Αναζήτηση στο φόρουμ

Εχθες το βραδυ ηταν ενα απο τα βραδια που επεσα απο τα συννεφα και προβληματιστηκα ιδιαιτερως με προσωπα του οικογενειακου μου περιβαλλοντος που αντιμετωπιζουν δυσκολες καταστασεις στην ζωη τους και δεν ειχε παρει κανεις χαμπαρι τιποτα. Προκειται για την οικογενεια του ετεροθαλη αδερφου του αντρα μου, με τον οποιο εχουνε μεγαλη διαφορα 11 ετων, αλλα ηταν σαν πατερας στον αντρα μου, εχουν αρκετα στενη σχεση, παρ'ολο που βρισκονται μια φορα τον χρονο επειδη μενουν στο εξωτερικο τα τελευταια 8 χρονια. Λογω της πολυχρονης σχεσης με τον συζυγο μου (ειμαστε μαζι σχεδον 13 χρονια) γνωριζω κι εγω πολυ καλα τον αδερφο του, την γυναικα του και τα δυο αγορια που βρισκονται στην εφηβεια. Εχθες το βραδυ μετα απο μια μεγαλη συζητηση με την γυναικα του μου εκανε γνωστο οτι την ζηλευει τοσο πολυ που ακομη κι οταν παει στο σουπερ μαρκετ να ψωνισει, θα την παρει σιγουρα 2-3 τηλεφωνα να δει που βρισκεται. Φυσικα εχει τον πληρη ελεγχο στο τι θα φορεσει, ακομη κι οταν παει στην δουλεια (εργατρια σε εργοστασιο) μπορει να της κανει σκηνη. Αν μιλησει σε αγνωστους (επειδη πχ περιμενει να ερθει ο αντρας της) γινεται χαμος. Μου ανεφερε διαφορα περιστατικα που εγιναν πριν πολλα χρονια (ακομη κι οταν ηταν εγκυος στο πρωτο της παιδι, που μετα απο καυγα ειχε πονους στην κοιλια και μια αιμορραγια), αλλα και σκηνικα που εγιναν προσφατα (τα τελευταια 2 χρονια), στα οποια πηρε θεση και ο μεγαλος γιος. Δεν θα ηθελα να επεκταθω σε λεπτομερειες, καθως δεν γνωριζω πως θα εξελιχθει το θεμα κι αν καποτε καταληξουν δικαστικα. Αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι τοσα χρονια δεν ειχαμε αντιληφθει τιποτα. Με λιγα λογια ειναι ενας εξωστρεφης ανθρωπος, με χιουμορ, που δειχνει να αγαπαει την γυναικα του αλλα με τιποτα δεν φαινεται οτι εχει τετοια κομπλεξ. Ξεραμε οτι ειναι λιγο "παλαιων αρχων", αφου θεωρει οτι ο αντρας εχει παντα τον πρωτο λογο και αν μιλαει σοβαρα ολοι πρεπει να το βουλωνουν, αλλα δεν ξεραμε οτι η γυναικα του ζει υπο τετοιο καθεστως καταπιεσης. Την ρωτησα εστω αν μπορει να βγει για εναν καφε με την αδερφη της (ουτε καν με φιλη-αν εχει φιλες), για δυο ωρες και μου το απεκλεισε κατηγορηματικα. Εγω σημερα το συζητησα με τον αντρα μου, ο οποιος επισης επεσε απο τα συννεφα και δεν θελει να τον αφησει να γυρισει στο εξωτερικο (φευγει σε 2 μερες) χωρις να του μιλησει. Εγω φυσικα, επειδη δεν θελω να εκθεσω την γυναικα του, αλλα και επειδη δεν ξερω πως θα αντιδρασει ο κουνιαδος μου του ειπα να μην κανει καμια κινηση αν δεν μιλησω μαζι της. Η ιδια φυσικα αντιλαμβανεται το μεγεθος της καταστασης, ακομη και ο μεγαλος ο γιος (17 χρ) ο οποιος ηταν παρων στην συζητηση την υποστηριζε και στρεφοταν εναντιον του πατερα του για τις πραξεις του και την σταση του. Αλλα φαινεται οτι δεν μπορει να ξεφυγει προς το παρον κι εγω δεν εθεσα ζητημα χωρισμου επειδη ηταν μπροστα ο γιος, αλλα νομιζω οτι δεν εχει χωρισει ακομη λογω των παιδιων. Παρ'ολα αυτα η ιδια μου ειπε οτι δεν ξερει αν θα αντεξει να ειναι μαζι του μεχρι τα γεραματα και ηδη λυπαται για τα χρονια που εχει ζησει ετσι. Δεν μπορει να συζητησει σοβαρα μαζι του, διοτι πεισμωνει και αρχιζει τα "αντριλικια". Επισης, μου ειπε οτι ξερει οτι εχει αδικο αλλα δεν το παραδεχεται. Σημερα το πρωι (κοιμηθηκαν στο σπιτι μας το βραδυ) βρηκα ευκαιρια πανω σε ενα σχολιο του (εξεφρασε μια επιθυμια για μια γυναικα) και του εθεσα το ερωτημα αν θα ηταν κι αυτος τοσο ανετος οσο η γυναικα αν ελεγε κι η ιδια τετοια λογια. Αλλαξε θεμα, του ειπα οτι υπεκφευγει και συνεχισε να λεει άλλα, κοιτωντας με ομως με ενα ελαφρυ χαμογελο σαν να παραδεχοταν οτι δεν θα ηταν τοσο ανετος τελικα. Το θεμα μου ειναι τί μπορουμε να κανουμε εμεις για να βοηθησουμε. Σκεφτηκα αν βρω ευκαιρια να μιλησω με την κουνιαδα μου και να της πω οτι μιλησα με τον αντρα μου και θελει να του μιλησει. Αν η ιδια ειναι θετικη και δεν την νοιαζει αν μαθει αυτος οτι εγινε τετοια συζητηση τοτε θα μιλησουν τα αδερφια και θα δουμε πως θα εξελιχθει. Διαφορετικα, τι αλλο μπορουμε να κανουμε, εκτος απο το να πεταξει ο αντρας μου καποιο τυχαιο σχολιο, ωστε να αρχισει την συζητηση; Αλλα και παλι, σ'αυτην την περιπτωση θελει πολυ λεπτους χειρισμους για να μην αντιληφθει ο αδερφος του οτι του απευθυνεται προσωπικα γνωριζοντας καταστασεις. Ο αντρας μου ειναι αισιοδοξος οτι αν του μιλησει μπορει να αλλαξει, αλλα μετα απο τοσα χρονια γαμου με ζηλια ειναι δυνατον μια συζητηση να αλλαξει τον ανθρωπο; Εγω δεν το πιστευω, αλλα τουλαχιστον θα εχει γινει μια προσπαθεια και η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια.