Όταν γυρίσατε σπίτι μετα το μαιευτήριο...

[nana80]

Φίλη ναι, αν υπάρχει και ταιριάζει και η χημεία της στο σπίτι.. καλώς. Αλλά μπορεί να μην υπάρχει ή να μη θέλει να ασχοληθεί τόσες ώρες όσες χρειάζεται. Μια μαία δεν θα κάτσει πάνω από δίωρο και θα σου δείξει μόνο τα του μωρού. Ενώ μια σύμβουλος μητρότητας λοχείας, απ' ό,τι διάβασα στο site, θα φτιάξει κι ένα ψευτοφαγητό, θα σου δείξει και τα του μωρού, θα το κρατήσει για να κοιμηθείς και λίγο.

 

Νοικιάζεις μαμά, όπως είπε η κοπέλα πιο πάνω. Αυτό είναι ωμά μιλώντας. Καλύτερο από το να μην έχεις κανέναν γιατί αν έχεις χάσει τη μαμά σου αυτές οι ώρες, μέσα στη χαρά τους είναι δύσκολες απ' ό,τι φαντάζομαι.

 

Πόσο κάνει βέβαια δεν ξέρω, αλλά το μη χείρον βέλτιστον που έλεγαν και οι πρόγονοι...

 

Η ίδια κοπέλα το είπε και το "ενοικιάζεις μαμά"!

Μου θυμίζει τις επισκέπτριες υγείας που υπήρχαν παλιά. Τα ίδια νομίζω έκαναν. Βέβαια αυτές νομίζω ήταν χωρίς πληρωμή, από το κράτος. νομίζω το ΤΕΙ υπήρχε μέχρι πρόσφατα βέβαια, αν και ο θεσμός είχε καταργηθεί εδω΄και καιρό.

[Skybeam]

Τα ίδια νομίζω έκαναν. Βέβαια αυτές νομίζω ήταν χωρίς πληρωμή, από το κράτος. νομίζω το ΤΕΙ υπήρχε μέχρι πρόσφατα βέβαια, αν και ο θεσμός είχε καταργηθεί εδω΄και καιρό.

Το ψάχνω, αλλά δεν βρίσκω φορέα με επισκέπτριες υγείας. Πράγματι θα έχει καταργηθεί...

[Helen@]

και καλά της κάνεις και το λέει μια καμενη..εμενα στο πρωτο αποφασισε μονη της οτι θα καθισει αποτελεσμα μου αρπαζε το μωρο μεσα απο τα χερια δεν με αφηνε να το θηλασω γιατι πρωτον δεν ειχαν περασει τρεις ωρες και δευτερον αν θηλαζε πως μετα θατις το εστελνα στο χωριο ασε που το ξενο ηταν καλυτερα,,επισης ηταν πολυ καλο το μωρο της ελεγε γιατι δεν εχει αναγκη την μαμα του..καθε φορα που εκλαιγε το μωρο την νυχτα εισεβαλλε στην κρεβατοκάμαρα χωρις να χτυπησει εστω την πορτα..δουλειες δεν εκανε η ατακα της ηταν δωσε σε εμενα το μωρο και κανε τις δουλειες σου..και ποοοοοοοοοοολλα αλλα..τωρα με το δευτερο που δεν μιλάμε ημαστε μονοι μας και μια χαρά

 

 

πλάκα κάνεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!θα είχε φύγει με τις κλωτσιές απο το σπίτι μου έτσι κ μου έκανε τέτοια!!απορώ πως άντεξες!!!!!!:confused:

[riniw 1980]

Xρειάζεται και δεν είναι καθόλου κουλό. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν γυναίκες που έχουν χάσει και τη μάνα και την πεθερά τους και δεν έχουν την πολυτέλεια να φιλοξενήσουν κάποια εμπειρότερη φίλη ή συγγενή τις πρώτες ψυχοφθόρες εβδομάδες... Το θέμα είναι κυρίως [βαρύ] ψυχολογικό. Θεωρώ τον Οργανισμό αυτό άκρως απαραίτητο και ευχαριστώ πολύ τη φίλη που ενημέρωσε!

 

 

Εγω πού έχω χάσει τη μαμά μου και που έχω και αδερφές που έχουν παιδιά σου λέω οτι η μάνα είναι η εξαίρεση του ρητού: "ουδείς αναντικατάστατος"

Και επίσης καμία δε χρειάστηκε βοήθεια με το παιδί παρά μόνο με τα οικιακά.Εσύ με πόση ευκολία θεωρείς οτι ένας ξένος άνθρωπος στο σπίτι είναι εντάξει,απορώ!!Γιατί προφανώς δε μιλάμε για ένα 2ωρο...

Σαν ιδέα πάντως δεν είναι άσχημο,όσον αφορά μερικές κατευθύνσεις για το παιδί,όπου ενδεχομένως μπορεί να συμβουλεύσει καλύτερα βλέπωντας με "τρίτο μάτι".Απο κει και πέρα όμως μια άγνωστη γυναίκα όσο καλή και έμπιστη να είναι δεν θα την άφηνα ποτέ να μου πλένει τα ρούχα,τα εσώρουχα,τα μωρουδιακά να μου μαγειρεύει και να μου ανοίγει ντουλάπες και συρτάρια...

[Skybeam]

Εγω πού έχω χάσει τη μαμά μου και που έχω και αδερφές που έχουν παιδιά σου λέω οτι η μάνα είναι η εξαίρεση του ρητού: "ουδείς αναντικατάστατος"

Και επίσης καμία δε χρειάστηκε βοήθεια με το παιδί παρά μόνο με τα οικιακά.Εσύ με πόση ευκολία θεωρείς οτι ένας ξένος άνθρωπος στο σπίτι είναι εντάξει,απορώ!!Γιατί προφανώς δε μιλάμε για ένα 2ωρο...

Σαν ιδέα πάντως δεν είναι άσχημο,όσον αφορά μερικές κατευθύνσεις για το παιδί,όπου ενδεχομένως μπορεί να συμβουλεύσει καλύτερα βλέπωντας με "τρίτο μάτι".Απο κει και πέρα όμως μια άγνωστη γυναίκα όσο καλή και έμπιστη να είναι δεν θα την άφηνα ποτέ να μου πλένει τα ρούχα,τα εσώρουχα,τα μωρουδιακά να μου μαγειρεύει και να μου ανοίγει ντουλάπες και συρτάρια...

Kι εγώ έχω χάσει τη μαμά μου και δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει σε μια ανάλογη περίπτωση. Ούτε αδελφές υπάρχουν, ούτε πεθερά, ούτε φίλοι πρόθυμοι. Μακάρι να υπήρχαν. Μην κρίνεις πώς αισθάνεται ο καθένας, εγώ μπορεί να αισθάνομαι ότι μια ξένη γυναίκα μες στο σπίτι στη δεδομένη στιγμή έχει περισσότερα συν παρά πλην. Εσύ πάλι μπορεί να το βρίσκεις αδιανόητο. Μην απορείς καθόλου λοιπόν ότι ελλείψει της στήριξης που παρέχει μια μάνα και της βοήθειας που θα μπορούσε να παρέχει ένας φίλος μπορεί κανείς να σκεφτεί να την αγοράσει. Είναι σε πρώτη βάση θέμα καθαρά ψυχολογικό.

[riniw 1980]

Kι εγώ έχω χάσει τη μαμά μου και δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει σε μια ανάλογη περίπτωση. Ούτε αδελφές υπάρχουν, ούτε πεθερά, ούτε φίλοι πρόθυμοι. Μακάρι να υπήρχαν. Μην κρίνεις πώς αισθάνεται ο καθένας, εγώ μπορεί να αισθάνομαι ότι μια ξένη γυναίκα μες στο σπίτι στη δεδομένη στιγμή έχει περισσότερα συν παρά πλην. Εσύ πάλι μπορεί να το βρίσκεις αδιανόητο. Μην απορείς καθόλου λοιπόν ότι ελλείψει της στήριξης που παρέχει μια μάνα και της βοήθειας που θα μπορούσε να παρέχει ένας φίλος μπορεί κανείς να σκεφτεί να την αγοράσει. Είναι σε πρώτη βάση θέμα καθαρά ψυχολογικό.

 

 

όπως το θέτεις έχεις δίκιο..αλλά και πάλι μια ξένη μες στο σπίτι μου/σου;;(εκεί είναι όλος ο προβληματισμός μου)

[Skybeam]

όπως το θέτεις έχεις δίκιο..αλλά και πάλι μια ξένη μες στο σπίτι μου/σου;;(εκεί είναι όλος ο προβληματισμός μου)

Tι να πω, μπορεί κι εσύ να έχεις δίκιο, φαντάζομαι πως είναι και αναλόγως τον άνθρωπο που θα έρθει. Μακάρι να υπήρχε κάποια κοπέλα που να ξέρει παραπάνω για να μας διαφωτίσει. Αν τελικά όλα πάνε καλά και μείνω έγκυος, θα ενημερώσω στην περίπτωση που τους χρησιμοποιήσω...

[katerina+]

Tι λες τώρα ρε κορίτσι... πωπω φρίκαρα όντως καλύτερα μόνη σου.. απαπα.. μακριά και αγαπημένοι... να σου ζήσουν τα ζουζουνάκια σου..

και αυτά δεν είναι τίποτα αλλά βρηκε και τα έκανε γιατι προσπαθουσα να είμαι ευγενικη να μην την προσβάλλω και να μην στεναχωρήσω τον συζυγο αλλα τέτοια άτομα δεν καταλαβαίνουν απο ευγένειες...με ένα γερο μωράκι και με πολλές χαρούμενες αναμνησεις γιατι περνάει γρηγορα ο καιρος

[polina26]

και αυτά δεν είναι τίποτα αλλά βρηκε και τα έκανε γιατι προσπαθουσα να είμαι ευγενικη να μην την προσβάλλω και να μην στεναχωρήσω τον συζυγο αλλα τέτοια άτομα δεν καταλαβαίνουν απο ευγένειες...με ένα γερο μωράκι και με πολλές χαρούμενες αναμνησεις γιατι περνάει γρηγορα ο καιρος

 

ευχαριστώωωωωωω... θα προσπαθήσω να ¨ρουφάω¨την κάθε στιγμή... να σαι καλά

[Giwta85]

Εγώ είχα νοσηλευτεί 2 βδομάδες στο νοσοκομείο πριν την πρόωρη καισαρική μου οπότε πριν επιστρέψω με τον μπέμπη σπίτι έφερα μια κοπέλα και το έκανε κουκλί για να είναι πεντακάθαρο όταν θα επιστρέφαμε. Οπότε από θέμα καθαριότητας ήμουνα εντάξει για τις πρώτες ημέρες τουλάχιστόν. Να μείνει στο σπίτι άποψη μου πάντα δεν υπάρχει λόγος.ούτως ή άλλως σε μενα ερχόταν κάθε πρώι που πήγαινε και ο αντρας μου δουλεια και μου έκανε και ένα γρήγορα καθάρισμα στο διαμέρισμα όταν ήταν ανάγκη.Γνώμη μου και άμα θες την ακούς αυτές οι πρώτες στιγμές είναι πολύ σημαντικές να τις περάσεις με τον μπαμπά του μωρού. Οι γιαγιάδες ούτως ή άλλως θα το δουν κάποια στιγμή μέσα στη μέρα.

[Helen@]

επαναφερω το θεμα για να σας πω τελικά τί έκανα.....

όταν γύρισα απο το μαιευτηριο στο σπίτι ημουν εγω κ ο αντρας μου-πηρε αδεια απο την δουλεια του 1 εβδομάδα...το θεώρησα οτι καλύτερο να ειμαι με τον αντρα μου..με βοηθησε πολύ ο καημένος!.το καλό ήταν οτι η μικρή κοιμόταν ευκολα κ οτι δεν μας παιδεψε πολύ.ειχα αρκετό ελεύθερο χρόνο για να κάνω κ τις δουλείες μου στο σπίτι κ να μαγειρέψω κλπ..!!οπότε καλύτερα ο άντρας!!

[AthinaP]

Να χαίρεστε το μωράκι σας!

 

Μακάρι να είναι έτσι γλυκό και συνεργάσιμο! Να έχεις υπόψη σου όμως, ότι ακομα και αυτά που στην πορεία γίνονται ζηρούλια, τις πρώτες μέρες τρώνε και κοιμούνται. Όταν αρχίζουν και κοιμούνται πιο λίγες ώρες δεν ξέρουν τι να κάνουν και ζητάνε κάποιον όλη την ώρα.

 

Πάντως είναι πολύ όμορφες οι πρώτες μέρες, να χαίρεστε την κάθε στιγμή. Και μακάρι η μπεμπούλα σου να είναι ήσυχο μωράκι, υπάρχουν και αυτά τα μωράκια και είναι αρκετά!

[my billy]

Eλένη μου καλημέρα και με το καλό να γυρίσεις σπίτι με το μωράκι σου.

Όσον αφορά τις ερωτήσεις σου θα σου πω την άποψή μου. Το καλύτερο είναι να είσαι εσύ με το μωράκι σου και το μπαμπά σας όταν είναι σπίτι, θα βρείτε πολύ καλύτερα και γρηγορότερα τους ρυθμούς σας με το μωρό. Εάν χρειάζεσε κάποια στιγμή βοήθεια καλύτερα να τη φωνάζεις τότε. Δεν είναι ανάγκη να εγκατασταθεί κάποια γιαγιά στο σπίτι. Μπορεί να σου φαίνεται βουνό τώρα, αλλά θεωρώ ότι μόνη σου με το μωρό θα το μάθεις και θα σε μάθει καλύτερα.

Αν δεις όμως ότι δυσκολεύεσε περισσότερο απ'όσο αντέχεις τότε "βλέποντας και κάνοντας".

να καταθεσω κ εγω την εμειρια μου κ την αποψη μου,δεν ειναι απολυτο οτι ενας τριτος θα επηρεασει αρνητικα.

οταν βγηκαμε ηρθε η μανα μου για 2 εβδομαδες, δεν ειχα αγχος για το μωρο γιατι ειχα αρκετη εμπειρια απο τα ανηψια μου, με βοηθησε με το σπιτι κυριως,κ παρ ολο που με την μαμα μου τρωγωμαστε συνεχως δεν ειχαμε εντασεις

η σημαντικοτερη βοηθεια που μας προσεφερε ομως ηταν στο να μαθει τον αντρα μου να φροντιζει το μωρο, τα παντα! εγω σε καμια περιιπτωση δεν ειχα την υπομονη με εκνευριζε καθε τι λαθος που εκανε κ του την ελεγα,εκει λοιπον αναλαμβανε η μανα μου να ηρεμησει τα πνευματα κ να του δειξει, συνεργαζοντουσαν πολυ καλα οι δυο τους κατι που εγω δεν το ειχα

μετα τις 15 ημερες εφυγε η μανα μου κ πηρε μια εβδομαδα ο αντρας μου, του αφησα το μωρο 20 ημερων για αρκετες ωρες κ τα καταφερε μια χαρα μονος του

απο τοτε μπορει κ τον κραταει μια χαρα ο μικρος μου ειναι 2μιση ετων κ τωρα τους εχω στειλει για 10 ημερες διακοπες τα δυο τους.

μακαρι να μπορουσα να ειμαι κ εγω μαζι τους αλλα δυστυχως τωρα με χρειαζεται εμενα η μανουλα μου

[Maraki+]

Τη μέρα που γέννησα βγήκε ο άντρας μου σε άδεια για ένα μήνα και γυρίζοντας σπίτι ήμαστε οι δυό μας και το μωρό. Η πεθερά μου να λυσσάει ότι θέλουμε βοήθεια -είχε βγει το πόρισμα οπότε γνώμη δεν της αλλάζαμε, απλά την αγνοούσαμε. Είχα φέρει εν τω μεταξύ κοπέλα και είχε κάνει λαμπίκο το σπίτι οπότε το μόνο που έκανα τις πρώτες μέρες ήταν να μαγειρεύω και τα βασικά -πλύσιμο πιάτων, το κρεβάτι μας κτλ.

Δε θα τις άλλαζα με τίποτα αυτές τις μέρες που περάσαμε παρέα να γνωρίζουμε το μωρό μας χωρίς παρεμβάσεις και γνώμες τρίτων.

[elisavet_9]

Κορίτσια,η δική μου περίπτωση ηταν η εξής:αφού ήρθε το μωρό μας σπίτι,είμασταν οι 3 μας!Καλό εν μέρει γιατί ''χορτάσαμε''το μωρό μας!Μέχρι να σαραντήσω εκτός απο τους γονείς μας δεν θέλαμε επισκέψεις...

ομως υπήρξαν φορές που είπα:''πού είσαι ρε μάνα???'' κάθε 2 ώρες να ξυπνάς ,να ταιζεις ,να σέρνεσαι απο τη κούραση και τη αυπνια κτλ...τα γνωρίζετε εξάλλου....πολύ ζόρυ ειδικά οι πρωτες 40 ημέρες...καλό θα ήταν να είχα πιο κοντά τη μαμά μου να βοηθάει γιατί είχα εξατληθεί

τα πεθερικά μου ερχοντουσαν μέρα παρα μέρα,να το δούν,να το πάρουν αγκαλιά...ενώ κοιμόταν και να φέρουν ποτε ποτε φαγητο

καμία άλλη βοήθεια ...ΑΛΛΑ επειδή δεν μπρορούμε να τα έχουμε όλα σ'αυτη τη ζωή,μην απελπίζεστε κορίτσια,δύσκολη φάση είναι θα περάσει.Μακάρι να μην είχα τόσα νεύρα να ξεσπάω στον αντρα μου( ορμονες βλέπεις)κατα τ'αλλα και να εχεις όλη μέρα κάποιον γύρω σου πιστεύω οτι είναι μεγάλη βοηθεια!!!όσο και να σου σπαει τα νευρα---στη τελική:βαλτε εσείς τα 'ορια

[didiblom]

Γειά σας και καλώς σας βρήκα!

Πρόκειται να γεννήσω κάπου μέσα στις γιορτές και όσο πλησιάζει εκείνη η μέρα τόσο σκέφτομαι την επιστροφή στο σπίτι μαζί με το κοριτσάκι μας. Και όσο το σκέφτομαι άλλο τόσο αγχώνομαι για τους εξής λόγους:

- Η μάνα μου μένει σχετικά κοντά στο σπίτι μας και είμαι σίγουρη οτι θα την έχουμε πολλές ώρες στο σπίτι, και δεν ξέρω αν θέλω γιατί από τη μια σκέφτομαι οτι δεν θα τα καταφέρω μόνη μου γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο μπαμπάς να δουλεύει.

- Πολύ φοβάμαι οτι θα έρθει να μας κατσικωθεί ο πεθερός, ο οποίος επειδή μένει στην επαρχία έχει έρθει κάποιες φορές και όπως είναι λογικό μένει στο σπίτι μας. Για να βοηθήσει θα το κάνει, αλλά όσο σκέφτομαι οτι θα είμαι τη μισή μέρα με το βυζί έξω μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας στο θηλασμό και την άλλη μισή απλά θα σέρνομαι, δεν νομίζω οτι θα αντέξω να έχω και έναν ξένο ουσιαστικά άντρα μέσα στα πόδια μου (μακάρι να ερχόταν η πεθερά, είναι η πιο φυσιολογική από όλους, γονείς και πεθερικά!).

 

Το θέμα είναι 1ον πώς θα προλάβω τον ερχομό του πεθερού και 2ον πώς θα το κόψω τελείως από το να έρχεται συνέχεια η μάνα μου στο σπίτι. Και γενικά πώς θα έχουμε σαν οικογένεια την ησυχία μας;;;;;!!!!

[elenip]

Γειά σας και καλώς σας βρήκα!

Πρόκειται να γεννήσω κάπου μέσα στις γιορτές και όσο πλησιάζει εκείνη η μέρα τόσο σκέφτομαι την επιστροφή στο σπίτι μαζί με το κοριτσάκι μας. Και όσο το σκέφτομαι άλλο τόσο αγχώνομαι για τους εξής λόγους:

- Η μάνα μου μένει σχετικά κοντά στο σπίτι μας και είμαι σίγουρη οτι θα την έχουμε πολλές ώρες στο σπίτι, και δεν ξέρω αν θέλω γιατί από τη μια σκέφτομαι οτι δεν θα τα καταφέρω μόνη μου γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο μπαμπάς να δουλεύει.

- Πολύ φοβάμαι οτι θα έρθει να μας κατσικωθεί ο πεθερός, ο οποίος επειδή μένει στην επαρχία έχει έρθει κάποιες φορές και όπως είναι λογικό μένει στο σπίτι μας. Για να βοηθήσει θα το κάνει, αλλά όσο σκέφτομαι οτι θα είμαι τη μισή μέρα με το βυζί έξω μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας στο θηλασμό και την άλλη μισή απλά θα σέρνομαι, δεν νομίζω οτι θα αντέξω να έχω και έναν ξένο ουσιαστικά άντρα μέσα στα πόδια μου (μακάρι να ερχόταν η πεθερά, είναι η πιο φυσιολογική από όλους, γονείς και πεθερικά!).

 

Το θέμα είναι 1ον πώς θα προλάβω τον ερχομό του πεθερού και 2ον πώς θα το κόψω τελείως από το να έρχεται συνέχεια η μάνα μου στο σπίτι. Και γενικά πώς θα έχουμε σαν οικογένεια την ησυχία μας;;;;;!!!!

 

Οι άνθρωποι να σε βοηθήσουν θέλουν (μαμά και πεθερός) .. εάν ομως αυτο εσενα σε αγχωνει απο τώρα, γιατί δεν τους λες απλά ότι δεν θέλεις να έρθουν στο σπίτι σας?? εάν είσαι σίγουρη ότι θα τα βγάλεις πέρα μονη σου στο μεγάλωμα ενός παιδιού όχι μονο τωρα αλλά και μετά το παιδι που θα μεγαλώσει και π.χ. θα θες να δουλεψεις ή να πας μια βόλτα ή να το παρει καποιος απο το σχολείο κλπ, θα πρέπει να αποδεχτείς ότι δεν θέλεις βοήθεια από πουθενά.. εάν είσαι τόσο έτοιμη και σιγουρη απλά τους το ξεκόβεις... δεν βλέπω το πρόβλημα!!

[rosaki]

Didiblom με το καλό να έρθει το μωράκι σας.

 

Στο θέμα "Μαμά" θα σου πω τη δική μου εμπειρία.

Ζω μόνη μου από τα 18 μου, οι δικοί μου ζούνε επαρχία. όταν έπρεπε να μείνω αρκετές μέρες με την οικογένειά μου, αργά ή γρήγορα υπήρχν μικρο εντάσεις (αν και υπάρχει απίστευτο δέσιμο).

όταν γέννησα η μαμά μου έμεινε μαζί μας 40 μέρες. και όταν έφευγε την παρακαλούσα με δάκρυα στα μάτια να μείνει και άλλο. δεν ξέρω, εγώ χωρίς βοήθεια θα είχα καταρρεύσει. ήμουν ψαρωμένη, ήθελα βοήθεια και με το μωρό π.χ πως το κρατάμε για να το πλύνουμε και βέβαια με το σπίτι.

Εσύ θα είσαι όλη μέρα με το μωρό. θα θηλάζεις, άρα πρέπει να τρως καλά και θρεπτικά. Η μαμά σου θα μαγειρεύει, θα τακτοποιεί λίγο το σπίτι. θα ηρεμεί για λεπτά το μωρό μέχρι να βγεις από το ντουζ. Σημαντικά πράγματα, όσο και αν ακούγονται μικρά και απλά.

Απλώς κάνε από τώρα συννενόηση μαζί της. "Μαμά, εγώ αναλαμβάνω 99% το μωρό και κάποιες φορές με βοηθάς και εσύ π.χ για να το πλύνουμε και εσύ 100% το σπίτι, μαγείρεμα, σιδέρωμα, καθαριότητα."

 

Για τον πεθερό δεν συμφωνώ να έρθει να μείνει μαζί σας με το που θα γεννήσεις. ας έρθει 1-2 μέρες να δει το μωράκι και μετά τους 2 μήνες που θα αρχίσετε σιγά σιγά να βρίσκετε κάποιους ρυθμούς να έρθει και αυτός.

Βάλε τον άντρα σου να του μιλήσει από τώρα και να είναι ξεκάθαρο.

Εκείνη την εποχή οι ορμόνες κάνουν πάρτυ και σε τρελαίνουν και η μαμά χρειάζεται ηρεμία, λίγα άτομα στο σπίτι και πρακτική βοήθεια. φαντάζομαι θα το καταλάβει ο πεθερός. αλλά ας αρχίσει από τώρα ο άντρας σου την κουβέντα.

 

εγώ είχα απίστευτη ένταση. οι ορμόνες σε συνδυασμό με την πρωτόγνωρη κούραση με είχαν τρελάνει. όπως καταλαβαίνεις ξεσπούσα στους δικούς μου. η μαμά μου με καταλάβαινε και με στήριζε. δεν ξέρω αν έχεις την άνεση να είσαι χαλαρή και με τον πεθερό ή τα νεύρα του πρώτου καιρου δημιουργήσουν εντάσεις και παρεξηγήσεις με τον άνθρωπο.

 

ο παππούς αν έχει διάθεση να βοηθήσει, θα φανεί πολύτιμος τους επόμοενους μήνες που το μωράκι θα έχει ξεπεταχτεί και βέβαια όταν κλείσει τον πρώτο χρόνο.

μην υποτιμάς και μην λες έτσι ευκολα ότι δεν χρειάζεσαι βοήθεια. εγώ χωρί βοήθεια θα είχα πηδήξει από το μπαλκονι εκείνη την εποχή.

 

Λέμε συχνα με τον άντρα μου, πως από τότε που ήρθε η μικρούλα μας δεν είμαστε τελείως μόνοι. αλά έχουμε βοήθεια και αυτό είναι σημαντικό. η ζωή μας αλλάζει κάτι χάνουμε, κάτι κερδίζουμε.

αν κάνουμε μια ειλικρινή κουβέντα με τους δικούς μας ανθρώπους μπορούμε διακριτικά να βάλουμε τα΄οριά μας, και να έχουμε και βοήθεια.

[alexele]

Οι άνθρωποι να σε βοηθήσουν θέλουν (μαμά και πεθερός) .. εάν ομως αυτο εσενα σε αγχωνει απο τώρα, γιατί δεν τους λες απλά ότι δεν θέλεις να έρθουν στο σπίτι σας?? εάν είσαι σίγουρη ότι θα τα βγάλεις πέρα μονη σου στο μεγάλωμα ενός παιδιού όχι μονο τωρα αλλά και μετά το παιδι που θα μεγαλώσει και π.χ. θα θες να δουλεψεις ή να πας μια βόλτα ή να το παρει καποιος απο το σχολείο κλπ, θα πρέπει να αποδεχτείς ότι δεν θέλεις βοήθεια από πουθενά.. εάν είσαι τόσο έτοιμη και σιγουρη απλά τους το ξεκόβεις... δεν βλέπω το πρόβλημα!!

 

Δεν νομίζω ότι εάν τους εξηγήσει διακριτικά και ωραία πως τις πρώτες μέρες θέλει να αφοσιωθεί στο μωρό της και να βάλει κάποια όρια στις επισκέψεις, σημαίνει ότι στο μέλλον δεν θα μπορεί να ζητήσει τη βοήθειά τους. Δεν νομίζω ότι εννοεί ότι δεν θέλει βοήθεια από πουθενά και για πάντα!

[didiblom]

Μάλλον δεν ήμουν αρκετά σαφής. Το θέμα μου δεν είναι οτι δεν θέλω να τους βλέπω ή οτι δεν θέλω να βοηθήσουν με το παιδί ή κάτι τέτοιο. Το θέμα είναι εκείνες οι πρώτες μέρες μετά το μαιευτήριο, που τριγυρνάς σαν ζόμπι μέσα στο σπίτι και προσπαθείς να συνηθίσεις τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου. Τότε είναι που δε θέλω και πολλά πολλά, θα είναι για μια βδομάδα, για είναι μήνα, για 40 μέρες;; Δεν ξέρω. Αλλά πρέπει να διατηρήσω και τις ισορροπίες..

[alexele]

Γειά σας και καλώς σας βρήκα!

Πρόκειται να γεννήσω κάπου μέσα στις γιορτές και όσο πλησιάζει εκείνη η μέρα τόσο σκέφτομαι την επιστροφή στο σπίτι μαζί με το κοριτσάκι μας. Και όσο το σκέφτομαι άλλο τόσο αγχώνομαι για τους εξής λόγους:

- Η μάνα μου μένει σχετικά κοντά στο σπίτι μας και είμαι σίγουρη οτι θα την έχουμε πολλές ώρες στο σπίτι, και δεν ξέρω αν θέλω γιατί από τη μια σκέφτομαι οτι δεν θα τα καταφέρω μόνη μου γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο μπαμπάς να δουλεύει.

- Πολύ φοβάμαι οτι θα έρθει να μας κατσικωθεί ο πεθερός, ο οποίος επειδή μένει στην επαρχία έχει έρθει κάποιες φορές και όπως είναι λογικό μένει στο σπίτι μας. Για να βοηθήσει θα το κάνει, αλλά όσο σκέφτομαι οτι θα είμαι τη μισή μέρα με το βυζί έξω μέχρι να βρούμε τους ρυθμούς μας στο θηλασμό και την άλλη μισή απλά θα σέρνομαι, δεν νομίζω οτι θα αντέξω να έχω και έναν ξένο ουσιαστικά άντρα μέσα στα πόδια μου (μακάρι να ερχόταν η πεθερά, είναι η πιο φυσιολογική από όλους, γονείς και πεθερικά!).

 

Το θέμα είναι 1ον πώς θα προλάβω τον ερχομό του πεθερού και 2ον πώς θα το κόψω τελείως από το να έρχεται συνέχεια η μάνα μου στο σπίτι. Και γενικά πώς θα έχουμε σαν οικογένεια την ησυχία μας;;;;;!!!!

 

"Κάθε πρόβλημα αντιμετωπίζεται επί τη εμφανίσει του" Κακώς λοιπόν ζαλίζεις το μυαλό σου από τώρα και αγχώνεσε για το τι θα θέλεις μετά από δύο μήνες. Μακάρι να βρείτε τους ρυθμούς σας οι τρεις σας και να μη χρειαστείς βοήθεια όπως λες.

Αλλά και αν δεις ότι δεν τα καταφέρνεις δεν είναι κακό να σε στηρίξει η μανούλα σου ζητώντας της κάθε φορά συγκεκριμένα που χρειάζεσε τη βοήθειά της. Άλλωστε δε νομίζω να σε παραξηγήσει αν της δηλώσεις το πως ακριβώς νοιώθεις!

 

Όσο για το πεθερό είναι τραβηγμένο να έρθει να εγκατασταθεί μέσα στη λεχώνα, ελπίζω η πεθερά σου να το καταλάβει και να τον προλάβει!

 

Με το καλό το μωράκι σου!

[rosaki]

didiblom μου, εκείνες τις πρώτες μέρες που τριγυρνάς σαν ζόμπι έχεις ανάγκη από τη βοήθεια της μαμάς σου.

με την προϋπόθεση ότι με τη μαμά σου έχετε μια καλή σχέση που ξέρεις ότι σε καταλαβαίνει και ότι δεν θα ξεπεράσει τα όρια.

 

εγώ όταν επέστρεψα σπίτι, βρήκα ένα σπίτι στολισμένο (το είχε στολίσει, καθαρίσει/γλύψει η μαμά μου) σαν να ήταν γιορτή. Να σου περιγράψω τις πρώτες ώρες στο σπίτι με το μωρό?

 

δεν είχε περάσει 1 τέταρτο που μπήκαμε από την πόρτα και το μικρό άρχισε να κλαίει, πεινούσε. δεν είχα τις μαίες να με βοηθήσουν για να το τοποθετήσω στο στήθος, με βοήθησε η μαμά μου. μετά το μικρό χέστηκε. τόσες μέρες στο μαιευτήριο (ιδιωτικό) δεν το είχα αλλάξει ποτέ. ήταν ένα πλασματάκι 2,5 κιλά, που έλεγες αν το πιάσω θα σπάσει. η μαμά μου ήταν εκεί και με βοήθησε στο πρώτο άλλαγμα. μετά το μικρό κοιμήθηκε και εγώ ξάπλωσα. και όταν ξύπνησα βρήκα ένα τραπέζι στρωμένο με το αγαπημένο μου φαγητό. έβαλα 2 μπουκιές στο στόμα και το μικράκι άρχισε πάλι να κλαίει. πάλι θηλασμός, πάλι χέσιμο. και όταν τέλειωσε και ο δεύτερος κύκλος, βρήκα τα πιάτα πλυμένα και μια κούπα με ενα ζεστό αφέψημα.

μπορεί να φαίνονται πολύ απλά ή λίγα, αλλά για μένα ήταν σημαντική αυτή η βοήθεια.

 

Δεν ξέρω που θα γεννήσεις. αλλά σε ιδιωτικό που γέννησα εγώ όλο το πρακτικό κομμάτι, άλλαγμα, μπάνιο ακόμη και πολύ σημαντική βοήθεια στο θηλασμό το είχαν αναλάβει οι μαίες. μας έκαναν θεωρητικά μαθήματα, αλλά καμία σχέση όταν πρέπει να τα εφαρμόσεις.

 

και μετά την πρώτη εβδομάδα, έκανα την πρώτη βόλτα στο τετράγωνο. 10 λεπτά ήταν, αλλά ήταν τόσο αναζωγονητικό. αν δεν ήταν η μαμά μου στο σπίτι και με ένα άντρα που δούλευε πολλές ώρες δεν θα κατάφερνα ούτε αυτά τα 10 λεπτά να παίρνω αέρα.

[alexele]

Rosaki επειδή τα μωρά μου είχαν και παλλινδρόμηση και πολλούς κολικούς, έκλαιγαν πάρα πολύ. Ε, λοιπόν το τι άγχος μου δημιουργούσε η μητέρα μου δεν λέγεται. Με το κλάμα του μωρού πανικοβαλόταν, του μετέφερε το άγχος της κι' εκείνο δώστου και πιο τσίτα. Αφού θυμάμαι τη ρώταγα: "μα καλά τα δικά σου παιδιά πως τα μεγάλωσες?" και η απάντηση "εγώ καλέ δεν θυμάμαι τέτοια πράγματα να μου κάνατε".

 

Υπηρχαν στιγμές που ήθελα να της ανοίξω τη πόρτα και να φύγει αλλά και στιγμές που έκλαιγα γιατί έλειπε. Άβυσσος οι ορμόνες της λεχώνας!

 

Όλα αυτά στο πρώτο μου μωρό, το δεύτερο ούτε και με απασχόλησαν τα βρεφικά του είχα πια εξοικιωθεί!!!!

[didiblom]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!

Θα γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο, δεν ξέρω αν θα μου "δείξουν" τι να κάνω αλλά ήδη έχω αρχίσει και το ψάχνω σχετικά με τη φροντίδα του μωρού και το θηλασμό, βέβαια αλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη θα μου πείτε..

Αγχώνομαι από τώρα γιατί η "ιστορία" έχει δείξει οτι αν δεν βάλουμε τα όρια μας σαν γονείς από πρίν, θα κάνουν ο,τι θέλουν, τα ίδια έγιναν στο άμεσο παρελθόν γιατί η εγκυμοσύνη μου ήταν ξαφνική και δεν προλάβαμε να αντιδράσουμε και μας έκαναν οτι ήθελαν γονείς και πεθερικά (σκεφτείτε οτι έχουν συμφωνήσει πού θα βαφτιστεί το μωρό ενώ εμείς δε θέλουμε καν να το βαφτίσουμε). Ήδη μου είναι δύσκολο να βάλω όρια στη μητέρα μου και παρότι ξέρω οτι η βοήθειά της θα είναι σημαντική, νομίζω οτι θα μου δημιουργήσει πρόβληματα και στη σχέση μου με το παιδί αλλά και στη σχέση με τον άντρα μου (κυρίως εκεί). Γι αυτό θέλω να βρω τι είναι καλύτερο από τώρα έτσι ώστε να προετοιμάσω και το έδαφος. Το ξέρω οτι μπορει να λέω και χαζομάρες οτι θα τα καταφέρω και μετά να μην την παλεύω καθόλου, αλλά ξέρω επίσης οτι μέσα από αυτό θα ξεπεράσουμε πιο γρήγορα τις δυσκολίες.

[rosaki]

Εντάξει εμενα η μαμά μου ήταν πολύ ψύχραιμη και αυτό με βοήθησε.

εγώ έπαθα ένα σοκ, γιατί το μωρό γεννήθηκε μικρό και έχασε και γραμμάρια στο μαιευτήριο. οπότε ήμουν μέσα στο άγχος, αν θηλάζω καλά, αν το μωρό παίρνει γραμμάρια. τι φρίκες είχα περάσει δεν λέγεται.

η μαμά μου κατάφερε να με ηρεμεί και να με ξεμπλοκάρει.

υπήρχαν βέβαια και εντάσεις, γιατί είπαμε ορμονες. αλλά συνολικά αξιολογώ ως πολύ σημαντική, πολύτιμη τη βοήθειά της εκείνες τις πρώτες ημέρες.

 

didiblom, αν φοβάσαι ότι θα δημιουργήσει ένταση με τον άντρα σου, μπορείτε να συμφωνήσετε να έρχεται τις ώρες που εκείνος θα λείπει. βέβαια δεν της λες τον πραγματικό λόγο αλλά ότι και καλά μαμά έλα τότε που θα ειμαι μόνη, γιατί μετά θα έχω βοήθεια από τον άντρα μου.

επίσης να συμφωνήσετε τι θα κάνει από πρακτικά. π.χ θα μαγειρεύει, θα σιδερώνει (εσύ καλά θα είσαι με τις πυτζάμες, αλλά ο άντρας σου θα χρειάζεται καθαρά και σιδερωμένα ρούχα για τη δουλειά του).