Είμαι απελπισμένη...

[Mother of three]

Εκλιπαρώ για βοήθεια.....

Ειμαι μητέρα 3 παιδιών. Εργαζόμενη,σε δύσκολο εργασιακό τομέα,σε πολη οπου δεν εχουμε ουτε εγω,ουτε ο σύζυγος μου δικους μας ανθρώπους. Η καταραμένη πανδημία έφερε,οπως σε πολυ κόσμο,τα πάνω κάτω. Απο τη στιγμη που έκλεισαν τα σχολεία,και αναφέρομαι από τον Φεβρουάριο-Μαρτιο,με τον αντρα μου δουλεύουμε αντίθετες βάρδιες. Αναγκαστικά,εφοσον δεν εχουμε άτομο να αφησουμε τα παιδιά,ουτε ηταν/ειναι εφικτό να τα παμε στις πολεις που ζουν οι δικοί μας. Που σημαίνει πως ο καθενας μόνος του αναλαμβάνει τα παιδιά. 3 παιδιά,με πολλα ξεσπάσματα. 3 διαφορετικές ηλικίες,που εχασαν φίλους, παππούδες και γιαγιάδες, εξωτερικές ασχολίες. Οποτε εγιναν δύσκολα παιδιά. Και εμεις,καθε ημέρα με υπομονή,να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε. Ο αντρας μου,τα φωνάζει παρα πολυ. Τα αποκαλεί ζώα, βλαμμενες. Με κατηγορεί πως εγω φταίω που τα παιδιά έγιναν έτσι. Πως δεν μπορω να  επιβληθω. Η αλήθεια ειναι πως οταν έρχεται το βράδυ,δεινοπαθω για να τις βαλω για ύπνο. Φωνάζουν,τσιριζουν. Δεν με ακούν. Κανω τρομερή υπομονή, αλλά ορισμένες φορές βγαινω εκτός εαυτού και φωναζω παρα πολύ. 

Δεν αντέχω άλλο αυτη την κατάσταση. Δεν αντέχω να με κατηγορεί ο αντρας μου ότι φταίω εγώ. Δεν αντέχω που τα παιδιά δεν με ακούν. 

Νιωθω να πνίγομαι. Ερχεται το βράδυ και εγω φοβαμαι την ωρα του ύπνου.

 

Σήμερα ο αντρας μου με κατηγόρησε παλι μπροστα στα παιδια οτι φταίω για ολα. Τι να κάνω.....δε ξέρω τι αλλο να κάνω για να πηγαίνουν με ηρεμια στο κρεβατι τους. Χωρίς φωνές. Χωρις κατηγορίες. Σας παρακαλώ,ειμαι απελπισμένη. Ειλικρινά. 

[diane2020]

Η κατάσταση που ζούμε όλοι ειναι δυσκολη. Και για μερικούς ανθρώπους ειναι απλώς τραγική... Πόσο είναι τα παιδιά? Εγώ θα πρότεινα να μην τα πιέζεις να πηγαίνουν για ύπνο, ίσως να τους έβαζες ταινίες μέχρι να νυσταξουν, κακό ξεκακο σε αυτή τη φάση κάποια πράγματα επιτρέπονται κατά τη γνώμη μου, η να απομονώνοσουν μαζί τους σε ένα δωμάτιο να πείτε ιστορίες, να διαβάσετε παραμύθια μέχρι να νυσταξουν και να μείνει ο άντρας σου μόνος του να ηρεμήσει. Όταν θα κοιμηθούν να κάνετε μια κουβέντα. Σίγουρα δε φταις και σίγουρα δε φταίει. Ούτε και τα παιδια

Απλώς είναι κάτι καινούριο για σας έχετε απιρρυθμιστει όπως όλος ο κόσμος και δυσκολεύεστε να το διαχειριστειτε. Πιστεύω πως αν μιλήσετε ήρεμα και με ειλικρίνεια χωρίς πρόθεση για καυγά θα βρείτε τη λύση. Εγώ εδώ και μια βδομάδα μιλάω με γονεις γνωστούς μου φιλους που κλαίνε αν σου λέει κάτι... Ο ένας μάλωσε με τον άλλο για κάτι ασήμαντο, ο άλλος με τα παιδια πάλι για κάτι ασήμαντο, η άλλη έχασε τη δουλεια της κοκ. Υπομονή... 

Θέλει γερά νεύρα για πολλούς μήνες ακόμα. Άδεια δεν έχετε αυτές τις μέρες να χαλαρώσετε λίγο? Χρειάζονται και ενέσεις χαλάρωσης... Συνέχεια μέσα στη τσίτα θα σκατε συνέχεια.. Θέλει ένα μικρό ελάχιστο διάλειμμα.. Έστω τα σ/κ. 

Προσπαθείστε να μη φωνάζετε στα παιδιά είναι τα μόνα που δε φταινε.... Μίλησε του και στην ανάγκη απομάκρυνε τον λίγες μέρες τα βράδια και ανάλαβε τα εσύ.. Θα μου πεις πόσο να αντέξεις. Θα αντέξεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο..... 

Επίσης στα Κορίτσια μην ξέχνας να υπενθυμίζεις ότι έτσι Καμμια φορά τα ζευγάρια μαλώνουν, αυτό δε σημαίνει ότι δεν αγαπιούνται, ο μπαμπάς είναι κουρασμένος, αφήστε τον μην τον ενοχλείτε και γενικώς αν τον βλέπεις έτσι αστον στην ησυχία του όσο γίνεται. Είναι συζητήσιμος Γενικα? Είναι καλός μπαμπάς? Τα θετικά του να θυμάσαι και θα βρείτε τη χρυσή τομή. Σε περιόδους κρίσης να του θυμίζεις πως πρέπει να είστε μια Γροθιά. Να του αφήνεις και ραβασάκια αν χρειάζεται... 

Μην στεναχωριέσαι και μην αφήνεις όλο αυτό να σε καταβάλλει. Επανδρωσου σκέψου τακτικές όπως τότε που ήταν μωρά και σε άφηναν ξύπνια, πάρε κ βιταμίνες και κάνε το σταυρό σου που έχετε Δουλεια και οι δύο. Και όλα καλά θα πάνε. 

[mama16]

Καλημέρα κοπέλα μου, πόσο χρονών είναι τα παιδάκια σου. Η αλήθεια είναι ότι από τον περίγυρο γενικά κ από αυτά που ακούω δεν μου φαίνεται περίεργο το να μην ακούνε τα παιδάκια. Παιδιά είναι τα δικά τους κάνουν, αν ήταν αρκετά ώριμα θα ήταν κ ενήλικα! Μην κατηγορείς τον εαυτό σου κ ούτε ο άντρας σου θα έπρεπε να το κάνει. Τι θα πει ότι σε κατηγορεί ότι εσύ τα έκανες έτσι? Αυτός δεν είναι μπαμπάς τους? Στα καλά δλδ παίρνουμε οι ίδιοι τα "εύσημα" αλλά στα κακά κατηγορουμε τον άλλον? Νομίζω ότι πάνω απ' όλα πρέπει να τα βρείτε εσείς μεταξύ σας, να έχετε κοινή γραμμή κ εννοείται ποτέ να μην κατηγορείτε ο ένας τον άλλον για το οτιδήποτε.

 

Όσον αφορά τα παιδιά κ για αυτά είναι κάτι πρωτόγνωρο αυτό που ζούμε, έχασαν φίλους, δραστηριότητες, συγγενείς. Δεν έχουν κάπου να εκτονωθούν. Θα είχες την οικονομική δυνατότητα να παίρνεις κάποια γυναίκα για δουλειές πχ ή νταντά ώστε να βγαίνουν λίγο έξω να εκτονώνονται? Να πάνε στην παιδική χαρά η να βρείτε κάποια δραστηριότητα να κάνετε όλοι μαζί..

[Annitamik]

Είναι απαράδεκτος που φέρεται έτσι στα παιδιά. Πρέπει να τα προστατεύσεις. Οι βρισιές είναι λεκτική βία. Εσύ αντέχεις που είσαι με αυτόν τον άνθρωπο; Πρέπει να συμβουλευτείτε ψυχολόγο γιατί η οικογένεια σας έχει θέμα στην καλύτερη περίπτωση, στην χειρότερη δικηγόρο . Για τον ύπνο τίποτα δε θα καταφέρετε αν δεν έχετε κοινό στόχο και να στηρίζετε ο ένας τον άλλον. Αυτός μεταθέτει την ευθύνη σε σένα, πότε θα αναλάβει τη δική του;

[ΑΡΓΚ]

Για τι ηλικίες μιλάμε; Ο άντρας σοθ αποκαλεί ζώα και βλαμμένα μωρά παιδιά ή ξέρω γω (και πάλι απαράδεκτο) εφήβους που έχουν ξεφύγει και βρίζουν, καπνίζουν ή δεν ξέρω τι άλλο; Για να λες ότι τα βάζεις για ύπνο, φαντάζομαι μιλάς για μωρά ή νήπια; Αν ναι, ή ο άντρας σου θα πρέπει να αναζητήσει ψυχιατρική βοήθεια ή εσύ δικηγόρο  Το τι ώρα θα κοιμηθούν τα παιδιά, λίγη σημασία έχει.

[tzenaki1982]

On 22/12/2020 at 12:55 ΠΜ, Mother of three είπε:

Εκλιπαρώ για βοήθεια.....

Ειμαι μητέρα 3 παιδιών. Εργαζόμενη,σε δύσκολο εργασιακό τομέα,σε πολη οπου δεν εχουμε ουτε εγω,ουτε ο σύζυγος μου δικους μας ανθρώπους. Η καταραμένη πανδημία έφερε,οπως σε πολυ κόσμο,τα πάνω κάτω. Απο τη στιγμη που έκλεισαν τα σχολεία,και αναφέρομαι από τον Φεβρουάριο-Μαρτιο,με τον αντρα μου δουλεύουμε αντίθετες βάρδιες. Αναγκαστικά,εφοσον δεν εχουμε άτομο να αφησουμε τα παιδιά,ουτε ηταν/ειναι εφικτό να τα παμε στις πολεις που ζουν οι δικοί μας. Που σημαίνει πως ο καθενας μόνος του αναλαμβάνει τα παιδιά. 3 παιδιά,με πολλα ξεσπάσματα. 3 διαφορετικές ηλικίες,που εχασαν φίλους, παππούδες και γιαγιάδες, εξωτερικές ασχολίες. Οποτε εγιναν δύσκολα παιδιά. Και εμεις,καθε ημέρα με υπομονή,να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε. Ο αντρας μου,τα φωνάζει παρα πολυ. Τα αποκαλεί ζώα, βλαμμενες. Με κατηγορεί πως εγω φταίω που τα παιδιά έγιναν έτσι. Πως δεν μπορω να  επιβληθω. Η αλήθεια ειναι πως οταν έρχεται το βράδυ,δεινοπαθω για να τις βαλω για ύπνο. Φωνάζουν,τσιριζουν. Δεν με ακούν. Κανω τρομερή υπομονή, αλλά ορισμένες φορές βγαινω εκτός εαυτού και φωναζω παρα πολύ. 

Δεν αντέχω άλλο αυτη την κατάσταση. Δεν αντέχω να με κατηγορεί ο αντρας μου ότι φταίω εγώ. Δεν αντέχω που τα παιδιά δεν με ακούν. 

Νιωθω να πνίγομαι. Ερχεται το βράδυ και εγω φοβαμαι την ωρα του ύπνου.

 

Σήμερα ο αντρας μου με κατηγόρησε παλι μπροστα στα παιδια οτι φταίω για ολα. Τι να κάνω.....δε ξέρω τι αλλο να κάνω για να πηγαίνουν με ηρεμια στο κρεβατι τους. Χωρίς φωνές. Χωρις κατηγορίες. Σας παρακαλώ,ειμαι απελπισμένη. Ειλικρινά. 

Δεν καταλαβαινω ειλικρινα πωσ μερικοι αντρεσ κατηγορουν τισ γυναικεσ τουσ?? Δηλ αυτοι ειναι σε αλλο σπιτι? Αν υπαρχει μεριδιο ευθυνησ αυτο  μοιραζεται...κ απο την αλλη δεν ειναι τροποσ αυτοσ να αποκαλει ετσι τα παιδια του..τι αυτοεκτιμιση θα κτισουν αυτα τα παιδια αν ο ιδιοσ ο πατερασ τουσ τα αποκαλει κατ αυτον τον τροπο?? 

Καταλαβαινω πωσ εχετε βγει εκτοσ προγραμματοσ..κ εκτοσ εαυτου...ολοι μασ το χουμε παθει..κ εγω ολη μερα με 2 παιδια ειμαι..( 14 μηνων κ κ 3 χρονων κ κατι κ τα δικα μου νευρα σπασαν..κ των παιδιων μου που χασαν ολεσ τουσ τισ δραστηριοτητεσ..κ εμενα μου χει τυχει να φωναξω...κ εμενα δεν μ ακουν παντα...αυτο δεν μασ κανει κακεσ μανεσ..ουτε αυτα κακα παιδια...

Βρειτε τροπο με τον αντρα σου να βοηθαει ο ενασ τον αλλο..ειδικα το βραδυ που χρειαζεστε ολοι ξεκουραση κ ηρεμια..

[Mary1976]

Η κατάσταση είναι δύσκολη για όλους, για κάποιους περισσότερο. Όμως στα δύσκολα φαίνονται οι άνθρωποι και ο σύζυγός σου δεν φαίνεται να το αντιμετωπίζει καλά. Τί να σου πω, κουράγιο κάνα δύο μήνες ακόμα να ξελασκαρει η κατάσταση αλλά εντωμεταξύ μιλά του. Δεν πρέπει να συμπεριφέρεται έτσι, ούτε στα παιδιά, ούτε σε εσένα. Ξέρω είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο να ξεκινήσεις τέτοια κουβέντα, μπορεί να φέρει άλλα... Προσπάθησε το όμως. Και εγώ.που σου μιλάω προβλήματα έχω, που προφανώς προϋπήρχαν αλλά διογκώθηκαν λόγω της κατάστασης. Είμαι στο τσακ να κάνω μπαμ και δεν το κάνω λόγω του παιδιού.

[Alexia25190]

Καλησπερα. Καταλαβαινω και εσας και τον συζυγο σας! Ειναι πολυ δυσκολο να γυρνας απο την δουλεια και να πρεπει να ανταπεξελθεις στην καθημερινοτητα. Οπως και να εχει ομως νομιζω πως ισως για τα παιδια ειναι χειροτερο. Η αληθεια ειναι πως εκεινα εχασαν τα παντα ειναι κλεισμενα μεσα στο σπιτι και δεν ξερουν πως να εκτονωθουν.Εσεις  πηγαινετε καινστην δουλεια και αλλαζετε και παραστασεις. Ειναι μια διαφυγη. Εκεινα ειναι κλεισμενα στο σπιτι. Δεν ειναι κουρααμενα σωματικα οσο πριν για να νυσταζουν. Ειναι λογικο λοιπον η ωρα του θπνου να ειναι δυσκολη! Ισως αν προσπαθουσατε να τηρεισετε μαζι.με τον συζυγο σας ενα προγραμμα και να το ακολουθειται καθημερινα εντασοντας καποιες δραατηριοτηρες για τα παιδια να ηταν πιο ευκολο. Ας πουμε να κανουν εναν περιπατο, να βοηθουν λιγο στο σπιτι, να κανουν γυμναστικη μεσω διαδυκτυου  πραγαμτα που θα τα βοηθουσαν να ηρεμησουν και να.εκτονωσουν την ενταση τους . Τωρα θα μου πεις πως μετα απο τη δουλεια να το αντεξουμε. Ναι ειναι δυσκολο. Αλλα ετσι ειναι για ολους. Μη νιωθεις απελπισια και συζητηστε με τον συζυγο σου . Ησυζητηση βοηθαει ειστε και οι δυο εξαντλημενοι. Υπαρχουν και γραμμες ψυχολογικης υποστηριξης αν νιωθεις μεγαλη πιεση να συζητησεις και να σε συμβουλευσουν οι ειδικοι. Εμεις απλα παραθετουμε τη γνωμη μας αλλα δεν ειμαστε ψυχολογοι!