Όσο κι αν εψαξα δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο με αυτό που με απασχολεί. Θέλησα λοιπόν να ανοιξω ένα θέμα σχετικο με τις ερωτήσεις που μας κάνουν τα μικρά μας και δυσκολευομαστε να απαντήσουμε.
Είναι τόσο εκπληκτικό να μεγαλώνουν και να ρουφαν τις πληροφορίες σαν τα σφουγγάρια. Ένας νέος άγνωστος και συναρπαστικός κόσμος απλώνεται μπροστά τους και στα χειλακια τους έχουν σχεδόν πάντα δύο φρασεις "μαμά, τι είναι αυτο?" "Μαμά, γιατί εκεινο ?"
Προσπαθώ σε όλες τις ερωτήσεις του να είμαι ειλικρινής, να του εξηγω με λέξεις που μπορεί να καταλάβει ή και με καινούργιες εξηγώντας το νόημα τους. Δεν μου αρέσουν τα παραμυθακια, δηλαδή να του πω μία ιστορία φανταστική για κάτι που δεν είχε καταλαβει. Πχ με ρωτάει που είναι ο ήλιος το βραδυ, που κοιμαται. Του έχω πει πως ο ήλιος είναι ένα μεγάλο και φωτεινό αστέρι δεν κοιμάται ποτέ, δεν σβήνει την νύχτα, αλλά καθως ή γη γυριζει γυρνά και ο ήλιος και φωτίζει άλλες χώρες, που έχουν μέρα όταν εμείς εχουμε νύχτα. Με ρώτησε τι είναι ή γη και του έδειξα την υδρόγειο, την χώρα μας, άλλες χώρες που ακούει, τις θάλασσες, τα βουνά. Επειδή δεν είμαι παιδαγωγός δεν ξέρω κατα πόσο μπορεί να καταλάβει την πραγματικη τους διάσταση ή αν ο τρόπος μου γινεται κατανοητός.
Εσεις πως αντιμετωπίζετε τις ερωτήσεις τους? Δίνετε περισσότερες πληροφορίες απ όσες μπορούν να κατανοήσουν ή μόνο αν σας το ζητήσουν?
Τελευταία με ρώτησε τι είναι ο αέρας! Ειλικρινά είναι απ τις πιο δύσκολες ερώτησεις. Μέχρι και στο διαδίκτυο ανετρεξα για να μπορέσω να βρω μία κατανοητή απάντηση για την ηλικία του. Πως να του εξηγήσω απλοϊκά τα μόρια που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα και κινούνται?
Σε μία συζήτηση που ειχα είδα πως μαμάδες ακολουθούν κ μία άλλη τακτική για τέτοια ερωτήματα. Λένε στα παιδιά τους πως όταν μεγαλώσουν λίγο ακόμα θα τους εξηγησουν, εσείς το κάνετε αυτό?