ΕΓΙΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑΑΑΑΑΑΑ

[Vann]

Το πρωι το κοριτσακι μου,μου λεει μαμα δεν θελω να πας στην δουλεια, κ της αρχιζω το μπουρου μπουρου οτι πρεπει να δουλευω για να μενουμε σ αυτο το σπιτι,για να εχουμε φαγητο κ......................

μου λεει να σου δωσει ο μπαμπας λεφτα(εχει πιασει το νοημα η μικρη )

της λεω αγαπη μου ο μπαμπας μου δινει λεφτα,αλλα δεν φτανουν γι αυτο δουλευω κ εγω.

φευγει κ ερχεται με τον κουμπαρα της,κ μου δινει δυο κερματα,κ μου λεει μαμα παρε απο τα δικα μου κ μην παςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς

ελιωσα, πεθανα,νομιζα οτι θα λυποθιμησω,κ προφανως στο κορτισακι μου της λειπω αρκετα,για να μου λεει αυτα,κ σκεφτειται οτι ειναι μολις 27μηνων

Δεν ξερω τι να κανω,την περνω συνεχεια τηλεφωνα κ μιλαμε,κ εννοειται πως οταν γυρισω στο σπιτι,ασχολουμαι μονο μαζι της.Σκεφτομαι πως εαν της λειπω ηδη απο τωρα τοσο πολυ,μετα θα ειναι ακομα χειροτερα τα πραγματα.

τι κανετε εσεις βρε κοριτσια?εγω δεν το μπορω αυτο το πραγμα,σκεφτομαι συνεχεια το συμβαν, κ λεω τι θα σκεφτεται το κοριτσακι μου,οτι την παραταω κ φευγω?

[Nantia]

Vann μου πολυ ωραιο θεμα ανοιξ ες και θελει πολυ κουβεντα....

 

Εγω παντως τα σημερινα παιδακια τα λυπαμαι παρα πολυ.. Ειναι αναγκασμενα απο πολυ μικρα να πανε παιδικο σταθμο, να ξυπνανε νωρις το πρωι ακομα και 6 - 7 η ωρα, να ειναι μεσα σε ενα σχολικο αυτοκινητο πρωι πρωι με την κινηση στους δρομους, να τρωνε το μεσημερι οχι φρεσκο φαγητακι αλλα χθεσινο ξαναζεσταμενο και να κουτουλανε οταν πας να τα παρεις.....

 

Και ολα αυτα γιατι ο ρολος της μητερας εχει γινει πολυ συνθετος. Ολα αυτα επειδη πρεπει να δουλεψουμε, πρεπει να συνησφερουμε στα εξοδα ενος σπιτιου. Δεν γινεται διαφορετικα. Οι περισσοτερες οικογενειες ειναι με δανεια με πιστωτικες καρτες και με πολλες πολλες δοσεις και μηνιαια εξοδα μεγαλα. Βουλιαζουμε καθημερινα και τρεχουμε να τα προλαβουμε ολα και τελικα χανουμε την ουσια.................

 

 

Βεβαια και εμενα η μαμα μου δουλευε δεν γινοταν διαφορετικα και παντα θυμαμαι να την λεω μανουλα μην πας στην δουλεια σημερα κατσε να παιξουμε... Και αυτο το ιδιο κανω και εγω στο παιδακι μου, το αστερακι μου, την καρδουλα μου, την ζωη μου.....

 

Σημερα το πρωι ελεγε μαμα δεν θελω να παω σχολειο θελω να ρθω μαζι σου στην δουλεια, και εκλαιγε. Εγω επρεπε να κρατησω μια σκληρη σταση να μην υποκυψω στα δακρυσμενα ματακια της και ας εκλαιγα και εγω απο μεσα μου......

 

Υπομονη σε ολες τις μαμαδες που ειναι και εργαζομενες ..........................

[Serba]

μήπως της πέρασες την ιδέα ότι δεν σου πολυαρέσει η δουλειά σου;

αν δηλαδή της εξηγήσεις ότι η δουλειά είναι κάτι που κάνεις με ευχαρίστηση, ότι δεν τπας στην δουλειά μόνο για να έχετε περισσότερα χρήματα, αλλά γιατί σε κάνει πιο χαρούμενη;

όπως δηλαδή αυτή ασχολείται στην διάρκεια της ημέρας με πράγματα που την ευχαριστούν, έτσι και για σένα η δουλειά σου είναι κάτι που σε γεμίζει και σε ευχαριστεί

[Nantia]

μήπως της πέρασες την ιδέα ότι δεν σου πολυαρέσει η δουλειά σου;

αν δηλαδή της εξηγήσεις ότι η δουλειά είναι κάτι που κάνεις με ευχαρίστηση, ότι δεν τπας στην δουλειά μόνο για να έχετε περισσότερα χρήματα, αλλά γιατί σε κάνει πιο χαρούμενη;

όπως δηλαδή αυτή ασχολείται στην διάρκεια της ημέρας με πράγματα που την ευχαριστούν, έτσι και για σένα η δουλειά σου είναι κάτι που σε γεμίζει και σε ευχαριστεί

 

Σερμπα μου πως γινεται να εξηγησεις αυτο το πραγμα σε ενα παιδακι που το μονο που θελει ειναι να ειναι ολη την μερα με την μαμα του.............

 

 

Πολυ δυσκολο νομιζω

[Vann]

sebra εδω μου ειναι δυσκολο να το κανω εγω αυτο,τι να της πω οτι προτιμω να παω στην δουλεια απο οτι να μεινω μαζι της?αφου κ εγω μεσα μου θα ηθελα να ειμαι στο σπιτι μου, κ να μεγαλωνω εγω το παιδι μου,κ οχι η γυναικα που την κραταει.Μακαρι να μπορουσα να την κραταγα εγω.

Εγω προσωπικα πριν γεννησω δουλευα πολυ,κ δεν με ενοιαζε,απο την στιγμη που γεννησα ελεγα μακαρι να μπορουσα να μεινω σπιτι, εστω τα πρωτα της χρονια.

Δυστυχως κ εμενα η μαμα μου δουλευε,κ θυμαμαι παρα πολυ καλα αυτο που ειπες Ναντια,ποσο πολυ ηθελα να μην δουλευει η μαμα μου,παντως μετα τον παιδικο εγω πηγαινα στον παππου κ στην γιαγια μου,κ σκεφτομαι οτι η μικρη μου ουτε αυτο μπορει,γιατι η μητερα μου δουλευει ακομα,οποτε θα ειναι για πολλα χρονια ακομα με την γυναικα που θα την κραταει,κ φοβαμαι μηπως αυτο ειναι πιο ασχημο για εκεινη?

δεν ξερω αλλα σημερα μου την εχει βαρεσει λιγο,γιατι σκεφτομαι οτι η ψυχολογια της μικρης δεν ειναι κ τοσο καλη,που την αφηνω,κι αυτα τα λεει μονο σε εμενα κ οχι στον πατερα της,που σημειωτεων τον λατρευει

[Serba]

πιστεύω ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα-τα πιάνουν στον αέρα!

καταλαβαίνουν τις ενοχές μας και ''πατάνε'' πάνω σ'αυτές για να γίνει το δικό τους (στην συγκεκριμένη περίπτωση για να μείνουν με την μαμά-απόλυτα δικαιολογημένο αίτημα)

επίσης, αντιλαμβάνονται ( πολύ πιθανό και από ακούσματα-δηλ. έχουν ακούσει την μαμά να λέει π.χ. στον μπαμπά,στην θεία, κλπ., ότι δεν θέλει να πάει στην δουλειά γιατί την κουράζει π.χ., και θα προτιμούσε να είναι όλη μέρα με το παιδάκι της) τις πραγματικές επιθυμίες της μαμάς και προσπαθούν να την κάνουν πιο ευτυχισμένη, κάνοντάς την δηλαδή να μην πάει στην δουλειά, έστω και με τον τρόπο αυτό,

νομίζω ότι πρέπει να περάσουμε στα παιδιά ότι το να εργαζόμαστε, δεν έχει καμία σχέση με το πόσο τα αγαπάμε, είναι δύο πράγματα που μπορούν να συνυπάρχουν, δεν πρέπει να τους δείξουμε ότι αυτό μας στεναχωρεί, ότι είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, όπως αύριο θα πηγαίνουν σχολείο και θα αποχωρίζονται την μαμά, βρίσκοντας ευχαρίστηση στο σχολείο, έτσι βρίσκει και η μαμά ευχαρίστηση στην δουλειά της ( βέβαια να μην είναι πολλές οι ώρες που τους λείπουμε και μας λείπουν)

ΥΓ. δεν είμαι ειδικός, μόνη μου τα λέω αυτά, μπορεί να κάνω και λάθος

[Panoz]

Vann πολύ όμορφο! Μας έφτιαξες την μέρα. Σε ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας.

[marialina]

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΑΥΤΟ. ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΟΛΙΣ ΕΦΥΓΑ ΞΥΠΝΗΣΕ ΕΤΡΕΞΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ. ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ ΕΤΡΕΧΑΝ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΟΜΠΟΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΕΙΜΑΙ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΗ. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΣΦΙΞΩ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ

[Lioula]

ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΥΤΟ!Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΚΟΡΗ ΕΙΝΑΙ 30 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΑΝΟΔΙΝΑ!ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΤΗΣ!!ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΕΣ!!

[elachl]

και γω πεθαινω οταν την πηγαινω στη γιαγια της και κλαιει πισω μου.δεν δουλευω αλλα καμια φορα την αφηνω για να κανω τις δουλειες μου και γενικα δεν μπορω να την ακουω να κλαιει.εχετε προσεξει με ποση γλυκα φωναζουν μαμακα για να μην φυγουμε?εγω υποφερω πολυ με αυτο το πραγμα

[vana]

Η μητέρα μου εργαζόταν και θυμάμαι σαν τώρα τη λαχτάρα μου να γυρίσει από τη δουλειά και να τη δω... Έπεφτε να κοιμηθεί πτώμα και με έπαιρνε μαζί της στο κρεββάτι κι εγώ της άνοιγα με το ζόρι τα μάτια να με κοιτάξει και να παίξουμε... Είμαι 38 και τα θυμάμαι σαν τώρα...

Αφήνω τα παιδάκια μου μαζί της τα πρωινά τώρα, είμαι όμως εκπαιδευτικός και δεν λείπω πολλές ώρες από το σπίτι. Παρ' όλα αυτά το πρωινό είναι δύσκολο. Πολλές φίλες μου που επιστρέφουν μετά τις 5 περνάνε με τα παιδιά τους ελάχιστο χρόνο τη μέρα...

Δύσκολες εποχές...

[dora]

Επσιδη η μαμα μου ειναι αρρωστη αναγκαζομαι τις τελευταιες μερες και πηγαινω τον μικρο στο σταθμο απο τις 7 (αργω βεβαια 2 ωρες να παω στη δουλεια αλλα οκ..) Ειχα ξεχασειποσο βαρβαρο ειναι να αποχωριζεσαι το μωρο σου, να το αφηνεις καπου και αυτο να κλαιει.. Σημερα το βραδυ αναγκαστικα εμεινε στη μανα μου γιατι αυριο εχουν παλι απεργια και δεν θα παει και οταν πηγα μετα τη δουλεια να τον δω (δεν τον πηρα γιατι δεν ειχε νοημα να το πηγαινοφερνω το παιδι για μια ωρα) μου ανοιξε την πορτα παρα πολυ θυμωμενος, με πηρε απο το χερι και με εβγαλε εξω απο το σπιτι.. Και μου λεει "φυγε.. σπιτι σου.."

Του ελεγα εκεινη την ωρα να τον παρω να παμε καμια βολτα και αυτος προφανως θεωρησε πως θα τον παρωσ το σπιτι και την αλλη μερα θα τον παω στο σχολειο. Η μανα μου τον παει για πολυ λιγες ωρες (4 το πολυ κατα τις 9 και πολλες φορες αν δεν εχει δουλειες η αν ο καιρος ειναι κακος δεν τονπαει καθολου. Και η αληθεια ειναι οτι γενικα αποφευγουμε να τον παμε αν δεν υπαρχει πραγματικα λογος. Θεωρω οτι ειναι πολυ μικρος ακομα για να τον ταλαιπωρουμε ετσι.

Τελοσπαντων οτι και να πεις γι αυτες τις καταστασεις ειναι δυσκολο.. μακαρι οι γλαστρες μου να εβγαζαν ευρω να μην πηγαινα και γω στη δουλεια..

[Γλύκα]

[quote="Vann"]Το πρωι το κοριτσακι μου,μου λεει μαμα δεν θελω να πας στην δουλεια, κ της αρχιζω το μπουρου μπουρου οτι πρεπει να δουλευω για να μενουμε σ αυτο το σπιτι,για να εχουμε φαγητο κ......................

μου λεει να σου δωσει ο μπαμπας λεφτα(εχει πιασει το νοημα η μικρη )

της λεω αγαπη μου ο μπαμπας μου δινει λεφτα,αλλα δεν φτανουν γι αυτο δουλευω κ εγω.

φευγει κ ερχεται με τον κουμπαρα της,κ μου δινει δυο κερματα,κ μου λεει μαμα παρε απο τα δικα μου κ μην παςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς

ελιωσα, πεθανα,νομιζα οτι θα λυποθιμησω,κ προφανως στο κορτισακι μου της λειπω αρκετα,για να μου λεει αυτα,κ σκεφτειται οτι ειναι μολις 27μηνων

Δεν ξερω τι να κανω,την περνω συνεχεια τηλεφωνα κ μιλαμε,κ εννοειται πως οταν γυρισω στο σπιτι,ασχολουμαι μονο μαζι της.Σκεφτομαι πως εαν της λειπω ηδη απο τωρα τοσο πολυ,μετα θα ειναι ακομα χειροτερα τα πραγματα.

τι κανετε εσεις βρε κοριτσια?εγω δεν το μπορω αυτο το πραγμα,σκεφτομαι συνεχεια το συμβαν, κ λεω τι θα σκεφτεται το κοριτσακι μου,οτι την παραταω κ φευγω?

 

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω Vann!!Άρχισα να δουλεύω όατν η μικρή μου ήταν 2,5 χρονών και αναγκαστικά την πήγα παιδικό σταθμό. Το πώς έκλαιγε όταν την άφηνα δε λέγεται. Έφευγα κάθε μέρα από τον παιδικό χάλια ψυχολογικά, δεν μπορούσα να δουλέψω.Σιγά σιγά συνήθισε. Τώρα που επιστρέψαμε στη γενέτειρα, η μικρή μου πάει νήπια και την παίρνει η μητέρα μου ενώ εγώ δουλεύω ως και τις 6.30 μ.μ. Και τώρα υπάρχουν φορές που με παρακαλάει να μη φύγω για δουλειά ή να γυρίσω"ΑΜΕΣΩΣ" αλλά υπάρχουν κι άλλες που απορροφημένη στο παιχνίδι με χαιρετά χαρούμενη και μου λέω "θα μου λείψεις αλλά ξέρω ότι θα έρθεις μόλις τελειώσεις"

Α! επίσησ από μικρότερη που ήταν και επειδή με ρωτούσε ΄"τι ώρα θα έρθεις¨της έλεγα π.χ. "θα έρθω όταν ο μικρός δείκτης είναι στο 5 και ο μεγάλος στο 6, κι αυτό έπιανε!!!

[BIRD]

Ειναι πραγματικα πολυ δυσκολο οταν το μικρο σου , σου λεει "μαμα μη φευγεις " . Εγω το αντιμετωπιζω , ακομα και οταν θελω να παω καπου εκτος

εργασιας . Μπορει για παραδειγμα να θελω να ψωνισω στο σουπερ μαρκετ και να μην μπορω αν δεν παρω μαζι μου και την Ελπιδα (5 ετων) . Ετσι προτιμω να ψωνιζω πριν παω στο σπιτι , για να μπορω να κουβαλαω τσαντες δηλαδη ..... οχι για τιποτε αλλο .

 

Βεβαια προσαπθω οσο γινεται να παιζω μαζι της , να πηγαινουμε παιδικη χαρα , να κανουμε δουλειες μαζι.

Θυμαμαι οταν πηγε 2 ετων στον παιδικο σταθμό ,επι ενα μηνα εκλαιγε απο την ωρα που εμπαινε στο σχολικό μεχρι λιγο πριν μπει στο σχολικο(με το πρωτο δρομολογιο , στις 1 ) για την επιστροφή .Ηταν η ωρα που καταλαβαινε οτι δεν θα εμενε για παντα εκει ,αλλα οτι καποια στιγμή επιστρεφει στο σπιτι.

Ηταν η πιο δυσκολη στιγμή , γιατι γατζωνοταν απο πανω σου και δεν ηθελε με τιποτα να φυγει .Βεβαια δυσκολευτηκα τοσο γιατι εως τα τρια της την θηλαζα και υπηρχε μεγαλυτερο δεσιμο απο οτι με τα δυο μεγαλυτερα αδερφια της (τα θηλαζα εως 10 μηνων ) .

Στον μηνα ακριβως , σαν να μην συνεβαινε τιποτα. Καταλαβε οτι δεν μενει στο σχολειο για παντα, αρχισε να συνηθιζει το κοσμο γυρω της , με το παιχνιδι τα τραγουδακια ξεχνιοταν . Ειναι πολυ βασικο , το παιδι να απασχολειται με διαφορα πραγματα τις ωρες που λειπουμε για να ξεχνιεται και να μην δημιουργουνται ψυχολογικα προβληματα ...

Τέλος!!!! Η Κυβερνηση πρεπει να σκεφτει πολυ σοβαρα το θεμα των εργαζομενων μητερων , τουλαχιστον οταν τα παιδια ειναι σε ηλικία μεχρι 8 ετων , οπου θα εχει παρει και καποια σειρα στο σχολειο με τα μαθηματα του , να εργαζομαστε δηλαδή πολυ λιγοτερες ωρες (μετ'αποδοχων φυσικά , οχι μειωμενες αποδοχες) ...Και μπορει για οσες εργαζονται στο δημοσιο να ειναι καλυτερα τα πραγματα ,αλλά στον Ιδιωτικο τομεα ειναι χαλια....

Δεν συμφωνειτε ?

[mamyb]

Vann μου , καλο μου γλυκο κοριτσι ...ξερεις πολυ καλα οτι ορισμενα πργαματα ειναι μονοδρομος....

αυτα που λες πχ για την μαμα σου εμενα με αγγιζουν ιδιαιτερα ... αλλα παραυτα παρολο που σου ελειπε , παρολο που δουλευε και δουλευει θελω να πιστευω οτι εχετε μια υπεροχη σχεση ...ΑΥΤΗΝ την σχεση θα χτησεις κι εσυ με την μικρη ....

το θεμα μας ειναι να ειναι ποιοτικος ο χρονος που περναμε με το παιδι μας.... οσος ειναι αυτος...

οταν σταματησα την δουλεια και εμεινα ανεργη ειδα ποσα πολλα κομματια της μικρης ειχα χασει ... χουγια, παρεξενιες , εξεληξεις στην καθημερηνοτητα της κι εκλαιγα με μαυρο δακρυ ..... αλλα μετα καταλαβα οτι δε θα μπορω να ειμαι ΕΚΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ παντα....ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ...γιατι ειπαμε ...σε ορισμενες περιπτωσεις καποια πραγαματα ειναι μονοδρομος ....εκανα την καρδια μου πετρα και προχορω.....κι ετσι κι εσυ ....

καλη δυναμη ....