Σχέσεις συμπεθέρων

[Έσπερος]

Καλημέρα κορίτσια! Θεμα για να ελαφρύνουμε σημερα. 

 

Οι γιαγιαδες μας δεν εχουν ακριβως προβλημα στις μεταξυ τους σχεσεις. Κατ' αρχας και οι δυο εχουν την κοινη αποψη οτι ειμαστε μια οικογενεια τωρα και τις ενώνει το καλο των παιδιων τους κλπ κλπ. Ετσι δεν τιθεται θεμα να περναμε γιορτες ολοι μαζι, να συμπαρίστανται οι μεν στους δε σε θέματα υγειας, πενθη κλπ. Αυτα θεωρουνται αυτονοητα και γινονται με καλη διαθεση και οχι απο υποχρέωση.  

 

Το προβλημα ειναι οτι μιλανε συχνα μεταξυ τους και μιλανε πολυ. Παραπανω απο οσο χρειαζεται μαλλον και λενε και οι δυο πραγματα που δεν χρειαζονται. Η δικια μου τουλαχιστον το κανει σιγουρα γιατι αυτο το κανει γενικα. Ετςι παραςυρονται καμια φορα και ξανοιγονται στην κουβεντα σαν να ηταν φιλες. Και οι δυο ειναι δυναμικές γυναικες και εχουν αποψη και τη λενε. Μεσα απ αυτο το μπλα μπλα λεγονται πραγματα που ενοχλουν προφανως, και δεν εχουν θεμα να διαφωνήσουν χωρις να τσακωθούν φυσικα ή να ψυχρανθούν. Στιγμιαίες παρεξηγησεις βεβαια γινονται. 

 

Το κακο ομως ειναι οτι μετα και οι δυο πλευρές εχω καταλαβει οτι μεταφέρουν τμηματα της συζήτησης οπως τις συμφερει ή εκτος συμφραζομενων κλπ. Η μητερα μ αυτο το κανει ουτως ή αλλως σε οποιαδηποτε κουβεντα. Για την πεθερα μου ομολογώ οτι εκπλήσσομαι οχι τοσο γιατι ειναι πιο διακριτικη αλλα γιατι νε τον αντρα μου σπανια μιλανε πανω απο 5 λεπτα χωρις να τσακωθούν οποτε μου φαινεται δυσκολο να κανουν τοσο μεγαλη κουβεντα που να προλαβει να μεταφερει και πολλα λογια - χωρια που οταν μιλανε στο τηλ εγω ειμαι σπίτι και προφανως ακουω τη συζητηση. Καποιες φορες παντως, πολυ σπανια, μου εχει πει ο αντρας μου οτι η μητερα μου ειπε στη μητερα του το χ οραγμα που ξένισε, εκανε αρνητική εντυπωση κλπ. Μετα ομως αν μιλησω με τη μητερα μου ακουω και την αλλη μιση συζητηση (με καποια επιφυλαξη γιατι βαζει σαλτσες και διαστρεβλώνει) και διαπιστώνω οτι ειχαν ειπωθεί και απο την πεθερα μου πραγματα που ενόχλησαν και πηρε την απαντηση της μητερας μου. 

 

Εδω δεν κοιτάζω ποια εχει δικιο κ ποια αδικο γιατι οι αποψεις κ οι αντιδρασεις τους ειναι πολυ προβλέψιμες. Μοορουμε να αναπαρστησουμε τους διαλόγους τους χωρις να τους εχουμε ακουσει. Το θεμα ειναι, αν εγω ξερω οτι η μητερα μου λεει κατι, σωστο ή λαθος, που μεταφέρεται καπως, να της πω να προσεχει τι λεει; Ετσι θα σταματησει να εκτίθεται (πραγμα δυσκολο βεβαια γιατι δεν επίγνωση παντα του πού πρεπει να αυτολογοκριθεί). Υπαρχει ομως ο κινδυνος να γινει παρεξηγηση. Επισης σπανια αυτα που λεει εχουν δημιουργησει προβλημα απ εμενα κ τον αντρα μου. Δεν ειναι δηλαδη οτι θα της το ζητησω για να προστατευτώ εγω. 

 

Για εκεινη θελω να το κανω γιατι ο αντρας μ εχει ενοχληθεί απο πραγματα που εχουν ειπωθεί κατα καιρους ή καποιες συμπεριφορες. Ο ιδιος δεν θελει να τα χρησιμοποιησει ως αφορμες για να αραιώσει επαφες, δεν ειναι τοσο σοβαρα ουτε ο ιδιος θελει εντασεις. Αλλα ξερει οτι εγω προσπαθω να κραταω ισορροπιες και να τα φερνω ολα διπλωματικά για να μη δυσαρεστείται κανεις ενω θα προτιμουσε να δειχνω πιο σαφως οτι εχω προχωρησει στη δικη μου οικογενεια που προεχει το δικο ρης καλο κ οχι η ευχαριστηση των γονιων μου. Ενω εκεινος τους γονεις του τους βαζει στη θεση τους με μεγαλυτερη ευκολια κ πιο φανερά. Γι αυτο θα προτιμουσα η μητερα μ να εχει πιο τυπικές σχεσεις με τη συμπεθερα για να μη γινονται ανακατεματα με τα πολλα λογια. Εσεις τι πιστεύετε; Να της πω κατι; Και απο την αλλη, για να την υπερασπιστώ, αν διαπιστώσω οτι το χ ενοχλητικο το ειπε ως απαντηση στο ψ της πεθερας μου, να το αναφερω; Μεχρι τωρα δεν το κανω γιατι ξερω την απαντηση: οτι ο αντρας μου δεν εχει θεμα να μιλησει ανοιχτα στους γονεις του, ενω εγω αρχιζω τα μισολογα και τις ίσες αποστασεις και δεν παιρνω θεση υπερ της οικογενειας μας.

[Deena]

πρίν από 13 λεπτά , Έσπερος είπε:

Καλημέρα κορίτσια! Θεμα για να ελαφρύνουμε σημερα. 

 

Οι γιαγιαδες μας δεν εχουν ακριβως προβλημα στις μεταξυ τους σχεσεις. Κατ' αρχας και οι δυο εχουν την κοινη αποψη οτι ειμαστε μια οικογενεια τωρα και τις ενώνει το καλο των παιδιων τους κλπ κλπ. Ετσι δεν τιθεται θεμα να περναμε γιορτες ολοι μαζι, να συμπαρίστανται οι μεν στους δε σε θέματα υγειας, πενθη κλπ. Αυτε θεωρουνται αυτονοητα και γινονται με καλη διαθεση και οχι απο υποχρέωση.  

 

Το προβλημα ειναι οτι μιλανε συχνα μεταξυ και μιλανε πολυ. Παραπανω απο οδο χρειαζεται μαλλον και λενε και οι δυο πραγματα που δεν χρειαζονται. Η δικια μου τουλ το κανει σιγουρα γιατι αυτο το κανει γενικα. Ετςι παραςυρονται καμια φορα και ξανοιγονται στην κουβεντα σαν να ηταν φιλες. Και οι δυο ειναι δυναμικές γυναικες και εχουν αποψη και τη λενε. Μεσα απ αυτο το μπλα μπλα λεγονται πραγματα που ενοχλουν προφανως, και δεν εχουν θεμα να διαφωνήσουν χωρις να τσακωθούν φυσικα ή να ψυχρανθούν. Στιγμιαίες παρεξηγησεις βεβαια γινονται. 

 

Το κακο ομως ειναι οτι μετα και οι δυο πλευρές εχω καταλαβει οτι μεταφέρουν τμηματα της συζήτησης οπως τις συμφερει ή εκτος συμφραζομενων κλπ. Η μητερα μ αυτο το κανει ουτως ή αλλως σε οποιαδηποτε κουβεντα με τον οποιονδήποτε. Για την πεθερα μου ομολογώ οτι εκπλήσσομαι οχι τοσο γιατι ειναι πιο διακριτικη αλλα γιατι νε τον αντρα μου σπανια μιλανε πανω απο 5 λεπτα χωρις να τσακωθούν οποτε μου φαινεται δυσκολο να κανουν τοσο μεγαλη κουβεντα που να προλαβει να μεταφερει και πολλα λογια - χωρια που οταν μιλανε στο τηλ εγω ειμαι σπίτι και προφανως ακουω τη συζητηση. Καποιες φορες παντως, πολυ σπανια, μου εχει πει ο αντρας μου οτι η μητερα μου ειπε στη μητερα του το χ οραγμα που ξένισε, εκανε αρνητική εντυπωση κλπ. Μετα ομως αν μιλησω με τη μητερα μου ακουω και την αλλη μιση συζητηση (με καποια επιφυλαξη γιατι βαζει σαλτσες και διαστρεβλώνει) και διαπιστώνω οτι ειχαν ειπωθεί και απο την πεθερα μου πραγματα που ενόχλησαν και πηρε την απαντηση της μητερας μου. 

 

Εδω δεν κοιτάζω ποια εχει δικιο κ ποια αδικο γιατι οι αποψεις κ οι αντιδρασεις τους ειναι πολυ προβλέψιμες. Μοορουμε να αναπαρστησουμε τους διαλόγους τους χωρις να τους εχουμε ακουσει. Το θεμα ειναι, αν εγω ξερω οτι η μητερα μου λεει κατι, σωστο ή λαθος, που μεταφέρεται καπως, να της πω να προσεχει τι λεει; Ετσι θα σταματησει να εκτίθεται (πραγμα δυσκολο βεβαια γιατι δεν επίγνωση παντα του πού πρεπει να αυτολογοκριθεί). Υπαρχει ομως ο κινδυνος να γινει παρεξηγηση. Επισης σπανια αυτα που λεει εχουν δημιουργησει προβλημα απ εμενα κ τον αντρα μου. Δεν ειναι δηλαδη οτι θα της το ζητησω για να προστατευτώ εγω. 

 

Για εκεινη θελω να το κανω γιατι ο αντρας μ εχει ενοχληθεί απο πραγματα που εχουν ειπωθεί κατα καιρους ή καποιες συμπεριφορες. Ο ιδιος δεν θελει να τα χρησιμοποιησει ως αφορμες για να αραιώσει επαφες, δεν ειναι τοσο σοβαρα ουτε ο ιδιος θελει εντασεις. Αλλα ξερει οτι εγω προσπαθω να κραταω ισορροπιες και να τα φερνω ολα διπλωματικά για να μη δυσαρεστείται κανεις ενω θα προτιμουσε να δειχνω πιο σαφως οτι εχω προχωρησει στη δικη μου οικογενεια που προεχει το δικο ρης καλο κ οχι η ευχαριστηση των γονιων μου. Ενω εκεινος τους γονεις του τους βαζει στη θεση τους με μεγαλυτερη ευκολια κ πιο φανερά. Γι αυτο θα προτιμουσα η μητερα μ να εχει πιο τυπικές σχεσεις με τη συμπεθερα για να μη γινονται ανακατεματα με τα πολλα λογια. Εσεις τι πιστεύετε; Να της πω κατι; 

 

Η συμβουλή μου : Μην τους αφήνετε χώρο, μην ασχολείστε με το τί λένε μεταξύ τους, μην επιτρέπετε στους μεν να σας μιλάνε για τους δε κλπ, θα γίνετε κουλουβάχατα.

 

Σταμάτα να προσπαθείς να τους έχεις όλους ικανοποιημένους, αν η πεθερά σου παρεξηγηθεί από κάτι που λέει η μητέρα σου ή και το ανάποδο, πρέπει και οι δύο να αισθάνονται ότι αν θέλουν να το λύσουν πρέπει να το κάνουν μεταξύ τους και όχι να σας μπλέξουν.

 

Στην αρχή του έγγαμου βίου μου, συνήθιζαν και οι δικές μας να μιλάνε συχνά μεταξύ τους , υπήρχε και σε μας η ατμόσφαιρα "μια οικογένεια είμαστε" αλλά επειδή κάναμε γρήγορα παιδί και κόντεψαν να μας τρελλάνουν γιατί άρχισε ανταγωνισμός μεταξύ τους πάνω από το κεφάλι του παιδιού, υψώσαμε τείχος, χωρίς να κάνουμε κάποια επίσημη δήλωση, απλά παύσαμε να τσιμπάμε και να δείχνουμε ενδιαφέρον στο τί λεγόταν/γινόταν μεταξύ τους και σταδιακά έπαυσαν και αυτές να μας ζαλίζουν. Ειλικρινά τώρα δεν έχω ιδέα πόσο και εάν μιλάνε, αν κάτι έχει πει η μία που να έχει ενοχλήσει την άλλη (πιθανότατα έχει γίνει). Νομίζω πάντως ότι έχουν αραιώσει και τα τηλεφωνήματα, γιατί κακά τα ψέματα, εφόσον έχει αφαιρεθεί από την εξίσωση η επιρροή πάνω μας, έχει εκλείψει και ο βασικός λόγος της οποιασδήποτε επικοινωνίας πέραν της κοινωνικής/τυπικής

[Έσπερος]

Και σ' εμάς τα προβλήματα φάνηκαν με τη γέννηση του παιδιού. Οι γονείς μου είχαν τη λογική ότι μόνο εκείνοι ήξεραν να με φροντίσουν διότι οι "άλλοι" θα με έπαιρναν μακριά τους (δηλαδή θα πήγαινα σπίτι μου με τον άντρα μου, τα πεθερικά μου δεν μένουν κοντά μας), θα με "ανάγκαζαν" να θηλάσω και θα ωθούσαν το μωρό στη λιμοκτονία λόγω του θηλασμού. Και γενικά όσες φορές έχει πει κάτι ο άντρας μου ήταν φορές που για διάφορους λόγους υπήρχαν συζητήσεις και ψιλοένταση για το αν τα πράγματα θα γίνουν έτσι ή αλλιώςπχ το μωρό, η βάφτιση, οι καλοκαιρινές διακοπές κλπ. Δηλαδή ο άντρας μου δεν τα ανέσυρε τα θέματα στα καλά καθούμενα ούτε επί τούτου γιατί ειπώθηκε αυτό ή το άλλο. Μάλλον σαν συμπλήρωμα μεταξύ μας συζητήσεων τα έβλεπε. Δηλαδή αν ξέρει ότι μεταξύ μας διαφωνούμε σε κάτι και ψυλλιάζεται ότι εγώ προσπαθώ να τους ευχαριστήσω όλους γιατί συνήθως αυτό συμβαίνει, και μετά ακούει ότι η μαμά μου με πολύ κατηγορηματικό τρόπο διατυπώνει την άποψη που έχω κι εγώ, του φαίνεται σαν να μην μπορώ να διαχειριστώ τις πιέσεις από τους γονείς μου και να τις μεταφέρω στον άντρα μου. Δεν έχει και πολύ άδικο βέβαια σ' αυτό.  Γι' αυτό αναρωτιέμαι αν πρέπει να βάλω πάγο στη μητέρα μου και πώς θα το κάνω αυτό χωρίς να φανεί ότι αυτά που λέει μεταφέρονται από την πεθερά μου. 

[Macgyver]

Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ'ανέβει στο κρεβάτι; Αυτή δεν είναι η παροιμία; 

Βγάλε την ουρά σου και την ουρά του συζύγου σου απ'εξω. 

Κλείστε αυτιά - ΕΡΜΗΤΙΚΑ. 

Τι κάθεσαι κι ασχολείσαι τι λέει η μία στην άλλη; Άστες να μαλλιοτραβιούνται μόνες τους αφού αποφάσισαν να πάνε ένα βήμα παραπέρα τη σχέση και να γίνουν "φιλενάδες". 

Προσωπικά δεν θα έβαζα πάγο, αλλά αυτό που θα έκανα σε ανύποπτο χρόνο είναι να "σκάω χαμόγελο μέχρι τα αυτιά" και να λέω " α πα πα, εμένα μη μ' ανακατεύετε στα δικά σας". 

Μία- δυο-τρεις θα το πιάσουν το νόημα. 

Είσαι κι εσύ όμως καλόκαρδος άνθρωπος θέλει λίγο "πονηριά" το ζήτημα ... 

[Deena]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

Και σ' εμάς τα προβλήματα φάνηκαν με τη γέννηση του παιδιού. Οι γονείς μου είχαν τη λογική ότι μόνο εκείνοι ήξεραν να με φροντίσουν διότι οι "άλλοι" θα με έπαιρναν μακριά τους (δηλαδή θα πήγαινα σπίτι μου με τον άντρα μου, τα πεθερικά μου δεν μένουν κοντά μας), θα με "ανάγκαζαν" να θηλάσω και θα ωθούσαν το μωρό στη λιμοκτονία λόγω του θηλασμού. Και γενικά όσες φορές έχει πει κάτι ο άντρας μου ήταν φορές που για διάφορους λόγους υπήρχαν συζητήσεις και ψιλοένταση για το αν τα πράγματα θα γίνουν έτσι ή αλλιώςπχ το μωρό, η βάφτιση, οι καλοκαιρινές διακοπές κλπ. Δηλαδή ο άντρας μου δεν τα ανέσυρε τα θέματα στα καλά καθούμενα ούτε επί τούτου γιατί ειπώθηκε αυτό ή το άλλο. Μάλλον σαν συμπλήρωμα μεταξύ μας συζητήσεων τα έβλεπε. Δηλαδή αν ξέρει ότι μεταξύ μας διαφωνούμε σε κάτι και ψυλλιάζεται ότι εγώ προσπαθώ να τους ευχαριστήσω όλους γιατί συνήθως αυτό συμβαίνει, και μετά ακούει ότι η μαμά μου με πολύ κατηγορηματικό τρόπο διατυπώνει την άποψη που έχω κι εγώ, του φαίνεται σαν να μην μπορώ να διαχειριστώ τις πιέσεις από τους γονείς μου και να τις μεταφέρω στον άντρα μου. Δεν έχει και πολύ άδικο βέβαια σ' αυτό.  Γι' αυτό αναρωτιέμαι αν πρέπει να βάλω πάγο στη μητέρα μου και πώς θα το κάνω αυτό χωρίς να φανεί ότι αυτά που λέει μεταφέρονται από την πεθερά μου. 

 

Βρε παιδάκι μου, εσύ για αυτά τα οποία θέλεις είσαι σίγουρη? Είσαι έτοιμη να τα διεκδικήσεις έναντι του οποιουδήποτε, είτε είναι ο άντρας σου είτε η μητέρα σου? Γιατί αν κινείσαι με την λογική να τους έχεις όλους ικανοποιημένους ή έστω σε καταστολή, αφενός θα είσαι συνέχεια μέσα στο άγχος και στην πίεση, αφετέρου στο τέλος όλοι θα έχουν παράπονα.

 

Όλο αυτό που τους έχετε όλους να διατυπώνουν άποψη τί γάλα και από που θα φάει το παιδί, πού και εάν θα κάνετε διακοπές κ.λπ είναι τρομερά καταπιεστικό, φαντάσου να μένατε και κοντά!

 

Η λύση στην περίπτωσή σου είναι η αδιαφορία, δεν χρειάζεται δηλαδή να κάνεις κάτι συγκεκριμένο, χρειάζεται να σταματήσεις να δίνεις σημασία, να τους βγάλεις από την εξίσωση των οικογενειακών σας αποφάσεων και όσο σκληρό και αν ακούγεται να σταματήσεις να ενδιαφέρεσαι αν θα στενοχωρηθούν/παρεξηγηθούν/σας κακολογήσουν οι δικοί σου.

 

Οι γονείς -καλώς ή κακώς- λειτουργούν ακόμα σαν να είστε ακόμα υπό κοινή οικογενειακή σκέπη, αντιστέκονται στο να χάσουν τα ηνία του ελέγχου, όλοι οι γονείς το κάνουν σε κάποιο βαθμό, από συνήθεια, από εγωισμό, από πείσμα, δεν ξέρω κι εγώ από τί άλλο και όσο εμείς τους αφήνουμε, τόσο περισσότερο συνεχίζουν.

 

Όσο δεν αλλάζεις εσύ στάση, όσο νιώθουν ότι ενεργείς και με γνώμονα τις δικές τους επιθυμίες, ότι προσπαθείς να μην τους στενοχωρήσεις κ.λπ., περιμένεις πραγματικά να σταματήσουν επειδή π.χ. θα κάνεις μια κουβέντα με την μητέρα σου? Δεν υπάρχει περίπτωση, το πολύ πολύ να μαζευτεί για λίγο καιρό και μετά θα συνεχίσει, δεν νομίζω ότι μπορεί να το ελέγξει, είναι και μια εσωτερική αντίσταση στον χρόνο που περνάει, ένας τρόπος να αισθάνεται ότι δεν χάνει τον ρόλο της παρόλο που τώρα έχεις δική σου οικογένεια. Μόνο αν πραγματικά δει ότι όσο και να σου μουτρώσει, όσο κι αν θυμώσει, όσο κι αν παίξει το παιχνίδι "το παιδί μου δεν με υπολογίζει πια", εσύ θα κάνεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα, τότε μόνο θα σταματήσει.

[kotsifikos]

@Έσπερος τις περισσότερες φορές τα όποια προβλήματα μετά το παιδί βγαίνουν στην επιφάνεια.

Εγώ η μόνη συμβουλή που θα σου έδινα είναι να τους αφήσεις όλους από έξω, γενικά πάντα οι τρίτοι (όσο καλοπροαίρετοι και είναι ) όταν  θέλουν να έχουν άποψη φέρνουν ρήξη στο ζευγάρι. Να μην δέχεσαι να ακούσεις τίποτα από κανέναν, και μην  προσπαθείς να ευχαριστήσεις κανέναν άλλο πέρα από την οικογένεια σου και εσένα.

 

[Έσπερος]

@Deena αυτα που με απασχολουν πολυ μπορω να επιμενω και να διεκδικώ. Γενικα ομως αν νιωθω οτι οι αλλοι θελουν να γινει καπως, μπλοκαρω. Ειδικα οι γονεις μου. Ισως δεν εχω ξεφυγει οσο θα έπρεπε από την επιρροή τους. Δεν μας κανονίζουν τις διακοπες παντως. Απλως υπηρχαν παραπονα για το ποσο θα μεινουμε μαζι τους στην Αθηνα το καλοκαιρι. Ενταξει για τον θηλασμο ουτε οι πρωτοι ουτε οι τελευταίοι της γενιας τους ειναι που δεν το θελουν. Απλως η πεθερα μ τον ηθελε αν κ δεν ειχε θηλασει η ιδια. Και η συννυφάδα μου είχε θηλάσει. Ε κι η μητερα μου που θεωρει βιτσιοζες οσες θηλαζουν οικειοθελώς, πίστεψε οτι υπαρχει καποιος εξαναγκασμός. 

@Macgyver αυτη την απαντηση οντως θα μπορουσα να τη δωσω. Με τρωει η γλωσσα μου ηδη να μου δώσουν αφορμή να την πω.

[Macgyver]

Δεν είσαι παιδάκι ! Είσαι μεγάλη γυναίκα ! Αυτό να σκέφτεσαι  κάνε πρώτα μια συζήτηση με τον άντρα σου ώστε να έχετε κοινή γραμμή (και κοινές ατάκες ) και μη φοβάσαι τίποτα  θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία  

[Dust pink]

Τι

 

21 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Καλημέρα κορίτσια! Θεμα για να ελαφρύνουμε σημερα. 

 

Οι γιαγιαδες μας δεν εχουν ακριβως προβλημα στις μεταξυ τους σχεσεις. Κατ' αρχας και οι δυο εχουν την κοινη αποψη οτι ειμαστε μια οικογενεια τωρα και τις ενώνει το καλο των παιδιων τους κλπ κλπ. Ετσι δεν τιθεται θεμα να περναμε γιορτες ολοι μαζι, να συμπαρίστανται οι μεν στους δε σε θέματα υγειας, πενθη κλπ. Αυτα θεωρουνται αυτονοητα και γινονται με καλη διαθεση και οχι απο υποχρέωση.  

 

Το προβλημα ειναι οτι μιλανε συχνα μεταξυ τους και μιλανε πολυ. Παραπανω απο οσο χρειαζεται μαλλον και λενε και οι δυο πραγματα που δεν χρειαζονται. Η δικια μου τουλαχιστον το κανει σιγουρα γιατι αυτο το κανει γενικα. Ετςι παραςυρονται καμια φορα και ξανοιγονται στην κουβεντα σαν να ηταν φιλες. Και οι δυο ειναι δυναμικές γυναικες και εχουν αποψη και τη λενε. Μεσα απ αυτο το μπλα μπλα λεγονται πραγματα που ενοχλουν προφανως, και δεν εχουν θεμα να διαφωνήσουν χωρις να τσακωθούν φυσικα ή να ψυχρανθούν. Στιγμιαίες παρεξηγησεις βεβαια γινονται. 

 

Το κακο ομως ειναι οτι μετα και οι δυο πλευρές εχω καταλαβει οτι μεταφέρουν τμηματα της συζήτησης οπως τις συμφερει ή εκτος συμφραζομενων κλπ. Η μητερα μ αυτο το κανει ουτως ή αλλως σε οποιαδηποτε κουβεντα. Για την πεθερα μου ομολογώ οτι εκπλήσσομαι οχι τοσο γιατι ειναι πιο διακριτικη αλλα γιατι νε τον αντρα μου σπανια μιλανε πανω απο 5 λεπτα χωρις να τσακωθούν οποτε μου φαινεται δυσκολο να κανουν τοσο μεγαλη κουβεντα που να προλαβει να μεταφερει και πολλα λογια - χωρια που οταν μιλανε στο τηλ εγω ειμαι σπίτι και προφανως ακουω τη συζητηση. Καποιες φορες παντως, πολυ σπανια, μου εχει πει ο αντρας μου οτι η μητερα μου ειπε στη μητερα του το χ οραγμα που ξένισε, εκανε αρνητική εντυπωση κλπ. Μετα ομως αν μιλησω με τη μητερα μου ακουω και την αλλη μιση συζητηση (με καποια επιφυλαξη γιατι βαζει σαλτσες και διαστρεβλώνει) και διαπιστώνω οτι ειχαν ειπωθεί και απο την πεθερα μου πραγματα που ενόχλησαν και πηρε την απαντηση της μητερας μου. 

 

Εδω δεν κοιτάζω ποια εχει δικιο κ ποια αδικο γιατι οι αποψεις κ οι αντιδρασεις τους ειναι πολυ προβλέψιμες. Μοορουμε να αναπαρστησουμε τους διαλόγους τους χωρις να τους εχουμε ακουσει. Το θεμα ειναι, αν εγω ξερω οτι η μητερα μου λεει κατι, σωστο ή λαθος, που μεταφέρεται καπως, να της πω να προσεχει τι λεει; Ετσι θα σταματησει να εκτίθεται (πραγμα δυσκολο βεβαια γιατι δεν επίγνωση παντα του πού πρεπει να αυτολογοκριθεί). Υπαρχει ομως ο κινδυνος να γινει παρεξηγηση. Επισης σπανια αυτα που λεει εχουν δημιουργησει προβλημα απ εμενα κ τον αντρα μου. Δεν ειναι δηλαδη οτι θα της το ζητησω για να προστατευτώ εγω. 

 

Για εκεινη θελω να το κανω γιατι ο αντρας μ εχει ενοχληθεί απο πραγματα που εχουν ειπωθεί κατα καιρους ή καποιες συμπεριφορες. Ο ιδιος δεν θελει να τα χρησιμοποιησει ως αφορμες για να αραιώσει επαφες, δεν ειναι τοσο σοβαρα ουτε ο ιδιος θελει εντασεις. Αλλα ξερει οτι εγω προσπαθω να κραταω ισορροπιες και να τα φερνω ολα διπλωματικά για να μη δυσαρεστείται κανεις ενω θα προτιμουσε να δειχνω πιο σαφως οτι εχω προχωρησει στη δικη μου οικογενεια που προεχει το δικο ρης καλο κ οχι η ευχαριστηση των γονιων μου. Ενω εκεινος τους γονεις του τους βαζει στη θεση τους με μεγαλυτερη ευκολια κ πιο φανερά. Γι αυτο θα προτιμουσα η μητερα μ να εχει πιο τυπικές σχεσεις με τη συμπεθερα για να μη γινονται ανακατεματα με τα πολλα λογια. Εσεις τι πιστεύετε; Να της πω κατι; Και απο την αλλη, για να την υπερασπιστώ, αν διαπιστώσω οτι το χ ενοχλητικο το ειπε ως απαντηση στο ψ της πεθερας μου, να το αναφερω; Μεχρι τωρα δεν το κανω γιατι ξερω την απαντηση: οτι ο αντρας μου δεν εχει θεμα να μιλησει ανοιχτα στους γονεις του, ενω εγω αρχιζω τα μισολογα και τις ίσες αποστασεις και δεν παιρνω θεση υπερ της οικογενειας μας.

Συμφωνώ με τις κοπέλες ως προς το θάρρος που πρέπει να περιοριστεί. Τα προσωπικά και οικογενειακά αφήστε τα έξω από τα σογια..θα μαθαίνουν αυτά που θέλετε εσείς στο μετρό και το μέγεθος που θέλετε εσείς. Τα περιττά δίνουν τροφή για κουβέντα και παρερμηνειες. Μεγάλοι άνθρωποι είναι, με τι θα ασχοληθουν;;

Μεταξύ τους οι συμπέθεροι δεν είναι κακο να έχουν μια όμορφη σχέση ,το αντίθετο θα έλεγα. Να συζητούν για την καθημερινότητα, τα κοινωνικά προβλήματα και άλλα θέματα η περιορισμένα δικά σας. Τα παραπάνω δημιουργούν περιττά λόγια, παρεξηγήσεις, θόρυβο με λίγα λόγια. 

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, Macgyver είπε:

Δεν είσαι παιδάκι ! Είσαι μεγάλη γυναίκα ! Αυτό να σκέφτεσαι  κάνε πρώτα μια συζήτηση με τον άντρα σου ώστε να έχετε κοινή γραμμή (και κοινές ατάκες ) και μη φοβάσαι τίποτα  θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία  

Κοινές ατάκες με τον άντρα μου δεν γίνεται! Εκείνος τα λέει χύμα. Άντε γεια σαν τον Τσουκαλα και κλείνει και το τηλέφωνο! Χαχα! 

[Dust pink]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κοινές ατάκες με τον άντρα μου δεν γίνεται! Εκείνος τα λέει χύμα. Άντε γεια σαν τον Τσουκαλα και κλείνει και το τηλέφωνο! Χαχα! 

Χρειάζεται και αυτό που κάνει ο άντρας σου που και που...ειδικά σε περιπτώσεις που νιώθει ότι δεν θα βγάλει άκρη. Ο απόλυτος τρόπος λειτουργεί σε απόλυτους και αδιαλλακτους ανθρώπους!

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας, η ενότητα Γιαγιά και Παππούς έχει ως στόχο να ενημερώνει για θέματα υγείας,  ψυχολογίας, θέματα δικαίου, κηδεμονίας...

 

Για ότι έχει να κάνει με διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ πεθερικών, μεταξύ ζευγαριού και πεθερικών παρακαλούμε χρησιμοποιείστε την αντίστοιχη ενότητα Σχέσεις,

στο Parentscafe.gr ! 

Διαβάστε περισσότερα για το καταστατικό της ΕΕΕΓ http://parents.org.gr/news/a245  

Το θέμα κλειδώνεται, ευχαριστούμε !