χμ,για την ακρίβεια δεν το έχασε,αλλά της το έκλεψε ο Γκρεγκ ο καρχαρίας...",απάντησε ο Νεκτάριος. ''Λέτε αυτός να διέδωσε και το μυστικό του θησαυρού?'' αναρωτήθηκε η Ελευθερία ''Πολύ πιθανό...'' απάντησε ο Άρης.. ''Οσο υπάρχει ο Θησαυρός... και το δαχτυλίδι της Γοργόνας Νέλης στα δόντια του Καρχαρία Γκρεγκ το καράβι μας και οι οικογένειες μας θα κινδυνεύουν'' .... ''Πρέπει να τον βρούμε πρώτοι'' φωναξαν δυνατά με μια φωνή. Ενωσαν τις ουρίτσες του και εδωσαν ορκο τιμής πως θα τα καταφέρουν....

Το επόμενο πρωί ο Άρης ξύπνησε πολύ νωρίς , το ίδιο και ο Νεκτάριος με την Ελευθερία , είχαν απίστευτη αγωνία για το σχέδιο που θα έπρεπε να καταστρώσουν. Ο Αρης άφου έφαγε ένα μπόλ με γάλα και φύκια , ντύθηκε γρήγορα γρήγορα χαιρέτησε την μαμα κ τον μπαμπα του και πήρε τον δρόμο προς το σπίτι του Νεκτάριου...

Όμως συνέβει κάτι αναπάντεχα κακό...Ο Γκρεγκ ο καρχαρίας είχε πληροφορηθεί από κάπου για το σχέδιο των μικρών μας φίλων και τους περίμενε κρυμμένος πίσω από ένα τεράστιο φύκι...

Ξαφνικά... πεταγετε μρποστά στην μικρή Ελευθερία, η οποία κετευθυνόταν κι εκείνη προς το σπίτι του Νεκτάριου, για να ξεκινήσουν όλοι μαζί την αναζήτηση...