ΣΠΕΡΜΑ ΔΟΤΗ ΕΝΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ;;

[KATERINA JV]

Anastasia,σου ευχομαι τα καλυτερα, σου αξιζει, εχεις πολλη αγαπη μεσα σου,αντε, να συζηταμε τα ευχαριστα την επομενη φορα.......

 

και στη φιλη esperanza, ελπιζω να τη βοηθησαμε να παρει μια σωστη αποφαση...

[jackrussel]

Αν είχα έστω και απειροελάχιστη υποψία ότι θα διαταρασσόταν η ισορροπία της οικογένειας από αρνητικές σκέψεις του άντρα μου ή ότι άλλο αρνητικό που θα μπορούσε να επηρεάσει συναισθήματα, σκέψεις ή πράξεις, δεν θα το έκανα.

Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι το μεγαλύτερο δώρο για ένα παιδί το να του δώσεις αδερφάκι.

Θα ήμουν πολύ ευτυχισμένη με το γεγονός ότι έχω ένα υγιές παιδί και μεγαλώνει σε μια ήρεμη οικογένεια, δεν θα ζητούσα κι άλλο με οποιοδήποτε κόστος.

Φιλικά και εντελώς υποκειμενικά!

 

διαβασα αυτο μηνυμα που με εκφραζει και ξαναμπαινω στον χορο

νομιζω οτι ο καθενας καλα θα κανει να κοιταει τις αντοχες του καθαρα στα ματια χωρις να ονειροβατει και χωρις να αγνοει αυτες του συντροφου του και κυριως να ειναι σοβαρος με το παιδακι του ειτε βιολογικα δικο του ειτε υιοθετημενο ειτε απο σπερμα δοτη

 

 

τελος δεν καταλαβαινω αυτο το θελω να χαρισω ενα αδερφακι στο παιδακι μου , λες και προκειεται για ενα δωρο το δευτερο παιδι στο πρωτο, καλο ειναι να μην προβαλουμε την επιθυμια μας για δευτερο παιδι στο πρωτο παιδι, ειναι τουλαχιστον ασχημο και αδικο

 

θα εκτιμουσα καποιον που θα ελεγε, θελω να ξανακανω παιδι για μενα, γιατι μου αρεσει η μεγαλη οικογενεια γιατι θελω να ξαναμεινω εγκυος γιατι λατρευω να λατρευω παιδια και να τα φροντιζω, δεν με νοιαζει αν ειναι δικο μου η οχι,,θελω κι αλλο παιδι ,,,αυτο ειναι πιο ξεκαθαρο και εντιμο ως σταση στα αυτια μου

 

το αλλο ομως θελω να κανω παιδι για να εχει το παιδι μου παρεα και αυτο να ειναι το πρωτο επιχειρημα που εκθετω κι οχι το δεκατο καπως μου φαινεται

 

καλο ειναι να ειμαστε ειλικρινεις με τον εαυτο μας και το συντροφο μας και ως προς τις επιθυμιες μας και ως προς τα ορια μας και κυριως να αφησουμε τα πρωτοτοκα στην ησυχια τους, μην τα φορτωνουμε με δικα μας απωθημενα,,,εγω εκανα δευτερο παιδι για σενα βρε για να μην εισαι μονος σου,,,,οχι κυρια μου εκανες δευτερο παιδι καταρχην για εσενα κι αν αυτο μου κανει καλο κι εμενα θα το αποφασισω εγω

[Λαΐδα]

διαβασα αυτο μηνυμα που με εκφραζει και ξαναμπαινω στον χορο

νομιζω οτι ο καθενας καλα θα κανει να κοιταει τις αντοχες του καθαρα στα ματια χωρις να ονειροβατει και χωρις να αγνοει αυτες του συντροφου του και κυριως να ειναι σοβαρος με το παιδακι του ειτε βιολογικα δικο του ειτε υιοθετημενο ειτε απο σπερμα δοτη

 

 

θα εκτιμουσα καποιον που θα ελεγε, θελω να ξανακανω παιδι για μενα, γιατι μου αρεσει η μεγαλη οικογενεια γιατι θελω να ξαναμεινω εγκυος γιατι λατρευω να λατρευω παιδια και να τα φροντιζω, δεν με νοιαζει αν ειναι δικο μου η οχι,,θελω κι αλλο παιδι ,,,αυτο ειναι πιο ξεκαθαρο και εντιμο ως σταση στα αυτια μου

 

 

και εγω συμφωνω με αυτα. Οι αναγκες του καθενος μας ειναι διαφορετικες, σιγουρα. Δεν υπαρχει σωστη η λαθος απαντηση..ο,τι τον εκφραζει και αγαπα ο καθενας .

ενα παιδακι ομως καλυπτει πρωτα την επιθυμια των γονιων και μετα οποιουδηποτε αλλου....

Και παλι στα ιδια καταληγουμε δηλαδη...αν θελει ο μπαμπας και η μαμα ολα ειναι απλα

[MAmom?]

Πολύ "δύσκολο" το θέμα αυτό κορίτσια...

 

Εγώ προσωπικά αν είχα ήδη ένα παιδάκι, δε θα το έκανα. Ακόμη και αν ο άντρας μου με διαβεβαίωνε ότι δε θα είχε κανένα πρόβλημα.... Γιατί αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα προβλέψεις απολύτως εκ των προτέρων. Μπορεί κάποια στιγμή καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά να άρχιζαν οι συγκρίσεις, και μετά θα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.

 

Επίσης να θέσω ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα που πέρασε στα "ελαφρά": το παιδάκι από δότη θα μεγαλώσει με την αυταπάτη οτι φέρει τα γονίδια του πατέρα του; Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά άδικο για το παιδάκι αυτό, να ψάχνει και να φαντάζεται ομοιότητες με τον πατέρα του καθώς θα μεγαλώνει....

 

Επίσης ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα είναι η σχέση του με το αδερφάκι του (εφόσον θα γνωρίζει ότι είναι από δότη). Μπορεί πάντα να νιώθει σα "μισό" παιδί της οικογένειάς αυτής... άσε που και μετά το αδερφάκι του μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως κακία σε καυγάδες και παρόμοιες περιπτώσεις...

[jackrussel]

Πολύ "δύσκολο" το θέμα αυτό κορίτσια...

 

Εγώ προσωπικά αν είχα ήδη ένα παιδάκι, δε θα το έκανα. Ακόμη και αν ο άντρας μου με διαβεβαίωνε ότι δε θα είχε κανένα πρόβλημα.... Γιατί αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα προβλέψεις απολύτως εκ των προτέρων. Μπορεί κάποια στιγμή καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά να άρχιζαν οι συγκρίσεις, και μετά θα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.

 

Επίσης να θέσω ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα που πέρασε στα "ελαφρά": το παιδάκι από δότη θα μεγαλώσει με την αυταπάτη οτι φέρει τα γονίδια του πατέρα του; Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά άδικο για το παιδάκι αυτό, να ψάχνει και να φαντάζεται ομοιότητες με τον πατέρα του καθώς θα μεγαλώνει....

 

Επίσης ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα είναι η σχέση του με το αδερφάκι του (εφόσον θα γνωρίζει ότι είναι από δότη). Μπορεί πάντα να νιώθει σα "μισό" παιδί της οικογένειάς αυτής... άσε που και μετά το αδερφάκι του μπορεί να το χρησιμοποιήσει ως κακία σε καυγάδες και παρόμοιες περιπτώσεις...

 

ολη η οικογενεια θα πρεπει να ξερει την αληθεια

αν το ζευγαρι ειναι δουλεμενο και ψημενο και δεμενο θα αντιμετωπισει ο,τι προκυψει απο ερωτηματα και δυσκολιες

αλλα αν δεν ειναι αν καποιος φοβαται ντρεπεται νοιωθει ενοχες το κρυβει, εκει αρχιζουν τα δραματα

γι αυτο λεω ωραια στη θεωρια στην πραξη ποιος το αντεχει?

[maratsam]

Δεν ξέρω κατα πόσο μπορούν να βοηθήσουν όλα αυτα τα "αν" "αν εγω δεν μπορούσα και κατέφευγα σε τέτοια λύση ....κλπ"

οκ, Αν ο παππούς μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι.

Η ψυχολογία μιας γυναίκας που μπαίνει σε μια τέτοια διαδικασία απο ανάγκη, είναι πολύπλοκη και πολυσύνθετη. Είναι ένα ζήτημα που θέτει σε τριγμούς όχι μόνο τις οικογενειακές ισορροπίες αλλα και τις προσωπικές. Ο πιο σημαντικός παράγοντας για να μπείς σε αυτή τη διαδικασία είναι η απόλυτη συνειδητοποίηση των θεμάτων που προκύπτουν απο μια τέτοια λύση και επιπροσθέτως η αμέριστη συμπαράσταση και κατανόηση του συντρόφου.

Εγω τείνω να παρατήσω το θέμα των δανεικών ωαρίων (λόγω πρόωρης εμμηνόπαυσης) γιατι ο αντρας μου δεν είναι απόλυτα σίγουρος οτι θα αγαπήσει αυτό το παιδι - εάν έρθει- όπως το πρώτο μας παιδάκι. Και δεν θέλω να φανταστώ επ ουδενί τη στιγμή που θα καταλάβω πως ξεχωρίζει τα δύο παιδιά.

Ενδιαφέρον για μένα θα είχε να μας πει τις εμπειρίες της καποια φίλη που έχει προχωρήσει σε αυτη λύση τελικα (δανεικά ωάρια-σπερματοζωάρια) και πως εξελίχθηκε τελικά.

Επίσης θα ήθελα να πω πως η ανάγκη μου δεν προκύπτει απο το οτι γεννήθηκα μάνα και οτι λατρεύω να λατρεύω τα παιδιά κλπ αλλα γιατι όντως θεωρώ πως τα παιδια που μεγαλώνουν με αδέρφια είναι πιο ισορροπημένα γενικά και πως το να έχεις μια παρεα στη ζωή σου είναι πολύ σημαντικό.

[Roxanne 121]

Καλησπερα κοριτσια. Με τον συζυγο προσπαθησαμε λιγο παραπανω απο 2 χρονια για μωρο και δεν τα καταφεραμε. Μετα απο εξετασεις βρηκαμε υψηλο ποσοστο κατακερματισμου, εχει κιρσοκηλη και βρηκαμε μια ανωμαλια στο DNA. Ελεος πια, δεν μπορω να καταλαβω πως στις μερες μας εχει γινει τοσο συχνο το φαινομενο της αντρικης υπογονιμοτητας, τελος παντων. Καναμε εξωσωματικη σε ενα φοβερο κεντρο στη Θεσσαλονικη και με την πρωτη φεραμε στον κοσμο τον κουκλο μας. Πλεον ειναι 20 μηνων και παρα πολυ κοινωνικος. Αγκαλιαζει τα παιδακια και ειναι φανερο πως θελει αδερφακι. Ηδη προσπαθουμε ενα ετος χωρις αγχος ομως. Ο συζυγος προτεινε να κανουμε σπερματεγχυση με δοτη για να βγει πιο οικονομικα και να γλιτωσω τις ενεσεις. Εγω απο την αλλη σκεφτομαι, πως θα μοιαζει, μπορει να κληρονομησει καποια ασθενεια, θα το καταλαβουν οι δικοι μας (οι οποιοι δεν ειναι ιδιαιτερα υποστηρικτικοι) και αλλα πολλα... Ειμαι 33 και ο συζυγος 38.

Τι να κανω; Εχει περασει καποια παρομοια εμπειρια;

[Συντονιστής Περιεχομένου]

επίσης δείτε και εδώ 

 

και το  αντίστοιχο καφέ!

https://www.parentscafe.gr/forum/topic/4328-poies-pame-gia-spermategchysi/page/1104/