Σχέση με παντρεμένο με παιδί

[nantia1978]

Καλησπέρα σας,

 

Μανούλες του φόρουμ, θα ήθελα την άποψη σας. Εχω μία σχέση με κάποιον με παιδί απο άλλο γάμο 2 ετών. Η σχέση μας είναι ένα χρόνο και το διαζύγιο του θα βγεί σε κάποιουσ μήνες. Μένουμε σε άλλη πόλη απο το παιδί και η επικοινωνία του με το παιδί δεν είναι πολύ συχνή, πηγαίνει όποτε μπορεί. ΜΕ την πρώην δυστυχώς δεν έχουν καταφέρει να τα βρουν...

 

Το θέμα είναι ότι το μωρό δεν το έχω γνωρίσει το ακούω απλά σαν ύπαρξη και αυτό πολύ σπάνια. Δεν συχητάει πολύ μαζί μου για αυτό και καταλαβάινω ότι στεναχωριέται γιατί δεν πρόλαβε και ο ίδιος να το ζήσει και να δεθεί μαζί του. Χώρισαν όταν αυτό ήταν 3 μηνών. Ο σύντροφος μου είναι πολύ γλυκός άνθρωπος και πολύ καλός.

 

Η σχέση μασ προωχοραέι και εγώ έχω εξικιωθεί με την ιδέα αλλά όχι με το παιδί το ίδιο και ήθελα να ρωτήσω πως είναι η ζωή και ο γάμος με κάποιον που έχει παιδί απο άλλο γάμο. Δυστυχώς αν και τα αγαπάω πολύ τα παιδιά επειδή είναι έτσι η κατάσταση και είναι μικρό και δεν είναι στην καθημερινότητα μας δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαι ίκανή να χειριστώ μια τέτοια κατάσταση υποθετική όταν εκείνο θα μεγαλώσει μιας και δεν το έχω βιώσει παρόλο που θα ήθελα πολύ...

 

Εγώ συνεχώς τον προτρέπω να πάρει τηλέφωνο, να πάει να το δεί, του μιλάω για αυτό. ΠΡοσπαθώ να τον φέρω πιο κοντά..

 

Πέιτε μου, πόσο δύσκολο είναι εάν είνα να έχεις ένα γάμο με κάποιον με παιδάκι απο άλλη σχεση? Δεν θέλω να σκεφτήται ότι είμαι προκατηλιμένη στην ιδέα, ποτέ δεν φανταζόμουν βεβαια οτι θα συνέβαινε αλλά ερωτέυτηκα και είμαι πολύ ευτυχισμένη απλά θέλω να καταλάβω γιατί δεν θέλω να πληγωθεί κανεις...

 

Σας ευχαριστώ πολύ

[Macorina]

Καλημέρα,

Κοίταξε, ο σύντροφός μου έχει μια κόρη. Το παιδί όταν αρχίσαμε τη σχέση ήταν 11 περίπου. Η σχέση μας δεν επηρεάστηκε καθόλου, παρ΄όλο που η σχέση με την πρώην του ήταν άθλια. Χρησιμοποιούσε το παιδί για να πετύχει ό,τι ήθελε και κακολογούσε στο παιδί τον πατέρα του.

Αυτό όμως που είχα πάντα στο μυαλό μου και είναι και πολύ σημαντικό για όλους, είναι ότι ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ και ότι με τον σύντροφό μου ΠΑΝΕ ΠΑΚΕΤΟ! Κι από τη σχέση μας, κι από μένα, κι από κείνον.

Όσον αφορά στη σχέση μου με τη μικρή (τι μικρή; έχει γίνει ολόκληρη γυναίκα) έχουμε καταφέρει να είναι σχεδόν φιλική -συγγενική. Ποτέ δεν της το έπαιξα μαμά. Πάντα της μιλούσα απλά, ποτέ δεν κακολόγησα τη μαμά της. Μόνο μια φορά πήρα θέση, αλλά ήταν μια στιγμή που πραγματικά και αντικειμενικά η συμπεριφορά της μαμάς της ήταν λανθασμένη. Τότε απλά της είπα της μικρής να μην αφήνει κανέναν να τη βάζει στη μέση και ότι η δουλειά της είναι μόνο να ασχολείται με το σχολείο και τους φίλους της.

Τώρα για ένα τόσο μικρό παιδάκι, πιστεύω ότι συμπεριφέρεσαι σωστά, που του μιλάς γι'αυτό, που τον παροτρύνεις να έχει επαφές μαζί του. Αυτό για να νιώθει ότι δεν έχεις πρόβλημα με το παιδί και ότι μπορεί να νιώθει άνετα να σου μιλάει γι'αυτό. Φυσικά δεν χρειάζεται να εμπλέκεσαι ιδιαίτερα. Είναι ένα κεφάλαιο που αφορά αποκλειστικά εκείνον. Όταν γνωρίσεις το παιδί, προσπάθησε να το αντιμετωπίσεις με πολλή αγάπη, αλλά να έχεις στο μυαλό σου ότι σ'αυτές τις ηλικίες η μαμά είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο για το παιδί, κι αν προσπαθήσεις να συμπεριφερθείς σαν μαμά, θα μπερδευτεί πολύ. Αυτά νομίζω ότι είναι τα βασικά. Κατά τα άλλα, να είσαι ο εαυτός σου και μην το αναλύεις πάρα πολύ.

[elenip]

Καλησπέρα σας,

 

Μανούλες του φόρουμ, θα ήθελα την άποψη σας. Εχω μία σχέση με κάποιον με παιδί απο άλλο γάμο 2 ετών. Η σχέση μας είναι ένα χρόνο και το διαζύγιο του θα βγεί σε κάποιουσ μήνες. Μένουμε σε άλλη πόλη απο το παιδί και η επικοινωνία του με το παιδί δεν είναι πολύ συχνή, πηγαίνει όποτε μπορεί. ΜΕ την πρώην δυστυχώς δεν έχουν καταφέρει να τα βρουν...

 

Το θέμα είναι ότι το μωρό δεν το έχω γνωρίσει το ακούω απλά σαν ύπαρξη και αυτό πολύ σπάνια. Δεν συχητάει πολύ μαζί μου για αυτό και καταλαβάινω ότι στεναχωριέται γιατί δεν πρόλαβε και ο ίδιος να το ζήσει και να δεθεί μαζί του. Χώρισαν όταν αυτό ήταν 3 μηνών. Ο σύντροφος μου είναι πολύ γλυκός άνθρωπος και πολύ καλός.

 

Η σχέση μασ προωχοραέι και εγώ έχω εξικιωθεί με την ιδέα αλλά όχι με το παιδί το ίδιο και ήθελα να ρωτήσω πως είναι η ζωή και ο γάμος με κάποιον που έχει παιδί απο άλλο γάμο. Δυστυχώς αν και τα αγαπάω πολύ τα παιδιά επειδή είναι έτσι η κατάσταση και είναι μικρό και δεν είναι στην καθημερινότητα μας δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαι ίκανή να χειριστώ μια τέτοια κατάσταση υποθετική όταν εκείνο θα μεγαλώσει μιας και δεν το έχω βιώσει παρόλο που θα ήθελα πολύ...

 

Εγώ συνεχώς τον προτρέπω να πάρει τηλέφωνο, να πάει να το δεί, του μιλάω για αυτό. ΠΡοσπαθώ να τον φέρω πιο κοντά..

 

Πέιτε μου, πόσο δύσκολο είναι εάν είνα να έχεις ένα γάμο με κάποιον με παιδάκι απο άλλη σχεση? Δεν θέλω να σκεφτήται ότι είμαι προκατηλιμένη στην ιδέα, ποτέ δεν φανταζόμουν βεβαια οτι θα συνέβαινε αλλά ερωτέυτηκα και είμαι πολύ ευτυχισμένη απλά θέλω να καταλάβω γιατί δεν θέλω να πληγωθεί κανεις...

 

Σας ευχαριστώ πολύ

 

Καλώς ήρθες στην παρέα μας, ανάλογη εμπειρία δεν έχω, θα σου γράψουν άλλες κοπέλες που έχουν αντίστοιχη εμπειρία από την πλευρά μου, ως γυναίκα και μητέρα, έχω να σε συμβουλέψω το εξής:

α) Ως γυναίκες σκεφτόμαστε πολύ περισσότερο από τους άντρες , έχεις σχέση 1 χρόνο τώρα μαζί του.. άσε να δεις που θα πάει η κατάσταση και μετά σκέφτεσαι για γάμους και πως θα είσαι με το παιδί κλπ

β) το γεγονός ότι ο άνθρωπος χώρισε ενώ το παιδί του ήταν 3 μηνών, θα πρέπει να σε προβληματίζει λίγο για το μέλλον

γ) δεν έχεις καμία δουλειά να ανακατευείς στην σχέση του με το παιδί.. δηλ. κόψε τα "συνεχώς τον προτρέπω να πάρει τηλέφωνο, να πάει να το δεί, του μιλάω για αυτό. ΠΡοσπαθώ να τον φέρω πιο κοντά.." δεν θέλω να σε στενοχωρήσω αλλά δεν έχεις ακόμη κανένα ρόλο ως προς το παιδί οπότε θα πρέπει να αποστασιοποιηθείς..

συγνώμη εάν στα λέω λίγο χύμα αλλά έτσι είναι τα πράγματα.. από εκει και πέρα εάν όντως παντευτείτε και θέλεις συμβουλές ως προς το παιδί θα σε συμβουλέψουν άλλες μανούλες εδώ που τους έχουν τύχει ανάλογες καταστάσεις...

[gyaromil]

Καλημέρα και από εμένα. Είμαι "ομοιοπαθούσα" (αν και ο όρος δεν είναι και πολύ δόκιμος).

Λοιπόν, εγώ θα σε συμβούλευα καταρχήν να μάθεις τους ακριβείς λόγους που χώρισαν (όσο αυτό βέβαια είναι εφικτό). Και αυτό το λέω διότι όντως χώρισαν πολύ γρήγορα, σχεδόν με την άφιξη του παιδιού. Πρέπει να δεις αν ήταν θέμα ευθυνοφοβίας από την πλευρά του συντρόφου σου ή αν έφταιγε κυρίως η πρώην. Ο σύζυγός μου είχε αντίστοιχα χωρίσει όταν το παιδί ήταν 6 μηνών, αλλά είχα διασταυρώσει ότι έφταιγε κυρίως η πρώην (πάντα υπάρχει φταίξιμο και από τους 2). Είχα προλάβει μέχρι να κάνουμε εμείς παιδί, να εντοπίσω παθολογικές καταστάσεις στην συμπεριφορά της που είχαν αντίκτυπο στο παιδί. Επίσης είχα μάθει και κάποια πράγματα από τους κοινούς μας φίλους που την είχαν προφανώς γνωρίσει.

 

Δεύτερον, και το λέω επειδή το έχω περάσει, αφού είσαστε ήδη ένα χρόνο και εφόσον τα βλέπεις τα πράγματα κάπως πιο σοβαρά πρέπει να γνωρίσεις το παιδί. Καταρχήν γιατί δεν έρχεται να μείνει μαζί σας; Έχουν λύσει τα θέματα επικοινωνίας; Ο πατέρας δικαιούται (μιας και μένει μακριά από το παιδί) να έχει το παιδί του στο σπίτι του με τους δικούς του ανθρώπους κάποιες μέρες. Αυτό να το μάθεις. Πρέπει να το γνωρίσεις γιατί όσο μεγαλώνει θα είναι και πιο δύσκολο να σε αποδεχτεί. Τώρα που είναι μικρό είναι πολύ εύκολο.

 

Γενικά είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν προβλήματα με την πρώην σύζυγο ή με το παιδί. Αυτά όμως δεν είναι ικανά να χαλάσουν τη δική σας σχέση. Δεν έχω δει ζευγάρια να χωρίζουν λόγω της πρώην ή του παιδιού και πίστεψέ με έχω γνωρίσει πολλά τέτοια.

 

Εσύ αν γνωρίσεις το παιδί, να μην το παίξεις μαμά του αλλά θα πρέπει να το πλησιάσεις, να ασχολείσαι μαζί του. Άλλωστε είναι το παιδί του συντρόφου σου και ίσως και συζύγου σου μελλοντικά! Θα είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής σου, δεν μπορείς να είσαι αδιάφορη.

Για εμένα ο μικρός τρελαινόταν, πιο πολύ ήθελε εμένα παρά τον πατέρα του, ασχολιόμουν πολύ γιατί ήθελα να νοιώθει οικεία στο σπίτι μας. Ποτέ βέβαια δεν το έπαιξα μαμά.

 

Έχω δει ζευγάρια που έχει ο σύζυγος παιδί από προηγούμενο γάμο και οι σχέσεις είναι υπέροχες, τα αδέλφια μεταξύ τους είναι αγαπημένα!!! Εύχομαι μελλοντικά να ανήκετε κι εσείς σε αυτήν την περίπτωση.

[lelaki1980]

γεια σου.και εμενα ο αντρας μου εχει παιδι απο προηγουμενο γαμο και το γνωρισα κατευθειαν οταν εκανα σχεση μαζι του.το γνωρισα βεβαια οταν ηταν 6 ετων και τωρα φαντασου την αλλη βδομαδα παει φανταρος.απο την αρχη η σχεση μου μαζι του ηταν ακρως φιλικη και ετσι παραμενει ως σημερα.ποτε δεν ανακατευτηκα σε κατι που εχουν να δωσουν λογο μονο οι γονεις του.το παιρναμε καθε σκ και περναγαμε μια χαρα.να ενημερωσω ομως και πως η αλλη πλευρα δηλαδη η μαμα του ηταν επισης ενταξει και αυτη προς εμας.μερικες φορες βεβαια υπηρχαν μετριες εντασεις οσο αφορα λιγο τη διατροφη καθοτι και ο αντρας μου παλευει για το μεροκαματο αλλα ευτυχως στο τελος κυριαρχουσε η αληλοκατανοηση.κοινως ηταν ολα καλα σε γενικες γραμμες.θα σε συμβουλευα να προτρεψεις τον συντροφο σου να βλεπει το παιδι αλλα αν δεις οτι τσιναει αμεσως θα το κοβεις.προσπαθησε με διακριτικοτητα να μαθεις τι εχει συμβει και οτι και εσυ θα ηθελες πολυ να γνωρισεις το παιδακι,προς το παρον μονο αυτο μπορεις να κανεις.και να ξερεις οτι μελλοντικα οσο αφορα το παιδι ή τις τυχον παραξενιες της πρωην του οτι ειναι μονο στο χερι του συντροφου σου να βαζει ενα οριο και να χειριζετε τις καταστασεις οπως πρεπει δηλαδη αλλο το παιδι αλλο η πρωην και αλλο εσυ.αν καταφερει να φτιαξει ισσοροπιες τοτε ολα θα πανε καλα!

[goody]

Συμφωνω με την elenip, ειδικα με την αποψη να μην ανακατευεσαι σε οτι αφορα τη σχεση του με το παιδι. Δεν ειναι δικη σου δουλεια το τι πατερας θα ειναι, εσυ απλα παρατηρησε τον χωρις να προσπαθεις να τον διορθωσεις και δες τον δικο του χαρακτηρα. Απο τη στιγμη που θες κατι πιο σοβαρο μαζι του σου δινεται μια ευκαιρια να παρακολουθησεις το πατρικο του ενστικτο.