Αδιανόητες καταστάσεις στο Ολοήμερο

[ΣΟΦΙΑ]

Ας προσπαθήσει ο καθένας πρώτα με τον εαυτό του , κατόπιν με το παιδί του και οι κοινωνία θα γίνει καλύτερη.

Αυτό. Αυτό σίγουρα μπορούμε να το κάνουμε.

 

Και θα συμφωνήσω απόλυτα και με τη Μαρία.

 

Ακριβώς απλά φουντωσα στην ιδέα και ξέχασα να το διευκρινίσω οτι συμφωνώ απολύτως με ΑLMAK και Μαρία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Marilena]

Εγω το ειπα εξ'αρχης οτι θα παω αλλου το θεμα, αλλα θα προσπαθησω να τα διαχωρισω ενα ενα...

 

1) Σε οτι αφορα τον δασκαλο και τον καθηγητη ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν πρεπει να σηκωνει ΧΕΡΙ !!! Στανταρ αυτο !!! Όμως θεωρω υποχρέωσή του να μαθαίνει στα παιδια ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ !!! Θεωρω οτι ειναι απο τα σημαντικα κομματια στην εκπαιδευση !!! Τωρα με ποιους "θεμιτους" τρόπους θα το κάνει... αυτό ειναι δικό του θέμα, αφού σπούδασε για αυτα τα πράγματα - διαφορετικα καθε γονιος θα ηταν παιδαγωγος !!! Φυσικα θεωρω επισης οτι η δουλεια του δασκαλου ειναι να συνεργαζεται με τους γονεις, να τους συμβουλευει και να βοηθα γενικα στην διαμορφωση προσωπικοτητας του παιδιου και βεβαια στην αποκτηση γνωσεων (όχι μόνο γραμματικων - αξιων κλπ).... Δεν πιστευω οτι αυτα συμβαινουν ομως στην εποχη μας !!! Με λυπη μου το λεω... Πλεον οι ΚΑΛΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ειναι σαν την μυγα μες το γαλα...

 

2) Τώρα όσον αφορα εμενα προσωπικα - Μαρία σε ευχαριστω και παλι για την βοηθεια - θεωρω πλεον οτι εχω αποτυχει σε οτι αφορα την διαπαιδαγωγηση της Αγγελιαννας... Μέχρι πριν κάποιο καιρο ημουνα περηφανη... θεωρουσα οτι εχουμε κανει πολυ καλη δουλεια... αλλα πλεον εχω απογοητευτει ... Δεν μπορω να την κουμανταρω... ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ !!! Δεν σηκωνουμε χερι παρα ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ !!! Τσακωνομαστε μαλιστα και με τον Γιαννη ο οποίος δεν το θεωρει και τοσο κακο και πολλες φορες τον προλαβαινω στο τσακ.... Όμως αυτο το παιδι εχει γινει αγνωριστο !!! Δεν ξερω πλεον τι να κανω... Περασα ενα εφιαλτικο Σάββατο... κοντεψα να παρω ηρεμιστικα... Μαράκι, πίστεψέ με είμαι άνθρωπος που ξεκιναω καθε στιγμη μου με θετικη ενεργεια και δεν επηρεαζομαι απο αλλες καταστασεις... Όταν ειμαι θυμωμενη με κατι αλλο, εννοειται οτι δεν μου φταιει το παιδι και δεν "την πληρωνει" εκεινο ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ !!! Η ίδια ομως είναι ΤΡΟΜΕΡΟ παιδι !!! Τη μια στιγμη γλυκητατη να την φας και τη αλλη στιγμη να θες να την "πνιξεις" !!! Δεν μπορω να καταλαβω... τι καναμε ΤΟΣΟΟΟΟΟΟ λάθος ??? Εξω δε, φαινεται το καλυτερο παιδι... Εχω καταληξει καπου, αλλα δεν ξερω αν ειναι σωστο... Νομιζω οτι βαριεται φρικτα μονη μαζι μας στο σπιτι (ότι και να κανουμε) και θελει να βρισκεται με παιδακια ΣΥΝΕΧΕΙΑ... Μπορει να ειναι αυτο ??? Μηπως ειναι too much ?

 

3) Σαφως και δεν εχω προσδοκιες "άλλες" απο το παιδι μου... Είναι δηλαδή υπερβολή για ενα παιδι 3 ετων και να περιμενω π.χ. να κατσουμε μιση ωρα να παιξουμε με τα παιχνιδια της ? Ή άλλη λιγη ωρα να ζωγραφισουμε κλπ κλπ ? Της εχω αφιερωσει ολο το σπιτι και το χρονο μου... εχει ΟΤΙ θα μπορουσε να θελει ενα παιδι απο υλικα αγαθα και δυο γονεις διαθεσιμους να κανουν τα παντα για εκεινη... Που ειναι λοιπον η παραλογη απαίτηση ???

 

4) Όσο για αυτο που λεει η Στέλλα, κορίτσια και αγορια πρεπει να παραδεχτουμε οτι ΙΣΧΥΕΙ !!! ΔΕΝ ειναι ολα τα παιδακια ΤΟ ΙΔΙΟ και σας παρακαλω μην τα γενικευουμε ΟΛΑ με τοση ευκολια !!! Η κουμπαρα μου εχει ενα κοριτσακι 2 μηνες μεγαλυτερο απο την Αγγελιαννα... ΠΟΤΕ δεν καταλαβε μεσα στο σπιτι οτι υπαρχει παιδι !!! Το πιστευετε ??? !!! Και ομως !!! Το εχω ζησει το παιδι και λεει αληθεια !!!

 

5) Το θεμα που εθεσα εγω τουλαχιστον, δεν ειναι οτι δεν εχω χρονο για τον εαυτο μου Αφροδιτακι.... αυτο ειναι το λιγοτερο για εμενα... Εχω χρονο που τον καταναλωνω οπως μου αρεσει (φορουμ, τσατ κλπ)... Το θεμα ειναι οτι αυτα τα παιδια ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΙΣ !!!

 

6) Σοφια συμφωνω μαζι σου... ΑΠΟΛΥΤΑ, απλα ισως καποιοι δεν ειμασταν γεννημενοι για να γινουμε γονεις... (για εμενα το λεω αυτο) και δεν ξερουμε τον τροπο...

 

Τι να πω... ευχομαι κι ελπιζω να ειμαι η μονη που νιωθω τοσο αποτυχημενη !!!

[ΣΟΦΙΑ]

ΜΑΡΙΛΕΝΑ.... νομίζω οτι αδικεις τον εαυτο σου και τις προσπαθειες σου με αυτα που γραφεις!!!!!!!!!!! εισαι παρορμητική και λες μεγαλες κουβεντες!!

 

Ειναι δυνατον να νιωθεις οτι αποτυχατεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Φαση περνατε και η Αγγελιάνα ακομη πιο πολύ!!!

 

1. ειναι στην ΄΄εφηβεία'' της προσχολικής ηλικίας δηλαδη στην τρομερή ηλικία των τριών!!!!!!!!!!

 

2. Εχει αλλάξει η ζωή της απο λίγο εως πολύ με τον ερχομο του αδελφου της.

 

3. Ξεκίνισε παιδικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! και αφου δεν περνάει φαση προσαρμογής στο σχολείο μαλλον την περνάει σπίτι!!!!!!

 

Δεν διαβασες τι περασα τον προηγουμενο μήνα???????????????? Ο Δημήτρης ειχε αλλαξει τελειως συμπεριφορά!!! Εφιαλτης!! Ομως καμμια προσπαθεια δεν παει χαμένη πιστεψε με!! Ξαναγυρισαμε στα φυσιολογικα μας κανουμε τα πεισματα μας αλλα καμμια σχεση το παιδι βρηκε ρυθμους και μαζι του και μεις... Αυτο θα γινει και με σας.... Υπομονή και προπαντω οχι ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!!!!!!!!!!!!!!

[Αντιγόνη]

6) Σοφια συμφωνω μαζι σου... ΑΠΟΛΥΤΑ, απλα ισως καποιοι δεν ειμασταν γεννημενοι για να γινουμε γονεις... (για εμενα το λεω αυτο) και δεν ξερουμε τον τροπο...

 

Τι να πω... ευχομαι κι ελπιζω να ειμαι η μονη που νιωθω τοσο αποτυχημενη !!!

 

Μαριλένα τι είναι αυτά που λες?!

Δεν είμαι ειδική αλλά βρίσκω πως είναι πάααααααααααρα πολύ νωρίς για να καταδικάσεις τον εαυτό σου με την "ταμπέλα" της αποτυχημένης!! Για όνομα... 3 χρονών είναι ακόμα το παιδί... Σκέψου ψύχραιμα και μην κρίνεις τον εαυτό σου από μεμονωμένα περιστατικά και δύσκολες στιγμές που ΠΑΝΤΑ και ΟΛΕΣ οι οικογένειες αντιμετωπίζουν. Είναι και η ηλικία δύσκολη από μόνη της. Και πράγματι, το κάθε παιδί έχει τη δικιά του ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα. Αλίμονο όμως από μια άσχημη μέρα να κρινόμαστε ως "αποτυχημένοι". Τα αποτελέσματα των παιδαγωγικών μας μεθόδων μη φοβάσαι, θα τα δούμε πολύ αργότερα

[Αντιγόνη]

ΣΟΦΑΚΙ, συμφωνώ απόλυτα

[Marilena]

Η αληθεια Σοφια μου ειναι οτι

1) Δεν το διαβασα ολο και προσεχτικα, θα το κανω μολις μπορεσω, σημερα κιολας

2) Ειμαι παρορμητικη και αυτο το εχετε καταλαβει καλα !!! χαχα ! Όμως ετσι νιωθω γμτ... Άσχημα, πολυ ασχημα...

 

και Αντιγονη

Πρακτικα, εσεις τι κανετε οταν ΔΕΝ αντεχετε αλλο ?

Νομιζω οτι το οτι ειμαι 24ωρες ΠΑΝΤΑ με τα παιδια με εχει κουρασει... δεν εχω συνηθησει ακομα... τι να πω ?

Παντως νιωθω οτι κατι κανουμε λαθος !!!

[alvadi]

Aν και δεν έχω αρκετό χρόνο λόγω δουλειάς αλλά είδα το θέμα και βιαστικά διάβασα τα Post σας...

 

Για μένα το σχολείο χρειάζεται πειθαρχία και να υπάρχει σεβασμός.

 

Είχα στο Λύκειο ένα καθηγητή (καλή του ώρα αν ζει) ο οποίος ποτέ δεν ήταν φιλικός με μας, δεν σφαλιάριζε, αλλά όταν έμπαινε στη τάξη ήμασταν όλοι προσοχή, δεν έπεφτε καρφίτσα στο μάθημα του. Εγώ από αυτόν τον άνθρωπο (τον οποίο σεβόμουν απεριόριστα) έμαθα ιστορία και τον προτιμούσα απο την γυμνάστρια μου - που παίζαμε σφαλιάρες- και στην πενταήμερη έφτασε στο σημείο να κάνει στριπ τηζ (τώρα σαν γονιός φρικάρω μόνο που το σκέφτομαι, τότε το 1989 σαν μαθήτρια γελούσα)

 

Δηλαδή παιδιά είναι όπως είπε και ο διευθυντής του σχολείου της κόρης μου, την περασμένη εβδομάδα την ξεβράκωσαν 3 φορές και δεν την άφηναν να φύγει ...ε και τι έγινε....παιδιά είναι μωρέ.....Ε ΟΧΙ εκεί πρέπει να επέμβει ο δάσκαλος ή η δασκάλα. Για μένα προσωπικά ο εκπαιδευτικός έχει την ευθύνη το τι συμβαίνει στο σχολείο. Μακάρι να μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικά να τη στείλω σε ιδιωτικό αλλά δυστηχώς με τρία παιδιά μου είναι αδύνατον.

 

Συμφωνώ με τον Kgial ότι φταίμε και μεις οι γονείς, ναι να μαλώσει η δασκάλα το παιδί μου (δεν είναι απαραίτητο το μάλωμα να είναι ξύλο, μπορεί να το προσβάλλει) όταν μέσα στη τάξη την αγνοεί και μιλάει με την συμμαθήτρια της. Ε οχι αγάπη μου στο σχολείο είσαι και πρέπει να σέβεσαι την δασκάλα σου, είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να σε μορφώσει και όχι να φωνάζουμε στην δασκάλα όταν δώσει περισσότερη δουλειά στο σπίτι (δεν προλαβαίνει το παιδί....),και να παραπονιόμαστε όταν είναι αυστηρή.

 

Και τώρα έρχομαι εγώ και ρωτάω, οι γονείς άραγε των παιδιών που έκαναν ότι έκαναν ενημερώθηκαν? Ο διευθυντής μου απάντησε θετικά. Και γιατί δεν μας μαζέψατε? Μπορεί οι άνθρωποι να ήθελαν να ζητήσουν μία συγνώμη? Μη δώσουμε μεγάλες διαστάσεις... αυτά συμβαίνουν....

 

Είπαμε να μη γυρίσουμε πίσω στην εποχή του Ν.4000 αλλά τα πράγματα δεν είναι ή άσπρο ή μαύρο...υπάρχει και η ενδιάμεση κατάσταση...

 

Πιστεύω ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που αγαπούν το επάγγελμα τους, και δίνουν ότι καλύτερο μπορούν (πχ η περσινή δασκάλα της κόρης μου) αλλά δυστηχώς μαζί με τα ξερά καιγονται και τα χλωρά.

 

Εμείς σαν γονείς προσπαθούμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, αλλά είμαστε απλά γονείς (δεν σπουδάζεται), λειτουργούμε με το ένστικτο μας, διαβάζουμε άρθρα, ζητάμε συμβουλές .....γιατί να μην υπάρχει η συνεργασία δασκάλας - γονιού? Και πως εγώ να πάω στην συνέλευση που κάνει η δασκάλα οταν λέει ότι την πρώτη Τετάρτη του μήνα στις 12,30 θα γίνει συνέλευση...και έρχεται το σημείωμα Τρίτη απόγευμα ότι αναβάλεται η συνέλευση για την επόμενη εβδομάδα, με ρωτάει εμένα η δασκάλα αν εγώ μπορώ να παίρνω άδειες (την προηγούμενη φορά έστειλα την μαμά μου). Μετά είμαστε εμείς οι γονείς αδιάφοροι.....

[alvadi]

Μαριλένα μου τι είναι αυτά που λες?

 

Υπάρχουν παιδιά πολύ ζωηρά, ζωηρά, γκρινιάρικα, ήσυχα ...έτσι και αλλοιώς δεν ήμαστε όλοι ίδιοι.....

 

Εμένα η κόρη μου από 7-8 μηνών σηκωνόταν όρθια στα πόδια της την πήγαινα κάθε μέρα στις κούνιες (γιατί πίστευα ότι το μωρό πρέπει να βγαίνει έξω), λοιπόν για να την πάρω από την κούνια γινόταν χαμός ούρλιαζε και στο τέλος γύριζα να την έχω αγκαλιά και να σέρνω το καρότσι φοβούμενη να μη του σπασω τα νεύρα του παιδιού. Καρότσι δεν κάθησε ποτέ έβλεπα τις μαμάδες να πίνουν καφέ με τα μωρά στα καρότσια και τις ζήλευα.....αργότερα δε όταν περπατούσε σε βιτρίνες καταστημάτων ρούχων έμπαινε, μία φορά κόντεψε να σκοτωθεί ρίχνοντας πάνω της ενα ολόκληρο stand (ήμουν δίπλα της) , χέρια, πόδια πέταγε έξω την ώρα που περνούσαν αυτοκίνητα...στο σπιτι τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο (όλα τα δώρα του γάμου βάζα, κρύσταλλα κλπ έχουν σπάσει πια.....όταν μεγαλώσουν και τα υπόλοιπα θα κοιτάξω να ανανεωθώ....)

 

Λοιπόν Μαριλενα μου συνέχισε, η Αγγελιάνα μπορεί να σου εκφράζει και την ζήλεια της, συμφωνω με αυτά που σου είπε η Σοφία.

[Αντιγόνη]

Marilena η αλήθεια είναι ότι υπάρχει διαφορά όταν η μητέρα δουλεύει. Σίγουρα θα σε έχει κουράσει η αποκλειστική πολύωρη ενασχόληση με τα παιδιά και τίποτα άλλο. Σίγουρα. Επέρχεται μια ρουτίνα-μονοτονία που κουράζει. Να σου πω κάτι? Εγώ προσωπικά δεν νομίζω να το άντεχα για πολύ. Θα επηρέαζε και τα δικά μου νεύρα. Μου κάνει θεωρώ καλό που δουλεύω. Είναι όμως και στον άνθρωπο. Σε άλλες μητέρες αρέσει. Όταν επιστρέφω από τη δουλειά την έχω απεθυμήσει και θέλω και το χρεάζομαι να ασχοληθώ μαζί της. Άλλωστε πιστεύω ότι και τα παιδάκια χρειάζοπνται εναλλαγές στο περιβάλλον. Σίγουρα θα μας "βαριούνται" και μας που και που. Όλοι χρειαζόμαστε εναλλαγές.

Όταν η κόρη μου με φέρνει στο "αμήν" (ευτυχώς δεν είναι πολύ συχνά) τι να κάνω...? Δαγκώνομαι. Δαγκώνομαι και προσπαθώ (God knows...) να εφαρμόσω τεχνικές που συμβουλευει η Μαρία. Δεν είναι εύκολο, αλλά βλέπω αποτέλεσμα!! Και όσο πιο πολύ αποτέλεσμα βλέπω, τόσο πιο πολύ προσπαθώ! Άγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι...

[alvadi]

Marilena η αλήθεια είναι ότι υπάρχει διαφορά όταν η μητέρα δουλεύει. Σίγουρα θα σε έχει κουράσει η αποκλειστική πολύωρη ενασχόληση με τα παιδιά και τίποτα άλλο. Σίγουρα. Επέρχεται μια ρουτίνα-μονοτονία που κουράζει. Να σου πω κάτι? Εγώ προσωπικά δεν νομίζω να το άντεχα για πολύ. Θα επηρέαζε και τα δικά μου νεύρα. Μου κάνει θεωρώ καλό που δουλεύω. Είναι όμως και στον άνθρωπο. Σε άλλες μητέρες αρέσει. Όταν επιστρέφω από τη δουλειά την έχω απεθυμήσει και θέλω και το χρεάζομαι να ασχοληθώ μαζί της. Άλλωστε πιστεύω ότι και τα παιδάκια χρειάζοπνται εναλλαγές στο περιβάλλον. Σίγουρα θα μας "βαριούνται" και μας που και που. Όλοι χρειαζόμαστε εναλλαγές.

Όταν η κόρη μου με φέρνει στο "αμήν" (ευτυχώς δεν είναι πολύ συχνά) τι να κάνω...? Δαγκώνομαι. Δαγκώνομαι και προσπαθώ (God knows...) να εφαρμόσω τεχνικές που συμβουλευει η Μαρία. Δεν είναι εύκολο, αλλά βλέπω αποτέλεσμα!! Και όσο πιο πολύ αποτέλεσμα βλέπω, τόσο πιο πολύ προσπαθώ! Άγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι...

 

Συμφωνώ!!! Εγώ Μαριλένα πάω και πίνω νερό....μέχρι να φύγω από το δωμάτιο ή το σαλόνι να πάω στην κουζίνα να ανοίξω το ψυγείο και να πιω νερό η διαδικασία παίρνει 1-3 λεπτά, εκεί τα νεύρα ηρεμούν δεν έχει νόημα να την μαλώσεις για κάτι που εγινε 3 λεπτά πριν....

[almak]

....2) Τώρα όσον αφορα εμενα προσωπικα - Μαρία σε ευχαριστω και παλι για την βοηθεια - θεωρω πλεον οτι εχω αποτυχει σε οτι αφορα την διαπαιδαγωγηση της Αγγελιαννας... Μέχρι πριν κάποιο καιρο ημουνα περηφανη... θεωρουσα οτι εχουμε κανει πολυ καλη δουλεια... αλλα πλεον εχω απογοητευτει ... Δεν μπορω να την κουμανταρω... ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ !!! Δεν σηκωνουμε χερι παρα ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΑ !!! Τσακωνομαστε μαλιστα και με τον Γιαννη ο οποίος δεν το θεωρει και τοσο κακο και πολλες φορες τον προλαβαινω στο τσακ.... Όμως αυτο το παιδι εχει γινει αγνωριστο !!! Δεν ξερω πλεον τι να κανω... Περασα ενα εφιαλτικο Σάββατο... κοντεψα να παρω ηρεμιστικα... ..............Τι να πω... ευχομαι κι ελπιζω να ειμαι η μονη που νιωθω τοσο αποτυχημενη !!!

Ξεκινώ από το τέλος.....δεν είσαι η μόνη.

Όλοι και όλες - απ' όσο έχω δει έως σήμερα- σκέφτηκαν κι ένιωσαν έτσι.

Δικαιούμε να το λέω αυτό μετά από δεκατρία χρόνια με δυο παιδιά......

 

Τώρα όσον αφορά το 2 είναι σαν να ακούω την γυναίκα μου όταν την πιάνει η "κρίση" ......της φταίω εγώ το παιδί η κατάσταση όλα. Μετά όταν ηρεμούν τα πράγματα βλέπουμε τα καλά.

 

Η Αντιγόνη σου είπε πως τα αποτελέσματα από την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας θα την δούμε πολύ αργότερα..........μην βιάζεσαι να κάνεις ταμείο από τώρα......τώρα επενδύεις και "χώνεις χρήματα"........τα "λεφτά " τα μαζεύεις πολύ αργότερα.

[almak]

...

 

Για μένα το σχολείο χρειάζεται πειθαρχία και να υπάρχει σεβασμός.

 

Είχα στο Λύκειο ένα καθηγητή (καλή του ώρα αν ζει) ο οποίος ποτέ δεν ήταν φιλικός με μας, δεν σφαλιάριζε, αλλά όταν έμπαινε στη τάξη ήμασταν όλοι προσοχή, δεν έπεφτε καρφίτσα στο μάθημα του. Εγώ από αυτόν τον άνθρωπο (τον οποίο σεβόμουν απεριόριστα) έμαθα ιστορία και τον προτιμούσα απο την γυμνάστρια μου - που παίζαμε σφαλιάρες- και στην πενταήμερη έφτασε στο σημείο να κάνει στριπ τηζ (τώρα σαν γονιός φρικάρω μόνο που το σκέφτομαι, τότε το 1989 σαν μαθήτρια γελούσα)

.....

Μήπως θυμάσε πως κατάφερε αυτός ο άνθρωπος (καλή του ώρα αν ζει) να τον σέβεσαι απεριόριστα και να κάθετε όλη η τάξη προσοχή??????

 

...

Εμείς σαν γονείς προσπαθούμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, αλλά είμαστε απλά γονείς (δεν σπουδάζεται), λειτουργούμε με το ένστικτο μας, διαβάζουμε άρθρα, ζητάμε συμβουλές .....γιατί να μην υπάρχει η συνεργασία δασκάλας - γονιού? Και πως εγώ να πάω στην συνέλευση που κάνει η δασκάλα οταν λέει ότι την πρώτη Τετάρτη του μήνα στις 12,30 θα γίνει συνέλευση...και έρχεται το σημείωμα Τρίτη απόγευμα ότι αναβάλεται η συνέλευση για την επόμενη εβδομάδα, με ρωτάει εμένα η δασκάλα αν εγώ μπορώ να παίρνω άδειες (την προηγούμενη φορά έστειλα την μαμά μου). Μετά είμαστε εμείς οι γονείς αδιάφοροι.....

Είναι φανερό πως δεν τα προφταίνουμε όλα.

Είναι επίσης ολοφάνερο πως πρέπει να επιλέξεις την συνέλευση ή την δουλειά σου.

 

Ένα από τα πράγματα που έχω ευχαριστηθεί πολύ , αλλάζοντας δουλειά μετά από 18 χρόνια είναι πως πλέον μπορώ να πάω στα σχολεία τους οποιδήποτε στιγμή μου το ζητήσουν!!!!!!!

[alvadi]

 

Μήπως θυμάσε πως κατάφερε αυτός ο άνθρωπος (καλή του ώρα αν ζει) να τον σέβεσαι απεριόριστα και να κάθετε όλη η τάξη προσοχή??????

 

Πάντως όχι με το ξύλο! Δεν θυμάμαι ακριβώς Almak να σου πω για να είμαι ειλικρινής, προφανώς είχε θέσει όρια, πάντως στο μάθημα του καρφίτσα να έπεφτε κάτω θα ακούγοταν. Ίσως να το είχε καταφέρει γιατί μας σεβόταν και κεινος, ίσως απλά και μόνο επειδή ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

 

Το καλή του ώρα αν ζει μου βγήκε από την ψυχή μου γιατί είχα μάθει πριν καμμιά 7ετία ότι ήταν σοβαρά άρρωστος από τη συνηθισμένη αρρώστεια....

[Sam]

οι σχέσεις δεν λειτουργούν με βία αλλά με αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμό τα οποία τα κερδίζεις δεν σου δωρίζονται ούτε τα απαιτείς είτε είσαι παιδί είτε είσαι ενήλικας...............................

όποιος ακουμπήσει το παιδί μου ακόμη και ο ίδιος του ο πατέρας θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα για μένα ακόμη και το χαστούκι θεωρείται κακοποίηση

[Jean]

Κι εγω επισης, δεν εχω φαει απο τους γονεις μου ουτε χαστουκι. Δεν εχω απ' αυτους καμια ασχημη αναμνηση ως παιδι κι εγινα μια χαρα ανθρωπος και οι γονεις μου ειναι περηφανοι για μενα. Δεν θυμαμαι ποτε τον πατερα μου να υψωνει τη φωνη του μεσα στο σπιτι, ουε τους γονεις μου να τσακωνονται (οχι οτι δεν ειχαν τα προβληματα τους κι αυτοι σαν ζευγαρι, αλλα φροντιζαν να τα λυνουν οταν δεν ημασταν μπροστα). Θυμαμαι καποτε, ενας φιλος του πατερα μου να του λεει οτι ο γιος του δεν το σεβεται καθολου και γι' αυτο τον χτυπαει για να τον στρωσει. Ο πατερας μου του ειπε: "Δυο αποτελεσματα ειναι τοτε πιθανον να εχεις: Η θα σε μισησει, η θα σε φοβαται...δεν ξερω ποιο ειναι το χειροτερο..." Θα ημουν 7 χρονων και το θυμαμαι σαν να ειναι χθες, τοση εντυπωση μου έκανε αυτο που ειπε.

Την αγαπη και το σεβασμο των παιδιων μας τα κερδιζουμε μερα με τη μερα, στιγμη τη στιγμη. Δεν τα απαιτουμε, τα εμπνεουμε. Πως ειναι δυνατον να εχει θεση μεσα σε ολη αυτη την προσπαθεια το ξυλο; Εστω κι αυτο το χαστουκακι στον ποπο; Δεν μπορω ουτε να το διανοηθω. Με φρικαρει η βια σε ολες της τις μορφες. Αν το παιδι μου εχει μαθει οτι για οτι ασχημο κανει θα "τιμωρηθει' μ' αυτον τον τροπο πως θα ειμαι σιγουρη πως αν στο μελλον του συμβει κατι, δεν θα ερθει να μου το πει απο φοβο μην το χτυπησω; Πως θα ειμαι σιγουρη πως δεν θα μου κρυψει κατι τοσο σημαντικο που να απειλει ακομη και τη ζωη του απο τον φοβο του ξυλου; Το μωρο δεν καταλαβαινει παντα τα ασχημα που του συμβαινουν. Αν εχει μαθει να με φοβαται, αν αυριο μεθαυριο καποιος το παρενοχλησει ποιος μου λεει πως δεν θα ερθει να μου το πει γιατι μεσα στη συγχυση του μυαλου του θα νομισει πως εγω θα θυμωσω; Εγω το εχω ορκιστει κι εχω πει και στον αντρα μου πως αν σηκωσει ποτε χερι στο παιδι εκεινη τη στιγμη το παιρνω και φευγω. Αν και ο αντρας μου καμια σχεση, ειναι πολυ γλυκος με το παιδι... αλλα το ειπα ετσι για να το σιγουρεψω...

[almak]

.......Αν εχει μαθει να με φοβαται, αν αυριο μεθαυριο καποιος το παρενοχλησει ποιος μου λεει πως δεν θα ερθει να μου το πει γιατι μεσα στη συγχυση του μυαλου του θα νομισει πως εγω θα θυμωσω; ...

Κοίτα να δεις τι μου θύμησες τώρα!!!!!!

Ήμουν 9~10 χρόνων , πέφτω και χτυπώ το χέρι μου. Φοβερός πόνος από τον καρπό και πάνω.

Δεν λέω τίποτα στους γονείς μου . Όσο περνούν οι μέρες το χέρι έχει αρχίσει να ψυλομελανιάζει

ώσπου πάνω στην βδομάδα παίζοντας μπάλα το ξαναχτυπάω με τον ίδιο τρόπο.

Πάλι δεν λέω τίποτα .......περνούν κανα δυο μέρες ώσπου είδαν ότι το χέρι μου ήταν μαύρο.

Με ρώτησαν ....τους απάντησα ( δεν μπορούσα να κρυφτώ άλλο) και τραβήξαμε για το ΚΑΤ.

Αποτέλεσμα:

Σπασμένο το ένα κόκαλο και ραγισμένο το άλλο......15 ημέρες γύψο

 

Είναι φανερό ότι προτίμησα τον πόνο από το "ξυλοφώρτομα"

[Marilena]

Δεν θα πω ξανα οτι συμφωνω και ειμαι κατα της βιας και μαλλον μπερδεψατε κατι που ειπα....

 

Ανεφερα το εξης παραπανω : "Αν η δασκαλα δεν μπορει να "μαλωσει" το παιδι που εβαλε σκουλικια στην συμμαθητρια του και αν το παιδι εχει κινητο στο δημοτικο.... τοτε στο γυμνασιο θα παρει ναρκωτικα και θα ριξει και καμια σφαλιαρα στην μανα του που δεν του εδωσε αρκετο χαρτζιλικι..."

 

να ξεκαθαρισω λοιπον, ότι

1ον μιλησα για ΜΑΛΩΜΑ, αυτό κατα τη γνωμη μου ειναι με τα λογια....

2ον ειπα για ναρκωτικα και λοιπα με την εννοια οτι πλεον παρεχουμε στα παιδια μας απο πολυ νωρις πραγματα που δεν πρεπει κατ εμε και το αποτελεσμα ποιο θα ειναι ? αφου θα τα εχουν ΟΛΑ πολυ νωριτερα απο οτι θα επρεπε, καποια στιγμη θα αναζητανε κατι διαφορετικο... Καταλαβαινετε με ποια εννοια το λεω ? Θεωρω ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ενα παιδακι του Δημοτικου να εχει κινητο !!!

[alvadi]

Θεωρω ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ενα παιδακι του Δημοτικου να εχει κινητο !!!

 

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ !!!

[alvadi]

Πάντως εμένα αυτή τη στιγμή αν με ρωτήσετε προτιμώ οι μαθητές/ριες να φοβούνται τους δασκάλους, να νιώθουν ότι κάπου έχουν να δώσουν λόγο από το να ξεβρακώνουν το κάθε παιδί ή να απειλούν ότι θα του βάλουν το τάδε αντικείμενο στον κ......Επισημαίνω ότι όλα αυτά έχουν γίνει σε δημοτικό σχολείο και χωρίς να υπάρχουν ξένα παιδιά, είναι Ελληνόπουλα.

[maria70]

marilena εγω καταλαβα απολυτως και τι λες και τι εννοεις.Τωρα γιατι ολοι καταληγουν να μιλανε για το ξυλο δεν το καταλαβαινω.Δεν νομιζω οτι ειναι το ξυλο το θεμα γιατι ολοι οι γονεις συμφωνουμε οτι δεν ειναι το σωστο μετρο!οι ανθρωποι πλεον δεν εχουμε υπομονη και νομισω οτι εκει ειναι το προβλημα.Δεν εχουμε υπομονη στη δουλεια μας,με τον συντροφο μας,με τα παιδια μας.Δεν εχουμε επισης χρονο αφου ολοι βιαζομαστε σε ολα!Marilena εγω δεν εχω τοσο μικρα παιδια οπως εσυ αλλα θυμαμαι οταν ηταν μικρα και ημουν ολη μερα μαζι τους αρκετες φορες εφτανα στα ορια μου και τα ξεπερναγα κιολας.κανα δυο φορες την εφαγαν στον ποπο τους!Τωρα που το σκεφτομαι λεω οτι δεν αξιζε τον κοπο γιατι δεν ηταν ζωηρα παιδια απλα οι αντοχες οι δικες μου ηταν περιορισμενες!τωρα βαζω κανονες στα βασικα θεματα και τιμωριες οταν δεν τηρουνται.Πιστευω οτι τα παιδια σημερα περισσοτερο απο ποτε χρειαζονται ορια.

Στο σχολειο και στο σπιτι!Δυστυχως οι γονεις δεν εχουμε χρονο πλεον και προσπαθουμε να αναπληρωνουμε το χρονο με πραγματα.Στην επαρχια ισως ειναι καλυτερα τα πραγματα και για τα ωραρια των γονιων(στην Αθηνα ακουω μονιμα το 9-5 τι να προλαβεις????) και για τον κυκλο των παιδιων που τα ελεγχεις καλυτερα(μπορεις να μαθεις ποιος ειναι ο φιλος του,που παει).

Σαν συμπερασμα,αν μου επιτρεπεις να σου πω μια συμβουλη Μαριλενα,ειναι οτι η κορη σου ειναι σε ηλικια που δοκιμαζει τις αντοχες σου και τα ορια της.Μην της δωσεις την εντυπωση οτι το καταφερνει!!τις ισορροπιες θα τις βρεις αργα ή γρηγορα.προσπαθησε να διατηρεις την ψυχραιμια σου!!Και γω που σου το λεω δεν το καταφερνω παντα αλλα ποιος γονιος γεννηθηκε τελειος!!θεσε τους κανονες σου και οταν ξεφευγει η μικρη βαλε τις τιμωριες σου,στερησε της το αγαπημενο της παιχνιδι για λιγες μερες,στερησε της μια εξοδο στον παιδοτοπο κτλ.

Απο την αλλη (αποτι εχω διαβασει για σενα) η μικρη εχει εναν αδερφο που εκ των πραγματων εχει την προσοχη σας και ισως δεν το εχει αποδεχτει πληρως αυτο.Δωσε χρονο και στον εαυτο σου και στη μικρη.Εμαι σιγουρη πως ολα θα πανε καλυτερα,εισαι δυνατος ανθρωπος,απλα εισαι μια συνηθισμενη μανα....Μονο λιγο καιρο ξαποσταινει και ξανα προς τη δοξα τραβα

[almak]

marilena εγω καταλαβα απολυτως και τι λες και τι εννοεις.Τωρα γιατι ολοι καταληγουν να μιλανε για το ξυλο δεν το καταλαβαινω.....

Θα το καταλάβεις αν διαβάσεις όλα τα ποστ προσεχτικά και δεις ότι έδω σε αυτό το θέμα δεν είμαστε τρεις και η marilena τέσσερεις που γράφουμε μόνο.

Νομίζω πως ότι γράφουμε το γράφουμε επειδή κάποιος θίγει ένα θέμα , και επειδή τα γραπτά μένουν.....αυτό αποτελεί παρακαταθήκη για τον αναγνώστη που θα τα διαβάσει τυχαία μετά από 6 μήνες 1 χρόνο ίσως.

Θα δει ο καθένας πως αντιδράσαμε τι είπαμε και ο αναγνώστης θα χαράξει την δική του πορεία.

Κάπως έτσι μεταφέρονται οι γνώσεις από τον έναν στον άλλο , ήτε έχει να κάνει με μια συνταγή μαγειρικής , με μια μαθηματική ή φιλοσοφική θεώρηση.....ή ακόμα με την μετάδοση ενός ολόκληρου πολιτισμού

[ευδοκία]

καταρχήν επειδή έγινε μεγάλος ντόρος με τα σκουλίκια θα σας πω ότι αυτό συνέβη σε σχολείο που ήμουνα πέρσυ από παιδί της Ε' δημοτικού! αυτό που ήθελα να πω είναι ότι από τη μια όταν κάνουμε παρατήρηση εμείς οοι δάσκαλοι στα παιδιά γιατί σαφώς κάνανε κάτι ανεπίτρεπτο μας τη λένε οι γονείς και είμαστε υπερβολικοί!!! αν από την άλλη επικρατεί χάος στην τάξη είμαστε μαλθακοί και αποτυχημένοι γιατί τα παιδιά δεν μαθαίνουν πειθαρχία,τα μαθήματά τους κ.α.!! διαλέξτε επιτέλους! αν θέλετε να υπάρχει τάξη στην αίθουσα να μου αφήσετε και το περιθώριο να μαλώσω το παιδί χωρίς να φοβάμαι την επίπληξη για το κακομαθημένο σας! 3 χρονιές που διδάσκω όλοι μου οι μαθητές ήταν σούζα στην τάξη μου και μόλις έμπαινε δασκάλα των αγγλικών δεν μπορούσε να τα συμμαζέψει.αυτό δείχνει ότι σέβονταν και υπάκουαν εμένα!χαίρομαι γιατί ξέρω ότι τα παιδιά αυτά πήραν πράγματα από μένα πρώτα για να γίνουν σωστοί άνθρωοι και μετά καλοί μαθητές...κι ας είναι 10 και 11 χρονών! κι είμαι και μικρή.το ξέρουν ότι δεν είμαι 40 χρονών αλλά με σέβονται γιατί αυτό τους κάνω κι εγώ.δεν τους αντιμετωπίζω σαν μωρα. τελειώνοντας τη χρονια (και τις τρεις χρονιές δηλ) τα παιδιά κλαίγοντας με παρακαλούσαν να τα πάρω και του χρόνου και ακόμα και τώρα μου τηλεφωνούν! δεν χρειάζεται ξυλο για να κάνεις τα παιδιά να σε σεβαστούν! λέγοντας τα παραπάνω δεν θέλω να θίξω κανέναν γονέα και σίγουρα δεν τους βάζω όλους στο ίδιο σακί!

[alvadi]

ανεπίτρεπτο μας τη λένε οι γονείς και είμαστε υπερβολικοί!!! αν από την άλλη επικρατεί χάος στην τάξη είμαστε μαλθακοί και αποτυχημένοι γιατί τα παιδιά δεν μαθαίνουν πειθαρχία,τα μαθήματά τους κ.α.!! διαλέξτε επιτέλους! αν θέλετε να υπάρχει τάξη στην αίθουσα να μου αφήσετε και το περιθώριο να μαλώσω το παιδί χωρίς να φοβάμαι την επίπληξη για το κακομαθημένο σας! ............ δεν χρειάζεται ξυλο για να κάνεις τα παιδιά να σε σεβαστούν! λέγοντας τα παραπάνω δεν θέλω να θίξω κανέναν γονέα και σίγουρα δεν τους βάζω όλους στο ίδιο σακί!

 

Eυδοκία με κάλυψες πλήρως! Αυτό προσπαθώ να εξηγήσω!

[mama]

Ευδοκία, με συγχωρείς αλλά δεν καταλαβαίνω...

Το πώς θα φερθεί ο δάσκαλος στην τάξη, καθορίζεται απο τις απαιτήσεις των γονιών? Ο δάσκαλος δεν έχει άποψη?

Οι γονείς σαφως και θα έχουν αντιρρήσεις - για τον ίδιο δάσκαλο και στην ίδια τάξη, άλλοι γονείς θα θεωρουν ότι είναι αυστηρός και άλλοι ότι είναι χαλαρός, όπως και άλλοι θεωρουν ότι δεν βαζει αρκετες εργασίες και άλλοι ότι φορτώνει υπερβολικά τα παιδια.

Ο δασκαλος όμως θα πρέπει να κανει τη δουλεια του όπως ξέρει καλύτερα - με βαση τις γνωσεις, τις σπουδες και την εμπειρία του και όταν και αν υπαρχουν αντιρρήσεις, θα πρεπει να αναλαμβανει τις ευθυνες του, να εξηγει και να πειθει.

Μην πεταμε παλι όλα τα μπαλακια στους γονεις...

[Popi]

Ειμαστε στο κολυμβητηριο με τον 4χρονο γιο μου, και η δασκάλα του καποια στιγμή του λεει μεταξύ αστειου και σοβαρου 'Ανδρεα θα φας ξύλο εαν σταματήσεις να φωνάζεις ' Η αλήθεια ειναι οτι ο γιος μου μας είχε πάρει τα αφτιά εκείνη την ημέρα...

Οταν γυρνάμε σπίτι ο Ανδρεας με ρωτάει 'Μαμά γιατι η Ελενα μου ειπε οτι θα φαω ξύλο? δεν ξέρει οτι τα παιδακια τρωνε μονο φαγητό ?