Αναζήτηση στο φόρουμ

Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να γνωρίσω μερικές καθηγήτριες αγγλικών με σκοπό από Σεπτέμβρη να ξεκινήσει η κόρη μου ιδιαίτερα μαθήματα. Με ποια κριτήρια θα επιλέγατε και αντίστοιχα τι θα ρωτούσατε ώστε να βοηθηθείτε στην επιλογή (πέρα από το κόστος και φυσικά το αν σας ταιριάζει ως παρουσία). Πρόχειρα σκέφτομαι τα παρακάτω: Επίπεδο σπουδών και επαφή με τη γλώσσα (πχ μητρική ή όχι, πτυχίο κλπ) Έτη εμπειρίας και διαβάθμιση μαθητών (πχ εστίαση στις αρχικές τάξεις, όλο το φάσμα;) Τι στόχους περιμένουμε να έχει πιάσει το παιδί στο τέλος της χρονιάς; Πόσος χρόνος μελέτης αναμένεται από το παιδί; Τι εκπαιδευτικό υλικό χρησιμοποιείται; (βιβλία μόνο, οπτικοακουστικά μέσα; υπολογιστής;) Τι γίνεται σε περίπτωση απουσίας; (πχ αναπληρώνουμε άλλη ημέρα) Σχήμα πληρωμών (με το μάθημα, προκαταβολικά το μήνα με συγκεκριμένο αριθμό μαθημάτων;) Κάθε ιδέα καλοδεχούμενη!

Καλησπερα η κορη μου θα παει φετος Β¨Δημοτικου και αποφασισα να την ξεκινησω αγγλικα ,οπως ξεκινουν και σχεδον ολα τα παιδακια στην ταξη της.... Το θεμα ειναι πως προβληματιζομαι απο ποια ταξη να την ξεκινησω...........την δοκιμαστικη ? ή την κανονικη? Η δοκιμαστικη μου ειπε το φροντηστηριο ,που μετα απο πολυ ψαξιμο και ερευνα αποφασισα να την γραψω, ειναι η ταξη που επιλεγουν τα περισσοτερα παιδακια και απο την επομενη χρονια ξεκινουν κανονικα να μετρουν οι ταξεις για το LOWER. Βεβαια υπαρχουν και γονεις που γραφουν κατευθειαν τα παιδια τους στην κανονικη. Η δουλεια που γινετε ειναι να μαθουν τα χρωματα ,τους αριθμους ,την αλφαβητα και καποιες πολυ λιγες λεξουλες ,ενω στην κανονικη ταξη ξεκινουν πολυ πιο δυσκολα πραγματα και μαλιστα προς το τελος περναει και στους χρονους............ εσεις σε ποια ηληκια ξεκινησατε τα παιδακια σας ξενη γλωσσα και απο ποια ταξη?

Υπάρχει ένα ζήτημα με τη δασκάλα των αγγλικών στο σχολείο και θα ήθελα τη γνώμη σας. Δεν ακολουθεί την ύλη του βιβλίου, δεν υπάρχει μια συνοχή στη διδασκαλία της, πολλές φορές δεν ξέρω καν τι κάνουν μέσα στην τάξη γιατί ούτε φωτοτυπίες κάνουν, ούτε τα βιβλία χρησιμοποιούν, ούτε τίποτα. Σαν διάβασμα για το σπίτι, βάζει συνέχεια αποστήθιση (πολλών) λέξεων... Ταυτόχρονα στη βαθμολογία είναι πολύ αυστηρή, κτλ. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να απογοητεύονται τα παιδιά, να νιώθουν πως ό,τι κάνουν είναι μάταιο και στην ουσία ό,τι μαθαίνουν το μαθαίνουν από το φροντιστήριο. Έχετε αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο; Δεν έχω μιλήσει μαζί της γιατί προφανώς δεν μπορώ να της υποδείξω πως θα κάνει την παράδοση του μαθήματος... ή μήπως μπορώ; υποχρεούνται οι δάσκαλοι των αγγλικών-γαλλικών κτλ να ακολουθούν συγκεκριμένη ύλη; (του βιβλίου; ) Επηρρεάζει πολύ την ψυχολογία του παιδιού και δεν ξέρω τι να κάνω...

Αγγλικά! Γαλλικά! Γερμανικά! Ισπανικά! Ιταλικά και γιατί όχι και Κινεζικά! Πληθώρα ξένων γλωσσών, πληθώρα και αποριών. Δεν είναι λίγες οι φορές που γονείς συχνά βασανίζονται από αναπάντητα ερωτήματα, τα οποία αφορούν στις ξένες γλώσσες: «Πότε μπορούν ν’ αρχίσουν μια δεύτερη γλώσσα; Τι γίνεται με τις άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες;» Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι μαγική συνταγή δεν υπάρχει! Πρέπει πάντα να κοιτάζουμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια των παιδιών. Ν’ ακούμε τις ανάγκες τους, να συμμεριζόμαστε τις ανησυχίες τους, να σεβόμαστε τις επιλογές τους. Η εμπειρία ως εκπαιδευτικός μού έχει διδάξει ότι τα παιδιά δευτέρας δημοτικού έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για ν’ αρχίσουν την εκμάθηση ξένων γλωσσών. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία τα έχουν ήδη καταφέρει στη γραφή και την ανάγνωση, έχουν γνωρίσει την έννοια των χρόνων και άλλων γραμματικών φαινομένων και έτσι είναι έτοιμα να τα αφομοιώσουν και σε μια ξένη γλώσσα. Πρέπει να θυμόμαστε όλοι μας ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία λειτουργούν σαν σφουγγάρια, απορροφούν όλη τη γνώση και τη συγκρατούν. Η προσέγγιση –και αυτό είναι το σπουδαιότερο- πρέπει να είναι τρυφερή, ν’ αγαπήσουν την ξένη γλώσσα όσο και την ελληνική. Να διαβάσουν, να μάθουν, να γράψουν, μα ταυτόχρονα να παίξουν, να τραγουδήσουν, να ακούσουν. Στη φάση αυτή η βοήθεια των γονιών είναι καταλυτική. Πρέπει να προσπαθήσουν να είναι εκεί για τα παιδιά, να τα στηρίξουν, να τα βοηθήσουν, να τα ενθαρρύνουν. Να είναι στο πλάι τους. ΟΧΙ για να τους λύσουν τις ασκήσεις και να ξεμπερδέψουν γρήγορα, αλλά για να τα κινητοποιήσουν να προσπαθήσουν τα ίδια. Η σύγχρονη παιδαγωγική λέει ότι η ξένη γλώσσα πρέπει να διδάσκεται ως βιωματική εμπειρία… Δεν έχει νόημα να τους λύνουμε τις ασκήσεις για να φαίνονται πάντα διαβασμένα. Νόημα θα έχει να τα αφήνουμε ν’ αναπτύξουν τις απορίες τους με τον καθηγητή ή την καθηγήτριά τους, να αλληλεπιδράσουν, να κατανοήσουν. Οι δυσκολίες, σίγουρα είναι πολλές, αλλά τα οφέλη είναι ακόμη περισσότερα. Οι ξένες γλώσσες και δη τα αγγλικά έχουν γίνει κομμάτι της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας. Προσοχή, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πιέζουμε το παιδί να μάθει ξένες γλώσσες επειδή το θέλουμε εμείς. Κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο και το σωστό timing, όπως λένε και οι Άγγλοι, έρχεται στον καθένα μας σε διαφορετική φάση της ζωής μας. Για το λόγο αυτό δεν αναγκάζουμε τα παιδιά να μάθουν ξένες γλώσσες, απλά τα τροφοδοτούμε με νέες εμπειρίες, τα φέρνουμε σε επαφή με νέα πράγματα, τα εξοικειώνουμε με καινούριες καταστάσεις, αλλά στο τέλος η επιλογή θα είναι δική τους. Τότε και μόνο τότε, η πραγματική επιλογή θα είναι δική τους. Τότε και μόνο τότε, η πραγματική επιτυχία μπορεί να επιτελεστεί. Έπειτα υπάρχει το άγος της δεύτερης ξένης γλώσσας. Πότε και ποια; Συνήθως τα παιδιά ξεκινούν τη δεύτερη γλώσσα στην Πέμπτη δημοτικού. Σε αυτή τη φάση καλό θα ήταν να αφήσετε τα παιδιά να έχουν λόγο στην απόφαση αυτή. Είναι ήδη αρκετά ώριμα να μπορούν να διαλέξουν μόνα τους. Μην έχετε ως μοναδικό κριτήριο τι γλώσσα θα κάνουν στο σχολείο. Αφήστε τα να πάρουν πρωτοβουλία. Το προσωπικό κίνητρο είναι πάντα η πιο μεγάλη κινητήρια δύναμη. Τέλος, η σωστή επιλογή φροντιστηρίου ή καθηγητή. Καλώς ή κακώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα στον τομέα των ξένων γλωσσών χωλαίνει κι αυτό κάνει απαραίτητη την εκμάθηση ξένων γλωσσών σε εξωτερικές δομές. Βρείτε το φροντιστήριο ή τον καθηγητή/τρια που ταιριάζει στις δικές σας απαιτήσεις και ανάγκες. Κάντε έρευνα. Κατά καιρούς ακούμε διάφορες δικαιολογίες για λάθος επιλογή φροντιστηρίου, ότι τάχα ήταν κοντά στο σπίτι ή ότι ο μαθητής δεν θ’ αναγκαζόταν να περάσει μεγάλο κεντρικό δρόμο και άλλα τέτοια. Ας μη γελιόμαστε. Αυτά είναι δικαιολογίες για εμάς τους γονείς που αφιερώνουμε όλο και λιγότερο χρόνο στα παιδιά μας. Αν θέλουμε να τους προσφέρουμε μάθηση και να τα εξοπλίσουμε με ικανότητες για μία ούτως ή άλλως δύσκολη ενήλικη ζωή πρέπει να είμαστε κι εμείς έτοιμοι για μεγάλες αλλαγές. πηγή: http://www.apogevmatini.gr/?p=3634