Ξαφνικα δε θελει να παει σχολειο- φιλιες (?)

[svaou]

Καλησπερα σε ολες τις μανουλες.

Εχω το ακολουθο προβλημα εδω κ 2-3βδομαδες:

Η κορη μου(4,5ετων) πηγε φετος πρωτη φορα προνηπια.ειχε μεγαλη χαρα αφου ειναι μοναχοπαιδι κηθελε πως κ πως να βρισκεται με παιδακια.στον αγιασμο πλησιασε απο μονη της 4παιδακια που πριν καλα καλα το καταλαβει της ειπαν δε σεπαιζουμε εσενα γιατι εισαι ψηλη κ να πας στη μαμα σου.με τον αντρα μου σαστισαμε κ σαν πρωτη μερα ειπαμε να μη δωσουμε εκταση. Η μικρη κλειστικε στον εαυτο της κ μαζευτηκε εκεινη τη στιγμη αλλα το πραγμα συνεχιστηκε. Κουτσα στραβα γνωρισε ενα κοριτσακι απ το αλλο τμημα κ παιζανε στην αυλη. Στην ταξη της ομως τιποτα με αποτελεσμα να παω στη δασκαλα που ομως δεν εδωσε σημασια.και ενω το ενδιαφερον της κορης μου παρεμενε εξισου εντονο για το σχολειο οπως στις αρχες ξαφνικα εδω κ δυο βδομαδες σπαραζει κ δε θελει να παει.ξεροντας οτι απ την ταξη της δεν την παιζουν τα τεσσερα κοριτσακια κ το σνα την παιζει περιστσιακα,πηγα στη δασκαλα.εκεινη τα εριξε ολα στο παιδι.οτι ολο παραπονιεται γι αυτο το θεμα κ ειναι της φαντασιας της οτι δε τη παιζπουν.η μικρη λεει οτι η δασκαλα δε τους μαλωνει παρα λεει ενα παιζουμε με ολους κ τερμα.η δασκαλα μου ειπε οτι ειναι αποτομη με τα παιδια κ αυτο λεει το καλαβαινει απ το υφος τη ταχα γιατι ποτε κανεις δε διαμαρτυρηθηκε για κεινη.παρολα αυτα λεει η αποδοση της κ η συμμετοχη της ειναι αριστη.αυτο το ηξερα γιατι δουλευουμε πολυ κ σε πολλα επιπεδα με το παιδι.παει αγγλικα απο τα 3της,καθως κ ζωγραφικη κ κατηχητικο. Παντου παει τρεχοντας απο χαρα κ με καποια παιδακια απο αυτα βρισκομαστε κ στα σπιτια. Τι να κανω?η κορη μου εχει κλειστει πολυ στον εαυτο της με αυτο που της συμβαινει κ δυσταζει να τα ξαναπλησιασει στο. σχολειο.γενικως ειναι πολυ ωριμη για την ηλικια της κ δε με πιστευει οταν της πασαρω τη δικαιολογια της δασκαλας οτι το δε σε παιζω δε σημαινει δε σε θελω. Διαβασα που λετε για παρτυ η γαι να τους χαρισει πχ αυτοκολλητα αλλα δε νομιζω να πιασει γιατι κ οι γονεις ξυνοι φαινονται.ασε που ειμαστε επαρχια κ τωρα με την κριση ουτε πανε σε παρτυ κ αν κανεις σε θεωρουν λατση.θελω αν μπορειτε να μου πειτε πως να την κανω να μη στεναχωριεται,τι να απανταει στο δε σε εχω φιλη.δυστυχως ειναι μονο 1 αρχηγος κ τραβαει 2-3 αλλα καθως κ 2ειναι νηπια κ δε παιζουν με προνηπια.η αλλη ειναι αυτη που τη παιζει λιγο.φοβαμαι μη της τσαλακωσουν τελειως την αυτοπεποιθηση τωρα που ειναι στην αρχη κ μετα θα χουμε παντα προβλημα.υποσημειωση:σε παιδοτοπο κανει αμεσως παρεες εντελως μονη.

[Maya]

Αγαπητή svaou, νομίζω ότι πρέπει να αφήσεις το παιδάκι σου να χειριστεί το ζήτημα αυτό μόνο του. Είναι μία καλή ευκαιρία να δοκιμάσει τον εαυτό της και να λύσει αυτό το πρόβλημα. Κανείς δεν μπορεί να μας 'βρίσκει' φίλους, ούτε η μαμά μας, ούτε στα 4,5, ούτε ποτέ. Τόνωσέ της την αυτοεκτίμηση σε άλλες ευκαιρίες, πες της ότι είναι εξαιρετικό παιδί, χρειάζεται χρόνο στην αρχή, πάντα θα υπάρχουν φίλοι για εκείνην κλπ κλπ. Δεν ξέρω ΚΑΝΕΝΑ παιδί που να μην απέκτησε φίλους στο σχολείο, σιγά σιγά.

[alcyon]

Ένα παιδάκι που βγάζει μετά από τόσο καιρό, άρνηση για το σχολείο, θα έλεγα πως δεν το αγνοούμε. Καλά κάνεις και αναρωτιέσαι.

 

Το ίδιο είχε πάθει και η κόρη μου (τότε 4ων ετών στον παιδικό, αλλά στο προνηπιακό τμήμα). Τότε είχα μιλήσει με την παιδαγωγό και μου είχε πει κάποια πράγματα για τις συμπεριφορές. Είχε τύχει σε ζωηρό τμήμα. Δοκιμάσαμε κάποια πράγματα από κοινού, κατόπιν συζήτησης. Κάτι εκείνη από το σχολείο, κάτι εγώ από το σπίτι... και αφήσαμε λίγο καιρό ακόμα. Τελικά δε φαινόταν να αλλάζει κάτι. Μέχρι που την άλλαξαν τμήμα (γιατί στο άλλο υπήρχαν πιο ήσυχα παιδιά). Τελικά προσαρμόστηκε μια χαρά και βρήκε παρέες. Άλλαξε πλήρως η διάθεσή της και "άνθισε" πραγματικά!

 

 

Εφόσον η δασκάλα σας, "βλέπει" κάποιο θέμα στις συμπεριφορές, θα έλεγα να τη ρωτήσεις τι μπορείς να κάνεις από τη μεριά σου και να δοκιμάσετε από κοινού κάποια λύση. Το μόνο σίγουρο είναι πως δε μπορούν να υποχρεωθούν τα παιδιά στο να την κάνουν παρέα. Μην απορρίπτεις όσα σου λέει. Είναι εκεί και η ματιά της ενδεχομένως να είναι πιο αντικειμενική σε ορισμένα θέματα.

 

Με τα παιδιά μου ασχολιόμουν πολύ και γι' αυτό νόμιζα πως κανένας δεν τα ξέρει καλύτερα από εμένα. Όμως, όταν πήγα στον παιδικό, είδα με μεγάλη μου έκπληξη πως αυτά που μου έλεγαν (ενώ εγώ διαφωνούσα), ήταν τελικά τα πιο κατάλληλα! Κι αυτό το κατάλαβα αφού την πάτησα πρώτα! Οι δασκάλες έχουν δει τόσα παιδάκια (εφόσον είναι πεπειραμένες) που ξέρουν πολύ καλύτερα πώς να αντιμετωπίζονται κάποια θέματα. Όταν άρχισα να τις ακούω και να τους συμπληρώνω την εικόνα με τη δική μου άποψη, βγάζαμε πολύ καλύτερες και καταλληλότερες λύσεις! Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσεις να συνεργαστείς μαζί της. Το παιδί θα βγει κερδισμένο από μια τέτοια κίνηση!!

[svaou]

Παιδια η δασκαλα ειπε οτι τη βρηκε αρνητικη κ οτι της προτεινανε να παιξει κ δεν ηθελε.οταν λοιπον τη ρωτησα τι μπορουμε να κανουμε απο κοινου μου ειπε μονο να της πω εγω οτι κ καλα ειναι αποτομη κ η συμπεριφορα της αντανακλα ασχημα στα παιδια.γιατι λοιπον κ αντιστοιχως οι συμπεριφορα των παιδιων να μην αντανακλα ασχημα σε κεινη? Οταν λοιπον τη ρωτησα ποια ειναι αυτη η τρομερα αποτομη συμπεριφορα μου ειπε οτι δε προσεχει που ακουμπαει το ασημοχαρτο απο το φαγητο της (το βαζει λεει μπροστα στον διπλανο της).εγω θεωρω οτι εγινε απο απροσεξιαγιατι δε το δικαιολογει κ η δασκαλα ετσι?παιδακια 4ετων ειναι.λυπαμαι αλλα οταν ο αλλος ειναι τοσο καθετος κ μου λεει εγω να της πω να προσεχει τις κινησεις της κ να αγκαλιαζει τα αλλα παιδια για να την αγκαλιασουν κ αυτακ η ιδια σα δασκαλα δεν το κανει τοτε τι συζηταμε?εγω τι να της πω: παιδακι μου οταν σου λενε φυγε δε σ εχω φιλη, το κανουν απο αγαπη. Η να της πω μη σε πειραζει που δε σε παιζουν και σε κοροιδευουν γιατι εισαι ψηλη. Μην αντιδρας εστω και με τα ματια οταν σε πληγωνουν.

[alcyon]

Ένα, ένα...

 

Η δασκάλα ήταν "κάπως" ... οκ! Συμφωνώ! Έχεις δίκιο, δεν αντιλέγω!!

 

Αυτή τη στιγμή όμως, αυτή έχεις μπροστά σου, κι αυτή είναι η μόνη που μπορεί να σου δώσει "εικόνα" για το τι τρέχει, αφού εκείνη βλέπει το παιδί σου τις ώρες που δεν είσαι εσύ εκεί. Άρα, χρειάζεται να παρακάμψεις τις αστοχίες των σχολίων και του χαρακτήρα της και να δοκιμάσεις να εξηγήσεις πως θα ήθελες μαζί να "στίψετε" το μυαλό σας και να βγάλετε μια άκρη, γιατί τα πράγματα σοβαρεύουν και το παιδί βγάζει άρνηση για το σχολείο.

 

 

Στο παιδί, φυσικά και δε θα του χαλάσεις το κριτήριό του.

Από εκεί και πέρα, προσπάθησε να ψαρέψεις "εικόνες" από το ίδιο: Τι του είπαν, τι τους είπε κτλ... και δοκίμασε να της δώσεις εναλλακτικές δράσεις. Δηλαδή, καθοδήγησέ το στο να εκφράζει αυτό που θέλει με λέξεις. Να επιμένει σε ότι επιθυμεί. κτλ κτλ...

Αν προσπαθήσεις να αλιεύσεις τις δυσκολίες του και μέρα μέρα να του δινεις και από κάτι για να προσπαθεί, σύντομα θα αντιληφθεί τη βελτίωση της καθημερινότητάς του (αρκεί να γίνει η αρχή).

 

Δε μπορώ να σου πω κάτι περισσότερο, γιατί δεν έχω πιο συγκεκριμένα στοιχεία (απ' όσα μας λες).

 

Μη το βάζεις κάτω. Αν παραιτηθείς κι εσύ από την προσπάθεια βελτίωσης της καθημερινότητάς του... τότε το παιδάκι δε θα έχει κανέναν "σύμμαχο"!! Και επειδή φαίνεται πως ενδιαφέρεσαι... Ξαναδοκίμασε με τη δασκάλα!

[Daphne-]

Παιδια η δασκαλα ειπε οτι τη βρηκε αρνητικη κ οτι της προτεινανε να παιξει κ δεν ηθελε.

 

οταν λοιπον τη ρωτησα τι μπορουμε να κανουμε απο κοινου μου ειπε μονο να της πω εγω οτι κ καλα ειναι αποτομη κ η συμπεριφορα της αντανακλα ασχημα στα παιδια.

 

γιατι λοιπον κ αντιστοιχως οι συμπεριφορα των παιδιων να μην αντανακλα ασχημα σε κεινη?

 

Οταν λοιπον τη ρωτησα ποια ειναι αυτη η τρομερα αποτομη συμπεριφορα μου ειπε οτι δε προσεχει που ακουμπαει το ασημοχαρτο απο το φαγητο της (το βαζει λεει μπροστα στον διπλανο της).

εγω θεωρω οτι εγινε απο απροσεξιαγιατι δε το δικαιολογει κ η δασκαλα ετσι?

παιδακια 4ετων ειναι.λυπαμαι αλλα οταν ο αλλος ειναι τοσο καθετος κ μου λεει εγω να της πω να προσεχει τις κινησεις της κ να αγκαλιαζει τα αλλα παιδια για να την αγκαλιασουν κ αυτακ η ιδια σα δασκαλα δεν το κανει τοτε τι συζηταμε?εγω τι να της πω: παιδακι μου οταν σου λενε φυγε δε σ εχω φιλη, το κανουν απο αγαπη. Η να της πω μη σε πειραζει που δε σε παιζουν και σε κοροιδευουν γιατι εισαι ψηλη. Μην αντιδρας εστω και με τα ματια οταν σε πληγωνουν.

 

Συμφωνώ με αυτά που γράφει η Αlcyon.

Από αυτά που περιγράφεις η δασκάλα δείχνει απότομη και αδιάφορη.

Πόσα παιδιά έχει το τμήμα? Ειναι μια η δασκάλα?

Τα υπόλοιπα παιδιά πηγαίνουν από περισυ?

Αν ναι, έχουν εξοικοιωθεί με το σχολείο, πιθανόν έχουν κάνει φιλίες από πέρισυ και η κόρη σου μένει εκτός.

 

Τα παιδιά ειναι πολύ σκληρά μερικές φορές. Ετσι ειναι και δεν σημαίνει οτι ειναι κακά παιδιά. Πάντως μέλημα της δασκάλας ειναι και να δημιουργήσει μια ομάδα και να φροντίσει να μην μένεις κάποιος"εκτός".

 

Εσύ εκείνο που πρέπει να κάνεις με την κόρη σου ειναι

-να της τονώσεις την αυτοπεποίθηση όπως ειπε και μια κοπέλλα παραπάνω. Πώς? Κυρίως μέσα από δραστηριότητες και πράγματα που θα την αφήσεις να κάνει και θα τα καταφέρνει. Ετσι θα νιώσει και η ιδια ικανή και δυνατή.

-Να συζητήσεις μαζί της. Να δείξεις συμπόνια, να αισθανθεί οτι εισαι δίπλα της, αλλά να μην χαρακτηρίσεις τα άλλα παιδιά, ουτε και να της πεις τι θα κάνει. Βοήθησε τη ομως να σκεφτεί τι θα κάνει μόνη της και να βρει εκείνη τη λύση. Το ουσιαστικό ειναι να αισθάνεται οτι εισαι κοντά της και οχι να τη συμβουλέψεις.

 

Και βέβαια δεν ειναι σωστό "να μην αντιδρά ουτε με τα μάτια" οταν πληγώνεται. Δεν ειναι θέμα εγωισμού. Ουτε θα κάνει φιλίες ετσι (Εξάλλου αυτό δεν ειναι το ζητούμενο?). Πολλές φορές αυτά συμβαίνουν στο σχολείο. Κι εμεις τα περάσαμε....

 

Αντιθέτως πρέπει να μάθει να εκφράζει οσο μπορει τα συναισθημάτα της (όπως τη στεναχώρια της στη συγκεκριμένη περίπτωση) για να γίνει ένας υγιής ψυχικά ενήλικας.

[ekavi_]

.θελω αν μπορειτε να μου πειτε πως να την κανω να μη στεναχωριεται,τι να απανταει στο δε σε εχω φιλη.

 

Εγώ θα της έλεγα ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν και ότι δεν ταιριάζουμε με όλους. Να περιμένει να βρει κάποιο παιδάκι που θα της ταιριάζει. δεν μπορεί θα υπάρχει κάποιο μέσα σε όλο το τμήμα.

Αν λοιπόν κάποιος της πει ότι δεν σε έχω φίλη, να απαντήσει, "δεν πειράζει, ούτε και εγώ".

Να τονώνεις και την αυτοπεποίθησή της με έμμεσο τρόπο και το ότι είναι ψηλή να το βλέπει σαν προσόν και όχι σαν ελάττωμα.

Επίσης να τονίσεις ότι τα παιδάκια που την κανουν να στενοχωριέται και της μιλούν άσχημα, κάνουν μια πολύ κακή πράξη και να μην κάνει και εκείνη το ίδιο σε άλλα παιδάκια. Να είναι ευγενική με όλα και αυτά που την ενοχλούν ή την κοροιδεύουν απλώς δεν θα τα κάνει παρέα.

[svaou]

Σας ευχαριστώ όλους για τις σκέψεις σας. Προσπάθω να κάνω αυτό που λέτε. Μη κατηγορόντας κανέναν να της δώσω να καταλάβει ότι απλά δεν πειράζει. Όμως απο ότι βλέπω πειράζει την ίδια και όντως βγάζει απότομο χαρακτήρα. Πήγα ξανά και την παρακολούθησα στο διάλλειμμα. Της λένε πηγαινε πιο εκεί γιατί ώς εδώ παίζουμε εμείς και εκείνη αντιδράει χτυπώντας το κουβαδάκι της στον πάγκο πάνω. Την προηγουμένη μέσα στην τάξη ζήτησε απο ένα παιδάκι να παίξουν και εκείνο της είπε ότι δεν την έχει φίλη αλλά έχει όλες τις άλλες. Συγνώμη ρε παιδιά είναι δυνατόν να μη την πειράξει; Η δασκάλα που ήταν πιο δίπλα δεν αντέδρασε παρά είπε παίζουμε με όλους. Όμως το πρόβλημα δεν διορθώθηκε και η κόρη μου έμεινε και πάλι με την εντύπωση ότι το κοριτσάκι δεν την θέλει. Η δασκάλα επειδή πήρε είδηση ότι την παρακολουθώ την έβαλε να πιαστεί με το συγκεκριμένο κοριτσάκι στο δρόμο για εκκλησιασμό που πήγανε χθές. Δεν είπανε τίποτα κατά τη διάρκεια του δρόμου και δείχνανε κατά τη διάρκεια της διαδρομής αδιάφορες η μία για την άλλη. Τα κοριτσάκια όντως έχουν κάνει τις παρέες απο πέρυσι. Είναι 3 νήπια απο πέρυσι και στην αρχή όταν είχα αναφέρει στη δασκάλα την απορία μου για το ότι δεν την παίζουν μου είπε ότι αυτές είναι παρέα απο πέρυσι. Ούτε αυτό είναι δικαιολογία. Τι θα πει απο πέρυσι και απο φέτος. Αλλιώς να κάνουν 2 τμήματα. Οι φετινές είναι όλες στο ίδιο στύλ. Μικροκαμμωμένες, ανεκφραστες, αμίλητες και ίσως γι αυτό ταιριάξανε. Χθές είχα πει στην κόρη μου να ευχηθεί σε μια Κατερίνα η οποία δεν απάντησε καν. Το ίδιο έκανα και γώ όταν είδα το κοριτσάκι και δεν μου απάντησε καν. Η μάνα που ήταν δίπλα δεν απόρησε καν παρά είπε δε μιλάς πάλι κατερίνα; Το δεύτερο απο τα 4 κοριτσάκια το χαιρετάμε συνεχώς φεύγοντας και δεν κάνει τον κόπο να πεί ούτε ένα σκέτο γειά. Η τρίτη είναι αυτή που έχει φίλη όλες τις άλλες και μας το δηλώνει και η τέταρτη η οποία παίζει περιστασιακά με την κόρη μου. Θεωρώ λοιπόν ότι οπουδήοποτε αλλού μπορεί να είχε δέσει αλλιώς η παρέα. Δεν ξέρω δηλαδή πως η δασκάλα δικαιολογεί παιδιά που δεν τηρούν ούτε τα στοιχειώδη όπως το ευχαριστώ στα χρόνια πολλά η την ανταπόδοση της καλημέρας. Δε ξέρω πως λοιπόν το ότι δεν της μιλάνε καν και το πήγαινε πιο πέρα γιατί εμείς παίζουμε έδώ θα μπορούσε η κόρη μου να το λάβει ώς θετικό και να μη χρειάζεται να γίνεται αντιδραστική μαζί τους.

Τώρα δουλεύουμε και εγώ και ο άντρας μου πολύ πάνω στο θέμα της αυτοπεποίθησης. Μόνο αυτό μας μένει ώσπου να αλλάξουμε σχολείο του χρόνου.

[alcyon]

...

Αν λοιπόν κάποιος της πει ότι δεν σε έχω φίλη, να απαντήσει, "δεν πειράζει, ούτε και εγώ".

....

Χμμμ... διαφωνώ λιγάκι με το παραπάνω.

 

 

Αν κάποιος της πει δεν σε έχω φίλη, να απαντήσει: "κρίμα! Θα κάναμε πολύ καλό παιχνίδι μαζί!!"

 

Τα παιδιά πρέπει να έχουν κάτι να "κερδίσουν"... π.χ. παιχνίδι, ευχαρίστηση, διασκέδαση.

 

Άρα το "δε με θέλεις - δε σε θέλω" δε βολεύει στην περίπτωση αυτή γιατί εντείνει την πόλωση και ενισχύει τη διαφορά. Εδώ χρειάζεται να γίνει το αντίθετο. Άρα, ας τονίζει τι θα κέρδιζαν τα παιδιά αν ήταν μαζί της. Λογικά, αν έχει μια καλή ευκαιρία να μπει 1-2 φορές στο παιχνίδι ενεργά, θα αλλάξει η όλη κατάσταση. Μη φανταστείς καμιά μεταμόρφωση, αλλά σίγουρα βελτίωση.

 

 

Επίσης, εννοείται πως ΔΕΝ θα της πεις "δεν πειράζει"! Σαφώς και πειράζει! Σαφώς και είναι ενοχλητικό όταν βιώνουμε κοινωνική απομόνωση, όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για εμάς τους μεγάλους! Επομένως εγώ στη θέση σου θα της έλεγα πως έχει ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να στενοχωριέται. Πρέπει να νιώθει πως έχει δικαίωμα να εκφράζει τα συναισθήματά της και να μην τα κρύβει, ούτε να τα καταπνίγει. Αυτό τονώνει την αυτοπεποίθησή της, γιατί αντιλαμβάνεται πως η κρίση της λειτουργεί κανονικά.

 

Από εκεί και πέρα, θα της εξηγήσετε πως είναι μια δυσκολία που μπορεί να τη συναντήσει ακόμα και ένας μεγάλος. Θα της τονίσετε πως θα αναζητήσετε από κοινού τρόπους για να ξεπεραστεί. (Εσύ όμως ΔΕΝ πρέπει να ξεχνάς πως θα δείξεις τον τρόπο, αλλά εκείνη θα δοκιμάσει να κάνει παρέες και φίλους). Θα της εξηγήσετε πως μπορεί να στραφεί στη δασκάλα για να κουβεντιάσει τη δυσκολία της. Να νιώσει πως μπορεί στη δυσκολία της να στηριχτεί στον κοινωνικό της περίγυρο. Άρα, θα της επισημάνετε ποιος είναι αυτός ο περίγυρος και τι μπορεί να περιμένει από αυτόν.

π.χ. μπορεί να μιλήσει με τη δασκάλα, αλλά η δασκάλα θα της εξηγήσει τι εκείνη μπορεί να κάνει για να προσεγγίσει τα παιδιά. Όμως δε θα πρέπει να περιμένει πως η δασκαλα θα υποχρεώσει τα παιδιά να κάνουν παρέα.

 

 

Στόχος, είναι να αντιληφθεί πως: γονείς, δασκάλα, ..... και παιδιά μπορούν να γίνουν τα μέσα για να ξεπεράσει τη δυσκολία της.

 

Ξαναρώτα τη δασκάλα (ας τη ζαλίσεις για λίγο καιρό, δεν πειράζει!) για το αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο του χαρακτήρα του παιδιού που ίσως να εμποδίζει τις παρέες. Δες τι θα σου πει και αν χρειάζεται κάποια μικρή διαφοροποίηση, ίσως να ανοιχτείς και σε αυτόν τον τομέα.

 

Σε αυτές τις ηλικίες υπάρχουν κάποια στοιχεία στη συμπεριφορά των παιδιών που τα ίδια δεν αντιλαμβάνονται πως δυσκολεύουν τους άλλους. π.χ. η δικιά μου όταν στενοχωριόταν, εκδήλωνε το θυμό της πετώντας το παιχνίδι. Άρα αν έφτιαχναν ένα παζλ... θα το μάζευαν από το πάτωμα...... Όταν αρχίσαμε να δουλεύεουμε τις εκφράσεις του θυμού της, τότε τα πράγματα άλλαξαν κατά πολύ.

 

Όσο για το αν χαιρετάνε τα παιδιά ή σε ποιους και πώς μιλάνε... δε μπορείς να το πάρεις στα σοβαρά, γιατί απλά δεν έχουν τα κοινωνικά "πρέπει" όπως εμείς. Μπορεί να χάζευαν, να μην είχαν όρεξη να μιλήσουν, να ήταν θυμωμένα με κάποιο άλλο, να μην ήθελαν τη δικιά σου... ή απλά να μην το σκέφτηκαν. Δε βγάζεις άκρη!

 

Καλή συνέχεια!

Περιμένουμε νέα σου!

[no doubt]

Μήπως να μην έκανες καν τον κόπο να πεις καλημέρα και βλέπει η μικρή ότι δεν μιλάνε ούτε σε σένα;

Δεν κατάλαβα κάτι. Οι άλλες είναι νήπιο και η δικιά σου προνήπιο;

Αν είναι έτσι σίγουρα έχουν κάνει παρέα από πέρισυ.

Αν δεν μπορεί να βοηθήσει η δασκάλα τόνωσε την αυτοπεποίθησή της με άλλα πράγματα.

Προχθές είχα πάρει τον μεγάλο μου, 5 ετών, στο γυμναστήριο που έχει κοπέλα και φυλάει τα παιδάκια.

Μόλις τον πήρα ήταν θλιμένος και μου λέει δεν θέλω να ξανάρθω γιατί τα παιδάκια μου είπαν πώς δεν με έχουν φίλο. Εντωμεταξύ εγώ του είχα βάλει στην τσάντα του βιβλία, μαρκαδόρους και μολύβι και εκείνα είχαν νιτέντο και έπαιζαν.

Ξέρεις τί του απάντησα (μπορεί και λάθος μου) ε και χέστηκες κι εσύ τώρα.

Δεν σε κάνανε παρέα τα παιδάκια που σε λίγο θα χαζέψουν από το νιτέντο και κάτι έγινε. Το παιδί ταράχτηκε και χαμογέλασε με την αντίδρασή μου. Εγώ λέει γιατί δεν έχω νιτέντο. Γιατί απάντησα αυτό το έχουν τα παιδάκια που οι γονείς τους τα βαριούνται και τους το δίνουν για να μην τους ενοχλούν και στο τέλος γίνονται χαζά.

Ο μικρός χάρηκε τόσο πολύ που στο σπίτι έλεγε στον πατέρα του ότι εκεί ήταν κάποια παιδιά που θα γίνονταν χαζά.

Ε τελοσπάντων μπορεί να αντέδρασα λάθος αλλά εκέινος ικανοποιήθηκε.

Τώρα κι εσύ μπορείς να κάνεις το ίδιο. Να πεις στη μικρή ότι στο σχολείο πάμε να μάθουμε πράγματα και αν δεν παίζει με τα άλλα παιδιά δεν έγινε τίποτα. Να αποφορτίσεις δηλαδή το κλίμα από μόνη σου.

[Daphne-]

Δεν έχω να συμπληρώσω πολλά, με κάλυψες Alcyon....

Μη κατηγορόντας κανέναν να της δώσω να καταλάβει ότι απλά δεν πειράζει.

 

Όμως απο ότι βλέπω πειράζει την ίδια και όντως βγάζει απότομο χαρακτήρα.

Πήγα ξανά και την παρακολούθησα στο διάλλειμμα. Της λένε πηγαινε πιο εκεί γιατί ώς εδώ παίζουμε εμείς και εκείνη αντιδράει χτυπώντας το κουβαδάκι της στον πάγκο πάνω. Την προηγουμένη μέσα στην τάξη ζήτησε απο ένα παιδάκι να παίξουν και εκείνο της είπε ότι δεν την έχει φίλη αλλά έχει όλες τις άλλες.

 

Οι φετινές είναι όλες στο ίδιο στύλ. Μικροκαμμωμένες, ανεκφραστες, αμίλητες και ίσως γι αυτό ταιριάξανε. Χθές είχα πει στην κόρη μου να ευχηθεί σε μια Κατερίνα η οποία δεν απάντησε καν. Το ίδιο έκανα και γώ όταν είδα το κοριτσάκι και δεν μου απάντησε καν. Η μάνα που ήταν δίπλα δεν απόρησε καν παρά είπε δε μιλάς πάλι κατερίνα; Το δεύτερο απο τα 4 κοριτσάκια το χαιρετάμε συνεχώς φεύγοντας και δεν κάνει τον κόπο να πεί ούτε ένα σκέτο γειά. Η τρίτη είναι αυτή που έχει φίλη όλες τις άλλες και μας το δηλώνει και η τέταρτη η οποία παίζει περιστασιακά με την κόρη μου. Θεωρώ λοιπόν ότι οπουδήοποτε αλλού μπορεί να είχε δέσει αλλιώς η παρέα.

 

Δεν ξέρω δηλαδή πως η δασκάλα δικαιολογεί παιδιά που δεν τηρούν ούτε τα στοιχειώδη όπως το ευχαριστώ στα χρόνια πολλά η την ανταπόδοση της καλημέρας.

Μόνο αυτό μας μένει ώσπου να αλλάξουμε σχολείο του χρόνου

 

 

Εν τω μεταξύ αυτά που συμβαίνουν, οπως ειναι φυσικό πειράζουν πολύ κι εσένα (και προσοχή δεν σε κατηγορώ). Κοίτα ξανά τι γράφεις. Εισαι θυμωμένη με τη δασκάλα, τα παιδιά, τους γονείς τους και θέλεις να αλλάξεις σχολείο του χρόνου.

Σωστό ή λάθος γιατί πρέπει να πεις στο παιδί οτι απλά δεν πειράζει και να υποκριθείς οτι ολα ειναι καλά?

Επίσης ναι χτύπησε το κουβαδάκι το παιδάκι σου και αντέδρασε απότομα. Πολύ φυσιολογική αντίδραση για παιδί 4 ετών τη βλέπω εγω.

 

Αγαπητή φίλη Svaou δεν ειπα να της πεις οτι δεν πειράζει κτλ...

Αντιθέτως να της πεις οτι πειράζει και ("παραπειράζει" που λέει και η κόρη μου...) και οτι αναγνωρίζεις τη στεναχώρια της και να την ακούσεις.

Στα παιδιά πρέπει να λέμε την αλήθεια. Ισως λίγο ωραιοποιημένη αλλά την αλήθεια.

Μίλησε της και για τα δικά σου συναισθήματα εάν νιώθεις "ξεκαθαρισμένη". Κι εσύ εισαι άλλωστε δεν εισαι στεναχωρημένη?Θα τη βρειτε τη λύση ....

[Daphne-]

Μήπως να μην έκανες καν τον κόπο να πεις καλημέρα και βλέπει η μικρή ότι δεν μιλάνε ούτε σε σένα;

Δεν κατάλαβα κάτι. Οι άλλες είναι νήπιο και η δικιά σου προνήπιο;

Αν είναι έτσι σίγουρα έχουν κάνει παρέα από πέρισυ.

Αν δεν μπορεί να βοηθήσει η δασκάλα τόνωσε την αυτοπεποίθησή της με άλλα πράγματα.

Προχθές είχα πάρει τον μεγάλο μου, 5 ετών, στο γυμναστήριο που έχει κοπέλα και φυλάει τα παιδάκια.

Μόλις τον πήρα ήταν θλιμένος και μου λέει δεν θέλω να ξανάρθω γιατί τα παιδάκια μου είπαν πώς δεν με έχουν φίλο. Εντωμεταξύ εγώ του είχα βάλει στην τσάντα του βιβλία, μαρκαδόρους και μολύβι και εκείνα είχαν νιτέντο και έπαιζαν.

Ξέρεις τί του απάντησα (μπορεί και λάθος μου) ε και χέστηκες κι εσύ τώρα.

Δεν σε κάνανε παρέα τα παιδάκια που σε λίγο θα χαζέψουν από το νιτέντο και κάτι έγινε. Το παιδί ταράχτηκε και χαμογέλασε με την αντίδρασή μου. Εγώ λέει γιατί δεν έχω νιτέντο. Γιατί απάντησα αυτό το έχουν τα παιδάκια που οι γονείς τους τα βαριούνται και τους το δίνουν για να μην τους ενοχλούν και στο τέλος γίνονται χαζά.

Ο μικρός χάρηκε τόσο πολύ που στο σπίτι έλεγε στον πατέρα του ότι εκεί ήταν κάποια παιδιά που θα γίνονταν χαζά.

Ε τελοσπάντων μπορεί να αντέδρασα λάθος αλλά εκέινος ικανοποιήθηκε.

Τώρα κι εσύ μπορείς να κάνεις το ίδιο. Να πεις στη μικρή ότι στο σχολείο πάμε να μάθουμε πράγματα και αν δεν παίζει με τα άλλα παιδιά δεν έγινε τίποτα. Να αποφορτίσεις δηλαδή το κλίμα από μόνη σου.

 

"Το παιδί αποκτά αντοχή στα τραύματα και στις δυσκολίες όταν τα βλέπει ως μέρος της ζωής.

 

Αρα, οταν αντιλαμβανόμαστε ότι νιώθουμε την ανάγκη να το διακόψουμε, να το διορθώσουμε, να του αποσπάσουμε την προσοχή ή να το συμβουλέψουμε, πρέπει να κοντοστεκόμαστε και να διερευνούμε την εσωτερική μας παρόρμηση.

Παρόλο που πιστεύουμε ότι κίνητρο μας είναι η επιθυμία μας να κάνουμε ότι καλύτερο για το παιδί, τις περισσότερες φορές ανακαλύπτουμε πως είναι πολύ καλύτερα για το παιδί να μην παρέμβουμε"

 

"Για να κατανοήσετε καλύτερα ποσο αναποτελεσματικό είναι να αποσπάτε την προσοχή του παιδιού από τη συναισθηματική του ταραχή, φανταστείτε πως μόλις μάθατε ότι πέθανε η μητέρα σας, ή πως ο σύντροφος σας ζητάει διαζύγιο.Πηγαίνετε απελπισμένοι σ εναν φίλο λαχταρώντας να μιλήσετε, να κλαψετε, ή να γίνετε έξαλλοι σε ένα ενθαρυντικό περιβάλλον. Δεν προλαβαίνετε να ξεσπάσετε κι ο φίλος σας αρχίζει τις συμβουλές, ή προτείνει έναν περισπασμό. Ας πάμε σινεμά. Ετσι θα πάψεις να το σκέφτεσαι."

 

"Αυτό που του μαθαίνετε είναι να το βάζει στα πόδια από τα συναισθήματα και να τα κρύβει από τους άλλους. Ετσι το παιδί εσωτερικευει την αίσθηση οτι ειναι πολύ αδύναμο για να εκφράσει οποιαδήποτε ενόχληση."

 

No doubt δεν έχω καταλάβει τι πέτυχες με αυτά ...Οκ ικανοποιήθηκε. Αυτό ειναι το ζητούμενο? Να ειναι ικανοποιημένος συνέχεια, ότι και να του συμβαίνει?

Καταρχήν δεν άκουσες τίποτα από το πρόβλημα οτι δεν τον έκαναν παρέα και ένιωσε απομωνομένος και δυστυχισμένος και για να δικαιολόγησεις την άποψη σου "ε και χέστηκες", του είπες οτι τα υπόλοιπα παιδιά ουσιαστικά δεν αξίζουν γιατί θα αποβλακωθούν (αν δεν το έχουν ήδη πάθει) από το συγκεκριμένο παιχνίδι, που τους το αγόρσαν οι αδιάφοροι γονείς τους....

[ΜΑΡΙΤΑ]

Συμφωνώ με τις υπόλοιπες κοπέλες και φυσικά κι καταλαβαίνω πως αισθάνεται η μικρή σου αλλά και εσύ που την βλέπεις να στεναχωριέται.

Εγώ αυτό που δε κατάλαβα είναι το τμήμα έχει μόνο 4-5 παιδιά; ή μόνο 4-5 κορίτσια και τα υπόλοιπα αγόρια;

Στο δικό μας προνήπιο-νήπιο είναι μόνο 5 κορίτσια αλλά η μικρή μου κάνει παρέα και με πολλά αγοράκια, έχει και φίλες αλλά και φίλους και τα πηγαίνει πολύ καλά.

Τα αγοράκια τα έχει προσεγγίσει και έχει το ίδιο αποτέλεσμα;

[no doubt]

"Το παιδί αποκτά αντοχή στα τραύματα και στις δυσκολίες όταν τα βλέπει ως μέρος της ζωής.

 

Αρα, οταν αντιλαμβανόμαστε ότι νιώθουμε την ανάγκη να το διακόψουμε, να το διορθώσουμε, να του αποσπάσουμε την προσοχή ή να το συμβουλέψουμε, πρέπει να κοντοστεκόμαστε και να διερευνούμε την εσωτερική μας παρόρμηση.

Παρόλο που πιστεύουμε ότι κίνητρο μας είναι η επιθυμία μας να κάνουμε ότι καλύτερο για το παιδί, τις περισσότερες φορές ανακαλύπτουμε πως είναι πολύ καλύτερα για το παιδί να μην παρέμβουμε"

 

"Για να κατανοήσετε καλύτερα ποσο αναποτελεσματικό είναι να αποσπάτε την προσοχή του παιδιού από τη συναισθηματική του ταραχή, φανταστείτε πως μόλις μάθατε ότι πέθανε η μητέρα σας, ή πως ο σύντροφος σας ζητάει διαζύγιο.Πηγαίνετε απελπισμένοι σ εναν φίλο λαχταρώντας να μιλήσετε, να κλαψετε, ή να γίνετε έξαλλοι σε ένα ενθαρυντικό περιβάλλον. Δεν προλαβαίνετε να ξεσπάσετε κι ο φίλος σας αρχίζει τις συμβουλές, ή προτείνει έναν περισπασμό. Ας πάμε σινεμά. Ετσι θα πάψεις να το σκέφτεσαι."

 

"Αυτό που του μαθαίνετε είναι να το βάζει στα πόδια από τα συναισθήματα και να τα κρύβει από τους άλλους. Ετσι το παιδί εσωτερικευει την αίσθηση οτι ειναι πολύ αδύναμο για να εκφράσει οποιαδήποτε ενόχληση."

 

No doubt δεν έχω καταλάβει τι πέτυχες με αυτά ...Οκ ικανοποιήθηκε. Αυτό ειναι το ζητούμενο? Να ειναι ικανοποιημένος συνέχεια, ότι και να του συμβαίνει?

Καταρχήν δεν άκουσες τίποτα από το πρόβλημα οτι δεν τον έκαναν παρέα και ένιωσε απομωνομένος και δυστυχισμένος και για να δικαιολόγησεις την άποψη σου "ε και χέστηκες", του είπες οτι τα υπόλοιπα παιδιά ουσιαστικά δεν αξίζουν γιατί θα αποβλακωθούν (αν δεν το έχουν ήδη πάθει) από το συγκεκριμένο παιχνίδι, που τους το αγόρσαν οι αδιάφοροι γονείς τους....

Όσα γράφεις σωστά είναι αλλά στην προκειμένη δεν έχουν σχέση.

Το παιδί μου είναι πολύ κοινωνικό και έχει φίλους στο σχολείο πολύ καλούς και στο κολυμβητήριο και φυσικά έχει τα αδελφάκια του.

Το ότι πήγαμε κάπου που κάποια παιδιά του είπαν αυτό που του είπαν διότι ο δικός μου δεν είχε νιτέντο και τους είπε να ζωγραφίσουν παρεα απλώς δεν με νοιάζει καθόλου. Δεν ήθελαν 2 παιδιά να ζωγραφίσουν μαζί τους διότι ήθελαν να παίξουν ηλεκτρονικά. Και τί έγινε; Πρέπει να παίζει με όλα τα παιδιά του κόσμου; Εγώ πάντως δεν το νομίζω.

Δεν θα το προβληματίσω ούτε θα τον στεναχωρήσω στην προκειμένη.

Επίσης η άποψή μου για τα ηλεκτρονικα είναι γνωστή στο γιο μου έτσι κι αλλιώς.

Τλς απλώς ήθελα να πω στην κοπέλα να αποφορτίσει την μικρή της γιατί και η ίδια φαίνεται πολύ εκνευρισμένη από το γεγονός.

Πρέπει να βηθάμε τα παιδιά να στέκονται στα πόδια τους. Όχι να τα αποσπάμε αλλά να μην τα "βαραίνουμε" τόσο πολύ.

Ας μας απαντήσει η κοπέλα. Το κοριτσάκι είπες ότι κάνει κι άλλες δραστηριότητες. Εκεί πώς πάει με τα άλλα παιδιά;

[Daphne-]

Όσα γράφεις σωστά είναι αλλά στην προκειμένη δεν έχουν σχέση.

 

Το παιδί μου είναι πολύ κοινωνικό και έχει φίλους στο σχολείο πολύ καλούς και στο κολυμβητήριο και φυσικά έχει τα αδελφάκια του.

Το ότι πήγαμε κάπου που κάποια παιδιά του είπαν αυτό που του είπαν διότι ο δικός μου δεν είχε νιτέντο και τους είπε να ζωγραφίσουν παρεα απλώς δεν με νοιάζει καθόλου. Δεν ήθελαν 2 παιδιά να ζωγραφίσουν μαζί τους διότι ήθελαν να παίξουν ηλεκτρονικά. Και τί έγινε; Πρέπει να παίζει με όλα τα παιδιά του κόσμου; Εγώ πάντως δεν το νομίζω.

Δεν θα το προβληματίσω ούτε θα τον στεναχωρήσω στην προκειμένη.

Επίσης η άποψή μου για τα ηλεκτρονικα είναι γνωστή στο γιο μου έτσι κι αλλιώς.

Τλς απλώς ήθελα να πω στην κοπέλα να αποφορτίσει την μικρή της γιατί και η ίδια φαίνεται πολύ εκνευρισμένη από το γεγονός.

Πρέπει να βηθάμε τα παιδιά να στέκονται στα πόδια τους. Όχι να τα αποσπάμε αλλά να μην τα "βαραίνουμε" τόσο πολύ.

Ας μας απαντήσει η κοπέλα. Το κοριτσάκι είπες ότι κάνει κι άλλες δραστηριότητες. Εκεί πώς πάει με τα άλλα παιδιά;

Ωπ! Καμία σχέση. Τίποτα από αυτά δεν είπα, ούτε υπονόησα. Ουτε οτι το παιδί σου δεν έχει φίλους, ουτε οτι έχεις λάθος για τα ηλεκτρονικά (και μάλιστα συμφωνώ).

 

Ειπα (πάμε πάλι, οσο πιο συνοπτικά μπορω), ότι όταν ένα παιδί είναι στεναχωρημένο (στην προκειμένη περίπτωση επειδή μένει εκτός ομάδας) το ακούμε και αναγνωρίζουμε τη στεναχώρια του.

Ετσι αποφορτίζεται το κλίμα και το παιδί οδηγειται με τη δική μας ενίσχυση, στο να βρει τη λύση σιγά σιγά.

 

Σε καμία περίπτωση πάντως δεν συμφωνώ να αποφορτίσω το κλίμα κατακρίνοντας τρίτους και μάλιστα συνομήλικα του παιδιά στο ίδιο το παιδί, διότι θα το κάνει κι εκείνο και είναι κάτι που δεν θέλω να κάνει.

[no doubt]

Dafnie συμφωνούμε με λίγα λόγια , εκτός του τελευταίου.

Το θέμα είναι το κοριτσάκι και τί μπορεί να κάνει η μανούλα του!

Μήπως να ρωτούσες κάποιον ειδικό;

Εδώ στο φόρουμ νομίζω πώς υπάρχουν επιστήμονες που τουλάχιστον μια συμβουλή θα μπορούσαν να δώσουν.

[Daphne-]

Copy paste από εδω http://www.inews.gr/185/oi-scheseis-filias-sto-nipiagogeio-provlimata-kai-lyseis.htm

Αυτούσια γνωμη ειδικών διότι τα προηγούμενα ήταν αποσπάσματα απο το βιβλίο ψυχολογίας που έχω και στην υπογραφή μου.

 

"Το παιδί σας έχει ξεκινήσει να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο και όλα πηγαίνουν μια χαρά... Το παιδί σας αγαπάει τη δασκάλα του και όλους τους συμμαθητές του. Σας αποχωρίζεται εύκολα κάθε πρωί που το αφήνετε στην πόρτα του νηπιαγωγείου και ανυπομονεί να βρεθεί την τάξη και να ζήσει μια καινούρια μέρα! Όλα αυτά φυσικά μέχρι την ημέρα που γυρίζοντας από το νηπιαγωγείο είναι αμίλητο, λυπημένο ή εμφανώς αναστατωμένο. Τι συνέβη και δεν είναι χαρούμενο το παιδί σας; Μετά από λίγη ώρα που προσπαθείτε να μάθετε το λόγο της άσχημης διάθεσής του, σας λέει ότι σήμερα είχε πρόβλημα με ένα φίλο/φίλη του. Τι πρόβλημα μπορεί να έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε πεντάχρονα, αναρωτιέστε...

Είναι σίγουρα στενάχωρο να βλέπετε το νήπιό σας να αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις φιλίες του, αλλά καλό είναι να συγκρατηθείτε και να μην τρέξετε να το αγκαλιάσετε, να το παρηγορήσετε και να του δώσετε αμέσως δίκιο. Σίγουρα είναι δύσκολο για ένα γονιό να βλέπει το μικρό του να αντιμετωπίζει πρόβλημα με κάποιο άλλο παιδί και να το στεναχωρεί αυτό, αλλά είναι επίσης, μια καλή ευκαιρία να μάθετε στο παιδί σας μια βασική και θεμελιώδη δεξιότητα , πώς να αντιμετωπίζει τις συγκρούσεις με άλλους. Γιατί σίγουρα θέλετε να μάθει το παιδί σας να επιλύει αποτελεσματικά προβλήματα. Και οι κοινωνικές συγκρούσεις αποτελούν μια πολύ καλή ευκαιρία να το μάθει αυτό.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως κάθε σύγκρουση που έχει το παιδί σας με άλλο παιδί, με τα αδέρφια του ή και με ενήλικες είναι μια ευκαιρία να το διδάξετε και να το ενθαρρύνετε να μπει στη διαδικασία να προσπαθήσει να κατανοήσει και την πλευρά του άλλου, το σεβασμό στον άλλο, καθώς και επικοινωνιακές και διαπραγματευτικές τεχνικές. Κανένας δεν γεννιέται γνωρίζοντας πώς να επιλύει διαφορές, είναι κάτι που το μαθαίνει στην πορεία. Ναι μπορείτε να μάθετε στο παιδί σας τους κανόνες των ομαδικών παιχνιδιών, αλλά δε θα είναι αρκετό, δεν θα είναι η ουσία. Το να διδάξετε το παιδί σας δεν έχει να κάνει με το να μιλάτε απλά, αλλά με το να καθοδηγείτε.

Πως ακριβώς καθοδηγείτε ένα πεντάχρονο να μάθει να επιλύει τις συγκρούσεις; Με το να το οδηγήσετε βήμα – βήμα για λίγο καιρό, ώσπου να μάθει τελικά να επιλύει τα προβλήματά του μόνο του. Τα βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε είναι τα εξής:

Ρωτήστε συγκεκριμένες ερωτήσεις.

Όταν προκύψει το πρόβλημα, κάντε συγκεκριμένες ερωτήσεις ώστε να φτάσετε στην καρδιά του τι συνέβη. «Σε χτύπησε; Μήπως σε έκανε να νιώσεις άσχημα; Και τα δυο;» Προσπαθήστε να μείνετε στα γεγονότα: Πως ξεκίνησε όλο αυτό; Τι συνέβη; Τι έκανες εσύ και τι έκανε το άλλο παιδάκι; Βοηθήστε το παιδί σας να μείνει στα γεγονότα και όχι στο γιατί συνέβη ό, τι συνέβη και ποιανού ήταν το λάθος...

Βοηθήστε το παιδί σας να εκφραστεί λεκτικά.

Μια που μιλήσατε για τα γεγονότα, μιλήστε για το πώς νιώθει το παιδί σας. Βέβαια αυτό είναι πιο εύκολο να το λέμε παρά να το κάνουμε στην πράξη, γιατί αν κάτι λείπει από τα παιδιά του νηπιαγωγείου αυτό είναι το πλούσιο λεξιλόγιο, το να μπορούν να περιγράψουν πως νιώθουν ή τι τους συμβαίνει. Βοηθήστε το παιδί σας να μιλήσει για το πρόβλημα καθοδηγώντας το με φράσεις όπως: «Μοιάζεις αναστατωμένος. Μίλησέ μου περισσότερο για αυτό που σου συνέβη» ή «Πως νιώθεις γι' αυτό; Αν αυτό συνέβαινε σε μένα θα ένιωθα....» Δίνοντας τις λέξεις στα παιδιά για να εκφράσουν αυτό που νιώθουν τα βοηθάμε να μάθουν να επικοινωνούν πιο αποτελεσματικά και μειώνει την πιθανότητα για μελλοντικά προβλήματα.

 

Κατανοήστε το αλλά μην του δώσετε αμέσως δίκιο:

Το να του δώσετε αμέσως δίκιο είναι λάθος τακτική. Αντί γι' αυτό οι γονείς χρειάζεται να κατανοήσουν το παιδί τους, Να το συναισθανθούν. Ενσυναίσθηση σημαίνει να κατανοήσετε πως νιώθει το παιδί: «Αυτό πρέπει να ήταν δύσκολο για σένα είμαι σίγουρη πως σε αναστάτωσε και σε έκανε να νιώσεις άσχημα...» Ενώ το να του δώσετε δίκιο σημαίνει: «Καημένο μου... Αυτό που έγινε είναι τρομερό δε θα έπρεπε να συμβεί... καλά είναι δυνατόν να σου φερθεί έτσι το άλλο παιδί;» Αυτό που θέλουμε είναι να κάνουμε το παιδί να βρει τη δύναμη να επιλύσει την κατάσταση, όχι να νιώσει θύμα."

[svaou]

Παιδια διαβασα ολα σας τα μηνυματα κ ευχαριστω

Ναι ειμαι κ εγω αναστατωμενη αλλα στο παιδι το κρυβω. Ειναι 8κοριτσακια στην ταξη μπερδεμενα νηπια&προνηπια.τα 3 κανουν μαζι παρεα κ το ενα δε τη θελει. Με τα αλλα 3 ακριβως το ιδιο.την κορη μου κ μια αλλη δε τις θελουν απλα η αλλη μικρουλα δε σκαει ειναι πολυ δυναμικη κ οταν βαριεται την κορη μου τη φτυνει κ τησ λεει τωρα φυγε.η δικια μου εμαθε να της φερομαστε σα μεγαλη κ να τη σεβομαστε αναλογα.στο σχολειο δε συμβαινει ετσι.υπαρχει μεγαλη αγενεια κ καθολου σεβασμος. Καποια κοπελα ρωτησε αν κανουμε εξωσχολικα.ναι κανει 3 χρονια αγγλικα(παει απ τα 2,5περιπου κ. Απ την πρωτη μερα ηταν σουπερ.ουτε η παραμικρη δυσκολια), επισης παει σε ενα καλλιτεχνικο εργαστηρι κ κανει ζωγραφικη κ γενικοτερα τεχνη.τελος παει κατηχητικο.σε ολα τα μαθηματα παει τελεια.στα αγγλικα που ειναι περισσοτερο στυλ σχολειο εχει κανει παρεες με τις οποιες γνωριστηκα κ εγω κ βρισκομαστε κ εξω.ολες οι δασκαλες εχουνε να λενε για τη μ.και για την αριστη συμπεριφορα της.μαλιστα μου δινουν συγχαρητηρια.ειναι γενικα πολυ κοινωνικο παιδικ ακομα κ σε παιδοτοπο βρισκει αμεσως παρεα κ παιζει ηρεμα κ με πολλη ορεξη.η δασκαλα του νηπιαγωγειου ειπε οτι απορησε στην αρχη με τη ανεση της μ. Στο σχολειο.προχθες μια βδομαδα μετα κ εφοσον η μ. Σταματησε να κλαιει ξαναρωτησα γη δασκαλα πως παει κ μουπε οτι αν κ δεν κλαιει πλεον συνεχιζει να κανει παραπονα για τα αλλα παιδια και μου πε οτι αυτο χτυπαει ασχημα στα αλλα παιδια.ειναι λεει καρφωμα.αν ειναι δυνστον.πηγα στο διαλλειμμα κ το ειδα με τα ματια μου να της λενε, φυγε πιο εκει γιατι εδω παιζουμε εμεις.η δασκαλα μεχρι χθες ελεγε οτι η μικρη τα φανταζεται κ το εχει τσεκαρει οτι τηνπαιζουν κ τζαμπα τις κατηγορει.τι στο καλο δυχασμενη προσωπικοτητα ειναι το παιδι μου?εφοσον λοιπον με ειδε που εχω στησει καραουλι στα διαλλειμματα κ ειδε οτι ειδα και να μη παιζουν την κορη μου αλλα και να κανει παραπονα στην κυρια για αυτο καταλαβε οτι τα περι φαντασιας δε τα τρωμε κ τα εκοψε.εμεινε μονο στα περι καρφωματος.ισως τελικα απο το να παει η κορη μου στη δασκαλα κ να πει κυριαμου λενε φυγε θα επρεπε να τραβηξει μια κλωτσια στην αγενη συμμαθητρια για να καταλαβει.δυστυχως ομως στο σπιτι μας δε δερνουμε κ το παιδι το μονο που κανει ειναι να στεναχωριεται.

Παμε τωρα κ στο πως το διαχειριΖομΑι εγω.επειδη συμβουλευτικα φιλη ψυχολογο μου ειπε να της μεταφερω αυτολεξι τα λογια της δασκαλας.δε το εκανα ακριβως γιατι φοβηθηκα οτι αν νιωσει οτι κ η δασκαλα δεν της συμπαραστεκεται μετα μπορει να μην ηθελε καθολου να παει σχολειο. Οποτε της ειπα οτι αντιλαμβανομαι οτι καποιες συμπεριφορες δε της αρεσουν κ γι αυτο κανει παραπονα ομως καλο θα ηταν νΑ μη κανει παραπονα στη δασκαλα για τοσο ασημαντα πραγματα.της εξηγησα οτι στις μικρες ηλικιες το φιλος φιλη ειναι ψωμοτυρι και σημαινει παιζω απλα με εναν ανθρωπο κ οτι η λεξη φιλια ειναι βαθια κ θελει χρονο κ δοκιμασιες.της εδωσα κ παραδειγματα με δικες μου κ δικες της πιστες φιλες.ελα ομως που το παιδι εψαχνε ευκαιρια να μου μιλησει κ πανω που νομιζα οτι τακτοποιηθηκε καπως το θεμα στο μυαλο της γινεται το εξης:πριν κοιμηθει σημερα πηγα να διαβασουμε ενα βιβλιο κ να συζητησουμε& μου ειπε:βρε μαμα εσυ λες να παιζω με ολους κ να μη παραπονιεμαι. Οταν ομως μου λενε φυγε κ παω στη δασκαλα κ τους κανει παρατηρηση κ ενω με παιζουν για λιγο βγαινει παλι μια απ τη τριαδα κ μου λεει παλι εσυ δε θα πιξεις,τοτε τι να κανω?μαμα λεει εγω ομως θελω να παιζω.παιδια τι να της πω να κανει?της ειπα με το ζορι να σε παιξουν δε γινεται οποτε να αφησει ησυχο το κοριτσακι αυτο κ να μη ξαναζητησει να παιξει μαζι τους.το βρισκω ζητιανια να παρακαλαει να την παιξουν κ να της λενε οχι. Η απογοητευση της πιστευω οτι θα ναι μεγαλη.εγω της ειχα πει να προσπαθησει να τα πλησιασει κ οτι κατα βαθος δεν ειναι κσκα παιδια.της ειπα κ τη δικαιολογια της δασκαλας οτι κ καλα δεν ειχαν ορεξη να παιξουν μαζι της.επισης μου ειναι δυσκολο να της πω οκ μη παιξεις με κανεναν κ εγκατελειψε την προσπαθεια.της ειπα να επιλεξει το δυναμικο κοριτσακι που αλλωτε την παιζει κ αλλωτε οχι κ που δε το παιζουν κ αυτο οι δυο τριαδες.επισης η εκδοχη του να παιξει με αγορακι θα μου αρεσε πολυ.ηδη εξωσχολικα εχει 2 φιλιους&εναν λατρεμενο ξαδελφο.μηπως φταιει που η κορη μου εχει φιλους μεγαλυτερης ηλικιας?τα βρισκει τελεια μαζι τους ισως γιατι δεν παιδιαριζουν κ της θυμιζουν τη δικη μας συμπεριφορα. Καλα εκανες κ τους ειπες χαζους αυτους με το νιντεντο.οι πολλες ευγενειες μας φαγανε με τα αναγωγα που μπλεξαμε!

[vvassoula]

Μίλησα με μια φίλη παιδοψυχολόγο και μου είπε το εξης: Τα υπόλοιπα παιδιά ακολουθούν την αρχηγό (που είπε στην μικρή σου πως δεν την παίζει) και το σημαντικό είναι να σπάσει την αγέλη - ομάδα.

Ένα κόλπο είναι να της αγοράσεις ένα παιχνίδι πολύ περίεργο και ιδιαίτερο και τα υπόλοιπο παιδιά από ενδιαφέρον θα την πλησιάσουν. Για παράδειγμα, ένα ραδιοφωνάκι σε περίεργο σχήμα (αν επιτρέπεται στο σχολείο), με το οποίο θα ασχολείται η μικρή σου στο διάλειμα.

Μου είπε παράδειγμα τέτοιο που η μικρή έπαιζε με αυτό, δεν το έδινε σε κανένα στο διάλλειμα (έλεγε στα άλλα κορίτσια "πηγαίνετε παίξτε τώρα μόνες σας, εγώ παίζω με αυτό") και όλα τα άλλα παιδάκια σιγα - σιγά την πλησίασαν (από συμφέρον έλεγε η μαμά της) και όλα πήραν τον δρόμο τους.

Δεν το δοκιμάζεις;

[demi1981]

οι πολλες ευγενειες μας φαγανε με τα αναγωγα που μπλεξαμε!

 

Να μην ξεχνάμε πάντα ότι μιλάμε για παιδιά

και νόμιζα ότι μόνο τα παιδιά μέχρι κάποια ηλικία είναι σκληρά

[ekavi_]

Για να την παίξουν, πρέπει να σταματήσει να τους παρακαλάει. Το είχα πει και σε πιο παλιό ποστ. Η καλύτερη απάντηση είναι η αδιαφορία. Να πάει να παίξει με κάποιο άλλο παιδάκι. Να ξεκινήσει κάποιο παιχνίδι μόνη της. Δεν μπορεί να μην την παίζει κανένα παιδάκι στην τάξη.

Αν τώρα παίζουν πολλά παιδάκια ένα ομαδικό παιχνίδι και βρεθεί ένα να της πει "φύγε", η απάντηση είναι "δεν φεύγω. Φύγε εσύ αν θες". Αν όμως πρόκειται για μια μικρή παρέα 2-3 παιδιών που δεν την παίζουν, απλώς να αδιαφορήσει. Δεν τους έχει αναγκη, ούτε γίνεται να αρέσουμε σε όλους και να είμαστε αποδεκτοί από όλους.

[Daphne-]

Ναι ειμαι κ εγω αναστατωμενη αλλα στο παιδι το κρυβω.

 

Παμε τωρα κ στο πως το διαχειριΖομΑι εγω.επειδη συμβουλευτικα φιλη ψυχολογο μου ειπε να της μεταφερω αυτολεξι τα λογια της δασκαλας.δε το εκανα ακριβως γιατι φοβηθηκα οτι αν νιωσει οτι κ η δασκαλα δεν της συμπαραστεκεται μετα μπορει να μην ηθελε καθολου να παει σχολειο. Οποτε της ειπα οτι αντιλαμβανομαι οτι καποιες συμπεριφορες δε της αρεσουν κ γι αυτο κανει παραπονα ομως καλο θα ηταν νΑ μη κανει παραπονα στη δασκαλα για τοσο ασημαντα πραγματα.

 

Δεν ειναι σωστό να το "κρύβεις" από το παιδί, μπορείς και πρέπει να της το εκφράσεις με τροπο που αρμόζει στην ηλικία της. Εξάλλου μη νομιζεις οτι δεν καταλαβαινει "πώς να κρυφτείς απ τα παιδιά? Ετσι κι αλλιως τα ξέρουν όλα" που λέει και το άσμα....

 

Επίσης δεν κατάλαβα γιατι δεν συζητησες με τη ψυχολόγο μια ενναλακτικη ή εστω τις σκεψεις σου γι αυτο που σου πρότεινε.

 

Καλα κανει και παραπονιέται στη δασκαλα γιατι γι αυτην (και για σενα εξάλλου, αφου τονιζεις πόσο σημαντικες ειναι οι φιλιες και κατα προέκταση η κοινωνικη αποδοχη) τα πραγματα αυτα ειναι σημαντικα. Γιατι της λες οτι ειναι ασημαντα?

 

Και η κορη μου τα βρισκει καλυτερα με τα μεγαλυτερα παιδια, οχι γιατι δεν παιδιαριζουν, αλλα γιατι με τα συνομηλικα της προκυπτουν περισσοτερες συγκρουσεις γιατι ακομα δεν εχουν βρει τον τροπο να μοιραζονται, να διεκδικουν κτλ

Τα δε μεγαλυτερα συνηθως ειναι πιο υποχωρητικα με τα μικροτερα.

[citron]

Δεν ειναι σωστό να το "κρύβεις" από το παιδί, μπορείς και πρέπει να της το εκφράσεις με τροπο που αρμόζει στην ηλικία της.

 

Εγω παλι πιστευω οτι καλα κανεις και το κρυβεις. Η κορη σου εχει αρκετες απο τις δικες της ανησυχιες, δεν νομιζω οτι χρειαζεται να αισθανεται και οτι η μαμα της ειναι στεναχωρημενη για αυτο. Παιδια ειναι, πως θα τα διαχειριστούν ολα αυτα ? Ειπαμε, η ειλικρίνεια ειναι θεμιτη το ιδιο και το να εκφραζουν οι μεγαλοι τα συναισθηματα τους για να διδασκονται τα παιδια, αλλα αυτο το πραγμα που χωνουμε τα παιδια μας στα προβληματα μας και τις ανησυχιες μας θεωρω οτι δεν ειναι καθολου διδακτικο.

 

Πιστευω οτι αυτο το προβλημα πρεπει αν το λυση η δασκαλα στο σχολειο σε συνεργασια με εσενα στο σπιτι. Ειναι δουλεια της δασκαλας - ιδιως οταν ενα προβλημα εχει εντοπιστεί - να βοηθαει στην επιλυση τους. Πρεπει να επιμεινεις και να πεις στην δασκαλα να βρει τροπους με παιχνιδια κλπ, να δημιουργησει ενα κοινο παρονομαστη των αλλων παιδιων με την κορη σου, ετσι ωστε να εχουν περισσοτερες πιθανοτητες να κανουν παρεα. Κανονικα πρεπει να ειστε συνεχεια σε επαφη με την δασκαλα.

[Daphne-]

Εγω παλι πιστευω οτι καλα κανεις και το κρυβεις. Η κορη σου εχει αρκετες απο τις δικες της ανησυχιες, δεν νομιζω οτι χρειαζεται να αισθανεται και οτι η μαμα της ειναι στεναχωρημενη για αυτο. Παιδια ειναι, πως θα τα διαχειριστούν ολα αυτα ? Ειπαμε, η ειλικρίνεια ειναι θεμιτη το ιδιο και το να εκφραζουν οι μεγαλοι τα συναισθηματα τους για να διδασκονται τα παιδια, αλλα αυτο το πραγμα που χωνουμε τα παιδια μας στα προβληματα μας και τις ανησυχιες μας θεωρω οτι δεν ειναι καθολου διδακτικο.

 

Πιστευω οτι αυτο το προβλημα πρεπει αν το λυση η δασκαλα στο σχολειο σε συνεργασια με εσενα στο σπιτι. Ειναι δουλεια της δασκαλας - ιδιως οταν ενα προβλημα εχει εντοπιστεί - να βοηθαει στην επιλυση τους. Πρεπει να επιμεινεις και να πεις στην δασκαλα να βρει τροπους με παιχνιδια κλπ, να δημιουργησει ενα κοινο παρονομαστη των αλλων παιδιων με την κορη σου, ετσι ωστε να εχουν περισσοτερες πιθανοτητες να κανουν παρεα. Κανονικα πρεπει να ειστε συνεχεια σε επαφη με την δασκαλα.

 

Οχι εγώ δεν εννοούσα να φορτώνουμε τα παιδιά με τα δικά μας προβλήματα.Μάλλον δεν έγινα κατανοητή. Εξάλλου εδω πρόκειται για πρόβλημα του παιδού πρωταρχικά.

 

Όμως εκείνο που λένε όλοι οι παιδοψυχολόγοι να κάνουμε είναι:

- Nα δείχνουμε ενσυναίσθηση στα προβλήματα που τα απασχολούν.

- Να τους λέμε την αλήθεια με τρόπο που αρμόζει στην ηλικία τους.

- Να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας -οχι ακραία - στα παιδιά μας.

 

 

"Τα γεγονότα που τραυματίζουν είναι εκείνα για τα οποία δεν μας μιλούν οι άλλοι, εκείνα τα οποία αποσιωπούν. Τραυματικό είναι αυτό που μένει άλεκτο."

Φρανζουάζ Ντολτό

 

 

Πιστευω οτι αυτο το προβλημα πρεπει αν το λυση η δασκαλα στο σχολειο σε συνεργασια με εσενα στο σπιτι. Ειναι δουλεια της δασκαλας - ιδιως οταν ενα προβλημα εχει εντοπιστεί - να βοηθαει στην επιλυση τους. Πρεπει να επιμεινεις και να πεις στην δασκαλα να βρει τροπους με παιχνιδια κλπ, να δημιουργησει ενα κοινο παρονομαστη των αλλων παιδιων με την κορη σου, ετσι ωστε να εχουν περισσοτερες πιθανοτητες να κανουν παρεα. Κανονικα πρεπει να ειστε συνεχεια σε επαφη με την δασκαλα.

Συμφωνώ. Αλλά και συζήτηση με παιδί. Ανακουφίζει το παιδί να νιώθει οτι κάποιος το συμπονεί, το καταλαβαίνει, το υποστηρίζει. Με λίγα λόγια χρειάζεται γονείς- συμμάχους στα θέματα που το απασχολούν.

 

Svaou εκείνο που βλέπω στα μηνύματα σου είναι ότι είσαι μπερδεμένη και εμφανώς θυμωμένη με τα παιδιά του συγκεκριμένου σχολείου.

Εδω όμως έχει προτεραιότητα η κόρη σου και πώς θα ανταπεξέλθει έστω για ακόμα μια χρονιά (και μια χρονιά είναι αιώνας για 4, 5 χρονών παιδί).

Εάν πράγματι πιστεύεις ότι τα 4χρονα και 5 χρονα είναι ανάγωγα («οι πολλες ευγενειες μας φαγανε με τα αναγωγα που μπλεξαμε!») ή δεν ξέρω κι εγω τι άλλο, πάω πάσο.

 

Εάν δεχτείς ότι όλα τα παιδιά (και η κόρη σου) σε αυτή την ηλικία παιδιαρίζουν (και καλά κάνουν γιατί διαφορετικά δεν θα ήταν παιδιά) ίσως ξεπεράσεις το θυμό σου και βοηθήσεις την κόρη σου.

Το θέμα είναι αυτό: H κόρη σου θέλει να την παίζουν και είναι στεναχωρημένη επειδή δεν την παίζουν στο σχολείο.

Διέθεσε ένα 10 λεπτο να συζητήσεις μαζί της, αφού ξεκαθαρίσεις τα δικά σου συναισθήματα.

Ρώτησε τη γιατί είναι στεναχωρημένη, αγκάλιασε την και πες της ότι την καταλαβαίνεις και την νιώθεις. Δεν χρειάζεται να κατηγορήσεις κανέναν, απλώς να επικεντρωθείς στα δικά της συναισθήματα.

Μετά ρώτησε τη τι σκέφτεται να κάνει γι αυτό εκείνη. Φέρε ένα παράδειγμα από τη δική σου παιδική ηλικία που κάποιο παιδάκι/ακια σε απέρριψε και πες της πώς αισθάνθηκες εσύ.

Και τι έκανες γι αυτό. Πχ πήγες κι έπαιξες με κάποιο άλλο παιδάκι ίσως του αντίθετου φύλου. Πήγες σε κάποιο άλλο παιδάκι και του ζήτησες να γίνετε φίλοι?

Αυτά θα τη βοηθήσουν πολύ να ανακαλύψει κι εκείνη τι θα κάνει!

Βοήθησε τη να σκεφτεί μόνη της τη λύση και μην της δώσεις οδηγίες.

*Και αυτό με το ύψος επιδρά όντως αρνητικά. Δηλ. τα υπόλοιπα παιδιά μπορεί να τη βλέπουν μεγάλη και να φοβούνται να την προσεγγίσουν. Κι εμείς το περνάμε αυτό. Μεγαλοδείχνουμε λόγω ύψους, αλλά να την κοντύνω δεν μπορώ!

[IVI37]

Αντιμετωπίζω και εγώ παρόμοιο πρόβλημα με την 4 χρονη κόρη μου τον τελευταίο καιρό. Πηγαίνει σε παιδικό σταθμό δεύτερη χρονιά τώρα και έχει δημιουργήσει φιλίες ήδη από πέρσι. Βέβαια με άλλα κοριτσάκια έκανε περισσότερη παρέα πέρσι και με άλλα φέτος. Ιδίως από την αρχή της φετινής χρονιάς ήταν κολλητή με ένα κοριτσάκι και κάθε πρωί που συναντιόντουσαν, αγκαλιάζονταν και φιλιούνταν. Γνωρίστηκα και με τη μητέρα του και μου είπε πως και η κόρη της της λέει πως η δικιά μου είναι η καλύτερη της φίλη. τον τελευτάιο όμως καιρό παρατήρησα μια συμπεριφορά που με ενόχλησε. Αρκετά πρωινά όταν φτάναμε στο σχολείο, σε όποιο παιδάκι πήγαινε να κάτσει δίπλα η δικιά μου αυτό διαμαρτυρόταν και δεν την άφηνε. Τις δύο τελευταίες μέρες δεν την άφησε να κάτσει δίπλα της ούτε η κολλητή της. Η δασκάλα αδιάφορη και αναγκάστηκα εγώ να επέμβω και να πω ότι οι καρέκλες είναι για όλα τα παιδάκια.

Το κοριτσάκι μου είναι ένα ευγενικό παιδάκι που δεν έχει πειράξει ποτέ κανένα άλλο, και αυτό μετά από πολύ κατήχηση που του έχω κάνει στο σπίτι σχετικά με τη σωστή συμπεριφορά απέναντι στα άλλα παιδιά. Είμαι κι εγώ εκπαιδευτικός κι έχω αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα σε μεγαλύτερες βέβαια ηλικίες παιδιών. Τώρα που αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα με το δικό μου παιδί δεν ξέρω πράγματι τι να κάνω! Έχω μπερδευτεί. Θεωρώ πολύ άσχημο αυτό που λένε τα παιδιά "δε σε 'εχω φίλη/φίλο μου" και με έκπληξη είχα ακούσει τη μητέρα ενός συμμαθητή της κόρης μου να συμβουλεύει το 4χρονο παιδάκι της να λέει αυτή τη φράση σε άλλα παιδάκια. Άρα, πιστεύω πως συμβάλλουν πολύ και οι γονείς στο πώς φέρονται τα παιδιά με τους συνομηλίκους τους και τα οδηγούν οι ίδιοι να φέρονται έτσι σκληρά.

Από την άλλη προτείνετε οι περισσότερες μητέρες, όπως διάβασα παραπάνω, συνεργασία με τη δασκάλα. Αυτό είναι πολύ σωστό, αλλά ενέχει κι έναν κίνδυνο και μιλάω εκ προσωπικής πείρας από όσα έχω δει από το χώρο της δουλειάς μου και τους συναδέρφους μου. Πρέπει και η δασκάλα να διαθέτει επίπεδο και να νοιάζεται πραγματικά για τα παιδάκια. Στην αντίθετη περίπτωση, αν της θέσετε αυτόν το προβληματισμό σας, μπορεί να σταμπαριστεί το παιδάκι εξαιτίας της λανθασμένης συμπεριφοράς της και τελικά να πετύχετε το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό, διαιωνίζοντας το πρόβλημα. Αυτό το δίλημμα με ταλαιπωρεί και μένα και δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω ή όχι με τις δασκάλες της κόρης μου. Η μία είναι πολύ ψυχρή και αδιάφορη, η άλλη φαίνεται πολύ ευγενική. Βέβαια, με την ίδια την κόρη μου προσπαθώ να συζητάω, χωρίς να της δείχνω ότι υφίσταται κάποιο πρόβλημα. Αλλά, βλέπω ιδίοις όμμασι και ακούω τα άλλα παιδάκια, οπότε σκέφτομαι μήπως απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό παιδοψυχολόγο, ίσως αυτούς που διαθέτει ο δήμος για να ακούσω και τη δική του άποψη.

Ήθελα να εκθέσω κι εγώ τους δικούς μου προβληματισμούς, για να δείξω ότι το θέμα χρειάζεται λεπτούς χειριμούς και προπάντων τόνωση της αυτοπεποίθησης του παιδιού.