Βοήθεια!!!Προσαρμογή 19μηνου παιδιού στον ερχομό νέου μέλους

[CRISTINA76]

Καλημέρα σας. Τον Δεκέμβριο με το καλό θα μας έρθει και το δεύτερο μας παιδάκι. Ο «μεγάλος» μας τότε θα είναι 20,5. Έχω λοιπόν το εξής πρόβλημα. Σαν πρώτο παιδί κάναμε το λάθος να τον έχουμε πάντα κοντά μας για να τον βλέπουμε μη πέσει και χτυπήσει, οπότε το παιδί συνήθισε να έχει πάντα την μαμά η τον μπαμπά κοντά του. Μεγαλώνοντας άρχισε να παίζει μαζί μας και ποτέ μόνος του και δεν τον πιέσαμε να κάθεται και μόνος στο δωμάτιο του αφού δεν το είχε μάθει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι τώρα υπερβολικά προσκολλημένος στην μαμά και στον μπαμπά. Τώρα που περιμένουμε το δεύτερο εκ των πραγμάτων δεν θα έχει την αμέριστη προσοχή της μαμάς γιατί στις αρχές το μωρό θα θέλει πολύ φροντίδα. Φοβάμαι ότι ο μικρός μου θα θεωρήσει την μπέμπα μας σαν εισβολέα που του παίρνει την μαμά και τον μπαμπά και θα ζηλεύει το μωρό. Προσπαθώ να του μάθω τώρα, πριν γεννηθεί η αδελφούλα του, να παίζει και να ασχολείται μόνος του αλλά ίσως δεν έχω βρει τον σωστό τρόπο. Πηγαίνουμε μαζί στο δωμάτιο του και τον αφήνω να παίξει με ένα παιχνιδάκι του. όταν τον βλέπω ότι παίζει του λέω ότι η μαμά πάει να κάνει μια δουλειά η να πιει νερό και θα έρθει πάλι, αλλά μόλις βγαίνω από το δωμάτιο τρέχει από πίσω μου και με φωνάζει. Τον στέλνω πάλι μέσα και μετά από 1 λεπτό πάω πάλι για να δει ότι η μαμά δεν έφυγε αλλά γενικά δεν καταφέρνω να τον αφήσω μόνο του γιατί δεν μένει. Επίσης τον στέλνω στο δωμάτιο του να παίζει και ανά διαστήματα πάω και στέκομαι έξω από την πόρτα και του λέω «μπράβο το αγόρι μου που παίζει μονό του η μανούλα κάνει δουλειές και θα έρθει σε λίγο», αλλά πολύ σπάνια το καταφέρουμε αυτό.

Δεν ξέρω αν είναι σωστές οι κινήσεις μου η αν κάνω κάτι λάθος. Εύχομαι μέσα στους επόμενους μήνες να τα καταφέρω.

Ξέχασα να αναφέρω ότι πάει σε βρεφονηπιακό σταθμό και έτσι δεν είναι πολλές ώρες με την μαμά και τον μπαμπά επειδή και εμείς δουλεύουμε. Για αυτό είναι και πιο δύσκολο να ξεκολλήσει από πάνω μας.

Τι άλλο μπορώ να κάνω? Βοήθεια!!!

[katd]

Εχω ακριβως τους ιδιους προβληματισμους (και εμενα δεν παει παιδικο-απο Δευτερα θα ειναι μαζι μου στο σπιτι)!!!Αν καποια μανουλα μπορει να δωσει συμβουλες???Ευχαριστουμε!!!!

[CRISTINA76]

Το παν είναι η αλλαγή αυτή να γίνει πριν γεννηθούν τα μωρά μας… όσες λιγότερες αλλαγές γίνουν όταν θα έχουν γεννηθεί τα μωρά τόσο πιο μικρή θα είναι η αντίδραση των μεγάλων για τον ερχομό του νέου μέλους.. ίσως ξέρει η Μαρία να μας δώσει κάποιες συμβουλές για το πώς πρέπει να χειριστούμε την κατάσταση γιατί είναι μικρά τα παιδία μας. Εγώ πάντως του μιλάω κάθε τόσο για την αδελφούλα του που είναι στην κοιλιά της μαμάς και του έχω πάρει και μια κούκλα μωρό και του λέω ότι αυτό είναι το δικό του μωρό να το κάνει αγκάλισα και να το κάνει μετα και η μαμά…

[melissa]

Kι εγώ πρόκειται να γεννήσω τα Χριστούγεννα το δεύτερο παιδάκι μου. Το πρώτο θα είναι τότε μόλις 17 μηνών κι έχω μια δυσκολία να την προετοιμάσω για την αφίξη του νέου μέλους, γιατί ό,τι και να της πω, δεν καταλαβαίνει ακόμη. Της δείχνω πάντως συχνά σε περιοδικά φωτογραφίες από νεογέννητα και της μαθαίνω τη λέξη "νινί". Εάν έχετε κάποια φίλη με μωρό, θα μπορούσατε να κανονίσετε να την επισκέπτεστε, ώστε να εξοικειωθεί το παιδί σας με το μέγεθος και τη συμπεριφορά ενός νεογέννητου. Εγώ τυχαίνει να μην έχω κάποια φίλη με μωρό, αλλά φροντίζω να κανονίζω εξόδους και επισκέψεις σε συνομήλικους φίλους ή ξαδερφάκια, ώστε η μικρή μου να συνηθίσει σε κατάσταση συνύπαρξης με άλλα παιδιά. Μάλιστα δε διστάζω να παίξω και η ίδια μπροστά της με άλλα παιδάκια κι απ΄ότι βλέπω δε ζηλεύει, αλλά ασχολείται με κάτι άλλο εκείνη την ώρα, πράγμα που θεωρώ καλό σημάδι. Επιστρέφοντας σπίτι από το μαιευτήριο θα της κάνω κι εγώ δώρο μια κούκλα-μωρό, ώστε να μπορεί να με μιμείται τις ώρες που ασχολούμαι με το πραγματικό μωρό και να μην αισθάνεται αμήχανα και παραμελημένη. Πάντως το μεγαλύτερο παιδί χρειάζεται αγκαλιές κι αγάπη, όταν θα βρίσκετε έστω και λίγο χρόνο. Μόλις αισθανθεί ότι τίποτα δεν άλλαξε στα συναισθήματά μας προς αυτό, θα νιώσει ασφαλές κι όλα θα πάνε καλά. Καλό επίσης, είναι να το αφήνουμε να μας "βοηθάει" στη φροντίδα του μωρού π.χ. στην αλλαγή της πάνας, για να εγκλιματιστεί στο ρόλο του μεγάλου αδερφού, χωρίς όμως να έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από αυτό ή να το πιέζουμε για πράγματα που δε θα έκανε και δε θα είχαμε κι απαίτηση γι' αυτά, αν συνέχιζε να είναι μοναχοπαίδι. Το ότι έγινε μεγάλος αδερφός, δε σημαίνει ότι μεγάλωσε

[Maya]

Ωραία είναι αυτά στη θεωρία. Στην πράξη ετοιμαστείτε να βιώσετε.... μεγάλες στιγμές! Νομίζω ότι ό,τι και να γίνει, δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις εκδηλώσεις ζήλιας. Άσε που η ζήλια πρέπει να εκδηλώνεται, για να μπορούμε να συζητάμε με το παιδί. Εμείς έχουμε περίπου 15 μέρες το μωρό στο σπίτι και ο γιός μου (δύο ετών) έχει περάσει όλα τα στάδια, από απόλυτη αδιαφορία, μέχρι επιθετικότητα. Τα αντιμετωπίζουμε με υπομονή και αγάπη, γιατί όλες οι άλλες τεχνικές αποτυγχάνουν σε τόσο μικρό παιδάκι. Απλά προσπαθούμε να μην περάσουμε στο άλλο άκρο και ... τον κακομάθουμε. Η ρουτίνα του δεν έχει αλλάξει παρά μόνο όταν το παιδί μας δείχνει ότι το έχει ανάγκη. Καταλαβαίνω ότι περνάει δύσκολα και είμαστε κοντά του, όμως είναι μία δοκιμασία που πρέπει να τη βιώσει και να την ξεπεράσει μόνο του. Η πρώτη σοβαρή απώλεια στη ζωή του!

[tboys]

Ωραία είναι αυτά στη θεωρία. Στην πράξη ετοιμαστείτε να βιώσετε.... μεγάλες στιγμές!

 

Βλέπεται στο ticker τη διαφορά ηλικάς που έχουν τα παιδία μου (19 μήνες)

 

Η Maya το είπε σωστα ετοιμαστείτε να βιώσετε.... μεγάλες στιγμές!§

καλές και κακές

 

αυτό τα λέει όλα .

Τώρα είμαστε καλά. Ο μπαμπάς και η μαμά τρεχουν ακόμα αλλά πραγματικά τώρα τα χαίρομαι.

Χαίρομαι τόσο πολύ όταν επικοινωνουν μεταξύ τους . Λατρεύω που γελάει ο ένας με τον άλλο και μέσα σε μία στιγμη τσακώνονται...

 

ΝΑΙ μου αρέσει που τσακώνονται, γιατι πολύ απλά ... είναι αδελφάκια

[elenik]

Θεωρω οτι η διαφορα που εχουν τα παιδακια σας ειναι πολυ καλη.

Ναι φυσικα θα ζηλεψουν , ναι φυσικα θα αγχωθουν. Οταν ομως δουν οτι η αγαπη της μαμας και του μπαμπα ειναι κατι σταθερο και δεν κλεβεται θα ηρεμήσουν.

Εχουν τοσο μικρη διαφορα που μεγαλωνοντας θα ειναι το ενα παρεα για το αλλο και θα νοιωθετε πολυ καλα.

Το οτι δεν παιζει μονος του ειναι φυσιολογικο για την ηληκια του. Οπως και η προσκοληση στην μαμα.

Ειμαι σίγουρη οτι θα δεσουν υπεροχα οταν θα καταλαβουν οτι δεν ειναι απειλη αλλα παρεα.

Εμεις αγχωνομασταν για καποια τετοια θέματα και σιν πολλα αλλα ήταν το αρνητικο για 2ο.

Περνοντας ο καιρος ο Βασιλης ζητουσε αδερφακι να παιζει. Ισως βεβαια το εβλεπε σαν καποιο επισκεπτη αλλα οταν βλεπαμε την μοναξια που ενοιωθε εγκλωβισμενος σε εναν κοσμο μεγαλων ...... !

Τωρα πια θα εχουν 4,5 χρονια διαφορα και ελπίζω να δεσουν. Οσο μεγαλωνει η διαφορα τοσο πιο δυσκολο ειναι.

Με το καλο να υποδεχτειτε τα μωρακια σας.

[NANA]

ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ: http://parents.org.gr/psych/a218

 

EMENA ME EIXΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ. ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ ΝΑ ΤΟΝΙΖΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΕΡΦΗ. ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΥΓΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΑΜΕ. ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΤΩΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΖΗΛΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΠΟΤΕ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΠΝΙΓΕΙ ΣΤΑ ΦΙΛΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΔΡΟΜΟ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΝΕΙ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΙΛΑΕΙ. ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ...