Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

κλαμα μωρου


Recommended Posts

Γεια σας, το μωρο μου ειναι 4 μηνων και κλαιει πολυ συχνα μεσα στη μερα.Σημερα μου ειπε μια γνωστη οτι καποια μωρα μπορει να εχουν τριχα εσωτερικα μεσα στην πλατη κοντα στη σπονδυλικη στηλη και οτι οι παλιες γυναικες που εφαρμοζαν πρακτικα την εβγαζαν.Γνωριζει καποια κατι τετοιο?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Μην ακούς τέτοια πράγματα. Μόνο τον παιδίατρο θα ακούς. Το ότι κλαίει το μωράκι μπορεί να σημαίνει ότι πονάει η κοιλίτσα του ή ότι έχει θέμα παλινδρόμησης ή μπορεί να ετοιμάζεται για δοντάκι (συμβαίνει και αυτό) ή απλά μπορεί να είναι γκρινιάρικο. Η παιδίατρός σου είναι η αρμόδια να σου πεί. Αυτό που αναφέρεις πάντως, ξέχνα το.

Link to comment
Share on other sites

Γεια σας, το μωρο μου ειναι 4 μηνων και κλαιει πολυ συχνα μεσα στη μερα.Σημερα μου ειπε μια γνωστη οτι καποια μωρα μπορει να εχουν τριχα εσωτερικα μεσα στην πλατη κοντα στη σπονδυλικη στηλη και οτι οι παλιες γυναικες που εφαρμοζαν πρακτικα την εβγαζαν.Γνωριζει καποια κατι τετοιο?

 

Δλδ κατσε μισο λεπτο....της ειπες οτι κλαει το μωρο και αυτη γυρισε και σου ειπε για την τριχα στην πλατη.????? μα συγνωμη οπως αναφερει και η ster ενα μωρακι μπορει να κλαιει για χιλιους 2 λογους.....( κοιλοπονο, δοντακι, παλλινδρομηση, ανασφαλεια, φοβο, πεινα.....κλπ).

 

Μα καλα συγνωμη αυτηνης τα παιδια οταν εκλαιγαν αυτη την πρακτικη εφαρμοζε???????? ελεος δλδ!!!!!!!!

 

 

Μονο τον παιδιατρο θα ακους!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η φουρτουνα μου ηρθε...και ξεσηκωσε τον κοσμο μου στις 27/07/2012

Link to comment
Share on other sites

  • 7 χρόνια μετά...

Κορίτσια καλησπέρα!! Έχω ένα αγοράκι 14 μηνών σχεδων και το οποίο δεν έχει μείνει ποτε χορια από μένα ούτε σε γιαγιάδες και παππούδες ούτε πουθενά αλλου. Δεν δουλεύω και στο σπίτι ζούμε μόνο η δικιά μας οικογένεια εγώ και ο άντρας μου και το μωρό. Το μωρό μου δεν έχει δείξει ποτε ανασφάλεια , είναι πολύ κοινωνικός και δεν είναι από τα μωράκια που είναι προσκολλημένα πάνω στην μαμά τους. Ειδικά δε πρόσωπα όπως η πεθερά μου ας πούμε και η κουνιάδα μου που τους βλέπει αρκετά συχνά δεν έχει θέμα μένει μαζί τους άνετα και δεν του λείπω και καθόλου μάλλον :p το θέμα μου είναι όμως ότι πριν δυο μέρες ήρθαμε στο χωριό και μένουμε στο ίδιο σπίτι με την πεθερά μου. Το μωρό αποκοιμιεται σε μια κούνια στο δωμάτιο που κοιμάται η πεθερά και η κουνιάδα μου και από την πρώτη στιγμή αποκοιμήθηκε εκεί άνετα και δεν μπήκαμε στον κόπο με τον άντρα μου να τον φέρουμε στο δικό μας δωμάτιο. Την νύχτα κιόλας δεν ξυπναει τώρα όποτε οκ κανένα θέμα. Το πρωί που ξυπναει πάω αμέσως και τον παίρνω. Νόμιζα θα έχω θέμα δεν θα κοιμάται χωρίς να με βλέπει αλλά δεν έχει κανένα θέμα. Το θέμα είναι ότι μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει και παιρναει κρίσεις μέσα στην μέρα. Δηλαδή να σας δώσω μερικά παραδείγματα σήμερα έπαιζε με την πεθερά και σε κάποια φάση τον φέρνει στο δωμάτιο μας και μου τον δίνει για να πάει για μια δουλειά και το μωρό έπαθε τέτοια κρίση που τσιριζε ασταμάτητα και δεν ήθελε να κάτσει με εμένα .. υπέθεσα ότι ήθελε να συνεχίσει να παίζει με την πεθερά. (Εκεί ένιωσα σαν να με ακυρώνει κιόλας) Μετά δεν τον άφησα να πάρει ένα αντικείμενο από το τραπέζι που μπορούσε να σπάσει και άρχισε πάλι να τσιρίζει και να χτυπιέται μέχρι να του το δώσω. Υπάρχει περίπτωση από τόσο μικρή ηλικία να ξεκινάει η «χειριστική συμπεριφορά» ; Τι άλλο μπορεί να ευθύνεται ; Μπορεί να βλέπει που η πεθερά του τα επιτρέπει όλα και περνάει καλύτερα μαζί της και δεν θέλει να έρθει σε εμένα ; Η υπάρχει περίπτωση να ξεκινάει από τώρα «temper tantrum>> ???? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Στο σπίτι δεν μου τα έκανε αυτά 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Super.mum είπε:

Κορίτσια καλησπέρα!! Έχω ένα αγοράκι 14 μηνών σχεδων και το οποίο δεν έχει μείνει ποτε χορια από μένα ούτε σε γιαγιάδες και παππούδες ούτε πουθενά αλλου. Δεν δουλεύω και στο σπίτι ζούμε μόνο η δικιά μας οικογένεια εγώ και ο άντρας μου και το μωρό. Το μωρό μου δεν έχει δείξει ποτε ανασφάλεια , είναι πολύ κοινωνικός και δεν είναι από τα μωράκια που είναι προσκολλημένα πάνω στην μαμά τους. Ειδικά δε πρόσωπα όπως η πεθερά μου ας πούμε και η κουνιάδα μου που τους βλέπει αρκετά συχνά δεν έχει θέμα μένει μαζί τους άνετα και δεν του λείπω και καθόλου μάλλον :p το θέμα μου είναι όμως ότι πριν δυο μέρες ήρθαμε στο χωριό και μένουμε στο ίδιο σπίτι με την πεθερά μου. Το μωρό αποκοιμιεται σε μια κούνια στο δωμάτιο που κοιμάται η πεθερά και η κουνιάδα μου και από την πρώτη στιγμή αποκοιμήθηκε εκεί άνετα και δεν μπήκαμε στον κόπο με τον άντρα μου να τον φέρουμε στο δικό μας δωμάτιο. Την νύχτα κιόλας δεν ξυπναει τώρα όποτε οκ κανένα θέμα. Το πρωί που ξυπναει πάω αμέσως και τον παίρνω. Νόμιζα θα έχω θέμα δεν θα κοιμάται χωρίς να με βλέπει αλλά δεν έχει κανένα θέμα. Το θέμα είναι ότι μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει και παιρναει κρίσεις μέσα στην μέρα. Δηλαδή να σας δώσω μερικά παραδείγματα σήμερα έπαιζε με την πεθερά και σε κάποια φάση τον φέρνει στο δωμάτιο μας και μου τον δίνει για να πάει για μια δουλειά και το μωρό έπαθε τέτοια κρίση που τσιριζε ασταμάτητα και δεν ήθελε να κάτσει με εμένα .. υπέθεσα ότι ήθελε να συνεχίσει να παίζει με την πεθερά. (Εκεί ένιωσα σαν να με ακυρώνει κιόλας) Μετά δεν τον άφησα να πάρει ένα αντικείμενο από το τραπέζι που μπορούσε να σπάσει και άρχισε πάλι να τσιρίζει και να χτυπιέται μέχρι να του το δώσω. Υπάρχει περίπτωση από τόσο μικρή ηλικία να ξεκινάει η «χειριστική συμπεριφορά» ; Τι άλλο μπορεί να ευθύνεται ; Μπορεί να βλέπει που η πεθερά του τα επιτρέπει όλα και περνάει καλύτερα μαζί της και δεν θέλει να έρθει σε εμένα ; Η υπάρχει περίπτωση να ξεκινάει από τώρα «temper tantrum>> ???? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Στο σπίτι δεν μου τα έκανε αυτά 

μηv αvχωvεσε αρχιζει κ αυτο vα διεκδικει πραγματα. θα δεις πολλες αλλαγες στηv συμπεριφορα οσο μεγαλωvει πραγματα που του αρεσαv θα τοv εvοχλουv κ το αvαποδο ετσι ξαφvικα γιvοvται οι αλλαγες. Οσο για τα προσωπα vα ξερεις οτι μπορει τηv μαμα κ τοv μπαμπα vα τους θελουv παvω απο ολους αλλα οχι ολες τις στιγμες θελουv κ αυτα παρεα κ εvαλλαγες προσωπωv στο παιχvιδι τους. Τους γοvεις τους ολη μερα μαζι τους βαριουvται μηv vομιζεις ειvαι καvοvικοι αvθρωποι πια σε μικρογραφια . Παvτως οτι κ vα καvει εσυ vα εισαι ηρεμη κ οτι ειvαι τους περvαει μετα απο λιγο

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

7 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Κορίτσια καλησπέρα!! Έχω ένα αγοράκι 14 μηνών σχεδων και το οποίο δεν έχει μείνει ποτε χορια από μένα ούτε σε γιαγιάδες και παππούδες ούτε πουθενά αλλου. Δεν δουλεύω και στο σπίτι ζούμε μόνο η δικιά μας οικογένεια εγώ και ο άντρας μου και το μωρό. Το μωρό μου δεν έχει δείξει ποτε ανασφάλεια , είναι πολύ κοινωνικός και δεν είναι από τα μωράκια που είναι προσκολλημένα πάνω στην μαμά τους. Ειδικά δε πρόσωπα όπως η πεθερά μου ας πούμε και η κουνιάδα μου που τους βλέπει αρκετά συχνά δεν έχει θέμα μένει μαζί τους άνετα και δεν του λείπω και καθόλου μάλλον :p το θέμα μου είναι όμως ότι πριν δυο μέρες ήρθαμε στο χωριό και μένουμε στο ίδιο σπίτι με την πεθερά μου. Το μωρό αποκοιμιεται σε μια κούνια στο δωμάτιο που κοιμάται η πεθερά και η κουνιάδα μου και από την πρώτη στιγμή αποκοιμήθηκε εκεί άνετα και δεν μπήκαμε στον κόπο με τον άντρα μου να τον φέρουμε στο δικό μας δωμάτιο. Την νύχτα κιόλας δεν ξυπναει τώρα όποτε οκ κανένα θέμα. Το πρωί που ξυπναει πάω αμέσως και τον παίρνω. Νόμιζα θα έχω θέμα δεν θα κοιμάται χωρίς να με βλέπει αλλά δεν έχει κανένα θέμα. Το θέμα είναι ότι μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει και παιρναει κρίσεις μέσα στην μέρα. Δηλαδή να σας δώσω μερικά παραδείγματα σήμερα έπαιζε με την πεθερά και σε κάποια φάση τον φέρνει στο δωμάτιο μας και μου τον δίνει για να πάει για μια δουλειά και το μωρό έπαθε τέτοια κρίση που τσιριζε ασταμάτητα και δεν ήθελε να κάτσει με εμένα .. υπέθεσα ότι ήθελε να συνεχίσει να παίζει με την πεθερά. (Εκεί ένιωσα σαν να με ακυρώνει κιόλας) Μετά δεν τον άφησα να πάρει ένα αντικείμενο από το τραπέζι που μπορούσε να σπάσει και άρχισε πάλι να τσιρίζει και να χτυπιέται μέχρι να του το δώσω. Υπάρχει περίπτωση από τόσο μικρή ηλικία να ξεκινάει η «χειριστική συμπεριφορά» ; Τι άλλο μπορεί να ευθύνεται ; Μπορεί να βλέπει που η πεθερά του τα επιτρέπει όλα και περνάει καλύτερα μαζί της και δεν θέλει να έρθει σε εμένα ; Η υπάρχει περίπτωση να ξεκινάει από τώρα «temper tantrum>> ???? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Στο σπίτι δεν μου τα έκανε αυτά 

Εχει αρχισει να διεκδικει, να αντιδραει και ειναι φυσιολογικη αυτη η συμπεριφορα. Αυτο που θα βοηθαει ειναι να εξηγεις με απλα λογια (ακομη κι αν δειχνει να μην καταλαβαινει) την κατασταση, γιατι δεν τον αφηνεις να κανει κατι ή γιατι πρεπει να φυγει η γιαγια. Κατανοηση, αγκαλιτσα, ηρεμια, υπομονη, αντιπερισπασμους (ακομη πιανουν στην ηλικια σας) και καλα ξεμπερδεματα μεχρι τα 4 περιπου :-P

 
Link to comment
Share on other sites

10 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Κορίτσια καλησπέρα!! Έχω ένα αγοράκι 14 μηνών σχεδων και το οποίο δεν έχει μείνει ποτε χορια από μένα ούτε σε γιαγιάδες και παππούδες ούτε πουθενά αλλου. Δεν δουλεύω και στο σπίτι ζούμε μόνο η δικιά μας οικογένεια εγώ και ο άντρας μου και το μωρό. Το μωρό μου δεν έχει δείξει ποτε ανασφάλεια , είναι πολύ κοινωνικός και δεν είναι από τα μωράκια που είναι προσκολλημένα πάνω στην μαμά τους. Ειδικά δε πρόσωπα όπως η πεθερά μου ας πούμε και η κουνιάδα μου που τους βλέπει αρκετά συχνά δεν έχει θέμα μένει μαζί τους άνετα και δεν του λείπω και καθόλου μάλλον :p το θέμα μου είναι όμως ότι πριν δυο μέρες ήρθαμε στο χωριό και μένουμε στο ίδιο σπίτι με την πεθερά μου. Το μωρό αποκοιμιεται σε μια κούνια στο δωμάτιο που κοιμάται η πεθερά και η κουνιάδα μου και από την πρώτη στιγμή αποκοιμήθηκε εκεί άνετα και δεν μπήκαμε στον κόπο με τον άντρα μου να τον φέρουμε στο δικό μας δωμάτιο. Την νύχτα κιόλας δεν ξυπναει τώρα όποτε οκ κανένα θέμα. Το πρωί που ξυπναει πάω αμέσως και τον παίρνω. Νόμιζα θα έχω θέμα δεν θα κοιμάται χωρίς να με βλέπει αλλά δεν έχει κανένα θέμα. Το θέμα είναι ότι μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει και παιρναει κρίσεις μέσα στην μέρα. Δηλαδή να σας δώσω μερικά παραδείγματα σήμερα έπαιζε με την πεθερά και σε κάποια φάση τον φέρνει στο δωμάτιο μας και μου τον δίνει για να πάει για μια δουλειά και το μωρό έπαθε τέτοια κρίση που τσιριζε ασταμάτητα και δεν ήθελε να κάτσει με εμένα .. υπέθεσα ότι ήθελε να συνεχίσει να παίζει με την πεθερά. (Εκεί ένιωσα σαν να με ακυρώνει κιόλας) Μετά δεν τον άφησα να πάρει ένα αντικείμενο από το τραπέζι που μπορούσε να σπάσει και άρχισε πάλι να τσιρίζει και να χτυπιέται μέχρι να του το δώσω. Υπάρχει περίπτωση από τόσο μικρή ηλικία να ξεκινάει η «χειριστική συμπεριφορά» ; Τι άλλο μπορεί να ευθύνεται ; Μπορεί να βλέπει που η πεθερά του τα επιτρέπει όλα και περνάει καλύτερα μαζί της και δεν θέλει να έρθει σε εμένα ; Η υπάρχει περίπτωση να ξεκινάει από τώρα «temper tantrum>> ???? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Στο σπίτι δεν μου τα έκανε αυτά 

Έγραφα γιαυτο πριν κάνα δυο εβδομάδες σε άλλο θεμα η δικιά μου είναι 20μηνων και έγινε αυτό που περιγράφεις σε μια μέρα ταυτόχρονα περνούσαμε και στοματίτιδα και το απέδιδα εκεί πόνος αδιαθεσία γκρίνια, τελικά πέρασε η στοματίτιδα αλλά η έξαλλη συμπεριφορά έμεινε....μπορεί να χτυπιοταν για 3ώρες  σε σημείο εμετού για κάτι που ήθελε και δεν γινόταν να πάρει γυάλινα κλπ ή ήθελε να βγει βόλτα το μεσημερι με τον ήλιο ντάλα γενικά μια τρελα την άφηνα να κλάψει μόλις ηρεμούσε της εξηγούσα ότι δεν γίνεται γι'αυτό και γι'αυτό τον λόγο κάναμε αγγαλιτσα και ξεχνιοταν τελικά με αυτήν την τακτική μας έχει φύγει το πολύ κλάμα τώρα ισως γκρινιαξει λίγο αλλά το σταματάει εκεί γιατί ξέρει ότι το όχι μου είναι όχι ότι και να γίνει...υπομονη

 

8Fh7p2.png

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, ΒαλεντιναΧρηστος είπε:

Έγραφα γιαυτο πριν κάνα δυο εβδομάδες σε άλλο θεμα η δικιά μου είναι 20μηνων και έγινε αυτό που περιγράφεις σε μια μέρα ταυτόχρονα περνούσαμε και στοματίτιδα και το απέδιδα εκεί πόνος αδιαθεσία γκρίνια, τελικά πέρασε η στοματίτιδα αλλά η έξαλλη συμπεριφορά έμεινε....μπορεί να χτυπιοταν για 3ώρες  σε σημείο εμετού για κάτι που ήθελε και δεν γινόταν να πάρει γυάλινα κλπ ή ήθελε να βγει βόλτα το μεσημερι με τον ήλιο ντάλα γενικά μια τρελα την άφηνα να κλάψει μόλις ηρεμούσε της εξηγούσα ότι δεν γίνεται γι'αυτό και γι'αυτό τον λόγο κάναμε αγγαλιτσα και ξεχνιοταν τελικά με αυτήν την τακτική μας έχει φύγει το πολύ κλάμα τώρα ισως γκρινιαξει λίγο αλλά το σταματάει εκεί γιατί ξέρει ότι το όχι μου είναι όχι ότι και να γίνει...υπομονη

 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ! Αυτό που λες με το όχι οκ και εγώ θέλω να το κρατάω από την στιγμή που απαγόρευσα κάτι να είναι έτσι και όχι να παιρναει το δικό του. Οι υπόλοιποι όμως δεν το κάνουν. Η γιαγιά του ας πούμε (η πεθερά μ) έχει την τάση Μόλις αρχίσει να κλαίει για κάτι που δεν του δώσαμε να του το δίνει αμέσως ... όποτε το μωρό καταλαβαίνει ότι με το κλάμα θα περάσει το δικό του. Θέλω να πω εγώ μπορεί να κρατάω το όχι μου αλλά οι οικολόγοι που δεν το κρατάνε ; Τι κάνω σε αυτή την περίπτωση ; 

3 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Εχει αρχισει να διεκδικει, να αντιδραει και ειναι φυσιολογικη αυτη η συμπεριφορα. Αυτο που θα βοηθαει ειναι να εξηγεις με απλα λογια (ακομη κι αν δειχνει να μην καταλαβαινει) την κατασταση, γιατι δεν τον αφηνεις να κανει κατι ή γιατι πρεπει να φυγει η γιαγια. Κατανοηση, αγκαλιτσα, ηρεμια, υπομονη, αντιπερισπασμους (ακομη πιανουν στην ηλικια σας) και καλα ξεμπερδεματα μεχρι τα 4 περιπου :-P

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση να είσαι καλά! Αγχώνομαι πολύ ότι η γιαγιά σε αυτή την περίπτωση βγαίνει τόσο καλή και εγώ η κακιά ... δηλαδή τώρα να φανταστείς όταν την βλέπει σταματάει ακόμα κ το φαΐ του και αρχίζει να τσιρίζει και να της κάνει χεράκια για να τον πάρει αγκαλιά. Και φυσικά το βλέπει τον παίρνει και το φαΐ του ας πούμε τώρα δεν το έφαγε το έκοψε στην μέση. Απελπίζομαι με τέτοιες καταστάσεις. Τι να της έλεγα ; Να φύγει να μην την βλέπει ; Την βλέπει και καταλαβαίνει ότι εκεί του περνάει ενώ σε εμένα όχι. 

12 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

μηv αvχωvεσε αρχιζει κ αυτο vα διεκδικει πραγματα. θα δεις πολλες αλλαγες στηv συμπεριφορα οσο μεγαλωvει πραγματα που του αρεσαv θα τοv εvοχλουv κ το αvαποδο ετσι ξαφvικα γιvοvται οι αλλαγες. Οσο για τα προσωπα vα ξερεις οτι μπορει τηv μαμα κ τοv μπαμπα vα τους θελουv παvω απο ολους αλλα οχι ολες τις στιγμες θελουv κ αυτα παρεα κ εvαλλαγες προσωπωv στο παιχvιδι τους. Τους γοvεις τους ολη μερα μαζι τους βαριουvται μηv vομιζεις ειvαι καvοvικοι αvθρωποι πια σε μικρογραφια . Παvτως οτι κ vα καvει εσυ vα εισαι ηρεμη κ οτι ειvαι τους περvαει μετα απο λιγο

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου ! Απλά δεν με είχε συνηθησει σε τέτοιες συμπεριφορές. Στο σπίτι είναι συνέχεια μαζί μου και ότι πω αυτό γίνεται στην ουσία Και ας γκρινιάξει λίγο .. εδώ βλέπει ότι αυτά του περνάνε με την γιαγιά κ ότι μόλις κλαίει του δίνει αυτό που θέλει. Μην σου πω ότι νιώθω ότι τον κακό μαθαίνουν κ με αυτό τον τρόπο 

Link to comment
Share on other sites

Ο μικρος σου ειχε αυτη την γκρινια και μαζι σου η ξεκινησε τωρα που πηγατε διακοπές?Γιατι αν ειναι το δευτερο νομιζω κατι προσπαθει να σου πει.Ισως οτι θελει να κοιμαστε στο ιδιο δωματιο,ισως οτι δεν περνάτε πολυ χρονο οι δυο σας οπως συνηθίζετε,ισως βιωνει αγχος λογω αλλαγής περιβάλλοντος..Σε καμία περίπτωση δεν πιστευω οτι ενα μωρακι μπορει να γινει χειριστικο.Δεν κλαιει για να του περασει το δικο του οταν θελει κατι.Κλαιει γιατι απλα κατι το ηθελε πολυ και δεν μπορει να το εχει.Και στεναχωριέται.Οπως συμβαινει και με εμας τους ενήλικες..Θα σου πρότεινα να μην λες και πολλα όχι,εκτος και αν ειναι θεμα ασφαλείας του.Αλλα να εξηγείς για ποιο λογο δεν θα ηθελες να ακουμπησει κάτι η να το βαλει στο στόμα..Και αν κλαψει να εισαι διπλα του να το παρηγορήσεις..

Link to comment
Share on other sites

23 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Υπάρχει περίπτωση από τόσο μικρή ηλικία να ξεκινάει η «χειριστική συμπεριφορά» ; (...) Η υπάρχει περίπτωση να ξεκινάει από τώρα «temper tantrum>> ????

Κάνω ένα σχόλιο μόνο σχετικά με αυτό, κι επειδή καταλαβαίνω ότι ανησυχείτε να μην γίνει το παιδί "κακομαθημένο".

 

Όταν ακούμε/διαβάζουμε για "χειριστική συμπεριφορά" ενός παιδιού, θα πρέπει να το διαχωρίζουμε από ότι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για έναν ενήλικα. Μην κοιτάτε το παιδί σας και νομίζετε ότι καταστρώνει κάποιο στρατηγικό σχέδιο στο μυαλό του και για να το επιτύχει χρησιμοποιεί τις φωνές/το κλάμα συνειδητά για να επιβληθεί σε εσάς προσωπικά. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Τα παιδιά, πόσο μάλλον τα βρέφη και τα πολύ μικρά παιδιά (όπως το δικό σας) έχουν ανάγκες. Κι αυτές προσπαθούν να καλύψουν με την όποια συμπεριφορά τους. Αν καλύπτονται είναι χαρούμενα και γελούν, αν όχι θυμώνουν-λυπούνται και κλαίνε/τσιρίζουν/γκρινιάζουν. Πχ έχει ανάγκη να εξερευνήσει, δεν ξέρει και δεν το νοιάζει φυσικά αν κάτι είναι γυάλινο. Είναι εντυπωσιακό, χρωματιστό, λείο του το παίρνετε - γκρινιάζει/τσιρίζει. Μπορεί να παίζει όμορφα με κάποιον (όποιος κι αν είναι αυτός) και να περνάει τέλεια και όταν έξαφνα αυτό το παιχνίδι κόβεται (δεν αντιλαμβάνεται/αφορά το παιδί το εάν υπάρχει κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει εκείνη την στιγμή) αντιδρά και τσιρίζει.

 

Πριν κάνω παιδιά ήμουν κι εγώ φωστήρας παιδαγωγός και φυσικά το "όχι θα έπρεπε να είναι ΌΧΙ" κι όχι "ναι μεν, αλλά" όχι "δίκιο έχεις, τι θα έλεγες να κάναμε τώρα αυτό" κλπ.

Πλέον η οπτική μου έχει αλλάξει εντελώς. Σε τόσο μικρά παιδιά (και γενικότερα όμως) δεν έχει νόημα το να τα πειθαρχούμε με αυστηρότητα όντας απόλυτοι. Αλλά να τα πειθαρχούμε διπλωματικά όπως γράφει εδώ @Sentir...natureza (εμάς 4μισι η μεγάλη κι έχει ακόμη ξεσπάσματα)

12 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Κατανοηση, αγκαλιτσα, ηρεμια, υπομονη, αντιπερισπασμους (ακομη πιανουν στην ηλικια σας) και καλα ξεμπερδεματα μεχρι τα 4 περιπου

Ο αντιπερισπασμός και η διπλωματία είναι μεγάλο όπλο του γονιού. Στην ηλικία σας όντως ακόμη είναι απλά τα πράγματα. Αργότερα που θα μιλάει και θα διεκδικεί με λόγια εκεί θέλει δουλεία από τον γονιό. Να τα καλλιεργήσει. Δεν είναι καθόλου εύκολο κάποιες φορές (τα κάνω θάλασσα συχνά πυκνά). Ωστόσο η εμπειρία μου από τα παιδιά μου (κυρίως την μεγάλη) μου δείχνει ότι η ευθεία κόντρα με τα παιδιά δεν είναι καλό πράγμα. Βγαίνουν όλοι ζημιωμένοι και στεναχωρημένοι (οι γονείς συχνά γεμάτοι τύψεις... εγώ πολλές φορές). Αυτό που θα χτίσεις με την διπλωματική συμπεριφορά έχει διαχρονική αξία και αποκομίζουν όλοι οφέλη από αυτό.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

11 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Η γιαγιά του ας πούμε (η πεθερά μ) έχει την τάση Μόλις αρχίσει να κλαίει για κάτι που δεν του δώσαμε να του το δίνει αμέσως ... όποτε το μωρό καταλαβαίνει ότι με το κλάμα θα περάσει το δικό του. Θέλω να πω εγώ μπορεί να κρατάω το όχι μου αλλά οι οικολόγοι που δεν το κρατάνε ; Τι κάνω σε αυτή την περίπτωση ; 

Της εχεις μιλησει; Εχω περασει κι εγω καταστασεις που διαφωνουσα για τα παιδια με την πεθερα μου (ακομη δηλαδη, δεν νομιζω οτι θα τελειωσει ποτε) αλλα εβαλα τα ορια μου απο την αρχη. Παντα με το μαλακο αλλα οταν εβλεπα οτι δεν δινει σημασια τοτε ειτε την επιανε ο αντρας μου και της μιλουσε ειτε μιλουσα με πιο αυστηρο υφος και καταλαβαινε οτι μιλαω σοβαρα. 

 

11 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Αγχώνομαι πολύ ότι η γιαγιά σε αυτή την περίπτωση βγαίνει τόσο καλή και εγώ η κακιά ... δηλαδή τώρα να φανταστείς όταν την βλέπει σταματάει ακόμα κ το φαΐ του και αρχίζει να τσιρίζει και να της κάνει χεράκια για να τον πάρει αγκαλιά. Και φυσικά το βλέπει τον παίρνει και το φαΐ του ας πούμε τώρα δεν το έφαγε το έκοψε στην μέση. Απελπίζομαι με τέτοιες καταστάσεις. Τι να της έλεγα ; Να φύγει να μην την βλέπει ;  

Στην συγκεκριμενη περιπτωση θα ελεγα στην γιαγια να κατσει μαζι του στο τραπεζι μεχρι να τελειωσει το φαγητο του ή αν την ζητουσε παλι, να τον επαιρνε αγκαλια (παλι στο τραπεζι) για να φαει. Φυσικα θα εξηγησεις στη γιαγια οτι τωρα τρωει και δεν θελεις να τον παρει απο το τραπεζι. Δεν εχω καταλαβει αν βαζεις τα ορια σου στους παππουδες, δεν τους λες αν δεν θελεις να κανουν κατι; Δεν πειραζει να "κακομαθαινουν" οι παππουδες τα εγγονια τους (θα ελεγα οτι επιβαλλεται) αλλα πρεπει να εχεις κι εσυ καποια συγκεκριμενα ορια που δεν θα επιτρεπεις να τα ξεπερνανε. Επισης, δεν θεωρω οτι στην ηλικια σας συμβαινει αυτο

Παράθεση

Την βλέπει και καταλαβαίνει ότι εκεί του περνάει ενώ σε εμένα όχι.

Η χειριστικη συμπεριφορα ειναι κατι που καλλιεργειται σε βαθος χρονου και σιγουρα οχι σε μωρο 14 μηνων. Δεν θα συμπεριφερεται χειριστικα επειδη η γιαγια του κανει ολα τα χατιρια. Θα καταλαβει μεγαλωνοντας οτι η γιαγια ειναι πιο χαλαρη (ετσι δεν πρεπει;;;;) και η μαμα οχι. Αυτο δεν ειναι κατι κακο, δεν σημαινει οτι σε αγαπαει ή σε εκτιμαει λιγοτερο. Γενικως, συμφωνω με την @samsympan σε ο,τι γραφει παραπανω. Πιστευω πως η μεγαλυτερη παρανοηση των γονιων ειναι οτι το παιδι τους κανει κατι επιτηδες, για να τους εκνευρισει, για να "περασει το δικο του". Ακομη κι εγω που ξερω πως δεν ειναι ετσι, πολλες φορες εχω πιασει τον εαυτο μου να το σκεφτεται βλεποντας μια συγκεκριμενη κατασταση. Αν ομως βλεπεις αυτην την οπτικη γωνια τοτε χανεις ολη την ουσια και η αντιμετωπιση σου γινεται αμεσως διαφορετικη, δημιουργωντας εξουσιαστικες συμπεριφορες στις οποιες το παιδι αντιδραει και δημιουργειται ενας φαυλος κυκλος αντιδρασης. Μπαινεις στο τρυπακι να πειθαρχησεις τον μικρο τυραννο αντι να προσπαθησεις να αντιληφθεις τον λογο που συμπεριφερεται ετσι και να δρασεις με ενσυναισθηση και κατανοηση (και με διπλωματια ή οπως προτιμαω να λεω "με φαντασια και δημιουργικοτητα").

 
Link to comment
Share on other sites

Just now, Sentir...natureza είπε:

Στην συγκεκριμενη περιπτωση θα ελεγα στην γιαγια να κατσει μαζι του στο τραπεζι μεχρι να τελειωσει το φαγητο του ή αν την ζητουσε παλι, να τον επαιρνε αγκαλια (παλι στο τραπεζι) για να φαει. Φυσικα θα εξηγησεις στη γιαγια οτι τωρα τρωει και δεν θελεις να τον παρει απο το τραπεζι. Δεν εχω καταλαβει αν βαζεις τα ορια σου στους παππουδες, δεν τους λες αν δεν θελεις να κανουν κατι; Δεν πειραζει να "κακομαθαινουν" οι παππουδες τα εγγονια τους (θα ελεγα οτι επιβαλλεται) αλλα πρεπει να εχεις κι εσυ καποια συγκεκριμενα ορια που δεν θα επιτρεπεις να τα ξεπερνανε. Επισης, δεν θεωρω οτι στην ηλικια σας συμβαινει αυτο

Όχι πραγματικά θεωρώ ότι βάζω τα όρια μου. Αλλά ας πούμε μέχρι που ; Γιατί δεν θέλω να γίνομαι κι παράλογη. Καταλαβαίνω ότι η γιαγιά θα είναι πάντα γιαγιά και ότι ναι σε κάποιο βαθμό επιβάλετε να κακομαθαίνει τα εγγόνια της. Θέλω να πω ότι μπορώ να πράξω όπως λες την στιγμή που τρώει και να της εξηγήσω να κάτσει μαζί μας για να φάει το μωρό και φυσικά κ θα το κάνει. Στην 3η όμως προσπάθεια να του δώσω κουτάλια να φάει που το μωρό θα συνεχίζει την γκρινια θα αρχίσει να λέει «Νταξει αστον δεν πειράζει μάλλον δεν πεινάει θα προσπαθήσουμε αργότερα» κλπ κάτι που δεν θα γινόταν ας πούμε αν είμασταν σπίτι μας εγώ κ το μωρό. 
Η ας πούμε όσο αφορά πχ το αντικείμενο που δεν τον αφήνουμε να το πιάσει εκείνη την στιγμή και αυτό γκρινιάζει και εκείνη του το δίνει. Τι μπορώ να πω εγώ εκεί ; Αν είμαι στο δωμάτιο ας πούμε και ακούω οδι συμβαίνει αυτό. Δεν βρίσκομαι καν μπροστά ... είναι σωστό να βγω και να επεμβω και σε αυτό ; Έτσι και αλλιώς πίσω από την πλάτη μου και μπισκότο θα του δώσει παραπάνω και τηλεόραση θα τον αφήσει να χαζέψει και να μην φάει το φαΐ του θα τον αφήσει. 

3 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Κάνω ένα σχόλιο μόνο σχετικά με αυτό, κι επειδή καταλαβαίνω ότι ανησυχείτε να μην γίνει το παιδί "κακομαθημένο".

 

Όταν ακούμε/διαβάζουμε για "χειριστική συμπεριφορά" ενός παιδιού, θα πρέπει να το διαχωρίζουμε από ότι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για έναν ενήλικα. Μην κοιτάτε το παιδί σας και νομίζετε ότι καταστρώνει κάποιο στρατηγικό σχέδιο στο μυαλό του και για να το επιτύχει χρησιμοποιεί τις φωνές/το κλάμα συνειδητά για να επιβληθεί σε εσάς προσωπικά. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Τα παιδιά, πόσο μάλλον τα βρέφη και τα πολύ μικρά παιδιά (όπως το δικό σας) έχουν ανάγκες. Κι αυτές προσπαθούν να καλύψουν με την όποια συμπεριφορά τους. Αν καλύπτονται είναι χαρούμενα και γελούν, αν όχι θυμώνουν-λυπούνται και κλαίνε/τσιρίζουν/γκρινιάζουν. Πχ έχει ανάγκη να εξερευνήσει, δεν ξέρει και δεν το νοιάζει φυσικά αν κάτι είναι γυάλινο. Είναι εντυπωσιακό, χρωματιστό, λείο του το παίρνετε - γκρινιάζει/τσιρίζει. Μπορεί να παίζει όμορφα με κάποιον (όποιος κι αν είναι αυτός) και να περνάει τέλεια και όταν έξαφνα αυτό το παιχνίδι κόβεται (δεν αντιλαμβάνεται/αφορά το παιδί το εάν υπάρχει κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει εκείνη την στιγμή) αντιδρά και τσιρίζει.

 

Πριν κάνω παιδιά ήμουν κι εγώ φωστήρας παιδαγωγός και φυσικά το "όχι θα έπρεπε να είναι ΌΧΙ" κι όχι "ναι μεν, αλλά" όχι "δίκιο έχεις, τι θα έλεγες να κάναμε τώρα αυτό" κλπ.

Πλέον η οπτική μου έχει αλλάξει εντελώς. Σε τόσο μικρά παιδιά (και γενικότερα όμως) δεν έχει νόημα το να τα πειθαρχούμε με αυστηρότητα όντας απόλυτοι. Αλλά να τα πειθαρχούμε διπλωματικά όπως γράφει εδώ @Sentir...natureza (εμάς 4μισι η μεγάλη κι έχει ακόμη ξεσπάσματα)

Ο αντιπερισπασμός και η διπλωματία είναι μεγάλο όπλο του γονιού. Στην ηλικία σας όντως ακόμη είναι απλά τα πράγματα. Αργότερα που θα μιλάει και θα διεκδικεί με λόγια εκεί θέλει δουλεία από τον γονιό. Να τα καλλιεργήσει. Δεν είναι καθόλου εύκολο κάποιες φορές (τα κάνω θάλασσα συχνά πυκνά). Ωστόσο η εμπειρία μου από τα παιδιά μου (κυρίως την μεγάλη) μου δείχνει ότι η ευθεία κόντρα με τα παιδιά δεν είναι καλό πράγμα. Βγαίνουν όλοι ζημιωμένοι και στεναχωρημένοι (οι γονείς συχνά γεμάτοι τύψεις... εγώ πολλές φορές). Αυτό που θα χτίσεις με την διπλωματική συμπεριφορά έχει διαχρονική αξία και αποκομίζουν όλοι οφέλη από αυτό.

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ! Ναι φυσικά δεν θέλω και δεν θεωρώ ότι είμαι κιόλας από τους πολύ αυστηρούς γονιούς. Δεν θέλω το παιδί στα μάτια μου να βλέπει έναν τιρανο. Προσπαθώ να του αφιερώνω ποιοτικό χρόνο και να παίζουμε μαζί και να παίρναμε όλοι ωραία. Γενικά στην καθημερινότητα μας όλα πήγαιναν τέλεια και δεν υπήρχε αυτό μέχρι στιγμής (όσο ήμασταν μόνοι εγώ κ το μωρό στο σπίτι) από την στιγμή που ήρθαμε εδώ Και είναι αρκετό διάστημα μέσα στην μέρα με την πεθερά  βλέπω μια τελείως διαφορετική συμπεριφορά. Σκέφτομαι ότι ίσως είναι μια εβδομάδα μόνο (όσο δηλαδή είμαστε εδώ) και μετά θα του περάσει. Μπορεί κ όχι όμως. 

Just now, Sentir...natureza είπε:

Δεν εχω καταλαβει αν βαζεις τα ορια σου στους παππουδες, δεν τους λες αν δεν θελεις να κανουν κατι

Δεν ξέρω κατά ποσό θα ήταν σωστό. Τις λίγες ώρες που θα μου κρατήσει τώρα το μωρό στις διακοπές (γιατί στην Αθήνα δεν παίζει αυτό δουλεύει κ δεν μπορεί) κατά ποσό θα ήταν σωστό για αυτό το λίγο που τον κρατάει τώρα να της πω και τον τρόπο που θα κάνει κάθε τι. 

Link to comment
Share on other sites

13 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ! Αυτό που λες με το όχι οκ και εγώ θέλω να το κρατάω από την στιγμή που απαγόρευσα κάτι να είναι έτσι και όχι να παιρναει το δικό του. Οι υπόλοιποι όμως δεν το κάνουν. Η γιαγιά του ας πούμε (η πεθερά μ) έχει την τάση Μόλις αρχίσει να κλαίει για κάτι που δεν του δώσαμε να του το δίνει αμέσως ... όποτε το μωρό καταλαβαίνει ότι με το κλάμα θα περάσει το δικό του. Θέλω να πω εγώ μπορεί να κρατάω το όχι μου αλλά οι οικολόγοι που δεν το κρατάνε ; Τι κάνω σε αυτή την περίπτωση ; 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση να είσαι καλά! Αγχώνομαι πολύ ότι η γιαγιά σε αυτή την περίπτωση βγαίνει τόσο καλή και εγώ η κακιά ... δηλαδή τώρα να φανταστείς όταν την βλέπει σταματάει ακόμα κ το φαΐ του και αρχίζει να τσιρίζει και να της κάνει χεράκια για να τον πάρει αγκαλιά. Και φυσικά το βλέπει τον παίρνει και το φαΐ του ας πούμε τώρα δεν το έφαγε το έκοψε στην μέση. Απελπίζομαι με τέτοιες καταστάσεις. Τι να της έλεγα ; Να φύγει να μην την βλέπει ; Την βλέπει και καταλαβαίνει ότι εκεί του περνάει ενώ σε εμένα όχι. 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου ! Απλά δεν με είχε συνηθησει σε τέτοιες συμπεριφορές. Στο σπίτι είναι συνέχεια μαζί μου και ότι πω αυτό γίνεται στην ουσία Και ας γκρινιάξει λίγο .. εδώ βλέπει ότι αυτά του περνάνε με την γιαγιά κ ότι μόλις κλαίει του δίνει αυτό που θέλει. Μην σου πω ότι νιώθω ότι τον κακό μαθαίνουν κ με αυτό τον τρόπο 

Γενικά με το θέμα των παππούδων έχει να κάνει μέχρι ένα σημείο με εσένα μετά είναι στο χαρακτήρα του εκάστοτε παππού....εγώ έχω βάλει τα όρια μου σε ολους όταν τρώμε δεν ενοχλεί κανείς με παιχνίδια ομιλίες κλπ δεν σηκώνεται από το τραπέζι αν δεν βεβαιωθω εγώ η ίδια ότι χόρτασε τα αστην χόρτασε από άλλους δεν πιάνουν σε εμένα...κάποια δόση που πηγαίναμε στα πεθερικά την είχαν μάθει πολύ αγγαλια και στο σπίτι μου άλλαζε τον αδοξαστο δηλ για τρεις ώρες κάναμε μια εβδομάδα να συνέλθουμε οπότε εξήγησα την πρωτη φορά που έγινε ότι δεν θέλω όλη την ώρα να είναι από αγγαλια σε αγγαλια γιατί στο σπίτι που είμαι μόνη μου δεν με αφήνει να κάνω τίποτα άλλο γτ θέλει αγγαλια....αλλά είναι αυτό που σου λέω αν δεν θέλει να καταλάβει ο άλλος όσα όρια και να βάλεις δεν πρόκειται αν δεν είναι στον χαρακτήρα του άλλου να καταλάβει ευτυχώς οι παππούδες και οι μεν και οι δε είναι πολύ συνεργάσιμοι και ακούν πάντα ότι και να πω ας πούμε η μαμά μου που έτυχε να την κρατήσει(ήταν 7μηνων τότε) ήθελε να της γράψω σε χαρτί ποτέ είναι να φάει και τι τι ώρα πάει για ύπνο για να μην φύγει από το πρόγραμμα της...

Αν γίνει κάτι και δεν μπορεις να παρέμβεις εσύ την ώρα που γίνεται με αυστηρό ύφος αλλά για κάποιο σοβαρό λογο(πχ να τον σηκώσει από το τραπέζι πριν καλά καλά φάει)πες τον άντρα σου να τους μιλήσει.. 

Και φυσικά αν πω όχι για κάτι δεν πρόκειται κανείς να της το δώσει όμως θα έρθουν να την πάρουν αγγαλια για να ξεχαστεί αν κλαίει επειδή το θέλει και δεν με ενοχλεί,,θα με ενοχλούσε αν έλεγα όχι και κάποιος της το έδινε....π.χ έχει τύχει να θέλει την γυάλα με τα χρυσόψαρα τι να κάνουμε εξηγώ ότι δεν γίνεται για πιο λογο και ας κλάψει δεν γινεται και αλλιως

8Fh7p2.png

Link to comment
Share on other sites

Just now, Super.mum είπε:

Σκέφτομαι ότι ίσως είναι μια εβδομάδα μόνο (όσο δηλαδή είμαστε εδώ) και μετά θα του περάσει. Μπορεί κ όχι όμως

Δεν συμβαίνει κάτι προσωρινό. Το παιδί μεγαλώνει, αρχίζει να έχει άποψη για όλα και να την εκφράζει με όποιον τρόπο μπορεί. Αυτό θα συμβαίνει ανεξαρτήτως παρουσίας τρίτων. Απλώς όταν είμαστε μόνοι με το παιδί και δεν το απασχολούν κι άλλοι, έχουμε πλήρη αντίληψη του τι συμβαίνει και (νομίζουμε ότι) έχουμε και τον πλήρη έλεγχο.

 

Εγώ δεν υπεισέρχομαι καθόλου στο θέμα συνεννόησης με τους γύρω (εννοείται πως είναι βοηθητικό για την ομαλή συνύπαρξη να ακολουθούν όλοι την ίδια γραμμή). Στέκομαι στην οπτική περί χειρισμού των ξεσπασμάτων.

 

Όπως και να έχει όταν υπάρχει σύγκρουση των θέλω του παιδιού με τα πρέπει τα δικά μας, η διπλωματία είναι η καλύτερη έξοδος από την κρίση. Το ίδιο και στις συγκρούσεις απόψεων μεταξύ ενηλίκων. :wink:

Link to comment
Share on other sites

On 12/8/2020 at 2:12 ΜΜ, ΒαλεντιναΧρηστος είπε:

Γενικά με το θέμα των παππούδων έχει να κάνει μέχρι ένα σημείο με εσένα μετά είναι στο χαρακτήρα του εκάστοτε παππού....εγώ έχω βάλει τα όρια μου σε ολους όταν τρώμε δεν ενοχλεί κανείς με παιχνίδια ομιλίες κλπ δεν σηκώνεται από το τραπέζι αν δεν βεβαιωθω εγώ η ίδια ότι χόρτασε τα αστην χόρτασε από άλλους δεν πιάνουν σε εμένα...κάποια δόση που πηγαίναμε στα πεθερικά την είχαν μάθει πολύ αγγαλια και στο σπίτι μου άλλαζε τον αδοξαστο δηλ για τρεις ώρες κάναμε μια εβδομάδα να συνέλθουμε οπότε εξήγησα την πρωτη φορά που έγινε ότι δεν θέλω όλη την ώρα να είναι από αγγαλια σε αγγαλια γιατί στο σπίτι που είμαι μόνη μου δεν με αφήνει να κάνω τίποτα άλλο γτ θέλει αγγαλια....αλλά είναι αυτό που σου λέω αν δεν θέλει να καταλάβει ο άλλος όσα όρια και να βάλεις δεν πρόκειται αν δεν είναι στον χαρακτήρα του άλλου να καταλάβει ευτυχώς οι παππούδες και οι μεν και οι δε είναι πολύ συνεργάσιμοι και ακούν πάντα ότι και να πω ας πούμε η μαμά μου που έτυχε να την κρατήσει(ήταν 7μηνων τότε) ήθελε να της γράψω σε χαρτί ποτέ είναι να φάει και τι τι ώρα πάει για ύπνο για να μην φύγει από το πρόγραμμα της...

Αν γίνει κάτι και δεν μπορεις να παρέμβεις εσύ την ώρα που γίνεται με αυστηρό ύφος αλλά για κάποιο σοβαρό λογο(πχ να τον σηκώσει από το τραπέζι πριν καλά καλά φάει)πες τον άντρα σου να τους μιλήσει.. 

Και φυσικά αν πω όχι για κάτι δεν πρόκειται κανείς να της το δώσει όμως θα έρθουν να την πάρουν αγγαλια για να ξεχαστεί αν κλαίει επειδή το θέλει και δεν με ενοχλεί,,θα με ενοχλούσε αν έλεγα όχι και κάποιος της το έδινε....π.χ έχει τύχει να θέλει την γυάλα με τα χρυσόψαρα τι να κάνουμε εξηγώ ότι δεν γίνεται για πιο λογο και ας κλάψει δεν γινεται και αλλιως

Ναι εμένα δυστηχως τα πεθερικά μου δεν τα καταλαβαίνουν αυτά. Έχουν κρατήσει τους δικους τους ξεχωριστούς τρόπους και όπως μεγαλώναν τα δικά τους παιδιά τώρα έτσι κάνουν και τώρα. Ακούω και πολλές εκφράσεις του τύπου έλα μωρε εμείς τι πάθαμε και σιγά τον βλέπουμε για λίγο να τον χαρούμε. ( το λίγο το δικό τους είναι σχετικό) και γενικά δεν θα πολύ δώσουν σημασία σε αυτά που ζητάω ... όταν φύγω θα κάνουν αυτά ακριβώς που θέλουν εκείνοι. Οι γονοις μου είναι η αλήθεια είναι τελείως διαφορετικοί ... αν τύχει και αφήσω λίγο το παιδί σε αυτούς η μάνα μου θα κάνει ότι ακριβώς κ η δικιά σου. Θα με βάλει να της τα γράψω όλα σε χαρτί. Μην τυχών και τον βγάλει από το προγραμμα του :p αλλά δυστηχως δεν έχω την βοήθεια που θα ήθελα από εκεί. Μέσα σε 14 μήνες οι φορές που τον κράτησε ήταν μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού και μερικές από αυτές δεν είχα φύγει καν ήμουν μπροστά :p όποτε ξανά έρχομαι από ανάγκη στην φάση να τον κρατήσει λίγο κάποιες φορές η πεθερά. Και απλά μέχρι τώρα δεν είχα Συνειδητοποίηση ότι παρά ήταν έτσι τα πράγματα. Τώρα το ειδα στις διακοπές που μένουμε στο ίδιο σπίτι για λίγες μέρες. 

On 12/8/2020 at 2:41 ΜΜ, samsympan είπε:

Δεν συμβαίνει κάτι προσωρινό. Το παιδί μεγαλώνει, αρχίζει να έχει άποψη για όλα και να την εκφράζει με όποιον τρόπο μπορεί. Αυτό θα συμβαίνει ανεξαρτήτως παρουσίας τρίτων. Απλώς όταν είμαστε μόνοι με το παιδί και δεν το απασχολούν κι άλλοι, έχουμε πλήρη αντίληψη του τι συμβαίνει και (νομίζουμε ότι) έχουμε και τον πλήρη έλεγχο.

 

Εγώ δεν υπεισέρχομαι καθόλου στο θέμα συνεννόησης με τους γύρω (εννοείται πως είναι βοηθητικό για την ομαλή συνύπαρξη να ακολουθούν όλοι την ίδια γραμμή). Στέκομαι στην οπτική περί χειρισμού των ξεσπασμάτων.

 

Όπως και να έχει όταν υπάρχει σύγκρουση των θέλω του παιδιού με τα πρέπει τα δικά μας, η διπλωματία είναι η καλύτερη έξοδος από την κρίση. Το ίδιο και στις συγκρούσεις απόψεων μεταξύ ενηλίκων. :wink:

Έλεγα μήπως ήταν προσωρινό τώρα στις διακοπές που την βλέπει και συνέχεια. Γιατί ας πούμε τρώει , μπαίνει εκείνη ξαφνικά στην κουζίνα και το μωρό τρελαίνεται θέλει να τον πάρει αμέσως αγκαλιά. Χθες άρχισε να του κάνει διαφορά και καλά για να με βοηθήσει να φάει (αλλά στην ουσία δεν με βοηθούσε όσο του έκανε χαρές τόσο ήθελε εκείνο να τον πάρει αγκαλιά και να βγει από το καρεκλάκι) όποτε είπα τώρα θα τον αναλάβω εγώ αφήστε τον σε εμένα. Έδειξε να τσαντιστηκε λίγο αν και δεν κατάλαβα γιατί. Γιατί εγώ το είπα πολύ ήρεμα και ευγενικά. Μόλις απομακρύνθηκε φυσικά ο μικρός έφαγε όλο το πιάτο με το φαΐ του. Απλά μάλλον επειδή παίζει μαζί του και δεν του χαλάει χατίρι την θέλει πολύ. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Super.mum είπε:

Ναι εμένα δυστηχως τα πεθερικά μου δεν τα καταλαβαίνουν αυτά. Έχουν κρατήσει τους δικους τους ξεχωριστούς τρόπους και όπως μεγαλώναν τα δικά τους παιδιά τώρα έτσι κάνουν και τώρα. Ακούω και πολλές εκφράσεις του τύπου έλα μωρε εμείς τι πάθαμε και σιγά τον βλέπουμε για λίγο να τον χαρούμε. ( το λίγο το δικό τους είναι σχετικό) και γενικά δεν θα πολύ δώσουν σημασία σε αυτά που ζητάω ... όταν φύγω θα κάνουν αυτά ακριβώς που θέλουν εκείνοι. Οι γονοις μου είναι η αλήθεια είναι τελείως διαφορετικοί ... αν τύχει και αφήσω λίγο το παιδί σε αυτούς η μάνα μου θα κάνει ότι ακριβώς κ η δικιά σου. Θα με βάλει να της τα γράψω όλα σε χαρτί. Μην τυχών και τον βγάλει από το προγραμμα του :p αλλά δυστηχως δεν έχω την βοήθεια που θα ήθελα από εκεί. Μέσα σε 14 μήνες οι φορές που τον κράτησε ήταν μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού και μερικές από αυτές δεν είχα φύγει καν ήμουν μπροστά :p όποτε ξανά έρχομαι από ανάγκη στην φάση να τον κρατήσει λίγο κάποιες φορές η πεθερά. Και απλά μέχρι τώρα δεν είχα Συνειδητοποίηση ότι παρά ήταν έτσι τα πράγματα. Τώρα το ειδα στις διακοπές που μένουμε στο ίδιο σπίτι για λίγες μέρες. 

Έλεγα μήπως ήταν προσωρινό τώρα στις διακοπές που την βλέπει και συνέχεια. Γιατί ας πούμε τρώει , μπαίνει εκείνη ξαφνικά στην κουζίνα και το μωρό τρελαίνεται θέλει να τον πάρει αμέσως αγκαλιά. Χθες άρχισε να του κάνει διαφορά και καλά για να με βοηθήσει να φάει (αλλά στην ουσία δεν με βοηθούσε όσο του έκανε χαρές τόσο ήθελε εκείνο να τον πάρει αγκαλιά και να βγει από το καρεκλάκι) όποτε είπα τώρα θα τον αναλάβω εγώ αφήστε τον σε εμένα. Έδειξε να τσαντιστηκε λίγο αν και δεν κατάλαβα γιατί. Γιατί εγώ το είπα πολύ ήρεμα και ευγενικά. Μόλις απομακρύνθηκε φυσικά ο μικρός έφαγε όλο το πιάτο με το φαΐ του. Απλά μάλλον επειδή παίζει μαζί του και δεν του χαλάει χατίρι την θέλει πολύ. 

Κλασικα πραγματα! Ειχα παιδι που ετρωγε τα παντα (οταν ηταν μηνων,σε αλεσμενα ακομα) αλλα η πεθερα μου εφερνε οοοολα τα βιβλια και τα παιχνιδια στο τραπεζι και εκανε παρασταση για να φαει. Μα.. αφου τρωει ετσι κι αλλιως,γιατι να ξεκιναμε τετοιες συνηθειες;; Τον μικρο δυο μεσημερια τον ταισε ετσι,και το τριτο μεσημερι μου εδειχνε γυρω γυρω να του πιασω πραγματα, αλλιως φωναζε. Πηρε δυο μερες να επανελθει! 
και μετα ολοι λενε «μεσα σε δυο ωρες τι επιρροη μπορει να εχει μια γιαγια;;»  Κι ομως..

Link to comment
Share on other sites

On 14/8/2020 at 3:06 ΜΜ, irin είπε:

Κλασικα πραγματα! Ειχα παιδι που ετρωγε τα παντα (οταν ηταν μηνων,σε αλεσμενα ακομα) αλλα η πεθερα μου εφερνε οοοολα τα βιβλια και τα παιχνιδια στο τραπεζι και εκανε παρασταση για να φαει. Μα.. αφου τρωει ετσι κι αλλιως,γιατι να ξεκιναμε τετοιες συνηθειες;; Τον μικρο δυο μεσημερια τον ταισε ετσι,και το τριτο μεσημερι μου εδειχνε γυρω γυρω να του πιασω πραγματα, αλλιως φωναζε. Πηρε δυο μερες να επανελθει! 
και μετα ολοι λενε «μεσα σε δυο ωρες τι επιρροη μπορει να εχει μια γιαγια;;»  Κι ομως..

Ακριβώς αυτό που περνάω Και εγώ με το φαΐ. Μια χαρά τα έτρωγε όλα στην Αθήνα ... μόλις ήρθαμε εδώ μια , δυο φορές που τον παρακαλαγε Η πεθερά να φάει και έκανε τον κλόουν για να φάει , μετά άρχισε και εκείνος την γκρίνια. Απλά εμένα αυτό που με ανησυχεί είναι οκ φυσικά και με ανυσηχει το προγραμμα του που έχασε τελείως εδώ με την πεθερά ... με ενοχλεί όμως περισσότερο αυτή η προσκόλληση στην γιαγιά και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ 

Link to comment
Share on other sites

22 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Ακριβώς αυτό που περνάω Και εγώ με το φαΐ. Μια χαρά τα έτρωγε όλα στην Αθήνα ... μόλις ήρθαμε εδώ μια , δυο φορές που τον παρακαλαγε Η πεθερά να φάει και έκανε τον κλόουν για να φάει , μετά άρχισε και εκείνος την γκρίνια. Απλά εμένα αυτό που με ανησυχεί είναι οκ φυσικά και με ανυσηχει το προγραμμα του που έχασε τελείως εδώ με την πεθερά ... με ενοχλεί όμως περισσότερο αυτή η προσκόλληση στην γιαγιά και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ 

Εκμεταλλευσου το και πηγαινε για καφε! :-Pλογικο ειναι βρε,νεο ατομο στον οριζοντα,που τον λατρευει και του κανει ολα τα χατιρια!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...