Αναζήτηση στο φόρουμ

http://www.mothersover40.com/home.html Μαρτυρίες εγκυμοσύνης και τοκετού από μαμάδες που συνέλαβαν από 40 έως περίπου 50 ετών.

Κορίτσια καλή σας μέρα, Είμαι στη 33 εβδομάδα και ο γυναικολόγος μου μου πρότεινε να κάνω το εμβόλιο του κοκκυτη , τετάνου και διφθερίτιδας το Covaxis αλλά φοβάμαι πολύ τώρα να το κάνω κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εσείς το κάνατε; Και αν να ποιο; Ευχαριστώ πολύ

Μανούλες και wannabe μανούλες.. άνοιξα αυτό το κεφάλαιο (τεράστιο indeed) για να μου πείτε την εμπειρία σας και να πάρω κουράγιο! Έκανα στις 16/08 απόξεση λόγω παλίνδρομης..το ήθελα πολύ αυτό το νινάκι (το πρώτο γαρ) και είχα ενθουσιαστεί.. Τώρα, έχοντας ξεπεράσει κάπως το σοκ της εξέλιξης, και αφού μου ήρθε περίοδος - είμαι πιο αισιόδοξη και ελπίζω σε μια νέα τελειόμηνη εγκυμοσύνη..για την οποία θα ξεκινήσουμε σε κανά δυο μηνάκια ..αλλά να..ώρες ώρες φοβάμαι μήπως εξελιχθεί και η δεύτερη έτσι κι αν θα καταφέρω να συλλάβω τόσο εύκολα όσο στο πρώτο μου... Τα φώτα σας πλιζζζζζζζζζζζζ...ήταν εύκολο για σας; και πήγαν όλα καλά;

Καλησπερα σας, Μετά από αποβολή στους 4,5 μήνες έγινε βιοψία από το νοσοκομείο μετά από απόξεση και τα αποτελέσματα ιστολογικών αναφερόταν σε οξείες φλεγμονώδεις διηθήσεις και αιμορραγικές διαποτίσεις, καθώς και σπάνιες υπόστροφες χοριακές λάχνες ως επί παλινδρόμου κύησης. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι σημαίνει; Ευχαριστώ πολύ.

Καλησπέρα σε ολες σας Διανύω (ή διένυα δεν ξερω) την έκτη εβδομάδα εγκυμοσύνης και χθες έκανα έναν πολύ υψυλό πυρετο. Πηγα κατευθείαν στο νοσοκομείο μόλις είδα ότι αρχίζει να ανεβαίνει πάνω απο 38. Όταν εφτασα εκει ειχε ηδη παει 39,4. Μου πέρνουν κατευθείαν αίμα και ουρα για χωριακή και μου κάνουν υπέρυχο. Στον υπέρυχο δεν φαινόταν τίποτα, πράγμα πολύ περίεργο γιατι με την γυναικολόγο που είχα μιλήσει πριν κάποιες μέρες για να κλείσουμε το πρώτο ραντεβού μου είπε οτι θα ακουσουμε και καρδουλα. τελος παντων μου είπαν να μην ανησυχω και να περιμενουμε τα αποτελεσματα της χωριακης. Βγαίνει κ ήταν 40! Ο ένας ο γιατρός ήταν σίγουρος οτι προκειται για αποβολη. Ο άλλος μου είπε ότι ισως συνέλαβα αργότερα από ότι ειχα υπολογισει και ειναι πολυ αρχη της κύησης. Επειδη λοιπόν δεν ξέρανε ακριβως τι συμβαινει μου δωσανε κ αντιβιωση φιλικη για το εμβρυο... Και μου είπαν να ξαναπαω την παρασκευη να ξανακανω χωριακη αν δουμε αν ανεβαινει ή αν πέφτει. Εχει τύχει σε κάποια κάτι παρόμοιο? Είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη και δεν έχω ιδέα. Είχα πανικοβληθει οταν μου λέγαν αυτα και μου ειπαν να μην κλαιω και να μην αγχώνομαι γιατι κανω κακο στο μωρο. Να ελπίζω ότι όλα θα είναι καλά ή να το πάρω απόφαση οτι απεβαλα? Απλα μου κάνει εντύπωση το πόσο σιγουρος ήταν ο ενας γιατρος οτι προκειται για αποβολη ενω ο αλλος οχι...

Κι εγώ στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα ουρεόπλασμα, το οποίο είναι κυρίως σεξουαλικώς μεταδιδόμενο...πήρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης εριθροσίν στο πρώτο τρίμηνο και ζιθρομάξ στο δευτερο και τριτο τρίμηνο.Μόλις γέννησα κι έκανα εξετάσεις φάνηκε ότι είχε αντιμετωπιστεί..Ο γιατρός μου είπε ότι σύμφωνα με καποιες μελέτες αυξάνει τον κίνδυνο αποβολών. Το καλό πάντως είναι ότι το ουρεάπλασμα βοηθά κατά κάποιο τρόπο τον τραχηλο να διασταλεί γρηγορότερα κατά τη διάρκεια του τοκετού, οπότε μια και είσαι 35η εβδομάδα με το καλό!!!

Γειά σας! Είμαι νέο μέλος της παρέας και θα ήθελα να με βοηθήσετε... να ενταχθώ και αν μπορώ να επιλύσω το πρόβλημα μου.. Είμαστε 2,5 χρόνια παντρεμένοι και προσπαθούμε για μωρακι που το θέλουμε και οι δυο τοσο πολύ!!! Εχουμε προβεί σε ολες τις απαραίτητες εξετάσεις και απο την πλευρά μου ειμαι οκ. Ο σύζυγος μου εχει απλα χαμηλή κινητικότητα 6% παίρνει κάποια αγωγή και για αλλους δύο μήνες τη συνεχίζουμε..διαφορετικά παμε σε εξωσωματική... Αυτόν τον μήνα εχω έντονο πρίξιμο στο στήθος 3 εβδομάδες αλλα η περίοδος μου ήρθε κανονικά.. το πρήξιμο όμως συνεχίζει και είναι πολύ έντονο...υπάρχει λέτε πιθανότητα εγκυμοσύνης..???

Είμαι στο τέλος της 15η εβδομάδα. Την τετάρτη άρχισαν καποια τσιμπίματα, σαν σφυράκια, στο μέρος της κοιλιάς, από τον αφαλό και κάτω. Την πέμπτη τα πράγματα ηταν καλύτερα, και θεωρησα ότι ήταν κάτι περαστικό. Ξημερωματα παρασκευή άρχισαν πάλι αυτά τα τσιμπιματα και το πρωι αποφάσισα να πάρω τηλ. τον γιατρό. Μου ειπε να παρω τα trofocard και ξεκουραση. Μετά όμως από μια ώρα με έπιασε τρομερος πόνος σε ολη την κοιλιά, που χτύπαγε πίσω και μου έδεινε την αίσθηση να πάω τουαλέτα. Πήγα αλλά δεν έκανα τίποτα. Τον ξαναπήρα τηλέφωνο και μου είπε ότι πιθανόν είναι κολικός και μου συνέστισε να πάρω buscopan και depon ανα 8ωρο και αν συνεχίσει ο πόνος να πάω στο νοσοκομείο. Από τις 12 το μεσημερι και μετά με αφήνει ο πόνος για λίγο, μου δείνει κάποιες στιγμές μερικές σουβλιές και μετά ξαναηρεμώ. Αλλά υπαρχει ένας ελαφρύς μόνιμος πόνος και η κοιλιά μου από τον αφαλό και κάτω όταν την ακουμπάω, την αισθάνομαι σαν μουδιασμένη. Σας εχει τύχει κατι ανάλογο. Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα.

Καλησπερα ειμαι νεο μελος....μεχρι προχτες ημουν στα σύνεφα.... είμαι 28 ετων και ημουν εγκυος, δυστυχως ομως μου ετυχε παλινδρομος κύηση.... ημουν στην 8 εβδομαδα και το εμβρυο είχε σταματήσει στην 6 ο γιατρος μου αμέσως με εβαλε για αποξεση και τωρα ειμαι χαλια ρακος ...ηταν η πρωτη ου εγκυμοσυνη και τωρα φοβαμαι παρα πολυ για τις επομενες θα μπορεσω αραγε να μεινω εγκυος και ποτε;γιατι αραγε να συνεβει αυτο δεν ξερω τα αιτια μπορειτε να με βοηθεσετα;εχω ενα εξωμητριοινομυωμα μηπως φταιει αυτο;

Καλησπερα, Δυστυχως εχθες εκανα μια μεγαλη βλακεια και δεν προσεξα οτι το τυρι (μιζηθρα) που εβαλα στα μακαρονια ηταν χαλασμενο γιατι δεν το μυρισα, το ειχα στο ψυγειο σε ταπερ και δεν το ειχα καιρο. Το καταλαβα την επομενη μερα οταν αρχισα να κανω εμετους ολη μερα, εψαχνα να βρω τι φταιει, οταν μυρισα το τυρι ειδα οτι δεν μυριζε καθολου καλα ενω στο φαγητο ηταν μια χαρα και εφαγα και πολυ Ειχα βαλει 3-4 κουταλιες του γλυκου. Τωρα φοβαμαι παρα πολυ να μην εχω κανει κακο στο μωρο και εχω πολυ αγχος. Την Τεταρτη εχω το πρωτο ραντεβου με τον γιατρο να δουμε τι θα μου πει. Φοβαμαι πολυ για λιστεριωση. Εχει παθει καποια απο εσας κατι παρομοιο? Πρεπει να ανησυχω πολυ?

Καλησπέρα σε όλες τις υποψήφιες μαμάδες! Είμαι καινούρια στο forum, το οποίο διαβάζω ανελλιπώς από την αρχή της εγκυμοσύνης μου, καθώς το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η ερώτησή μου είναι η εξής: Υπάρχει καμία κοπέλα που να μην έχει κάνει αμνιοπαρακέντηση? Ή να σκέφτεται να μην την κάνει? Προσωπικά σκέφτομαι να μην την κάνω, καθώς ο βασικός υπέρηχος α΄τριμήνου (αυχενική διαφάνεια & PAPP-A) μου έδωσε πολύ χαμηλή πιθανότητα για σύνδρομο down (1:4300). Ωστόσο, επειδή είμαι 36 ετών, προβληματίζομαι. Όμως, φοβάμαι τις έστω και μικρές πιθανότητες επιπλοκών και για αυτό δε θέλω να την κάνω. Γιατί να διακινδυνεύσω το μωράκι μου χωρίς να υπάρχουν ουσιαστικές ενδείξεις που να με οδηγήσουν σε αυτή την επεμβατική εξέταση? Αν και το να κάνει κάποια γυναίκα αμνιοπαρακέντηση είναι απόφαση καθαρά προσωπική, ωστόσο θα ήθελα τη γνώμη σας. Μέσα στο forum δε βρήκα τέτοια ερώτηση, καθώς όλες οι εγγυούλες που μιλάτε στα θέματα περί αμνιοπαρακέντησης, την έχετε κάνει ή σκέφτεστε να την κάνετε. Τελικά μόνο εγώ δεν την κάνω? Ευχαριστώ

ΠΟΣΕΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΞΕΤΑΣΗ? Πληροφορίες για την κυστική ίνωση από τον Δρ. Σταύρο Ντουντουνάκη

Καλησπέρα σας Παιρνω εδώ και 2 βδομαδες αντισυλληπτικά και έχω ακόμα περίοδο δεν έχει σταματήσει καθόλου δε ξέρω αν αυτό είναι φυσιολογικό. Επισεις έκανα ελεύθερο έρωτα με το αγόρι μου τη δεύτερη βδομάδα και μια μέρα πηρα το χάπι 10 λεπτά πιο αργά. Υπάρχει κυνδινος εγκυμοσύνες;

Δεν ξερω γιατι αλλα παντα μου αρεσε να γινω πολυ μικρη μαμα ηδη απο οταν ημουνα 14.Φυσικα δεν το εχω επιχειρησει λογω συνθηκων.Με το αγορι μου ειμαστε μαζι 3 χρονια ειναι 24 και εχει πολυ καλη δουλεια.Θεωρητικα αμα εκανα ενα μωρο θα μπορουσα να το στηριξω καθως το οικονομικο δεν ειναι θεμα και εχω μια πεθερα που τρελενεται να γινει γιαγια.Οι δικοι μου γονεις θα επεμεναν να κανω εκτρωση γιατι ακομη σπουδαζω και ειμαι μικρουλα.Καταλαβαινω οτι δεν ειναι και η πιο καταλληλη στιγμη αλλα εχω παθει εμμονη να μεινω εγκυος.Συνεχεια σκεφτομαι οτι θελω να φουσκωσει η κοιλιτσα και μετα να εχω εναν μπεμπη που να μοιαζει στο αγορι μου.Δεν το εχω πει σε κανεναν ειδικα στο αγορι μου γιατι θα τρομαξει.Το σκεφτομαι συνεχεια ακομα και οταν κοιμαμαι ονειρευομαι οτι θα γινω μαμα.Νιωθω οτι θα αποκτησει νοημα η καθημερινοτητα μου με το να γινω μαμα.Δεν θελω να φτασω 30 χρονων για να κανω παιδι θελω τουλαχιστον μεχρι τα 22 μου να κανω το πρωτο μου για να το ζησω οπως θελω εγω.Δεν θελω να μου πειτε τη γνωμη σας για το οτι θα χαραμισω τα νιατα μ κλπ θελω να μου πειτε πως να αντιμετωπισω αυτη την αναγκη που νιωθω να βιωσω την μητροτητα σε μικρη ηλικία.Επισης αν υπαρχουν μανουλες που κανανε τα παιδακια τους στην ηλικια των 20-25 να μου πουνε πως καταφεραν να ισσοροπησουν σπουδες και καριερα με την ανατροφη του μωρου τους.

ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΓΚΥΟΥΛΕΣ!!! ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ CECLOR ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΓΙΑ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΗ ΜΕ ΜΙΚΡΟΒΙΟ E-COLI ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΑΤΙΜΟ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΠΑΡΩ ΠΑΛΙ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙ,ΕΙΔΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ. ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ??? HELP ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ???

Καλησπερα,τυχαια μετά από 8 χρόνια ξαναβρήκα αυτό το φόρουμ!πριν 8 χρόνια ήμουν 20 χρόνων φοιτήτρια και είχα μείνει έγκυος!ειχα γράψει εδώ πως αγχωνόμουν,φοβόμουν να το πω στους γονείς μου και είχα κάθε άγχος!Τα σχόλια ήταν ποικίλα ειτε θετικά ειτε αρνητικά ! Σημερα τυχαια ξαναβρήκα το φόρουμ κ χαρηκα παρά πολύ! ειμαι πλέον 28,μαμά δυο αγοριών 4+6 !!!Ο δρόμος ήταν πολύ δύσκολος κ τίποτα δεν μου χαρίστηκε,αλλά ομολογώ πως είμαι πολύ πολύ ευτυχισμένη και δεν θα αλλάζα τίποτα !!! Αν ποτέ βρεθούν κ άλλα κορίτσια σε κατάσταση φόβου,να θυμούνται πως όλα αλλάζουν!!!!!! Με αγαπη μια μαμά...

Καλημέρα σε όλους σας. Σας διαβάζω αρκετούς μήνες, έχωντας νιώσει συγκίνηση, χαρά αλλά κ μεγάλη αγωνία, με τις ιστορίες σας... Αισθάνθηκα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κ τη δική μου ιστορία. Ξεκίνησε πριν 10 χρόνια όταν έχασα το μωράκι μου στο τέλος το 2τριμήνου,από αποκόλληση πλακούντα.Δεν μπόρεσα να το ξεπεράσω, ήταν ο πόνος μου κ ο καημός μου.Χώρησα κ συνέχισα νιώθωντας τύψεις για το χαμό του... Το καλοκαίρι αποφασίσαμε με το νέο σύντροφό μου να προσπαθήσουμε για ένα μωράκι, πήγα για προγεννετικό έλεγχο κ τεστ ΠΑΠ. Ηθελα όλα να ξεκινήσουν σωστά αλλά άρχισαν οι εκπλήξεις!!! Στον υπέρηχο φάνηκε σοκολατοειδή κύστη που κάλυπτε τη 1ωοθήκη,ΣΟΚ έκανα μαγνητική,όπου ευτυχώς διαγνώστηκε προχωρημένη ενδομητρίωση. υπογονημότητα είπε η γιατρός μου.Το τεστ ΠΑΠ έδειξε ASCUS άτυπα πλακώδη κύτταρα!!! 2οΣΟΚ.Εκανα ενέσιμη θεραπεία για την ενδομητρίωση κ μπήκα σε τεχνική εμμηνόπαυση για 3μηνες.Ταυτόχρονα έκανα όλες τις εξετάσεις για ιους κ μικροοργανισμούς.Ολα αρνητικά.Τον Νοέμβριο είχα την 1η ωορηξία,ευχής έργο, θα ήταν να μείνω έγκυος,διαφορετικά θα έκανα κ τη 2η ένεση.Δεν πίστευα πως μπορούσε να συμβεί αλλά ανέβαλλα την ένεση γιατι δεν ένιωθα έτοιμη να περάσω πάλι όλες τις παρενέργειες.Έχω δισανεξία στις ορμόνες κ ήμουν ράκος. Έμεινα ΕΓΚΥΟΣ!!!Δεν μπόρεσα όμως να χαρώ καθόλου, άρχισε ο τρόμος μου... Είμαι 6 εβδομάδων κ 4ημερων,το φασολάκι είναι εκεί,το είδα την προηγούμενη εβδομάδα,θα ξανακάνω υπέρηχο την Τετάρτη για να δούμε την καρδούλα του, καθώς κ τεστ ΠΑΠ. Τι γίνεται όμως με τον τράχηλο? Οι πιθανότητες να αποβάλλω στο 2οτρίμηνο είναι πολλές.Το απόγευμα έχω ραντεβού με αιματολόγο για να συζητήσουμε το ιστορικό μου, η γιατρός μου θέλει ν΄αποκλείσει πρόβλημα πυκτικότητας ?κ να προσανατολιστούμε στην ανεπάρκεια τραχήλου!!! Είμαι τρομοκρατημένη μετά από τόσα χρόνια, με μία ωοθήκη έμεινα έγκυος και να το χάσω πάλι?... Δε νομίζω πως μπορώ να το αντέξω. Είμαι 37 χρονών πια κ με ανεπάρκεια τραχήλου δεν μου συστήνουν ούτε εξωσωματική.Αυτή η φυσική εγκυμοσύνη ήταν θαύμα είπε η γιατρος μου!!! Εγώ όμως είμαι κουρέλι, πολύ αγχωμένη και απαισιόδοξη... [/b]

Εκανα τον πρώτο υπέρηχο και διαπιστώθηκε ένα μεγάλο ινομύωμα στον πυθμένα της μήτρας (4,44 Χ 6,27 cm). Το περίεργο είναι οτι πέρισυ που είχα κάνει υπέρηχο, εκείνος ο γιατρός δεν είχε δει ινομύωμα... Προς το παρόν, που είμαι στην 7η εβδομάδα, δεν επηρεάζει την εγκυμοσύνη. Μελλοντικά παίζεται το πράγμα για επιπλοκές. Μου είπαν οτι συνήθως η έκβαση ήταν καλή. Εχει τύχει σε καμμιά σας κάτι παρόμοιο; Ή έχετε ακούσει τί έχει συμβεί σε παρόμοιες περιπτώσεις; Edit admin Εάν ΔΕΝ είσαστε έγκυος δείτε και αυτό το θέμα

Καλησπέρα σας, Είμαι στην 16η εμδομαδα κύησης και λόγω βήχα, πονόλαιμου και φλεγματων ο γυναικολόγος μου μου έδωσε για 6 μέρες από ένα χάπι zithroxyn αντιβίωση. Αισθάνομαι τύψεις που θα αναγκαστώ να την πάρω. Αν δεν την πάρω φοβάμαι αν θα μου περάσει γτ ήδη το έχω 4 5 μέρες. Έχει πάρει καμία την ίδια αντιβίωση; θα ήθελα γνώμες και ανάλογη εμπειρία. Ευχαριστώ.

Χαιρετώ όλες τις μαμάδες θα ήθελα να μου πείτε την γνώμη σας όσον αφορά την σωστή αύξηση βάρους στην εγκυμοσύνη ! Διανύω τον 5 μήνα της εγκυμοσύνης 19 εβδομάδα και έχω παρει 3 κιλά από την αρχη.Ζυγίζω 63 κιλά και έχω ύψος 1.63

Οπως θα ειδατε κ απο τον τιτλο, ειναι η πιο σπαστικη ερωτηση ολων κ με τσαντιζει γιατι οσοι κ οσες με ρωτανε ειναι πιο χοντροι απο εμενα, ασχετως εγκυμοσυνης! λοιπον εγω ειμαι στην 18η βδομαδα!!!ξεκινησα με 54,5 κιλα κ υψος 165! γενικα στα φυσιολογικα μου πλαισια, ειχα αδυνατισει αποπερυσι κ δεν ειχα ποπους κ στηθος!ειχαν φυγει ολα!!τωρα ζυγιστηκα στον γιατρο προχθες κ ημουν 59κιλα! βεβαια ημουν φαγωμενη κ με παπουτσια--γιατι πηγα βραδυ...τα τελευταια 4 κιλα τα πηρα τους τελευταιους 2 μηνες...ο γιατρος μου εχει πει ωσ 6 ως τον 6ο ΜΗΝΑ!!!ΑΛΛΑ οταν ειχα ναυτιες κ ετρωγα δεν παχυνα...τωρα που ειμαι οκ πως φουσκωνω???κ παρατηρω οτι ειναι πρηξιμο, το στηθος μεγαλωσε, η κοιλια φουσκωσε κ η λεκανη ανοιξε!! παιζει να ειναι κ τα υγρα κ ο πλακουντας κ ολα εκτος απο παχος???κ ολοι μου λενε "α! πρεπει να παρεις ως 12 κιλα! εγω ειχα παρει 10!" κ αυτη που το λεει ειναι επι μονιμου βασεως 70 κιλα!!!χωρις να ειναι εγκυοσ!!κυριες μου, τους λεω, εγω ξεκινησα αδυνατη, ημουν στο κανονικο μου βαρος, δεν ημουν υπερβαρη ουτε οριακα παχια!!! με νευριαζουν αυτες οι ειρωνικες ερωτησεισ!!κ επειδη τον τελευταιο χρονο ειχα χασει περιττα κιλα κ ειχα επανελθει στα φυσιλογικα μου, τωρα μου λενε "πω,πω, θα ξαναπαχυνεις τωρα!", " δεν θα χωρας παλι στα ρουχα σου"....ενω η μαμα μου κ η αδερφη μου που ειναι νορμαλ κιλα μου λενε οτι οκ εχω πρηστει στο σωμα-κ οχι στο προσωπο- αλλα δεν φαινεται οτι εχω παχυνει...μαλιστα σε οσους λεω οτι ειμαι στον 5ο μηνα, λενε "καλα, εισαι εγκυος? δεν φαινεται...." με στενοχωρουν αυτες οι κακοβουλες ερωτησεις μερικων....ε δεν εχω κ σωματοτυπο να ειμαι συλφιδα κ εγκυος...και αμα παρω καποια κιλα- σε φυσιολογικα για την υγεια εμενα κ του μωρου τι εγινε??? συγγνωμη για το μεγαλο ποστ, αλλα με αγχωνουν κ με στενοχωρουν μερικοι που δεν κοιτανε το δικο τους σωμα, αλλα κρινουν το σωμα μιας εγκυου, που θα γεννησει σε 4μιση μηνες!!!!αν ειναι δυνατον!!!!!!!!

Γειά σας. Θα ήθελα να ρωτήσω εάν κάποια έχει κάνει β επιπέδου στον Νικολαίδη Πέτρο και πόσο της στοίχισε. Ευχαριστώ!

Καλησπερα. Ειμαι εγγυος 8 εβδομαδων. Κάθε φορά που κάνω το παραμικρο νιωθω οτι δεν μπορω να αναπνευσω και οτι κουραζομαι υπερβολικα. Απο το να ανεβω στις σκαλες μεχρι να παω απο το ενα δωματιο στο αλλο. Μου κοβεται η αναπνοη, λαχανιαζω και κανω κανενα 5λεπτο να συνελθω. Εχετε βιωσει κατι παρομοιο? Μου φαινεται λιγο υπερβολικο για αυτο. Ειχα ακομα μια εγκυμοσυνη που κατεληξε στις 8 εβδομαδες σε παλινδρομη κυηση και δεν ειχα βιωσει τοτε κατι παρομοιο. Ευχαριστω προκαταβολικα για τις απαντησεις σας.

Καλησπέρα, βρίσκομαι στην 25 εβδομάδα κύησης και θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σας σχετικά την έκθεση σε τοξικά και γενικά διάφορα χημικά. Γενικά σεν εκτίθεμαι καθημερινά σε βλαβερές ουσίες, μόνο κάποιες φορές έτυχε να χρησιμοποιήσω χλωρίνη. Το πρόβλημά μου είναι πως κάποια στιγμή χρησιμοποίησα μια κόλλα στιγμής η οποία έβγαλε αναθυμιασεις (πρώτη φορά τόσο πολύ!!!) και σήμερα ψέκασα μια τριανταφυλλιά με ένα φάρμακο για το ωίδιο χωρίς χρήση γαντιών και τώρα ανησυχώ μήπως δεν προσέχω όσο θα έπρεπε!!! Ξέρω οτι ακούγομαι αστεία και ίσως υπερβολική αλλά μου μπήκε αυτή η σκέψη στο μυαλό και έχω αγχωθεί!!! Αν γνωρίζει κάποια κάτι ας μου πει... Ευχαριστώ

Καλησπέρα... Εντελώς φρέσκια στο φορουμ, αποφάσισα να γράψω την ιστορία μου γιατι ειλικρινά νοιώθω οτι βρίσκομαι σε ένα τεράστιο αδιέξοδο και θα ηθελα τα φώτα σας, αν έχετε τον χρόνο και την διάθεση. Διανύω την 12 εβδομάδα κύησης, στο πρώτο μου παιδί, στα 28 μου. Με τον πατέρα του παιδιού είμαστε σε σχέση 7μιση μηνες. Ειναι μεταναστης, χωρις αδεια παραμονης στη χωρα και ναι το ομολογω τον ερωτευτηκα, αλλα δυστυχως το τελευταιο διαστημα αναρωτιεμαι για ποιο λογο. Η σχεση μας εχει περασει δια πυρος και σιδηρου, με αποκορυφωμα λιγες μερες μετα την Πρωτοχρονια που ουσιαστηκα τον εδιωξα απο το σπιτι-απο τον Αυγουστο μενουμε μαζι, στο σπιτι μου-γιατι ενοιωθα οτι δεν πηγαινε αλλο. Ο χωρισμος αυτος κρατησε ελαχιστες μερες με κατα καποιο τροπο κοινη πρωτοβουλια κι αφου συζητησαμε πολυ και αποφασισαμε να κανουμε μια εντελως καινουρια αρχη και να αφησουμε πισω μας το παρελθον και ολα τα ψεμματα, τα μυστικα, τους καυγαδες, τις προσβολες, ολα αυτα τελος παντων που μας χωριζαν. Λιγες μερες μετα απο την επανασυνδεση μας εμαθα οτι ειμαι εγκυος. Βασανιστηκα παρα πολυ αρχικα, οχι για το αν θα το ελεγα σε εκεινον, αλλα κυριως για το αν ηθελα να κρατησω ενα παιδι στην συγκεκριμενη φαση που ειμαι. Ουσιαστικα ειμαι ανεργη και το μονο μου εισοδημα ειναι μια οικονομικη βοηθεια σε μηνιαια βαση απο τον νονο και τη νονα μου και ενα επισης ελαχιστο εισοδημα απο καποια μαθηματα αγγλικων που παραδιδω. Ο φιλος μου επισης δεν δουλευει αρα και το σπιτι το συντηρω μονη μου, οπως δηλαδη και πριν μεινουμε μαζι. Οταν του ανακοινωσα οτι ειμαι εγκυος, αφου το ειχα σκεφτει πολυ μονη μου και αφου το συζητησα με την ψυχοθεραπευτρια μου επισης για μια καθοδηγηση, χαρηκε παρα πολυ σχεδον κλαιγαμε και οι δυο και μου ειπε οτι ολα θα πανε καλα οτι ειμαστε μαζι σε αυτο οτι το θελει παρα πολυ κλπ κλπ. Πλεον 8 εβδομαδες μετα, η κατασταση εχει ως εξης. Την τελευταια εβδομαδα τσακωνομαστε σχεδον καθημερινα, με ασημαντες αφορμες, οι οποιες ολες εχουν ως αφετηρια την δικη μου συγχιση επανω στο οικονομικο φυσικα αλλα και στο τι θα γινει στο μελλον. Δεν βλεπω καμια σοβαρη προσπαθεια να βρει δουλεια, παρα μονο καθε μερα ολη μερα, εκτος απο τις Παρασκευες που βγαινει απο το πρωι μεχρι τοβραδυ, καθεται σπιτι, ειναι σε εναν καναπε, κρυμμενος πισω απο μια οθονη, ειτε ταμπλετ, ειτε κινητου, ειτε τηλεορασης. Εχω απελπιστει παρα πολυ και σημερα μετα απο αλλον εναν καυγα μας μου ειπε ουσιαστικα μεσω μηνυματων οτι μαζι μου δεν ειναι ο εαυτος του και θελει να ειναι ελευθερος να βγαινει για να δικτυωθει, το οποιο με βαση το παρελθον μας, το βρισκω παρα πολυ αστειο, γιατι οι δικες του δικτυωσεις περιλαμβανουν ατελειωτες ωρες χαζεματος σε σπιτια η και εξω και στο παρελθον ειχαμε και δυο περιστατικα που γυρισε στο σπιτι λιωμα απο ποτο να μου ζηταει να τον σκοτωσω να μου λεει οτι η ζωη του στην ευρωπη εχει τελειωσει και διαφορα δραματικα που εχω δει μονο σε ταινιες. Αυτο σε σνδυασμο με το γεγονος οτι μου απεκρυψε πολυ σημαντικα πραγματα για την ζωη του τα οποια ανακαλυψα μονη μου και τον αντιμετωπισα πολυ σκληρα, με εχυν κανει να μην τον εμπιστευομαι και πλεον φυσικα αναρωτιεμαι και για ποιον λογο τον ερωτευτηκα και για ποιον λογο επελεξα να ειμαι ξανα μαζι του, για ποιο λογο δηλαδη τον πιστεψα, οτι με αγαπαει και θελει να ειμαστε μαζι και να γινουμε οικογενεια. Σημερα λοιπον, αφου μου τα ειπε αυτα εγω του εδωσα τελεσιγραφο αφου πρωτα του ανεφερα ολους τους λογους για τους οποιους το τλεευταιο διαστημα ειμαι στην τσιτα συνεχεια (περα απο τις ορμονες της εγκυμοσυνης που φυσικα κι αυτες παιζουν τον ρολο τους), οτι δηλαδη εχουμε θεμα οικονομικο, δεν εχουμε ουσιαστικα δουλεια θα χρειαστουμε μεγαλυτερ σπιτι κλπ κλπ, σε αυτα, η απαντηση του ηταν τα παραπανω (να τον αφησω ελευθερο να βγαινει να δικτυωθει και να ειναι ο εαυτος του). Καθε φορα που βγαινει εγω ανησυχω για το πως θα γυρισει, αν θα μυριζει παλι ποτο κατα βαση. Του εδωσα τελεσιγραφο. Του ειπε οτι πρεπει να αποφασισει τι θελει. Αν θελει να αναλαβει τις ευθυνες που εχει μια οικογενεια. Αν θελει να γινουμε οικογενεια. Κσι οτι πρεπει αυτο να το κανει πολυ συντομα γιατι πρεπει κι εγω να αποφασισω τι θα κανω με τη ζωη μου και με την εγκυμοσυνη. Δεν ξερω τι να κανω, θελω να γινω μαμα, θελω να κρατησω αυτο το μωρο, ομως φοβαμαι. ΦΟβαμαι πολυ τι θα γινει με τη σχεση μου και το κυριοτερο, φοβαμαι πολυ τι θα γινει αν αποφασισω να κρατησω το μωρο μονη μου, τι στιγμη που δεν εχω τα βασικα για να το μεγαλωσω. Περα απο παρα πολλη αγαπη και παρα πολυ μεγαλη θεληση για να κανω οτι περναει αποτο χερι μου με το που γεννηθει να ζησουμε μια αξιοπρεπη ζωη. Η οικογενεια μου φυσικα ουτε λιγο ουτε πολυ μου λεει οτι ειναι ενα τεραστιο βαρος αυτο το μωρο και οτι πρεπει να το ξανασκεφτω... Χρειαζομαι βοηθεια. Συγγνωμη για το τεραστιο ποστ και ευχαριστω εκ των προτερων...!